මරණය හා මියයාම පිළිබඳ බෞද්ධ උපදේශය

06:44
අප සියලු දෙනා දිනෙක මියෙන්නේය යන කරුණ නොතකා හැරිය නොහැක. අප මිය යන්නවුන්ය යන කරුණ කෙරෙහි යථාර්ථවාදී වීම තුළ අපට පරිපූර්ණ හා අර්ථවත් දිවියක් ගතකළ හැකිවේ. අපට බියෙන් මිය යාමට වඩා, ජීවිතයෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගෙන සතුටින් මිය යා හැක.

අර්ථාන්විත දිවියක් ගත කිරීම

කාලයත් සමගම අපගේ සිරුරු වෙනස් වී ඇත. පොදුවේ කථා කරන්නේ නම්, එසේ සිදුවීම ආධ්‍යාත්මිකත්වය හෝ භාවනාව මගින් හෝ නතර කරලිය නොහැක. අපි අනිත්‍ය දහමට යටත්, නිරන්තරයෙන්, මොහොතින් මොහොත වෙනස් වන්නෝ වන අතර, එය ස්වභාව ධර්මයේ කොටසකි. කාලය නිරන්තරයෙන් ගමන් කරමින් පවතී; එය කිසිදු බලවේගයකට වෙනස් කළ නොහැක්කකි. එබැවින්, විමසිය යුතු සැබෑ ප්‍රශ්නය වනුයේ කාලය නිසි පරිදි උපයෝගී කරගන්නේද, නැත්ද යන්නයි. අනුන් වෙත තව තවත් ගැටලු ඇති කරමින් අවසන අප තුළමද ගැඹුරේ දුකක් ඇතිවන අයුරින් කාලය පරිහරණය කරන්නෙමුද? එය කාලය උපයෝජනය කිරීමේ සාවද්‍ය විධි ක්‍රමයක්ය යන්න මාගේ අදහසයි.

නිවැරදි පෙළැඹීමකින් සෑම දිනකම අපගේ සිත් හැඩ ගස්වා ගනිමින් එම පෙළැඹීමෙන්ම දිනයේ ඉතිරි කාලයද ඉදිරියට ගෙන යාමට උත්සාහ කිරීම වඩාත් යහපත් ක්‍රමයකි. එමගින් අදහස් කෙරෙනුයේ හැකිනම් අන්‍යයන් වෙතද සේවය සැලසීමයි; එසේ කළ නොහැක්කේ නම්, අවම වශයෙන් අන්‍යයන් වෙත හානි සිදු කිරීමෙන් වැළකී සිටීමයි. එ් අනුව සලකා බලන කල, වෘත්තීන් අතර වෙනසක් නොමැත. ජීවන වෘත්තිය කවරක් හෝ වේවා ඔබට ධනාත්මක අභිප්‍රේරණයක් හෙවත් පෙළැඹීමක් පවත්වාගෙන යා හැක. දින, සති, මාස හා වසර ගණනින් -හුදෙක් වසර පහක් වැනි කාලයක්ද නොව දශක ගණනක් ගතවන තුරුද - කාලාන්තරයක් පුරා එ් ආකාරයෙන් අපගේ කාලය ප්‍රයෝජනයට ගතහොත්, අපගේ ජීවිත අර්ථවත් වේ.  අවම වශයෙන් එහිදී අපගේම පෞද්ගලික මානසික තත්ත්වය කෙරෙහි යම් ආකාර දායකත්වයක් ලබා දෙන්නෙමු.  යම් දිනෙක අපගේ ජීවිතයේ අවසානය එළැඹෙනු ඇත. එදිනට අපට කිසිදු කණගාටුවක් ඉතිරිව නොපවතිනු ඇත; මක් නිසාද, අපගේ කාලය ධනාත්මක ලෙස යොදාගත් බව අප දන්නා බැවිනි. 

Top