خوشی

شروع دی گل من دی تربیت یا طور طریقیاں دی تربیت، جس نوں تبتی بولی وچ لوجونگ کہندے نیں، اک وڈا تے لما چوڑا وشے ہے جو دسدا اے کہ اسی اپنی زندگی توں کویں گذرنے آں اتے کویں اسی ایہناں تجربیاں نال جڑیا ہویا اپنا رویہ بدل سکنے آں۔ اسی سب جاننے آں کہ زندگی اونچ نیچ نال بھری ہوئی اے...

ادھرمی سنسکار جو گرم دلی ورگی جگتائی قدراں اوپر قائم ہووے، خوشی دی کنجی اے۔

دوستی دا مڈھ دوسریاں دی خوشی دی خلوص بھری فکر اے۔

ہمیش دی خوشی دی راہ انجان پن توں ہون والے کرماں دے خطرے توں روکدی اے اتے سغوں اوس پلیکھے نوں دور کردی اے جو ساڈے سارے دکھاں دا سبب اے۔

عالمی امن دی شروعات، اندرلے امن دی کھوج توں جو دوسریاں نال گوڑھے سانگھے توں آوندی اے، ہوندی اے۔

مادہ پرستی توں سنتوشن دا گمان ہوندا اے، پر ایہ ہمیش ہور پریشانی دا سبب ہوندی اے۔ من دے سچے چین دی خاطر سانوں بھرپور چنتا جس دی بنیاد درد مندی اوپر ہووے دی ضرورت اے۔

سچی خوشی اتے شانتی اندرلی درد مندی اتے انساناں نال پیار توں پیدا ہوندی اے۔

اپنی زندگی نوں خوش بنان دے طریقے

زندگی دا جھرنا بوہت روانی نال وگدا اے بشرطیکہ اسی روز روز دی اونچ نیچ نوں بوہتا پربھاوت نہ جانئیے۔

خوشی دے نظریہ دا مختصر بودھی تعارف