سرکونگ رنپوچے دے ہور گن

رنپوچے اندر آون والے سمے نوں جان لین دی فوق الاحساس قابلیت سی، جس نوں کئی مثالاں راہیں تکیا جا سکدا اے۔ رنپوچے تقدس مآب دے استاداں وچوں ہی اک استاد نئیں سان، بلک اوہ ویلے کویلے تقدس مآب دے کئی گھر والیاں نوں وی، جس وچ اوہناں دی ماں جی وی رلت نے، درس دیندے سان۔ عام طور تے، پہلاں توں درشن دا سمے مِتھے بغیر، رنپوچے ماں جی دی خدمت وچ حاضر نئیں سان ہوندے، جویں کہ اصول مطابق ہونا وی چاہیدا اے۔ فیر وی، ماں جی دے دہانت توں پہلاں، رنپوچے نے دَشا نوں جان کے، ایہ اصول توڑیا اتے اوہناں دی خدمت وچ اپنی اخیرلی حاضری دتی۔

اک وار، لاؤر، فرانس دے وجریوگنی انسٹیٹیوٹ وچ رنپوچے درس دے رہے سان اتے پیرس جان توں پہلاں اوہناں کول تھوڑے جئے دہاڑے بچے سان۔ میں یاراں نال اوس توں پہلاں ہی جانا چاہندا ساں اتے کسے نے مینوں سواری دی پیشکش کیتی سی۔ جدوں میں اتوار والے دن پیرس جان دی آگیا منگی، تے رنپوچے نے آکھیا،" بوہت چنگی گل اے توں پیر نوں پیرس جا رہیا ایں" جدوں میں جواب دتا،" نئیں، نئیں میں تے کل جا رہیا واں، اتوار نوں۔" رنپوچے نے فیر آکھیا، "بوہت ودیہ، توں پیر نوں جا رہیا ایں۔" ایس توں میں ایہ سوال کیتا،" کیہ اتوار نوں جان وچ کوئی حرج اے؟ کیہ میں اتوار دا پروگرام بدلی کر دیاں اتے پیر نوں جانواں؟" رنپوچے ہنسن لگے تے بولے،"نئیں، ایس نال کوئی فرق نئیں پیندا۔"

فیر میں اتوار نوں پیرس لئی ٹُر پیا۔ اوتھے ادھ راہ وچ گڈی دا انجن بگڑ گیا۔ کیوں جے اتوار نوں فرانس وچ ساریاں گڈی مرمت کرن دیاں دوکاناں بند رہندیاں نیں، سانوں رات اک نکے جیہے پنڈ وچ گزارنی پئی۔ گڈی دا انجن پیر نوں سویرے مرمت ہویا، اتے جویں کہ رنپوچے نوں پہلاں ہی پتہ لگ گیا سی، میں پیر نوں پشلے ویلے پیرس اپڑیا۔

رنپوچے کدی کدار اپنی دور دی شیواں تک لین دی اہلیت دا وکھالا وی کردے سان۔ اک وار دھرم شالا وچ، توشیتا چِلہ مرکز وچ پردھان نے رنپوچے نوں اک رسم دے آگو بنن دی دعوت دتی، جویں ہی جیپ مرکز دے نیڑے اپڑی، رنپوچے نے آکھیا،"سمادھی والے کمرے وچ اک موم بتی ڈِگ پئی اے! چھیتی کرو!" جدوں پربندھی سوانی نس کے اندر گئی تے اوس نے تکیا کہ سچ مچ اک موم بتی ڈھے پئی سی اتے اگ لگن ہی والی سی۔

رنپوچے نہ صرف ایہ مِتھ لیندے سان کہ لوکاں نال اوہناں دا کارمک رشتہ کیہ اے، کدی کدار ایہ وکھا وی دیندے سان کہ غیراں بارے اوہناں نوں کئی گلاں دا پتہ، بغیر دسیاں، لگ جاوندا اے۔ اک وار میڈیسن، وسکانسن وچ میرے پرانے دوستاں وچوں اک دوست پہلی وار رنپوچے نوں ملن لئی آیا۔ بھاویں میرے یار دا سبھاو پوری طراں عمومی سی اتے نہ تے میں اتے نہ ہی اوس نے رنپوچے نال اوس دی چرس دے نشے دی عادت دا کوئی ذکر کیتا سی، پر رنپوچے نے میرے یار نوں آکھیا کہ اوس نوں ایہ نشہ چھڈ دینا لازم اے۔ ایس توں اوس دی پنگرتا وچ اڑیک آ رہی اے۔ سارے پچھمیاں وچوں جنہاں نال رنپوچے دی ملاقات ہوئی، میرا یار چھڑا شخص سی جس نوں اوہناں نے چرس بارے مت دتی۔

بھاویں رنپوچے نے دوجیاں اندر بوہت ساریاں مہلک عادتاں اتے رحجان ویکھے سان، پر لوکاں نوں اوہناں دیاں غلطیاں اتے کمزوریاں دسن وچ اوہ ہمیش بڑی مہارت کولوں کم لیندے سان۔ اک وار جدوں رنپوچے کجھ مہینیاں لئی نیپال وچ سان، مینوں اپنے کم بارے کجھ ذاتی سمسیاواں پیش آئیاں۔ مڑ کے اسی بودھ گیا وچ ملے جتھے میں تقدس مآب دے اک بھاشن "بودھی ستوا کردار وچ رلت" دا ترجمہ کر رہیا ساں۔ مینوں سدھا ہی ایہ کہن دی تھاں کہ میں اپنے معاملے پوری طراں بیوقوفی نال نبیڑ رہیا واں، رنپوچے نے اوس لکھت ول تکیا جس دا ترجمہ میں کر رہیا ساں۔ اوہناں نے ورقے تھُلدے ہوئیاں کئی شبداں ول اشارہ کیتا تے فیر مینوں پوچھیا کہ کیا مینوں ایہناں دا مطلب پتہ اے؟ ایہ شبد بالکل اوہناں سمسیاواں بارے سان جنہاں نال میرا اوس ویلے واہ سی۔ رنپوچے نے ایہناں شبداں دے سارے اندرلے معنیاں نوں کھول کے بیان کیتا اتے انج اپنی دَشا وچوں نکلن لئی اک ول ول اشارہ وی کیتا۔

اک وار اک مالدار بڈھی سوئس سوانی رنپوچے نوں ٹیکسی وچ نال بٹھا کے زیورخ دے سب توں ودیہ تے مہنگے ڈیپارٹمنٹ سٹور وچ گئی۔ سٹور توں باہر نکلدے ہوئیاں رنپوچے نے آکھیا کہ اوتھے اک وی کوئی اجیہی شے نئیں سی جس دی کسے نوں واقعی لوڑ ہووے۔ فیر اوہناں نے اوس سوانی نوں پوچھیا کہ کیا اوہ ٹرالی تے واپس اوس دے گھر چلے جاون۔ اوس سوانی نے شرمندگی نال ایہ گل منی کہ اوس نے ساری حیاتی کدی ٹرالی دی سواری نئیں کیتی اتے اوس نوں ایہ پتہ نئیں کہ ٹرالی دی سواری کویں کری دی اے اتے اوہ کتھے جا کے لیہن۔ انج رنپوچے نے بڑے پولے ول نال اوس نوں ایہ گل جتا دتی سی کہ اوہ سوانی عام زندگی توں کِنی دور ہے۔

اک ہور وار رنپوچے نوں زیورخ دے نیڑے اک بڑی سجی ہوئی حویلی وچ ٹھہرن دا سدا ملیا جتھے گھر والی سوانی نوں عیش آرام دے چوکھے پربندھ موجب بڑی بے آرامی دا احساس ہو رہیا سی۔ اوہ پر خلوص سادگی نال رہن نوں چنگا جاندی سی۔ اوس نے کتاب گھر اندر جتھے شاہ بلوط دے تختیاں نال دیواراں اتے فرش نوں سجایا گیا سی، رنپوچے دے سَون دا بندوبست کیتا، کیوں جے ایہ حویلی دا سب توں ودیہ ٹھاٹھ باٹھ والا کمرہ سی۔ رنپوچے نے ایس کمرے نوں تکیا اتے ایس گل اوپر زور دتا کہ اوہ ایس کمرے دی تھاں برآمدے وچ سَون دے جس نوں پردہ لا کے کمرہ بنایا گیا سی۔ اوہناں نے اوس سوانی نوں دسیا کہ اوہناں نوں تنبواں وچ سَونا بڑا چنگا لگدا اے۔ اوہناں دے برآمدے وچ سَون نال اوہناں نوں تنبو وچ سون دی یاد تازہ ہو جاوے دی کیوں جے اوتھوں سامنے دے باغ اتے ہیٹھاں دے تالاب دا نظارہ بڑا سندر اے۔ انج، رنپوچے نے اوس سوانی نوں اپنی حویلی دی ہور سادیاں خوشیاں نوں جانن اتے اوہناں دا سواد لین دی اکساوٹ دتی۔

رنپوچے ہر ممکن اتے لوڑ مطابق ہوراں دی سہائتا کردے سان۔ اٹلی وچ پومائیا دے استھان اوپر، مال دولت حاصل کرن نال جُڑی مہاتما بدھ دی اک شبیہ، پیلی تارا دی مشق لئی اک اجازتی پریوگ وچ، رنپوچے نے اک کانگلے اطالوی کلاکار نوں رسم پوری کرن لئی اوس شبیہ دی مورت بناون نوں آکھیا۔ تصویر بناون دے ایس عمل راہیں، ایس کانگلے کلاکار دا پکا کرمک جوڑ سمادھ دی ایس پوجا نال قائم ہووے دا جو پوجا کرن والے نوں مالی سَوکھ دے فائدیاں دی جانکاری دیندی اے۔ ایسے ہی مرکز وچ اک ہور وار، رنپوچے نے اک نوجوان نوں، جس دے ماں پیو دے گھر ہنے ہی ڈاکہ پیا سی، تھوڑے جنے پیسے دتے۔ ایہ تحفہ اوس ٹبّر دی خوشحالی نوں مُڑ کے قائم کرن وچ اک مبارک قدم ثابت ہووے دا۔ اک نیڑلے برطانوی چیلے ایلن ٹرنر نوں، جس نوں اپنے تبتی بولی سکھن وچ کوئی بھروسہ یا موہ نئیں سی، رنپوچے نے تبتی حروف تہجی دا زبانی درس دتا تاں جے کدی آون والے سمے لئی اوس دے دماغ اوپر ایہناں دا نقش بن جاوے۔ اتے اوس ویلے جدوں میں اپنی تبتی بھاشا دی پڑھائی وچ اک بوہت اُچی پدھر تے پوہنچ گیا ساں اتے اوس توں اگاں نئیں جان جوگا ساں، رنپوچے نے میرے نال رل کے تبتی شبدکوش پڑھنی شروع کر دتی اتے ہر شبد نال میرے کولوں فقرے لکھوان لگ پئے۔

رنپوچے اک اُچی پدھر دے مصلحت شناس منوکھ وی سان۔ اوہ کہندے سان کہ جد کدی کوئی شخص خلوص نال کجھ پیش کر رہیا ہووے، اوس نوں ہمیش قبول کر لو، کیوں جے ساڈا انکار اوس دا دل توڑے دا اتے ساڈے قبول کرن نال کوئی نقصان نئیں ہووے دا۔ بھاویں رنپوچے نوں کوئی مِٹھی شے چنگی نئیں سی لگدی، پر جے کسے نے اوہناں لئی اچیچ کوئی کیک بنایا ہووے تے اوہ اوس دا اک ٹُکڑا بڑے شوق نال کھا لیندے سان۔ اصل وچ، ایس فعل نال اوس شخص دی خوداعتمادی نوں فائدہ پوہنچدا ہووے تے رنپوچے نگاوانگ نوں ایہ ہدائت وی دے دیندے سان کہ اوہ کیک بنان دا نسخہ وی لکھ لے۔

سب توں وڈی گل ایہ ہے کہ رنپوچے کھلا من اتے ون سونی شخصیت رکھدے سان۔ اوہناں نوں سدّا دین والے آشرم نوں بھاویں کسے نام نال وی بلایا جاوندا ہووے – کاگیو، نئینگما، ساکیہ، گیلوگ، زین، یا تھرواد – اوہ اوہناں دے پریوگ دے انوسار درس دے دیندے سان۔ ایہ لوچ بدھ مت دی حداں توں باہر وی لاگو سی۔ اک وار اٹلی وچ میلان دے شہر وچ اک سوانی جو کیتھولک دھرم نوں مندی سی، نے پوچھیا،"ہُن جد کہ میں بدھ مت وچ سرکھیا لے لئی اے، اتے بودھی چت تے تانترک دا وچن چُک لیا ہے، تے کیہ میرے لئی گرجے جانا غلط ہووے دا؟" رنپوچے نے جواب دتا،"ایس وچ کجھ وی غلط نئیں، جے تہاڈا موہ کسے دوجے دھرم نال جُڑی پیار اتے درد مندی دی شکشا نال ہے، تے فیر کیا تسی اوس ہی لانبھ ول نئیں جا رہے جو تہاڈے ایمان دی پناہ اتے تہاڈے وچن دے انوسار ہے؟"