సెర్కాంగ్ రింపోచే గారితో శిక్షణ

చాలా నెలల తర్వాత, నేను మఠాధిపతిని ధర్మశాల సమీపంలోని పర్వత గ్రామమైన డల్హౌసీ పైన ఉన్న అతని చిన్న మట్టి మరియు ఆవు పేడతో చేసిన గుడిసెలో కలిశాను, అక్కడ గ్యూటో మొనాస్టరీ ఉంది మరియు నేను అక్కడ స్థిరపడ్డాను. అక్కడి సన్యాసి అప్పుడే వరుసగా రెండు వరుస మూడేళ్ల ధ్యాన యాత్రలు పూర్తి చేసుకున్నాడు. నాకు దాన్ని బోధించమని అడిగినప్పుడు, ఆ మఠాధిపతి దానికి వెంటనే అంగీకరించాడు. నేను సరైన సమయంలో వచ్చానని చెప్పాడు. ఆ తర్వాతి రోజు గుహ్యసమజా వ్యవస్థపై మూడేళ్ల ముమ్మర దీక్షను ప్రారంభించాడు. నేను అతనితో చేరడానికి ఇష్టపడతానా? ఖచ్చితంగా లేదు, నేను దాన్ని తిరస్కరించవలసి వచ్చింది, కానీ రింపోచే గారు నాకు క్లాసిక్ బౌద్ధమత పద్ధతిలో అందించిన పాఠాన్ని అక్కడ నేర్చుకున్నాను. రింపోచే గారు నేను స్వయంగా సత్యాన్ని గ్రహించే పరిస్థితులను ఏర్పాటు చేశారు. అత్యంత అధునాతనమైన ఈ తంత్రాన్ని అధ్యయనం చెయ్యడానికి మరియు సాధన చేయడానికి, నేను మొదటి నుంచి ప్రారంభించాల్సి వచ్చింది.

నేను తొందరలోనే నా పరిశోధనా అంశాన్ని మరింత నిరాడంబరమైన సబ్జెక్టుకు మార్చాను - అదే లామ్-రిమ్ యొక్క మౌఖిక సంప్రదాయం, మార్గం యొక్క గ్రేడెడ్ దశలు - మరియు షార్పా మరియు ఖమ్లుంగ్ రింపోచే గార్ల యొక్క గురువు గెషే ఎన్గావాంగ్ ధార్గేతో ప్రాథమిక విషయాలను అధ్యయనం చేయడానికి ఏర్పాట్లు చేశాను. గెషే దాదాపు (Ph.D.) పిహెచ్. డి. కి సమానమైన సన్యాస డిగ్రీ మరియు ఉపాధ్యాయుడిగా గెషే ధార్గే యొక్క నైపుణ్యం అతనికి ఐదుగురు టీనేజ్ పునర్జన్మ లామాలకు ట్యూటర్ హోదాను తెచ్చి పెట్టింది. ఆ సమయంలో గెషే ధార్గే ఈగలతో నిండిన గోశాలలో నివసిస్తున్నాడు. అది చాలా చిన్నది, అక్కడ అతని మంచం మాత్రమే సరిపోతుంది, ముగ్గురు నేలపై కూర్చోవడానికి సరిపడినంత స్థలం మిగిలి ఉంది. ఆయన నివసించిన పరిస్థితులు నన్ను కదిలించినప్పటికీ, నేను నా చదువుని కొనసాగించాను. నేను ఆధునిక టిబెటన్ ను కూడా నేర్చుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. హార్వర్డ్ లో నేను క్లాసికల్ లిఖిత భాష మాత్రమే చదివాను.

ఆ తర్వాత అదే సంవత్సరం జూన్ లో నేను సెర్కాంగ్ రింపోచే గారిని కలిశాను. ఈ ప్రాంతంలో భయంకరమైన కలరా మరియు టైఫాయిడ్ మహమ్మారి వ్యాపించింది మరియు హయగ్రీవ సాధికారతను అందించడానికి దల్హౌసీకి రావాలని రింపోచే గారిని గురువు గారు అభ్యర్థించారు. ఈ శక్తివంతమైన బుద్ధ విగ్రహం యొక్క అభ్యాసం, పారిశుధ్యంతో పాటు, ప్రజలు ఆ వ్యాధి సంక్రమణను నివారించడంలో సహాయపడుతుంది. దీక్ష పొందిన కొద్దిమంది పాశ్చాత్యులలో నేనూ ఒకడిని అయినప్పటికీ, రింపోచే గారిని వ్యక్తిగతంగా కలిసే అవకాశం నాకు లభించలేదు. ఈ సాధికారతను ప్రసాదించడానికి అతను ఇతర ప్రదేశాలకు వెళ్లాల్సి వచ్చింది మరియు దల్హౌసీని తొందరగానే విడిచిపెట్టవలసిన వచ్చింది.

మనం తర్వాత కలుసుకునే సమయానికి చాలా మార్పులు చోటుచేసుకున్నాయి. 1971 చలికాలంలో ధర్మశాలలో కొత్తగా నిర్మించిన లైబ్రరీ ఆఫ్ టిబెటన్ వర్క్స్ అండ్ ఆర్కైవ్స్ లో విదేశీయులకు బౌద్ధమతాన్ని బోధించమని గెషే ధార్గేను కోరారు. షార్పా మరియు ఖమ్లుంగ్ రింపోచేలు అతని అనువాదకులుగా చేరారు. అక్కడి గ్రంధాలను అనువదించి నేను కూడా ఆ లైబ్రరీలో సేవ చేస్తాను అని అడిగాను, దానికి గురువు గారు అంగీకరించారు. ముందుగా నేను నా పరిశోధనా పత్రాన్ని సమర్పించి, డాక్టరేట్ ను పొంది, ఆ తర్వాత తిరిగి రావాలి. అప్పుడే పాకిస్థాన్ తో వంద మైళ్ల దూరంలో జరిగిన  సరిహద్దు యుద్ధం నన్ను ఇంక ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయనివ్వకుండా వెళ్లిపోయేలా చేసింది. నేను హార్వర్డ్ కు తిరిగి వచ్చి ఆయన సలహాను పాటించాను. యూనివర్శిటీ టీచింగ్ కెరీర్ కు థ్యాంక్స్ చెప్పకుండా - నా ప్రొఫెసర్లను ఆశ్చర్యపరుస్తూ - కొన్ని నెలల తర్వాత, 1972 సెప్టెంబరులో నేను ధర్మశాలకు వెళ్లాను.

సెర్కాంగ్ రింపోచే గారు నేపాల్ వెళ్లి అక్కడ కొత్తగా నిర్మించిన కొన్ని మఠాలకు సాధికారతలు, మౌఖిక ప్రసారాలు అందించడానికి రెండు సంవత్సరాలు గడిపారు. 1974లో అతను ధర్మశాలకు తిరిగి వచ్చినప్పుడు, నేను అతనితో నేరుగా సంభాషించడానికి సరైన టిబెటన్ ను మాట్లాడగలిగాను. నేను ముందు గ్రహించకపోయినా, అతని అనువాదకుడిగా ఉండటానికి నాకు కర్మ సంబంధం ఉందని రింపోచే గారికి తెలుసు. ఆయనను తరచూ సందర్శించాలని, మిగతా వాళ్లను కలిసినప్పుడు అతని పక్కన కూర్చోవాలని నన్ను ప్రోత్సహించారు. ఆ అపాయింట్‌మెంట్ల మధ్య, రింపోచే గారు నాతో మాట్లాడేవారు మరియు ఆ సంభాషణను నేను అర్థం చేసుకున్నానని నిర్ధారించుకోవడానికి టిబెటన్ భాషలో వివిధ పదాలను వివరించేవారు.

కొద్దిసేపటి తర్వాత, స్పితి ప్రజలు ఈ మధ్యే తనకు ఇచ్చిన వైట్ మంజుశ్రీ, వైట్ సరస్వతి మరియు వైట్ తారా యొక్క మూడు అద్భుతమైన స్క్రోల్ పెయింటింగ్ ల సెట్ ను రింపోచే గారు నాకు బహూకరించారు. ఈ బుద్ధ విగ్రహాలు చిన్నతనం నుంచి అతని వ్యక్తిగత అభివృద్ధికి మరియు ధ్యాన అభ్యాసానికి ముఖ్యమైనవిగా ఉండేవి. అవి వరుసగా, ఇతరులకు సహాయపడటానికి మనస్సు యొక్క స్పష్టత, స్పష్టమైన మరియు సృజనాత్మక సాహిత్య వ్యక్తీకరణకు అద్భుతమైన అంతర్దృష్టి మరియు దీర్ఘ మరియు ఉత్పాదక జీవితానికి ముఖ్యమైన శక్తిని కలిగి ఉంటాయి. ఈ లోతైన ఉనికి మా సంబంధాన్ని కంఫర్మ్ చేసింది. నేను అతని శిష్యుడిని కాగలనా అని రింపోచే గారిని అడిగినప్పుడు, స్పష్టంగా కనిపించేదాన్ని మౌఖికంగా చెప్పాల్సిన నా సాధారణ పాశ్చాత్య అలవాటును చూసి ఆయన ఓపికగా నవ్వారు.

అప్పుడు రింపోచే గారు తాను చేస్తున్నది ఇదేనని ఎప్పుడూ మౌఖికంగా చెప్పకుండా, అనువాదకుడిగా ఉండటానికి క్రమపద్ధతిలో శిక్షణ ఇవ్వడం ప్రారంభించారు. ముందు, అతను నా జ్ఞాపకశక్తిపై పనిచేశారు. నేను ఎప్పుడు అతని దగ్గరకు వెళ్లినా అనుకోకుండా ఒక్కసారిగా రింపోచే గారు తాను చెప్పిన మాటలను తిరిగి చెప్పమని నన్ను అడిగేవారు. అదే విధంగా, నేను ఇప్పుడే చెప్పిన పదాలను రిపీట్ చేయమని నన్ను అడిగేవారు.  1975 చలి కాలంలో నేను అతని కోసం వ్యాఖ్యానించడం ప్రారంభించిన తర్వాత, అందులో తప్పులు, చేర్పులు లేదా తప్పిదాలు లేవని నిర్ధారించుకోవడానికి రింపోచే గారు తను మాట్లాడిన మాటలను తిరిగి టిబెటన్ భాషలోకి అనువదించమని నన్ను ఎప్పుడూ అడిగేవారు. నిజానికి, నేను అతని అనువాదకుడిగా పనిచేసిన ఎనిమిదేళ్లలో, రింపోచే గారు నన్ను ఇలా అనువదించమని అడిగిన ప్రతిసారీ, అతను చెప్పినదాన్ని నేను తప్పుగా అర్థం చేసుకున్నానని నేను అనుకునేవాడిని. నేను తప్పు చేసినప్పుడు రింపోచే గారు పసిగట్టేస్తూ ఉండేవారు.

ప్రతి సెషన్ చివరిలో రింపోచే గారు తన బోధనల యొక్క ఐదు నిమిషాల సమ్మరీలను చెప్పడం ప్రారంభించి ఆ తర్వాత దాన్ని సంక్షిప్తీకరించడం నా వంతు అని చెప్పేవారు. ఈ విధంగా, అతను నాకు చాలా సుదీర్ఘమైన ప్రసంగాలను అనువదించడానికి మాత్రమే కాకుండా బోధించడానికి శిక్షణను ఇవ్వడం కూడా ప్రారంభించారు. కొన్నిసార్లు, నేను నా సమ్మరీలను తయారు చేస్తున్నప్పుడు అతను తన సహాయకులతో కూడా చాట్ చేసేవాడు, నా ఏకాగ్రత సామర్థ్యాలను సవాలు చేసేవాడు. ఒక మంచి ఉపాధ్యాయుడు బయటి శబ్దాలతో దృష్టి మరల్చకూడదు లేదా కలవరపడకూడదు.

రింపోచే గారు నాకు వ్యక్తిగతంగా బోధించినప్పుడు, అతను నన్ను ఎటువంటి నోట్స్ ను తీసుకోనివ్వలేదు. అన్నీ గుర్తుపెట్టుకుని తర్వాత నేను రాసుకోవాల్సి వచ్చింది. వెంటనే, రింపోచే గారు నా పాఠాల తర్వాత చెయ్యడానికి చాలా పనులను ఇచ్చేవారు, అలా నేను నా నోట్స్ ను చాలా ఆలస్యంగా, రాత్రి మాత్రమే రాసుకోగలిగేవాడిని. చివరికి, నేను బోధనను అనువదిస్తున్న సమయంలో రింపోచే గారు కొన్నిసార్లు విరామం ఇచ్చేవాడు మరియు పూర్తిగా భిన్నమైన అంశంపై నా పాఠాలకు సంబంధించి నాకు వ్యక్తిగతంగా ఏదో ఒక విషయాన్ని వివరించేవారు. అప్పుడు, ఆయన మాటలను ఆలోచించడానికి లేదా ఏదైనా రాయడానికి నాకు ఒక్క క్షణం కూడా ఇవ్వకుండా, అతను తన అసలు బోధనను తిరిగి ప్రారంభించేవారు.

నేను ఎప్పుడైనా రింపోచే గారిని ఇంతకు ముందు చెప్పిన దాని గురించి ప్రశ్నిస్తే, అతను నా జ్ఞాపకశక్తి సరిగ్గా లేదని నన్ను బాగా తిట్టేవారు. ఒకసారి ఒక పదం యొక్క అర్థం ఏమిటని అడిగినప్పుడు, రింపోచే గారు ఇలా జవాబిచ్చారు, "నేను ఆ పదాన్ని నీకు ఏడేళ్ల క్రితమే వివరించాను! అది నాకు ఇంకా స్పష్టంగా గుర్తుంది. నీకెందుకు లేదు?" అని. వయసు పెరిగే కొద్దీ మనసు ఇంకా క్లియర్ అవుతుందని నాతో అన్నారు.

సెర్కాంగ్ రింపోచే గారు నాకు మంచి జ్ఞాపకశక్తిని పెంపొందించుకోవడంలోనే కాదు, నా అనువాదంలో కూడా చాలా ఆసక్తిని కనబరిచారు. పాశ్చాత్యులకు బోధించడంలో తన అనుభవం నుంచి, వారి అపార్థాలలో ఎక్కువ భాగం కొన్ని సాంకేతిక పదాల తప్పు దోవ పట్టించే అనువాదాల నుంచి వచ్చిందని అతను గ్రహించారు. దాని ఫలితంగా, అతను ఆంగ్లంలో కొత్త పదజాలాన్ని అభివృద్ధి చెయ్యడానికి నాతో కలిసి పనిచేశారు. అతను ప్రతి టిబెటన్ పదం యొక్క అర్థాన్ని ఓపికగా వివరిస్తారు మరియు ఆ తర్వాత ఆ అర్థాన్ని సరిపోల్చడానికి సాధ్యమయ్యే ఆంగ్ల సమాన పదాల యొక్క చిక్కుల గురించి అడుగుతారు. కొత్త పదాలతో ప్రయోగాలు చెయ్యమని, సరిపోని సంప్రదాయాలకు బానిస కావద్దని ఆయన నన్ను ఎప్పుడూ ప్రోత్సహించేవారు. బౌద్ధమత గ్రంథాలను సంస్కృతం నుంచి అనువదించడానికి ఉపయోగించే ప్రామాణిక టిబెటన్ పదజాలం శతాబ్దాలుగా క్రమంగా అభివృద్ధి చెందింది. పాశ్చాత్య భాషల్లోకి అనువదించేటప్పుడు ఇలాంటి పునరుద్ధరణ ప్రక్రియ జరగడం సహజం.

నన్ను శిష్యునిగా అంగీకరించమని నేను ముందు రింపోచే గారిని అభ్యర్థించినప్పుడు, నేను ప్రత్యేకంగా నాకు నైపుణ్యమైన మార్గాలను నేర్పమని అడిగాను - ఇతరులకు దయతో మరియు తెలివిగా ఎలా సహాయపడాలి అని. నేనెప్పుడూ రాణించే ఉన్నత విద్యా నేపథ్యం నుంచి వచ్చిన నా వ్యక్తిగత వికాసం ఒక వైపుగానే సాగింది. నేను సామాజిక నైపుణ్యాలు, వినయం నేర్చుకోవాల్సి వచ్చింది. పర్యవసానంగా, రింపోచే గారు నన్ను "డమ్మీ" అనే ఒకే ఒక పేరుతో పిలిచారు మరియు నేను చెప్పిన లేదా చేసిన తెలివితక్కువ పనిని లేదా తప్పుని ఆయన నిస్సంకోచంగా ఎత్తి చూపారు. ఉదాహరణకు, నేను అనువదించేటప్పుడు, రింపోచే గారు నేను పూర్తిగా అర్థం చేసుకున్నానా లేదా అని పట్టుబట్టేవారు. నేను ఎప్పుడు తడబడినా, అతను నన్ను మూర్ఖుడు అని పిలవడంతో నేను ఎంత ఇబ్బంది పడ్డానో అని పట్టించుకునే వాడిని కాదు. నాకు అర్థం కాకుండా, సరిగ్గా అనువదించకుండా ఆయన ఏ పదాన్ని దాటనివ్వరు. ఆత్మగౌరవం తక్కువగా ఉన్న విద్యార్థులకు ఇలాంటి పద్ధతులు అనుచితమైనప్పటికీ, ఆయన రాజీలేని వైఖరి నాకు సరిగ్గా పనికొచ్చింది.

ఒకసారి ఫ్రాన్సులోని లావౌర్ లో రింపోచే గారు ఒక కష్టమైన పదానికి వ్యాఖ్యానం మీద ఉపన్యాసం ఇచ్చారు. నేను అనువదించడానికి కూర్చొన్నప్పుడు, రింపోచే గారు వ్యాఖ్యానం యొక్క అనేక సంచికలను పోల్చమని మరియు మేము వెళ్ళేటప్పుడు ఆ పాఠాన్ని సవరించమని కోరారు. నా దగ్గర పెన్ను లేదు, కానీ ఎదురుగా ఒక స్త్రీ రంగు ఎరుపు జుట్టుతో, ఎర్రటి లిప్ స్టిక్ ధరించి, ఒక ఎర్రటి గులాబీని ఆ బోధన అయ్యేంత వరకు తన దంతాల మధ్య దాన్ని పెట్టుకుంది. నేను అప్పుగా తీసుకోగలిగే స్పేర్ పెన్ను ఎవరి దగ్గరైనా ఉందా అని అడిగాను అప్పుడు ఆమె తన పెన్నును నాకు ఇచ్చింది. సెషన్ ముగిసే సమయానికి, నేను పూర్తిగా అలసిపోయాను. నేను లేచి నిలబడగానే ఆ మహిళ ఏమీ మాట్లాడకుండా చెయ్యి చాచింది. నేను ఏమో చాలా బిజీగా ఉన్నాను, బాగా చేసిన నా పనికి నన్ను అభినందించాలని ఆమె నా చేతిని అడిగిందేమో అని అనుకున్నాను. దానికి నేను నా షేక్ హ్యాండ్ ని ఇవ్వబోతున్నప్పుడు, రింపోచే గారు ఇలా నన్ను అరిచారు, "డమ్మీ, తన పెన్నును తను ఇచ్చేయి!" అని.

నా సొంత-కేంద్రీకృతను తగ్గించడానికి, రింపోచే గారు ఇతరుల కోసం మాత్రమే పనులు చేయడం నాకు నేర్పించారు. నేను కోరిన బోధన లేదా సాధికారతను ఇవ్వడానికి అతను ఎప్పుడూ అంగీకరించలేదు. ఇంకెవరైనా కోరితేనే ఆయన అంగీకరిస్తారు, నేను అనువాదకుడిని లాగా. నేను నేర్చుకోవటానికి ముఖ్యమైనవిగా భావించిన విషయాలను మాత్రమే రింపోచే గారు నాకు వ్యక్తిగతంగా బోధించేవారు.

అంతేకాకుండా, రింపోచే గారు ఎప్పుడూ నన్ను నేరుగా నా ముఖంపై ఎప్పుడూ పొగడలేదు, కానీ ఎప్పుడూ నన్ను తిట్టేవారు. విమర్శలకు, ఒత్తిళ్లకు లోనుకాకుండా ఉండేందుకు ఆయన ఇతరుల ముందు ఈ పని చేశారు. మా మొదటి పాశ్చాత్య పర్యటన ముగింపు సమయంలో, నా సహాయానికి రింపోచే గారు నాకు ఒక్కసారి మాత్రమే కృతజ్ఞతలు చెప్పడం నాకు బాగా గుర్తుంది. భావోద్వేగపరంగా శక్తివంతమైన ఈ విధంగా, రింపోచే గారు నన్ను ఇతరులకు ప్రయోజనం చేకూర్చాలనే కోరికతో ప్రేరేపించబడటానికి శిక్షణను ఇచ్చారు, పొగడ్తల కోసం లేదా నా గురువును సంతోషపెట్టడానికి కాదు. అతని కృతజ్ఞత కోసం ఎదురు చూడటం తలపై తట్టడానికి వేచి ఉన్న కుక్కతో సమానం అని నేను చూసినప్పుడు, నేను వెంటనే ఆమోద సంకేతాలను ఆశించడం మానేశాను. అతను నన్ను పొగిడినా, నా తోక ఊపడం తప్ప నేను ఇంకేం చెయ్యగలను?

గొప్ప లేఖన గ్రంథాలను స్వయంగా చదవడం నేర్చుకోమని రింపోచే గారు ఎప్పుడూ ప్రజలను ప్రోత్సహించారు. ఎవరికైనా సందేహాలు లేదా ప్రశ్నలు వచ్చినప్పుడల్లా, రింపోచే గారు ఆ వ్యక్తికి సహాయం చేసేవారు. తాను ఈ బోధలను కావాలని రూపొందించలేదని, అవి సరైన మూలాల నుంచి వచ్చాయని ఆయన వివరించారు. ఒక లామా తనకు అన్నీ నేర్పుతాడని ఎవరూ ఆశించలేరని రింపోచే గారు చెప్పారు. అంతేకాక, పాశ్చాత్యులకు, రాబోయే రెండు వందల సంవత్సరాలు లేదా అంతకంటే ఎక్కువ కాలం, బుద్ధుని బోధనల యొక్క పూర్తి వెడల్పు టిబెట్‌లో మాత్రమే లభిస్తుందని ఆయన పునరుద్ఘాటించారు. అందువల్ల, అతను తన పాశ్చాత్య శిష్యులను టిబెటన్ నేర్చుకోవడానికి చాలా బాగా ప్రోత్సహించారు. టిబెటన్ భాషలోని ప్రతి అక్షరం అర్థంతో కూడుకున్నదని ఆయన చెప్పారు. అందువల్ల, బోధించేటప్పుడు, రింపోచే గారు ఎప్పుడూ టిబెటన్ సాంకేతిక పదాల అర్థాలను బాగా వివరించేవారు.

ఈ విధానానికి అనుగుణంగా, రింపోచే గారు నన్ను పాఠాలను చదివి వాటిలో నాకు ఏవైనా ప్రశ్నలు ఉంటే అడగడానికి అనుమతించడం ద్వారా నా అధ్యయనాన్ని కొనసాగించేలా చేశారు. ఈ విధంగా ముందుకు వెళ్ళడంతో శిష్యులు బౌద్ధమత సాహిత్యాన్ని సముద్రంలో ఈత కొట్టడం లేదా గాలిలో ఎగరడం లాంటి సులువైన మార్గంలో ఎక్కడైనా చదువుకోవచ్చని ఆయన అన్నారు. లామాలు శిష్యులకు తమ రెండు కాళ్లపై తాము నిలబడటం, ఆ తర్వాత ఎగరడం నేర్పించడమేనని వివరిస్తూ, ఎలా చదవాలో, ఏం చదవాలో మార్గనిర్దేశనం చేసేవారు. అప్పుడు, అతను తన శిష్యులను గూడు నుంచి బయటకు నెట్టివేసి వాళ్ళను స్వంతంగా వదిలేసేవారు.

రింపోచే గారు అతనిపై ఏ విధంగానూ ఆధారపడకూడదని నాకు బోధించడానికి అనేక పద్ధతులను ఉపయోగించారు. ఉదాహరణకు, రింపోచే గారికి మరియు నాకు చాలా దగ్గరి సంబంధం ఉన్నప్పటికీ, అతను అన్ని పరిస్థితులలో నాకు సహాయం చేయగలిగినట్లు ఎప్పుడూ నటించలేదు. ఒకసారి నేను చాలా అనారోగ్యానికి గురయ్యాను మరియు నేను తీసుకుంటున్న మందులు నాకు సహాయపడలేదు. పాశ్చాత్య, టిబెటన్ లేదా భారతీయ వైద్య వ్యవస్థ గురించి మరియు ఏ వైద్యుడిపై ఆధారపడటం ఉత్తమం అనే దాని గురించి నేను రింపోచే గారిని అడిగినప్పుడు, ఆయన ప్రస్తుతానికి తన వివరణలు అస్పష్టంగా ఉన్నాయని చెప్పారు. దానికి బదులుగా అతను నన్ను మరొక గొప్ప లామా వద్దకు పంపారు, అతను మరింత సమర్థవంతమైన చికిత్సను కనిపెట్టడంలో నాకు సహాయపడ్డాడు. అలా నేను త్వరలోనే కోలుకున్నాను.

చాలా సంవత్సరాల తర్వాత, రింపోచే గారు నాకు గురువు గారి కోసం అనువదించడానికి శిక్షణ ఇస్తున్నారని నేను గ్రహించాను. రింపోచే గారు అతనికి ఇవ్వడానికి సిద్ధం చేస్తున్న బహుమతిలా నేను ఉన్నానని కొన్నిసార్లు నేను అనుకున్నాను. అయితే సరిగ్గా సేవ చెయ్యాలంటే  నేనెప్పుడూ గురువు గారితో మమేకం కాకూడదు, అతని పైనే ఆధారపడకూడదు. తన అనువాద అవసరాలకు తగినట్లుగా ఆయన ఎంచుకోగల అనేక గోల్ఫ్ క్లబ్ లలో నేనూ ఒకడిని అవ్వాలి. నేను విపరీతమైన ఒత్తిడిని ఎదుర్కోవాల్సి ఉంటుంది మరియు నా అహంను అధిగమించాల్సి ఉంటుంది.

దలైలామా గారికి సేవ చేసేటప్పుడు సరిగ్గా ఎలా ప్రవర్తించాలో రింపోచే గారు నాకు నేర్పించారు. ఉదాహరణకు, దేవుని అనువాదకులు నృత్యంలో ఉన్నట్లుగా చేతులు కదపకూడదు లేదా జంతు ప్రదర్శనశాలలో లాగా అతని వైపు చూడకూడదు. దానికి బదులుగా, వారు తల దించుకోవాలి, పూర్తిగా ఏకాగ్రతతో ఉండాలి మరియు వారి వ్యక్తిత్వాలకు ఎప్పుడూ దేనినీ మార్చకూడదు. వారు వ్యక్తులను మరియు పాయింట్లను ఆయన ప్రస్తావించిన క్రమంలో లిస్ట్ చెయ్యాలి, గురువు గారు చెప్పే దేనినీ అర్థం లేదా ఉద్దేశ్యం లేదని ఎప్పుడూ మార్చకూడదు లేదా పరిగణించకూడదు.

విదేశీయులు దాదాపు ప్రతి లామాను "గురువు గారు" అని పిలిచే విధంగా కాకుండా, లామాల యొక్క టైటిల్ లను సరిగ్గా అనువదించాలి. ఈ లామాలను గౌరవించడానికి బదులుగా, ఈ అవగాహన లేని పాశ్చాత్య ఆచారం దలైలామాను కించపరుస్తుంది. విదేశీయులు తమను దలైలామాతో సమానంగా గౌరవప్రదంగా సంబోధిస్తున్నారని తెలిస్తే ఈ లామాలు భయ భ్రాంతులకు గురవుతారు. కాథలిక్ చర్చి మరియు దౌత్య దళాలలో లాగా, టిబెటన్ ప్రోటోకాల్ మరియు టైటిల్ ల క్రమానుగత ఉపయోగం కఠినమైన నియమాలను అనుసరిస్తుంది.

గురువు గారిని నేను అనువదించినప్పుడల్లా, సెర్కాంగ్ రింపోచే గారు నా ఎదురుగా కూర్చొనేవారు. అతన్ని చూస్తూ అతని శిక్షణను గుర్తు తెచ్చుకోవడం నాకు బాగా సహాయపడింది. ఉదాహరణకు ఒకసారి ధర్మశాలలో కొన్ని వందల మంది పాశ్చాత్యులు, కొన్ని వేల మంది టిబెటన్ల ప్రేక్షకుల ముందు అనువదించినప్పుడు, ఆయన నన్ను ఆపి, "అతను తప్పు చేశాడు!" అని నవ్వుతూ అరిచారు. గురువు గారికి ఇంగ్లిష్ బాగా అర్థమవుతుంది. నేను చీమలా కార్పెట్ కిందకు వెళ్లిపోవాలని అనుకున్నప్పటికీ, నా దృష్టి క్షేత్రంలో కూర్చున్న రింపోచే గారిని డమ్మీ తన సంయమనాన్ని కొనసాగించడానికి సహాయపడింది.

అయితే, కొన్నిసార్లు, నా పాఠాలను నాకు బలవంతంగా గుర్తు చేయాల్సిన అవసరం ఉంది. ఉదాహరణకు బోధ్ గయాలోని బోధి వృక్షం కింద సుమారు పదివేల మందికి ఆయన చేసిన ఉపన్యాసాన్ని నేను అనువదించాను. నా మైక్రోఫోన్ పాడవడంతో ఆయన సౌండ్ ఎక్విప్ మెంట్ ను షేర్ చేసుకోవడానికి నన్ను మంత్ర గురువు ఒడిలోకి వెళ్ళేలా చేశారు. ఇది కూడా పనిచెయ్యడం ఆగిపోయింది. అప్పుడు ఆయన నన్ను తన సింహాసనానికి, ముందు వరుసలో ఉన్న సెర్కాంగ్ రింపోచే గారికి మధ్య నేలపై కూర్చొబెట్టి వాక్యాల మధ్య తన మైక్రోఫోన్ ను నాకు అందించారు. నన్ను నేను కంట్రోల్ చేసుకోలేనంత కంగారు పడ్డాను. సంప్రదాయ మర్యాదపూర్వక పద్ధతిలో రెండు చేతులు చాపకుండా కేవలం ఒక చేత్తో మైక్ ను తీసుకుని, తిరిగి గురువు గారికి అందించాను. ఆ తర్వాత అరటిపండు పట్టుకునే కోతిలా మైక్రోఫోన్ తీసుకున్నందుకు రింపోచే గారు నన్ను కొట్టారు.

పాశ్చాత్యులు తమను తాము గురువు గారికి తమ అత్యుత్తమ శక్తిలో సమర్పించారని రింపోచే గారు శ్రద్ధ వహించారు. దేవుని బహిరంగ బోధనల వద్ద వారి ప్రవర్తన ఎప్పుడూ అతన్ని ఆశ్చర్య పరిచింది. భగవంతుడు ఎవరో తెలుసుకోవడం ముఖ్యమని ఆయన అన్నారు. ఆయనది మామూలు పునర్జన్మ కాదు. ఆయన సన్నిధిలో ఉండటం ప్రత్యేక గౌరవం మరియు వినయాన్ని కోరుకుంటుంది. ఉదాహరణకు, దీక్ష లేదా ఉపన్యాసం సమయంలో టీ విరామ సమయంలో, గురువు గారు లేనట్లుగా దర్శన క్షేత్రంలో నిలబడి మాట్లాడటం చాలా మొరటుగా ఉంటుంది. ఏ సంభాషణలో అయినా దాని నుంచి దూరంగా రావడమే సరైన మర్యాద.

ఒకసారి ఒక పాశ్చాత్య బౌద్ధమత సంస్థ ధర్మశాలలో నేను గురువు గారి కోసం అనువదించిన ప్రవచనాన్ని స్పాన్సర్ చేసింది. లిఖితపూర్వక ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఇవ్వడానికి ఆయన ముందుకొచ్చారు. ప్రతి సెషన్ తర్వాత, మరుసటి రోజు సమర్పించిన ప్రశ్నలను చదవమని రింపోచే గారు నన్ను కోరారు మరియు తెలివితక్కువ లేదా చిన్న చిన్న ప్రశ్నలను నిర్ణయాత్మకంగా తిరస్కరించారు. రింపోచే గారు నన్ను ప్రశ్నలను బాగా లోతుగా ఉండేలా పునఃసమీక్షించమని లేదా పునర్నిర్మించమని కోరారు. వాళ్ళు గురువు గారి సమయాన్ని లేదా ఆ సమాధానం నుంచి చాలా మందికి ప్రయోజనం పొందే అవకాశాన్ని వృధా చెయ్యకూడదు. ఆ ప్రశ్నలు ఎంత అద్భుతంగా, లోతుగా ఉండాలో అని చాలా సార్లు చెప్పారు. ఆయనతో కలిసి ప్రయాణించినప్పుడల్లా ఈ ఎడిటింగ్ ప్రక్రియను పాటించడం నేను నేర్చుకున్నాను.