Yongdzin Ling Rinpoche’yle ilk defa 1970 yılının Ocak ayında, kış aylarını düzenli olarak geçirdiği ve oradaki Tibet tapınağında yıllık öğretiler verdiği Bodh Gaya’da tanıştım. O sıralarda Bodh Gaya henüz pek gelişmemişti ve çok yoksuldu. Başıboş bir cüzamlı grubu stupa’nın önündeki toprak yolun kenarında durur ve çıbanlı uzuvlarını hacılara göstererek, yeknesak bir yakarışla dilenirlerdi. Oradaki az sayıda yabancıdan biri olduğumdan, paçavralar giyinmiş kalabalık bir çocuk grubu, bir sivrisinek sürüsü gibi peşimde dolaşır, elbiselerimi çekiştirerek benden üç beş kuruş dilenirler, aynı zamanda da tiz bir sesle yeknesak bir şekilde tekrar tekrar “Baksheesh, Memsahab” diye yalvarırlardı. Şevkli hacılar stupa’nın etrafını tavaf edip secdeye kapanırken yabani köpekler ve tarih öncesi bir zamandan kalmış gibi görünen domuzlar, aynı zamanda açık hava tuvaleti görevini de gören arka taraftaki tarlada serbestçe dolanırlardı. Bu, hiç unutmayacağım bir sahneydi.
O zaman, Yongdzin Ling Rinpoche’den ilk Chenrezig inisiasyonu aldım ve ilk bodhisattva yeminlerimi ettim. Yongdzin Rinpoche’nin haysiyet ve güç yayan olağanüstü varlığı manastır kapılarının dışındaki sefalet ve kaosla keskin bir tezatlık oluşturuyordu. Özellikle de Yongdzin Rinpoche’nin ders verirkenki sesi çok etkileyiciydi. Sanki nefes almak için hiç durmuyormuşçasına sürekli akan bir dere gibi kendiliğinden ve melodik bir şekilde akıyordu.
Yongdzin Ling Rinpoche ile bir sonraki karşılaşmam Eylül 1971’de Dharamsala’da gerçekleşti. Öğretmenim Geshe Ngawang Dhargyey, beni bir etkinliğe katılmak üzere Sharpa ve Khamlung Rinpoche’lerle birlikte Dalhousie’den oraya getirmişti. Kutsal Dalai Lama’nın iki öğretmeni kendisine ve toplanmış bulunan Tantrik Üniversitelere Gelug geleneğinin en önemli üç en yüksek tantra gücünü bahşediyordu. Yongdzin Ling Rinpoche 13 İlahi Varlık Vajrabhairava ve Guhyasamaja inisiasyonlarını ve Kyabje Trijang Rinpoche de Chakrasamvara Luipa inisiasyonunu bahşediyordu. Bildiğim kadarıyla bu, Kutsal Dalai Lama’nın iki öğretmeninden halka açık bir biçimde inisiasyon aldığı son sefer olabilir. Esas öğrenci olarak, Kutsal Dalai Lama öğretmenlerinin karşısında, onlarınkinden biraz daha alçak bir tahtta oturuyodu. Törene katılan tek Batılı olarak beni tahtların yan tarafında bulunan, bugün Guru Rinpoche ve 1000 Kollu Chenrezig heykellerinin durduğu bir girintiye oturtmuşlardı. Mükemmel bir görüşe sahiptim. Kutsal Dalai Lama’nın öğretmenlerinin karşısındaki ciddiyeti, alçakgönüllülüğü ve saygısı, kişinin ruhani öğretmeni ve tantrik ustasıyla ilişki kurmasının doğru yolu için sonsuza kadar aklımda kalacak bir model olmuştur.
Sonraki birkaç yıl içinde Yongdzin Rinpoche’den birkaç öğreti ve inisiasyon daha aldım. Bunlardan benim için en unutulmaz olanı yine Vajrabhairava için ve bir kez daha Bodh Gaya tapınağındaydı. Bunu verirken Yongdzin Rinpoche mandala sarayını etrafındaki mekanın çeşitli noktalarını kullanarak tasvir etti. Görselleştirme onun için o kadar canlıydı ki, bu onu biz izleyiciler için de canlı hale getirdi.
Bu etrafındaki kişilerin potansiyelini geliştirme yeteneği Yongdzin Ling Rinpoche’nin olağanüstü özelliklerinden biriydi. Bunu sıklıkla, “aydınlatıcı artırma faaliyeti” olarak adlandırılan şeyin bir örneği olarak gösteririm. Tibetçem daha öğretmenlerim için sözel çeviri yapabileceğim kadar iyi değilken, Yongdzin Rinpoche’yi ziyaret ettiğimde, yaydığı netlik ve esinle bir şekilde onun Tibetçe sözlerini o zaman başka herhangi birinin sözlerini anlayabildiğimden çok daha iyi anlayabildiğime şaşardım. Sanki beynime doğrudan zihin netliği gönderiyor gibiydi.
Tibetçem yeterince iyileştikten sonra, Yongdzin Rinpoche diğer yabancılara özel öğretiler verdiği zamanlarda ara sıra onun için çeviri yapmaya başladım. Çeşitli pratikleri açıklaması için olan istekleri karşılamak konusunda çok cömertti ve ihtiyacım olduğunda benim Dharma sorularıma da nezaketle yanıt verirdi. Bu son derece ender ve değerli ayrıcalığı kötüye kullanmamaya özen gösterdim.
Birinde, ben verdiği karmaşık bir Avalokiteshvara pratiğinin açıklamasını çevirirken, öğrenci odaya girmeden önce Yongdzin Rinpoche bana bu kişinin bu öğretileri gerçekten pratiğe döküp dökmeyeceğini merak ettiğini söyledi. Ama yine de, öğrenciye birşeyleri açıklamaya değdiğini düşünüyordu. Yongdzin Rinpoche ardından, çok derinlikli veya ayrıntılı olmayan ama o kişinin pratiği tanımaya çalışmaya heveslenmesi ve esinlenmesi için yeterli olan çok dirayetli bir açıklama yaptı. Bu, öğretileri verirken bunların verilmesi için özverili bir motivasyonun öğretmen için en önemli etken olduğu konusunda bana bir model olmuştur. Bu motivasyonla, ondan sonra açıklamayı öğrencinin seviyesi ve ihtiyaçlarına göre ölçeklendirmeniz kendiliğinden gerçekleşir. Öğrencinin öğretileri uygulamaya koyup koymadığı ise onun sorumluluğudur. Mükemmel bir öğretmen olma konusundaki yüksek standardı karşılamak zor olmuştur.
Tüm Buddha’ların netliği, zekası ve bilgeliğini taşıyan Buddha sureti Manjushri’nin sert biçimi Vajrabhairava’nın yaygın bir şekilde tanınan insan bedenlenmesi olarak, Yongdzin Ling Rinpoche istikrar ve destek konusunda çok sağlam olmanın yanı sıra, etrafına bu güçlü netlik enerjisini yayardı. Bu, huzurunda bulunduğunuzda kafası karışık, üzgün küçük bir çocuk gibi düşünmeyi veya hareket etmeyi bırakıp onun yerine net, keskin ve hem duygusal hem de zihinsel olarak ayık ve dengeli olmanıza neden olan türden bir enerjiydi.
Bu niteliğe bir örnek olarak Yongdzin Rinpoche’yi Dharamsala’daki evinde ziyaret ettiğim bir seferi hatırlıyorum. Yongdzin Rinpoche odanın bir köşesindeki bir yer yatağında, bense aynı köşenin diğer tarafındaki başka bir yer yatağında oturuyurum. O meditasyon pratiğimle ilgili bazı sorularımı cevaplarken birdenbire ikimizin arasında yerde bir akrep belirdi. Her zaman o kadar haysiyetli davranan Yongdzin Rinpoche kollarını havada çılgınca hareket ettirerek heyecanlı, duygusal bir sesle, “Aman Allahım, bir akrep!”, dedi. Sonra gözleri kocaman kocaman bana baktı ve “Sen korkmuyor musun?” dedi. Gözlerine geri baktım ve “Vajrabhairava’nın kendisinin huzurunda nasıl korkabilirim?” dedim. Ve doğruydu, korkmuyordum. Yongdzin Rinpoche yanıtıma güldü. Sonra yardımcısı elinde bir fincan ve bir kağıt parçasıyla geldi, kağıdı akrepin altına soktu, fincanı üzerine örttü ve törensel bir tavırla onu dışarıya götürdü ve bahçede serbest bıraktı. Sanki Yongdzin Rinpoche bütün bunları dersimin bir parçası olarak önceden planlamıştı.
Bu son derece güçlü ve hakim Vajrabhairava enerjisi nedeniyle pek çok kimse Yongdzin Rinpoche’ye karşı korku ve hayranlık duyuyorsaydı da, Yongdzin Rinpoche kendisi asla bu tepkiyi haklı bulmazdı. Birinde, ben Bodh Gaya’daki tapınaktaki odasında, yanındayken, genç bir keşiş, keşişlerin alt katta gerçekleştirmekte olduğu “tsog” puja töreninden bir tabak ayin sunusuyla geldi. Çocuğun böyle büyük bir ustanın yanına gelmekten dolayı gergin ve korkmuş olduğu görülüyordu. O gittikten sonra Yongdzin Rinpoche güldü ve bana, “Hepsi benden çok korkuyor. Korkacak bir neden yok, değil mi”, dedi.
Kalbinde barışçıl Manjushri’yi taşıyan sert Vajrabhairava gibi Yongdzin Ling Rinpoche de dıştan katı, ciddi, son derece dengeliyken içi, sıcak, nazik ve sonsuz bilgeydi. Onun öğrencisi ve ara sıra da çevirmeni olduğum için inanılmaz derece şanslı olduğuma inanıyorum.