Хэдийд бид тарнийн сургаалд бэлэн болдог вэ?

Магад гарах сэтгэл нь тарнийн сургаалын аливаа нэг бүтээлийн өөр нэг хамгийн чухал хэсэг бөгөөд иймд бид энэ нь юу илэрхийлдэгийг мөн онцлон тэмдэглэх шаардлагатай. Магад гарах сэтгэл нь хоёр талтай. Нэг нь өөрийн асуудал, бэрхшээлүүдээс ангижрахыг хүсэх хүчтэй шийдвэр байна. Энэ тал нь тарнийн сургаалын бүтээлийг гэгээрэлд хүрэх замаар өөрийн асуудал, бэрхшээлүүдээс ангижрах арга болгон хэрэглэх боломж олгоно. Хэрэв бидэнд магад гарах сэтгэл, асуудал, бэрхшээлүүдээс ангижрах шийдвэр болох энэ тал байхгүй бол бид бүтээлүүдийг өөрийн шашны Ном, сургаалын зам мөрийн салшгүй нэг хэсэг болгон өөрт дадлага болгож чадахгүй. 

Магад гарах сэтгэлийн өөр нэг тал нь бид зөвхөн өөрийн зовлонг бус тэдгээрийн шалтгаануудыг арилгах хүсэл байна. Энэ маш чухал. Хэрэв бид өөрийн асуудал, бэрхшээлүүдийн шалтгаануудыг арилгахыг хүсэхгүй бол бид хэдий их хүссэн ч асуудал, бэрхшээлүүдээс ангижрах ямар ч арга байхгүй байх болно. Харамсалтай нь, бидний зовлонгийн шалтгаан нь кино үзэх эсвэл шоколад идэх эсвэл бүр бэлгийн харилцаанд орох гэх мэт ердөө нэг энгийн зүйл байдаггүй. Энэ нь бидний амьдралыг нийтэд нь хамрах зүйл байна. Нэг түвшиндээ, энэ нь бидний бүх сөрөг зан чанарууд – бидний уур бухимдал, хэт дурлах сэтгэл, дээрэнгүй зан байдал, атаархах сэтгэл гэх мэт. Үүнийг бага зэрэг гүнзгийрүүлэн авч үзвэл, үүнд бидний өөртөө итгэлгүй байх явдал, сэтгэлийн тайван бус байдал, санаа зовох явдал багтана. Үүнийг илүү гүнзгийрүүлэн авч үзвэл, энэ нь бидний төөрөгдөл – амьдралын бүхий л зүйл болон өөрийн талаарх нийт буруу ойлголт байна. 

Үүнээс илүү гүнзгий түвшинд, бидний үнэндээ арилгах хэрэгтэй зүйл нь бодит байдалтай тохирохгүй байдлаар юмсыг харагдуулах бидний эгэл хэлбэр бүхий сэтгэл. “Ариун бус үзэгдлүүд” гэж нэрлэгдэх тэдгээр үзэгдлүүдийн суурин дээр бидний эндүүрсэн, алдаатай үл мэдэх явдал тэдгээрийг бидэнд үнэн гэсэн итгэл төрүүлнэ. Бидний бүх асуудал, бэрхшээлүүдээс үүнээс үүднэ. 

Асуудал, бэрхшээл нь сэтгэл өөрөө биш; энэ нь сэтгэлийн тус хуурмаг үзэгдэл-гаргах үйл ажиллагаа буюу үйлдэл болон тэдгээр үзэгдлүүдийг үнэн гэж итгэх бидний алдаатай итгэл. Тэгэхээр бидний асуудал, бэрхшээлийн шалтгаан нь сэтгэлийн бий болгож байгаа тэдгээр үзэгдлүүд өөрсдөө бас биш. Асуудал нь тэдгээр үзэгдлүүдэд оршино гэж бодох нь маш том буруу ойлголт. Ингэж бодох нь “үзэгдлүүд” эсвэл “үзэгдэл-гаргах” гэсэн утга илэрхийлж болох нангва гэх төвөд үгийг буруу ойлгосон ойлголтоос гарсан алдаа байдаг. 

“Эгэл үзэгдлүүд” буюу “хоёрт үзэгдэх үзэгдлүүд”-ийг арилгах тухай ярих үед бид нэг нэр үгийн талаар ярьж байдаггүй; бид “ямар нэг газар орших” үзэгдлүүдийн талаар ярьж байдаггүй. Бид ямар нэг зүйлийг мэдэх нэг хэлбэрийн талаар ярьж байдаг; бид нэг үйл үгийн талаар ярьж байна. Тодруулбал, бид юмсыг бодит байдалтай нийцэхгүй байдлаар харагдуулах шалтгаан болдог сэтгэлийн үйл ажиллагааны талаар ярьж байна. Энэ бидний арилгахыг хичээж байгаа зүйл; энэ бидний  үүний үнэн хорихуйд (бодитой зогсоосноор хүрэх үр дүнд) хүрэхийг хичээж байгаа зүйл. Харин харамсалтай нь, амьдралд асуудал байна – бидний сэтгэлүүд юмсыг алдаатай байдлаар, эхлэл үгүйгээр, тасралтгүй харагдуулж байна. 

Жишээ нь, хэдийгээр бидэнд мөнх бусын талаар, биет би байхгүй байдаг талаар тодорхой ойлголт байх ч, бид өглөө босон, толинд харах үед бидний сэтгэлүүд биднийг өчигдөр орой байсан тухайн хүнтэй адил, нэг хүн мэт харагдуулна. Бид мөнх мэт санагдана. Эсвэл, бид ердөө хөлөө өвтгөх үед сэтгэл хөлнөөс тусдаа орших нэг “би” байгаа мэт харагдуулна: “Би ‘өөрийн’ хөлийг өвтгөлөө” гэнэ. Бидний ойлголтын түвшний сэтгэлүүд, бидний хэл дээр суурилж, юмсыг тухайн байдлаар харагдуулна. 

Бидний арилгахыг хүсэх хэрэгтэй зүйл нь юмсыг дээрх байдлаар харагдуулах энэхүү сэтгэлийн нийт үйл явц бөгөөд – энэ нь (энэ үйл явц), харамсалтай нь, бидний маш их дадал болсон зүйл – тус үйл явцаас бий болох бидний бүх төөрөгдөл, асуудлууд, санаа зовоох зүйлс зэрэг байна. Хэрэв бид үүнийг зогсоохыг хүсэхгүй бол тарнийн сургаалд заах өөрийн би-г, өөрийн дүр болон тэдгээр бусад зүйлсийг хэрхэн хувиргах вэ? 

Өөрийн эгэл дүрийг, тодорхой биет хувь хүний онцлогтой нэг биет “би”-г илэрхийлэх өөрийн дүрийг тодорхойлохгүйгээр, харин өөрийг ямар нэг бясалгалын бурханаар дүрслэх нь зовлонг зогсоох зам мөрд бус харин сэтгэцийн өвчинд хүргэх зам болно. Бидэнд алдаатай, маш их уур бухимдал төрүүлэх, өөрт хэт татагдсан сэтгэл бүхий өөрийн талаарх энэ ойлголт байсаар байна. Ингээд бид үүн дээр “Би (бясалгалын) бурхан” гэсэн тус хөөрөгдөл бүхий ойлголтыг нэмнэ. Ингээд, жишээ нь, бид “Надад бухимдал төрж байна: энэ миний бурхан болохын догшин тал” гэж хялбар хэлж болно. Эсвэл бид “Миний бие эх бурханы хамт байх энэ (бясалгалын) бурхан бөгөөд хэн нэгэнтэй бэлгийн үйл хийх нь дээд тарнийн бүтээл” гэж бодох тул тааралдсан хэн нэгэнтэй явж, бэлгийн үйлд орно. Энэ бүхэн хэрэв бид зовлонгоос гэтлэх тус шийдвэр – өөрийн эгэл өөрийг төсөөлөх явдлыг орхих тус шийдвэрийн суурьгүйгээр шууд тарнийн сургаалын бүтээлд ердөө орвол гарч болох аюул байна. 

Өөрийг төсөөлөх тус төсөөллийг орхиход хоосон чанарын талаарх зөв ойлголттой маш чухал; учир нь хэрэв тийм үгүй бол бид өөсрдийн талаарх өөрийн ойлголтыг хэрхэн хувиргах вэ? Зөв ойлголтгүйгээр бид “Бүх зүйл мандалын (дэлхийн тогтолцоог илэрхийлэх бэлэг тэмдэг) хэсгүүд бөгөөд миний биеийг төгс хүрээлэн байх ба хүн бүр Бурхан” гэж бодсоноор бид бүрэн буруу ойлголттой байж, бид зам хөндлөн гарахдаа ч бүр анхаарал хандуулахгүй байж, улмаар машинд мөргүүлж болно. 

Цаашлаад, бидэнд асрал хайр, энэрэн нигүүлсэх сэтгэл, бодь сэтгэл үнэхээр шаардлагатай. Бид эдгээр бүх бүтээлүүдийг бусдад туслах, бусдад анхаарал хандуулах үүднээс хийж байдаг. Бодь сэтгэл дээрх бүгдийг дэлхий нийт болон бусадтай харилцах нэг арга болгон ашиглахад биднийг үнэхээр хөтөлнө. Үүнгүйгээр, бид Бурханы шашны Диснэйланд, тодорхой нэг уран сэтгэмжийн оронд орох маш хялбар болно. 

Тарнийн сургаалын бүтээлүүдийг хийж байх үед бид өөрийг тойрсон таван өнгийн гэрэл, тэдгээр бурхадын олон тооны мутар болон хөл зэргийг өөрт байгаа байдлаар дүрсэлнэ. Эдгээр дүрслэлүүд тус бүр асрал хайр, энэрэн нигүүлсэх сэтгэл, таван төрлийн гүн мэдэхүй зэрэг олон өөр өөр ойлголт, чанаруудыг илэрхийлнэ. Олон тооны мутар, хөл зэрэг эдгээр зүйлүүдийг зурагласан хэлбэрээр дүрслэх нь бидэнд тэдгээрийг нэг зэрэг төрүүлэхэд тусална. Энэ нь тарнийн сургаалын бүтээл нь маш гүнзгий бүтээл бөгөөд үүнийг зөв хийхэд асар их бэлтгэл хэрэгтэй байдаг гэсэн утгатай. 

Мөргөл болон зуун-үет Базарсад бурханы тарни унших гэх мэт тэдгээр бусад төрлийн бэлтгэлийн тухай ярих үед энэ нь бидний дээр ярилцсан зүйл дээр нэмэгдэх зүйл байна. Тэдгээр нь бидэнд тарнийн сургаалын бүтээлийг амжилттай хийх эерэг чадамж бий болгох, энэ үйл явц болоход саад болох сөрөг чадамжуудыг арилгахад тусална. Гэвч, эдгээр бэлтгэл зэхэл бүтээлүүдийг дангаар нь, асрал хайр, энэрэн нигүүлсэх сэтгэл, төвлөрөл, хоосон чанарын тухай ойлголт гэх мэт хүчин зүйлийг оролцуулахгүйгээр хийх нь бүтээлд амжилт гаргахад хангалттай биш байна. Жишээ нь, хэт их сэтгэл зовсон сэтгэлийг өөрийн сэдэл болгон 100,000 мөргөлийг хийж байж болно. Энэ нь багшийн сэтгэл нийцэх; “тусгай хүмүүс”-ийн бүлэгт багтах; өөрийг “муу” хүн гэж гэмших гэх мэт зүйлүүд байж болно. 

Эдгээр зэхэл бүтээлүүдийг асрал хайр, энэрэн нигүүлсэх сэтгэл гэх мэт Ном, сургаалын тэдгээр бүх олон талуудын суурин дээр хийх хэрэгтэй боловч тэдгээр мөн тэдгээр талуудыг улам цааш гүнзгийрүүлэн төлөвшүүлэх зорилготой байна. Энэ нь хоосон чанар гэх мэт ойлголтуудын талаар хэрхэн ахиц гаргах, үүнд хэрхэн маш их хэмжээний эерэг чадамж бий болгож, тодорхой сэтгэлийн хаалтуудыг хэрхэн арилгах талаар бидний өмнө ярилцсан зүйлтэй адил. Мөргөл гэх мэт тэдгээр бүтээлүүд нь Ном, сургаалын тэдгээр бүх ойлголтуудыг нэгтгэж чадах эерэг энерги бий болгоход тусална. Бидэнд ойлголтуудыг нэгтгэх хэрэгтэй эдгээр тал байхгүй бол зэхэл бүтээлүүдээс бий болох эерэг энерги хангалттай биш байна. 

Эерэг чадамж бий болгож, саадуудыг арилгах хэлбэр нь уламжлалын дагуу зохион байгуулсан хэлбэртэй байж болох боловч энэ нь заавал тийм байх албагүй. Энэ нь өөрийн хүүхдийг асран хамгаалах явдал байж болно; энэ нь эмнэлэгт ажиллах явдал байж болно – бидний давтан хийх эерэг ямар ч зүйл байж болно. Нэг уламжлалт жишээ дурдвал: Бурхан багшид оюуны хувьд тийм өндөр чадамжгүй нэг маш хэцүү шавь байсан. Бурхан багш тэр хүнд зориулсан зэхэл бүтээл болгон дуганыг хэдэн жилийн турш, “Цэвэр болог; цэвэр болог” гэж унших байдлаар шүүрдэхийг зөвлөсөн. Энэ нь тус хүний зэхэл бүтээл байсан. Бурхан багш түүнд мөргөл хийхийг зөвлөөгүй. Тэгэхээр, бид бага зэрэг уян хатан байж, чухал зүйл нь бий болгох болон арилгах үйл явц өөрөө байна гэдгийг ойлгох хэрэгтэй. 

Нөгөө талаар, бидэнд тарнийн сургаалаас эмээн, “Би тарнийн сургаалд суралцахыг үнэхээр хүсэхгүй байна” гэж бодохгүй байх хэрэгтэй. Гэвч бид энэ тухайд анхааралтай байж, түүнийг зөв хийх хэрэгтэй. Үүнд, Номын багштай харилцаа тогтоох маш чухал байх ба учир нь, дахин хэлэхэд, бидний өмнө дурдсанчлан, бид багшийг тэдгээр бясалгалын бурхадын нэгээр харах үед энэ нь эсрэгээрээ байж бас болно: энэ нь тэдгээр Бурхадыг хүний дүрээр харах боломж олгоно. Өөрөөр хэлбэл, бид энэ бүх тарнийн сургаалын бүтээлүүдийг хүний амьдралд үнэндээ буулгана гэдэг юу гэсэн утгатай болоход суралцана. Үгүй бол, бид өөрсдийг өдрийн турш тэдгээр дүрүүдэд дүрслэх нь юу гэсэн утгатай болох талаар үнэхээр хачирхалтай ойлголт авч болно. 

Тарнийн сургаалын маш чухал өөр нэг зүйл нь тодорхой бүлэг сахилуудыг авах явдал байна – гэргийтний сахилууд, бодьсадвын сахилууд болон тарнийн сургаалын хоёр дээд бүлгийн хувьд тарнийн сахилуудыг хүртэх. Гэвч, бид сахилуудыг, бид нэг биет “би”-гээр орших бөгөөд “Би үүнийг хийвэл сайн болон би түүнийг хийвэл буруу” гэж бодох үзлийн үүднээс авахаас зайлсхийхийг анхаарах ёстой. Тэгэхээр, хоосон чанарын талаарх ойлголт сахилуудыг сэтгэл хэт зовох байдлаар, өнгөрсөнд бидний хийсэн зүйлүүд болон ирээдүйд бидний хийж болох зүйлүүдэд гэмтэй мэт сэтгэл төрүүлэх эсвэл “Одоо би хэн нэгэнд өөрийн хяналтыг өгсөн бөгөөд одоо би энэ багшид дуулгавартай захирагдана” гэх байдлаар авахгүй байхад маш чухал. Хэрэв бид тэр мэт байдлаар, хяналттай холбоотой асуудлын үүднээс бодож байвал, тэр үед бид сахилуудыг авахаас эмээж, тарнийн сургаалыг судалж ердөө эхлэхгүй байж болно. 

Энэ бүхнийг шийдвэрлэж, сахилуудыг хэт сэтгэл зовох бус байдлаар сахихад бидэнд дахин хоосон чанарын талаарх ойлголт хэрэгтэй болно. Тарнийн сургаалын бүтээл хийхэд дахин, дахин бидэнд магад гарах сэтгэл (зовлонг арилгах шийдвэр), бодь сэтгэл болон хоосон чанарын талаарх ойлголт хэрэгтэй болно. Хэрэв бид зохих байдлаар бэлтгэгдсэн бол тэр үед тарнийн сургаал туйлаас чухал байна, учир нь энэ нь бидэнд бүх зүйлийг нэгтгэх боломж олгодог. Маш анхааралтай, хянамгай байж, бэлтгэгдэхээс өмнө тарнийн сургаалыг судалж эхлэхгүй байх хэрэгтэй бөгөөд мөн бид “Би тус сургаалд хэзээ ч бэлтгэгдэж чадахгүй, иймд би түүнийг судлахыг хэзээ ч хүсэхгүй” гэж бодохоос зайлсхийх хэрэгтэй. Өөрийн аргад бид тодорхой дунд мөрийг баримтлах хэрэгтэй.         

“Одоо миний бие тарнийн сургаалыг судалж үнэндээ эхлэх хоосон чанарын талаарх хангалттай ойлголттой болсон, хангалттай бодь сэтгэл, хангалттай магад гарах сэтгэл төрүүлсэн” гэж хэзээ бид мэдэх вэ? Энэ тийм хялбар биш. Юуны түрүүнд, бид хэн нэгэн өөр хүн биднийг мэдэхээс илүүтэй бид өөрсдөө өөрийг илүү сайн мэднэ. “Өө, багш мэдэж байгаа” гэх зэрэг нь нийт нөхцөлийг үнэхээр дэвэргэж байдаг. Энэ нь өөрийн амьдралд хариуцлага хүлээхээс зугтах нэг арга болох бөгөөд энэ нь ойлголт маш сайн төлөвшөөгүй байгаагийн илрэл. Мэдээж, хэрэв бид нэг Номын багштай ойрын харилцаатай тохиолдолд багштайгаа ярилцах зэрэг нь тустай байж болно. Бид маш ихархүү байдлаар “Би багштайгаа зөвлөх шаардлагагүй” гэж бодохоос зайлсхийх хэрэгтэй. Гэвч, бид бүгд нэг багштай ойрын, хувийн харилцаатай байдаггүй тул энэ тийм хялбар биш. Бид өөрийг харж, өөртөө үнэнч байж, “Би өндөр түвшинд байна” гэх зэргээр өөрийг хуурахгүй байх хэрэгтэй гэж миний бие бодож байна. 

Өөрийн хувьд анхаарах гол зүйл нь – зөвхөн бид өөрийг дүгнэж чадна гэж би бодож байна – бидний энэрэн нигүүлсэх сэтгэл хэр хүчтэй байгаа явдал, энэ нь мөн бидний бодь сэтгэл ямар хүчтэй байгааг тодорхойлно. Өөрөөр хэлбэл, би бусад хүмүүст үнэхээр хэр их анхаарал хандуулж, тэдэнд тусалж чадаж байна вэ? Хэрэв энэ нэлээн хүчтэй байвал энэ нь хүчтэй магад гарах сэтгэл болон бодь сэтгэлд хөтөлж чадна. “Бусдад туслахад саад болж байгаа тэдгээр бүх шалтгааныг би арилгах ёстой, би бүх сайн чанаруудыг төлөвшүүлэх ёстой, ингэснээр би бусдад аль болох их тусалж чадна” гэнэ.

Өөрийн сул талуудын шалтгаануудыг арилгаж, өөрийн бүх сайн чанаруудыг төлөвшүүлэх цор ганц арга нь хоосон чанарын талаарх зөв, бүрэн ойлголт авч, “би” гэх хатуу ойлголтыг баримтлахгүй байж – “Би тааруу муу, би ямар ч зүйл хийж чадахгүй” эсвэл “Би үнэхээр гайхалтай, би ертөнцөд өгөгдсөн Эзэн тэнгэрийн бэлэг, надад ямар нэг зүйл сурах шаардлага байхгүй” гэхгүй. Харин бид шалтгаан ба үр дагаврыг ойлгож байна. 

Хоосон чанарыг ойлгох үед бид аяндаа шалтгаан ба үр дагаврыг хүндэтгэнэ – бусдад туслах чанаруудыг хэрхэн төлөвшүүлэх тухайд. Бусдад туслах энэ үнэхээр хүчтэй шийдвэрээр, “Би өөрийн асуудлуудын шалтгаануудыг арилгах ёстой. Би үүнийг хүсэж байна. Энэ нь миний бие тэдгээрийг арилгах нь ‘сайн’ гэх биш, харин миний бие түүнийг үнэндээ хийхийг хүсэж байна, хийх хэрэгтэй” гэх байдлаар түүнийг бусдад туслах буяны сэтгэлийн сэдлээр эсвэл түүгээр хөтлөгдөн хийнэ. Мөн бид бусдад үнэхээр тусалж чадахын тулд бид шалтгаан ба үр дагаврын тухай ойлголтыг баримтлах хэрэгтэй гэдгийг ойлгоно. Бид бусдад хамгийн сайн тус болох бүх чанаруудыг бий болгох хэрэгтэй ба үүнийг зөвхөн шалтгаан ба үр дагаврын үйл явцаар бий болгох бөгөөд энэ нь зөвхөн хоосон чанарын талаарх ойлголтын суурин дээр үр дүнтэй байна. 

Дээрх сэдэл болон ойлголтын суурин дээр, тэр үед бид тарнийн сургаалын бүтээлд хийх зүйл юу болохыг, тэр бүхэн юуны талаар өгүүлэхийг шалгаж үзэх хэрэгтэй. Бид тарнийн сургаал нь бусдад туслахад бидэнд саад болж байгаа зүйлийг арилгах, бусдад аль болох хамгийн их тус болж чадах чанаруудыг төлөвшүүлэх хамгийн хүчтэй аргыг санал болгодог гэсэн итгэлтэй байх хэрэгтэй. Өөрөөр хэлбэл, бид тарнийн сургаалын бүтээл хийх нь гэгээрлийн зорилгод хүрэх, бусдад хамгийн сайн тусалж чадах хамгийн үр дүнтэй арга гэсэн итгэлтэй байх хэрэгтэй. 

Бидэнд зохих сэдэл болон хоосон чанарын талаарх тодорхой ойлголт байх мөн тарнийн сургаалын бүтээлийн үйл явцыг чухал гэж үнэлж, түүнийг ойлгосноор бидэнд түүнд итгэх тодорхой итгэл төрж, тарнийн сургаалын бүтээлээр бид юу хийж байгаа талаар тодорхой ойлголт төрөх тэр үед бид тарнийн сургаалын бүтээлд ороход бэлэн болсон байна. Энэ үед бид тус бүтээлийг маш эерэг байдлаар үнэхээр сонирхох бөгөөд бид түүнийг эерэг байдлаар хэрэглэнэ. 

Товчоор хэлбэл, бидний бусдад туслахыг хүсэх хүсэл хэр чин сэтгэлийн хүсэл байх эсвэл тэр нь ердөө үгс болох талаар өөрсдийг үнэлэх хамгийн сайн шүүгч нь бид өөрсдөө гэж би боддог. Хэрэв бид тарнийн сургаалын бүтээлийг түүнд бэлэн болохоос өмнө хийж эхэлбэл үүнд маш их аюул байна. Хэрэв бид тодорхой нэг хэт сэтгэл хөдлөл бүхий шалтгааны улмаас ямар нэг ойлголтгүй хоосон зан үйл үйлдэж байвал ойлголт үнэхээр замбараагүй болж болно. Тийм буруу бүтээл нь хачирхалтай уран сэтгэмжүүд, ихэрхүү зан байдал гэх мэт асар их өөрийг хэт хөөрөгдөх явдлын суурь хялбар болж, нэг талаар, нөгөө талаар, бүтээлд итгэл алдахад хүргэх ба үүний учир нь зан үйлийн бүтээл үнэндээ ямар нэг зүйлд хүргэхгүй байх явдал байна. Бид өдөр тутмын бүтээлийг өөрийн амьдралд хэрхэн ашиглах талаах мэдэх учраас бид өдөр тутам тодорхой зан үйлийн бүтээл хийх амлалтыг ердөө хадгалж ингээд бүтээлд итгэл алдах үед бидний өдөр тутмын бүтээл нь “Би үүнийг хийх ёстой” гэсэн нэг үүрэг мэт бидэнд санагдах нэг хэцүү зүйл болно. Удалгүй бид түүнд дургүй болж, тэр нь маш таагүй зүйл болно. Хэрэв бид зохих байдлаар бэлтгэгдэж, тарнийн сургаалд хандах зохих хандлагатай болсон бол энэ үед тарнийн сургаалын бүтээл туйлын их тустай байна. Гэвч үүнд Номонд өгүүлэх бүх зүйлийг нэгтгэх үнэхээр шаардлагатай болно. 

Мөн бид тарнийн сургаалын бүтээлийг хийж эхлэх үед бидний бүтээл улам цааш төлөвшнө гэдгийг санаж байх хэрэгтэй. Бид “Би энэ зан үйлийн уншлагыг өдөр бүр унших бөгөөд би түүнийг ухраан уншиж болно” гэх байдлаар, бидний бүтээл өдөр бүр, урт хугацааны турш давтагдах нэг зүйл байна гэж бодон түүний гадуур хатуу шугам татахаас зайлсхийх хэрэгтэй. Бүтээл цаг хугацаа өнгөрөх хэрээр улам цааш төлөвшнө. Энэ нь нэг үйл явц байх бөгөөд нэг зүйлийг үлдсэн бүх хугацаанд, мөнхөд унших нэг уйтгартай даалгавар байдаггүй. Гэвч ёс суртахуун, магад гарах сэтгэл (зовлонг арилгах шийдвэр), бодь сэтгэл, төвлөрөл болон хоосон чанарын талаарх ойлголтуудтай байх нь бидний мөнхөд хадгалахыг хүсэх зүйлс бөгөөд тэдгээрийг ойлгох бидний ойлголтын түвшин бид тэдгээрийг нэгтгэх үүднээс зан үйлийн бүтээлийг ашиглах хэрээр улам цааш төлөвшнө. 

Гэвч хяналтгүй дахин дахин гарах төрөлд байх нэг онцлог нь тэр нь үргэлж өгсөж, уруудаж байх явдал байх бөгөөд бидний тарнийн сургаалын бүтээл мөн өгсөж, уруудаж байна гэдгийг үргэлж санаж байх хэрэгтэй. Энэ нь хэзээ ч шулуун өгсөх хэлбэрээр, үргэлж өдөр тутам сайжрах байдлаар төлөвшдөггүй. Бидэнд тэвчээр, хичээнгүй чанар хэрэгтэй.     

Асуулт байна уу? 

Баруунд, бид авшиг хүртээд, ингээд бид дээрх ойлголтуудгүйгээр зан үйлүүдийг хийх ёстой болох тохиолдол маш түгээмэл гардаг; бидэнд дээрх ойлголтууд байх хэрэгтэй гэдгийг бидэнд авшиг хүртэхээс өмнө тайлбарладаггүй. 

Тийм, харамсалтай нь энэ бүхэн нэлээд түгээмэл тохиолддог. Асуудлуудын нэг нь тэдгээр бүх авшгуудыг хүртээж байгаа ба барууныхан бид тэдгээрийг “Би одоо үүнийг хийвэл сайн, түүнийг хийвэл муу” гэх үүднээс тэдгээрийг хүлээн авдаг. Төвөд хүн тэдгээрийг ийм байдлаар хүлээн авдаггүй. Тэдгээр авшгуудыг хүртээх үед ихэнх энгийн төвөд хүмүүсийн хандлага “Би ирээдүйн төрлүүддээ зориулан өөрийн сэтгэлийн үргэлжлэлд үр буюу дотоод мэдрэмж (чадвар) суулгах үүднээс авшигт оролцож байна” гэх явдал байдаг. Ихэнх нь тарнийн сургаалын бүтээлийг энэ насны амьдралдаа хийх төлөвлөгөөгүй байна.     

Та бүхэнд сануулахад, миний бие энэ тохиолдолд энгийн гэргийтэн төвөд хүмүүсийн хувьд ярьж байна. Тэд бага насны хүүхдүүдээ, бүр гэрийн тэжээвэр амьтдаа хүртэл авшигт авч ирдэг. Тэд тэдний бага насны хүүхдүүд болон гэрийн тэжээвэр амьтад гэх мэт хэн бүхэн авшигт хүрэлцэн ирснээр өөрийн сэтгэлийн үргэлжлэлд ирээдүйн төрлүүдэд боловсрох үр суулгана гэж боддог. Энэ тэдний авшгийг хэрхэн хардаг хэлбэр. Гэвч барууныхан бид ийм байдлаар үнэндээ боддоггүй. Бид авшигт суун, бүр ёслол болох зан үйлийн үеэр болж байгаа зүйлийн талаар ердөө ойлголтгүй, авшгийн үйл явцын талаар ямар нэг зүйл ердөө мэдэхгүй байх ба дараа нь бид “Бурхан минь! Би энэ бүтээл хийх амлалтыг аваад байна, одоо миний бие түүнийг хийх хэрэгтэй, хэрэв түүнийг хийхгүй бол миний бие Аюуш тамд унана” гэдэг. 

Энэ нь хоосон чанар болон шүтэн барилдлагын тухай сургаалтай холбоотой нэлээд буруу ойлголт. Юмсын үйл явц нэг талыг баримтлах байдлаар явагддаггүй. Авшиг хүртэх нь авшиг хүртээж байгаа хүн болон авшиг хүртэж байгаа хүний аль аль нь юу хийж байгаагаас шалтгаална. Жишээ нь, авшгийг бодитойгоор хүртэхэд, сахилыг, бид юу хийж байгаа талаараа бүрэн мэдэж, тэдгээрийг үнэхээр зорин авах хэрэгтэй. Хэрэв тийм биш байх тохиолдолд бид тэнд байх гэрийн тэжээвэр амьтнаас ялгаагүй болно.       

Сонирхолтой нэг асуулт нь, гэрийн тэжээвэр амьтад авшигт байлцсанаар үр хүртдэг үгүй эсэх явдал. Бурханы шашны сонгодог бүтээлүүдэд дурдсанаар, гэрийн тэжээвэр амьтад үр хүртдэг мэт санагддаг, учир нь тэд тэнд байх явдлыг туулж өнгөрүүлдэг. Тэгэхээр тэдний сэтгэлийн үргэлжлэлд, хэдий тэр нь нэлээд сул байж болох ч, тодорхой нөлөө гарна. Бид мөн адил тэнд байлцсанаар тодорхой нөлөө авч болно. Баруунд бид түүнийг авшгийг “адистид” болгож авах гэж нэрлэдэг. Гэвч ингэж оролцох нь бид үнэндээ авшиг хүртэж, түүнтэй холбоотой бүх бүтээл хийх амлалт, сахилуудыг хүртэнэ гэсэн үг биш. Бид бүтээл хийх амлалт, сахилуудыг маш ухамсартай, зориуд хүлээн аваагүй бол бид тэднийг хүртдэггүй. 

Авшгийг энгийн гэргийтэн төвөд хүн хэрхэн хүртдэг тэр хэлбэрээр хүртэхэд ямар ч буруу зүйл байхгүй – ирээдүйд тодорхой хугацаанд өөрт болон бусдад тус болоход хэрэглэж болох ямар нэг зүйл болж боловсрох үр суулгах тодорхой үйл явдал болгон түүнийг хүртэж болно. Бид, бидний авшигт оролцсон явдал нь ердөө нэг өнгөц түвшинд байж, бид үнэхээр өөрсдийг ямар нэг зүйлд зорилготойгоор зориулаагүй тохиолдолд, “Одоо миний бие өндөр түвшний хүн боллоо. Миний бие тарнийн сургаалын бүтээл үйлддэг жинхэнэ бүтээлч боллоо” хэмээн бодож, сайрхахаас зайлсхийх хэрэгтэй. Бид “Миний бие гэрийн тэжээвэр амьтны адил түвшинд сахилыг хүртсэн бөгөөд энэ зүгээр” хэмээн хүлээн зөвшөөрөхөд бэлэн байх хэрэгтэй. 

Гэвч, авшигт гэрийн тэжээвэр амьтны авшиг хүртэхтэй адил түвшинд авшиг хүртэх нь маш их урам өгч, бидэнд үнэхээр тустай байж болно – үүнд буруу зүйл байхгүй. Гэвч авшгаас ийм түвшний ач тус хүртэх явдлыг үл хүлээн зөвшөөрөхөд хүргэдэг зүйл нь бидний сайрхах сэтгэл. Мэдээж, бидэнд буруу ойлголт төрж, “Хэрэв миний бие аль болох олон авшиг хүртвэл, өндөр түвшний хүн болно” гэж бид бодож болно. Энэ мэдээж бага зэрэг ухаалаг бус явдал болно, тийм биз дээ? Хэдийгээр бид авшгийг бидэнд урам өгөх, бидэнд тустай зүйл гэж үзэн олон авшиг зорилгогүйгээр хүртсэн тохиолдолд ч, өөрийг тарнийн сургаалын сайн бүтээлч гэж үзэхгүй байх нь чухал. Даруу байх нь Номын бүтээлийн бүх талуудын хувьд үргэлж чухал. 

Бурхан багшийн заасан бүх зүйл хүмүүст өөрийн амьдралд тохиолдох бэрхшээлүүдийг даван гарахад туслах зорилготой. Үүнийг сэтгэлдээ хадгалах байдлаар, тухайн нэг мөчид бидний Номын зам мөр гэж томьёолж байгаа зүйлтэй холбогдохгүй байгаа мэт санагдах сургаалд гарах зарим санаануудтай таарах үед бид тэдгээрийг орхигдуулахгүй байхад анхаарах хэрэгтэй. Тэдгээр санаануудыг ашиглах сонгодог арга нь бидний одоогийн түвшинд хэт гүнзгий байж болох ба эсвэл тэдгээрийн талаарх бидний ойлголт гол санааг орхигдуулсан байж болно. 

Ийм төрлийн сургаалуудын хувьд тохиолдох асуудал, төөрөгдлийг тодорхойлох үед бид тэдгээрийг шийдвэрлэх амьдралд илүү ойр аргуудыг ашиглаж болно. Бидний үнэхээр ойлгохгүй байгаа тэдгээр зорилгуудад хүрэхийг хичээх үедээ бид бодит бус аргуудыг хэрэглэх үед бид төөрөгдөлд орж, улмаар тэдгээр зорилгуудаас ухарч болно. Гэвч, бидний одоогийн түвшинд тохирох бодит амьдралд нийцсэн аргуудаар бид бодит үр дүнд хүрч чадна. Ингэхийн тулд, бид Бурханы шашны сургаалуудын талаарх бидэнд байх уран сэтгэмжийг арилган, тэдгээрийг амьдралд ойртуулан авчрах хэрэгтэй болно.