Jednym z zasadniczych celów debaty jest w buddyjskim treningu pomoc w uzyskaniu pewności (nges-shes). Zajmujemy jakieś stanowisko, a wtedy nasz partner w debacie stara się je z różnych stron podważyć. Jeśli potrafimy obronić swe stanowisko przed wszelkimi zarzutami i nie znajdujemy w nim żadnych logicznych niespójności, wewnętrznych sprzeczności, wówczas możemy skupić się na danym poglądzie z niewzruszoną pewnością. Taki stan umysłu zwie się też pełnym przekonaniem (mos-pa). Musimy mieć takie przekonanie czy pewność, gdy jednopunktowo na coś medytujemy, na przykład na nietrwałość, równość siebie oraz innych, uznawanie innych za bardziej cennych niż my sami, bodhiczittę, pustkę itp. Jeśli starasz się samodzielnie rozwijać pełną pewności świadomość, na przykład, poprzez medytację analityczną lub po prostu rozmyślając o Dharmie, nigdy nie będziesz w stanie zakwestionować swojego rozumienia aż tyloma zastrzeżeniami jak wtedy, gdy debatuje z tobą szeroki wachlarz dobrze poinformowanych partnerów. Inni o wiele łatwiej znajdą niespójności czy błędy w naszej logice niż nam samym kiedykolwiek, by się to udało.
Aby włączyć napisy, proszę kliknąć na ikonę „Napisy” w prawym dolnym rogu ekranu. Aby zmienić język napisów, proszę kliknąć na ikonę „Ustawienia”, następnie kliknąć „Napisy” i wybrać preferowany przez siebie język.
Ponadto debatowanie dostarcza początkującym lepszej niż medytacja sytuacji sprzyjającej uzyskaniu koncentracji. Sprzeciw naszego partnera w debacie oraz udział słuchających zmuszają do koncentracji. Kiedy medytujemy w samotności, tylko siłą woli możemy powstrzymać się od myślowego błądzenia lub zaśnięcia. W dodatku w klasztorach wiele debat rozgrywa się równocześnie obok i są one głośne. To także zmusza do koncentracji. Jeśli inne debaty wokół rozpraszają nas lub irytują, przegramy. Gdy jednak rozwiniemy dzięki debatom zdolność koncentracji, możemy używać jej do medytacji i medytować nawet wtedy, gdy wokół nas jest zgiełk.
Poza tym debata pomaga rozwijać osobowość. Nie można być nieśmiałym i jednocześnie brać w niej udział. Trzeba odpowiadać na argumenty przeciwne. Z drugiej strony, jeśli jesteśmy aroganccy lub złościmy się, nasz umysł nie jest jasny, a wtedy partner w debacie nieuchronnie nas pokona. Do debaty potrzebna jest równowaga emocjonalna. Czy wygrywamy, czy przegrywamy, debata daje możność rozpoznania „ja”, które trzeba odrzucić. Kiedy myślimy „ja wygrywam”, „ja przegrywam”, „ja jestem taki głupi”, możemy przyjrzeć się, jak utożsamiamy się z jakimś solidnym, ważnym dla nas „ja”. Tymczasem „ja” jest czystą fikcją i trzeba je porzucić.
Nawet gdy dowiedziemy partnerowi w debacie, iż jego stanowisko jest nielogiczne, musimy pamiętać, że nie świadczy to o tym, iż jesteśmy bystrzejsi od niego, a on jest głupi. Naszą motywacją musi zawsze być chęć przyniesienia mu pomocy w uzyskaniu zrozumienia i przekonania co do tego, co może być logicznie dowiedzione.