سرکونگ رنپوچے دی حیاتی اتے شخصیت

اگست ۱۹۸۳ وچ اپنے مرگ تیکر رنپوچے نیں تقدس مآب دی دلوں سیوا کیتی، پہلاں لہاسا وچ تے فیر دھرم شالہ وچ۔ اوہناں دے ذمے خاص کم ایہ سی کہ تقدس مآب نوں پڑھائے جان والے سارے سبقاں وچ رلت ہوون اتے فیر اوہناں نال بحث کر کے ایس گل دی تسلی کر لین کہ تقدس مآب نوں ایہناں سبقاں دی چنگی طراں سمجھ آ گئی اے۔ اصل وچ تقدس مآب دی ڈاڈھی اچھیا سی کہ رنپوچے اوہناں نوں دتے جاون والے ہر سبق وچ اوہناں دے نال ہوون تاں جے گھٹو گھٹ اک ہور لاما نوں اوہناں دی شکشا اتے سرکھیا دی لمبائی چوڑائی دی جانکاری ہووے۔ ایس طراں تقدس مآب وانگوں رنپوچے وی بدھ مت دے چارے تبتی روپاں اوپر کمال رکھدے سان۔ اوہناں دی اچرج کلا بودھی سرکھیا دے دو وڈے پرت، سوتر اتے تنتر نوں گھیرے وچ لے ہوئے سان۔ سوتراں راہیں مڈھلی شکشا دتی جاوندی اے جد کہ تنتر دے ڈوہنگے ولاں راہیں جات دی تکمیل دا پربندھ ہوندا اے۔

روائیتی بودھی کلا اتے ودیا اوپر وی رنپوچے نوں بڑا کمال سی۔ مثال دے طور تے تنترک رسماں وچ کم آون والے دو پرتی اتے تن پرتی علامتی جگتائی سربندھاں (منڈل) اتے تبرکاں دی رکشا لئی بنائے جاون والے مختلف قسماں دے (ستوپ) نوں ناپن اتے بناون دے کم وچ اوہ اک خاص ماہر وانگوں سان۔ ایس توں اڈ، اوہناں نوں شاعری، مضمون لکھن اتے تبتی قاعدے قانون وچ وی استاداں والی کلا حاصل سی۔ ایس طراں اوہناں دے بھاشن دین دے ول وچ اجیہی صفائی اتے حسیت پائی جاوندی سی جس توں تکنیکی تفصیل دے حساب نال اوہناں دے سروکار وچ اک سندر توازن پیدا ہو گیا سی۔

سرکانگ رنپوچے نوں ربانیت دے تبتی روپ وچ وی کمال حاصل سی۔ ایس طریقے مطابق سمادھ دی اک مرتکز دَشا تیکر اپڑن مغروں، تن دانے کئی وار سُٹے جاندے نیں اتے ایہناں دے معنے دے حساب نال لوکاں نوں اوکھے فیصلے کرن وچ سہائتا کیتی جاوندی اے۔ ایس توں ودھ اوہ تبتی جوتش دی جانکاری وی رکھدے سان جو تاریاں دے حال نوں سمجھن اتے اوہناں نوں ناپن لئی اک ڈاڈھے اوکھے حساب اوپر عبور دی طلب کردا اے۔ پر ایہناں تاریخی مضموناں بارے اوہناں دا رویہ ہمیش سادہ اتے حقیقت پسند ہوندا سی۔ ایہناں توں فائدہ چکن دا مطلب چھڑا ایہ وے کہ اپنی عام روز دی مت نوں چھڈیاں بغیر ایہناں کولوں لوڑ دے مطابق فالتو مدد لے لئی جاوے۔

اپنی پکی، ٹھُک حیثیت دی اہمیت اتے اپنے گیان دے باوجود رنپوچے دا سبھاؤ ہمیش بڑا نرم رہیا، بھاویں اوہ تقدس مآب دے وڈے گورواں وچوں سان – خاص طور تے کلچکر (سمے دے گیڑ)، جو کہ تنتر تانے بانے وچوں سب توں ولیواں اے – اتے بھاویں اوہناں نے اپنے قابل اتے خاص شاگرد نوں کئی تنترک شکتیاں عطا کیتیاں پر فیر وی اوہ کدی وی اپنے آپ نوں انگریزی وچ "اسسٹنٹ ٹیوٹر" اکھوانا پسند نئیں سان کردے۔ اوہناں دی اچھیا سی کہ اوہناں نوں اوہناں دے لقب تسنزاب دے لفظی معنے "خادم مباحثہ" آکھیا جاوے، پر اخیر اوہ "استاد رلت مباحثہ" دے ترجمے اوپر راضی ہو گئے۔

سر کانگ رنپوچے نے تقدس مآب دی سیوا رسمی اتے غیر رسمی دونواں طریقیاں نال کیتی۔ مثال دے طور تے، تقدس مآب اچیچ اپنی برادری، اتے عام طور تے سارے جگ دی بھلائی لئی سمادھ دی خاص قسم دیاں مشقاں اتے رسماں (پوجا) اکثر کردے نیں۔ ایس وچوں کجھ پوجا اوہ اکلے ہی کردے نیں، کجھ تھوڑے جئے بھکشواں نال، اتے باقی وڈے مجمعے دے موہرے۔ جے کدی تقدس مآب دوجے معاملیاں نوں نبیڑن وچ رجھے ہون تے اوہ رواج دے انوسار رنپوچے نوں آکھدے کہ اوہ اوہناں دے نائب دی حیثیت نال ایہناں رسماں وچ رلن اتے ایہناں نوں پورا کر دین یا اوہناں دی نگرانی دا کم سنبھال لین۔ ایس توں علاوہ، جدوں تقدس مآب درس دے رہے ہوندے تے رنپوچے اوہناں دے سجے پاسے بیٹھ جاندے، تقدس مآب دی لوڑ دے مطابق وچ ویلے کویلے اوہناں نوں شبد دیندے، یا جے تقدس مآب کوئی شک دور کرنا چاہندے یا کوئی سوال کردے تے اوس دا جواب وی دے دیندے۔ حاضرین نوں جے کوئی وضاحت چاہیدی ہوندی اتے سدھے تقدس مآب تیکر، درس بارے کوئی گل اپڑان وچ آلکس محسوس ہوندی تے اوس نوں رنپوچے ول گھل دیندے سان۔ فیر، رنپوچے، اک روحانی وسیلے وانگوں اوہ گل تقدس مآب تیکر پوہنچا دیندے سان۔

تقدس مآب اکثر سر کانگ رنپوچے دا نام اپنے صلاح کار یا اپنے وڈے نائب دے طور تے لیندے سان، جس دا کم تقدس مآب دی پالیسیاں نوں آشرماں اتے جنتا تیکر اپڑانا ہوندا سی۔ ایس دا سبب ایہ سی کہ رنپوچے نوں دھرمی اتے عام معاملیاں وچ اک مشاق اتے تجربہ کار سفیر دا رتبہ دتا جاوندا سی۔ مقامی جھگڑیاں وچ اوہ اکثر اک ثالث دا کردار ادا کردے سان، اتے اوہ تقدس مآب نوں مقامی رواج دے انوسار صلاح دیندے سان۔ اوہناں دی ہاسے مخول دی عادت نال اوہناں دی سفارتی قابلیت وچ وادھا ہوندا سی۔ لوکیں اکثر اوہناں کول آوندے تے اوہناں نوں لطیفے اتے ہاسے والے قصے سناندے، چھڑا ایس لئی نئیں کہ اوہ ایہناں توں خوش ہونا یا اوہناں نال رل کے ہنسنا چاہندے سان، بلک ایس لئی وی کہ رنپوچے ایہ کہانیاں اتے لطیفے اگے ٹور دیندے سان۔ ہنسن ویلے اوہناں دے شریر وچ بھونچال جیہا آ جاوندا سی اتے ایس دا اثر اوہناں دے دوالے بیٹھے ہر شخص اوپر ہوندا سی۔ ڈاڈھے گیان اتے سچے دلوں ایس ہاسے دی رلت نے اوہناں نوں ہر ملن والے دی نظر وچ مقبول بنا دتا سی۔

بوہت سارے آشرم اتے سوانیاں دے بھٹ جنہاں نوں تبت وچ چینی حملے نے برباد کر دتا سی، اوہناں نوں بھارت وچ مڑ کے بناون وچ رنپوچے نے بڑا کم کیتا۔ اوہناں نے ایہ مہا کل اپنی شکشا اتے عملی سہائتا راہیں کیتا تاں جے لوکیں رسماں پوریاں کرن دا سلسلہ مڑ کے چالو کر سکن۔ دو ریاستی الہامی آشرماں، نیچنگ اتے گادونگ، بارے ایہ گل اچیچ سچ اے جنہاں نال اوہناں نے ساری حیاتی اک نیڑلا جوڑ ملائی رکھیا۔ بالکل انج ہی جویں رنپوچے نے تقدس مآب دے خاص انسانی صلاح کار دا فریضہ ادا کیتا، ریاستی الہامی آشرماں نوں دلائی لاما دے روائیتی مافوق الفطرت صلاح کاراں دی حیثیت حاصل سی۔ اوہ اوہناں نال اک مجذوب دَشا راہیں گل کردے سان۔ رنپوچے ایہناں واسطیاں دی روحانی سرکھیا دی دیکھ بھال کردے سان تاں جے ایہ اُچے گیان دے نرول وسیلے بن سکن۔

رنپوچے نے مہاتما بدھ دی شکشا لین یا دین وچ کسے اوکھ دی کدی کسر نہ چھڈی۔ مثلاً اک وار اوہ بودھ گیا دی گرمی ایس لئی سہندے رہے تاں جے کلچکر بارے کونو لاما رنپوچے دی ودیا لیندے رہن۔ ایہ مہا گورو جو ہندوستان دے کوہ ہمالیہ اندر اک تبتی سنسکرتی علاقے کنّور دا رہن والا اے، اجوکے سمے وچ چھڑا حیات استاد سی جس نوں سارے تبتی "بودھی ستوا" مندے سان۔ بودھی ستوا اوس نوں کہندے نیں جو پوری طراں بے غرض ہووے اتے جس نے ہوراں دا بھلا کرن لئی گیان حاصل کرن لئی اپنے آپ نوں پوری طراں وقف کر دتا ہووے۔ بودھ گیا اوہ پوتّر دھرتی اے جتھے اک بودھی بوٹے ہیٹھ مہاتما بدھ نوں گیان ہویا۔ ایہ استھان ہندوستان دے سب توں ماڑے اتے سب توں گرم علاقے وچ واقع ہے۔ گرمی دی رت وچ درجہ حرارت مسلسل ۱۲۰ درجے فارن ہائٹ تیکر جا اپڑدا اے جس دا مطلب ہے ۵۰ درجے سیلسیٔس دے نیڑے تریڑے۔ بجلی دے گھڑی مڑی ٹُر جاون، پانی دا گھاٹا اتے ایرکنڈیشننگ بغیراوتھے رہنا ڈاڈھا اوکھا امتحان ہو سکدا اے۔ کونو لاما نے اوتھے اک نکے جیہے بغیر باری دے کمرے وچ جتھے پنکھا وی نئیں سی لگاتار قیام کیتا۔

درس دین لئی رنپوچے نے ہندوستان، نیپال اتے دو وار پوربی یورپ اتے اتری امریکہ وچ لمے لمے سفر کیتے۔ بھاویں اوہ وڈے مرکزاں وچ جاوندے سان پر اوہناں نوں نکے اتے دور پار دے مرکز زیادہ پسند سان جتھے استاداں دا گھاٹا ہووے اتے جتھے ہور (استاد) جانا نہ چاہندے ہوون۔ مثلاً کدی کدار ہند تبتی سرحد اوپر بیٹھی ہندوستانی فوج دے تبتی ڈویژن دے سپاہیاں نوں درس دین لئی اوہ خش گاں دی سواری وی کردے سان۔ اُچے پہاڑاں اوپر اوہ بے ارامی دا خیال کیتیاں بغیر، تنبواں وچ رہندے سان۔

ایہناں دورپار دے سرحدی علاقیاں وچ رنپوچے دا سپیتی نال خاص موہ سی جو کنّور مغروں ہندوستان دے کوہ ہمالیہ دے اُچائی اوپر واقع اک وادی اے جتھے اوہناں دا دہانت ہویا اتے نواں جنم وی ہویا۔ اک ہزار ورہے پہلاں ایہ اجاڑ، مٹی گھٹے نال بھریا ہویا ضلع تبت وچ شامل سی۔ اتے بدھ مت دے پنر جنم دا مرکز سمجھیا جاوندا سی۔ پر ہن دے سمے وچ معیار وچ کجھ گھاٹا آ گیا سی جویں کہ اج توں ہزار ورہے پہلاں ہویا سی۔ بھکشو لوکیں اپنے تجرد اتے دارو توں پرہیز دے وچن نوں بھلاون لگ پئے سان۔ اوہ مہاتما بدھ دی سچی شکشا نوں گھٹ ہی پڑھدے اتے اوس اوپر عمل کردے سان۔

(سپیتی دی) وادی دے پنج دوریاں وچ رنپوچے نے اک دوجی سرت پیدا کرن دا جتن کیتا۔ اوہناں نے ایہ کم سپیتی، گونپا دے ڈاڈھے پرانے آشرم نوں مڑ کے ارپن کر کے اتے بھکشواں نوں اوتھے دے ریت رواج نوں تازہ کرن لئی زبانی درس اتے اختیار دین نال شروع کیتا۔ اوہناں نے باہروں قابل روحانی عالم بلوائے اتے مقامی نیانیاں لئی اک مدرسہ قائم کیتا۔ اخیر جولائی ۱۹۸۳ وچ رنپوچے نے تابو دے مقام اوپر کلچکر شروع کرن دی منظوری لئی تقدس مآب دلائی لاما نوں سدا دین دا پربندھ کیتا۔ ہندوستان توں تبت وچ ۱۰۲۷ اندر کلچکر دی شکشا دی جان پچھان کران دا واقعہ اک سنگ میل دی حیثیت رکھدا اے جس توں اک لمے چِر دے پلیکھے مغروں اوتھے بدھ مت دے قائم ہون دا ثبوت ملدا اے۔ اوہناں نوں امید سی کہ تمکین دے ایس عمل توں اوہناں دا منورتھ پورا ہو جاوے دا۔

سرکانگ رنپوچے بدھ مت دی شکشا دے اک مہان مربّی وی سان۔ مثال دے طور تے، سپیتی وچ اوہناں نوں جو وی نذرانے ملدے اوہ اوس نوں آشرم نوں دے دیندے۔ ایس دَیا دے سبب تابو گونپا نوں سالانہ دعائیہ تہوار شروع کرن دا موقع ملیا جس وچ مقامی لوک تن دناں لئی اک استھان اوپر اکٹھے ہو کے "اوم منی پدمے ہُم" دا جاپ کردے۔ ایس مقدس (منتر) نوں آوالوکیتشور نال جوڑیا جاوندا اے جو بدھ دی شبیہ (یِدم) یعنی درد مندی دا روپ اے، اتے تبتی بدھ مت دے منن والیاں دے اچیچ نیڑے وے۔ ایس منتر نوں جپنا ساری رچنا نال موہ رکھن اوپر سمادھ کرن وچ سہائت ہوندا اے۔

اپنے پہلے پچھمی دورے وچ ملن والے نذرانیاں دا استعمال رنپوچے نے اک بوہت وڈا اپلیک اسکرول یعنی کتراں نوں جوڑ جوڑ کے بنائے جان والے لمے چوڑے کاغذ دے کینوس اوپر، مہاتما بدھ دی کلچکر والی تشبیہی تصویر بنوان لئی کیتا۔ اوہناں نے ایس دی نذر تقدس مآب نوں چڑھا دتی، تاں جے مختلف تھاواں دے سفر وچ اوہ ایس نوں اپنے سمادھ دے پربندھ ہیٹھ اندرلیاں شکتیاں نوں مڑ کے قائم کرن دی سرکھیا دے دوران پریوگ کر سکن۔ ایسے ہی پیسے توں اوہناں نے تسونگکھاپا دی حیاتی اوپر اک اسکرول پینٹنگز یعنی کاغذی تصویراں دے اک پورے سیٹ دی تیاری دا آرڈر دتا جو اوہناں نے اپنے گاندن جانگتسے دے آشرم نوں پیش کر دتا۔ کئی ورہے پہلاں، اوہناں نے دکھنی ہندوستان وچ منڈگڈ دے مقام اوپر ایس آشرم نوں مڑ کے قائم کرن وچ مدد کیتی سی۔ اپنے دوجے پچھمی سفر دے دوران ملن والے نذرانیاں نال، اوہناں نے چارہزار توں ودھ منکھّ اتے سوانی بھکشواں نوں، جو مارچ ۱۹۸۳ وچ ہندوستان دی پہلی مکمل ،مونلم، رسماں لئی منڈگڈ وچ ڈریپنگ آشرم وچ اکٹھے ہوئے سان، وڈے پیمانے تے نذرانے دتے۔ 'مونلم' اک دعا منگن دا پریوگ ہے جو روائت دے انوسار لہاسا وچ منایا جاوندا اے، اتے جس وچ سارے آشرماں وچ رہن والے اکٹھے رل کے پوجا پاٹ لئی مہینہ بھر جشن مناوندے نیں۔

بھاویں رنپوچے رسماں اتے متھے ہوۓ اصولاں دے آگو منے جاوندے سان، فیر وی اوہناں وچ بھورا جنا وی وکھالا نئیں سی اتے اوہ رسمی ستکار نوں چنگا نئیں سان جاندے۔ مثلاً، اوہ جدوں وی پچھم دے سفر تے جاندے تے اپنے نال کدی وی پوجا دا سامان اتے تصویراں نئیں سان لیجاندے۔ اوتھے جے اوہ کدی کسے نوں اختیار دیندے، تے اوہ ایس رسم نوں پورا کرن لئی آپوں ہی لوڑ دیاں مورتاں بنا لیندے، نذرانے لئی بنائے جان والے گندھے آٹے دے مجسمے (تورما) نہ بن سکدے تے اوس دی تھاں کیک یا بسکٹ ورت لیندے، اتے ریت بھوں استعمال ہون والے پانڈیاں دی تھاں پھلاں دیاں کٹوریاں اتے دُدھ دیاں بوتلاں نال کم کڈ لیندے۔ دو ماہی "تسوگ" دی رسم لئی، اوہناں دے سفراں وچکار کوئی خاص تیاری نئیں سی کیتی جاوندی – ایس رسم دے مناون وچ تقدیس شدہ شراب، گوشت، تورما، پھل، اتے مٹھائی پیش کیتی جاوندی اے – تے اوہناں نوں جو وی کھان لئی دتا جاوندا اوس نوں چپ چپیتے نذر کر چھڈدے۔

ایس توں علاوہ، رنپوچے بدھ مت دی شکشا ہمیش سنن والیاں دے سبھاو اتے قابلیت دے حساب نال دیندے سان۔ اک وار رنپوچے نوں وڈسٹاک، نیویارک دے نیڑے ماؤنٹ ٹرمپرزین سینٹر آون دا سدا دتا گیا۔ مرکز دے ممبراں نے درخواست کیتی کہ اوہ منجوشری یعنی مہاتما بدھ دی اوہ شبیہ جو دانش دا مجسمہ ہوندی اے، اوس دی مشق لئی اک اجازتی تقریب (جے نانگ) دی منظوری دین۔ زین دی سادگی دی ریت دے انوسار رنپوچے پُنجے بیٹھ گئے، تخت اوپر نئیں، اتے بغیر کسے رسمی پربندھ یا اک وکھالے دی تقریب بِنا، اوہناں نے جے نانگ بارے وعظ کیتا۔

تقدس مآب اکثر تسنزاب سرکانگ رنپوچے دا نام اک سچے کدمپا گیشے وانگوں لیندے سان۔ کدمپا گیشے گیارھویں توں تیرھویں صدی وچکار اوہناں تبتی بودھی استاداں نوں آکھیا جاوندا سی جو اپنی پرخلوص، سدھی پوجا اتے اپنی مسکین طبیعت سبب پچھانے جاوندے سان۔ مثال دے طور تے اپنے اک بھاشن وچ تقدس مآب نے رنپوچے ول اشارہ کردے ہوۓ آکھیا کہ نرا اوہ شخص جو ایتھے عاجزی نال بیٹھا ہویا اے اوس نوں کسے طراں دی کوئی لوڑ نئیں، جد کہ ہر دوجے شخص دے بیٹھن دا ول آکڑ والا اے۔ اک وار جدوں رنپوچے کولوں خاص مت منگی گئی تے اوہناں نے کہیا کہ ہمیش عاجز رہوو، وکھالے توں دور رہوو، دل وچ موہ پیدا کرو اتے ہر انسان نوں اہم سمجھو۔

رنپوچے نے اپنی ساری حیاتی ایسے اصول نال بِتائی۔ اک واری اوہ میلان، اٹلی دے اک سوکھے پریوار دے کھلے فلیٹ وچ رہے۔ زیادہ تر اچی پدھر دے لاما جو اوس شہر وچ آوندے سان، اوس ہی گھر وچ رہندے سان۔ اوس گھر دی دادی نے آکھیا کہ اوتھے جنے وی لاما آ کے رہے اوہناں وچوں اوس نے سرکانگ رنپوچے نوں سب توں ودھ پسند کیتا۔ دوجے سارے لاما اپنے کمریاں اندر بڑے مزاجی ول نال بیٹھے رہندے سان اتے اکلے ہی بھوجن کردے سان۔ ایس دے اُلٹ جدوں اوہ گھروالی ناشتہ بنا رہی ہوندی سی، سرکانگ رنپوچے تڑکے ویلے بنیان پجامے وچ رسوئی وچ جا پوہنچدے سان اتے بڑی سادگی نال رسوئی دی میز تے بیٹھ کے چاء پیندے، اپنی تسبیح دے دانے پھیردے، اتے منتر جپدے بڑے شانت اتے مسکراندے نظر آوندے سان۔

رنپوچے دوجے لوکاں نوں وی ایہو ہی مت دیندے سان کہ ہر طراں دے غرور اتے وکھالے توں جان چھڈان۔ اک وار، فرانس وچ لاؤر دے نالندہ آشرم دے پچھمی بھکشواں نے رنپوچے کولوں تن دن دے درس دی درخواست کیتی۔ اوہناں نے اٹھویں صدی دے ہندوستانی گورو شانتی دیو دی کتاب "بودھی ستوا رویہ اختیار کرنا" دے ڈاڈھے اوکھے اتے ولیویں باب جو دانش مندی اوپر ہے دی تشریح کرن نوں آکھیا۔ رنپوچے نے اپنی گل وچ خالی پن دا بیان اینی اوکڑ اتے پرپیچ پدھر تے کیتا کہ کسے دے پلے کجھ وی نہ پیا۔ رنپوچے رُک گئے اتے اوہناں نے بھکشواں نوں اوہناں دی وکھالی دی قابلیت اوپر ڈاڈھی جھاڑ پائی۔ اوہناں نے بھکشواں نوں آکھیا کہ جے تسونگکھاپا نوں خالی پن نوں سمجھن وچ ایڈی اوکھ پیش آئی سی، اتے اوس نے ایس بارے شروع دی پوجا وچ اینا جوکھم چُکیا سی تے تہاڈے وچار اندر ایہ گل کتھوں آ گئی کہ ایہ اک سوکھی گل اے اتے تسی ایس نوں تن دہاڑیاں وچ جان جاؤ دے؟ اوس مغروں رنپوچے نے اک بوہت سوکھی پدھر اوپر ایس مضمون دا بیان چالو رکھیا تے ہن گل بھکشواں دے پلے پین لگ پئی۔

اک وار رنپوچے نے آکھیا کہ اوہ پچھم دی کسے گل توں متاثر نئیں ہوۓ سواۓ ایس گل دے کہ ایتھے بوہت سارے لوکیں بدھ مت نال موہ رکھدے نیں۔ ایس پاروں بھاویں کوئی وی مت دی درخواست کرے، رنپوچے اوہناں دی آشا دا ستکار کردے سان۔ بھاویں اوہ اوہناں نوں اوس پدھر اوپر درس دیندے سان جو اوہناں نوں سمجھ آ سکے، پر اوہ ہمیش اوہناں نوں اوس پدھر توں تھوڑا اوپر وی چُکن دی کوشش کردے سان جس نوں اوہ اپنی سرت دا مقام سمجھدے سان۔ رنپوچے نوں سرکس بڑی چنگی لگدی سی، تے اوہ کہندے ہندے سان کہ جے اک ریچھ نوں سائیکل چلانی سکھلائی جا سکدی اے، تے فیر مختلف ول ورت کے اتے صبر کولوں کم لے کے انسان نوں کجھ وی سکھایا جا سکدا اے۔

اک وار ہپّیاں دے روپ والے اک پچھمی نے، جو دارو دے نشے موجب بونتریا ہویا سی اتے بدھ مت ول نواں نواں آیا سی، رنپوچے نوں آکھن لگا کہ اوہ اوس نوں ناروپا دیاں ۶ مشقاں سکھلا دین۔ عام دَشا وچ کوئی شخص ایس ڈاڈھے اگواڑی موضوع دی شکشا لین لئی سمادھ دی کئی ورہیاں دی مشق مغروں توجہ دیندا اے۔ پر ایس نوجوان نوں بیوقوف اتے پاگل آکھ کے ٹالن دی تھاں رنپوچے نے اوس دی درخواست من لئی، نال ایہ آکھیا کہ اوس دا شوق بڑا ودیہ ہے۔ پر پہلاں اوس نوں اپنے آپ نوں تیار کرنا ہووے دا۔ تے رنپوچے نے اوس نوں مڈھلیاں مشقاں سکھلا دتیاں۔ اپنی شخصیت دی پنگرتا وچ لوکاں دی دلچسپی نوں سنجیدگی نال مندیاں ہوئیاں، رنپوچے نے بوہت سارے پچھمیاں نوں اوہناں دے اپنے بارے سنجیدگی نال سوچن دی اکساوٹ دتی۔ ایس توں اوہناں نوں روحانی راہ اوپر اگاں ودھن دی ڈاڈھی سہائتا ملی۔

ایس گل دی پرواہ کیتیاں بغیر کہ ملاقاتی تقدس مآب پوپ نیں یا کوئی آوارہ داروگیر، یا بالاں دا اک جتھہ، رنپوچے دا ورتا ایہناں سبناں نال ساواں اتے ستکاری ہوندا سی۔ اوہ کدے وی اوہناں نوں نیواں نئیں سان جاندے، نہ کوئی سہائتا منگدے سان، اتے نہ ہی کسے اوپر رعب پاون دی کوشش کردے سان۔ اک وار، اتھاکا، نیو یارک وچ 'دانش مندی دی سنہری پگ دے مرکز' دے ممبراں نے رنپوچے نوں درخواست کیتی کہ اوہ اوہناں دے نیانیاں نوں بھاشن دین۔ رنپوچے نے نیانیاں نوں دسیا کہ اوہناں دے دل وچ اوہناں سبناں لئی کنّا آدر ہے کیوں جے اوہ چھوٹی عمر دے نیں تے اوہناں دے من کُھلے نیں۔ اوہناں اندر اپنے ماں پیو توں اگاں لنگ جاون دی صلاحیت ہے۔ ایس طراں اوہ نیانیاں اندر اپنے من دا ستکار پیدا کردے سان۔

بھاویں سرکانگ رنپوچے ایہ گل اکثر ویکھدے سان کہ جنہاں لوکاں نوں اوہ ملدے سان اوہناں نال اک کرمی جوڑ بن جاوندا سی، پر اوہ کدی ایہو جیہا وکھالا نئیں سان کردے کہ اوہ اوہناں دی اپنی ہمت توں ودھ مدد کر سکدے سان۔ اک وار دھرم شالہ وچ اک سوئس شخص آیا اتے کہن لگا کہ اوس نوں بھوتاں نے ڈاڈھا ستایا اے۔ رنپوچے نے آکھیا کہ اوہناں دا اوس نال کوئی اجیہا کرمی رشتہ نئیں کہ اوہ اوس دی مدد کر سکن۔ اتے فیر اوہناں نے اوس نوں اک دوجے لاما کول گھل دتا جو ایہ کم کر سکدا سی۔ غیراں نوں، رنپوچے فوراّ ہی پچھان لیندے سان اتے پہلی ملاقات اوپر ہی، اپنے چاکراں نوں کہندے سان کہ اوہناں دے پتے لکھ لین۔ انج، بدو بدی، گوڑھے سانگھے بن جاوندے سان۔ میں وی ایہناں بھلے نصیباں والیاں وچوں ساں، بھاویں رنپوچے نے میرا پتہ لکھن دی لوڑ نہ سمجھی۔ میں تے مُڑ کے آونا ہی سی۔