ਬੋਧੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੇ ਚਾਰ ਧੁਰੇ

ਪਹਿਲਾ ਧੁਰਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਵਜੋਂ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਨਿਰਭਰਤਾ ਦਾ ਧੁਰਾ ਹੈ। ਨਤੀਜੇ ਦੇ ਆਉਣ ਲਈ, ਇਸ ਨੂੰ ਕਾਰਨਾਂ ਅਤੇ ਹਾਲਤਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਕ ਧੁਰਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਸਮਝ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਆਧਾਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ?

ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦਾ ਹਰ ਪੱਧਰ ਇਸ ਦੇ ਅਧਾਰ ਵਜੋਂ ਹੋਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਅਤੇ ਕਾਰਕਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਸੁੰਨ੍ਹੇਪਣ ਜਾਂ ਹਕੀਕਤ ਦੀ ਵਿਤਕਰਾਤਮਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਜਾਂ ਸਮਝ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਮਝ ਕਿਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਕਾਗਰਤਾ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਕਾਗਰਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਇਕਾਗਰਤਾ ਕਿਸ ਅਧਾਰ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ? ਇਹ ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਸਕੀਏ ਜਦੋਂ ਇਹ ਗੁੰਮਰਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸੰਭਵ ਤੌਰ ਤੇ ਇਕਾਗਰਤਾ ਵਿਕਸਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਲਈ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਤਕਰਾਤਮਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵੈ-ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਇਕਾਗਰਤਾ ਦੇ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਕੁਝ ਢੰਗਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।

ਧਰਮ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਇਸ ਪਹਿਲੇ ਧੁਰੇ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਧਰਮ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਿਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਕਿਵੇਂ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਬੁਨਿਆਦ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਾਡੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਦੂਜਾ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲਤਾ ਦਾ ਧੁਰਾ ਹੈ। ਹਰ ਵਰਤਾਰਾ ਜੋ ਕਾਰਨਾਂ ਅਤੇ ਹਾਲਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣਾ ਖਾਸ ਕਾਰਜ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਅੱਗ ਬਲਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਦੁਬਾਰਾ, ਇਹ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਵਿਚ ਇਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਧਾਰਨਾ ਹੈ, ਇਕ ਧੁਰਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਵੀਕਾਰ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸਦਾ ਉਪਯੋਗ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਣ ਵਿਚ, ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਕਾਰਜ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਜਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਮਨ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਜਾਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਇਕਾਗਰਤਾ, ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਬਾਰੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਲਝਣ ਜਾਂ ਗੁੱਸਾ। ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਢੰਗਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਜ ਕੀ ਹਨ? ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਨੁਕੂਲ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਮਨ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਹੋਰ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਜਾਂ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨਗੀਆਂ।

ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਵਿਧੀ ਦੀ ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਤਜਰਬਾ ਇਸ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਹਾਂ "ਕੀ ਇਹ ਸਹੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?" ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਇਸਦਾ ਤਜਰਬਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਜ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਢੰਗ ਬਾਰੇ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਅਭਿਆਸ ਦਾ ਢੰਗ ਸਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਕਾਰਜ ਕੀ ਹੈ? ਇਹ ਸਾਡੀ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਉਸ 'ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ 'ਤੇ ਅਮਲ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਹਰ ਕਦਮ ਦੇ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਇਹ ਕਰਾਂਗੇ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਜਾਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਕਾਰਜ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਵੇਸਲਾਪਨ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਢੰਗ ਵਿਚ ਜਾਂ ਇਸ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਡੀ ਯੋਗਤਾ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਘਾਟ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਿਤੇ ਵੀ ਸਫਲ ਹੋਣ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ।

ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜੋ ਵੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਦਾ ਹਰ ਕਦਮ ਜੋ ਅਸੀਂ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਕੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਕੀ ਨਸ਼ਟ ਕਰੇਗਾ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਸਾਡਾ ਰਵੱਈਆ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਵਰਗੇ ਚੰਗੇ ਰਵੱਈਏ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ? ਇਕ ਜਾਇਜ਼ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਖ਼ਾਸ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਮਨੋਬਿਰਤੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਕਿਉਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ? ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜੋ ਇਹ ਕਰਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਦੂਜਿਆਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮੁਸੀਬਤ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਨਮੂਨੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਾਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਕਿਰਿਆ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਸਾਡੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਲਈ ਕੀ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਕਿਉਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਧੁਰੇ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਤੀਜਾ ਕਾਰਨ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਨਾ ਦਾ ਧੁਰਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਸਥਾਪਤ ਜਾਂ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ ਸਾਧਨ ਇਸਦਾ ਖੰਡਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਨੂੰ ਧਰਮ ਵਜੋਂ ਸਿੱਖਣ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਸ਼ਾਸਤਰ ਸੰਬੰਧੀ ਅਥਾਰਟੀ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਇੱਕ ਧਰਮ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ? ਇਹ ਬੁੱਧ ਨੇ ਜੋ ਸਿਖਾਇਆ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਬੁੱਧ ਨੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਿਖਾਈਆਂ, ਜੋ ਕਿ ਸਤਹ 'ਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਜਾਪਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਬੁੱਧ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਇਰਾਦੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ? ਭਾਰਤੀ ਗੁਰੂ ਧਰਮਕੀਰਤੀ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਬੁੱਧ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿਚ ਆਵਰਤੀ ਥੀਮ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਯਕੀਨਨ ਬੁੱਧ ਦਾ ਅਸਲ ਅਰਥ ਸੀ। ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਨੈਤਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ।

ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਨ ਦਾ ਦੂਜਾ ਸਾਧਨ ਤਰਕ ਅਤੇ ਅਨੁਮਾਨ ਦੁਆਰਾ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਤਰਕਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਇਕਸਾਰ ਹੈ ਜਾਂ ਤਰਕ ਇਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਇਹ ਆਮ ਸਮਝ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਜੀਬ ਹੈ? ਫਿਰ ਜਾਣਨ ਦਾ ਤੀਜਾ ਜਾਇਜ਼ ਤਰੀਕਾ ਸਿੱਧਾ ਗਿਆਨ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੀ ਸਾਡਾ ਤਜਰਬਾ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਆਓ ਇਸ ਧੁਰੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਦੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਵੇਖੀਏ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵਿਰੋਧੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਡੀਆਂ ਕਮੀਆਂ-ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਜਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ “ਪ੍ਰੇਮ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।” ਪਹਿਲਾਂ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਬੁੱਧ ਨੇ ਜੋ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ ਇਹ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ? ਹਾਂ, ਇਹ ਬੁੱਧ ਨੇ ਸਿਖਾਈ ਗਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ ਨਾਲ ਖੰਡਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਕੀ ਇਹ ਤਰਕਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਸਹੀ ਹੈ? ਹਾਂ, ਪਿਆਰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੂਜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਹਾਂ ਉਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਇਹ ਭਿਆਨਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਜਾਂ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਾਖੁਸ਼ ਹੈ; ਵਿਅਕਤੀ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ। ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇ; ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਇੰਨਾ ਦੁਖੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਅਜਿਹਾ ਰਵੱਈਆ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਹੈ ਨਾ? ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਹੈ। ਜੇ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੇ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਇਹ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜਾਂ ਕਰਦੀ। ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹੋਣਾ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਮੈਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ।  ਇਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਤਰਕਪੂਰਨ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸਿੱਧੇ ਬੋਧ ਨਾਲ ਜਾਂ ਧਿਆਨ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨਾਲ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਮੈਂ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੀ ਇਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਘੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਹਾਂ, ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੀਸਰਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਉਪਦੇਸ਼ ਵਾਜਬ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਧੁਰੇ ਨੂੰ ਤਰਕ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਧੁਰਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹ ਧੁਰਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਤੱਥ ਸਿਰਫ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਅਧੀਨ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੱਗ ਗਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਗਿੱਲਾ ਹੈ। ਅੱਗ ਕਿਉਂ ਗਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਕਿਉਂ ਗਿੱਲਾ ਹੈ? ਖੈਰ, ਚੀਜ਼ਾਂ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਧਰਮ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਸਾਨੂੰ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਕਿਹੜੇ ਨੁਕਤੇ ਸਹੀ ਹਨ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਖੁਸ਼ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਕਿਉਂ? ਬਸ ਇਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਨ ਦੇਖੋ। ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਾਰੂ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂ? ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਬੁੱਧ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਾਇਆ ਹੈ; ਇਹ ਸਿਰਫ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਤੱਥ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਸਮੇਂ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਹੋਵੇਗੀ।

ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਇਕ ਨੁਕਤਾ ਜੋ ਧਰਮ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ ਸਭ ਤੋਂ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਤੱਥ ਹੈ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਅਤੇ ਬਦਕਿਸਮਤ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਬਲਕਿ ਸਾਡੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਪਲ-ਪਲ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਮੂਡ ਅਤੇ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਰਨ ਵਰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਤੁਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਕੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਬੇਸ਼ਕ, ਕੁਝ ਦਿਨ ਧਿਆਨ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੱਲੇਗਾ ਅਤੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਅਭਿਆਸ ਕਰਾਂ, ਹੋਰ ਦਿਨ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ! ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਇਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਹੋਵੋ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

ਜੇ ਅਸੀਂ ਧਰਮ ਤੱਕ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਚਾਰ ਨੁਕਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਬਹੁਤ ਮਦਦਗਾਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖਿਆ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਆਓ ਆਪਾਂ ਇਕ ਉਦਾਹਰਣ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਈਏ, ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ।

1. ਇਸ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਿਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਇਹ ਅਸਥਿਰਤਾ, ਪੁਨਰ ਜਨਮ, ਸਵੈ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦੀ ਸਮਝ, ਸਰੀਰ, ਮਨ ਅਤੇ ਸਵੈ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੰਬੰਧ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਰ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
2. ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ? ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਬਿਰਧ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਨਾ ਆਉਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।
3. ਕੀ ਇਹ ਤਰਕ ਨਾਲ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ? ਹਾਂ, ਬੁੱਧ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਦਾ ਹੈ: ਕਿਸੇ ਅਸਥਾਈ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਲਗਾਵ। ਕੀ ਇਹ ਤਰਕਪੂਰਨ ਹੈ? ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਰੀਰ ਪਲ-ਪਲ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਲ-ਪਲ ਬੁੱਢਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੇ ਕੰਮ ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ? ਜੀ ਹਾਂ, ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਅਸੀਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਾਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਘਾਟੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
4. ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਬਾਰੇ ਕੀ? ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੀ ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹਰ ਦਿਨ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ? ਨਹੀਂ, ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਹੈ; ਇਹ ਉੱਪਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਖਰਕਾਰ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਵਧੇਰੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਰੇਖਿਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਰਗੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਚਾਰ ਧੁਰੇ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਵੱਲ ਇਕ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਰਵੱਈਆ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਬੁੱਧ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਕਰੋ ਜੋ ਮੈਂ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਸਿਰਫ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਪਰ ਆਪ ਸੋਨਾ ਖਰੀਦਣ ਵਾਂਗ ਜਾਂਚ ਕਰੋ,” ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਤਲਬ ਚਾਰ ਧੁਰੇ ਲਾਗੂ ਕਰਕੇ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਦਾ ਸੀ।