بسیار خرسندم از اینکه اطلاع پیدا کردم سازمان ملل کنفرانس تغییرات اقلیمی ـ COP26 ـ را برگذار کرده است تا بر اضطراری بودن وضعیت اقلیمی گلسکو واقع در اسکاتلند تأکید کند.
گرمایش جهانی یک واقعیت است که پرداختن به آن ضرورت دارد. هیچیک از ما نمی‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. اما همه ما در شرایطی هستیم که می‌توانیم آینده بهتری بسازیم. به علاوه، ما هم نسبت به خودمان و هم نسبت به هفت بیلیون انسانی که زنده‌اند مسئولیم تا اطمینان پیدا کنیم که همه ما در صلح و امنیت زندگی خواهیم کرد. با امید و عزم راسخ باید مراقب زندگی خودمان و کسانی که در همسایگی‌مان هستند، باشیم.
پیشینیان ما زمین را ثروتمند و بخشنده می‌دانستند، که همینطور است، اما مهمتر آنکه این تنها خانه ماست. ما باید هم آن را برای خودمان حفظ کنیم و هم برای نسل‌های آینده و هم برای موجودات بیشماری که مشترکاً با ما روی این سیاره زندگی می‌کنند.
فلات تبت که بزرگترین مخزن برف و یخی است که خارج از قطب شمال و جنوب قرار دارد، اغلب «سومین قطب» نامیده می‌شد. تبت مرکز تعدادی از رودخانه‌های دنیاست، از آن جمله است برهماپوترا، گنگ، سند، مکونگ، سالوین، رودخانه زرد و یانگتز. این رودخانه‌ها منشاء زندگی هستند زیرا از آنها برای حدود دو میلیون نفر جمعیت آسیا آب آشامیدنی تهیه می‌شود، مزارع آبیاری می‌شوند و برق تهیه می‌شود. ذوب شدن تعداد بیشماری از یخچال‌های طبیعی تبت، سد سازی و انحراف رودخانه‌ها و جنگل‌زدایی گسترده نشان می‌دهد که چگونه بی‌توجهی به محیط زیست یک منطقه می‌تواند تقریباً در همه مناطق عواقبی ایجاد کند.
امروز، توجه ما به آینده نباید فقط از طریق دعاهای آمیخته با ترس باشد، بلکه باید اقدام واقع بینانه‌ای مبتنی بر درک علمی داشته باشیم. ساکنان زمین ما بیش از پیش به یکدیگر وابسته‌اند. ما هر کاری که انجام بد‌هیم بر انسان‌هایی که همراه ما هستند و همچنین بر تعداد بیشماری از حیوانات و انواع گیاهان تأثیر می‌گذارد.
ما انسان‌ها تنها موجوداتی هستیم که می‌توانیم زمین را نابود کنیم، اما، در عین‌حال، موجوداتی هستیم که توانایی حفظ آن را نیز داریم. ما باید در سطح جهانی با هم همکاری کنیم و با مشکلات تغییرات اقلیمی طوری مواجه شویم که به نفع همه باشد. ما باید آنچه می‌توانیم در سطح فردی انجام دهیم. حتی اقدامات کوچک روزانه، از قبیل چگونگی استفاده از آب و بازیافت چیزهایی که مورد استفاده‌مان نیستند، عواقبی به دنبال دارد. ما باید از محیط طبیعی‌مان که بخشی از زندگی روزانه‌مان است مراقبت کنیم و آنچه لازم است را از علم بیاموزیم.
من وقتیکه می‌بینم که نسل‌های جوانتر خواهان اقدام مشخصی درخصوص تغییرات اقلیم‌اند تشویق می‌شوم. تلاش فعالان جوانی مانند گرتا ثانبرگ برای افزایش آگاهی در خصوص نیاز به گوش کردن به علم و عمل بر اساس آن حائز اهمیت است. از آنجا که موضع‌گیری آنها واقع‌بینانه است، باید آنها را تشویق کنیم.
من به‌طور منظم بر اهمیت ایجاد احساس یکی بودن انسان‌ها تأکید می‌کنم، یعنی این عقیده که هر انسانی بخشی از ماست. تهدید گرمایش زمین و تغییر اقلیم محدود به مرزهای ملی نیست؛ این بر همه ما تأثیر می‌گذارد.
از آنجا که همه ما با هم درگیر این بحران می‌شویم، عملکرد با روحیه همبستگی و همکاری برای محدود کردن عواقب آن ضروری است. من امیدوارم و دعا می‌کنم که رهبران ما نیرویشان را جمع کنند تا با انجام یک کار گروهی این وضعیت اضطراری را مورد بررسی قرار دهند و برای ایجاد تغییر برنامه ریزی کنند. ما باید تلاش کنیم تا دنیا را به مکانی امن‌تر، سبزتر و شادتر تبدیل کنیم.
با دعا و آرزوی خیر
دالایی لاما