បទបង្ហាញអំពីអរិយសច្ចៈបួន ជាវិធីសាស្រ្តឯករបស់ព្រះពុទ្ធអង្គ ចំពោះបញ្ហានៃសេចក្តីសុទ្ខ ហើយនិងរបៀបដែលវាអាចត្រូវបានដោះស្រាយ។

ភាពសំម្បូរបែបនៃនិកាយផ្សែងៗនៃព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានអភិវឌ្ឍឡើង ដោយមនុស្សនៅទីកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ដែលជាទីព្រះពុទ្ធសាសនាបានផ្សព្វផ្សាយទៅដល់ ដោយនិកាយទាំងនោះបានផ្តោតសំខាន់ទៅលើទិដ្ឋភាពមួយ ឬក៏ទិដ្ឋភាពមួយផ្សេងទៀត នៃព្រះធម៌(ការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធ)។នេះគឺជាការពិពណ៌នាទូទៅខ្លះៗ នៃនិកាយធំៗដែលយើងឃើញមាននៅអាសុីអាគ្នេយ៍ នៅប្រទេសចិន និងនៅទីបេ។

ពាក្យប្រៀនប្រដៅព្រះពុទ្ធសាសនាក្នុងអត្ថន័យសង្ខេប៖ ចៀសវាងទង្វើបាបអកុសល ប្រព្រឹត្តធ្វើទង្វើជា កុសល ដើម្បីសម្រេចបានទង្វើជាកុសលទាំងឡាយទាំងពួងនោះ យើងត្រូវសម្អាតចិត្តឪ្យល្អផូរផង់ជាមុនសិន ។

ដើម្បីយកឈ្នះលើការញៀននឹងព័ត៌មាន(ព័ត៌មានឌីជីថល) យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា វាបង្កស្រ្តិះដល់យើងជាខ្លាំង ហើយដោយមានការប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីរំដោះខ្លួនពីវានោះ យើងត្រូវធ្វើតាមយុទ្ធសាស្រ្តរឹងមុាំដើម្បីចាត់ចែងជីវិតឌីជីថលរបស់យើងឲ្យប្រសើរឡើង។

ការច្រណែនគឺជាអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញមួយ ដែលវាផ្គុំឡើងដោយកត្តាសៅហ្មងជាច្រើន ប៉ុន្តែវាអាចត្រូវជម្នះបានដោយការកំណត់សម្គាល់អោយបានច្បាស់នូវកត្តាទាំងនេះ និងចាប់ប្រើប្រាសនូវថ្នាំបន្សាបដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពទាំងនេះ។

ការជាប់ជំពាក់ស្អិត(ឧបាទាន)ទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់ គឺត្រូវបានផ្អែកលើការគិតស្មាននៅក្នុងចិត្តដែលមិនប្រាកដនិយម៖ ប៉ុន្តែដោយមាននូវទស្សនៈសត្យានុម័ន(ផ្ទុយពីអត្តនោម័ត)ថែមទៀតនោះ យើងអាចរៀនសូត្រដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ខ្លួនយើងទៅកាន់បុគ្គលណាម្នាក់ទៅតាមវិធីមួយប្រកបដោយភាពសមរម្យ និងការស្រឡាញ់។