Poszerzanie miłości

Objaśnienie

W buddyzmie miłość definiuje się jako pragnienie, by inni byli szczęśliwi i posiedli przyczyny szczęścia. Obejmuje ona gotowość niesienia innym pomocy w uzyskaniu owego szczęścia, jeśli mamy taką możliwość, a zatem nie jest to tylko siedzenie sobie bezczynnie z nadzieją, że pomoże ktoś inny. Miłość jest czymś powszechnym, obejmuje wszystkich, nie tylko tych, których lubimy lub z którymi jesteśmy blisko, ale także obcych, a nawet tych, których nie lubimy. Ten rodzaj powszechnej miłości jest zatem bezstronny: wolny od przywiązania, niechęci i obojętności. Jest tak, ponieważ opiera się ona na świadomości, że wszyscy chcą być szczęśliwi, a zatem że pod tym względem wszyscy są tacy sami. Inni mogą zachowywać się i myśleć w destrukcyjny sposób, powodując w ten sposób swą nieszczęśliwość, lecz czynią tak, gdyż są zdezorientowani i pomieszani. Po prostu nie wiedzą, co przyniosłoby im szczęście.

Tak więc miłość opieramy na myśli, że wszyscy inni chcą być szczęśliwi, podobnie jak sami tego pragniemy. Nie opieramy naszej miłości na tym, co w sensie ogólnym robią inni, a z pewnością nie na tym, czy są wobec nas mili, i czy odwzajemniają naszą miłość. Ponieważ nie mamy żadnych oczekiwań ani uprzedzeń, nasza bezwarunkowa miłość jest spokojnym stanem umysłu, nie zaciemniającym go irracjonalnymi myślami czy zachowaniami wynikającymi z przywiązania.

Emocjonalny ton miłości to poczucie więzi ze wszystkimi i poczucie wdzięczności wobec wszystkich. Owo poczucie więzi i wdzięczności wynika ze świadomości, że wszystko, co konsumujemy lub z czego korzystamy, pochodzi z pracy innych. Gdyby nie ciężka praca innych, skąd wzięłyby się przeróżne produkty, których używamy, surowce do ich wytwarzania, cała żywność, którą spożywamy, wszystkie ubrania, które nosimy, prąd elektryczny i woda w naszych domach, a także dostęp do przeróżnych informacji z których korzystamy w internecie itp.? Inni ludzie pomagają nam nawet w pośredni sposób, gdyż tworzą rynek, stymulując w ten sposób innych do wytwarzania produktów, które kupujemy.

Im silniejsze jest w nas owo poczucie więzi i wdzięczności, tym bezpieczniejsi i szczęśliwsi będziemy się czuć. Owo poczucie kontroluje oksytocyna – hormon odpowiedzialnym za tworzenie się więzi między matką a noworodkiem. Kiedy już wzbudzimy w sobie to ciepłe, pełne szczęścia uczucie, w medytacji poszerzamy je najpierw na siebie, bowiem jeśli nie życzylibyśmy szczęścia samemu sobie, jakże moglibyśmy życzyć go komukolwiek innemu. Następnie poszerzamy je na coraz to szersze grupy tak, by objęło wszystkich.

Na każdym kroku nasza miłość zawiera trzy myśli:

• Jak cudownie byłoby, gdyby inni byli szczęśliwi i posiedli przyczyny szczęścia.
• Oby byli oni szczęśliwi, co oznacza: „Naprawdę pragnę, by byli szczęśliwi”.
• „Obym mógł przynieść im szczęście”.

Jeśli myślimy o zapewnieniu innym przyczyn szczęścia, musimy najpierw zidentyfikować przyczyny ich nieszczęśliwości. Jeśli są głodni, nie chcemy jedynie, by mieli dosyć jedzenia, ale zdajemy sobie sprawę, że nawet jeśli będą szczęśliwi bezpośrednio po posiłku, jeśli przejedzą się niezdrowym jedzeniem, może przyczynić się to do otyłości. Dlatego życzymy im także równowagi emocjonalnej, zadowolenia oraz panowania nad swoimi nawykami związanymi z odżywianiem się. To samo dotyczy pieniędzy, dóbr materialnych itp. Myślimy o długofalowym, trwałym szczęściu, a nie tylko o szybkim zaspokajaniu chwilowych materialnych potrzeb.

Medytacja

• Uspokój umysł, skupiając się na oddechu.
• Pomyśl o tym, jak wszystko, co konsumujesz i czego używasz, zależy od innych.
• Skoncentruj się na poczuciu więzi ze wszystkimi i głębokim poczuciu wdzięczności.
• Zauważ, jak dzięki temu czujesz się cieplej, bezpieczniej i szczęśliwiej.
• Skoncentruj się na sobie i zauważ, że często czujesz się nieszczęśliwy.
• Pomyśl: Jak cudownie byłoby, gdybym był szczęśliwy i posiadł przyczyny szczęścia; obym był szczęśliwy; obym rozwinął przyczyny, które przyniosą mi więcej szczęścia, nie tylko powierzchownego, chwilowego, lecz długofalowego szczęścia. Możesz nawet pomyśleć o konkretnych rzeczach, które uczyniłyby cię szczęśliwszą osobą – takich jak emocjonalna równowaga, stabilność, spokojny, jasny umysł, większe zrozumienie, lepsze relacje z innymi itp.
• [Opcjonalnie: wyobraź sobie, że wypełnia cię ciepłe żółte światło, reprezentujące to ciepłe szczęście.]
• Następnie zrób to samo z kimś, kogo lubisz i rozszerz to na kilka osób, które lubisz.
• [Opcjonalnie: wyobraź sobie, że promienieje z ciebie ciepłe żółte światło i wypełnia tę osobę.]
• Następnie zrób to samo z ludźmi, z którymi tylko się stykasz, z którymi nie masz szczególnego związku, tacy jak na przykład kasjer w sklepie lub kierowca autobusu.
• Następnie zrób to samo z ludźmi, których nie lubisz.
• Teraz zrób to samo ze wszystkimi trzema grupami naraz.
• Następnie rozszerz tę miłość na wszystkich w swoim mieście, kraju i na całym świecie.

Podsumowanie

Pozbawiona uprzedzeń, wszechogarniająca miłość jest złożoną emocją, w której poczucie więzi ze wszystkimi łączy się z poczuciem wdzięczności za to, jak bezpośrednio lub pośrednio przyczyniają się do tego, że dobrze funkcjonujemy w życiu. Jest to spokojny, ciepły stan emocjonalny, wolny od przywiązania, odrazy czy obojętności, w którym nikogo nie faworyzujemy ani nikogo nie wykluczamy. Jest to bezwarunkowe uczucie, obejmujące wszystkich, bez względu na ich zachowanie. Wynika ono ze zrozumienia, iż wszyscy są sobie równi, gdyż wszyscy jednakowo pragną szczęścia i chcą uniknąć nieszczęśliwości. Nie ma w nim oczekiwania na otrzymanie czegokolwiek w zamian. Nie jest to również bierne uczucie, lecz prowadzące nas ku podejmowaniu wszelkich działań, jakie leżą w naszej mocy, by pomagać innym w osiągnięciu nie tylko krótkotrwałego szczęścia bycia wolnym od potrzeb materialnych, ale także długotrwałego szczęścia wynikającego z wolności od zakłócających emocji i pomieszanych myśli.