پیار کیہ شے اے؟

پیار دا مطلب دوجیاں دی خوشی دی آشا اتے اوہناں دی خوشی دے سبب پیدا کرنا اے۔ ایس گل دی بنیاد اوپر کہ ہر کوئی ایس وچ برابر دی ونڈ چاہندا اے، ایہ جگتائی اے اتے غیر مشروط اے۔ ایس وچ دوجیاں دی ضرورتاں بارے احساس دی صفت اتے اوہناں دی خوشی وچ وادھا کرن دی بھاونا شامل نیں۔ ایس نوں ہر کسے نال ونڈیا جا سکدا اے بھاویں اوہناں دا ساڈے نال رشتہ کجھ ہی ہووے یا اوہناں نے کجھ ہی کیتا ہووے، اتے ایہ بدلہ وچ کجھ طلب نئیں کردا۔ بدھ مت وچ پیار خوشی دا بوہت وڈا اُت پتی استھان اے۔

پیار بالمقابل لگاوٹ

پیار دے نال عام طور تے کجھ ہور جذبے وی ہوندے نیں۔ اک غیر صحتمند لگاوٹ دے ہوندے ہوۓ، اسی کسے دے گناں  نوں ودھا چڑھا کے بیان کرنے آں – بھاویں حقیقی یا خیالی – اتے اوہناں دی کمزوریاں توں منکر ہونے آں۔ اسی اوہناں نال چمبڑے رہنے آں اتے جے اوہ ساڈے اوپر توجہ نہ دین تے اسی انج سوچنے آں،"میں تیرے نال پیار کرنا واں؛ مینوں کدی چھڈ نہ جائیں؛ میں تیرے بنا جی نئیں سکدا۔"

سچی محبت توں مراد سب دی خوشی نوں ان پکھ ول نال قائم رکھنا اے، بھاویں اسی اوہناں نوں پسند کرئیے یا نہ کرئیے۔ ­– یانگڈزن لنگ رنپوچے

بدھ مت وچ پیار دا مطلب دوجیاں نال نیڑلے پن دا احساس اے، پر ایس دا نر بر ایس گل اوپر نئیں کہ کیا اوہ وی ساڈے نال پیار کردے نیں اتے ساڈا خیال رکھدے نیں، لہٰذا ایس وچ کسے دی محتاجی دا پرتندھ رلت نئیں۔ اوہ پیار جس وچ لگاوٹ اتے محتاجی شامل ہووے کمزور اے۔ جے ساڈا سجن اجیہا کجھ کرے جس توں سانوں دکھ پوہنچے، تے ہو سکدا اے کہ اسی اوہناں نال پیار کرنا چھڈ دئیے۔ ذرا گوہ کرو کہ کنی ہی ویاہ شادیاں جو پیار توں شروع ہوئیاں اوہناں دا اخیر طلاق ہویا! جے اسی توقع توں مکتی پا لئیے تے ساڈے پیر کدی نئیں ڈولن گے۔ بالکل انج ہی جویں کہ ماں پیو اپنے شرارتی نیانے نال ہمیش ہی پیار کردے نیں اتے اوس دی بھلائی چاہندے نیں، تے پکا پیار پنگرن نال ساڈے اندر اوکھی قسم دے لوکاں نال نبڑن دی شکتی پیدا ہوندی اے۔ ایس لئی سرکھیا دی لوڑ اے اتے ساڈے سب دے اندر ایس دی یوگتا  موجود اے۔

[ویکھو: پیار کویں پنگریا جاۓ]

اپنی ذات نال پیار کرنا

جگتائی پیار وچ اک پرتندھ جس نوں اکثر امن جوگ کیتا جاوندا اے اوہ ہے: سانوں اپنی ذات نال وی پیار کرنا چاہیدا اے – کسے من دی رجھتا یا نرگسیت دے ول نال نئیں، سغوں اپنے بھوشٹ نیڑلے سمے اتے بھوشٹ دور دے سمے وچ  خلوص بھری بھلائی دی خاطر۔ اسی اپنی شخصیت دے کجھ ہانی کارک پرتاں نوں ناپسند کر سکنے آں، پر ایس دا مطلب ایہ نئیں کہ اسی ناخوش رہنا چاہنے آں – جو کہ پیار دا پُٹھا پرت اے۔ یقیناً اسی اپنے آپ نوں خوش ویکھنا چاہنے آں۔ 

جد اسی پیار دا منہ اپنی ذات ول موڑنے آں تے ایس دا مطلب ایہ نئیں کہ اسی کیول کسے اجیہی شے دی آشا کرنے آں جو ساڈی خوشی اتے منورنجن دا سربندھ کرے۔ اجیہی شیواں توں ملن والی خوشی کدی وی دیرپا نئیں ہوندی اتے اسی ہمیش ہور دی آشا کرنے آں۔ جے سانوں اپنی ذات نال سچا پیار اے تے اسی اپنے لئی ہمیش دی خوشی لبھاں گے، نہ کہ عارضی خوشی۔ جد اسی اپنے آپ نال سچا پیار کرنے آں تد ہی اسی دوجیاں نال وی سچا پیار کر سکنے آں۔