ສໍາລັບຊາວພຸດ, ຄໍາວ່າ "ພຣະທັມ" ແມ່ນໃຊ້ເພື່ອໝາຍເຖິງຄໍາສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ເຊິ່ງຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ເຮົາອອກຈາກ ສະພາບຂອງຄວາມສັບສົນ ແລະ ຄວາມບໍ່ສະບາຍໃຈໃນປະຈຸບັນໄປສູ່ສະພາບຂອງການຮັບຮູ້ ແລະ ຄວາມປີຕິຍິນດີ. ເຊັ່ນດຽວກັບຄໍາພາສາອັງກິດ "ສາສະໜາ" ມາຈາກຄໍາພາສາລະຕິນ "ການຜູກມັດຮ່ວມກັນ", ພຣະທັມ ມາຈາກພາສາສັນສະກຣິດ "ທຣ," ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າຍຶດໝັ້ນ ຫຼື ຮອງຮັບ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ທັມຮອງຮັບເຮົາຢ່າງໜັກແໜ້ນ ໂດຍການປ້ອງກັນເຮົາບໍ່ໃຫ້ຕົກຕ່ຳ, ຕົກຢູ່ໃນສະພາບທີ່ໂຊກບໍ່ດີ, ບ່ອນທີ່ເຮົາຕ້ອງທົນທຸກທໍລະມານທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ ເປັນເວລາດົນນານ.
What is dharma

ການສອນພຣະທັມຄັ້ງແຣກຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ

ເມື່ອພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ຕັດສະຮູ້ທີ່ພຸດທະຄະຍາເມື່ອ 2,500 ກວ່າປີກ່ອນ, ໃນຕອນທໍາອິດ ພຣະອົງກໍລັງເລທີ່ຈະສອນພຣະທັມ, ຢ້ານວ່າມັນອາດຈະເລິກເຊິ່ງເກີນໄປ ແລະ ເຂົ້າໃຈຍາກ, ຫຼືວ່າຄົນມັກຄວາມມ່ວນຊື່ນທາງໂລກ, ແລະ ຈະບໍ່ສົນໃຈ. ໃນພຣະຄຳພີໃນຕອນຕົ້ນ ໄດ້ກ່າວເຖິງວ່າພຣະພົມຜູ້ສ້າງຈັກກະວານ ໄດ້ປາກົດຕົວຕໍ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າ ແລະ ຂໍໃຫ້ພຣະອົງສອນພຣະທັມ ເພື່ອໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດແກ່ສິ່ງມີຊີວິດ ເພາະມີບາງຄົນທີ່ຈະຕັດສະຮູ້ໄດ້ແທ້. ດ້ວຍເຫດນີ້, ພຣະພຸດທະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ສອນພຣະທັມເປັນຄັ້ງແຣກຢູ່ທີ່ສວນກວາງກ່ຽວກັບອະຣິຍະສັດສີ່, ເຊິ່ງເປັນກອບຂອງເສັ້ນທາງພຣະພຸດທະສາສະໜາທັງໝົດ, ແລະ ຍັງເປັນພື້ນຖານຂອງສາຍພຣະພຸດທະສາສະໜາທັງໝົດໃນໂລກທຸກມື້ນີ້.

ຄວາມຈິງອັນແຣກທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າສອນກໍຄືວ່າ ຊີວິດມີຄວາມບໍ່ພໍໃຈສະເໝີ. ບໍ່ວ່າເຮົາຈະມີຄວາມສຸກໃນເວລາໃດກໍຕາມ, ຄວາມສຸກນີ້ກໍບໍ່ຄົງຕົວ ແລະ ເປັນຊົ່ວຄາວ. ເປັນແນວນີ້ທົ່ວໂລກ - ເຮົາທັງໝົດປະສົບສິ່ງນີ້ໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ຄວາມສຸກອັນໃດກໍຕາມທີ່ເຮົາມີກໍບໍ່ຄົງຢູ່ຕະຫຼອດໄປ ແລະ ສາມາດປ່ຽນໄປເປັນຄວາມທຸກໄດ້ຕະຫຼອດເວລາ. ຄວາມຈິງອັນທີສອງແມ່ນວ່າ ຄວາມທຸກຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ມາຈາກພາຍນອກ, ແຕ່ມາຈາກຄວາມຍຶດຕິດຂອງຕົນເອງທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການ, ແລະ ເໜືອສິ່ງອື່ນການທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງມີຕົວຕົນຢູ່ແນວໃດແທ້. ຄວາມຈິງຂໍ້ທີສາມກ່າວວ່າສາມາດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະ ບັນຫາຕ່າງໆ ໄດ້, ແລະ ຂໍ້ທີສີ່ບົ່ງບອກເຖິງເສັ້ນທາງ, ຖ້າເຮົາເດີນຕາມ, ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາພົ້ນຈາກທຸກບັນຫາຕະຫຼອດໄປ.

ຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າມຸ່ງໝາຍທີ່ຈະຕັດຄວາມທຸກ

ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າມີຊີວິດຢູ່ນັ້ນ, ຄໍາສອນພຣະທັມທັງໝົດໄດ້ສອນແບບປາກເປົ່າ ແລະ ບັນທຶກໃສ່ໃນຄວາມຊົງຈໍາ. ຄໍາສອນເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຖືກຖ່າຍທອດມາດ້ວຍວິທີນີ້ຜ່ານຫຼາຍຮຸ້ນຄົນກ່ອນທີ່ ຈະຖືກຮວບຮວມເປັນໜັງສືຂຽນ. ທຸກມື້ນີ້, ພວກເຮົາຍັງມີພຣະສູດຫຼາຍຮ້ອຍບົດ, ຕຳຣາກ່ຽວກັບລະບຽບວິໄນສໍາລັບນັກບວດຜູ້ຕິດຕາມພຣະພຸດທະເຈົ້າ ແລະ ຄໍາປາໄສປັດຊະຍາ, ເຊິ່ງລວ ກັນເປັນສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າພຣະໄຕປິຕົກ, ຫຼື ສາມກະຕ່າ. ຕາມປະເພນີ, ບາງຄັ້ງກໍເວົ້າໄດ້ວ່າ, ໂດຍລວມແລ້ວ, ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ສອນພຣະທັມເຖິງ 84,000 ບົດ, ເຊິ່ງໄດ້ຊ່ວຍເອົາຊະນະອາລົມລົບກວນຂອງເຮົາ 84,000 ອັນ. ເຖິງວ່າຕົວເລກອາດເປັນສິ່ງທີ່ຕັ້ງຂຶ້ນເອງ, ແຕ່ມັນກໍເປັນວິທີທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງບັນຫາ, ຄວາມອຸກອັ່ງ, ແລະ ປະເພດຂອງຄວາມທຸກທີ່ເຮົາຕ້ອງອົດທົນ, ແລະ ຄຳສອນອັນຫຼວງຫຼາຍທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງສອນໄວ້ເພື່ອຕ້ານທານມັນທັງໝົດ.

ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ຄໍາສອນທັງໝົດຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ແມ່ນກ່ຽວກັບການເອົາຊະນະຄວາມທຸກ. ພຣະພຸດທະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສົນໃຈການຄາດເດົາທາງອະພິປັດຊະຍາ, ແລະ ຮອດວ່າປະຕິເສດທີ່ຈະຕອບບາງຄໍາຖາມກ່ຽວກັບຕົວຕົນ ແລະ ຈັກກະວານ ເພາະວ່າການໄຕ່ຕອງບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃກ້ການຫຼຸດພົ້ນ. ພຣະພຸດທະເຈົ້າໄດ້ເບິ່ງສະພາບການຂອງມະນຸດ, ໄດ້ເຫັນວ່າເຮົາທັງໝົດເປັນທຸກ, ແລະ ຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂໃຫ້. ດ້ວຍເຫດນີ້ ພຣະພຸດທະອົງຈຶ່ງຖືກປຽບເປັນໝໍ, ແລະ ພຣະທັມຄຳສອນກໍຖືກປຽບເປັນຢາ. ຢາຂອງພຣະທັມນີ້ຈະຊ່ວຍແກ້ໄຂບັນຫາຂອງເຮົາທັງໝົດ, ຄັ້ງດຽວຈົບ. 

ໃນຂະນະທີ່ມີພຣະຣັດຕະນະໄຕຣ - ພຣະພຸດ, ພຣະທັມ, ແລະ ພຣະສົງ - ພຣະທັມຈະເປັນທີ່ເພິ່ງອັນແທ້ຈິງ. ໃນຂະນະທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າສອນພຣະທັມ, ພຣະອົງບໍ່ສາມາດກຳຈັດຄວາມທຸກຂອງເຮົາຢ່າງອັດສະຈັນໄດ້ໃນພິບຕາ. ແລະ ໃນຂະນະທີ່ພຣະສົງສາມາດໃຫ້ການຊຸກຍູ້ ແລະ ໃຫ້ກຳລັງໃຈແກ່ເຮົາ, ເພິ່ນກໍບໍ່ສາມາດບັງຄັບເຮົາໃຫ້ປະຕິບັດທັມໄດ້. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຮົາຕ້ອງສຶກສາ ແລະ ປະຕິບັດພຣະທັມເອງ: ນັ້ນແມ່ນທາງດຽວທີ່ຈະພົ້ນຈາກທຸກ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ເຮົາເອງເປັນຜູ້ທີ່ຈະຊ່ວຍຕົນເອງໃຫ້ລອດ.

ຄຸນສົມບົດຂອງພຣະທັມ

ພຣະທັມມີຄຸນສົມບັດນັບບໍ່ຖ້ວນ, ແຕ່ເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າຄຸນສົມບັດຕົ້ນຕໍແມ່ນ:

  1. ພຣະທັມແມ່ນເໝາະສົມກັບນິໄສທີ່ແຕກຕ່າງ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍ. ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະພຸດທະສາສະໜາໄດ້ປະຕິຮູບເປັນຫຼາຍແບບທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢ່າງເດັ່ນຊັດໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ເຊັ່ນ ປະເທດໄທ, ທິເບດ, ສີລັງກາ, ຍີປຸ່ນ ແລະ ອື່ນໆ, ປະເພນີທັງໝົດກໍປະກອບດ້ວຍຄໍາສອນຫຼັກຂອງພຣະພຸດທະສາສະໜາ ແລະ ມີຈຸດປະສົງເພື່ອພົ້ນທຸກ.
  2. ພຣະທັມແມ່ນບົນຕັກກະສາດ, ເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຮົາເບິ່ງຈິດໃຈຂອງເຮົາ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາປະສົບ ໃນມຸມມອງຂອງຄວາມເປັນຈິງ. ມັນບໍ່ແມ່ນກົດເກນ ທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າອົງໜຶ່ງ ຫຼື ຫຼາຍອົງ, ແຕ່ຈະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຮົາຕັ້ງຄໍາຖາມກັບທຸກສິ່ງດ້ວຍຕັກກະສາດ. ອົງພຣະດາໄລ ລາມະ ໄດ້ເຮັດວຽກກັບນັກວິທະຍາສາດເປັນເວລາຫຼາຍປີເພື່ອເບິ່ງແນວຄວາມຄິດທາງພຣະພຸດທະສາສະໜາທີ່ສໍາຄັນເຊັ່ນ ສະຕິ ແລະ ຈິດໃຈ, ແລະ ຊາວພຸດ ແລະ ນັກວິທະຍາສາດກໍຮຽນຮູ້ຈາກກັນ ແລະ ກັນ.
  3. ພຣະທັມບໍ່ໄດ້ມຸ່ງໄປຫາພຽງແຕ່ບັນຫາດຽວ, ແຕ່ແນໃສ່ເຖິງຮາກຂອງບັນຫາທັງໝົດ. ຖ້າເຮົາຫາກເຈັບຫົວແຮງທຸກມື້ບໍ່ມີເວັ້ນ, ເຮົາກໍອາດກິນຢາແອສໄພຣິນ. ແນ່ນອນ, ມັນຈະຊ່ວຍໄດ້ແຕ່ໃນເວລາສັ້ນໆ, ແຕ່ອາການເຈັບຫົວຈະ ກັບຄືນມາ. ຖ້າມີຢາເມັດທີ່ຈະບັນເທົາທຸກຈາກອາການເຈັບຫົວຂອງເຮົາຢ່າງຖາວອນ, ແນ່ນອນວ່າເຮົາຈະກິນ. ພຣະທັມກໍເປັນຄືແນວນີ້, ເປັນການບັນເທົາທຸກຢ່າງຖາວອນ ບໍ່ພຽງແຕ່ແກ່ອາການເຈັບຫົວ, ແຕ່ທຸກບັນຫາ ແລະ ຄວາມທຸກ.

ສະຫຼຸບ

ພຣະພຸດທະເຈົ້າເປັນຄືໝໍຜູ້ຊຳນານຫຼາຍທີ່ກວດພະຍາດຄວາມທຸກຂອງເຮົາ ແລະ ໃຫ້ຢາທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ເຮົາ, ກໍຄືພຣະທັມ. ແຕ່ມັນກໍຂຶ້ນກັບການກິນຢາ – ຫຼື ປະຕິບັດທັມ – ຄືຕົວເຮົາເອງ. ບໍ່ມີໃຜສາມາດບັງຄັບເຮົາໃຫ້ເຮັດໄດ້, ແຕ່ເມື່ອເຮົາເຫັນຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມສະຫງົບຂອງຈິດໃຈຢ່າງແທ້ຈິງທີ່ພຣະທັມຍື່ນມາໃຫ້ ແລະ ຈະຊ່ວຍຕັດທຸກບັນຫາ, ຄວາມອຸກອັ່ງ, ຄວາມທຸກຂອງເຮົາໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງ, ເຮົາຈະປະຕິບັດພຣະທັມຢ່າງເບີກບານມ່ວນຊື່ນໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດຕໍ່ທັງຕົວເຮົາເອງ ແລະ ຜູ້ອື່ນທັງຫມົດ.

Top