ساڈے سب دے اندر اک "انا" دا فطری احساس پایا جاندا اے، اوہ سارے جگ دی محورِ جو سویرے سَوں کے اٹھدی اے اتے رات نوں سوں جاندی اے، اتے ایس دوران ایس نوں ون سونّے جذبیاں نال واہ پیندا اے۔ ایہ "انا" ہر دم خوشی دی تلاش وچ رہندی اے اتے مسلیاں توں گریز کردی اے، پر زندگی ساڈی آشا دی پابند نئیں اے۔ ایس "انا" دا فیر توں جائزہ لے کے اسی موہرے آون والی مشکلاں دے باوجود بوہت پسار وچار ونت، بےفکر، بلکہ ہور خوش ہونا سکھ سکنے آں۔