ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸਾਡੀ ਅਣਜਾਣਤਾ
ਹੁਣ, 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਆਰੰਭ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਅਖੌਤੀ "ਵਿਕਲਪਿਕ ਸੱਚਾਈਆਂ" ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁੱਧ ਨੇ ਜੋ ਕੁਝ ਸਮਝਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਧਮਾਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਹੈ – ਅਣਜਾਣਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ "ਅਗਿਆਨਤਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਣਜਾਣਤਾ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇੰਟਰਨੈਟ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਅਣਜਾਣਤਾ ਅਤੇ ਉਲਝਣ ਹੈ ਅਤੇ, ਇਸ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਅਸਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਅਣਜਾਣਤਾ ਅਤੇ ਉਲਝਣ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ। ਜੋ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਦਤਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਝੂਠੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸੱਚੇ ਹੋਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ।
ਆਓ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਵੇਖੀਏ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਵਾਜ਼ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਹੈ "ਮੈਂ, ਮੈਂ, ਮੈਂ”। ਇਸ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਲੱਭਣ ਯੋਗ ਹਸਤੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ "ਮੈਂ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਮਨ ਤੋਂ ਵੱਖ, ਜੋ ਕਿ ਇਹ ਸੱਭ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਲਝਣ ਭਰਿਆ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ "ਮੈਂ" ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ "ਮੈਂ" ਅੱਗੇ ਕੀ ਕਰਾਂਗਾ, ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਝ ਠੋਸ ਹਸਤੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ "ਮੈਂ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਅਸੀਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ਕ, ਅਸੀਂ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ; ਬੁੱਧ ਨੇ ਇਸ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹਾਂ; ਅਸੀਂ ਇਸ ਵਿਕਲਪਕ ਹਕੀਕਤ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਹਾਂ।
ਦੁੱਖ ਦੇ ਸੱਚੇ ਕਾਰਨਾਂ ਦੇ ਚਾਰ ਪਹਿਲੂ
ਸਾਡੇ ਭੰਬਲਭੂਸੇ ਵਾਲੇ ਰਵੱਈਏ, ਫਿਰ, ਸਾਡੇ ਸੱਚੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਬੇਕਾਬੂ ਦੁਹਰਾਓਪੁਣੇ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਦੇ ਚਾਰ ਪਹਿਲੂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਤੋਂ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਕਿਵੇਂ ਹਨ:
- ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰੇਰਣਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਣਜਾਣਤਾ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਹਨ। ਸਾਡਾ ਦੁੱਖ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਅਣਉਚਿਤ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੋਤਸ਼ਿਕ ਸੰਰਚਨਾ ਜਾਂ ਸਿਰਫ ਬਦਕਿਸਮਤੀ।
- ਦੂਜਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹਨ। ਹਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਦੁੱਖ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਬਲਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਨਾਂ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਸੁਮੇਲ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
- ਤੀਜਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਅੰਦਰੂਨੀ ਉਤਪਾਦਕ ਹਨ। ਸਾਡਾ ਦੁੱਖ ਬਾਹਰੀ ਸ੍ਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਦੇਵਤਾ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
- ਚੌਥਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਲਈ ਹਾਲਾਤ ਹਨ। ਦੁੱਖ ਦੁਨਿਆਵੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਡੇ ਉਲਝਣ ਵਾਲੇ ਰਵੱਈਏ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਸੰਖੇਪ
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਆਵਰਤੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਦੁੱਖ – ਜੋ ਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਲਗਾਤਾਰ ਲੰਘਦਾ ਹੈ – ਦੇ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਝੂਠੀ ਹਕੀਕਤ ਸਬੰਧੀ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਅਨੁਮਾਨ ਹਨ, ਸਾਡੀ ਅਣਜਾਣਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਲਪਨਾ ਹਨ, ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਜਬਰਦਸਤੀ ਵਿਵਹਾਰ ਜੋ ਉਹ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਕੀ ਇਹ ਸਮਝਦਾਰੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਤੋਂ ਸਦਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ?