خوشی کیہ شے اے؟

 خوشی دا مطلب دیرپا شانتی، من دا چین اتے اپنی زندگی توں دھیرج اے – ایہ ہی اوہ شے ہے جس دے اسی سب ہر ویلے متلاشی رہنے آں۔ جد اسی ایس دا معمولی جیہا مزہ وی چکھئیے تے اسی چاہنے آں کہ ایہ ہمیش ہی رہوے۔

 لوکی اکثر کھیڈ تماشے نوں خوشی نال خلط ملط کردے نیں۔ اسی عام طور تے انج سوچنے آں کہ جے اسی چنگی خوراک کھائیے، مہنگے کپڑے پائیے اتے ہر ویلے شغل میلہ کرئیے، تے اسی خوش ہوواں گے۔ پر کسے وجہ توں انج کدی نئیں ہوندا۔ اسی ایہ وی سوچنے آں کہ جے ساڈی ساری ضرورتاں اتے آشا پوری ہو جان تے اسی خوش ہو جاواں گے۔ پر در حقیقت، نرا اپنی ذات وچ ہی رُجھے رہن نال اکلا پن اتے ملال جنم لیندے نیں۔

 کدی کدار ساڈے لئی اپنے خیالاں اتے جذبیاں دی قید تکلیف دہ ہوندی اے، تے اسی گانا، کمپیوٹر گیماں، کھانا پینا، سمبھوگ اتے پیشہ وری وچ رکھشا لبھنے آں۔ پر ایس توں ساڈے دوجیاں نال سانگھے قائم نہیں ہوندے، اتے نہ ہی ایس توں سچی خوشی دا احساس پیدا ہوندا اے۔

 خوشی پراپت کرن اتے لوکاں نال سانگھے ودھان لئی اسی سوشل میڈیا دا آسرا لینے آں۔ ہو سکدا اے کہ سانوں اپنی کھچی ہوئی تصویراں یا کسے یار بیلی دے سنیہے اوپر پسندیدگی دے وکھالے توں عارضی خوشی ملے، پر ایس دے نتیجہ وچ اسی ہور دی آشا کرنے آں۔ اسی اپنے فون نوں گھڑی مڑی چیک کری جانے آں، ڈاڈھے شوق نال اپنی اگلی "فِکس" نوں اڈیکدے ہوۓ، پر بھاویں سانوں کنے ہی سنیہے اتے "پسند" دے اشارے ملن، اسی فیر وی دوجیاں توں نیڑلے پن وچ گھاٹا محسوس کرنے آں۔

 مہاتما بدھ نے فرمایا کہ سچی خوشی دا سب توں وڈا مڈھ دوجیاں نوں عزیز جاننا اے؛ جد اسی خلوصِ دل توں دوجیاں دی بھلائی اتے خوشی دے لئی کم کرنے آں، تے ساڈے دل نرم اتے گرم ہو جاندے نیں اتے اسی اوہناں نال سمبندھ جوڑنے آں، اتے ایس طراں سانوں آپوں اک سچی شانتی دا احساس ہوندا اے۔ اسی جسمانی طور اوپر وی چنگا محسوس کرنے آں۔ دوجیاں دی خوشی نوں موہرے رکھدے ہوۓ اسی اوہناں دی زیادہ توں زیادہ مدد کرنے آں اتے اجیہی کسے وی شے توں دور رہنے آں جو اوہناں نوں نقصان دیوے۔ ایس توں بھروسے والی دوستی جنم لیندی اے جس توں ساڈی زندگی ہور وی ارتھک ہو جاندی اے۔ گھر والیاں اتے سجناں دی جذباتی سہائیتا توں سانوں اوہ شکتی ملدی اے جس توں اسی زندگی دے مسلیاں نال نبڑ سکنے آں۔ 

[ویکھو: پیار کیہ شے اے؟] 

ایس توں پہلاں کہ اسی دوجیاں دی خوشی دا سربندھ کرئیے، سانوں اپنے نال معاملہ کرنا اے۔ جےاسی اپنے لئی خوشی دی آشا نہیں رکھدے، تے اسی ہور سب لوکاں لئی کیوں خوشی دی آشا کر سکاں گے؟ بدھ مت وچ خوشی دی اچھیا جگتائی اے۔  

خوشی دا نربر وچل واہی شانتی اوپر ہے، جس دا دھیرج گرم دلی اوپر ہے۔ – چودھویں دلائی لاما

انج سوچنا بڑا سوکھا اے کہ دنیا اوپر اثر انداز ہونے دے معاملہ وچ اسی پوری طراں بے بس آں، تے اسی انج سوچ سکنے آں، "جو ہوندا اے ہووے۔ خواہ مخواہ چنتا کرن دی کیہ لوڑ اے؟" پر حقیقت ایہ ہے کہ اسی اجنبی لوکاں اوپر وی اثر پا سکنے آں جے اسی اوہناں دی بھلائی دا سوچئیے اتے اوہناں دی مدد کرن دا جتن کرئیے۔ کیول اک مسکان دین یا کسے قطار وچ کسے نوں اگے جان دین توں اسی محسوس کرنے آں کہ اساں کوئی بھلائی کیتی اے۔ ایس توں سانوں من دی آدرتا دا احساس ہوندا اے – کہ ساڈے کول دین نوں کجھ ہے، اتے انج اسی چنگا محسوس کرنے آں۔ اسی اپنے آپ توں اتے زندگی توں خوش ہو جانے آں۔

تے جیہڑی  شے سانوں دوجیاں دے نیڑے لیاوندی اے اوہ ہے اوہناں دی خوشی دی چنتا اتے ایہ کہ اسی کس طراں اوہناں دی مدد کر سکنے آں، نہ کہ اسی اوہناں توں توقع کرئیے کہ اوہ ساڈے گن گاون اتے سانوں خوش کرن۔ ایس دا سدھا سادہ مطلب اے کہ من دی رجھتا باالمقابل دوجیاں دی بھلائی دی پرخلوص چنتا۔

اسی انسان سماجی مخلوق آں: اسی تاں ہی پنگرنے آں جد ساڈا دوجے انساناں نال سمبندھ قائم ہووے۔ ایس پاروں اک خوشگوار زندگی بِتان لئی نرم دلی، دوجیاں دی چنتا اتے درد مندی پیدا کرنا ڈاڈھا ضروری اے۔