மனப் பயிற்சி மூலம் சுய - மாற்றம்

நம் வாழ்வில் ஏற்படும் பிரச்சனைகளை எப்படி சமாளிப்பது என்பதை நடைமுறைக்கு ஏற்ப புத்தர் போதித்தார். உண்மையில், அவர் கற்பித்த அனைத்தும் இந்த நோக்கத்தை இலக்காகக் கொண்டவை. நம் அனைவருக்கும் பல்வேறு நிலைகள் மற்றும் வகையான பிரச்சனைகள் உள்ளன. சில மோசமானவை மற்றும் மிகவும் காயப்படுத்தப்படுகின்றன; அவை நமக்கு உடல் ரீதியாகவோ, மன ரீதியாகவோ அல்லது இரண்டும் சேர்ந்தோ நிறைய வலிகளைத் தருகின்றன. மற்றவை சற்று நுட்பமானவை, ஆனால் மிகவும் வேதனையானவை. உதாரணமாக, நாம் வாழ்க்கையில் பல்வேறு விஷயங்களை அனுபவிக்கிறோம், ஆனால் அவை நம்மை முழுமையாக திருப்திப்படுத்தாததால் விரக்தியடைகிறோம். அவை என்றும் நிலைப்பதில்லை; அவை மாற்றம் காண்கின்றன. நம் வாழ்வில் உள்ள விஷயங்கள் எப்போதும் நிலையானவை அல்ல; அவை ஏற்ற இறக்கத்துடன் செல்கின்றன. சில நேரங்களில் விஷயங்கள் நன்றாக நடக்கும், சில நேரங்களில் அவை நடக்காது; நாம் எப்படி உணர்கிறோம் என்பதுதான் உண்மையில் நிலையற்றது. சில நேரங்களில் நாம் மகிழ்ச்சியாக உணர்கிறோம், சில நேரங்களில் மகிழ்ச்சியற்றவர்களாக உணர்கிறோம்; சில நேரங்களில் நாம் எதையும் உணராதது போல் தோன்றுகிறது, அடுத்த கணத்தில் நாம் எப்படி உணரப் போகிறோம் என்று தெரியவில்லை. நாம் உடன் இருக்கும் நபர்களையோ அல்லது என்ன செய்கிறோம் என்பதையோ கூட அது அவ்வளவு சார்ந்து இருப்பதாகத் தெரியவில்லை - திடீரென்று நம் மனநிலை மாறுகிறது.

நம் அனைவருக்கும் உணர்ச்சிப் பிரச்சினைகளும் உள்ளன, மேலும் அவை வாழ்க்கையில் வெவ்வேறு சிக்கல்களைக் கொண்டுவருகின்றன. உண்மையில் ஏமாற்றமளிக்கும் விஷயம் என்னவென்றால், அவை மீண்டும் மீண்டும் தோன்றுவதுதான். சில சமயங்களில் அவை மற்றவர்களிடமிருந்து வருவது போல் தோன்றினாலும், நமக்கு நாமே மேலும் மேலும் பிரச்சனைகளை உருவாக்கிக் கொள்கிறோம். ஆனால் நாம் இன்னும் நெருக்கமாகவும் நேர்மையாகவும் ஆராய்ந்தால், நம்முடைய பல பிரச்சினைகளுக்கு நாமே மூலகாரணம் என்பதையும், குறிப்பாக, வாழ்க்கையில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பற்றிய நமது சுயநல மனப்பான்மை என்பதையும் நாம் காண்கிறோம்.

புத்தர் இதையெல்லாம் பார்த்தார். இதை அவர் தனது சொந்த வாழ்க்கையில் உணர்ந்தார்; அவர் மற்றவர்களின் வாழ்க்கையில் இதைப் பார்த்தார். எல்லோரும் ஒரே இக்கட்டான நிலையில் இருப்பதைக் கண்டார். மொத்த அளவில், நாம் அனைவரும் வாழ்வின் இயல்பான நிகழ்வுகளான - பிறப்பது, வளர்வது, நோய்வாய்ப்படுவது, முதுமை அடைவது மற்றும் இறப்பது போன்றவற்றில் சிரமங்களை எதிர்கொள்கிறோம். ஆனால் இந்த விஷயங்களில் நமக்கு ஏற்படும் பிரச்சனைகள் காரணங்களால் எழுகின்றன என்றார்; அவை எங்கிருந்தும் நமக்கு வருவதில்லை. சூப்பர் பவர் என்ற வெளிப்புற சக்தியில் இருந்து இது நமக்கு அனுப்பப்படவில்லை - அந்த வெளிப்புற சக்தியை "கடவுள்" என்றோ அல்லது விதி என்றோ அழைக்கிறோம். அது உண்மையில் நமது பிரச்சனைகளுக்கான ஆதாரம் இல்லை.

நமது பிரச்சனைகளின் உண்மையான ஆதாரம் உள்ளே இருக்கிறது, அது உள்ளே இருக்கிறது என்று சொல்லும்போது, நாம் இயல்பாகவே கெட்டவர்கள் அல்லது குற்றவாளிகள் என்று அர்த்தம் இல்லை. நீங்கள் பாவத்துடன் பிறந்த கெட்டவர் இல்லை என்று புத்தர் சொல்லவில்லை; மாறாக புத்தர் நமது பிரச்சனைகளுக்கு மூல காரணம் உண்மை பற்றிய நமது குழப்பம் தான் என்று கூறினார். நாம் முட்டாள்கள் என்பதல்ல, ஆனால் நம் அன்றாட அனுபவத்தில், யதார்த்தத்துடன் ஒத்துப்போகாத சாத்தியமற்ற வழிகளில் விஷயங்கள் இருப்பதாக நமக்குத் தோன்றுகிறது. குறிப்பாக நம்மையும் மற்றவர்களையும் நாம் எப்படிப் பார்க்கிறோம் என்பதன் அடிப்படையில், இது அவர்களுக்கும் நம்மைப் பற்றிய நமது அணுகுமுறையை நிச்சயமாக வடிவமைக்கிறது. நம்முடைய சுய-மையப்படுத்துதல் மற்றும் சுய-போற்றுதல் காரணமாக, மேலும் நாம் விரும்பும் வழியில் விஷயங்கள் நடக்க வேண்டும், மற்றவர்கள் என்ன அனுபவிக்கிறார்கள் என்பது முக்கியமில்லை, நான் மிக முக்கியமான நபர் என்பது போல் தெரிகிறது. மற்றவர்கள் நினைப்பதை கருத்தில் கொள்வதே இல்லை, அது இருப்பதைப் போலவும் கூட கருதுவதில்லை. நமது முன் நிறுத்தல்கள் மற்றும் யதார்த்தமில்லாத எதிர்பார்ப்புகள் அடிப்படையில் நாம் எதிர்கொள்ளும் சூழல்களுக்கு ஏற்ப இல்லாமல் நாம் அனுபவிப்பதன் அடிப்படையில் உண்மையில் இதைப் புரிந்து கொள்ள முடியும் என்று நினைக்கிறேன்.

ஆனால், இந்தச் சூழலை முடிவுக்குக் கொண்டு வரவும், இந்தப் பிரச்சனைகளை மீண்டும் மீண்டும் வராத வகையில் நிறுத்தவும் முடியும் என்று புத்தர் கூறினார். இந்த பிரச்சனைகளை நாம் எப்போதும் அனுபவிக்க வேண்டும் என்று நாங்கள் கண்டிக்கவில்லை. போதை மருந்தை உட்கொள்வது அல்லது குடித்துவிட்டு போவது மட்டுமே தீர்வாக இருக்கும், அதனால் நாம் காயப்படுத்துவதை நிறுத்தலாம் மற்றும் குறைந்தபட்சம் அந்த கணத்திற்கு நம் பிரச்சினைகளில் இருந்து தப்பித்துவிட்டோம் என்று உணர முடியும். நமது பிரச்சனைகளைத் தீர்க்கும் என்பதால் ஒன்றும் நினைக்காத ஆழ்ந்த தியான நிலையில் நாம் மூழ்கிவிட வேண்டும் என்பதல்ல. அது போன்ற தீர்வுகள் வெறும் தற்காலிகமானவையே, உண்மையில் அவை நம்மை பிரச்னைகளில் இருந்து விடுவிக்காது. நமது பிரச்சனைகளில் இருந்து விடுபட வேண்டுமானால், அந்த பிரச்சனைகளுக்கான காரணத்தை நாமே அகற்ற வேண்டும். நம் குழப்பத்தை நாமே போக்கிக்கொள்ள வேண்டும். நாம் குழப்பத்தை சரியான புரிதலுடன் மாற்ற வேண்டும். நாம் அனைவரும் ஒரே மாதிரியாக இருக்கிறோம், அதில் அனைவரும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்புகிறோம், யாரும் மகிழ்ச்சியின்றி இருக்க விரும்பவில்லை, மகிழ்ச்சிக்கு வேறு யாரையும் விட பெரிய உரிமை யாருக்கும் இல்லை. மேலும், நாம் ஒருவர் மட்டுமே, மற்றவர்கள் ஏராளமானவர்கள். இந்த யதார்த்தத்தைப் பார்த்து, அதற்கேற்ப நமது அணுகுமுறையை மாற்றிக் கொண்டால், பின்னர் மெல்ல, மெல்ல நம்முடைய புரிதல் ஆழமாக வளர்கிறது, நம்முடைய உணர்ச்சி நிலைகளும் கூட மாறுகிறது.

கணிப்புகளின் கற்பனை உலகில் நாம் நம் வாழ்வின் பெரும்பகுதியை வாழ்வதால், நம் குழப்பம் நாம் அனுபவிக்கும் அனைத்தையும் நோக்கிய அணுகுமுறையை வடிவமைக்கிறது. ஒரு சுய-போற்றுதல் மனப்பான்மையுடன், நமக்கும் மற்றவர்களுக்கும் இன்னும் மகிழ்ச்சியற்ற மற்றும் பிரச்சனைகளை உருவாக்கும் சுய- மையப்படுத்துதல் வழிகளில் நமக்கு என்ன நடக்கிறது என்று கருதுகிறோம். ஆனால் மனப்பான்மையின் மாற்றத்துடன், வாழ்க்கையின் நிகழ்வுகள் பற்றிய நமது அனுபவம் வியத்தகு முறையில் மாறுகிறது.

எடுத்துக்காட்டாக, விமான நிலையத்தில் விமானத்தில் தாமதம் ஏற்படுவதை தனிப்பட்ட பேரழிவாகக் கருதுவதற்குப் பதிலாக, இப்போது நாமும் விமானத்தில் பயணிக்கும் அனைவரும் அதிக நேரம் காத்திருக்கும் இடத்தில் இருப்பதைக் காணலாம். பின்னர் நாம் சூழ்நிலையைப் பார்க்கும் விதத்தை மாற்றிக் கொள்ளலாம், மேலும் அனைவரும் தாமதத்தை எப்படிக் கையாளுகிறார்கள் என்பதில் அக்கறை கொண்ட மனப்பான்மையுடன், சக பயணிகளுடன் உரையாடலைத் தொடங்குவதற்கான ஒரு வாய்ப்பாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் வருத்தப்படாமல் இருக்கவும் முடியும், மற்றவரை அமைதிப்படுத்த உதவுங்கள் கலங்கக் கூடாது. உடல் பயிற்சியைப் போலவே, நம் உடலை வலிமையாக்கவும், அதிக சகிப்புத்தன்மையைப் பெறவும் பயிற்சி செய்யலாம்; அதேபோல் தியானத்தின் மூலம், நம் மனதையும் அதன் அணுகுமுறைகளையும் வலுவாகவும் நேர்மறையாகவும் மாற்றவும், உணர்ச்சிவசப்படாமல், குழப்பமான சூழ்நிலைகளில் அதிக சகிப்புத்தன்மையைப் பெறவும் பயிற்சி செய்யலாம்.

சில சமயங்களில் நமது பிரச்சனைகள் என்ன என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ளலாம். நம் மனம் இறுக்கமாகவும், குறுகியதாகவும் இருப்பதால், நம்மைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திப்பதால், சில குறிப்பிட்ட வகையான உணர்ச்சிக் கலக்கத்தை நாம் அனுபவிக்கிறோம் என்பதை நாம் புரிந்துகொள்கிறோம், ஆனால் அது நம் உணர்ச்சிகளை மாற்றுவதாகத் தெரியவில்லை. நமது புரிதல் உண்மையில் நாம் உணரும் விதத்தை பாதிக்காது என்று உணர்கிறோம். ஆனால் இங்கே பிரச்சனை என்னவென்றால், புரிதல் உண்மையில் போதுமான ஆழமாக இல்லை. அது போதுமான ஆழமாக இல்லை என்பது மட்டுமல்லாமல், நமது அணுகுமுறைகளில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு போதுமான நீண்ட காலத்திற்குள் அது "மூழ்கவில்லை".

இதை விளக்குவதற்கு உடல் ஆரோக்கியத்தின் உதாரணத்தை மீண்டும் பயன்படுத்துவோம். நாம் எப்போதும் உடல் ரீதியாக பலவீனமாகவும், சோர்வாகவும், கனமாகவும் உணர்கிறோம் என்று வைத்துக்கொள்வோம், எனவே நாம் ஜிம் அல்லது ஃபிட்னஸ் கிளப்புக்குச் சென்று தொடர்ந்து உடற்பயிற்சி செய்யத் தொடங்குகிறோம். நாம் ஒரு உடற்பயிற்சி திட்டத்தை ஆரம்பித்தவுடன், அது உடனடியாக நாம் உடல் ரீதியாக உணரும் விதத்தை மாற்றாது. நமது ஆரோக்கியத்தின் அடிப்படையில் விளைவை உணரத் தொடங்குவதற்கு, பொதுவாக பல மாதங்கள் ஆகும். எவ்வாறாயினும், நாம் எவ்வளவு நேரம் உடற்பயிற்சி செய்கிறோமோ, அது நம் வாழ்வின் வழக்கமான பகுதியாக மாறும், சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு அது உண்மையில் நாம் உணரும் விதத்தை மாற்றுகிறது: நாம் நன்றாக உணர ஆரம்பிக்கிறோம். நாம் நம்மைப் பற்றி நன்றாக உணர்கிறோம், மற்றவர்களுடன் நாம் எவ்வாறு நடந்துகொள்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்து நன்றாக உணர உதவுகிறது.

நம் மனதில் என்ன நடக்கிறது, நம் உணர்ச்சிகள் மற்றும் நமது அணுகுமுறைகளைப் பற்றி ஓரளவு புரிந்து கொள்ளும்போது இதேபோன்ற ஒன்று நடக்கும். நம்மிடம் சில புரிதல்கள் எவ்வளவு காலம் இருக்கிறதோ, அவ்வளவு நேரம் அதை நினைவுபடுத்திக் கொண்டே இருக்கிறோம், நமது புரிதல் ஆழமாகிறது. உணர்ச்சி மாற்றம் உடனடியாக இருக்காது என்றாலும், நமது அணுகுமுறைகளை மாற்றியமைக்கும்போது உணர்ச்சி சமநிலையையும் வலிமையையும் பெறத் தொடங்குவோம்.

உடற்பயிற்சி நிலையத்திற்குச் செல்வதற்கு சுய ஒழுக்கம் மட்டுமல்ல, நினைவாற்றலும் தேவை, அதாவது மறக்காமல் செல்ல வேண்டும். அனைத்திற்கும் அடிப்படையானதை "அக்கறையுள்ள அணுகுமுறை" என்று அழைக்கிறோம் - நாம் நம்மைப் பற்றி அக்கறை கொள்கிறோம், நாம் பார்ப்பதற்கு எப்படி இருக்கிறோம், எப்படி உணர்கிறோம், போன்றவற்றில் அக்கறை கொள்கிறோம். நம்மை நாமே தீவிரமாக எடுத்துக்கொள்கிறோம், ஒரு வகையில் மகிழ்ச்சியாக இருக்க மற்றும் நன்றாக உணர வேண்டும் என்று நம்மிடம் உள்ள "உரிமையை" மதிக்கிறோம். நம்மைப் புரிந்துகொள்வது, நமது உணர்ச்சிகரமான வாழ்க்கை எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது போன்ற விஷயங்களிலும் இதுவே உண்மை. அதுவும் நம்மைப் பற்றிய அக்கறையைச் சார்ந்தது, ஆம், சிறந்த உணர்ச்சி ஆரோக்கியத்திற்கும் நமக்கு உரிமை உண்டு என்று உணர்கிறோம்.

நம்மைப் பற்றிய இந்தக் கரிசனை மனப்பான்மை, சுய-போற்றுதல் மனப்பான்மையிலிருந்து மிகவும் வித்தியாசமானது. சுய-போற்றுதலுடன், நாம் நம்மைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறோம், மற்றவர்களின் நலனைப் புறக்கணிக்கிறோம். நமது மனப்பான்மை மற்றும் நடத்தை நாம் பழகும் நபர்களை அல்லது வெறுமனே சந்திக்கும் நபர்களை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதைப் பற்றி நாம் கவலைப்படுவதில்லை. மறுபுறம், அக்கறையுள்ள மனப்பான்மையுடன், வாழ்க்கையில் நமது மகிழ்ச்சியற்ற தன்மை மற்றும் பிரச்சனைகள் நமது சுய-மையப்படுத்துதல் மற்றும் சுயநல மனப்பான்மையினாலும் வருகிறது என்பதை நாம் உணர்கிறோம், ஏனெனில் நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்புகிறோம், இந்த சூழ்நிலையில் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று நாம் நம்மை பற்றி கவலைப்படுகிறோம். நமது மனப்பான்மையையும் நடத்தையையும் மாற்றுவதற்கு நாமே செயலாற்றுவோம், மேலும் எதிர்காலத்தில் நாம் எதைச் சாதிக்கப் பயிற்றுவிக்கிறோமோ அதை நடைமுறைப்படுத்த முயற்சிக்க கவனமாக இருக்க வேண்டும்.

இப்போது நிச்சயமாக இந்த முறையில் நமக்கு நாமே செயலாற்ற பல உந்துதல் நிலைகள் உள்ளன. உந்துதல் என்பதன் மூலம் நாம் என்ன சொல்கிறோம் என்பதைப் பகுப்பாய்வு செய்யும்போது, நம்மைச் சார்ந்து செயல்படுவதில் நமது குறிக்கோள் என்ன, இந்த இலக்கை நோக்கி நம்மை இயக்கும் உணர்ச்சி சக்தி என்ன என்பதைப் பற்றி பேசுகிறோம். பௌத்த போதனைகள் நாம் பாதையில் முன்னேறும்போது பல முற்போக்கான உந்துதல்களை கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன. நம் வாழ்க்கையின் தரத்தை மேம்படுத்த முயற்சிப்பதற்காக நாம் வெறுமனே செயல்படலாம், ஏனென்றால் அது இப்போது திருப்திகரமாக இல்லை, மேலும் அது தொடர்ந்து திருப்தியற்றதாக இருப்பதை நிறுத்த விரும்புவது மட்டுமல்லாமல், அது மோசமாகிவிடாமல் இருந்தால் மிகவும் நல்லது. உண்மையில், அது சிறந்ததாக இருந்தால் நன்றாக இருக்கும்! உண்மையிலேயே நாம் அதிருப்தி அடைந்துள்ளோம், நாங்கள் சோர்வடைந்து, அதைப் பற்றி ஏதாவது செய்ய விரும்பும் ஒரு கட்டத்தை அடைந்துவிட்டோம்.

நாம் இன்னும் மேம்பட்ட நிலையில், இந்த வாழ்நாளில் மட்டுமல்ல, எதிர்வரும் ஜென்மங்கள் அடிப்படையிலும் சிந்திக்கலாம். வரும் ஜென்மங்களிலும் கூட விஷயங்கள் மோசமாவதை நாம் விரும்பவில்லை. இந்த வாழ்நாளில் விஷயங்களை மேம்படுத்த விரும்பும் அதே உணர்ச்சி சக்தியால் நாம் இயக்கப்படுகிறோம், நாம் நீண்ட காலத்தை மட்டுமே பார்க்கிறோம். நம் குடும்பத்திலோ அல்லது புத்திசாலித்தனத்தை கையாளும் விதத்திலோ நமக்கு இருக்கும் பல்வேறு பிரச்சனைகளை விரும்பாமல் சிந்திக்கும் இந்த இரண்டிற்கும் இடையில் ஒரு இடைநிலை படி கூட இருக்கலாம்.

எதிர்கால வாழ்க்கையைப் பற்றி சிந்திப்பதைத் தாண்டி, மறுபிறப்பின் முழு திருப்தியற்ற, ஏமாற்றமளிக்கும் சுழற்சியிலிருந்து முழுமையாக வெளியேற விரும்புவதற்கு நாம் உந்துதல் பெறலாம். அல்லது, இரக்கத்தால் தூண்டப்பட்டு, இந்த எல்லா நிலைகளிலும் உள்ள பிரச்சனைகளை சமாளிக்க அனைவருக்கும் உதவுவது பற்றி நாம் சிந்திக்கலாம். நாம் அதைச் செய்கிறோம் என்றால், நாம் புத்தராக மாறுவதற்கு செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்.

இந்த மேம்பட்ட அளவிலான உந்துதலைக் கொண்ட ஒரு நபராக உண்மையில் இருக்க, மிகப்பெரிய அளவிலான பயிற்சி தேவைப்படும். ஆயினும்கூட, நாம் எந்த மட்டத்தில் இருந்தாலும், புத்தரின் போதனைகளில் உதவியாக இருக்கும் பல முறைகளைக் காண்கிறோம். உதாரணமாக, நாம் இந்த வாழ்நாளின் அடிப்படையில் மட்டுமே சிந்தித்தாலும், நம்மைப் பற்றிய எண்ணங்கள் மற்றும் நமது சொந்த பிரச்சனைகளை சமாளிப்பது மட்டுமல்லாமல், இரக்கம், மற்றவர்களைப் பற்றிய சிந்தனை ஆகியவற்றால் நாம் தூண்டப்படுவோம். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அவர்கள் நமக்குத் தொந்தரவு கொடுப்பதாலும், நமக்கு மிகவும் வேதனையாக இருப்பதற்காக மட்டும் நாம் பிரச்னைகளை வென்று வருவதை நோக்கமாக வைத்திருக்கவில்லை, மாறாக மற்றவர்களுக்குச் சிறந்த விதத்தில் உதவியாக இருப்பதில் இருந்தும் நம்மை அவை தடுக்கின்றன. இது மனப் பயிற்சி முறையில் நமக்கு நாமே செயலாற்றுதலாகும்.

உதாரணமாக, நாம் ஒரு குடிகாரன் என்று வைத்துக்கொள்வோம். ஒரு கண்ணோட்டத்தில், மதுவைச் சார்ந்திருப்பதைக் கடக்க முயற்சி செய்ய நாம் உந்துதல் பெறலாம், ஏனென்றால் அது நமக்கு, நம் ஆரோக்கியத்திற்கு, பொதுவாக நம்மைப் பற்றிய அனைத்திற்கும் மிகவும் தீங்கு விளைவிக்கும். காலையில் ஹேங்ஓவர் ஏற்படும் போது அது நம்மை மோசமாக உணர வைக்கிறது. ஆனால் நம் குடும்பத்தைப் பற்றி நினைத்தால் நாம் இன்னும் வலுவாக உந்துதல் பெறலாம். உதாரணமாக, எனது குடிப்பழக்கம் எப்படி ஒரு நல்ல பெற்றோராக இருப்பதில் இருந்து என்னைத் தடுக்கிறது என்று நாம் நினைப்போம்; நான் குடிபோதையில் எப்படி அடிக்கடி பைத்தியக்காரத்தனமாக நடந்துகொள்கிறேன், இது உண்மையில் என் குடும்பம், என் நண்பர்கள் போன்றவர்களை பாதிக்கிறது. நம் குடும்பத்திற்கு நாம் தேவை என்பதை உணரும்போது, குடிப்பழக்க பிரச்சனை அவர்களுக்கு இருக்கும் அந்த உண்மையான தேவையை பூர்த்தி செய்வதிலிருந்து உண்மையில் நம்மைத் தடுக்கிறது, பின்னர் அந்த சார்புநிலையை கடக்க முயற்சி செய்வதற்கு அது நமக்கு அதிக பலத்தை அளிக்கிறது.

எனவே இந்த வாழ்நாளை மேம்படுத்த முயற்சிக்கும் சூழலில் இந்த புத்த முறைகளை நாம் கடைப்பிடித்தாலும், மற்றவர்களுக்கான அன்பு மற்றும் இரக்கத்தின் உந்துதல் மிகவும் முக்கியமானது. மற்றவர்களை போற்றுவதற்கான மனப் பயிற்சி போதனைகளில் இது வலியுறுத்தப்படுகிறது: இந்த முறைகளில் பலவற்றை நாம் நன்றாக உணர வேண்டும் என்பதற்காகப் பயன்படுத்த முடியும் என்றாலும், மற்றவர்களுக்கு சிறந்த உதவியாக இருக்க இந்த முறைகளைப் பயன்படுத்துவது நிச்சயமாக மிக உயர்ந்தது.

நம் வாழ்வில் பல்வேறு கடினமான சூழ்நிலைகளை சந்திக்கிறோம். அவை வலிமிகுந்தவை என்ற பொருளில் கடினமாக இருக்கலாம். அவை உடல் ரீதியிலான வலியாக இருக்கத் தேவையில்லை; அவை மன ரீதியானதாகவும் இருக்கலாம். இந்த கடினமான சூழ்நிலைகளை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும், உதாரணமாக, நமது குழப்பமான உணர்ச்சிகளை வலுவாக எழச் செய்யும் சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்கிறோம். இந்த குழப்பமான உணர்ச்சிகள் ஒருபுறம், கோபமாக இருக்கலாம், ஆனால் அவை மறுபுறம் வலுவான இணைப்பாகவும் இருக்கலாம். நம் மனதில் கோபம் அல்லது விரோதம் நிறைந்திருக்கும் போது அல்லது மிகுந்த பற்றுதல் மற்றும் ஏக்க ஆசையால் நிரம்பும்போது நாம் எவ்வளவு சங்கடமாக உணர்கிறோம் என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம்.

சில சூழ்நிலைகள் குறிப்பாக கடினமானவை மற்றும் அவை "வாழ்க்கையின் நிலையில்லா விஷயங்கள்" என்று அழைக்கப்படும் பௌத்த பட்டியலில் இடம்பெற்றுள்ள எட்டு அம்சங்களாகும். சில சமயங்களில் அவை "எட்டு உலகளாவிய அக்கறைகள்" அல்லது "எட்டு உலகளாவிய தர்மங்கள்" என்று மொழிபெயர்க்கப்படுகின்றன, ஆனால் அவை நம் வாழ்வில் நமக்கு ஏற்படும் தற்காலிகமான விஷயங்களைப் பற்றி பேசுகின்றன; அவை நிலையானவை அல்ல, கடந்து செல்கின்றன. அவை நான்கு ஜோடிகளாக நிகழ்கின்றன:

• பாராட்டு அல்லது விமர்சனத்தைப் பெறுதல் - நாம் பாராட்டுகளைப் பெற்றால், நாம் உற்சாகமடைந்து அதனுடன் இணைந்திருப்போம்; நாம் விமர்சிக்கப்படும்போது, நாம் அனைவரும் வருத்தமும் கோபமும் அடைகிறோம்.
• நல்ல செய்தி அல்லது கெட்ட செய்திகளைப் பெறுதல் - நற்செய்தியைப் பெறும்போது நாம் மிகவும் உற்சாகமடைகிறோம், நிச்சயமாக நாம் அதனுடன் இணைந்திருப்போம், அது நீடிக்க வேண்டும் என்று விரும்புகிறோம், அப்படி ஒருபோதும் நடக்காது. கெட்ட செய்திகளைக் கேட்கும்போது நாம் மிகவும் வருத்தப்படுகிறோம், அடிக்கடி மனச்சோர்வடைகிறோம், கோபப்படுகிறோம்.

• ஆதாயங்கள் அல்லது இழப்புகளை அனுபவித்தல் - நாம் எதையாவது பெறும்போது, உதாரணமாக ஒருவர் நமக்கு எதையாவது கொடுத்தால், நாம் அனைவரும் மகிழ்ச்சியாகவும் உற்சாகமாகவும் இருக்கிறோம், மேலும் "ஓ, எவ்வளவு அற்புதம்" என்று நினைக்கிறோம். பிறகு, நாம் பொருட்களை இழக்கும்போது, அல்லது மக்கள் நம்மிடமிருந்து எடுத்துச் செல்லும்போது, அல்லது அவை உடைந்தால், நாம் அனைவரும் வருத்தப்படுகிறோம். ஆதாயங்களும் நஷ்டங்களும் நம் வாழ்வில் வரும் நபர்களின் அடிப்படையிலும் இருக்கலாம். நாம் ஒரு நண்பரைப் பெறுகிறோம், அல்லது நேசிப்பவரை இழக்கிறோம், அல்லது வெளிப்படையாக அது நிதியாகக்கூட இருக்கலாம்.

• விஷயங்கள் நன்றாக நடக்கின்றன அல்லது மோசமாக நடக்கின்றன - நாம் அனைத்து உற்சாகம் இணைப்பை பெறுகிறோம், அல்லது மனச்சோர்வும் கோபமும் அடைகிறோம்.

நமது சுய-மையப்படுத்துதல் காரணமாக இந்த எட்டு நிலையில்லா நிகழ்வுகளால் நாம் வருத்தப்படுகிறோம். நாம் நம்மைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறோம், நமக்கு என்ன நடக்கிறது, "நான் எவ்வளவு அற்புதமானவன்" அல்லது "நான் ஏழை" என்று உணர்கிறோம்.

புத்தர் வாழ்க்கையில் இந்த எட்டு நிலையில்லாத விஷயங்களுக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக பொதுவாக எழும் குழப்பமான உணர்ச்சிகளைக் கடக்க பல்வேறு வழிகளைக் கற்பித்தார். அவை ஒவ்வொன்றும் நாம் அனுபவிக்கும் பிறரைப் போற்றும் நல்ல மனப்பான்மையுடன் பார்க்க நமக்கு நாமே பயிற்சி அளிக்கின்றன. ஒரு தற்காலிக எதிர்ப்பாளர் சக்தியின் லென்ஸ் மூலம் ஒரு சூழ்நிலையைப் பார்ப்பது ஒரு முறை. இது நம்மை தொந்தரவு செய்யும் உணர்ச்சிகளில் இருந்து என்றென்றும் விடுவிக்கப் போவதில்லை. இது போதுமான அளவு ஆழமாக செல்லவில்லை, ஆனால் இது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.

கோபத்திற்கு எதிரியாக அன்பு

உதாரணமாக, விஷயங்கள் நமக்கு மோசமாக நடக்கிறது என்று சொல்லலாம். நம் வாழ்க்கையில் யாரோ ஒருவர் நம்மை மிகவும் கேவலமாக, விரும்பத்தகாத முறையில் நடத்துகிறார், மேலும் அவருடன் நாம் எப்போதும் கோபப்படுகிறோம். நம்மைப் பற்றி மட்டுமே நினைத்துக்கொண்டு, “அவர்கள் என்னை எப்படி நடத்துகிறார்கள் என்பது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை” என்று வெறித்தனமாக இருக்கிறோம். கோபத்திற்கு ஒரு தற்காலிக எதிரியாக நாம் இங்கே பயன்படுத்துவது அன்பைத்தான். இப்போது, "சரி, இந்த நபருடன் கோபப்பட வேண்டாம், அவர்களை நேசி" என்று நாம் மிகவும் எளிமையான முறையில் இங்கு கூறவில்லை. வெளிப்படையாக, நம்மில் பெரும்பாலோர் அவ்வாறு மாறுவது சாத்தியமில்லை, ஆனால் மற்றவரைப் போற்றுவதன் அடிப்படையில் நமது உணர்ச்சி நிலை மற்றும் அணுகுமுறையை மாற்றுவதற்கு புரிதலைப் பயன்படுத்துவதற்கான ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு இதுவாகும்.

இந்த நபர் நம்மிடம் பயங்கரமாக நடந்து கொள்கிறார், ஏன் அப்படி நடந்து கொள்கிறார்? அவரை ஏதோ ஒன்று தொந்தரவு செய்கிறது. உதாரணமாக, எப்பொழுதும் குறைகூறும் இதுபோன்ற நபர் உங்கள் வாழ்க்கையில் இருப்பார்கள் என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். அவர் உங்களுடன் இருக்கும் போதெல்லாம், அவரின் உரையாடல்கள் அனைத்தும் எதைப் பற்றியாவது புகார் கூறுவதாக இருக்கும். அவர்கள் எப்போதும் தங்களைப் பற்றி மட்டுமே பேசுகிறார்கள், அவர்களுடன் இருப்பது முற்றிலும் ஒரு "தாழ்வான" அனுபவம். நாம் அதை பகுப்பாய்வு செய்தால், அந்த நபர் மிகவும் மகிழ்ச்சியற்றவர் என்பதால் வெளிப்படையாக இப்படி நடந்து கொள்கிறார்.

நம் மனப்பான்மையை மாற்றுவதற்கான ஒரு பயனுள்ள வழி: "இவரால் மகிழ்ச்சியாக மட்டுமே இருக்க முடிந்தால், அவர் எல்லா நேரத்திலும் புகார் செய்வதை நிறுத்திவிடுவார் மற்றும் எனக்கு மிகவும் கடினமான நேரத்தை கொடுப்பார்." பௌத்தத்தில் அன்பின் வரையறையானது மற்றவர் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் மற்றும் மகிழ்ச்சிக்கான காரணங்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதாகும். எனவே, இந்த நபர் நம்மைத் தொந்தரவு செய்யாமல் விட்டுவிட வேண்டும் என்று விரும்புவதற்குப் பதிலாக, அவர் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும், அவரைத் தொந்தரவு செய்வது எதுவாக இருந்தாலும் அது மறைந்து போக வேண்டும் என்று விரும்பலாம், இதனால் நாம் வருத்தப்படுவதைக் குறைக்க முடியும். இத்தகைய மனப்பான்மையை மாற்றுவதற்கு தியானத்தில் பயிற்சிப்பது "மனப் பயிற்சி" ஆகும்.

வெறித்தனமான பாலியல் ஈர்ப்பைக் குறைத்தல்

இதேபோல், நாம் யாரிடமாவது மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டால், நம் கற்பனையான தற்காலிக எதிரிகளைப் பயன்படுத்துகிறோம். சுய-மையப்படுத்துபவராக இருந்து, ஒரு நபரை அவர்களின் வெளிப்புற தோற்றத்தின் அடிப்படையில் மட்டுமே சிந்திக்காமல், அவர்கள் என் மகிழ்ச்சிக்காக நான் உட்கொள்ளும் ஒரு பொருளாக இருப்பதைப் போல, அவர்களின் வயிறு, குடல், மூளை மற்றும் அவர்களின் உள்ளம் எப்படி இருக்கும் என்பதை நாம் கற்பனை செய்யலாம். குறிப்பாக அவர்களின் முகத்தைப் பார்க்கும்போது, அவர்களின் மண்டை ஓட்டின் எலும்புக்கூட்டின் அமைப்பைக் கற்பனை செய்வது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். நிச்சயமாக நாம் கற்பனை செய்வது உண்மைதான், அதுதான் இந்த நபரின் தோலுக்கு அடியில் இருக்கிறது.

மற்றொரு பயனுள்ள முறை என்னவென்றால், அவர்களை ஒரு குழந்தையாக கற்பனை செய்து, மிகவும் வயதான நபராக அவர்கள் எப்படி இருப்பார்கள் என்று கற்பனை செய்வது. இந்த வழியில், நம் பற்றுதலைக் குறைக்கலாம், குறிப்பாக அது ஒரு பாலியல் ஈர்ப்பாக இருந்தால், நாம் பார்ப்பது வெறும் மேற்பரப்புத் தோற்றம் என்பதை உணர்ந்துகொள்வதன் மூலம், அது நிச்சயமாக நீடிக்கப் போவதில்லை. அல்லது அவர்களுக்கு ஏதேனும் பயங்கரமான தோல் நோய் இருந்தாலோ, அல்லது முகம் முழுவதும் பருக்களால் மூடப்பட்டிருந்தாலோ, அவர்களை நாம் இன்னும் கவர்ச்சியாகக் காண்போமா?

இந்த நபருக்குள் உண்மையில் குடல் மற்றும் எலும்புக்கூடு இருப்பதை நாம் எவ்வளவு அதிகமாக புரிந்துகொள்கிறோமோ, அவ்வளவு அதிகமாக நமது அணுகுமுறை மாறுகிறது மற்றும் நமது உணர்ச்சி கொந்தளிப்பு அமைதியாகிறது. நாம் இன்னும் நிலையானவர்களாக மாறுகிறோம்.

அக்கறையான மனப்பான்மையை அவர்கள் மீது வளர்ப்பதற்கான வழிமுறைகளை நாம் பயன்படுத்தலாம். இந்த நபரைப் பொறுத்தவரை, நாம் அத்தகைய வலுவான பாலியல் ஈர்ப்பை உணர்கிறோம், ஒரு நபரிடம் நமக்கு அத்தகைய வலுவான பற்றுதல் மற்றும் ஈர்ப்பு இருக்கும்போது, பொதுவாக அது அவர்களின் உடல் மீதான கவனமாக மட்டுமே இருக்கிறது. மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்பும், மகிழ்ச்சியற்றவர்களாக இருக்க விரும்பாத, வெறும் பாலியல் பொருளாகக் கருதப்பட விரும்பாத மனிதர்கள் அவர்கள் என்ற உண்மையை நாம் மறந்து விடுகிறோம். இந்த நபருக்கு அவர்களின் சொந்த பாதுகாப்பின்மை, அவர்களின் சொந்த உணர்ச்சிப் பிரச்சினைகள், அவர்களின் சொந்த குடும்பப் பிரச்சினைகள் உள்ளன, மேலும் இந்த வழியில் அவர்களை ஒரு பாலியல் பொருளாகப் பார்ப்பதற்கு எதிர்மறையானதாகும். நாம் உண்மையில் அவர்களை ஒரு மனிதர்களாகப் பார்க்கிறோம், மேலும் அவர்களின் மகிழ்ச்சி மற்றும் நல்வாழ்வுக்கான உண்மையான அக்கறையை வளர்க்கத் தொடங்குகிறோம்.

யாசகர்கள் அல்லது மாற்றுத்திறன்உடையோர் மீது வெறுப்பு அல்லது அலட்சியம் காட்டுவதை தவிர்த்தல்

யாரையாவது நாம் அசிங்கமாக அல்லது வெறுப்பாகக் காணும்போது, ஒரு தற்காலிக எதிர்ப்பாளரைப் பயன்படுத்துவது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். மெக்சிகோ போன்ற நாடுகளில் அல்லது மற்ற நாடுகளை விட இந்தியா போன்ற நாடுகளில் பிச்சைக்காரர்கள் மற்றும் மிகவும் ஏழ்மையானவர்களை நாம் சந்திக்கும் போது இது மிகவும் உதவியாக இருக்கும். கண்பார்வையற்றவர்களாகவோ, காதுகேளாதவர்களாகவோ அல்லது முடங்கியவர்களாகவோ இருந்தாலும், மாற்றுத்திறனாளிகளிடத்திலும் நாம் இதைப் பயன்படுத்தலாம், அவர்களுடன் நாம் அடிக்கடி மிகவும் சங்கடமாகவும் அசவுகரியமாகவும் உணர்கிறோம்.

பெர்லினில் ஒருமுறை மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான கண்காட்சி நடந்தது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. ஒரு பக்கத்தில் பக்கவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் தொடர்ச்சியான வீடியோ நேர்காணல்கள் ஒளிபரப்பப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவர்களின் கைகால்கள் கட்டுக்கடங்காமல் நடுங்கின, வாய் எல்லாம் பக்கவாட்டில் இருந்தது, பேச்சு குளறியபடி இருந்தது. இந்த நபர்கள் தங்கள் பாலியல் வாழ்க்கையைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தனர், மேலும் அவர்கள் உண்மையில் அதே வகையான உணர்ச்சிகள், அதே வகையான பாலியல் தேவைகள் மற்றும் எல்லோரையும் போலவே உறவுகளை விரும்புகிறார்கள்.

பின்னர் அவர்கள் தங்களுக்கு இருக்கும் அன்பான உறவுகளின் வகைகளை விவரித்தனர். எல்லாரையும் போல இவர்களும் உண்மையான மனிதர்கள் என்று காட்ட, நான் அற்புதம் என்று நினைத்த இந்தக் கண்காட்சிக்கு நகரத்தில் உள்ள அனைத்து பள்ளிக் குழந்தைகளும் செல்ல வேண்டிய அவசியமாக இருந்தது. அத்தகைய நபர்களுடன் இருக்கும்போது நமது சுய-மையப்படுத்தும் வெறுப்பு அல்லது அலட்சியம் அல்லது அசௌகரியத்தை போக்க இது மிகவும் உதவிகரமான வழியாகும். 

மற்றொரு முறை என்னவென்றால், வயதான ஒருவர் தெருவில் பிச்சை எடுப்பதைக் கண்டால், அங்கே "என் அம்மா" இருக்கிறார், வீடற்ற, பிச்சை எடுக்கிறார் என்றோ அல்லது அந்த நபரை "என் தந்தை" என்றோ கற்பனை செய்தல். அல்லது ஓடிப்போன ஒரு இளைஞன் தெருவில் பிச்சை எடுப்பதைக் கண்டால், "என் மகன்" அல்லது "என் மகள்" அந்தச் சூழ்நிலையில் இருப்பதாக நினைத்துப் பாருங்கள். இந்த மனப்பான்மை மாற்றமானது, அந்த நபரை நாம் எவ்வாறு கருதுகிறோம் என்கிற நமது உணர்ச்சிபூர்வமான பதிலை முற்றிலும் மாற்றுகிறது.

ஒருபோதும் நான் அப்படி செய்யவில்லை என்பதை கட்டாயம் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும், ஆனால் நியூயார்க்கில் இருந்த ஒரு மேற்கத்திய ஜென் ஆசிரியரைப் பற்றி எனக்குத் தெரியும், அவருடன் இருந்த மாணவர்கள் விரும்பினால், பணம் அல்லது கிரெடிட் அல்லது டெபிட் கார்டு அல்லது வேறு எதுவும் இல்லாமல் தெருவில் சென்று பிச்சை எடுக்கலாம், வீடில்லாமல் ஒரு வாரம் இருக்கலாம் என்று அனுமதித்திருந்தார், இந்த அனுபவங்கள் எப்படி இருக்கிறது என்பதை மாணவர்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதற்காக அந்த ஆசிரியர் அப்படி செய்வார்.

கடினமான சூழ்நிலைகளில் மற்றவர்கள் நமது அலட்சியத்தை போக்க இவை மிகவும் சக்திவாய்ந்த "மருந்துகள்". இதுபோன்றவர்களை நாம் அடிக்கடி சந்திக்கும் போது, அவர்களைப் பார்க்கக்கூட விரும்புவதில்லை என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அது நமக்கு அசௌகரியத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அதன் மறுபக்கத்தில் இருப்பதை கற்பனை செய்து பாருங்கள். அங்கே நீங்கள் போராடுகிறீர்கள், யாரும் உங்களைப் பார்க்கவோ அல்லது உங்கள் இருப்பை அங்கீகரிக்கவோ விரும்பவில்லை, அல்லது நீங்கள் ஒரு கொசுவாக இருந்தால் அவர்கள் உங்களைத் துரத்துகிறார்கள். எப்படியிருந்தாலும், இது எதிரிகளின் சக்திகளைப் பயன்படுத்துவதற்கான ஒரு முறையாகும், ஆனால் இவை தற்காலிகமானவை, அவை பிரச்சனையின் வேர் வரை செல்வதில்லை.

இரண்டாவது மனப் பயிற்சி முறையானது, எதிரியைப் பயன்படுத்துவது ஒரு தற்காலிக தீர்வு மட்டுமல்ல, அது உண்மையில் பிரச்சனையின் மூலத்திற்குச் சென்று அதை அகற்றும் ஒன்றாகும். இது ஒரு குழப்பமான, தவறுதலுக்கு நேர் எதிரான, பிரத்தியேகமான பரஸ்பர மனநிலையைப் பயன்படுத்துவதைக் குறிக்கிறது. இது வெற்றிடத்தை (வெறுமை) பற்றிய புரிதலைக் குறிக்கிறது, அதாவது ஒரு நபர் அல்லது சூழ்நிலை எவ்வாறு உள்ளது என்பதைப் பற்றிய தவறான வழி, யதார்த்தத்துடன் ஒத்துப்போவதில்லை. வேறு விதமாகச் சொல்வதானால், நமது இணைப்பு அல்லது கோபத்தின் கீழ் இருப்பது, விஷயங்கள் எவ்வாறு உள்ளன என்பது பற்றிய நமது குழப்பத்தின் அடிப்படையிலானது.

வெற்றிடத்தைப் பற்றிய ஆழமான விவாதத்திற்கான சந்தர்ப்பம் இதுவல்ல, எனவே விஷயங்களை மிக அடிப்படையான மட்டத்தில் வைத்திருப்போம். உதாரணமாக, நீங்கள் ஒரு முதியோர் இல்லத்தில் உள்ள உங்கள் நோய்வாய்ப்பட்ட தாத்தா, பாட்டி அல்லது வயதான பெற்றோரைப் பார்க்கச் செல்கிறீர்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். நீங்கள் அவர்களின் அறைக்குச் செல்லும்போது, வழியில் சக்கர நாற்காலியில் சரிந்து அமர்ந்திருக்கும் ஒரு முதுமையான மூதாட்டி, தனக்குத்தானே முணுமுணுத்துக்கொண்டு, மடியில் ஒரு துண்டைக் குத்திக்கொண்டு இருக்கும் ஒரு வயதான பெண்மணியைக் கடந்து செல்கிறீர்கள். அவர் எப்போதும் அப்படித்தான் என்று நினைக்கிறீர்கள். நீங்கள் கடந்து செல்லும்போது, அவர் கையை நீட்டி, உங்களுடைய கையைப் பிடிக்க அல்லது உங்களைத் தொட முயற்சித்தால், நீங்கள் பயந்து கத்துகிறீர்கள். நீங்கள் உங்களைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறீர்கள்.

நிச்சயமாக, இவர் ஒரு மனிதன் என்பதை நினைவில் கொள்ளும் தற்காலிக எதிர்ப்பாற்றலை நாம் இங்கே பயன்படுத்தலாம். அவருக்கும் ஒரு வாழ்க்கை இருந்தது, ஒரு குடும்பம், ஒரு தொழில் மற்றும் ஒரு காலத்தில் இளமையாக இருந்தார்; அவள் எப்போதும் இப்படி இருப்பதில்லை. அவர் மனித தொடர்பை விரும்புவதால் அவள் அதனை வெளியே இழுக்கிறாள். இது பயனுள்ளதாக இருக்கும், ஆனால் நாம் ஒரு ஆழமான முறையைப் பயன்படுத்தலாம்.

அவர் தோற்றமளிப்பதைப் போலவே, வயதானவராகவும், நலிவடைந்தவராகவும், வேறு எதுவும் இல்லாதவராகவும் இருக்கிறார் என்பதை நான் கற்பனை செய்து பார்க்கிறேன் - இதற்கு சாத்தியமில்லை. ஒரு புகைப்படத்தில் உறைந்திருப்பது போல யாரும் அப்படியே இருக்க முடியாது. "அப்படி எதுவும் இல்லை, அது சாத்தியமற்றது" என்பதில் நாம் பின்னர் கவனம் செலுத்துவோம். இது நமது தவறான எண்ணத்தை நிறுத்துவதற்கான மிகவும் வலுவான வழியாகும், இதன் மூலம் நாம் அவரிடம் மிகவும் யதார்த்தமான மற்றும் இரக்கமுள்ள அணுகுமுறையைப் பெற முடியும்.

மற்றொரு முறை "மஹாமுத்ரா" என்று அழைக்கப்படும் மேம்பட்ட வகை தியானத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிறது, அதாவது "அடிப்படையான ஆழமான விழிப்புணர்வைப் பார்ப்பது, அதில் குழப்பமான உணர்ச்சி தானாகவே வெளியேறுகிறது." இந்த முறையானது நம் மனம் யதார்த்தத்தை உணரும் அடிப்படை வழிமுறைகளைப் பயன்படுத்துகிறது - "நம் மனம் செயல்படும் விதம்", அதை எளிய மொழியில் சொல்ல முடியும்.

ஒரு உதாரணத்தைப் பார்ப்போம். ஒருவர் மீது நமக்கு வலுவான ஈர்ப்பு மற்றும் ஏக்க ஆசை இருப்பதாக வைத்துக்கொள்வோம். அந்த உணர்ச்சி நிலையில் உள்ள பதற்றத்தை நாம் தளர்த்த முடிந்தால், "ஆழமான விழிப்புணர்வை தனிப்படுத்துதல்" என்று அழைக்கப்படுவதை நம்மால் கீழே பார்க்க முடியும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்த நபரைப் பற்றி நாம் அறிந்திருக்கும் விதத்தின் அடிப்படையில் உண்மையில் நடப்பது என்னவென்றால், இந்த நபரை வேறு எவருக்கும் மாறாக தனி நபராகக் குறிப்பிடுகிறோம். உண்மையில், மனதின் அடிப்படைக் கட்டமைப்பின் அடிப்படையில் நடப்பது அவ்வளவுதான். பின்னர், "இந்த நபர் உண்மையிலேயே சிறப்பு வாய்ந்தவர்" என்று நாம் முன் நிறுத்துகிறோம். நாம் சில குணங்களை பெரிதுபடுத்துகிறோம், பின்னர் நாம் ஈர்ப்பு மற்றும் ஏக்க ஆசை அல்லது பற்றுதலை அனுபவிக்கிறோம்.

ஏக்க ஆசை என்பது பொருள் இல்லாத போது, அதைப் பெற விரும்புவது; மற்றும் இணைப்பு என்பது உங்களிடம் இருக்கும் போது, நீங்கள் விட்டுவிட விரும்பாதது. இரண்டுமே வெளிப்படையாக முற்றிலும் சுய-மையப்படுத்துதல் ஆகும். மிகைப்படுத்தலின் இறுக்கமான ஆற்றலைத் தளர்த்தி, இந்த மனநிலையில் ஒட்டிக்கொண்டால், எஞ்சியிருப்பது இந்த பொருளை நோக்கி மனம் என்ன செய்கிறது, என்பதைக் குறிப்பிடுவது. அவ்வளவுதான்.

இது மிகவும் மேம்பட்ட, ஆனால் நீங்கள் உண்மையில் பயன்படுத்த முடிந்தால் மிகவும் பயனுள்ள முறையாகும், ஆனால் உங்கள் உணர்ச்சிகளால் ஈர்க்கப்படாமல் இருப்பதற்கு சற்று முதிர்ச்சி தேவை. எதையாவது கையாள்வதற்கான உங்கள் உணர்ச்சிபூர்வமான வழியில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பார்க்கவும், பின்னர் அமைதியாக இருக்க வேண்டும். உணர்ச்சி தானாகவே தன்னை விடுவித்து, அதன் கீழே அடிப்படை அறிவாற்றல் கட்டமைப்பு இருப்பதை நாம் பார்க்கிறோம்.

அடுத்த முறையானது, உங்கள் நடைமுறைக்கு உகந்ததாக இல்லை என்று நீங்கள் நினைக்கும் சூழ்நிலைகளை சாதகமான சூழ்நிலைகளாக மாற்றுவது குறித்து, பாரம்பரிய மனப் பயிற்சி நூல்களில் முக்கியமாகக் கற்பிக்கப்படுகிறது, குறிப்பாக லாங்ரி டாங்பாவின் மனப் பயிற்சியின் எட்டு வசனங்கள். போதிசத்துவ நடத்தையில் ஈடுபடுதல் நூலில் சிறந்த இந்திய குரு சாந்திதேவாவின் ஒரு வசனம் இந்த வகையான அணுகுமுறையைக் குறிக்கிறது. 

(VI.10) அதை நிவர்த்தி செய்ய முடிந்தால், ஏன் ஏதாவது ஒரு தவறான மனநிலைக்கு வர வேண்டும்? மேலும், நிவர்த்தி செய்ய முடியாவிட்டால், அதன் மீது தவறான மனநிலைக்கு வருவதால் என்ன பயன்? என்று அவர் எழுதி இருக்கிறார்.

நிலைமையை மாற்றுவதற்கு உங்களால் ஏதாவது செய்ய முடிந்தால், அதற்காக ஏன் வருத்தப்பட வேண்டும்? அதை மாற்றுங்கள். உங்களால் எதுவும் செய்ய முடியாவிட்டால், ஏன் வருத்தப்பட வேண்டும்? அது உதவப் போவதில்லை. எனவே, நமக்கு மிகவும் தீங்கு விளைவிக்கும், மிகவும் கடினமான, விமர்சனம் அல்லது விஷயங்கள் மோசமாகப் போவது போன்ற ஒரு சூழ்நிலையில் நாம் இருந்தால், உண்மையில் நிலைமையை மாற்ற முடியாது என்றால், அதற்காக ஏன் வருத்தப்பட வேண்டும்? அதைப் பற்றிய உங்கள் அணுகுமுறையை மட்டும் மாற்றிக் கொள்ளுங்கள்.

பாதகமான சூழ்நிலையை நேர்மறையாக மாற்றுவதற்கு பலவிதமான முறைகள் உள்ளன. நம் மனப்பான்மையை மாற்றுவதற்கான ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான வழிகள், பிறர் நமக்குத் தொல்லை தரும்போது நாம் அவர்களை எப்படி வித்தியாசமாகப் பார்க்கிறோம் என்பதையும், இந்தக் கடினமான சூழ்நிலைகளில் நம்மை நாம் எப்படிப் பார்க்கிறோம் என்பதையும் மற்றவர்கள் செய்ய வேண்டும். முதலில் பிறரைப் பற்றிய நமது மனப்பான்மையைக் கையாள்பவற்றைப் பார்ப்போம்.

பிரச்னைக்குரியவர்களை ஆசையை நிறைவேற்றும் சிறந்தவரைப் போல பார்த்தல் 

தொந்தரவாக இருப்பவர்களிடம் நமது மனப்பான்மையை மாற்றுவதற்கான ஒரே வழி, அவர்களை “ஆசையை வழங்கும் தனிச்சிறப்பானவர் போல்” பார்ப்பதாகும். உதாரணமாக, “இதோ ஒருவர் எனக்கு ஒரு சவாலை விடுக்கிறார்; அவர்கள் நான் எவ்வளவு தூரம் வளர்ந்திருக்கிறேன் என்பதை சோதிக்கிறார்கள், நான் வளர்வதற்கான ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகிறார்கள். இது அற்புதமானது.” அல்லது, "இதோ இந்த நபர் என்னை மதிய உணவிற்கு அழைத்துள்ளார், அவர் எப்போதும் புகார் செய்கிறவர், மேலும் அவருடன் இருப்பது முற்றிலும் மனச்சோர்வானது என்று நாம் நினைக்கலாம்.  எவ்வளவு அற்புதமானது இந்த நபர் என்னை அழைத்தது எவ்வளவு பெரியது, ஏனென்றால் இப்போது நான் பொறுமையையும் புரிதலையும் கடைப்பிடிக்க ஒரு வாய்ப்பு உள்ளது. எனவே, அவர்கள் ஆசைகளை நிறைவேற்றும் தனிச்சிறப்புடையவர்களைப் போன்றவர்கள். “எவ்வளவு அருமையாக என் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் என்னிடம் குழந்தையுடன் உட்காரச் சொன்னார், அந்த குழந்தை மாலை முழுவதும் அழுது கத்தப் போகிறது. இது சிறந்தது.”

சாந்திதேவா இதனை மிக அருமையாக கூறி இருக்கிறார்.

(VI.107) எனவே, போதிசத்துவ நடத்தைக்கு எனக்கு உதவியாளராக இருப்பதால், சோர்வடையாமல், என் வீட்டில் பொக்கிஷம் போல் தோன்றிய ஒரு எதிரியால் நான் மகிழ்ச்சி அடைவேன்.

மற்றவர்களின் நலனுக்காகவும் ஞானம் அடைவதற்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு போதிசத்வாவுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியைத் தருவது, யாரோ ஒருவர் தங்களுக்காக ஏதாவது செய்யும்படி அவர்களிடம் கேட்பதுதான். யாரும் எதையாவது செய்யுமாறு கேட்கவில்லை என்றால், அவர்கள் மிகவும் வருத்தமாக உணர்கிறார்கள், அவர்கள் பயனற்றவர்களாக உணர்கிறார்கள். நான் ஒரு இணையதளத்தை நடத்துகிறேன், நான் நிறைய மின்னஞ்சல்களைப் பெறுகிறேன், கேள்விகள் கேட்பது அல்லது விஷயங்களைச் செய்வது போன்றவற்றைப் பெறுகிறேன், மேலும் அதிகமானவை வருவதைப் பார்த்து எரிச்சலடைவது மிகவும் எளிதானது. ஆனால் உண்மையில் நான் இது போன்று பயிற்சித்தால், நாம் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவேன். எவ்வளவு அதிகம் கேள்விகளைப் பெறுகிறோமோ அவ்வளவு அதிகம் நம்மால் உதவ முடியும். “எல்லா உயிர்களுக்கும் நான் நன்மை செய்ய வேண்டும்” என்று நாம் பௌத்த வழியில் பிரார்த்தித்தால், அதிகமான உயிரினங்கள் உண்மையில் நம்மிடம் வந்து அவர்களுக்கு உதவுமாறு கேட்டால், நமது பிரார்த்தனைகள் நிறைவேறவில்லையா?

சாந்திதேவா குறிப்பிட்டுள்ளதைப் போல,

(VII.64) மக்கள் மகிழ்ச்சிக்காக செயல்களைச் செய்தாலும், அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருப்பார்களா இல்லையா என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை; ஆனால் (ஒரு போதிசத்துவருக்கு) அவரது செயல்கள் உண்மையில் மகிழ்ச்சியைத் தருகின்றன, அந்த செயல்களைச் செய்யாமல் அவர் எப்படி மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும்?

பிரச்னைக்குரியவர்களை நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தையைப் போல பாவித்தல்

மனப்பான்மையின் மற்றொரு மாற்றம் என்னவென்றால், நம்முடைய நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தையைப் போல நமக்கு மிகவும் சிரமங்களைத் தரும் இந்த நபருடன் இருப்பது மகிழ்ச்சியற்றது. நம் குழந்தை உடல்நிலை சரியில்லாமல், வெறித்தனமாக அழும்போது, அவர்கள் நமக்கு ஒரு கடினமான நேரத்தை கொடுக்க முடியும். ஆனால் அவர்கள் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருப்பதை நாங்கள் புரிந்துகொள்வதால் அவர்கள் மீது நமக்கு இன்னும் அதிக அன்பு இருக்கிறது. ஒருவேளை அவர்கள் தூங்க வைத்தல் அல்லது சவுகரியமாக உணர வைக்கும் எதையாவது செய்தல். சோர்வடைந்த நம் குழந்தை, "நான் உன்னை வெறுக்கிறேன், நான் படுக்கைக்குச் செல்ல விரும்பவில்லை" என்று சொன்னால், அவர்கள் நோய்வாய்ப்பட்டிருப்பதால் நாம் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ள மாட்டோம். எனவே, இப்படி, உடன் இருக்க விரும்பத்தகாத இந்த நபரை எரிச்சலூட்டும் பூச்சியாகக் கருதுவதைக் காட்டிலும், நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தையாகக் கருதும் நமது அணுகுமுறையை மாற்றுவது ஒரு விஷயம். இந்த விதத்தில், நாம் அவர்களைப் பற்றி மட்டுமே கவலைப்படுகிறோம், நம்மைப் பற்றி அல்ல.

பிரச்னைக்குரியவர்களை ஆசிரியர்களாகக் கருதுதல்

மூன்றாவது வழியானது அவர்களை நமது ஆசிரியராகக் கருதுவது ஆகும். அதிஷா திபெத்துக்குச் சென்றபோது, ஒரு இந்தியச் சமையற்காரரைத் தன்னுடன் அழைத்து வந்ததாக ஒரு பிரபலமான கதை உள்ளது. இந்த இந்திய சமையல்காரர் ஒருபோதும் அறிவுறுத்தல்களைப் பின்பற்றுவதில்லை மற்றும் எப்போதும் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபடுவார். திபெத்தியர்கள் அதிஷாவிடம், “அவரை ஏன் இந்தியாவுக்கு திருப்பி அனுப்பக்கூடாது? எங்களால் உங்களுக்கு சமைக்க முடியும்” என்று கேட்க, அதற்கு அதிஷா இல்லை, இல்லை! அவர் என் சமையல்காரர் மட்டுமல்ல; அவர் என் பொறுமையின் ஆசிரியர்” என்று கூறினார். எனவே, நம் வாழ்க்கையில் ஒரு எரிச்சலூட்டும் நபர் இருந்தால், எடுத்துக்காட்டாக, எந்தவொரு சந்தர்ப்பத்திலும் நாம் சமாளிக்க வேண்டியிருந்தால், அந்த நபரை பொறுமையின் ஆசிரியராகக் கருதுவது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.

மற்றவர்களுக்கு வெற்றியை கொடுத்தல்

இந்தச் சூழ்நிலைகளில் நம்மை எப்படி வித்தியாசமாகப் பார்க்கலாம் மற்றும் நம்மைப் பற்றிய நமது அணுகுமுறையை எவ்வாறு மாற்றிக்கொள்ளலாம் என்பதற்கான வழிமுறைகளும் உள்ளன. முதலாவது, "வெற்றியை மற்றவர்களுக்குக் கொடுங்கள், இழப்பை நீயே ஏற்றுக்கொள்" என்பதாகும். வேறு விதமாகச் சொல்வதானால், ஒரு சுய-போற்றுதல் மனப்பான்மையுடன், நாம் எப்போதும் நம்மைப் பற்றியே நினைக்கிறோம், "நான் வெற்றி பெற வேண்டும்; நான் என் வழியைப் பெற வேண்டும், மற்றவர் விட்டுக்கொடுக்க வேண்டும்”; அதேசமயம், இழப்பை நாமே ஏற்றுக்கொண்டால், வாக்குவாதம் முடிந்துவிடும். எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு எளிய உதாரணம், நீங்கள் உங்கள் நண்பர் அல்லது இணையருடன் இருக்கிறீர்கள், எந்த உணவகத்திற்குச் செல்ல வேண்டும் என்பதை நீங்கள் தீர்மானிக்க வேண்டும்? உங்கள் நண்பர் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்திற்குச் செல்ல விரும்புகிறார், நீங்கள் மற்றொரு இடத்திற்குச் செல்ல விரும்புவதால் நண்பருடன் வாதிடத் தொடங்குவீர்கள். ஆனால் இறுதியில், என்ன வேறுபாடு ஏற்படுகிறது? நீங்கள் ஒப்புக்கொண்டு, “சரி. நீங்கள் விரும்பும் உணவகத்திற்குச் செல்வோம், ”என்றால் வாக்குவாதம் முடிந்தது. வேறு விதமாகச் சொல்வதானால், நம்மை விட மற்றவரைப் போற்றினால் வெற்றியை விட்டுக்கொடுத்தால் வாதம் முடிந்தது.

இப்போது, நாம் மிகவும் கடுமையான சூழ்நிலைகளைப் பற்றி பேசவில்லை, அதில் மற்றவர் மிகவும் எதிர்மறையான மற்றும் அழிவுகரமான ஒன்றை பரிந்துரைக்கிறார், ஆனால் அது உண்மையில் எந்த ஆழமான மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தாதபோது, மற்றவருக்கு வெற்றியைக் கொடுங்கள். நிச்சயமாக, இந்த தந்திரத்திற்கு ஆட்சேபனைகள் இருக்கலாம், நீங்கள் எப்பொழுதும் விட்டுக்கொடுத்து, மற்றவர் உங்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டால், இந்த முறையைப் பயன்படுத்தும் போது நீங்கள் கவனமாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் பல சூழ்நிலைகள் உள்ளன, இதில் சிக்கலைக் கையாள்வதற்கான சிறந்த வழி இதுவாகும்.

எனது சொந்த அனுபவத்திலிருந்து ஒரு உதாரணம் தருகிறேன். நான் பெர்லினின் முக்கிய உணவக மாகாணம் ஒன்றில், பரபரப்பான மூலையில் வசிக்கிறேன். நான் ஒரு அடுக்குமாடி கட்டிடத்தில் வசிக்கிறேன் மற்றும் தரை தளத்தில் மிகவும் அமைதியான பொதுவிடுதி இருந்தது, ஆனால் ஒரு புதிய உணவகம் அங்கு வந்தது, மிகவும் பிரபலமான ஸ்பானிஷ் உணவகம். இந்த உணவகம் வாரத்தில் ஏழு நாட்களும் காலை ஏழு மணி முதல் அதிகாலை மூன்று மணி வரை திறந்திருக்கும். வானிலை சூடாக இருக்கும்போது, அவர்கள் கட்டிடத்தின் இருபுறமும் வெளியே மேஜைகளை போட்டு வைத்து விடுவார்கள். வாடிக்கையாளர்கள் வெளியே அமர்ந்து கொண்டு பீர் அல்லது ஒயின் அருந்திவிட்டு அதிகாலை 3 மணி வரையில் சத்தமாக பேசிக்கொண்டும் சிரித்துக் கொண்டும் இருப்பார்கள். 

அவர்கள் முதன்முதலில் உணவகத்தைத் திறந்தபோது, என் படுக்கையறை ஜன்னல்களுக்குக் கீழே வெளிப்புற மேசைகள் இருந்தன, சத்தம் காரணமாக நான் தூங்க முடியாமல் இரவில் அங்கேயே படுத்துக் கொண்டிருந்தேன். விரக்தியடைந்து, எரிச்சலடைந்து, என்னைப் பற்றி மட்டுமே நினைத்துக்கொண்டு, அவர்கள் நல்ல நேரத்தைப் பற்றி நினைக்காமல், நான் எல்லாவிதமான கற்பனைகளையும் கொண்டிருக்கிறேன். ஒரு கோட்டையில் இருந்து கொண்டு, கொதிக்கும் தாரை மக்கள் மீது ஊற்றுவதையும் நான் சித்தரித்து பார்க்கிறேன். ஆனால், எப்போதும் கத்தும் வயதானவரைப் பல, “வாடிக்கையாளர்களிடம் அமைதியாக இருக்கச் சொல்லுங்கள் இல்லாவிட்டால் நான் போலீஸை அழைப்பேன் என்று சொன்னால்! அது வேலைக்கு ஆகாது. 

எனவே, இந்தப் பிரச்சனையைச் சமாளிப்பதற்கான ஒரே வழி, வெற்றியை மற்றவர்களுக்குக் கொடுப்பதும், இழப்பை நானே ஏற்றுக் கொள்வதும்தான் என்று முடிவு செய்தேன். நான் என் படுக்கையறையில் தூங்குவதை விட அவர்கள் கோடை கால மாலை நேரத்தை ரசிப்பது மிகவும் முக்கியமானது. என் வீட்டில் தெருவை எதிர்கொள்ளாத ஒரே அறை சமையலறை மட்டுமே. காலை உணவுக்கு ஏற்ற மேடையுடன் கூடிய மிகப் பெரிய சமையலறை என்னிடம் உள்ளது. அங்கு நிறைய காலி இடம் உள்ளது. அதனால் வெப்ப மாதங்களில் நான் அங்கு தூங்குகிறேன். நான் பகலில் என் மெத்தையை சுவரில் வைத்துவிட்டு இரவில் தரையில் போட்டுப சமையலறையில் படுத்துத் தூங்குவேன். இது முற்றிலும் அமைதியானது மற்றும் உண்மையில் இது வீட்டிலேயே சிறந்த அறையும் கூட.

சமையலறையில் தூங்குவதில் எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது. நான் அவர்களுக்கு வெற்றியைக் கொடுத்தேன், அவர்கள் எவ்வளவு சத்தம் போடுகிறார்கள் என்பதைப் பற்றி நான் கவலைப்படவில்லை, ஏனென்றால் நான் அதைக் கேட்கவில்லை. புத்தாண்டுக்கு முந்தைய நாட்களில் இதுவும் மிகவும் நல்லது, ஏனென்றால் ஜெர்மனியர்கள் பட்டாசுகளை மிகவும் விரும்புகிறவர்கள். தெருவில் இருந்து மிக அதிக சத்தம் கேட்கும், ஆனால் மீண்டும், நான் அதைப் பற்றிய எனது அணுகுமுறையை மாற்றி, சமையலறையில் தூங்கி அவர்களுக்கு வெற்றியைக் கொடுத்தால், எந்த பிரச்சனையும் இல்லை.

எனக்கு நேர்ந்த எதிர்மறையான விஷயங்கள் எனது எதிர்மறை கர்மாவை எரித்துவிடுகின்றன

இரண்டாவது முறையானது, நமக்கு நடக்கும் எதிர்மறையான விஷயங்களை "எனது எதிர்மறை கர்மாவை எரிப்பதாக" பார்ப்பது. இதனை நாம் ஒரு தண்டனையாக ஏற்றுக்கொள்கிறோம் என்று அர்த்தமல்ல, ஆனால் இந்த கடினமான விஷயம் ஒரு சிறிய வடிவத்தில் எதிர்மறையான கர்மாவை எரிப்பதாக நாம் நினைக்கிறோம், அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், இது எதிர்காலத்தில் மிகவும் பயங்கரமான விஷயமாக கனிவதில் இருந்து தடுக்கிறது. ஒரு எளிய உதாரணம்: நீங்கள் போக்குவரத்தில் சிக்கிக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள், நீண்ட நேரமாக நகர முடியவில்லை. எனவே, நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள், "அருமை! இது முடங்கிப்போவதற்கான கர்மாவை எரிக்கிறது, அப்போது என்னால் உண்மையில் நகர முடியாது, உதாரணமாக எனக்கு பிற்காலத்தில் பக்கவாதம் ஏற்பட்டால் இருப்பதைப் போன்றது." இந்த எதிர்மறையான விஷயங்கள் நடக்கின்றன என்பதில் நாம் மகிழ்ச்சியடைகிறோம், ஏனென்றால் எதிர்காலத்தில் விஷயங்களை சிறப்பாகச் செல்வதற்கான வழியை இது தெளிவுபடுத்துகிறது.

பாரம்பரிய பௌத்தர்கள் தீங்கு விளைவிக்கும் ஆவிகளை நம்புகிறார்கள். அவர்களின் இருப்பை நாமும் ஏற்றுக்கொண்டால், இந்த அணுகுமுறை மாற்றத்தை இன்னும் ஒரு படி மேலே கொண்டு சென்று, தீங்கு விளைவிக்கும் ஆவிகளிடம், “எனக்கு அதிக தீங்கை ஏற்படுத்துங்கள். அதிகம் செய்யுங்கள்" என்று கேட்கலாம்.  சமீபத்தில் எனக்கு இது ஒரு நல்ல அனுபவத்தைக் கொடுத்தது. ஜூலை மாத மத்தியில் தொடங்கி, சுமார் இரண்டு மாதங்களுக்கு எல்லாம் தவறாக நடந்து கொண்டிருந்தது. எல்லாம் சிதைந்து கொண்டு இருந்தது. என் முதுகில் வந்த சில விசித்திரமான வளர்ச்சியில் எனக்கு தொற்று ஏற்பட்டது, சுமார் இரண்டு மாதங்களுக்கு என்னால் உடற்பயிற்சி கிளப்புக்கு செல்ல முடியவில்லை, இறுதியில், தொற்று சரியானதும், அவர்கள் அந்த அதிக வளர்ச்சியை நறுக்கி எடுக்க வேண்டும். 

அதன் பின்னர் எனது கணினியை பயங்கர வைரஸ் தாக்கியது. அது ஹார்ட் டிஸ்க்கையும் அழித்ததால், எனது வழக்கமான கணினி இல்லாமல் ஒரு மாதம் இருந்தேன். அதன் பின்னர் பிரிண்டர் பழுதடைந்தது; என்னிடம் இரண்டு வீடியோ பிளேயர்கள் இருந்தன, இரண்டும் உடைந்தன. நான் ஜோதிடத்தின் சிறந்த ரசிகன் - சில விவரிக்க முடியாத காரணங்களால், நான் சேகரித்த அனைத்து ஜாதகங்களின் தரவுத்தளமும் காணாமல் போனது. அந்த தகவலை திரும்பப் பெற எனக்கு வாய்ப்பு இல்லை. பின்னர் நான் எப்போதும் குடிக்கும் எனக்கு பிடித்த கோப்பையை உடைத்தேன், பின்னர் - இதற்கு நடுவில் – புனிதர் தலாய் லாமாவின் போதனைகளுக்காக நான் பிரான்சுக்குச் சென்றேன், விமான நிறுவனம் எனது லக்கேஜை தொலைத்தது.

இதுதான் கடைசியாக நடந்தது. என் சாமான் தொலைந்தபோது, நான் சிரித்தேன்; அது முற்றிலும் அபத்தமானது. பிறகு, “தீங்கு விளைவிக்கும் ஆவிகளே, அதிகமாக எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்! தவறாக நடப்பதற்கு வேறு என்னவெல்லாம் செய்யப் போகிறீர்கள்?" என்று யோசித்தேன். இது என்னை மிகவும் நன்றாக உணர வைத்தது. குறுக்கீடுகளைத் தடுக்க உணர்ச்சிச் சுவர்களை அமைப்பதற்குப் பதிலாக, நான் அவற்றை வெளிப்படையாக ஏற்றுக்கொண்டேன், மேலும் அதிகம் வேண்டும் என்று வரவேற்றேன்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, என் தாடை எலும்பில் ஒரு பல்லுக்கு அடியில் தொற்று ஏற்பட்டது, அதில் நான் முன்பு ரூட் கேனலைச் செய்திருந்தேன், மேலும் தாடை எலும்பின் ஒரு பகுதியை வெட்டுவதற்கு பல் அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டியிருந்தது. பிரான்சுக்கான அந்த பயணத்திற்குப் பிறகு, நான் பல் மருத்துவரிடம் சென்றேன், வடு திசுக்களில் தொற்று மீண்டும் வந்துவிட்டது என்ற மகிழ்ச்சியான செய்தியை அவர்கள் எனக்குக் கொடுத்தனர், மேலும் எலும்பிலிருந்து அதை வெட்டுவதற்கு நான் இரண்டாவது பல் அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டியிருந்தது. “அருமை! இது எனது இணையதளத்தில் இதர மொழிப் பிரிவுகளை இடுவதற்கான தடைகளை எரிக்கிறது என்று இந்தச் செய்தியை நேர்மறையான ஒன்றாக என்னால் மாற்ற முடிந்தது.

புத்த மத போதனைகளின்படி, நீங்கள் சாதிக்க முயற்சிப்பது எவ்வளவு நேர்மறையானது, அது நடக்காமல் தடுக்க அதிக தடைகள் இருக்கும். எனவே இந்த நிகழ்வுகள் அனைத்தையும் நான் தடைகளை எரிக்கும் ஒரு அற்புதமான சூழ்நிலையாகப் பார்த்தேன், அதனால் நான் தீங்கு விளைவிக்கும் ஆவிகளிடம், “இன்னும் தடைகளை கொண்டு வாருங்கள்; அவற்றை என் மீது வீசுங்கள்! அவ்வாறு செய்யும்போது, எல்லாம் சிதைந்து தவறாகப் போகும் இந்த காலகட்டத்திலும் நான் மகிழ்ச்சியற்று இருக்கவில்லை.

எனவே, நீங்கள் உண்மையில் இந்த மனப் பயிற்சி முறையைப் பயன்படுத்தினால், அது உண்மையில் வேலை செய்கிறது. ஒரு சூழ்நிலையை மிகவும் கடினமானது, பயங்கரமானது மற்றும் மனச்சோர்வடையச் செய்வதாகப் பார்ப்பதற்குப் பதிலாக, உங்கள் அணுகுமுறையை மாற்றிக்கொண்டு அதை அற்புதமான ஒன்றாகப் பாருங்கள்.

மற்றவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்து அவர்களின் துன்பங்களை ஏற்றுக்கொள்தல் (டோங்லென்)

நான் குறிப்பிட விரும்பிய கடைசி முறை அனைத்திலும் மிகவும் மேம்பட்டது மற்றும் கடினமானது. இது டோங்லென் பயிற்சியின், கொடுக்கல் வாங்கல் பழக்கம். உதாரணமாக பல்வலி போன்ற சில கடினமான சூழ்நிலைகளை நீங்கள் சந்திக்கும் போது, "எல்லோருடைய பல்வலிகளும் அவர்களை விட்டுவிட்டு எனக்கு வரட்டும். எல்லோருடைய பல்வலியையும் நானே எடுத்துக்கொள்வதன் மூலம், இனி யாரும் பல்வலியை அனுபவிக்க வேண்டியதில்லை."

எல்லோரிடமும் நம் மனதையும் இதயத்தையும் திறந்து, துன்பத்தை விருப்பத்துடன் ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம், "பாவம் நான்" என்று மட்டுமே நினைக்கும் இறுக்கம், பயம் மற்றும் மகிழ்ச்சியின்மை ஆகியவற்றைக் கடக்கிறோம். டோங்லெனுடன், நாம் மேலும், "அவர்களின் வலிகள் மற்றும் துன்பங்கள் அனைத்தையும் நான் கலைப்பேன், பின்னர் என் மனதின் அடிப்படை மகிழ்ச்சியைத் தட்டி, அந்த மகிழ்ச்சியை அவர்கள் அனைவருக்கும் அனுப்புவேன்" என்று நினைக்கிறோம்.

இப்போது, நீங்கள் தியாகியாக இருப்பதில் மிகவும் கவனமாக இருக்க வேண்டும், "உனக்காக நான் கஷ்டப்படுவேன்", இது ஒரு வகையில் அகங்காரத்தின் அதிகரிப்பு. இந்த முறையில் நான் நன்றாக இல்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். அதை உண்மையாகச் செய்ய அளப்பரிய தைரியம் தேவை, ஆனால் நான் அதை சமீபத்தில் முயற்சித்தேன்.

என் தாடையில் இரண்டாவது அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டும் என்று நான் குறிப்பிட்டேன், முழு அறுவை சிகிச்சையின் போதும் நீங்கள் விழித்திருக்கிறீர்கள். மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது! அவர்கள் உங்கள் வாயின் ஒரு பக்கத்தில் உங்கள் ஈறு முழுவதையும் வெட்டி, உரித்து, பின்னர் மின்சார ரம்பம் போன்ற ஒன்றை எடுத்து தாடை எலும்பின் ஒரு துண்டு மற்றும் பல்லின் வேரின் ஒரு சிறிய நுனி மற்றும் சில சதைகளை வெட்டுகிறார்கள். அவர்கள் செய்யும் விதத்தில் இது உண்மையில் கிட்டத்தட்ட இடைப்பட்டது. முதல் முறையாக நான் அதைச் செய்து கொண்ட போது, அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதை நான் மிகவும் சுவாரஸ்யமாகக் கண்டேன். இது உண்மையில் மிகவும் வேதனையாக இல்லை, ஏனென்றால் மயக்க மருந்து மிகவும் நன்றாக செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தது, இருப்பினும் நடுவில் நான் அதிகமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டி இருந்தது. ஆனால் இரண்டாவது முறையாக நான் அதைச் செய்தபோது, தொற்று அதிகமாக இருந்தது, உங்களுக்கு நோய்த்தொற்று இருக்கும்போது மயக்க மருந்து உண்மையில் அந்த பகுதியில் வேலை செய்யாது, எனவே அது மிகவும் வேதனையாக இருந்தது.

மகாமுத்ராவில் பயன்படுத்தப்படும் முறையையும் நான் முயற்சித்தேன் - இது ஒரு உணர்வு, பெரிய விஷயமில்லை. நீங்கள் உங்கள் விரல்களைச் சுடக்கினாலும், அல்லது நீங்கள் கிள்ளினாலும், அல்லது கீறினாலும், அல்லது அதை வெட்டினாலும், அது ஒரு உடல் உணர்வு மட்டுமே, அதற்கு மேல் எதுவும் இல்லை, எனவே அதை பெரிதாக்க வேண்டாம். அது ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிற்கு வேலை செய்தது, அதன் பின்னர் எனக்கு டோங்லென் நினைவுக்கு வந்தது. குறிப்பாக திபெத்தில் துன்புறுத்தல் மற்றும் சித்திரவதைகள் நடந்து கொண்டிருந்த நேரம் அது. அங்குள்ள மக்கள் அனுபவிக்கும் நம்பமுடியாத வலியைப் பற்றி நான் சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன், அதனுடன் ஒப்பிடுகையில், நான் அனுபவித்தது ஒன்றும் இல்லை - அது சிறியது. அது இரண்டு நிமிடங்கள் நீடிக்கும், அதன் பின்னர் அது முடிந்து விடும்.

எனவே, "பாவம் நான், நான் கஷ்டப்படுகிறேன்" என்று நினைப்பதை விட, திபெத்தில் உள்ள அனைவரையும் நினைத்து என் அணுகுமுறையை விரிவுபடுத்தினேன், "எனக்கு இருக்கும் இந்த சிறிய துன்பத்தை விட அவர்கள் படும் துன்பத்தின் அளவு மிக அதிகம்.” மற்றும் அது என் துன்பத்தை முற்றிலும் மாறுபட்ட கண்ணோட்டத்தில் வைத்தது. அப்போது, “அவர்களின் துன்பம் மற்றும் வலிகள் அனைத்தும் என் தாடையில் உள்ள இந்த வலியில் உறிஞ்சப்படட்டும், இதன் மூலம் நான் அமைதியாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருப்பதன் மூலம், அவர்களுக்கு அந்த மன அமைதியைக் கொடுக்க முடியும் என்று நான் நினைத்தேன்.

நான் நிச்சயமாக அதை 100% சரியாகச் செய்யவில்லை என்றாலும், சூழ்நிலையைச் சமாளிக்க இது மிகவும் உதவியது. நீங்கள் அதைச் சரியாகச் செய்தால், அவர்களின் வலியை நீங்கள் உண்மையில் உணர விரும்புகிறீர்கள், மேலும் அது உங்கள் வலியை மோசமாக்கும். நேர்மையாகச் சொல்வதானால், அதை உண்மையாகச் செய்வது மிகவும் மேம்பட்டது. நீங்கள் அதை வார்த்தைகளில் சொல்லலாம், ஆனால் அது எதையும் குறிக்காது. உண்மையில் அது நடக்க வேண்டும் என்று விரும்புவது வேறு விஷயம். ஆனால் குறைந்த பட்சம் அவர்களின் துன்பத்தை உறிஞ்சும் உணர்வு, இந்த துன்பம் அவர்களுக்கு இருக்கும் துன்பத்திற்கு போதுமானதாக இருக்கும் - குறைந்த பட்சம் அந்த மட்டத்திலாவது செய்ய முடியும்.

இருப்பினும், ஒருவர் அதை உண்மையான விஷயத்துடன் குழப்பக்கூடாது. உண்மையான விஷயம் மிகவும் தீவிரமானது, ஏனென்றால் நீங்கள் இங்கு வளர்த்துக்கொண்டிருக்கும் மனநிலை, நீங்கள் இங்கே பயன்படுத்துகிறீர்கள், வலியை எதிர்த்துப் போராடுவதற்குப் பதிலாக, நீங்கள் அதை தானாக முன்வந்து ஏற்றுக்கொள்கிறீர்கள், உங்களால் முடியும் என்ற தன்னம்பிக்கையுடன் அதை சமாளிக்க முடியும். ஒவ்வொருவரின் துன்பத்தையும் இவ்வளவு பெரிய அளவில் நீங்கள் செய்கிறீர்கள் என்றால், நிச்சயமாக உங்கள் சொந்த வலியை ஏற்றுக்கொண்டு சமாளிக்க உங்களுக்கு தன்னம்பிக்கை உள்ளது, அதை எதிர்த்துப் போராடாதீர்கள், அதைக் கண்டு பதற்றப்படாதீர்கள். எனவே, இது மந்திர முறையல்ல; இதில் என்ன நடக்கிறது என்பதை நீங்கள் பகுப்பாய்வு செய்தால், அது மிகவும் அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கும்.

இவை, மனப் பயிற்சியில் பயன்படுத்தப்படும் சில வழிமுறைகள், லோஜோங், சுய-அபிமானத்தை கடக்க மற்றும் மற்றவர்களுடன் நமது முதன்மை அக்கறை இருக்க வேண்டும். நமது உந்துதலின் அளவைப் பொருட்படுத்தாமல், அத்தகைய அணுகுமுறை மாற்றம் மிகவும் உதவியாக இருக்கும். இதிலிருந்து வரும் சுயமாற்றம், சிந்திக்கும் திறன் மற்றும் உண்மையாக உணரும் திறன், "எத்தகைய பாதகமான, கடினமான சூழ்நிலைகள் வந்தாலும்,’பாவம் நான்' அது எனக்கு தீங்கு விளைவிக்கட்டும் என்று நான் நினைக்கப் போவதில்லை. என்னை மனச்சோர்வடைய நான் அனுமதிக்கப் போவதில்லை." மாறாக, “என்ன நடந்தாலும், என்னால் அதை மாற்ற முடியும் என்ற பொதுவான அணுகுமுறையை வாழ்க்கையில் வளர்த்துக் கொள்கிறோம். மற்றவர்கள் மீது அதிக அக்கறையை வளர்க்க நான் அதைப் பயன்படுத்த முடியும். இது ஒரு தடையாக இருக்காது." அத்தகைய மனப்பான்மை உங்களுக்கு வாழ்க்கையில் மிகப்பெரிய தைரியத்தை அளிக்கிறது.