ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਟ ਦੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਸਬੰਧੀ ਖਤਰੇ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ। ਆਰਥਿਕ ਵਿਘਨ ਸਰਕਾਰਾਂ ਲਈ ਇਕ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੰਨੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਇਕ ਮਨੁੱਖੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸਮਾਨ ਡਰ, ਉਮੀਦਾਂ, ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾਵਾਂ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਫਿਰ ਵੀ ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਮਾਨ ਹਾਂ। ਸਾਡੀ ਤਰਕ ਕਰਨ ਅਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਥਾਰਥਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵੇਖਣ ਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸਮਰੱਥਾ ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਅਵਸਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਸੰਕਟ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਇਹ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਿਰਫ ਤਾਲਮੇਲ ਨਾਲ, ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਅਸੀਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਵਿਸ਼ਾਲਤਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਾਂਗੇ। ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ “ਦਿ ਕਾਲ ਟੂ ਯੂਨਾਈਟ” ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਈਏ।
ਦਲਾਈ ਲਾਮਾ, 3 ਮਈ, 2020