پیار نوں پسارنا

وستر

بدھ مت وچ پیار توں مراد دوجیاں دی خوشی اتے خوشی دے سبب پیدا کرن دی آشا اے اتے ایس وچ ایس خوشی نوں وجود وچ لیاون دی زبردست آشا، جے ہو سکے، وی شامل اے، نہ کہ کسے مجہول حالت نوں اپنانا اتے ایہ امید کرنا کہ کوئی ہور مدد کر دے گا۔ ایس نوں لاگو کرنا اک جگتائی گل اے، سب اوپر اے، نہ صرف اوہناں اوپر جنہاں نوں اسی پسند کرنے آں یا جو ساڈے نیڑلے نیں، بلکہ اوہناں اوپر وی جنہاں نوں اسی پسند نئیں کردے۔ ایس قسم دی عالمگیر محبت ان پکھ اے: ایہ لگاوٹ، دشمنی اتے امن جوگ توں ازاد اے ایس دی وجہ ایہ ہے کہ ایس دی بنیاد ایس تصور اوپر اے کہ خوشی دی طلب رکھن اتے سنتاپ توں بچن دے معاملہ وچ اسی سب برابر آں۔ اوہناں دا سبھاو ویری ہو سکدا اے جو کہ اوہناں لئی سنتاپ دا سبب ہووے۔ پر ایس دی وجہ کیول ایہ ہے کہ اوہ پلیکھے دا شکار نیں اتے نئیں جاندے کہ اوہناں نوں خوشی کس طراں ملے گی۔

تاں، اسی اپنے پیار دی بنیاد کیول ایس گل اوپر رکھنے آں کہ سب لوکی خوشی دے طلبگار نیں، جویں کہ اسی خود ۔ اسی اوہناں دے کم نوں اوہناں لئی اپنے پیار دی بنیاد نئیں بناوندے، اتے یقیناً ایس اوپر نئیں کہ اوہ ساڈے نال چنگا ورتا کردے نیں یا نہیں یا ساڈی محبت دا جواب محبت نال دیندے نیں۔ چونکہ ساڈی اوہناں نال کوئی توقع جُڑی ہوئی نہیں اتے نہ ہی کوئی پکھ موجود نیں، ساڈا غیر مشروط پیار من دی اک شانت حالت اے؛ ایہ ساڈے من نوں کسے عقل توں خالی سوچ یا رویہ جس دی بنیاد لگاوٹ ہووے نال دھندلا نئیں کردا۔

ساڈے پیار دا جذباتی رنگ سب نال میل اتے تشکر دا احساس اے۔ ملاپ اتے تشکر دے احساس دا مُڈھ ایس گل دا احساس اے کہ ہر اوہ شے جو اسی ورتنے آں یا خرچ کرنے آں دوجے لوکاں دی محنت دا نتیجہ اے۔ جے دوجے لوکی محنت نہ کردے تے جو چیزاں اسی استعمال کرنے آں، اوہ خام مال جو شیواں بنان وچ خرچ ہوندا اے، خوراک جو اسی کھانے آں، کپڑا لتا جو اسی پانے آں، ساڈے گھراں وچ پانی اتے بجلی دی رسد، انٹرنیٹ اوپر جانکاری، وغیرہ کتھوں آئے ؟ ایتھوں تک کہ لوکی بالواسطہ شیواں دی مانگ پیدا کردے نیں جس دے نتیجہ وچ شیواں کارخانیاں وچ بنائی جاندیاں نیں جنہاں نوں اسی خریدنے آں۔

اسی جناں زیادہ ایس میل اتے تشکر دے احساس نوں محسوس کرئیے، اسی اونا ہی زیادہ خوش اتے محفوظ محسوس کرنے آں۔ ایس دا تعلق غدۂ نخامیہ وچوں رسن والے ہارمون نال اے – اوہ ہارمون جو ماں اتے نو زائدہ دے وچکار رشتہ مضبوط کرن وچ شامل اے۔ اک وار جدوں اسی ایہ گرم اتے خوشی بھریا جذبہ پیدا کر لئیے، تے اسی ایس نوں مراقبہ وچ استعمال کر سکنے آں، پہلے اپنی خاطر، کیونکہ جے اسی اپنے لئی ہی خوشی دے طلبگار نہ ہوواں گے، تے اسی دوجیاں دی خوشی دی آشا کیوں کراں گے۔ فیر اسی اُنّت پذیر جتھیاں وچ ایس دا چرچا کراں گے، اودوں تک کہ سب ایس وچ شامل نہ ہو جان۔

ہر مرحلہ اوپر ساڈی محبت وچ تن خیال شامل نیں:

کیا ہی ودیہ گل ہووے گی جے ہور لوکی خوش ہون اتے اوہناں دی خوشی دے سبب موجود ہون۔
کاش کہ اوہ خوش ہون، جس دا مطلب اے، "ایہ میری دلی آشا اے کہ اوہ خوش ہون۔"
"کاش میں اوہناں نوں خوشی پوہنچان جوگا ہوواں۔ "

جدوں اسی غیراں لئی خوشی دے سبب پیدا کرن دا سوچنے آں، تے سانوں پہلے اوہناں دی خوشی دے سبب دی پچھان کرنی چاہیدی اے جے اوہ بھُکے ہون تے ساڈی ایہ آشا کافی نئیں کہ کاش اوہناں کول کافی کھانا ہووے؛ بلکہ سانوں ایہ احساس وی ہونا چاہیدا اے کہ جے اوہ اک وقت دا کھانا کھا کے خوش نیں، تے اوہ غیر صحت بخش غذا حد توں ودھ کھا کے موٹاپے دا شکار وی ہو سکدے نیں۔ تاں اسی اوہناں لئی کھان دی عادتاں بارے جذبتی سنتولن، قناعت اتے اچار ونت دی آشا وی رکھنے آں۔ روپیہ پیسہ اتے مادی شیواں بارے وی ایہی معاملہ اے۔ اسی کسے عارضی خوشی جو کسے مادی ضرورت پوری ہون نال ملے دی بجائے پائدار، ہمیش دی خوشی دی آشا کرنے آں۔

مراقبہ

ساہ اوپر گوہ راہیں شانت ہو جاؤ۔
سوچو کہ ہر شے جس دا تسی ورتو کردے او اوہ دوجیاں اوپر نربراے۔
دوجے سب لوکاں نال اک سمبندھ محسوس کرو اتے ڈوہنگے تشکر دا احساس من وچ لیاؤ۔
گوہ کرو کہ ایس نال تہانوں کس طراں گرمائی، سرکھشا اتے خوشی ملدی اے۔
اپنے آپ اوپر توجہ دیو اتے ویکھو کہ تسی اکثر سنتاپی ہوندے او۔
انج سوچو: کیا ودیہ گل ہووے جے میں خوش ہوواں اتے میرے کول خوشی دے سبب موجود ہون؛ کاش میں خوش ہوواں؛ کاش میں اوہ سبب پیدا کر سکاں جو مینوں ہور خوشی دین؛ نہ صرف عارضی جھوٹی خوشی؛ بلکہ ہمیش دی خوشی۔ تسی انج دی چیزاں نوں وی تصور وچ لیا سکدے او جو تہانوں اک خوش باش انسان بنا سکن - جذباتی سنتولن اتے استحکام، اک شانت شفاف من، بہتر سُرت دوجے لوکاں نال بہتر سمبندھ دی یوگتا، وغیرہ۔
(اختیاری: اپنے آپ نوں گرم پیلی روشنی نال بھریا ہویا محسوس کرو، جو ایس گرم خوشی دی نشانی ہووے۔)
فیر ایہی عمل کسے انج دے پرش نال دوہراو جس نوں تسی پسند کردے او اتے کجھ ہور پسندیدہ لوکاں دے نال دوہراو۔
(اختیاری: ایس گرم پیلی روشنی دا تصور کرو جو تہاڈے وچوں نکل رہی اے اتے اس شخص وچ جا رہی اے۔)
فیر اوہ لوکی جنہاں دا تہاڈی زندگی وچ سوائے عارضی ٹاکرے دے کوئی واسطہ نئیں، جویں کہ دکان وچ سودا سلف دی قیمت وصول کرن والا کارندہ، یا بس ڈرائیور۔
فیر اوہ لوکی جو تہانوں پسند نئیں۔
فیر تناں جتھیاں نوں اک تھاں محسوس کرو۔
فیر ایس پیار دا گھیرا پسار کے اپنے شہر، اپنے دیس، سغوں پوری دنیا نوں لپیٹ وچ لے لو۔

مکدی گل

پکھ توں پاک، جگتائی پیار، اک ولیواں جذبہ اے، جس وچ سب لوکاں دے نال سمبندھ دا احساس اتے تشکر دا احساس کہ کس طراں اوہناں نے بالواسطہ اتے بلا واسطہ ساڈی بھلائی وچ وادھا کیتا شامل اے۔ ایہ اک شانت اتے گرم جذباتی حالت اے جو لگاوٹ، کیڑ یا لا تعلقی، اتے تہاڈے من پسند یا اجنبی لوکاں نال سمبندھ دی نوعیت توں پاک اے۔ ایہ غیر مشروط اتے سب لئی اے، بھاویں اوہناں دا رویہ کسے طراں دا ہی ہووے، کیونکہ ایس دی بنیاد اجیہی مساوات اوپر اے جس وچ خوشی پان اتے کدی سنتاپی نہ ہون دے معاملہ وچ سب دی برابری دا احساس شامل اے۔ ایہ بدلے وچ کسے قسم دی کوئی توقع نئیں رکھدا۔ ایہ کیول کوئی مجہول احساس نئیں اے، بلکہ اوہ سب کجھ کردا اے جس نال دوجے لوکاں نوں نہ صرف مادی شیواں توں پراپت ہون والی عارضی خوشی توں نجات ملے بلکہ دیرپا، ہمیش دی خوشی ملے جو پریشان کرن والے جذبے اتے ولیویں وچاراں توں مکتی اوپر ملدی ہے۔

دردمندی سمادھ