பௌத்த பயிற்சியாளர்களுக்கான செர்காங் ரின்போச்சின் அறிவுரை

மக்கள் எப்போதும் பொது அறிவைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று ரின்போச் அறிவுறுத்துகிறார். ஏனெனில், இவ்வுலக விஷயங்களைப் பற்றி மக்கள் அவரிடம் ஜோசியம் கேட்பது அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை. ஒரு பிரச்சினையை, குறிப்பாக ஆன்மீக விஷயங்களில், சாதாரண வழிமுறைகளால் தீர்த்து வைக்க முடியாத சூழ்நிலையில், ஜோசியம் கேட்பது பொருத்தமானதாக இருக்கும். ஒருமுறை எனது வாடகையைப் பற்றி எனக்கு ஒரு பிரச்சனை ஏற்பட்டு என்ன செய்வது என்று கணிப்பு கேட்டேன். ஒரு வழக்கறிஞரைப் போய் பார் என்று ரின்போச் என்னை அங்கிருந்து துரத்திவிட்டார்.

மேலும், எந்தவொரு செயலையும் திட்டமிடும் போதும், எப்போதும் குறைந்தபட்சம் மூன்று சாத்தியமான நடவடிக்கைகளை கொண்டிருக்குமாறு ரின்போச் பரிந்துரைக்கிறார். அத்தகைய யுக்தியில் இருந்து பெறப்பட்ட வளைந்துகொடுக்கக் கூடிய ஒரு திட்டம் தோல்வியுற்றால் செய்வதறியாது பீதியடைவதில் இருந்து தடுக்கிறது. பல மாற்றுத் திட்டங்களைத் தயாராக வைத்திருப்பது, அவற்றில் குறைந்தபட்சம் ஒன்று வேலை செய்யும் என்ற நம்பிக்கையின் மூலம் பாதுகாப்பு உணர்வை வழங்குகிறது.

இருப்பினும், சீடர்கள் சில சமயங்களில் ஜோசியங்களைச் சார்ந்து இருப்பார்கள், இதனால் அவர்கள் சுயமாக சிந்திக்க இயலாமைக்கு ஆளாகிறார்கள். தங்கள் வாழ்க்கைக்கான பொறுப்பைத் தவிர்த்து, அத்தகைய நபர்கள் யாரோ ஒருவர் தங்களுக்காக முடிவுகளை எடுக்க விரும்புகிறார்கள். முக்கிய முடிவுகளைப் பற்றி ஒரு ஆன்மீக ஆசிரியரிடம் ஆலோசனை பெறுவது பெரும்பாலும் உதவியாக இருந்தாலும், இதைச் செய்வதற்கான மிகவும் நிலையான வழி அவருடைய மதிப்புகளை உள்வாங்குவதாகும். லாமா இல்லாவிட்டாலும், இந்த மதிப்புகள் எப்போதும் புத்திசாலித்தனமான நடவடிக்கையைத் தீர்மானிக்க அவர்களுக்கு உதவும்.

அவர்கள் விரும்பும் பதிலைப் பெறும் வரை ஒரே கேள்விக்கு பல லாமாக்களைக் கணிக்கக் கோருவதை குறிப்பாக ரின்போச் எதிர்த்து அறிவுறுத்தினார். கணிப்பு கேட்பது லாமாவின் மீதான நம்பிக்கையையும் வாய்மையையும் குறிக்கிறது. இதன் பொருள் அந்த நபர் என்ன ஆலோசனை கூறுகிறாரோ அதைச் செய்வதாகும். மேலும், ஒரு லாமாவிடம் வந்து மற்றொரு ஆசிரியர் இதை அல்லது அதைச் செய்யுங்கள் என்று கூறினார், ஆனால் நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? நான் அதை செய்ய வேண்டுமா? என்று கேட்பவர்களுக்கு எதிராக ரின்போச் எச்சரித்தார். ஒரு லாமாவை மற்றொரு ஆன்மீக குருவின் கூற்று தவறு என்று சொல்ல வேண்டிய அவலமான நிலையில் வைப்பது, உணர்வு இல்லாததைக் காட்டுகிறது.

பெரும்பாலான மேற்கத்தியர்களுக்கு, உண்மையில், லாமாக்களிடம் எப்படி சரியாக கேள்விகளைக் கேட்பது என்று தெரியவில்லை. அவர்கள் வந்து அவரிடம் முட்டாள்தனமாக விஷயங்களைக் கேட்டால், ரின்போச் பொதுவாக அவர்களைத் திருத்துவார். உதாரணமாக, ஒருவருக்கு அதிகாரமளிப்பதில் கலந்துகொள்வதா என்று தெரியாவிட்டால், "இந்த தீட்சையில் கலந்துகொள்வது நல்லதா?" என்று கேட்பது கேலிக்குரியது. நிச்சயமாக அது நல்லது; இது மோசமானது என்று யாரும் சொல்லக் கூடாது. மேலும் யாராவது  "நான் கலந்து கொள்ள வேண்டுமா இல்லையா?" "நான் கலந்துகொள்ள கடமைப்பட்டுள்ளேனா இல்லையா?" என்று கேட்டால், யாரும் கலந்து கொள்ள வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை. இதுபோன்ற விஷயங்களைப் பற்றி ஆன்மீக ஆசிரியரின் ஆலோசனையைப் பெறுவதற்குப் பதிலாக, "நான் என்ன செய்ய பரிந்துரைக்கிறீர்கள்?" என்று கேட்பது சிறந்தது.

மேலும், ஒரு லாமாவை அணுகி, அவர் அளிக்கும் அதிகாரத்தைப் பெற அனுமதி கேட்கும்போது, "நான் தீட்சை பெறலாமா வேண்டாமா?" என்று கேட்பது முட்டாள்தனம். இது, "நான் திறமையுள்ளவனா இல்லையா?" எனக் கேட்பதைப் போன்று முற்றிலும் அபத்தமானது. "இந்தத் தீட்சையை நான் பெற்றுக் கொள்ளலாமா?" என்று கேட்பதே சரியான முறையாகும். வெளிநாட்டில் தங்குவதற்கு விசா நீட்டிப்பு கோரும் போது, ஒரு முட்டாள் மட்டுமே, "நான் நீண்ட காலம் தங்கலாமா முடியாதா?" எனக் கேட்பான். உங்களுடைய அனுமதியுடன், நான் நீண்ட காலம் தங்கி இருக்க விரும்புகிறேன்” என்பதே அனுபவம் வாய்ந்தவர்கள் கோரிக்கை விடுக்கும் விதமாகும்.

ஆன்மீகக் காப்பாளரான ஆறு கைகள் கொண்ட மகாகலாவை அழைப்பதற்கான அனுமதி விழாவை வழங்குமாறு டர்னர் ரின்போச்சை பல மாதங்கள் பலமுறை தொந்தரவு செய்தார். இறுதியாக, ரின்போச் ஒப்புக்கொண்டபோது, டர்னர் அவரிடம் தினசரி பாராயணம் என்ன என்று கேட்டார். ரின்போச் அவரை அடித்து, அவர் அர்ப்பணிப்பாக எதையும் செய்ய தயாராக இருக்க வேண்டும் என்று திட்டினார்.

மேற்கத்தியர்கள் ஒரு துவக்கத்தில் இருந்து பாராயணம் செய்யும் அர்ப்பணிப்புப் பற்றி பேரம் பேச முயற்சிக்கும் போது ரின்போச் மிகவும் அதிருப்தி அடைந்தார். அவர் எப்போதும் ஒரு குறிப்பிட்ட புத்தர்-உருவத்திற்கு அதிகாரமளிப்பதை வலியுறுத்தினார், ஏனெனில் அனைவரின் நலனுக்காக ஞானமடைய வேண்டிய நடைமுறையில் ஈடுபட வேண்டும் என்ற உண்மையான விருப்பம் மட்டுமே அதற்குக் காரணமாகும். "நல்ல அதிர்வுகளுக்காக" மட்டும் கலந்துகொள்வது அல்லது எல்லோரும் செல்வதால் செல்வதை, அவர் அபத்தமாக உணர்ந்தார். ஒரு குறுகிய பழக்கமான பின்வாங்கலைச் செய்து, பின்னர் தியானப் பயிற்சியை மறந்துவிட வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் செய்வது முறையற்றது. ஒரு குறிப்பிட்ட தாந்த்ரீக பயிற்சிக்கான அர்ப்பணிப்பு வாழ்நாள் முழுவதும் உள்ளது.

முழுமையாக ஈடுபடுவதற்கு முன்னர் ஆன்மீக நடைமுறைகள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் குறித்து ஆய்வு செய்ய ரின்போச் வலியுறுத்தினார், அதற்குப் பின்னர் காத்திருக்க வேண்டியதில்லை. மேற்கத்தியர்களிடம் ரின்போச் கண்ட மிக  முக்கியமான தவறு இதுவாகும். நாம் முன்கூட்டியே விஷயங்களுக்குள் விரைந்து செல்கிறோம். உறைந்த ஏரியின் மீது ஓடும் பைத்தியக்காரனைப் போல இருக்க வேண்டாம் என்று ரின்போச் எச்சரிக்கிறார்,ஓடத் தொடங்கிய பின்னர் உறைந்திருக்கும் ஏரியின் பனி தனது எடையைத் தாங்கும் அளவுக்கு வலுவாக உள்ளதா என்று ஒரு குச்சியால் குத்தி பின்னர் சரிபார்ப்பதை அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

மக்கள் யாருடைய போதனைகளிலும் கலந்து கொள்ளலாம், மேலும் பணிவின் காரணமாக ஆசிரியரின் துறவற ஆடைகளுக்கு அல்லது அறையில் உள்ள புத்தர் ஓவியத்தின் முன்பு சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து வணங்கலாம் என்று ரின்போச் கூறினார். இருப்பினும், அந்த ஆசிரியரின் சீடராக மாறுவது வேறு விஷயம். எந்த லாமாவுக்கும் வேண்டுமானாலும் நான் மொழிபெயர்க்கலாம் என்று அவர் என்னிடம் கூறினார், ஆனால் ஒருவருக்காக வேலை செய்வது அந்த நபரை எனது ஆன்மீக ஆசிரியராக மாற்றாது. இது உண்மைதான், நான் ஒரு தாந்த்ரீக அதிகாரத்தை மொழிபெயர்த்தாலும் கூட, அவர் அதனை விளக்கினார். ஆசிரியர் மீதான ஒருவரின் அணுகுமுறை மிகவும் முக்கியமானது.

பல மேற்கத்தியர்கள் மிக விரைவாக புத்த துறவிகள் மற்றும் கன்னியாஸ்திரிகளாக மாறுகிறார்கள், இது உண்மையில் அவர்களின் எஞ்சிய வாழ்நாள் முழுவதும் விரும்பப்படுகிறதா என்று பார்க்காமல் அவசரப்படுகிறார்கள் என்பதை ரின்போச் உணர்ந்தார். பெரும்பாலும், அவர்களின் தீட்சை அவர்களின் பெற்றோரை எவ்வாறு பாதிக்கும் அல்லது எதிர்காலத்தில் அவர்கள் எவ்வாறு தங்களை ஆதரிப்பார்கள் என்பதைப் பற்றி சிந்திக்கத் தவறிவிடுகிறார்கள். நிச்சயமாக, ஒருவர் கடந்த காலத்தில் சிறந்த துறவு பயிற்சியாளர்களைப் போல இருந்தால், அவர்கள் குடும்பம் அல்லது பணம் போன்ற காரணிகளைப் பற்றி சிந்திக்கத் தேவையில்லை. இருப்பினும், நாம் மிலரேபாக்களா இல்லையா என்பது நமக்குத் தெரியும்.

இந்த சூழலில், ரின்போச் அடிக்கடி ட்ருப்காங் கெலெக்-கியாட்சோவின் உதாரணத்தை மேற்கோள் காட்டினார். இந்த பெரிய திபெத்திய மாஸ்டர் தனது இளமை பருவத்தில் துறவியாக விரும்பினார், ஆனால் அவரது குடும்பத்தினர் அதை ஏற்கவில்லை மற்றும் மிகவும் வருத்தமடைந்தனர். எனவே அவர் தனது பெற்றோருக்கு அவர்களின் வாழ்நாளில் சிறப்பாக சேவை செய்தார், அவர்கள் இறந்தபோது, அவர் தனது பரம்பரை  சொத்துகளை தகுதியான காரணங்களுக்காக தானம் செய்தார். அதன் பிறகுதான் அவர் துறவியானார்.

எப்போதும் பெற்றோருக்கு மரியாதை மற்றும் சேவை செய்ய ரின்போச் வலியுறுத்தினார். மேற்கத்திய பௌத்தர்களாகிய நாம், எல்லாரையும் முந்தைய ஜென்மங்களில் தாய், தந்தையராக இருந்தவர்கள் என அங்கீகரித்து அவர்களுக்கு கருணையை திரும்பச் செலுத்துவதைப் பற்றி குதூகலமாகப் பேசுகிறோம். இருப்பினும்கூட, தனிப்பட்ட அளவில், நம்மில் பலருக்கு இந்த வாழ்நாளில் நம்முடைய பெற்றோருடன்  நல்ல விதமாக முடியாது. நமது பெற்றோருக்கு சேவை செய்வதும், அன்பாக நடந்து கொள்வதும், ரின்போச் கற்பித்தது, உண்மையில் ஒரு சிறந்த பௌத்த நடைமுறையாகும்.

யாரேனும் முன்கூட்டியே நன்கு ஆராய்ந்து, பின்னர் துறவியாகவோ அல்லது கன்னியாஸ்திரியாகவோ மாறினால், அல்லது யாராவது ஏற்கனவே துறவுப் பட்டம் பெற்றிருந்தால், வௌவாலைப் போல அரை மனதோடு இருக்க வேண்டாம் என்று ரின்போச் விளக்கியுள்ளார். ஒரு வௌவால் பறவைகள் மத்தியில் இருக்கும் போது, அவை செய்வதைப் பின்பற்ற விரும்பாதபோது, அது, "ஐயோ, என்னால் அதைச் செய்ய முடியாது. எனக்கு பற்கள் உள்ளன." எலிகள் மத்தியில், "ஓ, என்னால் அதைச் செய்ய முடியாது. எனக்கு இறக்கைகள் உள்ளன" என்று கூறுகிறது. இந்த உதாரணம் போல் செயல்படுவது துறவறத்தை தேவைப்படும்போது வசதிக்காக பயன்படுத்துவதாகும். அத்தகைய நபர்கள் நிதி ரீதியாக தங்களை ஆதரிப்பது போன்ற சில சாதாரண செயல்பாடுகளை விரும்பாதபோது, அவர்கள் தங்கள் ஆடைகளை சாக்குப்போக்குக்காக பயன்படுத்துகிறார்கள். நீண்ட சடங்குகளில் கலந்துகொள்வது அல்லது ஆடை அணிந்து பயணம் செய்வது போன்ற சில துறவறச் செயல்பாடுகள் அல்லது வடிவங்களைப் பற்றி அவர்கள் கவலைப்படாதபோது, அவர்கள் மேற்கத்தியர் என்ற சாக்குப்போக்கைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். ரின்போச் சொல்வது போல், "நீங்கள் யாரை ஏமாற்றுகிறீர்கள்?"

பௌத்த பயிற்சியாளர்கள் வேலை செய்யக்கூடாது என இதற்கு அர்த்தமல்ல என்று ரின்போச் விளக்கினார். சாதாரணமாக இருந்தாலும் சரி, நியமித்தவராக இருந்தாலும் சரி, அனைவரும் நடைமுறைக்கு ஏற்ப பணிவுடன் இருக்க வேண்டும். நம் உடலை எப்படி ஆக்கிரமிக்கிறோம் என்பதை விட, நம் மனதையும் பேச்சையும் எப்படி ஆக்கிரமிக்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம் என்று ரின்போச் கற்பித்தார். எனவே, தங்களைத் தாங்களே ஆதரித்துக் கொள்ள வேண்டிய தீவிர பயிற்சியாளர்களுக்குக் பணியாள் வேலைகளை அவர் அறிவுறுத்தினார். வேலை செய்யும் போது, நாம் மந்திரங்களை மீண்டும் மீண்டும் பாராயணம் செய்யலாம் மற்றும் அன்பான உணர்வுகள் மற்றும் கனிவான எண்ணங்களை வளர்க்கலாம். பணியின் போது போதனைகளைப் பற்றி சிந்திப்பது மிகவும் கடினம் மற்றும் நாம் தாந்த்ரீக அதிகாரங்களைப் பெற்றிருந்தால், குறைந்தபட்சம் நம் சுய உருவங்களை மாற்றலாம். நாள் முழுவதும், நம்மை புத்தர் உருவங்களாகவும், நமது சூழல்களை ஆன்மீக வளர்ச்சிக்கு உகந்த தூய நிலங்களாகவும் கற்பனை செய்ய முயற்சி செய்யலாம். பின்னர், அதிகாலையிலும் இரவிலும், சாதனங்களின் விரிவான காட்சிப்படுத்தல்களை நாம் பயிற்சி செய்யலாம். ரின்போச் எப்போதும் புத்த மதத்தை வாழ்க்கையிலிருந்து பிரிக்கக் கூடாது என்று வலியுறுத்தினார்.

பல ஆண்டுகளாக, டர்னர் இங்கிலாந்தில் வேலையில்லாமல், சமூக நல உதவி செய்து கொண்டு, தனது மனைவி மற்றும் இரண்டு குழந்தைகளுடன் வசித்து வந்தார். அவர் தனது முழு நேரத்தையும் தீவிர பின்வாங்கல் நடைமுறைகளில் செலவிட்டார். என்னால் போதனைகளைப் பயிற்சி செய்ய முடியும்போது வேலை செய்து ஏன் நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டும் என்று அவர் உணர்ந்தார். முன்னதாக, அவர் செல்வத்துடன் தொடர்புடைய ஒரு பாதுகாவலரான வெள்ளை மஹாகலாவின் அனுமதி சடங்கை ரின்போச்சிடமிருந்து பெற்றார், மேலும் அவரது நிதி சிக்கல்கள் தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்று தினமும் பிரார்த்தனை செய்தார். ரின்போச் அதை சிறிதும் விரும்பவில்லை. நோய்வாய்ப்பட்ட ஒருவர் மருந்து எதையும் உட்கொள்ளாமல் குணமடைய வேண்டும் என்று மருந்துவ புத்தரிடம் பிரார்த்தனை செய்வது போன்றது அது என்று அவர் கூறினார். அவர் டர்னரிடம் ஒரு வேலையை தேடிக் கொண்டு, காலையிலும் இரவிலும் குறைந்த நேரம் மட்டுமே தீவிர பயிற்சிகளைச் செய்யச் சொன்னார். பின்னர், வெள்ளை மஹாகலாவை அழைப்பது அவரது பணி நிதி ரீதியாக வெற்றிபெற உதவும் என்றும் அறிவுறுத்தினார்.

மக்கள் விலகிச் செல்லாமல் நடைமுறைக்கு ஏற்றவர்களாகவும் திறமையானவர்களாகவும் இருக்க ரின்போச் விரும்பினார். எனவே, அவர் எப்போதும் நடைமுறைகளையும் மந்திரங்களையும் விரைவாகச் செய்ய விரும்பினார். ஒருமுறை, இத்தாலியின் மிலனில் உள்ள கெபெலிங் Ghepheling மையத்தில் உள்ள மாணவர்கள், பாதையின் தரப்படுத்தப்பட்ட நிலைகள் (லாம்-ரிம்) மற்றும் அவலோகிதேஸ்வராவின் பயிற்சி குறித்து தனது படிப்பை முடிக்க ஒரு தியான அமர்வை நடத்துமாறு ரின்போச்சிடம் கேட்டனர். ரின்போச் ஒப்புக்கொண்டு ஆறு மார்க்க செயல்முறையின் மூலம் தங்களை அவலோகிதேஸ்வரராக உருவாக்கவும், பின்னர் லாம் -ரிம்மின் பல டஜன் விஷயங்களை தியானிக்கவும் இவை அனைத்தையும் இரண்டு நிமிடங்களுக்கு அனைவரும் செய்யவும் அவர்களை வழிநடத்தினார். குறுகிய கால அவகாசத்தில் இவை அனைத்தையும் செய்ய முடியாது என்று மாணவர்கள் தங்கள் அவநம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தியபோது, ரின்போச் மனம் தளர்ந்து, “சரி, மூன்று நிமிடத்தில் இதைச் செய்யுங்கள்” என்றார். ஒரு நல்ல பயிற்சியாளர் குதிரையில் ஏறும் போது சேணத்தின் மேல் கால் வைப்பதற்காக எடுத்து அமரும் நேரத்தில் முழு லாம்-ரிமையும் சொல்லி முடிக்க முடியும் என்று அவர் விளக்கினார். மரணம் வரும்போது, மெதுவான, படிப்படியான செயல்பாட்டின் மூலம் நன்றாக உட்கார்ந்து காட்சிப்படுத்தலை அமைப்பதற்கான நேரம் இருக்காது என்றும் அவர் கூறினார்.

பௌத்த நடைமுறையின் அனைத்து அம்சங்களிலும் யதார்த்தமாக இருக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை ரின்போச் வலியுறுத்தினார். நாம் பிறருக்கு நன்மை செய்ய விரும்புகிற போதிசத்துவர்கள் என்றால் இது மிகவும் முக்கியமானது. நம் தரப்பிலிருந்து நாம் எப்போதும் உதவி செய்யத் தயாராக இருக்க வேண்டும் என்றாலும், மற்றவர்களின் உதவிக்கு வெளிப்படைத்தன்மையும், இறுதியில், நமது முயற்சிகளின் வெற்றியும் அவர்களின் கர்மாவைப் பொறுத்தது என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். எனவே, நம்மைப் பொருட்படுத்தாத விஷயங்களில் அல்லது மற்றவர்கள் நம் உதவியைப் பெற ஆர்வம் காட்டாதபோது உதவ முன்வருவதற்கு எதிராக ரின்போச் எச்சரித்தார். நமது குறுக்கீடு வெறுப்பை மட்டுமே ஏற்படுத்தும், மேலும் நம்முடைய உதவி தோல்வியுற்றால், எல்லா பழிகளையும் நாமே பெறுவோம்.

எப்போதும் குறைந்த சுயவிவரத்தை வைத்திருப்பது சிறந்தது. நாம் உதவி செய்யத் தயாராக இருக்கிறோம் என்பதை மற்றவர்களுக்குத் தெரியப்படுத்தலாம், அவர்கள் கேட்டால், அவர்களுடைய விவகாரங்களில் நாம் நிச்சயமாக ஈடுபடலாம். இருப்பினும், "போதிசத்வர் வாடகைக்கு" என்று நம்மை விளம்பரப்படுத்துவதை தவிர்க்க வேண்டும். நமது தினசரி தியானப் பயிற்சிகளைச் செய்து, அடக்கமாக வாழ்வதே சிறந்தது. குறிப்பாக நம்மால் செய்ய முடிந்ததை விட அதிகமாகச் செய்வதாக உறுதியளித்தல் அல்லது எதிர்காலத்தில் நாம் எதையாவது மேற்கொள்வோம் அல்லது முடிப்போம் என்று விளம்பரப்படுத்துவதை எதிர்த்து ரின்போச் எச்சரித்தார். இது அதிக தடைகளை ஏற்படுத்துகிறது, இறுதியில், நாம் சொன்னதை உண்மையாக்கவில்லை என்றால், நம்மை நாமே முட்டாளாக்கி, நமது அனைத்து நம்பகத்தன்மையையும் இழக்கிறோம் என்கிறார் அவர்.

நம்மால் அடைய முடிந்ததை விட அதிகமாகச் செய்வதாக உறுதியளிக்காத இந்த செயல், நமது ஆன்மீக ஆசிரியர்களுடனான நமது உறவுகளுக்கும் குறிப்பாகப் பொருத்தமானது. ரின்போச் தனது தியானப் பயிற்சியின் ஒரு பகுதியாக தினமும் பாராயணம் செய்த அஸ்வகோஷாவின் ஆன்மீக குரு பற்றிய ஐம்பது சரணங்களிலிருந்து வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்று கூறினார். சில காரணங்களால், நம்மால் செய்ய முடியாத ஒன்றைச் செய்யுமாறு நம்முடைய ஆசிரியர்கள் கேட்டால், ஏன் இணங்க முடியவில்லை என்பதை நாம் பணிவாகவும் தாழ்மையாகவும் விளக்க வேண்டும்.

ஆன்மீக வழிகாட்டிக்கு முழு மனதுடன் அர்ப்பணிப்பதன் நோக்கம் அடிமையாகவோ அல்லது ரோபோவாகவோ மாறுவது அல்ல, மாறாக நம் சொந்தக் காலில் நிற்கவும், நமக்காக சிந்திக்கவும், ஞானம் பெறவும் கற்றுக்கொள்வது என்று ரின்போச் வலியுறுத்தினார். நமது ஆசிரியர்கள் சொல்வதை நம்மால் செய்ய முடியவில்லை என்றால், நாம் நமது வழிகாட்டிகளை ஏமாற்றுகிறோம், அதனால் நாம் கெட்ட சீடர்கள் என்று குற்ற உணர்வு கொள்வது முற்றிலும் பொருத்தமற்றது. ஒரு சரியான ஆன்மீக ஆசிரியர் நியாயமற்ற கொடுங்கோலன் அல்ல.

ஒருவருக்காக நாம் ஏதாவது செய்ய ஒப்புக்கொண்டால், அது நம்முடைய ஆசிரியர்களுக்காகவோ அல்லது வேறு யாருக்காகவோ, எல்லாவற்றையும் ஆரம்பத்தில் இருந்தே தெளிவுபடுத்துமாறு ரின்போச் அறிவுறுத்தினார். ஒரு அப்பாவியாகச் செயல்படுவதைப் போல ஒப்புக்கொண்டு, பணியைச் செய்யும்போது அல்லது அதை முடித்த பிறகு, அதற்குப் பிரதிபலனாக எதையாவது எதிர்பார்க்கிறோம் என்றால் பேரழிவை எதிர்கொள்வோம். நாம் நடைமுறை மற்றும் யதார்த்தமானவர்களாக இருந்தால், விஷயங்களை முன்கூட்டியே சிந்தித்துப் பார்த்தால், உலக மற்றும் ஆன்மீக விவகாரங்கள் நன்றாக நடக்கும் என்று ரின்போச் கற்பித்தார். நாம் நடைமுறைக்கு மாறானவர்களாகவும், நம்பத்தகாதவர்களாகவும், எதையும் பொருட்படுத்தாமல் விஷயங்களில் விரைந்து சென்றால், வெற்றியும் பெற முடியாது.

மேற்கத்திய பௌத்த மையங்களுக்கும் அதே அணுகுமுறையை ரின்போச் அறிவுறுத்தினார். கடன்கள் மற்றும் அவர்களால் செயல்படுத்த முடியாத அல்லது முடிக்க முடியாத திட்டங்களை நிறைவேற்றித் தருவதாக வாக்குறுதிகளால் தங்களைத் தாங்களே சுமக்கும் அளவுக்கு பெரிய கடன் இருப்பதைத் தவிர்க்குமாறு அவர் அவர்களிடம் கூறினார். அவர் சிறிய மற்றும் போலிப் பெருமையற்ற மற்றும் தொலைதூர நாடுகளின் பகுதிகளில் கண்டறிய சோதனையை எதிர்த்தார். பௌத்த மையங்கள் நகரவாசிகள் சென்றடையவும், குடியிருப்பாளர்கள் அருகில் வேலை தேடவும் வசதியாக இருக்க வேண்டும். குழு எப்போது வேண்டுமானாலும் மையத்தை விற்கலாம் மற்றும் தேவைப்பட்டால் பெரிதாக ஒன்றை வாங்கலாம், ஆனால் அனைத்தும் சரியான நேரத்தில் இருக்க வேண்டும்.

பௌத்த மையங்களின் நோக்கம் சர்க்கஸ் போன்ற பாசாங்குத்தனமான விளம்பரங்கள் மூலம் பெரிய கூட்டத்தை ஈர்ப்பது அல்ல. எப்போதும் நேர்மையான மாணவர்களின் சிறிய குழுக்களையே ரின்போச் விரும்பினார். மேலும், ஒரு ஆன்மிக ஆசிரியரைத் தேர்ந்தெடுப்பதில், முக்கிய விஷயம், அந்த நபர் எவ்வளவு மகிழ்விக்கிறார் அல்லது அவர் சொல்லும் கதைகள் எவ்வளவு வேடிக்கையாக இருக்கின்றன என்பது அல்ல. நாம் சிரிக்க அல்லது கவர்ச்சியான ஏதாவது பார்க்க விரும்பினால், நாம் சர்க்கஸில் உள்ள கோமாளிகளைப் பார்க்கவோ அல்லது சைட்ஷோவைப் பார்க்கவோ செல்லலாம்.