ڈر دا نبیڑ

 کئی وار ایہ دنیا اک پاگل خانہ لگدی اے۔ ذرا خبراں ویکھو: ات وادی حملہ کرن والے نیں! دھندا مندا اے! اتے واتا ورن– اوس دی تے گل ہی نہ کرو۔ ایہ سب کجھ تہانوں باقی ہفتے تیکر بسترے اوپرلما پان لئی کافی اے۔

ایہ تے نری باہرلی دنیا دی گل اے۔ اساں اپنے ذاتی مسٔلیاں نال وی نبڑنا اے۔ اگلی چھٹی کتھے منائی جاۓ؟ اتے ایس ہمکار نال کویں نبڑیا جاۓ جس نوں اوہ اُنّت ملی جس دے سانوں ڈاڈھی آس سی؟  اپنی زندگی دا معاملہ کویں کیتا جاۓ؟

جوانی وچ سانوں ایہ دسیا جاندا اے کہ اسی جو وی بننا چاہئیے بن سکنے آں۔ اوہناں نے آکھیا،" اپنے سفنیاں دا پچھا کرو۔" پر ساڈے وچوں کِنے اجیہے نیں جنہاں دے خواب پورے ہوۓ؟ ساڈے وچوں کنے اجیہے نیں جو سوشل میڈیا اوپر موجود مواد ویکھدے نیں، اتے اوہناں دی تقدیر اوپر ساڑا محسوس کردے نیں جنہاں دے خواب سچ مچ پورے ہوۓ؟ سمندر کنڈے چھٹیاں منانا اتے سوہنے چِٹے دند – اوہناں نے زندگی دی کنجی پا لیٔ اے جد کہ اسی اک اداس دفتر وچ بند آں۔
"خوشی" دا تصور اک پریاں دی کہانی یا نرا اک اشتہاری نعرہ لگدا اے – کوئی اجیہی شے جس لئی اسی اج کم کرنے آں تاں جے کدی آون والے سمے اندر ایس دا سواد لے سکاں گے۔ پر بھاویں اسی جِنّی وی محنت نال کم کرئیے، ایہ کوئی خوشی دی ضمانت نئیں۔ بعض لوکی پی ایچ ڈی دی سند پراپت کر کے وی میکڈانلڈ وچ کم کر رہے ہوندے نیں، جد کہ بعض دوجے لوکی بے حد امیر اتے مشہور ہو جاندے نیں، پر اخیر مایوسی دا شکار ہو کے آتم ہتیا  کر لیندے نیں۔ ایہ سب زندگی بارے ساڈے اندر ڈر پیدا کردا اے، ایس توں سماجی ڈر پیدا ہوندا اے، جس وچ اسی ہر ویلے دوجیاں نال اپنا ناپ تول کردے رہنے آں۔ جد اسی کسے نال اکھ ملانے آں تے اشانت اتے غیر محفوظ جیہا محسوس  کرنے آں، اتے اسی اپنے سمارٹ فون دے پچھے لُکن دی کوشش کرنے آں۔

ایہ ساڈے سمے دا طاعون اے۔ ایہ ایڈز، برجی سرطان یا نراش جنّا خطرناک نہ وی ہووے، پر ڈر ساڈی شکتی نوں ضائع کردا اے اتے اک طراں دی نِت دی اشانتی دی دشا پیدا کردا اے۔ ایسے وجہ توں اسی اپنی توجہ وٹان دی خاطر نویں ٹی وی پروگرام اتے فیس بک اوپر سنیہیاں اوپر اوپری نظر پانے آں، چھڑا ایس لئی کہ اسی اپنے وچاراں دا اکلے ہوندیاں سامنا نئیں کر سکدے۔ سانوں دَشا نوں برداشت جوگا بنان لئی کناں وچ فون اتے جھٹ پٹ موسیقی دی لوڑ پیندی اے۔
انج ہونا تے نئیں چاہیدا۔  اسی سب جاننے آں کہ سانوں زندگی دی نعمتاں لئی شکر گزار ہونا چاہیدا اے، اتے ایہ کہ سانوں کدی وی ہوراں نال مقابلہ نئیں کرنا چاہیدا۔ پر ایس دا اصل مطلب کیہ اے؟ اسی کویں ڈر اوپر قابو پا سکنے آں؟

پشاں ہٹ کے ویکھو

سانوں ایس جھنجھٹ توں دور ہٹ کے اپنی زندگی دا جائزہ لینا چاہیدا اے۔  ایہ اکتان والی گل لگدی تے ہے، پر اسی ایس توں اکھ نئیں پھیر سکدے۔ اسی زندگی کولوں کیہ توقع رکھنے آں؟ کوئی اجیہا طریقہ نئیں جو سب لئی کارگر ہووے، پر ساڈے توں پہلاں وی لوکاں نوں ایس نال واہ پیا اے۔ ہو سکدا اے کہ اسی راک سٹار بننا چاہنے آں، پر کیا اسی ایس گل اوپر خوش ہوواں گے کہ ازاد پیشہ فوٹوگرافر دن رات ساڈا پچھا کردے پھرن؟ کیا راک سٹار سمے بیتن دے نال بوہتی خوشی پا لیندے نیں؟ ایہناں وچوں کنے ہی شراب اتے منشیات دے عادی ہو جاندے نیں؟  اتے فیر سانوں ایس لئی جو سمے اتے شکتی چاہیدی اے اوس نوں وی تے موہرے رکھنا ہووے گا۔

کوئی شخصی مثال لبھو

 جے اساں بامقصد اتے خوشگوار زندگی گزارن دا گر پا لیا اے تے اگلا قدم ایہ ہووے گا کہ کوئی اجیہا منکھ لبھیا جاۓ جو ایس دا جیوندا جاگدا نمونہ ہووے۔ اک چنگا موسیقار بنن لئی سانوں ریاض کرن دی لوڑ اے۔ فٹ بال دا کھڈاری بنن لئی مشق کرنی ہووے گی۔ نرا ٹرنا سکھن لئی وی سانوں مشق دی لوڑ پئی سی، بھاویں ہن سانوں ایہ یاد نہ ہووے۔ مطلب کہن دا ایہ ہے کہ بغیر سبب دے اوڑک ممکن نئیں۔ زندگی وچ کجھ پان لئی لگن چاہیدی اے۔ کوئی شخصی کردار سانوں گر سکھاندا اے اتے ودیہ اکساوٹ دیندا اے۔

غیراں دی مدد کرو

اپنے خیالاں اتے آشاواں وچ ڈُب جانا بڑا سوکھا اے۔ اسی اکثرایہ سوچنے آں کہ اساں زندگی کولوں کیہ کجھ لینا اے، اتے جد وی کوئی ساڈے رستے وچ آوے تے اسی ڈاڈھا غصہ وکھانے آں۔ ایس ڈر دی وڈی وجہ اکلے پن دا احساس اے، پر دوجیاں نال ناطہ قائم کرن دا ودیہ طریقہ اوہناں لئی خلوص بھری چِنتا اے۔ جے اسی نرا اپنے ہی بارے وچ سوچئیے تے ساڈا مندے حال ہونا لازم اے؛ جد کہ غیراں دی دل اتے جان نال مدد کرن نال، سائینس دے انوسار، ڈر گھٹ ہوندا اے اتے خوشی وچ وادھا ہوندا اے۔

ایہ کوئی ضروری نئیں کہ ایہ کوئی بوہت وڈا کم ہی ہووے۔ کسے نراش دن کسے ول مسکرا کے تکنا، یا کسے دا دلوں شکریہ ادا کرن نال دوہناں جِیاں دی روح تازہ ہووے گی۔ ایس نوں فرض سمجھ کے مت کرو، سغوں کسے نوں خوش کرن دی خلوص بھری آشا دے نال کرو۔ اتے فیر ویکھو کہ تہاڈے من دی حالت اوپر کیہ اثر ہوندا اے۔

اپنے آپ نوں پچھانو

اسی سب اپنے آپ نوں انوپ مننے آں، پر ایس توں چھڑا ایہ ثابت ہوندا اے کہ اسی سب اکو جیہے آں۔ جد اسی ایہ کہنے آں کہ "اپنے آپ نوں پچھانو،" ایس دا اصل مطلب ایس گل دی سرت اے کہ اسی کون آں۔ سانوں ساریاں نوں سمسیاواں نال واہ پیندا اے، اتے اک بےعیب زندگی دا وجود ناممکن اے۔ اپنے خیالاں نوں عقیدہ نہ بناؤ!

جس طراں اسی اپنی اوہ تصویراں نئیں وکھاندے جنہاں وچ اسی اپنے آپ نوں کوجھا خیال کرنے آں، تے دوجے لوکی وی انج  ہی کردے نیں۔ اسی سرِعام بےعزتی توں ڈرنے آں – اتے ذرا سوچو تے سہی؟ - تے دوجے وی انج ہی نیں۔ بھاویں اسی اک اجیہے کل چکر وچ رہنے آں جتھے سانوں بظاہر بےعیب زندگیاں دا سندیسہ دتا جاندا اے، پر سانوں ایس دھوکے وچ نئیں آونا چاہیدا۔ جے اسی ایہناں گلاں نوں من وچ رکھئیے، غیراں نوں دلوں خوشی دا پیغام دئیے، اتے اپنی زندگیاں نوں بامقصد بنان دی کوشش کرئیے، تے ساڈا ڈر ہولی ہولی دور ہو جاوے گا۔