Ludzki umysł jest zarówno źródłem, jak i – jeśli prawidłowo pokierowany – rozwiązaniem dla wszystkich naszych problemów. Ci, którzy uzyskują znakomite wykształcenie, lecz którym brak dobrego serca, są bezpośrednio zagrożeni staniem się ofiarami lęku, brakiem spokoju płynącym z pragnień niemożliwych do zaspokojenia. Wiedza materialna może łatwo stać się źródłem negatywnych myśli i uczuć. Zaś odwrotnie, autentyczne zrozumienie wartości duchowych sprowadza pokój. – XIV Dalajlama
Kiedy w Centrum Etyki i Wartości Transformatywnych im. Dalajlamy w Massachusetts Institute of Technology Jego Świątobliwość objaśniał, dlaczego musimy rozmawiać o uniwersalnej etyce, powiedział, że znacząca część spośród siedmiu miliardów ludzi na tej planecie nie posiada żadnej szczególnej religii i stwierdził, że nie możemy oferować tym ludziom systemu ćwiczenia umysłu opartego na jakiejś szczególnej religii. Powiedział, że jest bardzo ważne, aby ów system ćwiczenia opierał się na świeckiej edukacji.
W Ameryce wybuchł wtedy kryzys finansowy i przy tej samej okazji powiedział, że większość z liderów Wall Street wyszło z uniwersytetów należących do prestiżowej tzw. Ivy League. Jak to możliwe, że chciwość i oszustwo tak widoczne podczas tego kryzysu, nie zostały przerobione w trakcie edukacji owych osób? Teraz ten ośrodek w MIT zajmuje się kwestią uczenia się radzenia sobie z chciwością, oszustwem i negatywnością, poprzez rozumienie jak emocje kształtują nasze podejmowanie decyzji i poprzez rozumienie długofalowych uwarunkowań decyzji jakie podejmujemy.
Jego Świątobliwość mówił również o tym, jak stosować uniwersalną etykę w praktyce, podpowiadając trzy punkty:
- Etykę powściągliwości
- Etykę cnoty
- Etykę altruizmu i współczucia.
Etyka powściągliwości dotyczy sposobu porzucania negatywnych nawyków swego ciała i mowy. Jego Świątobliwość powiedział, że ciało jest niesubtelne, zaś umysł jest subtelny. Jeśli nie możemy kontrolować nawet ciała, to jaką możemy mieć nadzieję na kontrolowanie umysłu? Poprzez obserwowanie negatywnych nawyków najpierw ciała, a potem umysłu, stosujemy etyczną powściągliwość pozwalającą nam podejmować etykę cnoty. Oznacza ona doskonalenie naszego pozytywnego zachowania, takiego jak współczucie, dobroć, przebaczanie i rozróżnianie. To nas na koniec doprowadza do etyki altruizmu albo współczucia, w którym dedykujemy swe życie innym.