Czym jest mahamudra?

06:48
Mahamudra to zbiór nauk w wielu tybetańskich szkołach buddyjskich obejmujący metody prawdziwego zrozumienia samej natury umysłu, prowadzące do oświecenia. Różne szkoły mogą proponować nieco odmienne podejścia do osiągania tego celu, lecz nieważne za którym się podąża, praca nad poznaniem rzeczywistej natury umysłu jest sposobem czynienia naszego życia niezwykle znaczącym.

Mahamudra, sanskryckie słowo oznaczające „wielką pieczęć” odnosi się do zaawansowanego i wyrafinowanego systemu medytacji nad naturą umysłu oraz osiąganych poprzez to urzeczywistnień. Tak samo jak na dokumentach odciska się pieczęcie woskowe dla uwierzytelnienia podpisu pod nimi, podobnie wielka pieczęć mahamudry odciska się na autentycznych praktykach przynoszących oświecenie dla pożytku wszystkich.

Wyróżniającą cechą medytacji mahamudry jest skupianie się na samym umyśle i jego intymnym związku ze światem konwencjonalnych przejawień oraz z pustką. Wewnętrzny zamęt i nieświadomość (niewiedza) tego związku napędzają przeszkadzające nam emocje i przymusowe zachowania, skutkując nieubłaganym cierpieniem i problemami. Medytacja mahamudry jest wysoce skuteczną metodą osiągnięcia wyzwolenia od tego cierpienia i stania się oświeconą istotą, lecz wyłącznie wówczas, gdy podejmuje się ją w oparciu o mocną podstawę. Oznacza to, że dla uczynienia postępu wymagane jest rozległe ćwiczenie się w całej stopniowanej ścieżce lam-rim.

Praktyki w stylu mahamudry znajdujemy w tradycjach kagju, sakja i gelug buddyzmu tybetańskiego. W kagju i gelug posiadają one zarówno poziomy praktyk sutr, jak i anuttarajogi, które skupiają się odpowiednio na zwykłym poziomie i na poziomie jasnego światła umysłu. Sakja przekazuje tylko poziom tantry anuttara jogi. Tutaj skupimy się na poziomie sutry, w jej odmianach gelug i karma kagju. Gelug kładzie nacisk na medytację nad pustką umysłu, natomiast karma kagju podkreśla medytację nad umysłem niekonceptualnie urzeczywistniającym pustkę.

Przy obu podejściach kluczową sprawą jest rozróżnienie, czym dokładnie jest umysł.

Umysł jest jednostkową, subiektywną aktywnością myślową doświadczania czegoś.

Aktywność owa kontynuuje się nieprzerwana przez wszystkie nasze żywoty, bez początku ani końca. Sam umysł jest niesłychanie trudny do rozpoznania, zatem powodzenie w praktyce można odnieść jedynie w oparciu o rozległą pozytywną siłę i oczyszczenie negatywnych potencjałów poprzez powtarzane praktyki wstępne albo  nyndro.

Top