ఒత్తిడిని వదిలించుకోవడంలో ఉపయోగపడే బౌద్ధమత పద్ధతులు

నిజానికి, ఒక పెద్ద నగరంలో, కాలుష్యం, ట్రాఫిక్ లాంటివి ఉన్నాయి, అవి మీరు ఊర్లల్లో చూడకపోవచ్చు, కానీ ఇవి మాత్రమే మన ఒత్తిడికి సహాయపడే విషయాలు కావు. ఇంకా లోతుగా ఆలోచించినప్పుడు, ఆధునిక ప్రపంచంలో చాలా మంది ప్రజలు ఎదుర్కొంటున్న సమస్యలను మనం కనిపెడతాము, వాళ్ళు ఎక్కడ నివసిస్తున్నారనే దానితో సంబంధం లేకుండా మనకు ఎక్కువ విషయాలు తెలుసు, మరియు ఎక్కువ అవకాశాలు, సమాచారం, టీవీ స్టేషన్లు, సినిమాలు, ప్రొడక్ట్ లు మనకు ఉన్నాయి. చాలా మంది మొబైల్ ఫోన్లు వాడతారు, కాబట్టి మీకు ఇమెయిల్స్, మెసేజ్ లు, చాట్లు, ఇలాంటివి ఉన్నాయి. మనం ప్రతి దాన్ని చూడాల్సి ఉంటుంది, మనం వెంటనే సమాధానం ఇవ్వబోతున్నామని ఇతరులు అనుకుంటారు కాబట్టి మనకు ఆ ఒత్తిడి ఉంటుంది. ఇతరులతో సంబంధాలను కుదుర్చుకునే విషయంలో ఇలాంటివి కొన్ని ప్రయోజనాలను కలిగి ఉన్నప్పటికీ, కొన్నిసార్లు ఇది చాలా ఎక్కువ అయిపోతుంది; ఇది స్థిరంగా ఉంటుంది మరియు మనం చాలా అభద్రతా భావానికి గురవుతాము, ఎందుకంటే మీరు దాని గురించి ఆలోచిస్తే, దాని వెనుక ఉన్న ఆలోచన "నేను దేనినీ కోల్పోవడానికి ఇష్టపడను. ఇది ముఖ్యమైనది కావచ్చు. నేను ఎవరి చేత వదిలి పెట్టదల్చుకోవట్లేదు" అని ఉంటుంది.

కాబట్టి, ఏమి జరుగుతుందో అని మనం ఎప్పుడూ చెక్ చేసుకోవాల్సి ఉంటుంది, కానీ నిజానికి, ఇది మనకు ఎప్పుడూ సురక్షితంగా అనిపించదు, ఎందుకంటే ఎప్పుడూ ఏదో కొత్తది జరుగుతుంది, మరియు కొత్త మెసేజ్ కానీ కొత్త చాట్ కానీ వస్తుంది. మనం ఏదైనా చూడాలని ఎంచుకుంటే, యూట్యూబ్ లేదా టీవీలో లాగా - మాస్కోలో మీకు ఎన్ని స్టేషన్లు అందుబాటులో ఉన్నాయో లేదో నాకు తెలియదు, కానీ యూరప్ మరియు అమెరికాలో, వందలాది స్టేషన్లు ఉన్నాయి, కాబట్టి మీరు "బహుశా మంచిది ఇంకేదో ఉంది" అని అనుకుని దాన్ని చూడటం సౌకర్యవంతంగా అనిపించదు, కాబట్టి చూడటానికి ఎప్పుడూ ఆ బలవంతం ఉంటుంది, "బహుశా నేను మిస్ అవుతున్న దానికంటే మంచిది ఇంకేదో ఉండవచ్చు" అని మీరు చూడొచ్చు. 

మనం ఎక్కడ ఉంటున్నా కానీ ఇలాంటివి మన ఒత్తిడిని పెంచుతాయని నేను అనుకుంటున్నాను; మనం ఒక పెద్ద నగరంలో ఉన్నా లేదా ఒక గ్రామంలో ఉన్నా, ముఖ్యంగా మన ఆధునిక ప్రపంచంలో ఉన్నా. మనం ఏదో ఒక సమాజానికి, ఒక రకమైన స్నేహితుల గ్రూప్ కి చెందాలని కోరుకుంటాం; కాబట్టి, మనం పోస్ట్ చేసే ప్రతి దానికి మన ఫేస్ బుక్ పేజీలో "లైక్స్" కావాలి, అలా మనం ఏదో విధంగా అంగీకరించబడ్డాము అని భావిస్తాము, కానీ మనం దాని గురించి ఆలోచిస్తూ ప్రశాంతంగా ఉండలేము. మనకు వచ్చే లైక్ లతో మనం ఎప్పుడూ సంతృప్తి చెందము, ఇంకా ఎక్కువ కావాలని కోరుకుంటాము, లేదా "వాళ్ళు నిజంగా లైక్ చేశారా?" లేదా ఊరికే బటన్ ను నొక్కుతున్నారా, లేదా ఒక మెషీన్ ఆ బటన్ ను నొక్కుతోందా (మీరు చాలా లైక్ లను పొందడానికి డబ్బులు కట్టవచ్చు) అని అనుకుంటాము. మన ఫోన్ మనకు మెసేజ్ వచ్చిందని తెలిసినప్పుడు మనం ఆశతో ఉత్సాహంలో ఉంటాము; బహుశా అది ఏదో ఒక ప్రత్యేకమైన విషయం అయి ఉండొచ్చు అని.

మన ఫేస్ బుక్ పేజీకి వెళ్లి "మనకు లైక్ లు వచ్చాయా?" అని చూస్తున్నప్పుడు ఈ ఉత్సాహం కలుగుతుంది. లేదా నేను ఎప్పుడూ వార్తలు చూసే వాడిగా అనుకుంటూ పద్దాక వార్తలను చూస్తాను, ఏదైనా కొత్తది ఉందేమో అని, ఆసక్తికరమైనది ఏదైనా జరుగుతోందేమో అని, ఎందుకంటే నేను దేన్నీ మిస్ అవడానికి ఇష్టపడను.

నిజానికి, మనం ఆ సమస్యను బాగా లోతుగా ఆలోచిస్తే, దానిలో అంతర్లీనంగా మనకు కనిపించేది ఏమిటంటే, "నేను చాలా ముఖ్యమైన వాడిని, జరుగుతున్న ప్రతిదాన్ని నేను తెలుసుకోవాలి. అందరూ నన్ను ఇష్టపడాలి" అని ఉంటుంది. నేను ఎందుకు చాలా ముఖ్యమైన వాడినని నేను భావిస్తున్నాననే దానిపై బౌద్ధమత ఆలోచనా విధానం నుంచి మనం చాలా లోతైన విశ్లేషణ చేయవచ్చు, మరియు నేను ప్రతిదీ తెలుసుకోవాలి మరియు అందరి చేత అంగీకరించబడాలి అని ఉంటుంది. మనమెందుకు అలాగే ఆలోచిస్తున్నాం అనే దాని గురించి ఈ సాయంత్రం మీతో చర్చించాలని నేను అనుకోవడం లేదు.

మరోవైపు, మన చుట్టూ ఉన్న పరిస్థితిని చూసి మనం ఇబ్బంది పడుతూ మొబైల్ ను చూసుకుంటాం, మరియు మెట్రోలో ఉన్నప్పుడు సంగీతం వినడం లేదా మనం నడుస్తున్నప్పుడు తప్పించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాము. మన దగ్గర ఎప్పుడూ ఇయర్ ఫోన్స్ ఉంటాయి, ఐపాడ్ ఉంటుంది, దాని గురించి ఆలోచిస్తే అది ఒక ఆకర్షణీయమైన వస్తువుగా ఉంటుంది. ఒకవైపు మనం ఒక సామాజిక సమూహంలోకి అంగీకరించబడాలని కోరుకుంటాం, కానీ మరోవైపు, మనం నిజంగా సమాజంలో ఉన్నప్పుడు, మన ఫోన్ లో ఒక గేమ్స్ ఆడుకుంటూ లేదా నిజంగా మ్యూజిక్ వింటూ ప్రతి ఒక్కరినీ సైలెంట్ చేస్తాము.

అది అసలు ఏమిటి? అది ఒంటరితనాన్ని సూచిస్తుంది, కదా? మనకు అటువంటి సామాజిక గుర్తింపు కావాలి. మనం ఒంటరిగా ఉన్నాము, ఎందుకంటే మనం అంగీకరించబడ్డామని ఎప్పుడూ అనుకోము, కానీ మరోవైపు, మన వర్చువల్ ప్రపంచంలోకి పారిపోవడం ద్వారా మనల్ని మనం సైలెంట్ చేసుకుంటాము, అది కూడా చాలా ఒంటరిగా అనిపిస్తుంది, కదా?

మనల్ని ఎంటర్ టైన్ చేయాల్సిన అవసరం ఉందని మనం ఎప్పుడూ భావిస్తుంటాం. ఏమీ జరగకుండా ఒక్క క్షణం కూడా ఉండదు. ఇది కూడా ఒక వైరుధ్యం, ఎందుకంటే, ఒక వైపు, మనం శాంతి కోసం ఆరాటపడతాము, కానీ ఇంకొక వైపు శూన్యత, సమాచారం లేకపోవడం లేదా సంగీతం వినకపోవడం గురించి భయపడతాము.

మనం బయటి ప్రపంచం యొక్క ఒత్తిడి నుంచి ఎలాగైనా తప్పించుకోవాలని అనుకుంటున్నాము, మెట్రోలో అయినా లేదా ఇంకెక్కడైనా, మనం ఫోన్ మరియు ఇంటర్నెట్ యొక్క చిన్న వర్చువల్ ప్రపంచానికి పారిపోతాము, కానీ అక్కడ కూడా మనం స్నేహితుల కోసం చూస్తున్నాము మరియు ఎప్పుడూ సురక్షితంగా ఉన్నామని అనుకోము. ఇది మనం ఆలోచించాల్సిన విషయం: ఒత్తిడి సమస్యకు మన మొబైల్ డివైస్ లోకి వెళ్లడమే పరిష్కారమా? మనం ఒక పెద్ద నగరంలో ఉన్నా లేదా ఇంక ఎక్కడైనా ఉన్నా దానికి పరిష్కారం ఇదేనా?

మనం చేయాల్సిందల్లా ఈ రోజువారీ అలవాట్లలో చిక్కుకున్నప్పుడు మనం అనుభవించే అసంతృప్తిని గుర్తించడం, మరియు దాని మూలాలను గుర్తించడం. మనం ఎందుకు ఈ అలవాట్లలో ఇరుక్కుపోతున్నాం? అని ఆలోచించడం.

అప్పుడు ఈ దుఃఖం నుంచి విముక్తి పొందాలనే సంకల్పాన్ని పెంపొందించుకుని, దాని మూలాలను వదిలించుకునే పద్ధతులను తెలుసుకుని మరియు అవి పనిచేస్తాయనే నమ్మకాన్ని కలిగి ఉండాలి. ఈ అసంతృప్తిని తొలగించి, ఆ తర్వాత జాంబీలా మారి, ఏమీ అనుభూతి చెందకుండా, వాకింగ్ డెడ్ లా నగరం చుట్టూ తిరగాలని అనుకోకూడదు. సంతోషం అంటే దుఃఖం లేకపోవడమే కాదు; ఇది తటస్థమైన, ప్రశాంతమైన అనుభూతిలా ఉంటుంది. మనం ఏ కోరిక లేకుండా ఉండాలని లక్ష్యంగా పెట్టుకోలేదు.

కాబట్టి, మనం అనుభవించే అసంతృప్తి, బాధ మరియు ఒత్తిడికి బయటి వస్తువులు మరియు పరిస్థితులు మూలం కాదని మనం గుర్తించాలి. అవి ఉంటే, ప్రతి ఒక్కరూ దాన్ని ఒకే విధంగా అనుభవిస్తారు.

ఇక్కడ సమస్య ఇంటర్నెట్ లేదా మన మొబైల్ డివైస్ లు కాదు. సరిగ్గా ఉపయోగించినప్పుడు, అవి మన జీవితంలో చాలా సహాయం చేస్తాయి. ఇక్కడ సమస్య ఏమిటంటే, వాటి పట్ల మన వైఖరులు, మరియు అవి తీసుకువచ్చే భావోద్వేగాలు ఎలా ఉంటాయి అని. ఇంటర్నెట్ యొక్క ఈ అద్భుతమైన ప్రపంచాన్ని మరియు జీవితంలో మన పరిస్థితులను మనం ఎలా మేనేజ్ చేస్తాము అని.

మనలో అనేక, సొంత-విధ్వంసక అలవాట్లు ఉన్నాయి, మరియు అవన్నీ అభద్రతా భావం, అంగీకరించబడవనే భయం, వదిలివేయబడతాయనే భయం, బలవంతం, ఈ రకమైన ఇబ్బంది పెట్టే మానసిక స్థితుల వల్ల వస్తాయి. కానీ వాటిని అధిగమించడానికి మనం అనుసరించే వ్యూహాలు, సామాజిక మాధ్యమాలకు దూరంగా ఉండటం లాంటివి మనల్ని ఇంకా ఒత్తిడికి గురిచేస్తాయి. ఇది ఒక ఫీడ్ బ్యాక్ లూప్. "ప్రజలు నన్ను ఇష్టపడతారా?" లేదా? అనే ఆలోచనలను ఇంకా పెంచుతుంది.

టీనేజర్ల గురించి, ఇంటర్నెట్ లో వేధింపుల గురించి ఆలోచిస్తే ఇది ఇంకా దారుణంగా ఉంటుంది. మీకు లైక్స్ రావడం, మీకు ఎన్ని లైక్స్ ఉన్నాయో అందరూ చూడటమే కాదు, మీకు బెదిరింపుల లాంటివి "నచ్చవు", ప్రతి ఒక్కరికి ఇది తెలుసు. ఇది భయంకరమైనది, కదా?

సోషల్ మీడియాలో సరదాగా గడిపిన ఫొటోలను పోస్ట్ చేస్తారు కదా? వాళ్ళు బ్యాడ్ టైమ్ లో ఉండే ఫొటోలను పోస్ట్ చెయ్యరు. కాబట్టి, మీ స్నేహితులందరూ మంచి సమయాన్ని గడుపుతున్నారని మీరు అనుకుంటారు, మరియు నేనేమో ఇక్కడ నా గదిలో కూర్చొని నా ఫోన్ లో ఒంటరిగా చూస్తున్నాను. అది అసలు సంతోషకరమైన మానసిక స్థితి కాదు, కదా?

ఈ సోషల్ మీడియాలో ఏం జరుగుతోందో దాని గురించి మనకు ఒక రియలిస్టిక్ ఆలోచన ఉండాలి. మీ ఫేస్ బుక్ పేజీలో ఎక్కువ లైక్ లు ఉండటం వల్ల మీకు సురక్షితంగా అనిపించదని, అయినా దానికి అలాంటి సామర్థ్యం ఏదీ లేదని మనం గ్రహించాలి. మనకు ఏదీ సరిగ్గా తెలియదు, ఇది పెద్ద తేడాను తెస్తుందని మనం అనుకుంటున్నాము, మరియు ఇది ఎక్కువ లైక్ ల కోసం కోరికను తెస్తుంది - దురాశ, మనకు ఎప్పుడూ సంతృప్తిని ఇవ్వదు - మరియు ఇంకా ఏమైనా ఉన్నాయా లేదా అని మనం ఎప్పుడూ చెక్ చేసుకునే అభద్రతను ఇస్తుంది.

నా వెబ్‌సైట్‌తో అది ఉందని నేను ఒప్పుకుంటున్నాను; ఈ రోజు ఎంత మంది చూశారో అని చూడటానికి నేను ఎప్పుడూ సైట్ వివరాలను చూస్తాను. ఇది కూడా అంతే. ప్రతిరోజూ కరెన్సీ ఎక్స్ఛేంజి రేటును చెక్ చేస్తారు, ఈ రోజు మీరు ఎంత కోల్పోయారో చూడటం కోసం. మనకు ఎప్పుడూ మనశ్శాంతి అనేది ఉండదు (నవ్వుతూ). లేదా మనం కంప్యూటర్ గేమ్ అనే వర్చువల్ ప్రపంచంలోకి వెళ్లిపోయి, ఏదో ఒక విధంగా మన సమస్యలు తొలగిపోతాయని అమాయకంగా ఆలోచిస్తుంటాం. ఇది వోడ్కాను తాగడానికి వేరుగా ఉండదు, కదా?

మనం ఈ సిండ్రోమ్ ను అంచనా వేస్తే, ఇది చాలా సొంత-విధ్వంసకరమని మనం చూస్తాము మరియు జీవితం యొక్క ఒత్తిడిని ఎదుర్కోవటానికి ప్రయత్నించే మన మార్గాలు ఇంకా సమస్యలను తెచ్చిపెడతాయి.

ఈ పరిస్థితులను ఎదుర్కోవడానికి, మనం ఉన్న పరిస్థితులపై విచక్షణతో కూడిన అవగాహన అవసరం. ఉదాహరణకు, ఒక మంచి ఉద్యోగాన్ని పొందాలి; అదే రియాలిటీ. ఆ నిజాన్ని మనం అంగీకరించాలి. మరియు రియాలిటీ ఏమిటంటే, మనం సాధ్యమైనంత ఉత్తమంగా మాత్రమే చెయ్యగలము. ఆ రియాలిటీని మనం అంగీకరిస్తే, ఇది భయంకరమైన చిత్రహింస అని మరియు "నేను తగినంత మంచివాడిని కాదు" అని మనపై రుద్దడం మానేయడానికి ఇది మనకు సహాయపడుతుంది.

ఇక్కడ సమస్య ఏమిటంటే, మనం పరిపూర్ణంగా ఉండాలని అనుకుంటాము, మరియు మనం బుద్ధుడు కాకపోతే, ఎవరూ పరిపూర్ణులు కాదు. మనం పరిపూర్ణంగా ఉండాలని మన బాస్ అనుకున్నా, పరిపూర్ణంగా ఉండాలని మనపై ఒత్తిడి తెచ్చినా, అది అసాధ్యం అనేదే రియాలిటీ. అది అసాధ్యం కాబట్టి, అసాధ్యమైన పని చెయ్యలేకపోతున్నామనే అపరాధ భావనతో మనం ఎందుకు మన తలలను కొట్టుకుంటున్నాము?

పరిస్థితి యొక్క రియాలిటీను అంగీకరించడానికి, ప్రాధాన్యత ఇవ్వడానికి మనం ఉత్తమమైన పనిని చేస్తాము. ఆ తర్వాత ఏకాగ్రతను పాటించడానికి మనం ప్రయత్నిస్తాము. మనం ఎదుర్కొంటున్న పరిస్థితి యొక్క రియాలిటీని గుర్తుంచుకుని దాన్ని అతిగా అంచనా వెయ్యకుండా - "ఇది అసాధ్యం" - లేదా "నేను నా ఫోన్‌లోకి వెళ్లి దాని నుంచి తప్పించుకోగలను" అని అనుకుంటాము.

మీరు దాన్ని డీల్ చెయ్యాలి. మీరు పనితో డీల్ చేయాల్సి ఉంటుంది. మనం దాన్ని తక్కువ అంచనా వేస్తే, అది మనం ఎదుర్కోవాల్సిన అవసరం లేని విషయం అని అనుకుంటాము. ఉదాహరణకు, మీరు పని దగ్గర చెయ్యాల్సిన కొన్ని పనులు ఉన్నప్పుడు, దాన్ని చెయ్యాలని మీకు అనిపించనప్పుడు ఏమి చేస్తారు? అది చెయ్యడానికి మీకు క్రమశిక్షణ ఉందా లేదా మీరు వెంటనే సర్ఫింగ్ చెయ్యడం ప్రారంభిస్తారా, లేదా వెంటనే మీ ఫోన్ ను చూసి , "సరే, ఏదైనా కొత్త మెసేజ్ ఉండవచ్చు, బహుశా ఎవరైనా మంచి ఆసక్తికరమైన దాన్ని పోస్ట్ చేసి ఉండవచ్చు" అని వెతుకుతారా. అంటే మీరు ఈ పని చెయ్యాలనే రియాలిటీనీ తక్కువ అంచనా వేస్తున్నారు. ఇవన్నీ స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పంతో ముడిపడి ఉన్నాయి. అదేమిటో గుర్తించే ప్రయత్నం చెయ్యడం వల్ల మనకు ఇంకా సమస్య వస్తోంది.

దీన్ని మనం ఎలా ఎదుర్కోవాలి?

మనం సొంత క్రమశిక్షణతో మరియు చిన్న విషయాలతో ప్రారంభిస్తాము, హార్మోన్ల పరంగా చూస్తే, శాస్త్రీయ కోణంలో కూడా మన ఒత్తిడితో వ్యవహరించే విధానం ఎలా పనిచేస్తుందో అని మనం అర్థం చేసుకోవచ్చు. ఇది మనకు పూర్తి భిన్నమైన అంతర్దృష్టిని ఇస్తుంది మరియు బౌద్ధమతం ఏమి చెప్తుందో అదే చాలా శాస్త్రీయ ఆధారాన్ని ఇస్తుంది.

కార్టిసాల్ మరియు డోపమైన్ హార్మోన్లు

మీరు ఒత్తిడికి గురయినప్పుడు మీ హార్మోన్ల స్థాయిలో కార్టిసాల్ స్థాయి పెరుగుతుంది. కార్టిసాల్ అనేది ఒక ఒత్తిడి హార్మోన్, కాబట్టి మనం కొంత ఉపశమనాన్ని పొందుతాము. మన శరీరంలోకి వెళ్లే ఈ కార్టిసాల్ ను వదలడమే మనకు ఆనందాన్ని ఇస్తుందని మనం అనుకునే ఆ స్ట్రాటజీ ఏమిటి? నేను సిగరెట్ తాగుతాను, అది నాకు సహాయపడుతుంది అని అనుకుంటాము; లేదా ఈ ఒత్తిడిని తగ్గించడానికి ఏదైనా మంచి ఆసక్తికరమైన విషయం కోసం మనం ఇంటర్నెట్ లో సర్ఫ్ చేస్తాము మరియు సోషల్ మీడియాను చెక్ చేసుకుంటాము. ఇక్కడ ఏమి జరుగుతుందంటే, ఇది మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుందనే ఉత్సాహం మరియు ఆనందం వస్తుంది, దానితో మన డోపమైన్ స్థాయి పెరుగుతుంది. డోపమైన్ అనేది ప్రతిఫలాన్ని ఆశించే హార్మోన్; ఒక జంతువు ఇంకొక జంతువును వెంబడించడానికి వెళ్లినప్పుడు అది ఏమి అనుభూతి చెందుతుందో ఇది అలా ఉంటుంది; ఇక్కడ ఇలాంటి అంచనా ఉంటుంది. మీరు మీకు నచ్చిన వ్యక్తిని కలవడానికి వెళ్ళినప్పుడు దీన్ని గుర్తించడం సులభం, ఇది కూడా అలాంటిదే. డోపమైన్ ఎంత అద్భుతంగా ఉంటుంది అనే అంచనాతో ఇది పెరుగుతుంది. మీరు నిజంగా ఆ వ్యక్తితో ఉన్నప్పుడు, అది అంత మంచిగా ఉండకపోవచ్చు, కానీ ఈ డోపమైన్ ఆధారంగా మీ ఆనంద స్థాయిని పెంచుతుంది; ఈ హార్మోన్ తో.

మనం పూర్తిగా బయోలాజికల్ జీవులం. కానీ సిగరెట్ తాగిన తర్వాత, లేదా ఇంటర్నెట్ చెక్ చేసుకున్న తర్వాత, మనం సంతృప్తి చెందము, కాబట్టి మన ఒత్తిడి మళ్ళీ తిరిగి వస్తుంది. కాబట్టి, ఇది మంచి స్ట్రాటజీ కాదు.

సిగరెట్లు మన సమస్యను పరిష్కరిస్తాయనే అపోహను నమ్మడం వల్ల కలిగే నష్టాలను మనం గుర్తించాలి. ఈ వార్తల్లో ఆసక్తికరమైన దాన్ని లేదా నా ఫేస్ బుక్ పేజీలో ఆసక్తికరమైన దాన్ని చూడటం నా ఒత్తిడి సమస్యను పరిష్కరిస్తుంది.

ఇదే ఉత్తమమైన స్ట్రాటజీ అని ఆలోచించడం వల్ల కలిగే నష్టాలను అర్థం చేసుకున్నప్పుడు, ఈ రకమైన అలవాటు నుంచి విముక్తి పొందాలనే సంకల్పాన్ని మనం పెంపొందించుకోవచ్చు; ఆ అలవాటు పని చెయ్యదు.

నెగెటివ్ అలవాట్ల ప్రతిస్పందనలను అనుసరించడం మానుకోవడం

అందుకే మనం సిగరెట్ల జోలికి వెళ్లకుండా ఉంటాం. సిగరెట్ స్మోకింగ్ అనేది మొత్తానికి వేరే విషయం: సిగరెట్ తాగడం వల్ల అసలు ఏదైనా ఉపయోగం ఉందా? లేదు కదా. కానీ ఇంటర్నెట్ వాడకం, సోషల్ మీడియా వాడకం పరంగా, మన మెసేజ్ లను ఎప్పటికప్పుడు చెక్ చేసుకుంటూ ఉంటే, దాన్ని మనం నియంత్రించుకోవాలి తప్ప అన్నివేళలా వాటిని ఓపెన్ గా ఉంచకూడదు. ఇంకొక మాటలో చెప్పాలంటే, దాన్ని మన ఆశ్రయంగా ఉపయోగించడం మానుకోవాలి. దాన్ని మన ఎస్కేప్ గా వాడుకోవడం మానెయ్యాలి. దాన్ని మన ప్రయోజనాల కోసం ఉపయోగించాలి అంతే కానీ అది నెరవేర్చలేని మన ప్రయోజనం కోసం కాదు.

నిజానికి, ఇది చాలా కష్టం, మనం విసుగు చెందినప్పుడు, పనిలో లేదా ఇంట్లో మనకు నచ్చనిది జరగనప్పుడు, మీ ఫోన్ ను చూడటానికి ఈ బలవంతపు డ్రైవ్ ఉంటుంది, కదా? అయితే శారీరక ఊబకాయాన్ని వదిలించుకోవడానికి ఫుడ్ డైట్ అనేది ఎలా ఉండాలో, మానసిక ఊబకాయాన్ని వదిలించుకోవడానికి ఇన్ఫర్మేషన్ డైట్ ను పాటించాలి. మనం తీసుకునే ఆహారాన్ని పరిమితం చేసినట్లే సమాచారం, మెసేజ్ లు, సంగీతం మొదలైన వాటిని తీసుకోవడం కూడా తగ్గించడానికి ప్రయత్నించాలి.

ఇప్పుడు, ముందు మన పాత సొంత-విధ్వంసక అలవాట్లకు దూరంగా ఉండటం వల్ల మన కార్టిసాల్ స్థాయి ఒత్తిడి పెరుగుతుంది. ఎందుకంటే మన పాత అలవాట్లు చాలా బలంగా ఉంటాయి. కాబట్టి, మీరు సిగరెట్లు మానేసినప్పుడు, లేదా మీరు ఆల్కహాల్ లేదా డ్రగ్స్ ను  విడిచిపెట్టినప్పుడు - కార్టిసాల్ ఒత్తిడి హార్మోన్ - అదే విధంగా మీరు ఇంటర్నెట్ లేదా సామాజిక మెసేజ్ లు లేదా సంగీతం నుంచి విరామం తీసుకున్నప్పుడు భయంకరమైన లక్షణాలు ఉన్నట్లే, ఎక్కువ ఒత్తిడి కూడా ఉంటుంది. ఇది డిటాక్స్ లాంటిది; ప్రజలు సంగీతం నుంచి డిటాక్సిఫికేషన్ ను వివరించారు, ప్రత్యేకించి వాళ్ళు ఎప్పుడూ ఐపాడ్ తో ఇయర్ఫోన్లను వాడటానికి బానిస అయినప్పుడు, కొంతకాలం తర్వాత, మీరు ఎప్పుడూ మీ తలలో పాటలను పడుతున్నట్లు ఉంటుంది. అది చల్లబడటానికి చాలా సమయం పడుతుంది. ఇది చాలా మంచి ఇమేజ్ అని నేను అనుకుంటున్నాను; మీ తలలో సంగీతంతో ఊబకాయంగా ఉండటం.

మీరు దేని గురించి ఆలోచించలేరు కాబట్టి మీరు ఏ పని చెయ్యలేరు. ఈ మ్యూజిక్ నడుస్తూనే ఉంటుంది. ముఖ్యంగా ఒకే లైన్ మ్యూజిక్ పదే పదే రిపీట్ అయినప్పుడు మిమ్మల్ని పిచ్చివాళ్లుగా చేస్తుంది. కానీ మనం అలాంటి పట్టుదలతో ఉంటే, ఉపసంహరణ యొక్క ఒత్తిడి స్థాయి చివరికి తగ్గుతుంది మరియు మనం ఒక మానసిక ప్రశాంతతను అనుభవిస్తాము. అప్పుడు, మన నెగెటివ్ అలవాట్లను పాజిటివ్ అలవాట్లతో నింపడానికి మనం మంచి స్థితిలో ఉంటాము.

ఇక్కడ మనకు బౌద్దులకు మాత్రమే పరిమితం కాని చాలా మంచి బౌద్ధమత పద్ధతులు ఉన్నాయి: మనం మొత్తం మానవాళిలో భాగమని గ్రహించడం, మరియు మనమందరం పరస్పర సంబంధం కలిగి ఉన్నామని గ్రహించడం, మన సంక్షేమం ప్రతి ఒక్కరిపై ఆధారపడి ఉంటుంది మరియు ఇతరులతో కనెక్ట్ అవ్వడానికి మరియు బంధాలను కలిగి ఉండటానికి మన అవసరాన్ని సంతృప్తి చెందడానికి ఇది మంచి స్థిరమైన మార్గం, ఇది ఇంటర్నెట్ సోషల్ నెట్‌వర్క్లో భాగం కాదు అని తెలుసుకోవడం.

ఆక్సిటోసిన్ హార్మోన్

ఆక్సిటోసిన్ అనే హార్మోన్ ఒకటి ఉంది. ఇది మీకు ఉన్న ఒక బాండింగ్ హార్మోన్; పిల్లలు ఉన్న తల్లులకు, మొదలైన వారిలో ఇది ఉంటుంది. మనలో ఉన్న ఈ హార్మోన్ ఒకరితో ఒకరు బంధం ఏర్పరుచుకోవడానికి, ఏదో ఒక సమూహంలో భాగంగా ఉండటానికి ప్రేరేపిస్తుంది. ఇది పాజిటివ్ గా సంతృప్తి చెందవచ్చు. మనందరం మానవత్వంలో ఒక భాగం, మనమందరం సమానం. అందరూ సంతోషంగా ఉండాలని కోరుకుంటారు, ఎవరూ అసంతృప్తిగా ఉండాలని కోరుకోరు - ఈ రకమైన విషయం, ఇది సోషల్ మీడియా గ్రూపులో భాగం కావడం ద్వారా దాన్ని సంతృప్తి పరచడానికి ప్రయత్నించడం కంటే ఇది చాలా స్థిరమైనది, ఇది అప్పుడు లైక్లపై ఆధారపడి ఉంటుంది.

నేను హార్మోన్ల గురించి ఈ సమాచారాన్ని ఒక నిర్దిష్ట కారణం కోసం చెప్తున్నాను. దలైలామా గారు ఎప్పుడూ మనం 21వ శతాబ్దపు బౌద్దులుగా ఉండాలని చెబుతుంటారు, దీని అర్థం బౌద్ధమత బోధనలు మరియు సైన్స్ మధ్య ఒక బ్రిడ్జిని కలిగి ఉండటం, బౌద్ధమత బోధనలలో సైన్స్ తో సామరస్యంగా ఉండే అనేక విషయాలు ఉన్నాయని నిరూపించడానికి, శాస్త్రవేత్తలను కలవడానికి అతను ఎప్పుడూ ఈ మైండ్ అండ్ లైఫ్ కాన్ఫరెన్స్ లను నిర్వహిస్తారు. సాధారణంగా అర్థం చేసుకున్న విషయాలు ఎక్కడ ఉన్నాయో చూడటానికి మరియు జీవితం యొక్క మరింత సంపూర్ణ చిత్రాన్ని పొందడంలో ఇద్దరూ ఒకరికొకరు ఎలా సహాయపడతాయో చూడటానికి ఇది సహాయపడుతుంది.

కేవలం శారీరక బయోలాజికల్ స్థాయిలో, మన శరీరంలోని కొన్ని హార్మోన్ల ఆధారంగా, మనం సంతోషంగా ఉన్నామని, మంచి అనుభూతి చెందుతామని అర్థం చేసుకుంటే, వాటిని సంతృప్తి పరచడానికి మనం ఇప్పుడు ఉపయోగిస్తున్న స్ట్రాటజీలు ఏమిటో అనలైజ్ చెయ్యవచ్చు మరియు అవి పని చెయ్యకపోతే, వాటిని పాజిటివ్ గా ఉపయోగించగల ఇతర స్ట్రాటజీలను కనిపెట్టవచ్చు, ఒక సొంత-విధ్వంసక మార్గంలో.

డోపమైన్, అంచనా వేసే హార్మోన్ మరియు నిర్మాణాత్మక లక్ష్యాలను పెట్టుకోవడం

మనం డోపమైన్ గురించి మాట్లాడుతున్నాము, ప్రతిఫలం యొక్క ఈ అంచనా, ఒక రకమైన హార్మోన్. అది తినడానికి జింకను వెంటాడుతున్న సింహంలా మీకు చాలా ఉత్సాహాన్ని కలిగిస్తుంది. కాబట్టి, పని చెయ్యని కొన్ని వినాశకరమైన మార్గాలు ఉన్నాయి, ఆ డోపమైన్ సిండ్రోమ్ ను ఉపయోగించుకోవడానికి ప్రయత్నించండి, మన ఫేస్ బుక్ పేజీలో ఎక్కువ లైక్లను ఆశించడం లాంటివి.

లేదా దాన్ని సంతృప్తి పరచడానికి మనకు న్యూట్రల్ మార్గాలు ఉండవచ్చు. నాకు వెయిట్ లిఫ్టర్ అయిన ఒక స్నేహితుడు ఉన్నాడు. ఇప్పుడు అతను 180 కిలోలు ఎత్తగలనని, తర్వాత 200 కిలోలు కూడా ఎత్తగలనని అంచనా వేస్తున్నాడు. అతను చాలా ఉత్సాహంగా ఉన్నాడు, ఒక ప్రతిఫలం కోసం ఎదురుచూస్తూ అతనికి చాలా సంతోషం కలుగుతుంది. కానీ అప్పుడు కూడా, అతను 200 కిలోల బరువు ఎత్తగలడని అనుకోండి - ఒక బౌద్ధుడిగా అది మీకు మంచి పునర్జన్మను ఇస్తుందా? 200 కిలోల బరువు ఎత్తగలగడం అతనికి మంచి పునర్జన్మను ఇస్తుందా; దానికి అతను సంతృప్తి చెందడు, తర్వాత అతను 210 కిలోలు ఎత్తాల్సి ఉంటుంది.

కానీ ఆ డోపమైన్ సిండ్రోమ్ ను ఉపయోగించుకుని షమత, పరిపూర్ణ ఏకాగ్రత, లేదా సహనాన్ని సాధించడం, కోపాన్ని జయించడం మొదలైనవి చేస్తే, ఇక్కడ అది చాలా ఉత్తేజకరంగా మారుతుంది. ఇక్కడ విసుగు చెందడానికి బదులుగా; "నేను మంచివాడిని కాదు, నేను దాన్ని తీసుకోలేకపోతున్నాను," అని అనుకుని మీరు దానితో పని చెయ్యడం ప్రారంభించవచ్చు "ఇదిగో ఛాలెంజ్, ఈ సవాళ్లను ఎదుర్కోవటానికి ప్రయత్నించడం నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది" అని.

మనం దీన్ని చెయ్యడానికి ప్రయత్నించాలి - ధ్యాన సూచనలలో ఇది ఉంటుంది - అంచనాలు లేదా నిరాశలు లేకుండా. మీరు తక్షణ ఫలితాలను పొందబోతున్నారని ఆశించినప్పుడు నిరాశ చెందుతారు. కాబట్టి, అంచనాలు లేకుండా, మీరు ఒక లక్ష్యం కోసం పనిచేస్తున్నారు. మరియు ఒక లక్ష్యం కోసం పని చెయ్యడం, ముఖ్యంగా అది అర్థవంతమైన లక్ష్యం అయితే, అదే సంతోషానికి మూలం అవుతుంది. మనం అనుభూతి చెందే ఆ ఆనందానికి ఒక జీవ ఆధారం ఉంటుంది, కాబట్టి ఇది శాస్త్రీయ పద్ధతికి పూర్తిగా అనుగుణంగా ఉంటుంది: అదే 21 వ శతాబ్దపు బౌద్ధమతం. ఇంకొక మాటలో చెప్పాలంటే, బౌద్ధమత పద్ధతులు ఎలా మరియు ఎందుకు ప్రభావవంతంగా ఉన్నాయో శాస్త్రవేత్తలు అంగీకరించే విధంగా మనం వివరించవచ్చు. దాని ఉద్దేశం అదే.

మనం స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పాన్ని పెంపొందించుకోవాలి, దీన్నే మనం బౌద్ధమతంలో త్యాగం అని పిలుస్తాము. అప్పుడు మనం మన పాత నెగెటివ్ అలవాట్ల నుంచి విముక్తి పొందడానికి, సొంత క్రమశిక్షణ, ఏకాగ్రత మరియు విచక్షణా అవగాహనలో మనల్ని మనం శిక్షణ తీసుకోవాలి; మూడు శిక్షణలు అని పిలువబడేవి ఇవే. ఏది సహాయకారిగా ఉంటుంది, ఏది హానికరం, ఏది పనిచేస్తుంది, ఏది పని చెయ్యదు, దానిపై ఏకాగ్రతతో దృష్టి పెట్టడం మరియు దానికి అనుగుణంగా మన ప్రవర్తనను సవరించుకునే క్రమశిక్షణ.

సొంత క్రమశిక్షణకు అడ్డంకి: పశ్చాత్తాపం

ఈ మూడూ సామరస్యంగా కలిసి పనిచేయాలి కానీ వాటిని సక్రమంగా అభివృద్ధి చెయ్యాలంటే వాటికి ఆటంకం కలిగించే విషయాలను వదిలించుకోవాలి. పశ్చాత్తాపం మన సొంత క్రమశిక్షణకు ఆటంకం కలిగిస్తుంది. ఉదాహరణకు, మనం ఇంటర్నెట్ ను చెక్ చెయ్యనందుకు లేదా మెసేజ్ లేదా ఇమెయిల్ కు వెంటనే సమాధానం ఇవ్వనందుకు చింతిస్తున్నాము. అలాంటి పశ్చాత్తాపం మన సొంత క్రమశిక్షణను దెబ్బతీస్తుంది, రోజులో కొన్ని సమయాల్లో మాత్రమే వాటిని చెక్ చేసుకోవాలి.

మన కంప్యూటర్ లేదా మొబైల్ డివైస్ లో నోటిఫికేషన్ అలారం అయిన "మీకు మెయిల్ వచ్చింది" అని లేదా ఇండికేటర్ ను ఆఫ్ చెయ్యడం మరియు రోజులో కొంత నిర్ణీత సమయాల్లో మాత్రమే చెక్ చేసుకోవడం ఒక మంచి పని. ముఖ్యమైన వాటిని చదివిన వెంటనే వాటికి సమాధానాలు రాయాలి, కాబట్టి సొంత క్రమశిక్షణ అవసరం, తర్వాత చూసుకోవడానికి మనం తక్కువ బిజీగా ఉండే వరకు వేచి ఉండగల ప్రశ్నలకు సమాధానం ఇవ్వండి లేదా మెసేజ్ లకు సమాధానం ఇవ్వడానికి రోజులో ఒక నిర్దిష్ట సమయాన్ని ఇవ్వండి.

నేను దీనికి చాలా దోషిని అని అంగీకరించాలి, కాబట్టి వచ్చే ఇమెయిల్స్ ప్రవాహాన్ని ఎదుర్కోవటానికి నేను ఒక స్ట్రాటజీని అనుసరించాను. నేను సోషల్ మీడియా వాడను, మరియు నాకు ఈ మెసేజ్ లు రావు, కానీ నాకు రోజుకు కనీసం ముప్పై లేదా అంతకంటే ఎక్కువ ఇమెయిల్స్ వస్తాయి. నేను వెంటనే సమాధానం ఇవ్వడానికి బదులుగా, నేను ఏమి చేస్తాను అంటే: వాటిల్లో ముఖ్యమైన వాటికి సమాధానం ఇస్తాను, మిగిలిన వాటికి నేను ఫ్లాగ్ చేస్తాను. సాయంత్రం నా మనస్సు రాయడానికి లేదా అంతకన్నా ముఖ్యమైన పనులు చెయ్యడానికి స్పష్టంగా లేనప్పుడు, నేను వాటికి సమాధానం ఇస్తానని నాకు తెలుసు. కాబట్టి, మీరు ఒక నిర్దిష్ట సమయాన్ని కేటాయించండి. లేదంటే మీరు కంట్రోల్ తప్పిపోతారు.

ఏకాగ్రతకు అడ్డంకులు: నిద్ర మత్తు, మానసిక నీరసం మరియు కంగారు

నిద్ర మత్తు, మానసిక నీరసం మరియు కంగారు మన ఏకాగ్రతకు ఆటంకం కలిగిస్తాయి. వాటిలో దేనితోనైనా, మన మెసేజ్ లను ఎప్పుడూ చెక్ చెయ్యకుండా ఉండటం జీవితాన్ని తక్కువ కష్టంగా మారుస్తుందనే నిజాన్ని మనం మర్చిపోతాము. దానిపై దృష్టి పెట్టడం గుర్తుంచుకోండి, దానినే మైండ్ఫుల్నెస్ అని అంటారు.

నేను సాయంత్రమే ఈ మెసేజ్ లు అన్నింటికీ సమాధానం ఇస్తేనే నా జీవితంలో చాలా తక్కువ ఒత్తిడి ఉంటుందని గుర్తుంచుకోండి. లేదా ఏ సమయంలో అయినా. దానికి అడ్డు పడేది ఏమిటంటే, మీరు నిద్ర మత్తులో ఉండడం, అలసిపోవడం, లేదా మర్చిపోవడం లాంటివి. మీ ఫేస్ బుక్ పేజీకి వెళ్లడం కూడా చాలా సులభమే. లేదా మీకు నీరసంగా అనిపించి, లేచి నీళ్లు తాగే బదులు ఇంటర్నెట్ లోకి వెళ్లిపోతారు. లేదా కంగారులో నా మనసు అన్ని చోట్లకి తిరుగుతుంది, ఇలాగే జరుగుతుంది, ఇంకేమీ ఆలోచించకుండా, మెసేజ్ లకు సమాధానం ఇస్తారు. మీరు వెళ్లి ఈ మెసేజ్ ను చదివేస్తారు. "నేను దేన్నీ మిస్ అవ్వాలని అనుకోవడం లేదు" అని.

విచక్షణారహిత అవగాహనకు అడ్డంకులు: నిర్ణయం తీసుకోలేకపోవడం మరియు సందేహం

చివరిగా, నిర్ణయం తీసుకోలేకపోవడం మన విచక్షణా అవగాహనకు ఆటంకాన్ని కలిగిస్తుంది. "ఇది సరైన నిర్ణయమా?" - మన గురించి సరిగ్గా తెలుసుకోలేకుండా మన మెసేజ్ లను నిర్దిష్ట సమయాల్లో మాత్రమే చెక్ చెయ్యడం గురించి మనం తికమకపడుతూ ఉంటాము. మనకు అనుమానం కూడా ఉంటుంది.

చెక్ చెయ్యకుండా ఉండటం కష్టం మరియు ఒత్తిడితో కూడుకున్నది కాబట్టి ఇలాంటి సందేహాలు వస్తాయి. ఈ సందేహాలను పోగొట్టుకోవాలంటే మన అలవాట్లను మార్చుకోవడం వల్ల కలిగే ప్రయోజనాలను మనం గుర్తుచేసుకోవాలి. నేను కేవలం ఒక దాని దగ్గరే ఉండి, మిగతా విషయాలను సరిగ్గా చూసుకోగలిగితే అది నా జీవితాన్ని తక్కువ కష్టంగా చేస్తుంది. లేకపోతే, ఇది ఇబ్బందులు తెచ్చిపెడుతుంది, దానితో ఒత్తిడి వస్తుంది.

మన జీవితాలను సంతోషంగా ఉంచడానికి మనం అనుసరించ గలిగే ఇతర స్ట్రాటజీలు కూడా ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు, రద్దీగా ఉండే ఒక మెట్రోలో వెళ్తున్నప్పుడు మనం ఆ పరిస్థితిని ఎలా హ్యాండిల్ చేస్తాం? మనకు ఎక్కువ మంది దగ్గరగా ఉన్నట్టు అనిపిస్తే దాని నుంచి తప్పించుకోవడానికి ఫోన్ ను చూస్తాం. నేను మెట్రోలో సమయాన్ని ప్రశాంతంగా ఉపయోగించడం గురించి మాట్లాడటం లేదు, ఎందుకంటే ఎక్కడికైనా వెళ్లడానికి, లేదా పుస్తకం చదవడానికి చాలా సమయం పడుతుంది కాబట్టి. మీరు మొబైల్‌లోకి లేదా మ్యూజిక్ లేదా ఆటలోకి వెళ్లి ఎప్పుడు తప్పించుకుంటారనే దాని గురించి నేను మాట్లాడుతున్నాను. మనల్ని మనం రక్షించుకోవడానికి, మొబైల్ ఫోన్ లోకి పారిపోవడానికి మనపై మనం ఎంత ఎక్కువ దృష్టి పెడితే మనం అంత క్లోజ్ అయిపోయి, మన శక్తి తగ్గిపోతుంది, అప్పుడు ఇంకా టెన్షన్ గా ఫీలవుతాం. మనం విశ్రాంతిగా ఉండలేము, ఎందుకంటే మనం ప్రమాదాన్ని ఎదుర్కుంటున్నాము, ముఖ్యంగా మాస్కోలో మెట్రోలు చాలా రద్దీగా ఉంటాయి. బెర్లిన్ లో అంత రద్దీ ఉండదు.

మన మొబైల్ లో మనం ఆడుతున్న ఆటకు, లేదా మన ఐపాడ్ లో వినబడే మ్యూజిక్ లో మనం లీనమైనప్పటికీ, మనం మన చుట్టూ ఒక గోడను నిర్మించుకుని ఇబ్బంది పడటానికి ఇష్టపడము, అలా మనం డిఫెన్సివ్ గా ఉంటాము. వినోదం కోసం ప్రయత్నిస్తున్నప్పటికీ ఇది చాలా చేదు అనుభవం. మనం ప్రశాంతంగా ఉండము.

మరోవైపు, మెట్రోలో ఆ ప్రజల గుంపులో మనల్ని మనం ఒక భాగంగా భావించి, అదే పరిస్థితిలో ఉన్న ప్రతి ఒక్కరి పట్ల శ్రద్ధ మరియు కరుణను పెంపొందించుకుంటే, మన మనస్సులు మరియు హృదయాలు ఓపెన్ గా అవుతాయి. ప్రమాదం పట్ల మనం అప్రమత్తంగా ఉండవచ్చు. అందరూ సురక్షితంగా ఉండాలని మనం కోరుకుంటాం. అందరినీ మ్యూజిక్ లో ముంచే ప్రయత్నం చెయ్యము, లేదా అందరూ ఆటలు ఆడుకుంటూ వెళ్లిపొమ్మని చెప్పము. అది మనల్ని ఒంటరి వాళ్ళను చేస్తుంది. ఇక్కడ మనల్ని మనం ఏకాకిగా చేసుకోవాలని అనుకోవడం లేదు.

ప్రతి ఒక్కరితో మంచి భావనతో ఉండటం బాగా సహాయకారిగా ఉంటుంది, కానీ ఇలా ఉండటం కూడా చాలా సున్నితమైనదే. మీరు ఒక దృఢమైన నన్ను ‘ని పట్టుకుంటే, లోపల ఏముందో, ఇప్పుడు నేను ఓపెన్ అయ్యాను, ఇప్పుడు నేను బలహీనంగా ఉన్నాను, నేను గాయపడతాను అని అనిపిస్తుంది. అది సాధ్యం కాదు. ఒకవైపు అందరి గురించి ఆలోచించడం, ఇంకొక వైపు వాళ్ళందరిలో ఒక భాగం కావాలనే ఈ జంతు ప్రవృత్తిని కలిగి ఉండడం మనల్ని సంతృప్తి పరుస్తుంది. ఆ గ్రూప్ నుంచి మిమ్మల్ని మీరు వేరు చేసుకోవడం కంటే, దానిలో ఒక భాగంగా ఉన్నప్పుడు మీరు సురక్షితంగా భావిస్తారు. కాబట్టి, జంతు స్థాయిలో, ఇది పనిచేస్తుంది. కానీ గోడలు కూలడంతో ఇప్పుడు మన లోపల ఉన్న ఈ దృఢమైన నన్ను పోగొట్టే విషయంలో కూడా మనం జాగ్రత్తగా ఉండాలి.

ఇది సున్నితమైన ఆపరేషన్, కానీ మీరు దీన్ని చెయ్యగలిగితే ఇది చాలా సహాయపడుతుంది. ఇందుకోసం సొంత క్రమశిక్షణ, ఏకాగ్రత, విచక్షణతో కూడిన అవగాహనను కలపాల్సి ఉంటుంది.

మన జీవితంలో ఒత్తిడిని ఎదుర్కోవటానికి మనం అనుసరించగల అనేక ఇతర స్ట్రాటజీలు ఉన్నాయి, అవి చాలా సరళమైనవి కూడా. ఒక దీర్ఘకాలిక పని నుంచి బ్రేక్ తీసుకోవడం, ఇంటర్నెట్లో సర్ఫింగ్ చెయ్యకుండా, లేచి నిలబడి నీళ్ళు తాగడం, కిటికీలో నుంచి బయటకు చూడడం - ఇలాంటివి. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఎక్కువ ఉద్రేకత పనులు కాకుండా తక్కువ వాటిని చెయ్యడం. అధిక ఉద్రేకత వల్ల ఒత్తిడి వస్తుంది. ఇంకా ఎక్కువ ఉద్రేకతను తెచ్చుకోవడం వల్ల మీరు దాన్ని పరిష్కరించాలని కోరుకోరు. తక్కువ ఉండడమే మంచిది.

స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే ఈ సంకల్పంతో, ఈ మూడు శిక్షణలను అప్లై చేస్తూ: సొంత-క్రమశిక్షణ, ఏకాగ్రత మరియు విచక్షణాత్మక అవగాహన, మన జీవితంలో మనకు వచ్చే ఒత్తిడిని మరియు మనకు ఉన్న సొంత-విధ్వంసక అలవాట్లను తగ్గించగలుగుతాము. పని, కుటుంబం, ఆర్థిక పరిస్థితి మొదలైన ఒత్తిళ్లను ఎదుర్కోవడానికి మనం చాలా ప్రశాంతమైన మనస్సుతో ఉంటాము. ఇంటర్నెట్, సోషల్ మీడియా, మ్యూజిక్ మొదలైన వాటి పరంగా మనకు చాలా అందుబాటులో ఉన్న మన ఆధునిక పరిస్థితిని ఎదుర్కోవడంలో ఇది ముఖ్యంగా ప్రభావవంతంగా ఉంటుంది. దీని అర్థం మనం ఇంటర్నెట్ ను వదులుకోవాలని, మన మొబైల్ డివైస్ లను విసిరేయాలని, మళ్ళీ మ్యూజిక్ వినకూడదని కాదు; దీని అర్ధం అది కాదు. కానీ వాటిని ఆరోగ్యంగా మరియు ప్రయోజనకరంగా ఎలా ఉపయోగించాలో మంచి స్ట్రాటజీ మరియు మంచి అలవాట్లను అభివృద్ధి చేసుకోవాలి. ధన్యవాదాలు.

ఇక్కడ సమస్య ఏమిటంటే, మన ఆధునిక జీవితంలో, విషయాలకు మనం స్పందించాలి. ఉదాహరణకు, మనం వార్తలను పరిశీలిస్తే, మనం సొంత ఆందోళన నుంచి బయటపడటమే కాదు, మనం ఏమి చెయ్యాలో మరియు విషయాల గురించి ఎలా స్పందించాలో అనేది కూడా తెలుసుకోవాలని అనుకుంటాము. ఉదాహరణకు, ధర, కొన్నిసార్లు అది ఎలా మారుతుందో, ఆన్‌లైన్లో చూపించే దానికి మనం ప్రతిస్పందించాల్సి ఉంటుంది. లేదా ఒక వ్యక్తి అనారోగ్యంతో ఉన్నాడని మరియు అతనికి సహాయం అవసరమని ఎవరైనా మీకు మెసేజ్ పంపవచ్చు. లేదా మన సహోద్యోగులు మనకు మెసేజ్ చేసి ఏదైనా అడగాలని అనుకోవచ్చు. మనం దాన్ని చెక్ చేసుకోకపోతే, మనకు అది తెలియదు. లేదా ఇంకొక ఉదాహరణకు వాతావరణ నివేదిక. పొద్దున్నే మనం వాతావరణ రిపోర్ట్ చెక్ చేసుకోకుండా బయటకు వెళ్తే మనకు జలుబు వస్తుంది, ఆ విషయం మనకు తెలియదు, అనారోగ్యానికి గురయ్యే అవకాశం ఉంటుంది. ఈ అన్ని సందర్భాల్లో మనం తక్కువ సామర్థ్యం కలిగి ఉంటాము మరియు మన సమయాన్ని వృధా చేసుకోవచ్చు లేదా ఆరోగ్యాన్ని పాడుచేసుకోవచ్చు.

అందుకే మనం ఇంటర్నెట్ ను ఎలా ఉపయోగించుకుంటామో అనే దానికి ఒక ఆరోగ్యకరమైన తెలివైన స్ట్రాటజీని అభివృద్ధి చేసుకోవాల్సిన అవసరం ఉందని చెప్పాను. మనం శారీరకంగా ఊబకాయంతో ఉండి, డైట్ లో ఉంటే, మనం తినడం పూర్తిగా మానేశామని కాదు. మనం తినే ఆహారాన్ని లిమిట్ చేసుకున్నాం అని అర్ధం. అదే విధంగా, మనకు ఊబకాయం గురించి ముందే తెలిసి ఉంటే, మనం ఏమి చూస్తున్నామో లిమిట్ చేసుకుని మనకు ఏది అవసరమో, ఏది సహాయపడుతుందో వాటినే తీసుకుంటాము. నేను చెప్పినట్లుగా, కనీసం నా ఇమెయిల్ ప్రోగ్రామ్లో అయినా, మీరు దేనినైనా ఫ్లాగ్ చెయ్యవచ్చు, అలా మీరు దాన్ని తర్వాత చూసుకోవచ్చు; తర్వాత డీల్ చెయ్యవచ్చు.

కానీ ఈ స్ట్రాటజీ ఏమిటంటే, మనం పూర్తి సమాచారాన్ని స్వీకరిస్తాము మరియు తర్వాత మనం ఏమి సమాధానం ఇస్తాము మరియు ఏమి సమాధానం ఇవ్వకూడదో ఎంచుకుంటాము, కానీ ఇప్పటికీ, మనం మన మెసేజ్ లో అన్నింటినీ చదువుతాము మరియు అన్ని వార్తలను చదువుతాము, ఇంకా మిగతా వాటిని కూడా.

మళ్లీ మీరు వివిధ రకాల స్ట్రాటజీలను అడాప్ట్ చేసుకోవాల్సి ఉంటుంది. ఉదయం లేవగానే వెదర్ రిపోర్ట్ చెక్ చేసుకోవడానికి, రాత్రికి రాత్రే ఎన్ని లైక్స్ వచ్చాయో చెక్ చేసుకోవడానికి చాలా తేడా ఉంది. మీకు ఎన్ని లైక్స్ వచ్చాయో చెక్ చేసుకోవాల్సిన అవసరం ఏమీ లేదు. మరియు మీకు వచ్చే మెసేజ్ లలో కొన్ని యాడ్ లు ఉంటాయి, కొన్ని మీ పని పరంగా అంత ముఖ్యమైనవి కాని వ్యక్తుల నుంచి వస్తాయి; మీరు తర్వాత డీల్ చెయ్యగల కొన్ని విషయాలు ఉంటాయి. మీ అడ్రస్ బుక్ లో ఏది ముఖ్యమో, ఏది ముఖ్యం కాదో మీకు తెలుసు. నా స్నేహితుడు ఒకడు తను తయారుచేసే టిఫిన్ ఫొటోలు తీసి మిగతా వాళ్లకు పంపడానికి ఇష్టపడతాడు. నేను ఖచ్చితంగా వాటిని చూడాల్సిన అవసరం ఏమీ లేదు.

మీరు అవి చెక్ చెయ్యరని అతనికి తెలుసా?

నేను వాటిని తర్వాత చూస్తాను, కానీ దాన్ని చూడటానికే నా పనిని డిస్టర్బ్ చేసుకోను.

ఇతర మతాలు కూడా హార్మోన్ల "మంచి అనుభూతి" కలిగించే ఈ భావాన్ని కలిగి ఉండటానికి పద్ధతులను అందిస్తాయి. అలాంటప్పుడు వాటికి బౌద్ధమతానికి ఉన్న తేడా ఏమిటి?

"యేసు నన్ను ప్రేమిస్తున్నాడు" మరియు "దేవుడు నన్ను ప్రేమిస్తున్నాడు" లాగా ఇతర మతాలు దీన్ని ఖచ్చితంగా అందిస్తాయి - అంగీకరించడం మరియు లక్ష్యాల కోసం పని చెయ్యడం వేరు. నేను మాట్లాడుతున్న ఈ పద్ధతులు బౌద్ధమతానికి ప్రత్యేకమైనవి కావు, అవి అవసరమైన మతపరమైన సందర్భం లేకుండా కనిపిస్తాయి; అవి ఎవరికైనా సహాయపడే సాధారణ స్ట్రాటజీలు మాత్రమే. నేను చెబుతున్న వాటిలో ప్రత్యేకంగా బౌద్ధమతానికి సంబంధించినవి ఏమీ లేవు.

ప్రత్యేకంగా బౌద్ధమతానికి సంబంధించినది ఏమిటి అని అడిగినప్పుడు, రియాలిటీ గురించి దీని ఆలోచనా విధానం చాలా సూక్ష్మ స్థాయిలో ఉంటుంది అని చెప్తాము. శాస్త్రవేత్తలతో ఈ సంభాషణలు చెప్తున్నది ఏమిటంటే, అది కూడా అంత ప్రత్యేకమైనది కాదు, ఎందుకంటే రియాలిటీ యొక్క ఈ ఆలోచనా విధానం క్వాంటమ్ విశ్వం యొక్క విధానానికి చాలా స్థిరంగా ఉంటుంది. విశ్వం యొక్క నిర్మాణం పరంగా క్వాంటమ్ సిద్ధాంతాన్ని దాని తార్కిక ముగింపుకు తీసుకెళ్తే, శూన్యత మరియు ఆధారిత ఉత్పన్నంపై బౌద్ధమత బోధనలు మీకు లభిస్తాయి.

మనం ఎవరినైనా వ్యక్తిగతంగా కలవడానికి వెళ్ళినప్పుడు అతను మనల్ని పట్టించుకోకుండా అతని మొబైల్ ఫోన్ ను చూస్తూ ఉంటే అప్పుడు మనం ఏమి చెయ్యాలి? ఈ పరిస్థితిలో, మనకు అనిపించింది ఆ వ్యక్తికి చెప్పడం సరైన పనేనా?

నేను అలా చెప్పడం సరైనదే అని అనుకుంటున్నాను. ఆ వ్యక్తికి "హలో! నేనిక్కడే ఉన్నాను!" మొబైల్ ఫోన్ మర్యాద అనే ఒక విషయం ఉంటుంది అది చాలా ముఖ్యమైనది, ముఖ్యంగా మీరు పేరెంట్ అయి మీకు టీనేజ్ పిల్లలు ఉంటే. అలాగే డిన్నర్ టేబుల్ దగ్గర ఉన్నప్పుడు మెసేజ్ లు పంపకూడదు మరియు ఫోన్లో మాట్లాడకూడదు అనే క్రమశిక్షణను పాటించడం ముఖ్యం అని తెలుసుకోవాలి. అవును, ఇది సరైన పని కాదు అని చెప్పి, ఆ వ్యక్తిని ఫోన్ పక్కన పెట్టెయ్యమని మీరు చెప్పవచ్చు. నాకు ఒక అమెరికన్ విశ్వవిద్యాలయంలో బోధించే స్నేహితురాలు ఉంది, ఆమె తన విద్యార్థులను ఉపన్యాసం సమయంలో వారి సెల్‌ఫోన్‌లను డెస్క్‌పై పెట్టేలా చేస్తుంది. వాటిని తమ సీట్లో పెట్టుకోవడానికి వీల్లేదు. అది సరైనది కాదు అని నేను అనుకుంటున్నాను. చాలా ఆసక్తికరమైన విషయం ఏమిటంటే - అది మూడు గంటల సెమినార్ - అందులో తను ఒక టెలిఫోన్ బ్రేక్ ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. టాయ్‌లెట్ కి వెళ్లాల్సిన అవసరం ఉందని కాదు, కానీ వాళ్ళు చాలా సేపు తమ ఫోన్లను చెక్ చేసుకోకపోవడంతో, బ్రేక్ సమయంలో హడావుడిగా తమ ఫోన్లను తీసుకొని చూసుకోవడానికి. ఇది సామాజికంగా ఉత్తేజకరంగా ఉంటుంది.

ఇది వాళ్ల ఫోన్లతో ఉన్న దీర్ఘకాలిక వ్యసనం మరియు ఇది ఒక రకమైన సామాజిక క్రమశిక్షణను అభివృద్ధి చెయ్యడంలో సహాయపడాలి. మర్యాదగా చేస్తే ఇది బాగుంటుందని నా అభిప్రాయం. మళ్ళీ, వాళ్ళు తెలుసుకోవాల్సిన ఒక రకమైన విపత్తు లేదా చాలా ముఖ్యమైన దాని గురించి చాటింగ్ చెయ్యడానికి మధ్య తేడా ఉంటుంది. ఇక్కడ మనం రియలిస్టిక్ గా ఉందాం, విపత్తుల యొక్క టెలిఫోన్ కాల్స్ మనకు ఎంత తరచుగా వస్తాయి? మనం ఎవరినైనా కలుసుకుంటే, మన కొడుకు క్షేమంగా ఇంటికి చేరుకున్నాడని వినడానికి మనం ఫోన్ కాల్ కోసం వేచి చూస్తుంటే, లేదా అలాంటిది ఏదైనా ఉంటే, మీరు ఆ వ్యక్తికి చెబుతారు. ఇలా మర్యాదగా: "నేను ఒక కాల్ కోసం ఎదురుచూస్తున్నాను. నా కొడుకు క్షేమంగా ఇంటికి చేరుకున్నాడనే కన్ఫర్మేషన్ కోసం నేను ఎదురుచూస్తున్నాను" అని. దాన్ని వాళ్ళు అర్థం చేసుకుంటారు, అప్పుడు అంతా స్పష్టంగా ఉంటుంది.

మెట్రో లేదా సబ్ వేలో ప్రయాణించేటప్పుడు, నేను ఎప్పుడూ సంగీతం వింటాను, కానీ నేను ఎక్కువ స్టిములేషన్ ను కలిగి ఉండటానికి కాదు, కానీ నిజానికి నెగెటివ్ స్టిములేషన్ మొత్తాన్ని తగ్గించడానికి చేస్తాను. ఎందుకంటే నా చుట్టూ ఏదో ఒక విషయం గురించి మాట్లాడే వ్యక్తులు ఉంటారు మరియు కొన్నిసార్లు, నేను వాటిని వినడానికి ఇష్టపడను, ఈ మాటల్లో చాలా నెగెటివ్ విషయాలు ఉంటాయి. అలాగే, మెట్రోలో యాడ్ లు ఉంటాయి, ఇది మీకు ఎప్పుడూ హృదయపూర్వకంగా తెలిసిన విషయాన్ని చెబుతుంది. కాబట్టి, ఈ నెగెటివ్ విషయాలన్నింటినీ ఆపివేయడానికి, నేను మ్యూజిక్ ని వింటాను. నేను వాటి నుంచి తప్పించుకుంటున్నానా? లేదా నేను నెగెటివ్ మరియు చాలా తీవ్రమైన స్టిములేషన్ లను తక్కువ తీవ్రమైన మరియు తక్కువ వినాశకరమైనవిగా మారుస్తున్నానా?

ఇది చాలా ఆసక్తికరమైన ప్రశ్న. నా మైండ్ లోకి వచ్చే మొదటి విషయం ఏమిటంటే భారతీయ సమాధానం, ఇది చాలా సముచితమైన సమాధానం కాకపోవచ్చు: మీరు భారతదేశంలో రాత్రిపూట వీడియో ఉండే బస్సులో వెళ్తున్నప్పుడు, అది రాత్రంతా నడుస్తూనే ఉంటుంది. మళ్లీ మళ్లీ అదే సినిమా, ఎక్కువ సౌండ్ తో వస్తుంది. "దయచేసి ఆ సౌండ్ ని తగ్గించగలరా" అని మీరు ఆ డ్రైవర్ ను అడిగితే, "నువ్వు దాన్ని వినకు" అని ఒక భారతీయ సమాధానం వస్తుంది.

మెట్రోలో అందరూ చెప్పేది వినాల్సిన అవసరం లేదు. ఇది మీరు గమనించాల్సిన విషయం. మీరు దేనిపై దృష్టి పెడుతున్నారు? మీ దృష్టి ప్రజలందరి మీద ఉంటే, వారి ముఖాల్లోని భావాలను చూస్తే, అప్పుడు వాళ్ళు చాలా సంతోషంగా లేనట్లయితే, వారి పట్ల కోరికను కలిగి ఉండడం, కరుణతో, వాళ్ళు తమ దుఃఖం నుంచి విముక్తి పొందాలని, వారు సంతోషంగా ఉండాలని కోరుకోవాలి, అప్పుడు మీ దృష్టి వారు చెప్పే దానిపై ఉండదు; మీరు ప్రకటనల వైపు చూడటం లేదు. మీ దృష్టి వేరొకదానిపై ఉంటుంది.

అలా చెయ్యలేకపోతే అప్పుడు మ్యూజిక్ వైపుకి వెళ్లొచ్చు. కానీ వాళ్ళను పట్టించుకోకుండా ఉండడానికి సాకుగా సంగీతాన్ని ఉంచకూడదు. కరుణను అభ్యసించడానికి ఇది సరైన అవకాశం.

టోంగ్లెన్ సూత్రం గురించి ఆలోచించండి, ఇది తీసుకోవడం మరియు ఇవ్వడం యొక్క బాగా అభివృద్ధి చెందిన ఒక బౌద్ధమత అభ్యాసం. ఈ పరిస్థితిలో మీరు ఏమి చెయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తారు అంటే, బయటకు చెప్పడం కంటే, ఇతరులు ఏమి మాట్లాడుతున్నారో దాని చుట్టూ గోడలు కట్టుకోవడం, మీరు దానిని అంగీకరించి ఓపెన్ గా ఉండడం, మరియు వారు ఏదో చిన్న లేదా నెగెటివ్ దాని గురించి మాట్లాడుతున్నారని మీరు అంగీకరించడం, ఆ తర్వాత మీరు వారికి ఏది బాధ కలిగిస్తుందో దానికి మీ ప్రేమపూర్వక మాటలను పంపడం చేయొచ్చు. వీటన్నిటితో వాళ్ళు దాని నుంచి బయట పడవచ్చు. వాళ్ళు ఇంకా అర్థవంతమైన పాజిటివ్ విషయాలలో ఎక్కువగా పాల్గొనవచ్చు. కాబట్టి, టాంగ్లెన్ ప్రాక్టీస్ చెయ్యడానికి ఇది గొప్ప అవకాశం.

చాలా సార్లు, మనకు ముందుగా స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పం ఉన్నప్పుడు, ఏదో ఒక సమయంలో అది తగ్గుతుంది, మరియు సోమరితనం లేదా ఇతర విషయాల వల్ల, మనం ఇకపై దీన్ని అనుభూతి చెందలేము. మనకు అలా జరిగినప్పుడు, దాన్ని పునరుద్ధరించడానికి మనం ఏమి చెయ్యాలి.

సాధారణంగా ఇచ్చే ప్రధాన సలహా ఏమిటంటే, మనం స్వేచ్ఛగా ఉండాలని నిశ్చయించుకున్న దాని నష్టాలను గుర్తు చేసుకోవడం; ఎలాంటి బాధాకరమైన పరిస్థితి ఉన్నా, దాని నుంచి విముక్తి పొందడం వల్ల కలిగే ప్రయోజనాలను గుర్తు చేసుకోవడం. దాని నుంచి విముక్తి పొందడానికి పద్ధతులు ఏమిటో గుర్తు చేసుకోవడమే కాకుండా, మనం దాన్ని చెయ్యగలమనే నమ్మకాన్ని పొందుతాం. ఇవన్నీ స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పంలో చాలా ముఖ్యమైన భాగాలు. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, "నేను బాగా కష్టపడితే నేను దాని నుంచి విముక్తి పొందగలను" అని మనల్ని మనం గుర్తు చేసుకోవడం. లేకపోతే, మీరు నిరుత్సాహానికి గురవుతారు తర్వాత ఏమీ చెయ్యలేరు, మీరు దాన్ని వదిలేస్తారు.

మనం ధ్యాన సాధన చేస్తే, అది మనల్ని ఇంకా స్థిరంగా ఉండేలా చేస్తుంది, మరియు ఇది మనం సాధించగలిగే ఒక విషయం. కానీ మనల్ని ఇంకా స్థిరంగా ఉంచడానికి మందులు తీసుకున్నప్పుడు, ఇది ప్రాథమికంగా ప్రయత్నం చెయ్యకుండా మనకు లభించేది, ఇది మనల్ని మార్చదు. నిజానికి, ఒక వ్యక్తి అనారోగ్యంతో ఉంటే, అతను మందులు తీసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంటుంది. కానీ ఎవరైనా రోజూ అతని పరిస్థితిని మెరుగుపరచడానికి, ఒత్తిడిని మరియు మనస్సుపై ఇతర నెగెటివ్ ప్రభావాలను తగ్గించడానికి వాటిని తీసుకుంటే అప్పుడు ఏమవుతుంది?

బౌద్ధమత పద్ధతుల గురించి మనం రియలిస్టిక్ గా ఉండాల్సిన అవసరం ఉందని నేను అనుకుంటున్నాను. బౌద్ధమత పద్ధతులు ఇప్పటికే ఒక నిర్దిష్ట స్థాయి పరిపక్వత మరియు స్థిరత్వానికి చేరుకున్న వ్యక్తులకు ప్రభావవంతంగా ఉంటాయి. మీరు మానసికంగా, భావోద్వేగపరంగా, తీవ్రంగా ఇబ్బంది పడితే, మీరు ఇంక బౌద్ధమత పద్ధతులను అప్లై చెయ్యలేరు. మీరు ఒక రకమైన స్థిరత్వాన్ని పొందాలి, మరియు దీనికి మందులు చాలా సహాయపడతాయి - ఇది ట్రాంక్విలైజర్లు కావచ్చు, యాంటీ-డిప్రెసెంట్స్ కావచ్చు, ఇంకేమైనా కావచ్చు. మీకు సహాయం చెయ్యడానికి ఏదొకటి కావాలి. "ధ్యానం చెయ్యండి" అని చెప్పడానికి, అటువంటి వ్యక్తులు ఇంకా సమర్థులు కాదు. కానీ మీరు ఇంకా స్థిరంగా మారిన తర్వాత, మీరు మందుల వ్యసనం నుంచి బయటపడాలి. మీరు ఇంకా స్థిరంగా ఉన్నప్పుడు, మీరు నిజానికి ధ్యాన అభ్యాసాలను అప్లై చెయ్యగల మానసిక స్థితిలో ఉంటారు. అంతకు ముందు మీరు బాగా ఇబ్బందుల్లో ఉంటారు; కాబట్టి, ఏకాగ్రత ఉండదు.

బర్మాలో హెడ్ ఫోన్లు ధరించిన బుద్ధుడి చిత్రం ఉన్న రెస్టారెంట్ ప్రకటనను వేలాడదీసినందుకు ముగ్గురు జైలుకు పంపబడ్డారు. బౌద్ధమత ఆలోచనలో దీని గురించి మీరు ఏమి చెప్తారు?

బుద్ధుని మీద అసూయతో ఉండే కజిన్ తమ్ముడు అయిన దేవదత్తుడు ఎప్పుడూ అతనికి హాని కలిగించడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉండేవాడు, కాని బుద్ధుడికి ఏ హాని జరగలేదు, అతను అస్సలు దాని గురించి ఏ ఇబ్బంది పడలేదు. కాబట్టి ఆ హెడ్ ఫోన్స్ ఉన్న ఫోటోను చూసి బుద్ధుడు ఏమీ బాధపడడు. కానీ, బౌద్ధమతాన్ని అనుసరించే వారికి, లేదా ఏదైనా మతాన్ని అనుసరించే వారికి, ప్రజలు తమ ప్రధాన వ్యక్తిని అగౌరవపరిచినప్పుడు, ఇది చాలా అభ్యంతరకరంగా మారుతుంది. ఈ ప్రజలను ఎవరూ బాధపెట్టడానికి వీలు లేదు; ఇది చాలా కఠినమైన పని. వారిని జైలుకు పంపడం, లేదా భారీ జరిమానా విధించడం సరైన పని కాదు. వాళ్ళు అలా చేయాల్సిన అవసరం ఏమీ లేదు. భావ ప్రకటనా స్వేచ్ఛ అంటే ప్రజలను బాధపెట్టే స్వేచ్ఛ కాదు; ప్రత్యేకించి ఇది పక్క వాళ్ళను రెచ్చగొట్టబోతోందని మీకు తెలిసినప్పుడు. ఏది అభ్యంతరకరమో ఏది కాదో ఎవరు నిర్ణయిస్తారు, అది దుర్వినియోగం కావచ్చు అనేది ఇప్పుడు ఆధారపడి ఉంటుంది. కానీ మతం విషయానికి వస్తే, యేసుకు లేదా మహమ్మద్ కు లేదా బుద్ధుడికి ఏదైనా అగౌరవ పరచడం లాంటివి చేసినప్పుడు, ఇది సరైన విషయం కాదని చాలా స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. కొత్త ఐపాడ్ కు ప్రకటనగా యేసు తన ఐపాడ్ ను వింటూ శిలువ ధరించిన హెడ్ ఫోన్ లపై చేసిన ప్రకటనకు క్రైస్తవులు ఎలా ప్రతిస్పందిస్తారు? బలమైన క్రైస్తవ విశ్వాసులు దీన్ని పొగుడుతారని నేను అనుకోను.

ప్రాపంచిక లక్ష్యాలను లేదా ఆధ్యాత్మిక లక్ష్యాలను సాధించడానికి మనం ప్రయత్నించవచ్చు. రెండు విపరీతాలు ఉండవచ్చని నేను కనిపెట్టాను. ఒకటి ప్రాపంచిక లక్ష్యాలపై ఎక్కువ దృష్టి పెట్టడం. ఈ సందర్భంలో, అది అంతులేనిది, మరియు మీరు ఆ లక్ష్యాన్ని నెరవేరుస్తారు, ఆ తర్వాత ఇంకొక లక్ష్యం ఎదురవుతుంది. ఉదాహరణకు బౌద్ధమత సముదాయాల్లో నేను చూడగలిగిన ఇంకొక తీవ్రత ఏమిటంటే, వాళ్ళు ఆధ్యాత్మిక లక్ష్యాలను సాధించడానికి ప్రయత్నిస్తారు, కాని ప్రాపంచిక లక్ష్యాలను మరచిపోతారు. ఈ సమస్యను పరిష్కరించడానికి మరియు సమతుల్యతను తీసుకురావడానికి పద్ధతులు లేదా మార్గాలు ఏమైనా ఉన్నాయా?

దలైలామా గారు ఎప్పుడూ 50/50 చెబుతారు. మన జీవిత రియాలిటీలు ఏమిటో, మన బాధ్యతలు ఏమిటో మనం తెలుసుకోవాలి: మన ఆర్థిక పరిస్థితులు, మనపై ఆధారపడిన వాళ్ళు ఉన్నారా? అని చూడాలి. కాబట్టి రియలిస్టిక్ గా ఉండండి.