سرکونگ رنپوچے دی بودھی راہ اوپر چلن والیاں نوں صلاح

رنپوچے ہمیش لوکاں نوں ایہ صلاح دیندے سان کہ عام سرت نوں کم وچ لیاون۔ ایس پاروں، اوہناں نوں روز دے معاملیاں لئی استخارے یا غیبی اشارے دی درخواست کرن والے لوک پسند نئیں سان۔ صرف اوس ویلے ہی استخارہ کرنا یا غیبی اشارے دی درخواست کرنا ٹھیک ہوندا اے، خاص طور تے روحانی معاملیاں وچ، جدوں عام وسیلیاں نال کوئی مسٔلہ حل نہ کیتا جا سکے۔ اک وار میرے کرائے بارے اک سمسیا ہو گئی اتے میں پوچھیا کہ ایس بارے غیبی مت کیہ اے۔ رنپوچے نے مینوں نسا دتا، نال ایہ آکھیا کہ میں کسے وکیل نال صلاح کراں۔

ایس توں علاوہ، کسے وی کم دا سربندھ بناون ویلے، رنپوچے کہندے سان کہ گھٹ توں گھٹ تِن مختلف طریقے موہرے ہوون۔ ایہو جئے وچار توں ملن والی لوچ بے بس پریشانی توں سرکھیا دیندی اے جے اک اوپا کم نہ کرے۔ کئی ممکن اوپا ہوون دی صورت وچ دل نوں تسلی ہوندی اے کہ ایہناں وچوں اک نہ اک تے کم کرے دا۔

پر کدی کدار چیلے غیبی اشارے اوپر چوکھا دھرواس کرن لگ پیندے نیں، اتے ایس دی اوڑک ایہ ہوندی اے کہ اوہ اپنی سوچ وچار دی صلاحیت اوپر وشواس چھڈ دیندے نیں۔ اپنی حیاتی بارے آپوں اپنی ذمے واری نوں ٹالدیاں ہوئیاں، ایہو جئے لوک ایہ چاہندے نیں کہ کوئی ہور شخص ایہناں دے فیصلے کر دے۔ کسے وڈے معاملیاں وچ بھاویں کسے روحانی گورو کولوں صلاح لینا فائدہ مند ہوندا اے، پر فیر وی، ایس توں زیادہ پکا ول ایہ ہے کہ اجیہا شخص اپنے گورو دے گُن اپنے اندر اپراجن کر لوے۔ فیر جے لاما غیر حاضر ہووے تاں وی اوس دے سکھلاۓ ہوۓ گُن، اپنے عمل دی سب توں چنگی راہ دا چون کرن وچ چیلے دی سہائتا کردے رہن گے۔

رنپوچے اچیچ ایہو جئے لوکاں نوں موڑدیندے سان جو لاما دا پچھا اوس ویلے تیکر نئیں چھڈدے جدوں تیکر اوہناں نوں اپنے مطلب دا جواب نہ مل جاۓ۔ غیبی مدد لئی درخواست دا مطلب ایہ ہے کہ لاما اوپر دھرواس اتے وشواس قائم رہوے۔ ایس دا مطلب ایہ وی ہے کہ فیر اوہو ہی کرنا ہووے دا جس دی صلاح دتی گئی اے۔ ایس دے نال نال رنپوچے لاما کول آون اتے ایہ آکھن دے خلاف خبردار وی کردے سان کہ کسے ہور گورو نے ایہ یا اوہ کرن دی مت دتی اے، پر تہاڈا کیہ وچار اے؟ کیا مینوں انج کرنا چاہیدا اے؟ کسے لاما نوں انج دی بے تکی دَشا نال واہ پانا کہ کسے ہور روحانی گورو دی مت ٹھیک نئیں سی، اک طراں دی بے حسی دا وکھالا اے۔

اصل وچ، بوہت سارے پچھمی لوک لاما نوں سوال پوچھن دا ول نئیں جاندے۔ اوہ جدوں وی آوندے اتے بیوقوفی دیاں گلاں پوچھدے تے رنپوچے اوہناں نوں عام طور تے صحیح مت دے دیندے۔ مثال دے طور تے، جے کسے نوں ایہ وی پتہ نہ ہووے کہ عطاۓ اختیار دی رسم وچ رلنا چاہیدا اے یا نئیں، تے اوس دا ایہ پوچھنا بیوقوفی ہوۓ دی کہ،" کیا ایس عطاۓ اختیار دی رسم وچ رلنا چنگی گل اے؟" بے شک ایہ چنگی گل اے، کوئی وی ایس نوں بھیڑا نئیں مِتھ سکدا۔ تے جے کوئی ایہ پوچھے،"میں ایس وچ رلاں یا نہ رلاں؟" تے ایس دا مطلب ایہ وے کہ "میرا رلنا ضروری اے یا نئیں؟" کسے نوں وی رلن دی مجبوری نئیں۔ ایہو جئے معاملیاں وچ کسے روحانی گورو دی مت لین ویلے، سب توں ودیہ گل پوچھ لینا اے،" تسی کیہ صلاح دیندے او کہ میں کیہ کراں؟"

ایس توں علاوہ، کسے لاما کول جاون ویلے اتے جدوں اوہ آپوں تہانوں اک اختیار دے رہیا ہووے، ایس اختیار نوں قبول کرن دی اجازت لین ویلے، ایہ سوال پوچھنا نری بیوقوفی ہوۓ دی کہ،" کیا میں ایہ عطا اختیار قبول کر سکنا یا نئیں؟" ایس دا مطلب اے،" کیہ میں ایس جوگا ہے وی آں یا نئیں؟ جو کہ بڑی فضول گل اے۔ پوچھن دا صحیح ول ایہ وے کہ،"مہربانی کر کے ایہ دسو کہ کیا میں ایس عطا اختیار نوں قبول کر لواں؟" نئیں تے ایہ انج ہی ہے کہ کسے دوجے دیس وچ رہن لئی اپنے ویزے دا چِر ودھان لئی چھڑا اک بیوقوف ہی ایہ پوچھے دا کہ " کیہ میں ایتھے ہور کجھ چِر ٹھہر سکنا واں یا نئیں؟" ایس طراں دی درخواست دا صحیح ول ایہو ہی ہے کہ "تہاڈی منظوری نال، میں ایتھے کجھ دہاڑے ہور ٹھہرنا چاہنا واں۔"

اک وار ٹرنر نے کئی مہینیاں تیکر رنپوچے نوں مسلسل تنگ کیتا کہ اوہ روحانی سرپرست چھ باہواں والے نوں متوجہ کرن دا آگیائی پریوگ اوس نوں دے دین۔ اخیر جدوں رنپوچے راضی ہو گئے تے ٹرنر نے پوچھیا کہ اوس نوں روز کنا جاپ کرنا ہووے دا۔ رنپوچے نے اوس نوں پھینٹی لا دتی، اتے ملامت کردیاں ہوئیاں آکھیا کہ اوس نوں وچن پورا کرن لئی کجھ وی کرن لئی تیار رہنا چاہیدا اے۔

رنپوچے اوس ویلے بڑے غُصے ہوندے سان جدوں بیعت مغروں پچھمی لوک (دھرمی) لکھت نوں پڑھن بارے سودے بازی کردے سان۔ اوہ ہمیش ایہو جیہا اختیار پاون اوپر زور دیندے سان جو مہاتما بدھ دی چھڑی اک خاص شبیہ دی پوجا اوپر قائم ہووے کیوں جے اوہناں دی خلوص بھری آشا ایہ ہوندی اے کہ اوہ سب دے بھلے لئی گیان پاون دی پوجا وچ رجھ جاون۔ ایہناں مجلساں اندر نرے "جھلار" لئی یا ہوراں دی رِیس وچ رلن نوں اوہ فضول حرکت جاندے سان۔ انج ہی اک نکا جیہا شوق پورا کرن لئی ایہ چلہ کٹنا اتے مغروں سمادھ دی مشق نوں بھلا دینا وی چنگا نئیں سمجھیا جاوندا۔ کوئی خاص تانترک پوجا اپناونا زندگی بھر دا سودا اے۔

رنپوچے نے ایس گل اوپر زور دتا کہ ایہ کم شروع کرن توں پہلاں روحانی استاداں اتے مشقاں دی پرکھ پرچول کر لینی چاہیدی اے، اتے مغروں نئیں۔ ایہو ہی اک وڈا عیب سی جو رنپوچے نوں پچھمیاں وچ دکھیا۔ اسی کچے بھاء شیواں ول نَسنے آں۔ رنپوچے نے ایس گل توں خبردار کیتا کہ پہلاں تے اسی پاگلاں وانگوں اک جمی ہوئی جھیل ول نَسنے آں اتے فیر مغروں سوٹی نال ایہ پرکھنے آں کہ کیا برف دی تہ اینی موٹی ہے کہ ساڈا بھار جَر سکے۔

رنپوچے نے آکھیا کہ لوکیں کسے دے درس وچ رل سکدے نیں اتے آدر دین لئی اوس دے آشرمی جھولے اتے مہاتما بدھ دی کمرے وچ تصویر موہرے سجدہ کر سکدے نیں – پر اوس گورو دا چیلا بن جانا ہور گل اے۔ مینوں وی اوہناں آکھیا کہ میں کسے وی لاما لئی ترجمہ کر سکنا واں، پر کسے لئی کم کرن نال اوہ میرا روحانی گورو نئیں بن سکدا۔ جے میں کسے تانترک عطاۓ اختیار دا ترجمہ کردا ، فیر وی ایہو ہی اصول لاگو ہوندا۔ جیہڑی شے اہم اے اوہ ہے استاد نال ساڈا سبھاو۔

رنپوچے دا ایہ وی وچار سی کہ بوہت سارے پچھمی چھیتی وچ بھکشو بن جاوندے نیں، ایہ سوچن بنا کہ کیا اوہ اپنی باقی دی ساری حیاتی ایہو ہی کرنا چاہندے نیں۔ اکثر اوہ ایس شے اوپر گوہ نئیں کردے ایس دا اوہناں دے ماں پیو اوپر کیہ اثر ہووے دا یا اوہ آون والے سمے وچ اپنی دال روٹی کتھوں پوری کرن دے۔ بے شک جے کوئی شخص گزریل سمے دے مہان تارک الدنیا جوگیاں ورگا ہووے تے اوس نوں اپنے بال بچے یا پیسے دھیلے بارے سوچن دی لوڑ نئیں۔ پر خیر سانوں تے آپوں ہی پتہ اے کہ اسی میلاریپا ورگے آں یا نئیں۔

ایس معاملے وچ رنپوچے اکثر ڈروبکانگ گیلیگ گیاتسو دی مثال دیندے ہوندے سان۔ تبت دا ایہ مہان گورو اپنی جوانی وچ ہی بھکشو بننا چاہندا سی پر اوس دے گھر والے انج نئیں سان چاہندے اتے اوس دے ایس وچار اوپر راضی نئیں سان۔ ایس پاروں، جدوں تیکر اوس دے ماں پیو حیات رہے اوہناں دی بڑی سیوا کیتی، اتے جدوں اوہ گذر گئے تے اوس نے اپنا سارا پیسہ بھلے کماں لئی دے دتا تے اوس مغروں بھکشو بن گئے۔

رنپوچے ہمیش ماں پیو دے ستکار اتے سیوا اوپر زور دیندے سان۔ پچھمی بودھی ہون پاروں اسی ایہ تے مننے آں کہ ہر مرد یا سوانی جس نوں اسی تکنے آں، پشلے جنماں وچ ایہناں وچوں ہی ساڈے ماں پیو وی ہوون دے۔ ایس لئی سانوں ایہناں نال پیار اتے نیکی دا سبھاو رکھنا چاہیدا اے، پر اپنی ذاتی زندگی وچ ساڈے وچوں کئی اجیہے لوکیں نیں جو اپنے ماں پیو نال چنگے سانگھے نئیں رکھدے۔ رنپوچے نے سکھلایا کہ ماں پیو دی سیوا اتے اوہناں نال مہر دا سلوک اک اہم بودھی پریوگ ہے۔

جے کوئی ڈوہنگی پرکھ پرچول مغروں بھکشو بن دا اے، یا جے کوئی آشرم وچ رل چکیا اے، تے رنپوچے اوس نوں ایہ مت دیندے کہ اوہ ماڑے دل نال، اک چام چِٹھ وانگوں ایس حلقے اندر نہ آون۔ اک چام چِٹھ جدوں ہور پنچھیاں نال ہوندا اے اتے اوہ کجھ نئیں کرنا چاہندا جو کم دوجے پنچھی کر رہے ہوندے نیں، تے اوہ ایہ کہندا اے،"اوۓ، میں تے ایہ کم نئیں کرسکدا کیوں جے میرے تے دند نیں۔" جے اوہ چوہیاں وچ ہووے تے ایہ کہندا اے،"میں ایہ نئیں کر سکدا میرے پر نیں۔" ایہو جئے سبھاو دا مطلب ایہ ہے کہ اسی اپنے آشرمی جھولے نوں اپنے آرام لئی ورتنا چاہنے آں۔ ایہو جئے لوک جدوں کوئی روز دا کم نئیں کرنا چاہندے، جویں کہ اپنا روٹی پانی دا خرچہ چُکنا، تے اوہ اپنے جھولے نوں نرا اک پَجّ دے طور تے استعمال کرنا چاہندے نیں۔ جدوں اوہ کسے آشرمی رسم نوں چنگا نئیں جاندے، جویں کسے لمی تقریب وچ حاضر رہنا، یا اپنے مخصوص کپڑیاں وچ سفر تے جانا، تے اوہ اپنے پچھمی ہوون دا بہانہ بناوندے نیں۔ایہو جئے موقعیاں اوپر رنپوچے ایہو ہی آکھن دے کہ "تسی کِنوں بیوقوف پئے بناوندے او؟"

ایس دا مطلب ایہ نئیں کہ رنپوچے ایہ چاہندے نیں کہ بدھ مت نوں منن والے دنیا دے کم نہ کرن۔ بھاویں کوئی بھکشو ہووے یا عام آدمی، سب لئی حقیقت پسند اتے دنیا دار ہونا ضروری اے۔ رنپوچے دے انوسار ایس گل دی چوکھی اہمیت ہے کہ اسی اپنے من اتے زبان نوں کویں ورتنے آں، بہ نسبت ایس دے کہ اسی اپنے شریر نوں کویں آہرے لائی رکھنے آں۔ ایس لئی اوہناں نے پکے پجاریاں لئی جنہاں نے اپنی دال روٹی آپ کمانی اے نکے موٹے کماں دی صلاح دتی۔ کم کرن ویلے اسی منتر جپ سکنے آں اتے موہ تے مہر والے وچار پیدا کر سکنے آں۔ جے کم ویلے شکشا بارے سوچنا اوکھا ہووے اتے جے سانوں تانترک اختیار مل چُکیا اے، تے اسی اینا ضرور کر سکنے آں کہ ساڈا اپنے بارے جو تصور اے، اوس نوں بدلن دی کوشش کرنی چاہیدی اے۔ ساری دہاڑی تے اسی اپنے آپ نوں مہاتما بدھ دی اک شبیہ نال رلدا ملدا ہوون دے تصور دا جتن کرئیے اتے ایہ وی کہ ساڈا واتا ورن نرول ہووے اتے پوری طراں روحانی بھلے لئی ساواں ہووے۔ فیر سویرے تڑکے ویلے اتے رات نوں اسی سادھنا دا لما چوڑا تصور کر سکنے آں۔ رنپوچے ہمیش ایس گل اوپر زور دیندے سان کہ اسی بدھ مت نوں حیاتی توں وکھ کوئی شے نہ جانئیے۔

کئی ورہیاں تیکر ٹرنر بے روزگار سی اتے انگلینڈ وچ اپنی ووہٹی اتے دو نیانیاں نال (سرکاری) سماجی بٖھلائی دی سہائتا اوپر گذارہ کردا سی۔ اوہ تقریباً اپنا سارا سمے ڈوہنگے سمادھ وچ لا دیندا سی۔ اوس دا ایہ مننا سی کہ جے اوہ شکشا دی مشق کر سکدا اے تے فیر دوجے کماں وچ کیوں سمے گنوایا جاوے؟ ایس توں پہلاں اوس نوں رنپوچے ولوں چِٹے مہاکل دی اجازتی پریوگ مل چکی سی۔ چِٹا مہاکل اک رکھشت شبیہ اے جس دا مال دولت نال جوڑ اے۔ ٹرنر روز اوس دے سامنے دعا منگدا سی کہ اوس دے مالی مسٔلے حل ہو جاون۔ رنپوچے ایس گل توں بالکل راضی نئیں سان۔ اوہناں نے آکھیا کہ ایہ تے انج ہی ہے کہ اسی روگ نوں دور کرن لئی دوا دارو نہ لئیے اتے نری حکیم بدھ دی شبیہ دے موہرے پرارتھنا کر چھڈئیے۔ اوہناں نے ٹرنر نوں صلاح دتی کہ کوئی نوکری لبھے اتے صرف تھوڑے سمے لئی سویر اتے شام ڈوہنگا سمادھ کرے۔ ایس مغروں جے اوہ چِٹے مہاکل نوں متوجہ کر سکے تے اوس نوں اپنے کم وچ کامیابی وی مل سکدی اے۔

رنپوچے چاہندے سان کہ لوکیں عمل پسند اتے چُست ہوون نہ کہ ڈھلے بنے رہن۔ ایس لئی اوہ ایس گل نوں چنگا جاندے سان کہ پوجا اتے جاپ نوں چھیتی مُکایا جاوے۔ اک وار میلان، اٹلی دے گیپل لنگ مرکز دے ودیارتھیاں نے رنپوچے نوں آکھیا کہ اپنی راہ دے پدھر در پدھر مرحلے (لم-رم) اتے آوالوکیت-ایشور بارے پڑھائی دے مُکن اوپر اوہ سمادھ دے اک اکٹھ دے آگو بنن۔ رنپوچے ایس اوپر راضی ہو گئے اتے اوہناں مت دتی کہ چھ پدھرے چلار راہیں اوہ اپنے آپ نوں آوالوکیت-ایشور دے طور تے ظاہر کرن اتے فیر لم-رم دے کئی درجناں نکتیاں اوپر سمادھ کرن اتے ایہ سارا کم دو منٹاں اندر ہو جاوے۔ جدوں ودیارتھیاں نے گھبرا کے روس وکھالا کیتا کہ اوہ اینا وڑا کم اینے تھوڑے سمے وچ کویں کر سکدے نیں تے رنپوچے کجھ پولے پے گئے اتے کہن لگے،"ٹھیک اے، تناں منٹاں وچ کر کے وکھاؤ۔" ایس مغروں اوہناں نے سمجھایا کہ اک کلا رکھن والا پورے لم-رم نوں چھڑا اینے کو سمے وچ ہی پورا کر سکدا اے جنا کہ گھوڑ سواری ویلے گھوڑ سوار نوں اپنے پیر رکاب وچ رکھن تے لگدا اے۔ جدوں موت آوندی اے تے انسان نوں آرام نال بیٹھ کے پدھر در پدھر اپنے مشاہدے نوں کم وچ لیاون دا ویہل نئیں ملدا۔

رنپوچے ایس گل اوپر زور دیندے سان کہ بودھی واتا ورن دے سارے پرتاں وچ حقیقت پسندی دا سبھاو اپنایا جاوے۔ ایہ شے اوس ویلے اچیچ ناگزیر ہو جاوندی اے جدوں ساڈی آشا ایہ ہووے کہ بودھی ستوا دی پدھر اوپر اپڑن مغروں ہوراں دا بھلا کیتا جاوے۔ بھاویں اپنے ولوں سانوں ہر ویلے دوجیاں دی سہائتا لئی تیار رہنا چاہیدا اے، پر سانوں ایہ گل ضرور دھیان وچ رکھنی ہووے دی کہ کیا لوکیں کھلے دل نال ساڈی سہائتا منگدے نیں۔ اخیر ساڈی کامیابی دا دھرواس اوہناں دے کرماں اوپر ہے – یعنی کہ اوہناں سبھاواں اوپر جنہاں نے اوہناں دے من تشکیل دتے۔ ایس پاروں، رنپوچے نے خبردار کیتا کہ جو شیواں ساڈے نال کوئی واسطہ نئیں رکھدیاں یا جے لوکیں ساڈی مدد نئیں منگدے، تے فیر سانوں ایس چکر وچ نئیں پینا چاہیدا۔ ساڈے دخل دین نال لوکیں بد دل ہوون دے، اتے جے ساڈا جتن کار گر نئیں ہوندا تے فیر اسی بھیڑے بناں دے۔

سب توں ودیہ سبھاو ایہ ہے کہ اپنے آپ نوں نیواں کر کے وکھایا جاوے۔ اسی ہوراں نوں ایہ دس سکنے آں کہ اسی مدد کرن لئی تیار آں، اتے جے اوہ چاہون تے اسی ضرور اوہناں دے معاملیاں وچ رلنا پسند کراں دے۔ پر سانوں اپنی "پاڑے دے بودھی ستوا" دی مشہوری توں بچنا لازم ہے۔ سب توں ودیہ گل تے ایہ ہے کہ اسی اپنی روز دے سمادھ دی مشق چالو رکھئیے اتے عاجزی نال حیاتی بِتائیے۔ رنپوچے نے اچیچ ایس گل بارے خبردار کیتا کہ جنا کم اسی کر سکنے آں کدی وی اوس توں ودھ دا وعدہ نہ کرئیے، یا ایس گل دی مشہوری نہ کرئیے کہ اسی آون والے سمے وچ کیہ کجھ کراں دے۔ ایس توں بوہتیاں گنجھلاں پیدا ہوندیاں نیں، اتے اخیر جے اسی اوہ کم نہ کر سکئیے جس دا رولا پایا سی تے انج اسی اپنے آپ نوں بیوقوف ثابت کرنے آں اتے لوکاں دا وشواس کھو دینے آں۔

ایہ نکتہ کہ اپنی ہمت توں ودھ دا وعدہ کر لینا، اچیچ ساڈے گورواں دے نال سانگھے دے پچھواڑے بارے اہم ہے۔ رنپوچے نے ایس معاملے وچ اشواگھوش دے "روحانی گورو اوپر پنجاہ بند" اندر بیان کیتے گئے ہدائت نامے اوپر عمل کیتا، جس نوں اوہ اپنے روز دے سمادھ دے اک انگ دے طور تے پڑھدے سان۔ جے ساڈے گورو سانوں ایہو جئیاں شیواں کرن لئی آکھدے نیں جو اسی کسے سبب نئیں کرسکدے، تے سانوں اوہناں نوں ایہ گل چوکھے آدر اتے عاجزی نال دس دینی چاہیدی اے کہ اسی ایہ کم نئیں کر سکدے۔ رنپوچے نے ایس گل اوپر زور دتا کہ اک روحانی گورو نال گوڑھے سانگھے دا ا ایہ مطلب نئیں کہ اسی اُکا ہی اک حکم دے غلام یا مشینی بندے بن جائیے۔ بلک ایس دا مطلب ایہ سکھنا ہے کہ اسی کویں اپنے پیراں تے کھلوئیے، اپنے طور تے سوچنا سکھئیے اتے گیان حاصل کرئیے۔ جے اسی اوہ کجھ نئیں کر سکدے جس دا حکم گورو نے دتا اے، اتے ایہ گل بالکل ٹھیک نئیں کہ اسی اپنے آپ نوں اپرادھی سمجھئیے، ایہ سوچ کے کہ اسی اپنے گورو نوں نراش کیتا اے اتے ایہ کہ اسی بھیڑے چیلے آں۔ اک صحیح روحانی گورو نامعقول ظالم نئیں ہوندا۔

جے اسی کوئی کم کرن تے راضی ہوئیے، بھاویں اوہ ساڈے گورو لئی ہووے یا کسے ہور لئی، رنپوچے ایہ مت دیندے نیں کہ مڈھ توں ہی ہر نکتے نوں سمجھ لینا چاہیدا اے۔ جے اسی چھڑے بھلی آشا نال اک اناڑی ورگا کم کرن نوں راضی ہو جانے آں تے ایس توں مصیبت وی آوندی اے اتے مغروں، ایس کم نوں کردیاں ہوئیاں، یا ایس دے مُکن توں چھیتی بعد ایس گل دا اعلان کرنے آں کہ ایس کم دے بدلے اسی کجھ منگ رکھنے آں۔ رنپوچے نے ایہ مت دتی کہ جے اسی حقیقت پسند اتے عملی انسان آں، اتے کسے کم نوں ہتھ پاون توں پہلاں اوس بارے چنگی طراں سوچ وچار کرنے آں، تے انج جگتائی اتے روحانی دونویں طراں دے معاملے بھلے ول نال نبیڑے جا سکدے نیں۔ ایس دے اُلٹ جے اسی غیر عملی اتے غیر حقیقت پسند طریقے کولوں کم لئیے تے سانوں کامیابی نئیں ہووے دی، بھاویں اوہ جگتائی معاملے ہوون یا روحانی۔

پچھم وچ قائم بودھی مرکزاں بارے رنپوچے دی اکھ دھرائی ایہو ہی ہے۔ اوہناں نے ایہناں مرکزاں نوں مت دتی کہ اوہ بوہت وڈے پیمانے تے کھلار توں پرہیز کرن، تاں جے اوہناں نوں بوہتا ادھار نہ چُکنا پوے، اتے ایہو جئے منصوبیاں دا وعدہ نہ کرن جنہاں نوں اوہ پورا کرن جوگے نہ ہوون۔ اوہ ایہ کہندے نیں کہ بنا وکھالے دے نکی پدھر تے شروع کرو اتے دور پار دے علاقیاں وچ مرکز کھولن دا لوبھ نہ کرو۔ بودھی مرکز شہری وسنیکاں لئی ہمیش سوکھی تھاں تے ہونا چاہیدا اے تاں جے اوہ اوتھے آرام نال اپڑ سکن اتے آلے دوالے اوہناں نوں کم وی لبھ جاۓ۔ کوئی گروہ کسے ویلے وی ایس مرکز نوں ویچ کے وڈا مرکز خرید سکدا اے، پر ایہ کم ٹھیک ویلے تے ہی ہونا چاہیدا اے۔

بودھی مرکزاں دا ایہ کم نئیں کہ اوہ وکھالے دی اشتہار بازی کر کے لوکاں نوں اکٹھا کرن جویں کوئی سرکس ہوندی اے۔ رنپوچے ہمیش سنجیدہ ودیارتھیاں دے نکے گروہ نال گل کرنا پسند کردے سان۔ ایس توں علاوہ، روحانی گورو دا چون کرن ویلے سب توں اہم گُن ایہ نہیں ہوندا کہ اوہ گورو کنا رونقی اے یا اوہ قصے کنے سوادی نے جو اوہ سناندا اے۔ جے اسی منورنجن چاہنے آں تے فیر سانوں سرکس یا نمائش تے جانا چاہیدا اے۔