ಎರಡನೇ ಆರ್ಯ ಸತ್ಯ: ದುಃಖದ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳು

ನಮ್ಮ ಬಗೆಗಿರುವ ಈ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಗಡಿಬಿಡಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸೂಚನೆಯೆಂದರೆ, ಅದು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾವು ನಂಬಿದಾಗ, ನಾವು ಅಭದ್ರತೆಯ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಲು ಮಾಡಲು ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ, ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಬೇಕು, ಅಥವಾ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಥವಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಾವು ಭಾವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗೆ ಭಾವಿಸುವುದರಿಂದ ತೊಂದರೆಯುಂಟುಮಾಡುವ ಭಾವನೆಗಳು ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತವೆ: 

• ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತ ಭಾವನೆ ಮೂಡಿಸುವ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಪಡೆಯುವ ಹಂಬಲ 
• ಅದರಂತೆ ನಾವು ಸುರಕ್ಷಿತ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು, ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರ ತಳ್ಳುವ ಹಗೆತನ ಮತ್ತು ಕೋಪ 
• ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲೂ ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದರಿಂದ ನಾವು ಅದರೊಳಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ನಿಷ್ಕಪಟತೆ. 

ಈ ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳು ನಮಗೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ, ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಭ್ಯಾಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡುವ ಅಥವಾ ಹೇಳುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತವೆ. ನಂತರ, ಒಂದು ಬಲವಾದ ಕರ್ಮದ ಪ್ರಚೋದನೆಯು ನಮ್ಮನ್ನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಅಥವಾ ಹೇಳಲು ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. 

ಕರ್ಮದ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮವು ನಮ್ಮ ನಡವಳಿಕೆಯ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನಮ್ಮ ಬಗೆಗಿರುವ ಮುಜುಗರದ ಭಾವನೆಯಿಂದಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳ ಮೇಲೆ “ಲೈಕ್” ಪಡೆಯುವುದನ್ನು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಅವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ದೃಢೀಕರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಮಗೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾವು ಊಹಿಸುತ್ತೇವೆ. ನೀವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಸೆಲ್ಫಿಗಳನ್ನು ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಅನುಭವವನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ. ದಿನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ನೀವು ಎಷ್ಟು "ಲೈಕ್‌ಗಳು" ಪಡೆದಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಲು, ನಿಮ್ಮ ಫೋನ್ ಅನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸುವ ಪ್ರಚೋದನೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ? ಯಾರಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಪೋಸ್ಟ್ ಅನ್ನು "ಲೈಕ್" ಮಾಡಿರುವುದನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿದಾಗ ಆ ಸಂತೋಷದ ಉಬ್ಬರ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಇರುತ್ತದೆ? ಅದರ ನಂತರ ಎಷ್ಟು ಬೇಗನೆ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಫೋನ್ ಅನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತೀರಿ? ನಿಮಗೆ ಎಂದಾದರೂ ಸಾಕಷ್ಟು "ಲೈಕ್‌ಗಳು” ಸಿಗುತ್ತವೆಯೇ? ದಿನವಿಡೀ ನಿಮ್ಮ ಫೋನ್ ಅನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದು ಸಂತೋಷದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯೇ? "ಲೈಕ್‌ಗಳನ್ನು" ಹುಡುಕುವುದರ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಪರಿಣಾಮವು ಅಸಂತೋಷದ ನೋವು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇದು ಸ್ಪಷ್ಟ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಸಾಕಷ್ಟು "ಲೈಕ್‌ಗಳೊಂದಿಗೆ" ಸುರಕ್ಷಿತಗೊಳಿಸಬಹುದಾದ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾದ, ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ "ನಾನು" ಇದೆ ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಪ್ರಮೇಯವನ್ನು ಇದು ಆಧರಿಸಿರುತ್ತದೆ. 

ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಉತ್ತಮವಾದ ಪ್ರೇರಣೆಯಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಾವು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಮ್ಮ ವಯಸ್ಕ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರಚೋದಿತವಾಗಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ, ಅದು ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿರುವುದು ಅಥವಾ ಅಗತ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸುವುದರಿಂದ ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಮುಗ್ಧವಾದ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ್ದರೆ, ಇದರಿಂದ ನಾವು ಅನುಭವಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಸಂತೋಷವು ಎಂದಿಗೂ ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ನಮ್ಮ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಏರಿಳಿತಗಳ ಉದ್ಭವವನ್ನು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುವ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣವು, ನಾವು ಮತ್ತಿತರು ಹೇಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವುದು ಮತ್ತು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ಜೊತೆಗೆ ಅವು ಪ್ರಚೋದಿಸುವ ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಲವಾದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಡ್ಡಾಯ ನಡವಳಿಕೆಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. 

ಅಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಅತೃಪ್ತಿಕರ ಸಂತೋಷದ ನೋವುಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸೀಮಿತ ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ, ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಕರ್ಮದ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸಲು ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳಾಗಿವೆಯೆಂದು ಬುದ್ಧ ಬೋಧಿಸಿದನು. ಈ ಭಾವನೆಗಳ ಬಗೆಗಿರುವ ನಮ್ಮ ಗೊಂದಲಮಯ ವರ್ತನೆಗಳೇ ನಮ್ಮ ಅನಿಯಂತ್ರಿತವಾಗಿ ಪುನರಾವರ್ತಿಸುವ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣ, ನಮ್ಮ "ಸಂಸಾರ”ದ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣವೆಂದು ಬುದ್ಧನು ಸೂಚಿಸಿದನು. 

ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಸಂತೋಷವು ಉದ್ಭವಿಸಿದಾಗ, ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳಬಾರದು ಎಂದು ನಾವು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಆದರೂ ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅದು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಅತೃಪ್ತರಾದಾಗ, ಅದು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರಚೋದಿತ ನಡವಳಿಕೆಯು ಇದು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಉದ್ಭವವಾಗಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ. ನಾವು ಏನನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸದಿರುವಂತೆ ಬಲವಾದ ನೋವು ನಿವಾರಕಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಅಥವಾ ಅದೇ ರೀತಿ ಏನನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸದ ಆಳವಾದ ಏಕಾಗ್ರತೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದರೂ, ಏನೂ ಅನುಭವಿಸದಿರುವ ಆ ಸ್ಥಿತಿಗಾಗಿ ನಾವು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಆದರೂ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಇದಲ್ಲದೆ, ನಾವು "ನಾನು” ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ, ಅದೊಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅಸ್ತಿತ್ವವಾಗಿರುವಂತೆ, “ಬಡಪಾಯಿ ನಾನು” ಎಂಬ ಆಲೋಚನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತೇವೆ: "ನಾನು ಈ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ; ನಾನು ಈ ಅಸಂತೋಷದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ; ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಈ ಭಾವನೆ ಮಾಯವಾಗಬಾರದು ಎಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ." ನಾವು ಸಾಯುತ್ತಿರುವಾಗ "ನಾನು" ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಗೊಂದಲಮಯ ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳೆಡೆ ಇರುವ ಈ ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳ ಸ್ಥಿರೀಕರಣವು ಸಂಭವಿಸಿದಾಗ, ಅವು ಕರ್ಮದ ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನು ಸಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ, ಇದೊಂದು ಬಲವಾದ ಮಾನಸಿಕ ಪ್ರಚೋದನೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಇದು ಒಂದು ಆಯಸ್ಕಾಂತದಂತೆ, ನಾವು ಇವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವಂತೆ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮತ್ತು ಈ ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಸ್ಥಿತಿಯ ದೇಹದ ಕಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಇದು ಬದುಕುಳಿಯುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ಬೌದ್ಧ ಆವೃತ್ತಿಯಂತಿರುತ್ತದೆ. 

ಹಾಗಾದರೆ, ನಮ್ಮ ಗೊಂದಲಮಯ ವರ್ತನೆಗಳು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ದುಃಖಗಳ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ವಾಸ್ತವವೆಂದರೆ, ನಾವು ನಮ್ಮ ದುಃಖಗಳ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯನ್ನು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುತ್ತೇವೆ. ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ, ನಾವು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆಯುವುದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ, ನಮ್ಮ ಬಳಿ ನಾಲ್ಕು ಅಂಶಗಳಿವೆ. ಈ ಅಂಶಗಳಿಂದ, ಅವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದುಃಖದ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು: 

• ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ನಾವು ಹೇಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವುದು, ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಲವಾದ ಕರ್ಮದ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳಿಗೆ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ದುಃಖವು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಅಥವಾ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಸಂರಚನೆ ಅಥವಾ ಕೇವಲ ದುರದೃಷ್ಟದಂತಹ ಸೂಕ್ತವಲ್ಲದ ಕಾರಣದಿಂದ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. 
• ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಅವುಗಳು ನಮ್ಮ ದುಃಖಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪುನರಾವರ್ತಿಸುವುದರ ಮೂಲವಾಗಿವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ, ದುಃಖವು ಎಂದಿಗೂ ಒಂದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳು ಮತ್ತು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಯಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ. 
• ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಅವು ನಮ್ಮ ದುಃಖದ ಬಲವಾದ ಆಂತರಿಕ ಉತ್ಪಾದಕರು. ನಮ್ಮ ದುಃಖವು ಬಾಹ್ಯ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸರ್ವಶಕ್ತ ದೇವತೆಯಿಂದಲೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.  
• ನಾಲ್ಕನೆಯದಾಗಿ, ಅವು ನಮ್ಮ ದುಃಖಗಳು ಉದ್ಭವಿಸಲು ಇರುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಾಗಿವೆ. ದುಃಖಗಳು ಲೌಕಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅವುಗಳ ಬಗೆಗಿರುವ ನಮ್ಮ ಗೊಂದಲಮಯ ವರ್ತನೆಗಳಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತವೆ. 

ಒಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಮತ್ತು ನೋವುಗಳ ನಿಜವಾದ ಕಾರಣಗಳು - ಇವು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ - ನಮ್ಮ ಬಗೆಗಿರುವ ಸುಳ್ಳು ವಾಸ್ತವದ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಪ್ರಕ್ಷೇಪಣಗಳು, ಅವು ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಎಂಬುದರ ಬಗೆಗಿರುವ ನಮ್ಮ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಅವು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಗೊಂದಲಮಯ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಚೋದಿತ ನಡವಳಿಕೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿದ ನಂತರ, ಈ ತುಂಟಗಾರರಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುವತ್ತ ಶ್ರಮ ಪಡುವುದು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವೇ?