ਸਹੀ ਭਾਸ਼ਣ, ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਸਿਖਲਾਈਆਂ ਵਿਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਨੂੰ "ਅੱਠ ਗੁਣਾ ਮਾਰਗ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਠ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਅਭਿਆਸ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਪਹਿਲੂਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਵੇਗਾ।

ਨੈਤਿਕ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ, ਤਿੰਨ ਅਭਿਆਸ ਹਨ:

• ਸਹੀ ਭਾਸ਼ਣ – ਸਾਡਾ ਸੰਚਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ
• ਕਾਰਵਾਈ ਦੀਆਂ ਸਹੀ ਸੀਮਾਵਾਂ – ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
• ਸਹੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ – ਅਸੀਂ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਿਵੇਂ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।

ਇਕਾਗਰਤਾ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਵੀ ਇਹ ਤਿੰਨ ਹਨ:

• ਸਹੀ ਯਤਨ – ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਸੋਚ ਦੀਆਂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਕਰਨ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਮਨ ਦੀਆਂ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ
• ਸਹੀ ਸੁਚੇਤਨਾ – ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਇਕਾਈ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਣ ਲਈ
• ਸਹੀ ਇਕਾਗਰਤਾ – ਉਸਾਰੂ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਰਹਿਣ ਲਈ।

ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਵਿਤਕਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਡੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ, ਇਹ ਦੋ ਹਨ:

• ਸਹੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ – ਜੋ ਅਸੀਂ ਸੱਚ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ, ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ, ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਅਤੇ ਮਦਦਗਾਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਹੀ ਵਿਤਕਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ
• ਸਹੀ ਇਰਾਦਾ (ਸਹੀ ਪ੍ਰੇਰਕ ਸੋਚ) – ਮਨ ਦੀ ਉਸਾਰੂ ਅਵਸਥਾ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਹੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਵਧੇਰੇ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਰੂਪ ਵਿਚ, ਅੱਠ ਅਭਿਆਸਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰੇਕ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਗਲਤ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰੱਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਦਾ ਸਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਅਪਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।

ਅਸੀਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਇਹ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਸੋਚਣੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਬੋਲਣ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਤਰੀਕੇ ਮਦਦਗਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਹੜੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹਨ।

ਗਲਤ ਭਾਸ਼ਣ

ਗਲਤ ਭਾਸ਼ਣ ਅਜਿਹੀ ਕਿਸਮ ਹੈ ਜੋ ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ:

• ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ – ਉਹ ਬੋਲਣਾ ਜੋ ਝੂਠ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣਾ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ, ਸਾਡੇ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸਥਿਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
• ਵੰਡਣ ਲਈ ਬੋਲਣਾ – ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਜਾਂ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਬੁਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਣਾ, ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ। ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
• ਕਠੋਰ ਬੋਲਣਾ – ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ, ਜਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚੀਕਣਾ ਅਤੇ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਣਾ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ ਰਾਹੀਂ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਉਹ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣਗੇ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਮਸੋਖੀਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁਣਗੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚੀਕਦਾ ਹੈ।
• ਬੇਅਰਥ ਗੱਲ ਕਰਨਾ – ਹਰ ਸਮੇਂ “ਬਲਾਹ ਬਲਾਹ ਬਲਾਹ” ਬੋਲਣਾ, ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਉਣਾ ਅਤੇ ਬਕਵਾਸ ਕਰਨੀ, ਜਾਂ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ। ਨਤੀਜਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਸੋਚਣਗੇ ਕਿ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਦਿੱਕਤ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ, ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਸਹੀ ਭਾਸ਼ਣ

ਉਸਾਰੂ ਭਾਸ਼ਣ ਸਾਨੂੰ ਉਪਰੋਕਤ ਚਾਰ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਤ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪੱਧਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਗਲਤ ਕਹਿਣ, ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਚੀਕਣ, ਜਾਂ ਚੈਟ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਅਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਕੇਕ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਨ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਨੂੰ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੂਜਾ ਟੁਕੜਾ ਲਈਏ, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹ ਲਈਏ, ਅਸੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, “ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਲੈਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਕੇਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਮੋਟਾ ਬਣਾ ਦੇਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਭਾਰ ਘਟਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਵੇਗੀ।” ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਮਾਸਟਰ ਸ਼ਾਂਤੀਦੇਵ ਸਾਨੂੰ ਲੱਕੜ ਦੇ ਲੱਠੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਚੀਕਣ ਜਾਂ ਕੁਝ ਗੰਦੀ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰੇਗਾ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ। ਮੈਂ ਬਸ ਲੱਕੜ ਦੇ ਲੱਠੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਮੂਰਖ ਮਜ਼ਾਕ ਸੁਣਾਉਣ ਜਾਂ ਮੂਰਖ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਵਿਹਲੀ ਗੱਲਬਾਤ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ। ਇਹ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ।

ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਦੂਜਾ ਪੱਧਰ ਉਹ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੁਝ ਉਸਾਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋ – ਇਸ ਲਈ, ਲਾਭਕਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ। ਇਹ ਇਸ ਅਹਿਸਾਸ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲੇਗੀ, ਅਤੇ ਹਰ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਇਕਸੁਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਕਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੋਚਣਾ।

ਸਹੀ ਭਾਸ਼ਣ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੇਤੰਨ ਯਤਨ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਮਤੇ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸੱਚਾਈ, ਨਰਮਾਈ, ਦਿਆਲਤਾ ਨਾਲ ਢੁਕਵੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ, ਢੁਕਵੇਂ ਉਪਾਅ ਵਿੱਚ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਅਰਥਪੂਰਨ ਹੈ:

• ਸਾਨੂੰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਨਾ ਕੱਟੋ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਕਾਲ ਨਾ ਕਰੋ ਜਾਂ ਟੈਕਸਟ ਸੰਦੇਸ਼ ਨਾ ਭੇਜੋ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਮਾਮੂਲੀ ਜਿਹੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨਾਸ਼ਤੇ, ਜਾਂ ਗੱਪਾਂ ਬਾਰੇ। ਇਹ ਬੇਅਰਥ ਗੱਲਬਾਤ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਫ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
• ਉਚਿਤ ਉਪਾਅ ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿੱਥੇ, ਜੇ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰੀਏ ਜਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਜੇ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।

ਬੇਸ਼ਕ, ਸਾਨੂੰ ਵਿਤਕਰਾ ਵਰਤਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਜੇ ਕੋਈ ਬੇਕਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਜਾਂ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਨਾ ਕਹੋ, “ਠੀਕ ਹੈ, ਇਹ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਬੇਕਾਰ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।” ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਹੁਣੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬਲਾਊਜ਼ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਖਿੱਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਉਹ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਭਿਆਨਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ! ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹੋਗੇ, “ਇਹ ਬਦਸੂਰਤ ਬਲਾਊਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਨਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਹੋਰ ਪਹਿਨ ਲਓ!”

ਕਠੋਰ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ, ਖੈਰ, ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਹਿਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ ਮਾਚਿਸ ਦੀਆਂ ਡੱਬੀਆਂ, ਜਾਂ ਲਾਈਟਰ ਜਾਂ ਅਜਿਹੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਠੋਰ ਭਾਸ਼ਣ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਗਿਣਿਆ ਜਾਏਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਗਲਤ ਭਾਸ਼ਣ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣਾਂ

ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂਕਿ ਅਸੀਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਈਏ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਸਿਖਾਈਏ। ਅਸੀਂ ਬੋਲਣ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਵਿਆਪਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।

ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਵਿਚ ਇਹ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਜਾਂ ਇਰਾਦੇ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ। ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਹੋਈਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ – ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਇਸ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਿਆਂ ਮੂਰਖ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ – ਜਦਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੈਸਾ ਜਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਇਕ ਅਰਥ ਵਿਚ, ਇਹ ਧੋਖਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ਕ ਅਸੀਂ ਸਿੱਧਾ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ, "ਮੈਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡਾ ਪੈਸਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ," ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਥੋੜਾ ਅਣਉਚਿਤ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇਰਾਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੱਚੀ ਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ।

ਵਿਭਾਜਕ ਭਾਸ਼ਣ ਉਹ ਥਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਇੰਨੀਆਂ ਘਿਣਾਉਣੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਨ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਸਾਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਸਿਰਫ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਿਰੰਤਰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਭਜਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹਾਂ, ਕੌਣ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੇਗਾ? ਜਾਂ ਨਾਨ-ਸਟਾਪ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਕੁਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ – ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਭਜਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਖਾਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਵਾਰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਈਏ। ਦੂਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿਣਾ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਣਾ।

ਕਠੋਰ ਭਾਸ਼ਾ ਉਦੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ, ਬਲਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਵੀ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਮੂਰਖ ਜਾਂ ਬੇਕਾਰ ਹਨ, ਤਾਂ ਬੇਸ਼ਕ ਇਹ ਬੇਰਹਿਮੀ ਹੈ। ਸੋ ਇਹ ਵੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਸੋ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ ਇਕ ਚੰਗਾ ਰਵੱਈਆ ਰੱਖਣਾ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਵਿਹਲੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਮਾਮਲਿਆਂ, ਆਪਣੇ ਸ਼ੰਕੇ, ਆਪਣੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਆਦਿ ਬਾਰੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਕੁਝ ਅਜਿਹੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ। ਮਿਸਾਲ ਵਜੋਂ, ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਮਲਿੰਗੀ ਹਨ ਜਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੇਕਾਰ ਝਗੜਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਸਹੀ ਭਾਸ਼ਣ ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ, ਸਹੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਬੋਲਣ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਨੂੰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਗੈਰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੋਲਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਏਗੀ। ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਏ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਮਝਣ, ਪਰ ਇਹ ਬਾਲਗਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਅੱਠ ਗੁਣਾ ਮਾਰਗ ਦਾ ਦੂਜਾ ਕਦਮ ਕਾਰਜ ਦੀਆਂ ਸਹੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਤਕਨੀਕੀ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਸੀਮਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ “ਮੈਂ ਇਸ ਸੀਮਾ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗਾ, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਪਾਰ ਨਹੀਂ।”

ਗਲਤ ਵਿਵਹਾਰ

ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਪਾਰ ਜਾਣਾ ਤਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ:

• ਜਾਨ ਲੈਣਾ – ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ
• ਉਹ ਲੈਣਾ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ – ਉਹ ਚੀਜ਼ ਲੈਣਾ ਜੋ ਸਾਡੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਚੋਰੀ ਕਰਨਾ
• ਅਣਉਚਿਤ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣਾ।

ਮਾਰਨਾ

ਆਸਾਨ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਜਾਨਵਰ, ਮੱਛੀ, ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਸ਼ਿਕਾਰ ਅਤੇ ਮੱਛੀ ਫੜਨਾ ਛੱਡਣਾ ਇੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਈਆਂ ਲਈ, ਕੀੜੇ ਮਾਰਨਾ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਭੂਤਕਾਲ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ ਬਗੈਰ, ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਕਿ, "ਇਹ ਮੱਖੀ ਪਿਛਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਸੀ” ਇਸ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਰੀਕੇ ਹਨ। ਮੁੱਖ ਜ਼ੋਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ, ਸਹਿਜ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਵਜੋਂ ਮਾਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੀ ਆਦਤ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਹਿੰਸਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਮੱਖੀ ਦੁਆਰਾ ਤੁਹਾਡੇ ਮੂੰਹ ਦੁਆਲੇ ਭਿੰਨਭਿਨਾਉਣ ਤੋਂ ਪਾਰ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ. ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੇ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਜੋ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਲਈ ਮੱਖੀਆਂ ਜਾਂ ਮੱਛਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਕ ਕੰਧ 'ਤੇ ਬੈਠਣ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਗਲਾਸ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਹੇਠਾਂ ਕਾਗਜ਼ ਦਾ ਟੁਕੜਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਛੱਡ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਂਤਮਈ, ਅਹਿੰਸਾਵਾਦੀ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ।

ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਰਿਹਾ, ਤੁਸੀਂ ਕੀੜਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੀੜਿਆਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਟ੍ਰੈਵਲ ਏਜੰਟਾਂ ਦੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਦਾ ਸੀ: "ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੋਗੇ!" ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਭਾਰਤ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪਿਛੋਕੜ ਅਜਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸ਼ੌਕ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਗਲਪ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੂਰ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਉਥੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਰੂਪ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਭਿਆਨਕ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ! ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ ਰੱਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋ – ਉਹ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ – ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਜੋਂ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋ।

ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰਨ ਲਈ ਸਖਤ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਢੰਗ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖੀ ਟਕਰਾਅ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਜਾਂ ਕੀੜੀਆਂ ਜਾਂ ਕਾਕਰੋਚਾਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰਸਤ ਘਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ।

ਪਰ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਟਿੱਡੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਬੁੱਧ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਨੈਵੀਗੇਟਰ ਸਨ। ਜਹਾਜ਼ 'ਤੇ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜੋ ਜਹਾਜ਼ 'ਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਇਸ ਸਮੂਹਿਕ ਕਤਲ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ; ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਹੱਲ ਇਸ ਸੰਭਾਵੀ ਸਮੂਹਕ ਕਾਤਲ ਨੂੰ ਖੁਦ ਮਾਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਬੁੱਧ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਜਾਂ ਡਰ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨਾਲ – ਯਾਤਰੀਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਕਰਮ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ – ਇਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਬੁੱਧ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਕੰਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ, “ਮੈਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਰਮਿਕ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।”

ਸੋ, ਜੇ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਟਿੱਡੀਆਂ ਵਗੈਰਾ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ – ਗੁੱਸੇ ਜਾਂ ਡਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਜਾਂ ਫਸਲਾਂ ਵੇਚਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ – ਪਰ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾਲ, ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਨਤੀਜਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਰ, ਬੁੱਧ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਾਰਜ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਵੀ ਨਤੀਜੇ ਇਸ ਤੋਂ ਆਉਣਗੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ।

ਚੋਰੀ

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਚੋਰ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਕੀ ਮੈਂ ਫੜਿਆ ਜਾਵਾਂਗਾ?”

ਹੁਣ, ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਜਾਵੇ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਮੱਛੀ ਜਾਂ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਵੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਚਿੰਤਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਮੱਛਰ ਦਾਖਿਲ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉੱਠ-ਉੱਠ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਮਨ ਦੀ ਅਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਅਵਸਥਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਮ ਅਜਿਹੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਦਿਮਾਗ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਚੋਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੋਰ ਬਣਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਚਿੰਤਤ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਫੜੇ ਜਾਵੋਗੇ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇੱਛਾ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਸਬਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹੋ।

ਵਿਪਰੀਤ ਪ੍ਰੇਰਣਾਵਾਂ ਨਾਲ ਕਤਲ ਅਤੇ ਚੋਰੀ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਵੀ ਹਨ:

• ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਲਗਾਵ ਅਤੇ ਲਾਲਚ ਕਰਕੇ ਵੀ ਕਤਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚ - ਮੁੱਚ ਕੋਈ ਜਾਨਵਰ ਜਾਂ ਮੱਛੀ ਖਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਜੇ ਖਾਣ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਵਿਕਲਪ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਹੈ।
• ਤੁਸੀਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹੋ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ।

ਅਣਉਚਿਤ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ

ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲਈ, ਸਾਡੇ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇੱਛਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਮੁਢਲੇ ਦਿਸ਼ਾ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਹ ਹਨ:

• ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਸਮੇਤ ਸਾਡੇ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨਾ
• ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਪਾਉਣਾ, ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਉੱਤੇ ਵੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ
• ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ, ਜਾਂ ਜੇ ਸਾਡਾ ਸਾਥੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ। ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਸਾਵਧਾਨ ਹਾਂ, ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੁਸੀਬਤ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਨਹੀਂ?

ਅਣਉਚਿਤ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਪਹਿਲੂ ਹਨ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਕੋਈ ਜਾਨਵਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਾਨਵਰ 'ਤੇ ਛਲਾਂਗ ਮਾਰ ਲਵੇਗਾ, ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਲਾਲਸਾ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਧੀਨ ਹਨ – ਇਹ ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।

ਤਾਂ ਫਿਰ, ਅਸੀਂ ਜੋ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਹੈ ਕੁਝ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਲੈਣਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਇਸ ਤੋਂ ਪਰੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ। ਉਹ ਸੀਮਾਵਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ, ਜਿਨਸੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ, ਜਿਨਸੀ ਸਥਿਤੀਆਂ, ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਿੰਦੂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜਿਨਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਲਈ ਕੁਝ ਦਿਸ਼ਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇਹ ਕਿ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ, ਜਾਨਵਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਕੁਝ ਕਰਨਾ। ਨੈਤਿਕ ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰੇ ਜਾਣਾ ਸਿਰਫ ਲਾਲਸਾ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਹੈ, ਅਤੇ ਲਾਲਸਾ ਅਣਗਿਣਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ।

ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਸੇਵਨ

ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਨਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਸਾਡੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਇਕਾਗਰਤਾ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਖੈਰ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਗੁਆ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ, ਹੈ ਨਾ? ਅਸੀਂ ਸਾਈਕੇਡੇਲਿਕ ਡਰੱਗਜ਼ ਜਾਂ ਗਾਂਜਾ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਇਕਾਗਰਤਾ ਗੁਆ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡਾ ਮਨ ਮਾਨਸਿਕ ਭਟਕਣਾ ਅਤੇ ਕਲਪਨਾ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ, ਜਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੀਏ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰੀਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਣਾ ਇਸਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ। ਇਹ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨਾ ਸਿਰਫ ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਣ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦਰਮਿਆਨ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਬਲਕਿ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਚ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ – ਜਿਵੇਂ ਹੈਂਗਓਵਰ! ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੀ ਵਰਤੋਂ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨਾ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੇਸ਼ਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਛੱਡਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ।

ਕਾਰਵਾਈ ਦੀਆਂ ਸੱਜੀਆਂ ਹੱਦਾਂ (ਸਹੀ ਵਿਵਹਾਰ)

ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਇਕ ਪਹਿਲੂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਦੂਸਰਾ ਪਹਿਲੂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਉਸਾਰੂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ "ਸਹੀ ਵਿਵਹਾਰ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਵਰਤੋਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ, ਬਲਕਿ ਇਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੇਗੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਜਾਨਵਰ ਅਤੇ ਮੱਛੀ ਆਜ਼ਾਦ ਰਹਿ ਸਕਣ। ਆਪਣੇ ਸੂਰਾਂ ਨੂੰ ਖੁਆਉਣਾ, ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਮੋਟੇ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਸਕੋ, ਬਲਕਿ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਹੋਣ – ਇਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਖੁਆਉਣਾ – ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ! ਇਸ ਵਿਚ ਬੀਮਾਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ, ਜਾਂ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਮੱਖੀ ਜਾਂ ਮਧੂ ਮੱਖੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਭਿੰਨਭਿਨਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਥੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਕਲਣਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਉੱਡਣ ਦੀ ਸਧਾਰਣ ਗਲਤੀ ਕਾਰਨ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਖਿੜਕੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਅਤੇ "ਸ਼ੂ" ਜਾਂ ਕੁਝ ਕਹਿ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ – ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚਾਉਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਮਧੂ ਮੱਖੀ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ! ਜੇ ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਉੱਡ ਕੇ ਆ ਜਾਏ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰਨ ਲਈ ਬੰਦੂਕ ਨਹੀਂ ਕੱਢੋਗੇ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰੋਗੇ? ਪਰ ਮਧੂਮੱਖੀ ਅਤੇ ਪੰਛੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਫਰਕ ਸਿਰਫ ਆਕਾਰ, ਦਿੱਖ ਅਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਕੱਢਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਉਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ – ਤਾਂ ਖਿੜਕੀ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹੋ, ਜਾਂ ਸਕ੍ਰੀਨ ਲਗਾਓ!

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚੋਰੀ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਸਹੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਉਧਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ।

ਅਣਉਚਿਤ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਬਲਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜਿਨਸੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦਿਆਲੂ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਨਾ ਹੋਣਾ ਹੈ।

ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਵਿਵਹਾਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣਾਂ

ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖੀਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਹਿਲੂ ਹਨ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕਤਲ ਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਗਲਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਨਾ ਸਿਰਫ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਣਾ, ਬਲਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜਾਂ ਉਹ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਣਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਸਰੀਰਕ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ – ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਮਾੜਾ ਭੋਜਨ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਨੀਂਦ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਵਿਵਹਾਰ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚੋਰੀ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਿਰਫ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੈਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਪੁੱਛੇ ਬਿਨਾਂ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ ਵੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦਾ ਫੋਨ ਲੈ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਮਹਿੰਗੀ ਕਾਲ ਲਗਾ ਲੈਣਾ, ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲਏ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਫਰਿੱਜ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਖੁਆਉਣਾ। ਬਿਨਾਂ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤੇ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿਚ ਵੜਣਾ, ਜਾਂ – ਅਤੇ ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ - ਆਪਣੇ ਟੈਕਸਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਾ ਕਰਨਾ! ਇਹ ਚੋਰੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਬਹਿਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, “ਖੈਰ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਟੈਕਸਾਂ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਯੁੱਧਾਂ ਨੂੰ ਫੰਡ ਦੇਣ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।” ਪਰ ਹਕੀਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੜਕਾਂ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲ, ਸਕੂਲ ਆਦਿ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਟੈਕਸ ਅਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।

ਬਿਨਾਂ ਲਾਇਸੰਸਸ਼ੁਦਾ ਜਾਂ ਪਾਈਰੇਟਿਡ ਸਾੱਫਟਵੇਅਰ ਜਾਂ ਵੀਡੀਓ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਹੈ, ਕੀ ਇਹ ਚੋਰੀ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਹੈ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਜੇ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, "ਬਿਨਾਂ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਡਾਉਨਲੋਡ ਨਾ ਕਰੋ," ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਿਣ ਦਾ ਕੋਈ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਚੋਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਿਧਾਂਤ ਸੀਮਾਵਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਨਜ਼ਰੀਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਤੀਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚੇ ਬਗੈਰ ਜੋ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬਿਲਕੁਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਚੋਰੀ ਬਾਰੇ, ਅਸੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, “ਮੈਂ ਬੈਂਕ ਲੁੱਟਣ ਜਾਂ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਬਲਕਿ ਬਿਨਾਂ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤੇ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨਾ? ਮੈਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।” ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਹ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੀਮਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤੇ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨਾ ਚੋਰੀ ਹੈ। ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰਨ ਵਿਚ ਵੀ ਇਕ ਵੱਡਾ ਅੰਤਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਯੋਗ ਪੈਸਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਹੈ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਨਾ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਘਟੀਆ ਅਤੇ ਬੇਹੁਦਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਚੋਰੀ ਦੇ ਇਸ ਨੁਕਤੇ 'ਤੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਾਂ – ਅਸੀਂ ਮਾਮੂਲੀ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਪੈਸਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਜੂਆ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਤੇ ਵੀ ਕੰਜੂਸੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਾਕਿਈ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਈਏ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਸਹੀ ਖੁਰਾਕ ਖਾਣ ਅਤੇ ਵਧੀਆ ਭੋਜਨ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਪੈਸਾ ਹੈ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕੰਜੂਸੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸਸਤਾ, ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਕੁਆਲਟੀ ਦਾ ਭੋਜਨ ਖਰੀਦਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਲਗਭਗ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਵਰਗਾ ਹੈ!

ਜਦੋਂ ਅਣਉਚਿਤ ਜਿਨਸੀ ਵਿਵਹਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਹਿਭਾਗੀਆਂ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਅਜਿਹੇ ਜਿਨਸੀ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬੰਦ ਕਰ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿਚ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹੋ ਜਿਸ ਵੱਲ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਹੋ, ਅਤੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੋਗੇ। ਪਰ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਦਿੱਕਤਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਮੁਸੀਬਤ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਸ ਲਈ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਸਿਹਤ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜੁੜਦੇ। ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਲਾਲਸਾ ਦਾ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਸੁੰਦਰ ਹੈ!

ਕੀ ਕਰੀਏ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਚਲੇ ਗਏ ਹੋਈਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ

ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਵਹਾਰ ਲਈ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦਾ ਸਮੂਹ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ:

• ਮੰਨ ਲਓ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਈਮਾਨਦਾਰ ਰਹੋ।
• ਕਾਰਵਾਈ 'ਤੇ ਪਛਤਾਓ, ਕਾਸ਼ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਵਿਅਕਤੀ ਵਜੋਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਸ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।
• ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਮਤਾ ਪਾਸ ਕਰੋ ਅਤੇ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਨਾ ਦੁਹਰਾਓ।
• ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੀ ਮੁੜ-ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰੋ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ।
• ਵਿਰੋਧੀ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰੋ. ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਉੱਤੇ ਚਿਲਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦਿਲੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਸਮਝਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਮੂਡ ਖਰਾਬ ਸੀ ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਸੀ।

ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਕਿਵੇਂ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਕੁਝ ਤਰੀਕੇ ਨੈਤਿਕ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹਨ।

ਗਲਤ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ

ਇਹ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਉਦਯੋਗ, ਜਾਂ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਤੋਂ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਨ ਵਜੋਂ:

• ਹਥਿਆਰਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਜਾਂ ਸੌਦਾ
• ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ, ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਮੱਛੀ ਫੜਨਾ, ਅਤੇ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ
• ਸ਼ਰਾਬ ਜਾਂ ਨਸ਼ੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਬਣਾਉਣਾ, ਵੇਚਣਾ ਜਾਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ
• ਜੂਆ ਕੈਸੀਨੋ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ
• ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਵੰਡਣਾ।

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ, ਪੋਰਨੋਗ੍ਰਾਫੀ ਵਾਂਗ, ਲਾਲਸਾ ਅਤੇ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਨਿਯਮਤ ਕਿਸਮ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਾਂ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ, ਅਤੇ ਬੇਈਮਾਨੀ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ:

• ਗਾਹਕਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪੈਸੇ ਵਸੂਲ ਕਰਨਾ, ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੈਸਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ
• ਗਬਨ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੋਂ ਫੰਡ ਲੈਣਾ
• ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਧਮਕੀਆਂ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਜਬਰ ਜਨਾਹ ਕਰਨਾ
• ਰਿਸ਼ਵਤ
• ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ
• ਗਲਤ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਬਾਜ਼ੀ
• ਵਧੇਰੇ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਭੋਜਨ ਜਾਂ ਉਤਪਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾਵਟ ਕਰਨਾ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੇਈਮਾਨ ਤਰੀਕੇ ਮੌਜੂਦ ਹਨ! ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਨੈਤਿਕ ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।

ਸਹੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਮਾਉਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ:

• ਦਵਾਈ
• ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜ
• ਨਿਰਪੱਖ ਵਪਾਰ
• ਉਹਨਾਂ ਉਤਪਾਦਾਂ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਜਾਂ ਵੇਚਣਾ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਫਾਇਦੇਮੰਦ ਹਨ।

ਕੁਝ ਵੀ ਜੋ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਕੰਮਕਾਜ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ:

• ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਵਸੂਲ ਕਰੋ
• ਉਚਿਤ ਕੀਮਤ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰੋ, ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾ ਸਕੋ, ਪਰ ਤਰਕ ਅਧੀਨ
• ਆਪਣੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਦਿਓ, ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਨਾ ਕਰੀਏ।

ਇਕ ਨੁਕਤਾ ਜੋ ਅਕਸਰ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਂ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਬਾਰੇ। ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਵਿਚ ਇਕ ਤਿੱਬਤੀ ਗੁਰੂ ਲਈ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਭੇਡਾਂ ਦੀ ਭਾਰੀ ਮਾਤਰਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਜਿਸ ਕਸਬੇ ਵਿਚ ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਉਸ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਭੇਡਾਂ ਪਾਲਣ ਦਾ ਕੰਮ ਉਪਲਬਧ ਹੈ, ਜੋ ਫਿਰ ਉੱਨ ਅਤੇ ਮੀਟ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੰਮ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।” ਤਿੱਬਤੀ ਲਾਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੁੱਖ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਈਮਾਨਦਾਰ ਰਹੋ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਭੇਡਾਂ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਨਾ ਕਰਨਾ, ਬਲਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਦਿਆਲੂ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੁਆਉਣਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰੋ।” ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਮੁੱਖ ਜ਼ੋਰ ਦਿਆਲੂ ਹੋਣ ਅਤੇ ਈਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ 'ਤੇ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅੱਠ ਗੁਣਾ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸਲਾਹ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।