ಮೊದಲ ಆರ್ಯ ಸತ್ಯ: ನಿಜವಾದ ದುಃಖ

ಜೀವನವು ಯಾವಾಗಲೂ ಏರಿಳಿತಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ - ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಸಂತೋಷವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ದುಃಖಿತರಾಗುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಅತೃಪ್ತರಾಗುತ್ತೇವೆ. ಆಗಾಗ್ಗೆ ನಾವು "ಇದೇ ಜೀವನ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮ ಜೀವನವು ಹೀಗಿರಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಬಯಸುತ್ತೇವೆಯೇ - ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಎಂದಿಗೂ ತಿಳಿಯದೆ ಇರಬೇಕೇ? ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಬುದ್ಧನು ಆಳವಾಗಿ ನೋಡಿ ಇದೆಲ್ಲದರ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು. ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ, ನಿಜವಾದ ದುಃಖವು ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ದೇಹಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸುಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ನಮಗಿರುವ ದೇಹಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸುಗಳು, ಈ ಏರಿಳಿತಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಆಧಾರವಾಗಿವೆ, ಇವನ್ನು ಮ್ಯಾಗ್ನೆಟ್ನಂತೆ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ. ನಾವು ಇನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ನೋಡಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಯು, ಅಂತಹ ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಹೊಂದುವ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಈ ಏರಿಳಿತಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ವಾರಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ನಾವು ಸಾಯುವವರೆಗೂ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ವಿಷಯವಾಗಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಜನ್ಮಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಬುದ್ದ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ನಾವು ಇನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೂ ಮತ್ತು ಸ್ವೀಕರಿಸದಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಭವಿಷ್ಯದ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ನಾವು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ನೋಡಬಹುದು. ಪ್ರಸ್ತುತವಾದ ಹವಾಮಾನದ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನೊಂದಿಗೆ, ನಮ್ಮ ಕೃತ್ಯಗಳಿಂದ ಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಮೀರಿ ದೀರ್ಘಕಾಲ ಉಳಿಯುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಬಹುದು. 

ಹಾಗಾದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನು? ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ಅವು ಸೀಮಿತವಾಗಿವೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳು ಸೀಮಿತವಾಗಿವೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತವೆ. ಹಾಲಿನ ಬಾಟಲಿಯಂತೆ, ಅವು ಗತಿಸುತ್ತವೆ; ಆದರೆ, ಹಾಲಿಗಿಂತ ಹದಗೆಟ್ಟಿದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ, ಅವುಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವ ದಿನಾಂಕವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಮುಕ್ತಾಯ ದಿನಾಂಕದ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ದೇಹವು ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವಾಗ, ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ನೀಡಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಿ. ನಾವು ಅದನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಬೇಕು, ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಬೇಕು, ಆಹಾರ ನೀಡಬೇಕು, ಶೌಚಾಲಯಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಬೇಕು, ವ್ಯಾಯಾಮ ನೀಡಬೇಕು, ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಮತ್ತು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದು ಗಾಯಗೊಂಡಾಗ ಅಥವಾ ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದಾಗ ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದರಿಂದ ಎಷ್ಟು ತಾನೆ ಖುಷಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ? ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ಭಾರತೀಯ ಬೌದ್ಧ ಗುರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹೇಳಿದಂತೆ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ಗುಲಾಮರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ.  

ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮನೋಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಕೂಡ ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ತರಬೇತಿ ನೀಡಬೇಕು ಅದಾಗಿಯೂ ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ಹಲವು ವಿಷಯಗಳಿವೆ. ನಮಗೆ ಯಾವುದರ ಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ - ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳು, ಕೃತಕ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆ, ರೊಬೊಟಿಕ್ಸ್, ವರ್ಚುವಲ್ ರಿಯಾಲಿಟಿ ಪರಿಸರಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ, ನಮ್ಮ ದಿನನಿತ್ಯದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನಂತೂ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ಇನ್ನೂ ಬೇಸರದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳಂತೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸುಗಳು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತವೆ - ನಮ್ಮ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಸ್ಮರಣೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಹೆಚ್ಚು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ. 

ಇದೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ, ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಘಾಸಿಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ಓಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವುದರಿಂದ ತಡೆಯುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಇದೆಲ್ಲದರ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಸೀಮಿತ ದೇಹಗಳು, ಮನಸ್ಸುಗಳು, ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮನೋಭಾವಗಳು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ; ಅವು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. 

ಬುದ್ಧನು ನಮ್ಮ ಸೀಮಿತ ದೇಹಗಳ ನಾಲ್ಕು ಅಂಶಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಜವಾದ ದುಃಖವನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೋರಿಸಿದನು. 

• ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಅವು ಅಶಾಶ್ವತ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ, ಆದರೆ ಚಿಕ್ಕ-ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯವು ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಕ್ಷೋಭೆಗೊಳಿಸಬಹುದು, ಮತ್ತು ನಾವು ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಬೇಸರಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳು ಎಷ್ಟು ದುರ್ಬಲವಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಿ - ಸಣ್ಣ ವಿಷಯವು ಅದನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ನೋವುಂಟುಮಾಡಬಹುದು. ಇದರ ಆಧಾರವೆಂದರೆ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವು, ನಮ್ಮನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಾವಿನ ಹತ್ತಿರ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಲವಾಗಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದು ನಾವು ಊಹಿಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನಮಗೆ ವಯಸ್ಸಾದಾಗಲೂ ಸಹ ನಾವು ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ತಿನ್ನಬಹುದು ಮತ್ತು ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಮೂರ್ಖರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ; ಯೌವನದಿಂದಿರಲು ಇರುವ ನಮ್ಮ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಹೋರಾಟವು ನಮಗೆ ಚಿಂತೆ ಮತ್ತು ಒತ್ತಡವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. 
• ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳು ಸ್ವತಃ ಸಮಸ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿವೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿಸಲು ಸುಗಂಧ ದ್ರವ್ಯ ಮತ್ತು ಮೇಕಪ್ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರೆ ಅಥವಾ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ನಾಯುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡರೆ ನಾವು ಸಂತೋಷವಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಾವು ಭಾವಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ, ನಾವು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ನಾವು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಮೇಕಪ್ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡರೂ ಅಥವಾ ಸ್ನಾಯುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡರೂ, ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸಿದರೂ, ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ನಾವು ಇನ್ನೂ ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ, ನಮಗೆ ಇನ್ನೂ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಇನ್ನೂ ಅಪಘಾತಕ್ಕೊಳಗಾಗಬಹುದು ಮತ್ತು ಗಾಯಗೊಳ್ಳಬಹುದು. 
• ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ತೊಳೆಯದಿದ್ದರೆ ಅದು ದುರ್ವಾಸನೆ ಬೀರುತ್ತದೆ, ನಾವು ಹಲ್ಲುಜ್ಜದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಉಸಿರು ದುರ್ವಾಸನೆ ಬೀರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾವು ಹೊರಹಾಕುವ ಮೂತ್ರ ಮತ್ತು ಮಲವು ದುರ್ವಾಸನೆ ಬೀರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಗಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ಉಗುಳಿ ಯಾರಿಗಾದರೂ ನೀಡಿದರೆ, ಅದು ಶುದ್ಧ ಮತ್ತು ತಿನ್ನಲು ಯೋಗ್ಯವೆಂದು ಯಾರಾದರು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆಯೇ? ಇಲ್ಲಿನ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನೆಂದರೆ, ನಾವು "ನಾನು" ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಘಟಕಗಳಲ್ಲ, ನಮ್ಮ ದೇಹದಿಂದ ತಮ್ಮನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು "ಸುಂದರ ದೇಹ" ಎಂಬ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ದೇಹಗಳ ನ್ಯೂನತೆಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ನಾವು ಅವುಗಳಲ್ಲೇ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ದುಃಖವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಮತ್ತು ಇತರರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ನಮ್ಮ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. 
• ನಾಲ್ಕನೆಯದಾಗಿ, ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇತರರು ನಮ್ಮನ್ನು ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ವೀಡಿಯೊ ಗೇಮ್‌ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಆನ್‌ಲೈನ್ ಅವತಾರಗಳನ್ನಾಗಿ ರಚಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಯಾರಾದರೂ ನಮ್ಮನ್ನು "ನೈಜ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ" ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅವರು ನಮ್ಮ ದೇಹಗಳನ್ನು, ಅದು ಇರುವ ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ನಾವು 60 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವರಾಗಿದ್ದಾಗ, ನಾವು 20 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವರಂತೆ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಊಹಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಉಳಿದವರು ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವರು 60 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ದೇಹವನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಅದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ, ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಮೂರ್ಖರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಅನುಚಿತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದು. 

ನಮ್ಮ ಸೀಮಿತ ದೇಹಗಳು ನಿಜವಾದ ದುಃಖದ ಉದಾಹರಣೆಗಳಾಗಿವೆ, ಅವುಗಳು ಅಶಾಶ್ವತ, ಸಮಸ್ಯಾತ್ಮಕ, ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಅವುಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಾವು ಇಷ್ಟಪಡಲಿ ಇಲ್ಲದಿರಲಿ, ಇತರರು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಾಣುವ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ಅವು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಆ ರೀತಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಸ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಬುದ್ಧ ತೋರಿಸಿದ ಮತ್ತು ನಾವು ಗುರುತಿಸಬೇಕಾದ ನಿಜವಾದ ದುಃಖವೆಂದರೆ, ನಾವು ಜನ್ಮತಃ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಂದುವುದನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ, ಮರುಕಳಿಸುವ ಅಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಅತೃಪ್ತಿಕರ ಆನಂದ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತೇವೆ. ನೀವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಇದನ್ನೇ ಬಯಸುತ್ತೀರೇ?