ဆခုန်ယင်းပိုချီထံ၌ သင်ယူလေ့လာခြင်း

လပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် ကျွန်ုပ်သည် ထိုကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးကို ဒါလဟိုစီ အထက်ပိုင်းရှိ ရွှံ့နှင့် နွားချေး ရောနေသည့် သူ၏ သေးငယ်သော တဲထဲတွင် ဆုံတွေ့ပါသည်။ ထိုဒေသသည် ဂျူတို ကျောင်းတိုက် တည်ရှိပြီး ကျွန်ုပ်အခြေချသည့် ဓမ္မသာလာ အနီးမှ တောင်ပေါ်ကျေးရွာတစ်ရွာ ဖြစ်ပါသည်။ နှိမ့်ချသော ရဟန်းအိုကြီးသည် သုံးနှစ်တာ တရားစခန်း နှစ်ကြိမ် ဆက်တိုက်ဝင်ထားပြီးခါစ ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်ကို သင်ကြားပေးရန် တောင်းဆိုသောအခါ ဘုန်းတော်ကြီးသည် ချက်ချင်း သဘောတူပါသည်။ ကျွန်ုပ်ရောက်လာသည်မှာ အချိန်ကိုက် ဖြစ်ကြောင်း သူကအမိန့်ရှိသည်။ သူသည် နောက်တစ်နေ့မှာပင် ဂူယသမဇ စနစ်အပေါ် သုံးနှစ်တာ အပြင်းအထန် ဆည်းပူးရန် စတင်ပါတော့မည်။ ကျွန်ုပ်သည် သူနှင့်အတူ ပါဝင်ရမည်လား။ ကျွန်ုပ်သည် ငြင်းပယ်ရမည် ဖြစ်သော်လည်း ယင်းပိုချီက ဂန္ထဝင် ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းဖြင့် တင်ပြထားသော သင်ခန်းစာကို လေ့လာသင်ယူရပါမည်။ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်အတွက် မိမိကိုယ်ကို အမှန်အတိုင်း သိမြင်ရန် အခြေအနေများ ဖန်တီးပေးထားပါသည်။ ဤသို့ အဆင့်အမြင့်ဆုံး တန္တရစနစ်ကို လေ့လာကျင့်ကြံရန်အတွက် ကျွန်ုပ်သည် အခြေခံမှ စတင်ရန်လိုပါမည်။

ကျွန်ုပ်သည် မကြာမီ ကျွန်ုပ်၏စာတမ်းခေါင်းစဉ်ကို အဆင့်လိုက်လမ်းကြောင်းဖြစ်သည့် လမ်-ရင်း တရားတော်၏ နှုတ်ဖြင့် လက်ဆင့်ကမ်းသည့် အစဉ်အလာသို့ ပြောင်းလိုက်ပါသည်။ ပိုပြီးနှိမ့်ချသော အကြောင်းအရာ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအတွက် အခြေခံများကို ရှာပနှင့် ခမ်လုန် ယင်းပိုချီတို့၏ ဆရာတော် ဂဲရှိငါဝမ်ဒါဂယေထံတွင် သင်ယူရန် စီစဉ်ပါသည်။ ဂဲရှိသည် ပါရဂူဘွဲ့နှင့် ယေဘုယျအားဖြင့် တူညီသော ဘုန်းတော်ကြီး ပညာရေးဘွဲ့ဖြစ်ပြီး ဂဲရှိဒါဂယေ၏ ပညာတတ် ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ဆယ်ကျော်သက်ရွယ် ပြန်ဝင်စားသူ လားမား ငါးပါးကို သင်ကြားသည့်ဆရာအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိလာပါသည်။ ထိုအချိန်က ဂဲရှိဒါဂယေသည် ယင်ကောင်များ အုပ်စုလိုက်ရှိသည့် နွားတင်းကုပ် တစ်ဖြစ်လဲ တဲတစ်ခုတွင် နေထိုင်ပါသည်။ အလွန်သေးငယ်သည့်အတွက် သူ့အိပ်ရာဆန့်ရုံသာ ရှိပါသည်။ ကျန်လူသုံးဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပူးကပ်ပြီး ထိုင်ရပါသည်။ သူနေထိုင်သော အခြေအနေများကို ကျွန်ုပ်တုန်လှုပ်မိသော်လည်း ကျွန်ုပ်၏ လေ့လာသင်ယူမှုများ အသားကျလာပါသည်။ ခေတ်ပေါ် တိဘက် စကားပြောကိုလည်း ကျွန်ုပ်လေ့လာရန် လိုပါသည်။ ဟားဗတ်တွင် တိဘက် ဂန္ထဝင် စာရေးသားခြင်းဘာသာကိုသာ လေ့လာခဲ့ရပါသည်။

ထိုနှစ် ဇွန်လတွင် ဆခုန်ယင်းပိုချီနှင့် နောက်တစ်ကြိမ် ဆုံတွေ့ပါသည်။ ထိုဒေသတွင် ဆိုးရွားသော ကာလဝမ်းရောဂါနှင့် အူရောင်ငန်းဖျားရောဂါ ကူးစက်ဖြစ်ပွားနေပြီး ဆရာတော်ကြီးက ယင်းပိုချီကို ဟာယရီဝ ဖြည့်ဆည်းမှု ပေးအပ်ရန် ဒါလဟိုစီသို့ လာခိုင်းပါသည်။ ပိုးမွှားကင်းစင်မှုနှင့်အတူ အားကောင်းသော ဗုဒ္ဓပုံတော်ဖြစ်သည့် ဤကျင့်ကြံမှုသည် လူတို့ကို ကူးစက်ရောဂါများ ကာကွယ်ပေးပါသည်။ ဤစတင်ဆောင်ရွက်မှုကို ရရှိသော အနောက်တိုင်းသား လက်တစ်ဆုပ်စာထဲတွင် ကျွန်ုပ်ပါဝင်သော်လည်း ယင်းပိုချီကို သီးသန့်တွေ့ဆုံခွင့် မရခဲ့ပါ။ သူသည် အခြားနေရာများ တွင်လည်း ဤဖြည့်ဆည်းမှု ပေးအပ်ရန် ရှိသည့်အတွက် ဒါလဟိုစီမှ အလျင်အမြန် ထွက်ခွာသွားပါသည်။

နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆုံတွေ့သောအခါ အပြောင်းအလဲများစွာ ဖြစ်ခဲ့ပါပြီ။ ၁၉၇၁ ခုနှစ် ဆောင်းဦးရာသီတွင် ဆရာတော်ကြီးက ဂဲရှိဒါဂယေကို ဓမ္မသာလာရှိ အသစ်တည်ဆောက်ထားသည့် တိဘက်ဘာသာ စာပေနှင့် မော်ကွန်းတိုက်များ စာကြည့်တိုက်တွင် နိုင်ငံခြားသားများအား ဗုဒ္ဓဘာသာ သင်ကြားခိုင်းပါသည်။ ရှာပနှင့် ခမ်လုန် ယင်းပိုချီတို့သည် သူ၏စကားပြန်များ ဖြစ်လာပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည်လည်း စာကြည့်တိုက်တွင် စာပေများ ဘာသာပြန်ခြင်း ဆောင်ရွက်ပေးလိုကြောင်း လျှောက်ထားရာ ဆရာတော်ကြီးက သဘောတူပါသည်။ ကျွန်ုပ်၏ စာတမ်းကို ဦးစွာ တင်သွင်းကာ ပါရဂူဘွဲ့ ရယူပြီးမှ ပြန်လာပါသည်။ မကြာသေးမီက ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ပါကစ္စတန်နှင့် နယ်စပ်စစ်ပွဲသည် မိုင်တစ်ရာပင် မဝေးသည့်အတွက် ကျွန်ုပ်လည်း ချက်ချင်း ထွက်ခွာသွားရပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ဟားဗတ်သို့ ပြန်လာပြီး ဆရာတော်ကြီး၏ အကြံဉာဏ်ကို လိုက်နာပါသည်။ တက္ကသိုလ်တွင် စာသင်ကြားသည့် လုပ်ငန်းကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် ငြင်းပယ်သည်ကို ကျွန်ုပ်၏ ပါမောက္ခများက အံ့ဩကုန်ပါသည်။ လအနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ၁၉၇၂ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလတွင် ကျွန်ုပ်သည် ဓမ္မသာလာသို့ ရွှေ့ပြောင်းလိုက်ပါသည်။

ဆခုန်ယင်းပိုချီသည် နီပေါနိုင်ငံတွင် အသစ် တည်ဆောက်ထားသော ကျောင်းတိုက်အချို့၌ ချီးမြှင့်မှုများနှင့် နှုတ်ဖြင့် ဟောကြားမှုများ ပေးအပ်ရန် နှစ်နှစ်ကြာ ထွက်ခွာသွားပါသည်။ ၁၉၇၄ ခုနှစ် ဆောင်းဦးရာသီတွင် ဓမ္မသာလာသို့ သူပြန်လာသောအခါ ကျွန်ုပ်သည် သူနှင့်တိုက်ရိုက် ဆက်သွယ်ပြောဆိုရန် တိဘက်ဘာသာကို ကောင်းစွာ ပြောတတ်လာ ပါပြီ။ အစတွင် သဘောမပေါက်သော်လည်း ကျွန်ုပ်သည် သူ၏ဘာသာပြန်သူဖြစ်ရန် ကံအကြောင်း ဆက်စပ်မှုရှိသည်ကို ယင်းပိုချီသည် သိရှိပုံရပါသည်။ သူက ကျွန်ုပ်အား မကြာခဏ လာလည်ရန် အားပေးကာ လူအသီးသီးနှင့် သူတွေ့ဆုံသော အခါ အနားတွင် ထိုင်စေပါသည်။ တွေ့ဆုံမှု တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အကြားတွင် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်နှင့် စကားစမြည် ပြောဆိုကာ စကားဝိုင်းကို ကျွန်ုပ်သေချာနားလည်စေရန် တိဘက်ဘာသာ စကားလုံး အမျိုးမျိုးကို ရှင်းပြပါသည်။

အချိန်အနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်အား စပီတီမှ လူများက သူ့အား မကြာသေးမီက လှူဒါန်းထားသော အဖြူရောင် မန်ဇူသီရိ၊ အဖြူရောင် သူရဿတီနှင့် အဖြူရောင် တာရာဆိုသည့် ထူးခြားသော ပန်းချီကားလိပ် သုံးခုကို ပေးအပ်ပါသည်။ ဤဗုဒ္ဓပုံတော်များသည် သူ၏ ငယ်စဉ်ဘဝကပင် ပုဂ္ဂိုလ်ရေး တိုးတက်မှုနှင့် တရားရှုမှတ် ကျင့်ကြံမှုတို့အတွက် အချက်အချာကျပါသည်။ ယင်းတို့သည် အခြားသူများကို ကူညီရန် စိတ်ကြည်လင်မှု၊ ချောမွေ့ပြီး တီထွင်ဖန်တီးသော စာပေဖော်ပြချက်အတွက် ထက်မြက်သောအသိအမြင်နှင့် ရှည်ကြာပြီး အကျိုးရှိသော ဘဝအတွက် မရှိမဖြစ် စွမ်းအင်တို့ကို အသီးသီး ကိန်းအောင်းစေပါသည်။ ဤသို့ နက်ရှိုင်းလှသော လက်ဆောင်ဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆက်ဆံရေးကို အတည်ပြုလိုက်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် သူ၏တပည့်ဖြစ်နိုင်မလားဟု ကျွန်ုပ်က ယင်းပိုချီအား လျှောက်သောအခါ သိသာစွာ ဖော်ပြထားသည့်အချက်ကို စကားလုံးများဖြင့် ကြားသိလိုသော ကျွန်ုပ်၏ အနောက်တိုင်းသား အလေ့အထကို သူက ဖြည်းညင်းစွာပြုံးပြလိုက်ပါသည်။

ထို့နောက် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို ဘာသာပြန်သူ ဖြစ်လာအောင် စနစ်တကျ သင်ကြားပေးပါသည်။ ထိုသို့ သင်ကြား ပေးနေသည်ကို စကားလုံးများဖြင့် တစ်ကြိမ်မျှ မပြောဖူးပါ။ ပထမဦးစွာ ကျွန်ုပ်၏မှတ်ဉာဏ်ကို လေ့ကျင့်ပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်သွားလည်တိုင်း ယင်းပိုချီသည် သူပြောလိုက်သမျှကို တစ်လုံးချင်း မထင်မှတ်ဘဲ ပြန်ပြောခိုင်းပါသည်။ ထို့အတူ ကျွန်ုပ်ပြောလိုက်သောအချက်ကို ပြန်ပြောခိုင်းတတ်ပါသည်။ တစ်ခါက ၁၉၇၅ ခုနှစ် ဆောင်းဦးရာသီတွင် ကျွန်ုပ်သည် သူ့အတွက် စတင်၍ စကားပြန်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ရာ ယင်းပိုချီသည် သူ့စကားလုံးများကို တိဘက်ဘာသာသို့ တစ်ခါတစ်ရံ ဘာသာပြန်ခိုင်း ပါသည်။ အမှားအယွင်းများ၊ ပေါင်းထည့်မှုများ၊ ချန်လှပ်မှုများ မရှိစေရန် ထိုသို့ပြန်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့ သူ၏ စကားပြန်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သော ရှစ်နှစ်တာကာလတွင် ကျွန်ုပ်သည် ယင်းပိုချီက ထိုကဲ့သို့ ပြန်ခိုင်းသည့်အကြိမ်တိုင်းတွင် သူပြောသောအချက်ကို မလွဲမသွေ နားလည်မှု လွဲပါသည်။ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်အမှား ပြုလုပ်မိတိုင်း သိရှိပုံရပါသည်။

ထို့နောက် ယင်းပိုချီသည် သင်တန်းချိန်အဆုံးတွင် သူ့တရားများ၏ ငါးမိနစ်စာ အကျဉ်းချုပ်ကို စတင်ပေးအပ်ပါသည်။ ထို့နောက် ကျွန်ုပ်ကို အကျဉ်းချုပ် ပြုလုပ်ကာ ပြောစေပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် ရှည်လျားသော မိန့်ခွန်းများကို ဘာသာပြန်နိုင်ရုံသာမက သင်ကြားပေးနိုင်ရန်ပါ ကျွန်ုပ်အား စတင်လေ့ကျင့်ပေးပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်ုပ်က အကျဉ်းချုပ်များ ပြုလုပ်နေစဉ် သူ့တပည့်များနှင့် သူကစကားပြောကာ ကျွန်ုပ်၏ အာရုံစူးစိုက်နိုင်စွမ်းကို စမ်းသပ်ပါသည်။ ဆရာကောင်းဆိုသည်မှာ ပြင်ပ ဆူညံသံများကြောင့် စိတ်မပျံ့လွင့်ပါ။ မထိတ်လန့်ပါ။

ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို တစ်ဦးချင်း သင်ကြားသောအခါ မည်သည့်မှတ်စုမျှ မရေးခိုင်းပါ။ အားလုံးကို မှတ်မိအောင် လုပ်ရပြီး နောက်မှပြန်ရေးရပါသည်။ မကြာမီ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်၏သင်ခန်းစာပြီးချိန်တွင် များလှစွာသော အလုပ်များ ပေးထားခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်၏ မှတ်စုများကို ပိုပြီးနောက်ကျသည့် ညအချိန်ကျမှ ရေးနိုင်ပါတော့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ် ဘာသာပြန်နေသော သင်ခန်းစာကို သင်ကြားနေရင်း တစ်ခါတစ်ရံ ခဏနားပါသည်။ လုံးဝ ခြားနားသော ခေါင်းစဉ်ဖြစ်သည့် ကျွန်ုပ်၏ သင်ခန်းစာများနှင့် ပတ်သက်ပြီး တစ်ခုခုကို တစ်ဦးချင်း ရှင်းပြပါသည်။ ထို့နောက် သူ့စကားကို ပြန်စဉ်းစားရန် သို့မဟုတ် တစ်ခုခုချရေးရန် အချိန်ပင် မရဘဲ မူလသင်ခန်းစာကို ပြန်စတင်ပါသည်။

သူယခင်က ပြောဖူးသော တစ်ခုခုကို မေးမိပါက ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို မှတ်ဉာဏ်မကောင်းသည့်အတွက် အပြင်းအထန် အပြစ်တင်ပါသည်။ တစ်ခါက သူ့ကို ဝေါဟာရတစ်ခု၏ အဓိပ္ပာယ်ကို မေးမိရာ “ပြီးခဲ့တဲ့ ခုနစ်နှစ်တုန်းက ဒီစကားလုံးကို ရှင်းပြထားတယ်လေ။ ကျွန်ုပ်ဒါကို ကောင်းကောင်း မှတ်မိတယ်။ ခင်ဗျားက ဘာလို့မမှတ်မိတာလဲ” ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ တကယ်တော့ သူအသက်ကြီးလာလေ၊ သူ့စိတ်သည် ပိုမိုကြည်လင်လေ ဖြစ်သည်ဟု တစ်ခါက ကျွန်ုပ်ကို ပြောပြဖူးပါသည်။

ဆခုန်ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်၏ မှတ်ဉာဏ်ကောင်းရန်အတွက်သာမက တိကျစွာ ဘာသာပြန်ရန်အတွက်လည်း စိတ်ဝင်စားမှု ရှိပါသည်။ အနောက်တိုင်းသားများကို သင်ကြားသော သူ၏အတွေ့အကြုံမှနေ၍ သူတို့၏ နားလည်မှု လွဲခြင်း အများစုသည် ပညာရပ်ဝေါဟာရအချို့ကို လွဲမှားစွာ ဘာသာပြန်သောကြောင့် ဖြစ်သည်ဟု သူက သဘောပေါက်ပါသည်။ အကျိုးဆက်အားဖြင့် ကျွန်ုပ်နှင့်အတူ အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် ဝေါဟာရအသစ်များ ဖန်တီးရန် ကြိုးစားခဲ့ပါသည်။ တိဘက်ဝေါဟာရ တစ်ခုချင်း၏ ဆိုလိုရင်းကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်းပြကာ ထိုအဓိပ္ပာယ်နှင့် ကိုက်ညီမည့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကာလုံး ရှိ၊ မရှိကို မေးမြန်းပါသည်။ ဝေါဟာရသစ်များ စမ်းသပ်ရန်နှင့် မလုံလောက်သော ယူဆချက်များ၏ကျေးကျွန် မဖြစ်ရန် အမြဲအားပေးပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာ ကျမ်းစာများကို သက္ကတဘာသာမှ ပြန်ဆိုရန် အသုံးပြုသည့် စံသတ်မှတ်ထားသော တိဘက်ဝေါဟာရများသည် ရာစုနှစ်များစွာကြာမှ တဖြည်းဖြည်း ဆင့်ကဲ တိုးတက်လာပါသည်။ အနောက်တိုင်း ဘာသာစကားများသို့ ပြန်ဆိုရာတွင်လည်း အလားတူ ပြန်လည်သုံးသပ်သည့် ဖြစ်စဉ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်မည်မှာ သဘာဝကျပါသည်။

ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်ကို တပည့်အဖြစ် လက်ခံရန် ယင်းပိုချီအား မူလက တောင်းဆိုစဉ်က အခြားသူများကို ကရုဏာ ရှိစွာနှင့် ဉာဏ်ပညာရှိစွာ ကူညီနိုင်မည့် ကျွမ်းကျင်သော နည်းလမ်းများ အထူးသဖြင့် သင်ကြားပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့ ပါသည်။ ကျွန်ုပ်အမြဲတမ်း ထူးချွန်သော အဆင့်မြင့် ပညာရပ်နယ်ပယ် နောက်ခံမှ လာသည့်အတွက် ကျွန်ုပ်၏ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုသည် တစ်ဖက်သတ် ဖြစ်နေပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် လူမှုရေး စွမ်းရည်များနှင့် နှိမ့်ချမှုတို့ကို သင်ယူရန် လိုပါသည်။ အကျိုးဆက်အားဖြင့် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို “ငတုံး” ဆိုသော အမည်ဖြင့် ခေါ်ဆိုကာ ကျွန်ုပ် ပြောဆို၊ ပြုမူသမျှ မိုက်မဲသော သို့မဟုတ် မှားယင်းသော အချက်တိုင်းကို မပျက်မကွက် ထောက်ပြပါသည်။ ဥပမာပြရလျှင် ကျွန်ုပ်ကို ဘာသာပြန်ခိုင်းသောအခါ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်အပြည့်အဝ နားလည်ရမည်ဟု တောင်းဆိုပါသည်။ ကျွန်ုပ် မှားယွင်းသွားတိုင်း မည်မျှ အချိန်ကြာမြင့်စေကာမူ သို့မဟုတ် မည်မျှ မျက်နှာပူစေကာမူ ကျွန်ုပ်ကို ငတုံး ဟု ခေါ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်က စကားလုံးတိုင်းကို မှန်ကန်စွာ နားလည်ပြီး ဘာသာပြန်နိုင်မှသာ ထိုစကားလုံးကို ခွင့်ပြုပါသည်။ အဆိုပါနည်းလမ်းများသည် မိမိကိုယ်ကို တန်ဖိုးထားမှုအားနည်းလွန်းသော ကျောင်းသားများအတွက် မသင့်တော်သော်လည်း သူ၏တင်းကျပ်သောနည်းများက ကျွန်ုပ်အတွက် ကောင်းစွာသင့်တော်ပါသည်။

တစ်ခါက ပြင်သစ်နိုင်ငံ လာဗာတွင် ယင်းပိုချီသည် ရှုပ်ထွေးသောကျမ်းစာတစ်ခုအပေါ် မှတ်ချက်အကြောင်း တရားပေး နေပါသည်။ ကျွန်ုပ်က ဘာသာပြန်ရန် ထိုင်လိုက်သောအခါ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်အား ထိုမှတ်ချက်၏ မူအမျိုးမျိုးကိုလည်း နှိုင်းယှဉ်ခိုင်းကာ ကျွန်ုပ်တို့ ဟောပြောနေရင်း စာများပြင်ခိုင်းပါသည်။ ကျွန်ုပ်မှာ ဘောလ်ပင် မရှိသော်လည်း ကျွန်ုပ်၏ ရှေ့တည့်တည့်တွင် ဆံပင်အနီရောင် တောက်ပစွာ ဆေးဆိုးထားပြီး အနီရောင် နှုတ်ခမ်းနီ ဆိုးထားကာ ဟောပြောစဉ် အတွင်း သွားဖြင့် နှင်းဆီနီတစ်ပွင့်ကို ကိုက်ထားသည့် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ထိုင်နေပါသည်။ ကျွန်ုပ်က တစ်ယောက်ယောက် ထံမှ ဘောလ်ပင်အပိုတစ်ချောင်း ငှားလိုကြောင်းမေးကြည့်ရာ သူက သူ့ဘောလ်ပင်ကို ပေးပါသည်။ ဟောပြောမှု အပြီးတွင် ကျွန်ုပ်သည်လုံးဝ မောဟိုက်နေပါပြီ။ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သောအခါ ထိုအမျိုးသမီးက စကားတစ်လုံးမှ မပြောဘဲ သူ့လက်ကို ဆန့်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် မိမိကိုယ်ကို အစွဲကြီးနေသည့်အတွက် သူက ကျွန်ုပ်၏ ကောင်းမွန်သော ဆောင်ရွက်ချက်အတွက် ဂုဏ်ပြုရန် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုသည်ဟု ထင်မိပါသည်။ ကျွန်ုပ်က လက်ကို ပြန်လည်၍ ဆန့်ထုတ်လိုက်သောအခါ ယင်းပိုချီက “ငတုံးရေ။ သူ့ဘောလ်ပင် ပြန်ပေးလိုက်ဟ” ဟု အော်ပြောလေသည်။

ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်၏ အတ္တဗဟိုပြုမှုကို လျော့နည်းသွားအောင် အခြားသူများအတွက်သာ ဆောင်ရွက်ပေးရန် အတွက်လည်း သင်ကြားပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် တောင်းဆိုသော တရား သို့မဟုတ် ဖြည့်ဆည်းမှု တစ်ခုခုကို ဘယ်တော့မှ သဘောမတူခြင်းဖြင့် သူက ထိုသို့ဆောင်ရွက်ပါသည်။ အခြားတစ်ယောက်က တောင်းဆိုပြီး ကျွန်ုပ်က ဘာသာပြန်သူ ဖြစ်မှသာ သူက သဘောတူခွင့်ပြုပါသည်။ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်သင်ယူရန် အရေးကြီးသည်ဟု သူခံစားရသော အကြောင်းရပ်များကိုသာ ကျွန်ုပ်အား တစ်ဦးချင်း သင်ကြားပေးပါသည်။

ထို့ပြင် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို ဘယ်တော့မှ တည့်တည့်မချီးမွမ်းဘဲ အမြဲ အပြစ်တင်ပါသည်။ အထူးသဖြင့် အခြားသူများရှေ့တွင် ထိုသို့ပြုခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်သည် ဝေဖန်မှုနှင့် ဖိအားများကြောင့် မတုန်လှုပ်တော့စေရန် ဖြစ်ပါသည်။ တကယ်တော့ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်၏ အကူအညီအတွက် ကျွန်ုပ်တို့၏ အနောက်တိုင်း ခရီးစဉ် အတူသွားပြီး ပြန်ရောက်ချိန်တွင် တစ်ကြိမ်သာ ကျေးဇူးတင်ဖူးသည်ကို အမှတ်ရပါသည်။ ဤသို့ စိတ်ခံစားချက်အရ အားကောင်းသော နည်းဖြင့် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို အခြားသူများအား အကျိုးပြုလိုစိတ်က တွန်းအားပေးစေရန် လေ့ကျင့်ပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်၏ ဆရာတော်ကို ချီးမွမ်းလိုစိတ် သို့မဟုတ် နှစ်သက်အောင်ပြုမူလိုစိတ်ကြောင့် မဟုတ်ပါ။ သူ့ထံမှ ကျေးဇူးစကားကို စောင့်ဆိုင်းခြင်းသည် ခွေးတစ်ကောင်က ဦးခေါင်းကို အပုတ်ခံရရန် စောင့်ဆိုင်းခြင်းနှင့် တူသည်ဟု မြင်မိသောအခါ အတည်ပြုချက် လက္ခဏာတစ်ခုခုကို မမျှော်လင့်တော့ပါ။ သူက ကျွန်ုပ်အား ချီးမွမ်းမည်ဆိုလျှင်ပင် ကျွန်ုပ်၏အမြီးနန့်ပြရုံမှအပ ဘာကို မျှော်လင့်နိုင်ပါမည်နည်း။

ယင်းပိုချီသည် လူတို့ကို ကျမ်းဂန်ကြီးများ ကိုယ်တိုင်လေ့လာဖတ်ရှုရန် အမြဲတိုက်တွန်းပါသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်တွင် သံသယများ သို့မဟုတ် မေးစရာများ ရှိလာတိုင်း ယင်းပိုချီသည် ထိုသူကို ရှာဖွေစစ်ဆေးကြည့်ခိုင်းပါသည်။ သူသည် ဤတရားတော်များကို ဖန်တီးထားခြင်း မဟုတ်ကြောင်း၊ ယင်းတို့သည် မှန်ကန်သော ကျမ်းများမှလာကြောင်း ရှင်းပြပါသည်။ ယင်းပိုချီက မည်သူမျှ လားမားတစ်ပါးကို အရာရာ သင်ကြားပေးလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်၍မရကြောင်း ပြောပါသည်။ ထို့ပြင် အနောက်တိုင်းသားများအတွက် နောက်လာမည့် နှစ်ပေါင်းနှစ်ရာနှင့် အထက်တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာ တရားတော် အားလုံးကို တိဘက်ဘာသာဖြင့်သာ ရနိုင်တော့မည်ဆိုသည့် ဆရာတော်ကြီး၏ ဖော်ပြချက်ကို ထပ်ပြောပါသည်။ ထို့ကြောင့် သူ၏ အနောက်တိုင်းသား တပည့်များအား တိဘက်ဘာသာကို သင်ယူဖို့ အပြင်းအထန် အားပေးပါသည်။ တိဘက် ဘာသာစကား၏ စကားလုံးတိုင်းတွင် အဓိပ္ပာယ်အပြည့်ရှိသည်ဟု သူကပြောပါသည်။ ထို့ကြောင့် တရားဟောသောအခါ ယင်းပိုချီသည် တိဘက်ဘာသာ ပညာရပ်ဝေါဟာရများ၏ ဆိုလိုရင်းကို အကျယ်ချဲ့ ရှင်းပြတတ်ပါသည်။

ဤချဉ်းကပ်မှုနှင့်အညီ ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို ကျမ်းစာများဖတ်ရှုစေခြင်း၊ ဖတ်ရှုရင်း သိလိုသော မေးခွန်းများ မေးခွင့်ပြုခြင်းတို့ဖြင့် ဆက်လက် လေ့လာစေပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် ဆက်လက်လေ့လာပါက တပည့်များသည် နောက်ဆုံးတွင် ပင်လယ်ထဲ လက်ပစ်ကူးသလို သို့မဟုတ် လေထဲတွင် ပျံသန်းသလို ဗုဒ္ဓဘာသာ စာပေ၏ မည်သည့်နေရာမှမဆို လေ့လာသွားနိုင်မည်ဟု သူကပြောသည်။ လားမားဘုန်းတော်ကြီးများက တပည့်များကို မိမိခြေထောက်ပေါ်တွင် ရပ်နိုင်စေပြီးနောက် လွှတ်ပေးလိုက်ရန် သင်ကြားခြင်းဖြစ်သည်ဟု ရှင်းပြကာ ဘာကို လေ့လာဖတ်ရှုရမည်ကို သူကလမ်းညွှန်ပါသည်။ ထို့နောက် သူ၏တပည့်များကို အသိုက်မှ လွှတ်ပေးကာ ကိုယ်တိုင်ပျံသန်းစေပါသည်။

ယင်းပိုချီသည် သူ့အပေါ် မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ မှီခိုခြင်းမပြုရန် ကျွန်ုပ်ကို သင်ကြားရန် နည်းလမ်းများစွာ အသုံးပြုပါသည်။ ဥပမာ၊ ယင်းပိုချီနှင့် ကျွန်ုပ်သည် အလွန်နီးစပ်သော ဆက်ဆံရေးရှိသော်လည်း အခြေအနေအားလုံးတွင် ကျွန်ုပ်ကို ကူညီနိုင်သည်ဟု လုံးဝ ဟန်မဆောင်ပါ။ တစ်ခါက ကျွန်ုပ်သည် အတန်ငယ်ဖျားနာပြီး သောက်နေသောဆေးဖြင့် မပျောက်ပါ။ ယင်းပိုချီကို အနောက်တိုင်း၊ တိဘက်ရိုးရာ သို့မဟုတ် အိန္ဒိယရိုးရာ ဆေးပညာစနစ် အကြောင်း မေးမြန်းကာ မည်သည့်ဆရာဝန်သည် အားအထားရဆုံးနည်းဟု မေးရာ ယင်းပိုချီက လက်ရှိတွင် သူ၏ခန့်မှန်းဟောကြားချက်များက မရှင်းလင်းကြောင်း ပြောပါသည်။ ပိုပြီး ထိရောက်သော ကုသမှု ရရှိအောင် နောက်ထပ် လားမားတစ်ပါးဆီသို့ ကျွန်ုပ်ကို စေလွှတ်ပါသည်။ မကြာမီ ပြန်သက်သာလာပါသည်။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို ဆရာတော်ကြီးအား ဘာသာပြန်ရန် လေ့ကျင့်ပေးနေသည်ဟု သဘောပေါက်မိပါသည်။ တကယ်တော့ ကျွန်ုပ်သည် ယင်းပိုချီက သူ့အား ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည့် လက်ဆောင်တစ်ခုနှင့် တူသည်ဟု တစ်ခါတစ်ရံ ခံစားရပါသည်။ သို့သော် သေချာစွာ အမှုထမ်းရန်အတွက် ကျွန်ုပ်သည် ဆရာတော်ကြီးကို တွယ်တာမှု သို့မဟုတ် မှီခိုမှု လုံးဝမရှိပါ။ ဆရာတော်ကြီးက သူ၏ဘာသာပြန် လိုအပ်ချက်နှင့် ကိုက်ညီရာကို ရွေးချယ်စရာ ဂေါက်သီးရိုက်တံများထဲမှ တစ်ခုကို ရွေးချယ်သည်နှင့် တူပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် များပြားလှသောဖိအားနှင့် ရင်ဆိုင်ရကာ မိမိအတ္တကို ကျော်လွှားရန်လည်း လိုအပ်ပါသည်။

ထို့ကြောင့် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို ဘုန်းတော်ကြီး ဒလိုင်းလားမားထံ အမှုထမ်းသောအခါ သင့်တော်စွာ ပြုမူပုံကို သင်ကြားပေးပါသည်။ ဥပမာ၊ ဆရာတော်ကြီးအတွက် ဘာသာပြန်သူများသည် ကချေသည်ကဲ့သို့ လက်များ လုံးဝ မလှုပ်ရှားရပါ။ တိရစ္ဆာန်ရုံမှာကဲ့သို့ သူ့ကို စိုက်မကြည့်ရပါ။ သူတို့သည် မျက်လွှာချပြီး အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ကာ ကိုယ်ပိုင် ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး တစ်ခုခုကို လုံးဝမပေါင်းထည့်ရပါ။ သူတို့သည် ဆရာတော်ကြီးက ဖော်ပြသည့်အတိုင်း လူများနှင့် အချက်အလက်များကို စီစဉ်ကာ ဆရာတော်ကြီး ပြောသမျှကို အဓိပ္ပာယ် သို့မဟုတ် ရည်ရွယ်ချက်ပျောက်အောင် ပြောင်းလဲမှု မပြုရပါ။

လားမား ဘုန်းတော်ကြီးများ၏ ဂုဏ်ပုဒ်ကို ဆရာတော်ကြီး အသုံးပြုသည့်အတိုင်း မှန်ကန်စွာ ဘာသာပြန်ရပါမည်။ နိုင်ငံခြားသားများက လားမားဘုန်းတော်ကြီး အားလုံးနီးပါးကို “ဆရာတော်ကြီး” ဟု ခေါ်သလို မဖြစ်စေရပါ။ ဤသို့ တစ်ပုံစံတည်းသော အနောက်တိုင်း ထုံးစံကြောင့် ထိုလားမားများကို ဂုဏ်ပြုမည့်အစား ဘုန်းတော်ကြီး ဒလိုင်းလားမားကို ဂုဏ်ညှိုးနွမ်းစေပါသည်။ တကယ်တော့ ထိုလားမားများသည် နိုင်ငံခြားသားများက သူတို့ကို ဘုန်းတော်ကြီး ဒလိုင်းလားမားကဲ့သို့ ဂုဏ်ပြုညွှန်းဆိုခံရသည်ကို သိရှိပါက ထိတ်လန့်ကုန်ပါလိမ့်မည်။ ကက်သလစ်အသင်းတော်နှင့် သံတမန်အဖွဲ့များမှာလိုပင် တိဘက် ထုံးတမ်းစဉ်လာနှင့် ဂုဏ်ပုဒ်များကို ရာထူးစဉ်ဆက် အသုံးပြုမှုသည် စည်းကမ်းတင်းကျပ်ပါသည်။

ကျွန်ုပ်သည် ဆရာတော်ကြီးအတွက် တစ်ခါတစ်ရံ ဘာသာပြန်သောအခါ ဆခုန်ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ဘေးမှာ ထိုင်ပါသည်။ သူ့ကိုမြင်နေခြင်းသည် သူ၏သင်ကြားမှုကို သတိပြုမိစေပါသည်။ ဥပမာ၊ ဓမ္မသာလာတွင် အနောက်တိုင်းသား ရာဂဏန်းနှင့် တိဘက်လူမျိုး ထောင်ပေါင်းများစွာရှေ့၌ တစ်ခါက ဘာသာပြန်နေသောအခါ ဆရာတော်ကြီးက ကျွန်ုပ်ကို ခဏရပ်ခိုင်းပြီး “သူအမှားလုပ်မိတယ်” ဟု ရယ်ပြီးပြောပါသည်။ ဆရာတော်ကြီးက အင်္ဂလိပ်လို ကောင်းစွာနားလည်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ပုရွက်ဆိတ် တစ်ကောင်လို ကော်ဇောအောက်တွင် ပြေးပုန်းလိုက်ချင်သော်လည်း ယင်းပိုချီကို ရှေ့တွင်မြင်နေရခြင်းက သူ၏တပည့် ငတုံးကို ဟန်ချက်ထိန်းစေနိုင်ခဲ့ပါသည်။

သို့သော် ကျွန်ုပ်၏ သင်ခန်းစာများအတွက် တစ်ခါတစ်ရံ ပြင်းထန်သော သတိပေးချက်များ လိုအပ်ပါသည်။ ဥပမာ၊ ဆရာတော်ကြီးအတွက် အစောဆုံး ဘာသာပြန်ခဲ့စဉ် တစ်ချိန်က ဗုဒ္ဓဂါယာရှိ ဗောဓိပင် အောက်တွင် လူဦးရေ တစ်သောင်းခန့်ကို တရားဟောစဉ်က ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်၏ မိုက်ခရိုဖုန်း ပျက်သွားသောကြောင့် ဆရာတော်ကြီးက ကျွန်ုပ်ကို ဆုတောင်းသော ဆရာတော် အနီးသို့ လက်တွေ့ကျစွာ သွားထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့စကားပြောစက်ကို မျှသုံးစေပါသည်။ ထိုစက်လည်း ပျက်သွားပါသည်။ ထိုအခါ ဆရာတော်ကြီးသည် သူ့ပလ္လင်နှင့် ဆခုန်ယင်းပိုချီ အကြား ရှေ့ဆုံးတန်းမှ မြေပြင်ပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်ကို ထိုင်စေပြီး ဝါကျတစ်ခုနှင့် တစ်ခုအကြားတွင် သူ့မိုက်ခရိုဖုန်းကို ကျွန်ုပ်အား ပေးပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် အလွန်စိုးထိတ်ကာ မိမိကိုယ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်ရပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် မိုက်ခရိုဖုန်းကို ဆရာတော်ကြီးအား လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် အပေးအယူ ပြုလုပ်ရပါသည်။ ထုံးစံအရ ရိုသေသော အပြုအမူဖြစ်သည့် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မဟုတ်ပါ။ ထို့နောက်တွင် ယင်းပိုချီသည် ကျွန်ုပ်ကို မျောက်တစ်ကောင်က ငှက်ပျောသီး ယူသလို ယူသည့်အတွက် ထရိုက်ပါတော့သည်။

အနောက်တိုင်းသားများသည် ဆရာတော်ကြီးရှေ့တွင် ယေဘုယျအားဖြင့် ပြုမူပုံကိုလည်း ယင်းပိုချီသည် တာဝန်ယူ ဂရုစိုက်ပါသည်။ ဆရာတော်ကြီး၏ လူထုတရားပွဲများတွင် သူတို့၏ အပြုအမူက သူ့ကို တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်ပျက်စေပါသည်။ သူသည် သာမန်ပြန်ဝင်စားသော လားမားတစ်ပါး မဟုတ်ပါ။ သူ့ရှေ့တွင် အထူး လေးစားမှုနှင့် နှိမ့်ချမှုတို့ ရှိရန်လိုပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ဘာသာဝင်ခြင်း သို့မဟုတ် တရားဟောခြင်းကိစ္စများ၌ လက်ဖက်ရည်သောက် ခဏနားချိန်များတွင် ဆရာတော်ကြီး မြင်ကွင်းရှေ့တွင် သူ့ကိုမမြင်သလို ရပ်ပြီးစကားပြောခြင်းသည် အလွန်ရိုင်းပျပါသည်။ သင့်တော်သော အပြုအမူမှာ စကားပြောလိုပါက ဘေးသို့ထွက်ရန် ဖြစ်ပါသည်။

တစ်ခါက အနောက်တိုင်း ဗုဒ္ဓဘာသာ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုသည် ဓမ္မသာလာတွင် ကျွန်ုပ်က ဆရာတော်ကြီးအတွက် ဘာသာပြန်ပေးသည့် တရားတစ်ပွဲကို ပံ့ပိုးပါသည်။ ရေးထားသော မေးခွန်းများကို ဆရာတော်ကြီးက ဖြေပေးပါသည်။ တစ်ချိန်ဟောပြီးနောက် ယင်းပိုချီက ကျွန်ုပ်ကို နောက်တစ်နေ့အတွက် ပေးထားသော မေးခွန်းများ ဖတ်ပြခိုင်းပြီး မိုက်မဲသော သို့မဟုတ် အရေးမပါသော မေးခွန်းများကို ပြတ်သားစွာ ပယ်ဖျက်ပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ယင်းပိုချီသည် မေးခွန်းကို ပိုပြီးလေးနက်အောင် စာသားပြင်ခိုင်းခြင်း သို့မဟုတ် ပုံစံပြန်ထုတ်ခိုင်းခြင်း ပြုလုပ်ပါသည်။ ယင်းတို့သည် ဆရာတော်ကြီးကို အချိန်မကုန်စေရန် သို့မဟုတ် ဖြေဆိုမှုမှ လူအများ အကျိုးရှိမည့် အခွင့်အရေးကို မဆုံးရှုံးစေရန် ဖြစ်ပါသည်။ အခါများစွာ ဆရာတော်ကြီးက ထိုမေးခွန်းများသည် အလွန်ကောင်းပြီး လေးနက်ကြောင်း မှတ်ချက်ပြုပါသည်။ ဆရာတော်ကြီးနှင့် ခရီးသွားတိုင်း ထိုသို့ပြန်ပြင်သော လုပ်ငန်းအတိုင်း ကျွန်ုပ်လိုက်နာ ဆောင်ရွက်တတ်လာပါသည်။