ការដាក់ក្រមសីលធម៌ជាសកលទៅក្នុងការអនុវត្ត

ចិត្តរបស់មនុស្សគឺជាប្រភព ហើយប្រសិនបើមានការណែនាំត្រឹមត្រូវ វាក៏ជាដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាទាំងអស់របស់យើងផងដែរ។ អ្នកដែលបានរៀនពូកែ តែខ្វះចិត្តល្អ នោះនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ថ្នាក់ធ្លាក់ទៅក្នុងការថប់បារម្ភ ជាការមិនស្ងប់ដែលកើតចេញពីតណ្ហាដែលមិនអាចសម្រេចបាន។ ចំណេះដឹងខាងសម្ភារៈអាចក្លាយជាប្រភពនៃគំនិត និងអារម្មណ៍អវិជ្ជមានយ៉ាងងាយស្រួល។ ផ្ទុយទៅវិញ ការយល់ដឹងពិតប្រាកដអំពីតម្លៃខាងវិញ្ញាណនាំមកនូវសន្តិភាព។ - សម្តេចសង្ឃដាឡៃឡាម៉ាទី១៤

នៅមជ្ឈមណ្ឌល Dalai Lama សម្រាប់សីលធម៌ និងការផ្លាស់ប្តូរតម្លៃនៅវិទ្យាស្ថាន Massachusetts នៃបច្ចេកវិទ្យា នៅពេលដែលទ្រង់បានពន្យល់ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវនិយាយអំពីក្រមសីលធម៌សកល លោកបាននិយាយថា ផ្នែកដ៏សំខាន់នៃមនុស្សប្រាំពីរពាន់លាននាក់នៅលើភពផែនដីនេះមិនមានជំនឿអ្វីពិសេសនោះទេ ហើយបានបញ្ជាក់ថាយើងមិនអាចផ្តល់ឱ្យមនុស្សទាំងនេះនូវប្រព័ន្ធបង្ហាត់ចិត្តដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅលើសាសនាជាក់លាក់មួយនោះទេ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលប្រព័ន្ធបណ្តុះបណ្តាលនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងការអប់រំខាងលោកិយ។

វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុទើបតែផ្ទុះឡើងនៅអាមេរិកនៅពេលនោះ ហើយក្នុងឱកាសដដែលនោះ គាត់បាននិយាយថា មេដឹកនាំភាគច្រើននៅ Wall Street គឺមកពីសាកលវិទ្យាល័យ Ivy League ។ ថាតើហេតុអ្វីបានជាការលោភលន់និងការបោកបញ្ឆោតមិនត្រូវបានគេដោះស្រាយនៅពេលដែលពួកគេកំពុងទទួលការអប់រំ? ឥឡូវនេះមជ្ឈមណ្ឌលនេះនៅ MIT បានចូលរួមនៅក្នុងការសិក្សាអំពីរបៀបដើម្បីដោះស្រាយភាពលោភលន់ ការបោកបញ្ឆោត និងភាពអវិជ្ជមានដោយការយល់ដឹងពីរបៀបដែលអារម្មណ៍ជំរុញការសម្រេចចិត្តរបស់យើង និងការយល់ដឹងអំពីផលប៉ះពាល់រយៈពេលវែងនៃការសម្រេចចិត្តដែលយើងធ្វើ។

ព្រះតេជគុណក៏បានមានបន្ទូលអំពីរបៀបដាក់ក្រមសីលធម៌ជាសាកលដើម្បីអនុវត្តន៍ ដោយលើកឡើងនូវ ៣ ចំណុច៖

• ក្រមសីលធម៌នៃការអត់ធ្មត់
• សីលនៃគុណធម៌
• ក្រមសីលធម៌នៃ altruism និងការអាណិតអាសូរ។

ក្រមសីលធម៌នៃការអត់ធ្មត់គឺជាវិធីដើម្បីបោះបង់ទម្លាប់អវិជ្ជមាននៃរាងកាយ និងការនិយាយរបស់យើង។ ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ថា កាយអាក្រក់ហើយចិត្តគឺសាមញ្ញ។ បើយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងរាងកាយបាន តើយើងមានសង្ឃឹមអ្វីក្នុងការគ្រប់គ្រងចិត្ត? ដោយការសង្កេតឃើញនូវទម្លាប់អវិជ្ជមាននៃកាយ និងពាក្យសំដីជាមុនសិន ហើយបន្ទាប់មកចិត្ត យើងអនុវត្តការអត់ធ្មត់ខាងសីលធម៌ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យយើងចូលរួមក្នុងក្រមសីលធម៌នៃគុណធម៌។ នេះសំដៅលើការលើកកម្ពស់អាកប្បកិរិយាវិជ្ជមានរបស់យើងដូចជាការអាណិតអាសូរ ចិត្តសប្បុរស ការអភ័យទោស និងការយល់ដឹង។ ទីបំផុត វានាំយើងទៅរកក្រមសីលធម៌នៃ altruism ឬ មេត្តាធម៌ ដែលយើងលះបង់ជីវិតរបស់យើងដល់អ្នកដទៃ។