มีคนจำนวนหนึ่งที่เชื่อว่าศาสนาไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับการประพฤติตนอย่างมีจริยธรรมในชีวิตของเรา พวกเขารู้สึกว่าคุณค่าอย่างความรักและความความเห็นอกเห็นใจเป็นสิ่งที่ไม่ได้ผูกติดอยู่กับศาสนาใด ฉันเรียกคุณค่าดังกล่าวนี้ว่า “จริยธรรมสากล” หรือ “ความเชื่อสากล” เราสามารถส่งเสริมจริยธรรมในการใช้ชีวิตของเราได้ ถึงแม้ว่าจะไม่กล่าวถึงศาสนา หรือแม้แต่สำหรับผู้ที่ไม่ศรัทธาศาสนาใดเลยก็ตาม
หลักฐานพื้นฐานของจริยธรรมสากลคือ ทุกคนเท่าเทียมกันอย่างแท้จริงในด้านความปรารถนาที่จะมีความสุข ความปรารถนาในการรับความรัก และความปรารถนาที่จะได้รับความเคารพ รัฐธรรมนูญของประเทศอินเดียมีรากฐานอยู่บนหลักการสากลของความเป็นสากล ซึ่งเคารพธรรมเนียมและศาสนาทั้งหมดโดยไม่มีความโอนเอียง เป้าหมายปัญญาแบบอินเดียคือ การสร้างโลกที่มีความสันติสุขมากขึ้นผ่านการศึกษาด้านศีลธรรมและความตระหนักรู้ด้านจริยธรรม จริงอยู่ว่าการศึกษาได้สร้างความก้าวหน้าในด้านวิทยาศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ การเมือง เทคโนโลยี ศิลปะ และวรรณกรรมเป็นอย่างมาก แต่สิ่งเหล่านี้กลับดูไม่น่าประทับใจเท่าไหร่นักเมื่อเทียบกับปัญหาที่ผู้คนส่วนใหญ่ต้องเผชิญในปัจจุบันนี้
รูปแบบการสอนแบบเปลี่ยนแปลงอิงจากหลักสากลที่ว่ามนุษยชาติถือเป็นครอบครัวเดียวกัน คุณสมบัติของความเป็นมนุษย์และศีลธรรมความดี รวมถึงความสามารถต่าง ๆ อย่างตรรกะ การเอาใจเขามาใส่ใจเรา การใช้เหตุผลและการใช้สัญชาตญาณทางศีลธรรมนั้นจำเป็นต้องได้รับการปฏิบัติ เพื่อให้นักเรียนสามารถเข้าถึงศักยภาพสูงสุดของจิตใจและอารมณ์ของตน การศึกษาที่ไม่มีจริยธรรมสากลนั้นมักจะพุ่งเป้าไปที่การพัฒนาด้านเศรษฐกิจ ซึ่งไม่สามารถแก้ปัญหาทั้งด้านปัญหาทางจิตใจในระดับบุคคลและปัญหาทางสังคมในระดับใหญ่ได้
หากความเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยีกำลังส่งเสริมวิธีการใหม่ ๆ ในการ “ทำ” สิ่งต่าง ๆ จริยธรรมสากลก็จะส่งเสริมวิธีการใหม่ในการ “อยู่” นั่นเอง วิวัฒนาการเกิดขึ้นเมื่อสิ่งมีชีวิตยู่ยอมรับการกระทำ การพัฒนาแบบก้าวกระโดดในด้านเทคโนโลยีนำไปสู่คำถามจริงจังหลายข้อ เช่น จริยธรรมสากลจะสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวเองและนำมาซึ่งสันติภาพและอิสรภาพสำหรับมนุษยชาติได้อย่างไร? แล้วเราจะสร้างลักษณะของตนเองที่แข็งแกร่งและยั่งยืนได้อย่างไร?
หากเราไม่เปิดใจ เราก็จะไม่สามารถเติบโตได้ ทั้งครูและนักเรียนจำเป็นต้องทำการเปลี่ยนแปลง หากคุณอยากเป็นมนุษย์ที่ดี คุณก็ไม่มีวิธีอื่นนอกเสียจากการนำวิธีการและคุณค่าทางจริยธรรมไปใช้ ฉันมีตัวตนของฉัน แต่ฉันก็ต้องยอมรับว่าในสังคมเรามีความหลากหลายเป็นอย่างมาก จริยธรรมสากลทำให้คนเราแข็งแกร่งขึ้นและรู้จักตัวเองได้ บางครั้งผู้คนก็สับสนและคิดไปว่า หากคุณต้องการเป็นผู้ชนะในโลกแห่งวัตถุนิยมแล้ว คุณจำเป็นต้องสละจริยธรรม แม้แต่ในโลกวัตถุนิยม หากคุณอยากเป็นมหาเศรษฐี คุณก็ต้องเป็นที่พึ่งพาได้ ในการพึ่งพาได้นี้คุณจำเป็นต้องมีจริยธรรมและความซื่อสัตย์ หากคุณมีพ่อครัวหรือแม่ครัวทำอาหารอร่อย ๆ ให้ทานที่บ้านทุกวันและคุณก็ซาบซึ้งในตัวเขามาก แต่วันหนึ่งคุณพบว่าเขาเริ่มลักเล็กขโมยน้อยจากคุณไป คุณก็ต้องไล่เขาออกไปจากบ้าน หากคุณไม่สามารถทนต่อความไม่ซื่อสัตย์จากลูกน้องได้ คุณจะคาดหวังให้เจ้านายคุณยอมรับความไม่ซื่อสัตย์ของคุณได้อย่างไร?
สิ่งเหล่านี้ง่ายต่อการเข้าใจมาก มันไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรเลย