"ఏదీ ప్రత్యేకమైనది కాదు" అనే ఆలోచన జీవితంలో పనిచేస్తుందా?

ప్రశ్న: ఈ "ఏదీ ప్రత్యేకమైనది కాదు" అనే ఆలోచన నాకు బాగా నచ్చింది. ఇలాంటి ఆలోచనతో మిగతా ప్రపంచాన్ని చూసినప్పుడు నాకు ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది. ఉదాహరణకు, మీరు ఇతరులతో కలిసి ఒక ప్రాజెక్టులో పనిచేస్తున్నారని మరియు ఏదైనా తప్పు జరిగినప్పుడు మీకు ఈ ఆలోచన ఇలా ఉందని అనుకుందాం, "సరే, ఇది ప్రత్యేకమైనది ఏమీ కాదులే! ఇది ఇలాగే జరుగుతుంది." మీరు విషయాలను సీరియస్ గా తీసుకోవడం లేదని ఇతరులు అనుకుంటారని నేను భయపడుతున్నాను.

డాక్టర్. బెర్జిన్: ప్రత్యేకమైన ఏదీ లేదనే ఆలోచనను తప్పుగా అర్థం చేసుకోవద్దు. ఇది ఏమీ చేయనిది కాదు. "ఏదయినా సరే" అని పట్టించుకోని ఉదాసీన వైఖరి కూడా కాదు. "ఏదీ ప్రత్యేకమైనది కాదు" అంటే మనం సంతోషంగా ఉన్నామా లేదా అసంతృప్తిగా ఉన్నామా అనే దాని గురించి ఇబ్బంది చెందము మరియు దాని గురించి పెద్ద విషయం సృష్టించము. మనం చేసే ప్రతి పనిని చాలా హేతుబద్ధంగా, ప్రశాంతంగా డీల్ చేస్తాం. కంగారు పడకుండా ఏం చెయ్యాలో అది చేస్తాం.

ఇతరులు ఇబ్బంది పడితే?

వారు ఇబ్బంది పడితే, మీ ప్రశాంతత ఇతరులను శాంత పరచడానికి సహాయపడుతుంది. ఒక క్లాసిక్ ఉదాహరణ: మనం కంప్యూటర్ లో ఒక డాక్యుమెంట్ రాస్తున్నామనుకోండి మరియు రాంగ్ కీని ప్రెస్ చేస్తే దాన్ని డిలీట్ చెయ్యవచ్చు. అది కుదురుతుంది. ఇబ్బంది పడడానికి ఇది సహాయపడదు. మనకు అన్ డూ ఫంక్షన్ లేకపోతే, దాన్ని సరిదిద్ద లేకపోతే, అది పోతుంది. దాని గురించి ఏడవడం వల్ల దాన్ని తిరిగి తీసుకురాదు, దాని గురించి ఇబ్బంది పడడం మరియు అసంతృప్తిగా ఉండడం అస్సలు సహాయపడదు. ఇది అడ్డంకిగా మారనుంది. "సరే" అని మళ్ళీ రాస్తాం. వ్రాసినది గుర్తుంచుకునేంత బాగా శిక్షణ పొందితే, మనం దాన్ని మళ్ళీ రాయగలము మరియు రెండవ సారి అది బాగా మెరుగ్గా ఉంటుంది. మనం దానితో వ్యవహరిస్తాము మరియు పూర్తి విషయం గురించి డ్రామా క్వీన్ అని పిలువబడే దాన్ని నివారించాము. మనం ఒక జట్టులో భాగం అయితే మరియు డాక్యుమెంట్ జట్టు కోసం ఉంటే, మన ప్రశాంతత వారిని శాంత పరచడానికి కూడా సహాయపడుతుంది.

మనం ఒక పరిస్థితి వల్ల లేదా సాధారణంగా సంతోషంగా లేదా అసంతృప్తిగా ఉండటం గురించి మాట్లాడుతున్నామా?

మనల్ని మనం డీల్ చేసుకోవడం గురించి మాట్లాడుతున్నాను. మనం అసంతృప్తిగా లేదా సంతోషంగా ఉంటే, మనం మన జీవితాలతో కలిసిపోతాము మరియు దాని నుండి ఏమీ పొందలేము. మరొకరు సంతోషంగా లేదా బాధ పడితే అప్పుడు ఏమిటి? ఉదాహరణకు ఒక పాప ఏడుస్తోంది. మనం ఏమి అనుకుంటాము? ఇది ఒక పాప. "అయ్యో పాప ఏడుస్తోంది!" అని బాధపడుతూ కూర్చోకుండా ఆ పాపని జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాము. పాప ఎందుకు ఏడుస్తోంది? దానికి మనం ఏం చెయ్యాలో అది చేస్తాం. ఇది కూడా అలాంటిది.

శాంతిదేవుడు చాలా చక్కగా చెప్పాడు, "మనుషులు చిన్నపిల్లలు" అని. అందువలన, వారు బాధ పడతారు. పిల్లలు ఏడుస్తున్నట్లు. మనం ఏమి ఆశిస్తున్నాము? మనం దాని నుంచి పెద్ద సీన్ చెయ్యము, కానీ వారిని శాంత పరచడానికి ప్రయత్నిస్తాము మరియు విషయాలను రియాలిటీకి అనుగుణంగా తీసుకురావడానికి ప్రయత్నిస్తాము.

ఇబ్బంది పడడం అనేది ఏదో ఒకదాని ఉనికిని పెంచడం, దాన్ని పెద్ద విషయంగా మార్చడం. శూన్యత అంటే అదే. ఇందులో పెద్ద డీల్ ఏమీ లేదు. పెద్ద ఒప్పందాలు వాస్తవానికి అనుగుణంగా ఉండవు. పనులు వాటికవే జరుగుతాయి, అంతే. మనం వాటిని డీల్ చేస్తాము. మనకు భావోద్వేగాలు ఉన్నాయా? ప్రేమ, కరుణ, సహనం లాంటి పాజిటివ్ భావోద్వేగాలు ఉంటే అవి గొప్పవి. కానీ కోపం, అసహనం మరియు అసహనం లాంటి నెగెటివ్ వాటితో మనం వ్యవహరించాల్సిన అవసరం లేదు, ఎందుకంటే ఇవి ఏమాత్రం మనకు సహాయపడవు.

దీన్ని మనం మరో అడుగు ముందుకు వెయ్యాలనుకుంటే అది లోజాంగ్ మైండ్ ట్రైనింగ్ టీచింగ్స్ లా ఉంటుందని నాకనిపిస్తోంది. లోతైన అంతర్దృష్టి కోసం వాటిని మెట్లుగా ఉపయోగించడం ద్వారా మన సమస్యల నుంచి మనం నేర్చుకోవచ్చు.

అవును.

ఈ మైండ్ ట్రైనింగ్ పద్ధతి అవాస్తవమని మీరు అనుకుంటున్నారా? ప్రజలు ప్రత్యేకంగా ఏమీ చెయ్యలేరు, పెద్ద విషయం కాదు అని మీరు అనుకుంటున్నారా?

మన ఆలోచనలను మార్చడానికి ప్రయత్నించడానికి మనకు మానసిక శిక్షణ యొక్క లోజాంగ్ పద్ధతులు ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు, నెగెటివ్ పరిస్థితులను మనం పాజిటివ్ పరిస్థితులుగా చూడవచ్చు. ఇవి గొప్ప పద్ధతులు, కానీ మనం అనుభూతి చెందుతున్న దాన్ని పెంచడం మానేసి, పరిస్థితి వాస్తవం ఏమిటో చూడాలి, మనం దాన్ని దానిని మార్చడానికి ముందు నేను అలా అనుకుంటున్నాను. ఇలాంటిది జరిగినప్పుడు దాన్ని మార్చడం చాలా కష్టం. "అయ్యో! పాప మళ్లీ డైపర్ తడిపేసింది."  దాన్ని మార్చే ముందు ఇంకా వాస్తవిక ఆలోచనను కలిగి ఉండాలి, "ప్రతి ఒక్కరి మురికి డైపర్ నా వద్దకు రావాలి. అందరి డైపర్ లను నేను మారుస్తాను."

మనకు స్టెప్స్ అవసరం: ముందుగా, ఆ బిడ్డ తనను తాను తడి చేసుకుంది. అయితే ఏమిటి? తను ఒక బిడ్డ. మనం ఆ డైపర్ ను మారుస్తాం. ఇప్పుడు, డైపర్ మార్చేటప్పుడు, ఈ ఆహ్లాదకరమైన సంప్రదింపు అవగాహన మనకు కనిపించకపోవచ్చు, ఎందుకంటే ఇది మంచి వాసనను కలిగి ఉండదు, మరియు మనం లోజాంగ్ అభ్యాసాన్ని ఉపయోగించవచ్చు, "శిశువును శుభ్రపరచడంలో, నేను ప్రతి ఒక్కరి మరకలు మరియు మురికిని శుభ్రం చేయగలనా? ఇలా చెయ్యడం వల్ల ప్రతి ఒక్కరినీ ప్రక్షాళన చేయగలుగుతుంది' అని పేర్కొన్నారు. కానీ దానికి ముందుగా దాన్ని విపత్తుగా భావించాలి. దీన్ని దశలవారీగా చేస్తున్నాం.

ప్రతి ఒక్కరి కోసం ఈ డైపర్లు మార్చడం గురించి నేను ఆలోచిస్తాను. ఇది ఎంత గందరగోళం.

సరే, ప్రపంచం మొత్తాన్నీ మనపైకి తీసుకెళ్లాలంటే ఎవరూ బౌద్దులు కావాలని కోరుకోరు, అది నిజం. ఒక సాధారణ సూత్రంగా, మనం విషయాల యొక్క హాస్య ఉదాహరణలను ఉపయోగించగలిగితే, అది బోరింగ్ ఉదాహరణలను ఉపయోగించడం కంటే లోతైన అభిప్రాయాన్ని ఇస్తుంది. కదా?

రోజువారీ స్థాయిలో, వినాశకరమైన సంబంధం లేదా ఏదైనా అసహ్యకరమైన దాన్ని అనుభవించినప్పుడు, మనం దీన్ని ఎలా ఎదుర్కుంటాము అని నేను ఆశ్చర్యపోతున్నాను.                     

మనం ఒక వినాశకర సంబంధంలో ఉంటే, పరిస్థితులు చెడుగా జరుగుతుంటే, "ఏమైంది, ఇది సంసారం" అని మనం అనము. దలైలామా మన "అద్భుతమైన మానవ మేధస్సు" అని పిలిచే మన విచక్షణా జ్ఞానాన్ని ఉపయోగించాలనుకుంటున్నాము. ఒక పరిస్థితి సహాయకారిగా ఉందా లేదా హానికరంగా ఉందా అని మనం వివక్ష చూపగలగాలి. ఈ సంబంధంలో ఉండటం మనకు మరియు అవతలి వ్యక్తికి ప్రయోజనకరంగా ఉందా లేదా? అది ప్రయోజనకరం కాకపోతే, రెండు వైపులా హాని కలిగిస్తే, మనం దాన్ని అంతం చేస్తాము. రియాలిటీకి పొంతన లేని విషయాలపై అతిశయోక్తి, అంచనాల ఆధారంగా కాకుండా స్పష్టంగా ఆలోచించగలగడం ముఖ్యం. కొన్నిసార్లు ఖచ్చితంగా విడిపోవడమే మంచిది. కానీ స్పష్టమైన ఆలోచన, స్పష్టమైన విశ్లేషణ ఆధారంగా ఆ నిర్ణయం తీసుకోవాలి.   

మన అపస్మారక భావాలను తెలుసుకోవడానికి మరియు వాటిని నిజాయితీగా వ్యక్తీకరించడానికి ప్రయత్నించడం ఒక పాజిటివ్ విషయం అవుతుందా?

తరచుగా, పాశ్చాత్య పదాన్ని ఉపయోగించి, మనం భావోద్వేగాలను అపస్మారక స్థాయిలో అనుభవిస్తాము. కొన్ని సందర్భాల్లో వాటిని బాగా వ్యక్తీకరించడం మంచిదా అనేదే ప్రశ్న. మనం పరిశీలించవలసిన రెండు వేర్వేరు సందర్భాల గురించి నేను ఆలోచించగలను, ఒకటి వినాశకరమైన భావోద్వేగం, మరొకటి నిర్మాణాత్మకమైనది. ఉదాహరణకు కోపం లేదా ప్రేమను పరిశీలిద్దాం. మనకు ఎవరి మీదైనా అపస్మారక శత్రుత్వం ఉంటే, మనం ఖచ్చితంగా దాని గురించి తెలుసుకోవాలని కోరుకుంటాము. దాని గురించి తెలుసుకోవడం అంటే ఒకరి పట్ల మన శత్రుత్వాన్ని వ్యక్త పరచడం కాదు. మళ్లీ, ఏమి జరుగుతుందో వివిధ కోణాలను విశ్లేషించాలి మరియు వేరు చేయాలి.

ఉదాహరణకు, నాకు స్నేహితులు ఉన్నారని అనుకుందాం మరియు నేను వారితో సంభాషించినప్పుడు, నేను ఎప్పుడూ వారిని ఇలా అడుగుతాను, "మీరు ఎలా ఉన్నారు? మీకేం జరిగింది?" అని. అయితే, నేను ఎలా ఉన్నానో అని వారు నన్ను ఎప్పుడూ అడగరు. వారు చాలా స్వీయ-కేంద్రీకృతంగా ఉండటం చిరాకు కలిగిస్తుంది మరియు నేను ఎలా ఉన్నాను అని వారు నన్ను అడగాలని అనుకోరు. ఇప్పుడు ఇక్కడ ఒక తేడా ఉంది. దాని గురించి తెలియకుండానే శత్రుత్వం ఉంటుందా? ఉండవచ్చు; కానీ, దాన్ని వ్యక్త పరచడం మరియు వారిపై కోపం తెచ్చుకోవడం ఈ పరిస్థితికి సహాయపడదు. ఇలా చెప్పడం ద్వారా, "మీరు నిజంగా స్వార్థపరులు! నువ్వు భయంకరంగా ఉన్నావు" అని బలవంతంగా విధ్వంసకర రీతిలో ప్రవర్తించడం మరియు వారిపై అరవడానికి దారితీస్తుంది. అది ఈ పరిస్థితికి ఉపయోగపడదు. "నేనెలా ఉన్నాను అని మీరు ఎందుకు అడగరు? మీకు ఏమైంది?" ఈ రకమైన విషయం అస్సలు సహాయపడదు. ఇలాంటి వాటి పట్ల మనకు శత్రుత్వం ఉందని మనం గమనించినట్లయితే, అది వ్యక్తమవకుండా మనం నిజంగా జాగ్రత్త వహించాలి, ఎందుకంటే అది వ్యక్తమైతే, మనం స్వంత నియంత్రణను కోల్పోతాము మరియు విధ్వంసకరంగా వ్యవహరిస్తాము.

ఏదేమైనా, నేను ఆ శత్రుత్వాన్ని గమనించినప్పుడు, నేను కోపగించుకోకుండా పరిస్థితిని చక్కదిద్దడానికి ప్రయత్నిస్తాను. మామూలుగా అయితే సరదాగా ఉంటాను. పరిస్థితిని తేలికపరచడానికి హాస్యం చాలా సహాయకరమైన మాధ్యమం అని నేను కనిపెట్టాను. వారు ఎలా ఉన్నారు అనే దాని గురించి వారు వారి మొత్తం కథను నాకు చెప్పిన తర్వాత నేను అది చెబుతాను మరియు వారు టాపిక్ మార్చడం ప్రారంభించారు మరియు నా గురించి నన్ను ఎప్పుడూ అడగరు, "మరియు మీరు అలెక్స్ ఎలా ఉన్నారు? నన్ను అడిగినందుకు థాంక్స్!" ఇది కొంచెం జోక్ గా మారుతుంది మరియు వారు ప్రతిస్పందించాల్సిన అవసరం ఉందని వ్యక్తి గ్రహించాడు మరియు నేను ఎలా ఉన్నాను అని నన్ను అడుగుతాడు. అలాగని ఇక్కడ శత్రుత్వం ఏమీ ఉండదు. 

మనకు ఈ అంతర్లీన శత్రుత్వం ఏదైనా ఉంటే మనకు అది తెలుసుకోవడం సహాయపడుతుంది. అది నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకపోతే, అప్పుడు ఏమిటి? నేను ఎలా ఉన్నానో లేదో వారు నన్ను అడిగినా నేను పట్టించుకోను, అది అసంబద్ధం. నేను ఏమి చేస్తున్నానో, ఎలా చేస్తున్నానో వారికి చెప్పాలా? అవసరం లేదు. నేను నిజంగా వారికి చెప్పాలనుకుంటే, నేను వారికి చెబుతాను. మీ పెద్ద పిల్లలు లేదా మనవరాళ్లు మీకు ఎప్పుడూ ఫోన్ చెయ్యకపోతే, మీరు వారి నుంచి వినాలనుకుంటే, మీరే వారికి కాల్ చెయ్యండి. కానీ శత్రుత్వం లేకుండా మరియు మిమ్మల్ని పిలవనందుకు వారికి అపరాధ భావనను కలిగించడానికి ప్రయత్నించకుండా చెయ్యండి.

నిర్మాణాత్మక భావోద్వేగం గురించి ఏమిటి? ఇప్పుడు దాన్ని విశ్లేషించడం మొదలుపెట్టాలి. నేను లిబ్ యాడ్ చేస్తాను ఎందుకంటే నేను ఇంతకు ముందు నిజంగా విశ్లేషించలేదు. బహుశా మనకు కనిపించని ప్రేమ ఉంటుందా? దాని అర్థం ఏమిటి? ముసుగు లేదా దాచిన కామం మరియు ఒకరి పట్ల లైంగిక ఆకర్షణ యొక్క వినాశకరమైన భావోద్వేగం గురించి మనం ఇక్కడ మాట్లాడటం లేదు. ఇది "నేను మిమ్మల్ని మంచం మీద పొందాలనుకుంటున్నాను" అనేటటువంటిది కాదు. ఇప్పుడు, మనం నిజంగా పాజిటివ్ భావోద్వేగం గురించి మాట్లాడాలి. ఉదాహరణకు, మనం మన పిల్లలను ప్రేమిస్తాము, కదా? కానీ మనం ఆ ప్రేమను ఎంత తరచుగా వ్యక్త పరుస్తాము? దాన్ని ఇంకా స్పష్టమైన స్థాయికి తీసుకురావాలనుకుంటున్నామా? అవును, అది మనకు సహాయపడుతుంది. 

అప్పుడు, మనం పిల్లలను ఊపిరాడకుండా ఉండటానికి ఇష్టపడనందున విచక్షణా అవగాహనను ఉపయోగించాలి. ఉదాహరణకు, మనకు టీనేజ్ పిల్లలు ఉంటే మరియు వారు వారి స్నేహితులతో ఉంటే, మనం తల్లిగా వచ్చి , "అయ్యో, నేను నిన్ను చాలా ప్రేమిస్తున్నాను" అని చెప్పి, ఆ బిడ్డను కౌగిలించుకుని ముద్దు పెడితే, మనం వారి స్నేహితుల ముందు వారిని అవమానిస్తాము మరియు అది పూర్తిగా సరైన పని కాదు. మరొక ఉదాహరణ ఏమిటంటే, మన టీనేజర్లు బయటకు వెళ్లినప్పుడు మనం ఎప్పుడూ కాల్ చేస్తాము లేదా మెసేజ్ చేస్తాము. "అయ్యో, మళ్ళీ మా అమ్మ, నేను బాగున్నానా?" అని అడిగింది అని అనుకుంటారు. 

మన పాజిటివ్ భావోద్వేగాలను ఎప్పుడు, ఎలా వ్యక్తపరచాలో నిర్ణయించడానికి మనం విచక్షణా అవగాహనను ఉపయోగించాలి. రెండేళ్ల పిల్లవాడికి మనం వ్యక్తీకరించే విధానం వేరు, పదిహేనేళ్ల పిల్లాడికి వ్యక్తీకరించే విధానం వేరు. పాజిటివ్ భావోద్వేగాలను వ్యక్తీకరించవచ్చు; కానీ మళ్ళీ, ఒక డ్రామా క్వీన్ కానవసరం లేదు మరియు దాన్ని నిజమైన నాటకీయ ప్రదర్శనగా మార్చాల్సిన అవసరం లేదు. ఇంకా సూక్ష్మమైన స్థాయిలు ఉంటే సరే.