ස්වයං-කරුණාව වූකලි බෞද්ධ ප්‍රතිපදාවේ තීරණාත්මක පැතිකඩකි. අප විසින් සෙස්සන් වෙත විහිදුවාලන කාරුණිකත්වයෙන්ම අප කෙරෙහිද සැලකුම් සිදු කිරීම මගින් සියලු සත්ත්වයන් කෙරෙහි වඩාත් ප්‍රබල වූ කාරුණිකත්වයකට අවශ්‍ය පදනම ගොඩනංවනු ලබයි.

කරුණාව යනු අනෙකා වෙත ලබාදිය හැකි මහඟුම ත්‍යාගය වන අතර එමගින් අපගේ පෞද්ගලික ජීවන අරගලය විෂයයෙහිද අවශ්‍ය වන්නාවූ ආත්ම විශ්වාසය ගොඩනංවනු ලබයි.