1959ට පෙර, මධ්‍යම තිබ්බතයේ ජීවත්වන තිබ්බතීය මුස්ලිම්වරුන් තිබ්බත බස වැහැරූ හා බොහෝ තිබ්බත ගති සිරිත් අනුගමනය කළ මුස්ලිම් වෙළඳුන්ගෙන් පැවතෙන්නෝ විය. ඉන්දියාවට සංක්‍රමණය වූවන් සම්බන්ධයෙන් ගත් කලද, මුස්ලිම් හා බෞද්ධ තිබ්බත ජන ප්‍රජාවෝ සමගි සම්පන්නව හා ආගමික ඉවසීමක් සහිතව ජීවත් වෙති.

පරම පූජනීය දලයි ලාමා වහන්සේ විසින් සිය සමස්ත දිවිය තුළ බාහිර මෙන්ම අභ්‍යන්තර සාමයද උදෙසා වූ මඟක් වශයෙන් අවිහිංසාව දේශනා කොට ඇත.

පරිසරය අවශ්‍රේණිගතකරණය, දූෂණය හා ගෝලීය උණුසුම් වීම වැනි පොදුවේ අත්දකින ගැටලු සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීමට ජනතාව පොළඹවනු පිණිස බුදු දහම හා ඉස්ලාම් දහම විසින් විවිධාකාර වූ ක්‍රමෝපායන් ඉදිරිපත් කරනු ලබයි. එ් එකිනෙකෙහි විධික්‍රම පිළිබඳ දැනුම වැඩි වන්නට වන්නට වැටහීම හා අන්‍යෝන්‍ය ගෞරවයද වර්ධනය වේ.

ශාන්තිදේවයන්ගේ “බෝධිසත්ව චර්යාවෙහි නියැළීම” සහ අතීශයන්ගේ “බෝධිසත්ව මාණික්‍ය මාලය” තුළ මුල් බැසගත් චිත්ත පුහුණු දේශනා (ලෝජොං) තුළ එන සාරය ලැංග්‍රි ටැංපා විසින් කෙටි කව් අටක් තුළ සාරාංශගත කරනු ලබයි.