కోపం: ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలతో వ్యవహరించడం

అనువాదకుడిగా నా నేపథ్యం, శిక్షణతో నేను ప్రపంచవ్యాప్తంగా అనేక దేశాల్లో పర్యటించి బౌద్ధమతం గురించి ఉపన్యాసాలు ఇచ్చాను. అలా బౌద్ధమతం గురించి చాలా అపోహలు ఉన్నాయని నేను కనిపెట్టాను. బౌద్ధమతం గురించి అపోహలు చాలా వరకు, మూల పదాలు మరియు భావాలను అనువదించడానికి ఎంచుకున్న ఆంగ్ల పదాల కారణంగా కనిపిస్తాయి. వీటిలో చాలా పదాలు గత శతాబ్దంలో విక్టోరియన్ మిషనరీలచే ఎంచుకోబడ్డాయి మరియు ఆసియా భాషలలోని మూల పదాలకు ఉన్న అర్థాలు సరైన అర్ధంతో లేకుండా ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు, మనం సమస్య గురించి మాట్లాడుతున్నాము. దీన్ని సాధారణంగా "బాధ" అని అనువదిస్తారు. మనం బాధ గురించి మాట్లాడితే, బౌద్ధమతం చాలా నిరాశావాద మతం అనే భావన చాలా మందికి వస్తుంది, ఎందుకంటే ఇది ప్రతి ఒక్కరి జీవితం బాధతో నిండి ఉంటుందని చెబుతుంది. సంతోషంగా ఉండే హక్కు మనకు లేదని చెప్పినట్లు అర్థమవుతుంది. సౌకర్యవంతమైన, సంపన్నమైన, ధనవంతులైన వారితో మనం మాట్లాడి, "మీ జీవితం బాధలతో నిండి ఉంది" అని చెబితే, ఆ వ్యక్తి చాలా డిఫెన్సివ్ గా అయిపోతాడు. వాళ్ళు వాదించి ఇలా అనవచ్చు: "మీ ఉద్దేశ్యం ఏమిటి? నా దగ్గర ఒక వీడియో రికార్డర్ ఉంది. నాకు మంచి కారు ఉంది మరియు నాకు మంచి కుటుంబం ఉంది. నేను ఏ బాధను అనుభవించడం లేదు" అని.

"బాధ" అనే పదం చాలా బరువైన పదం కాబట్టి వారి ప్రతిస్పందన సమర్థనీయం. దానికి బదులుగా, అదే బౌద్ధమత భావనను "సమస్యలు" అని అనువదించి, "మీరు ఎవరైనా, మీరు ఎంత ధనవంతులు అయినా, మీకు ఎంత మంది పిల్లలు ఉన్నా, ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో కొన్ని సమస్యలు ఉంటాయి" అని ఎవరైనా చెబితే, దీన్ని ప్రతి ఒక్కరూ అంగీకరించడానికి సిద్ధంగా ఉంటారు. అందువల్ల, టిబెటన్ సంప్రదాయం నుంచి వచ్చిన ఈ బౌద్ధమత వివరణలను మనం సాధారణంగా ఉపయోగించే వాటి కంటే కొంచెం భిన్నమైన పదాలలో చర్చిస్తాను.

నియంత్రణలో లేని రిపీట్ అయ్యే సమస్యే సంసారం. సరళమైన అర్థంలో, "సంసారం" అనేది మనకు నియంత్రణ లేని మరియు రిపీట్ అయ్యే పరిస్థితులను సూచిస్తుంది - ఉదాహరణకు, ఎప్పుడూ నిరాశ చెందడం లేదా ఎప్పుడూ ఇబ్బందులు మరియు ఆందోళనలు కలిగి ఉండటం లాంటివి. ఇప్పుడు వాటికి అసలు కారణాలేంటి? మనం ఎదుర్కొంటున్న నిజమైన సమస్యలే కాదు, వాటికి నిజమైన కారణాలు ఉన్నాయని, వాటిని ఆపడం కూడా సాధ్యమేనని బుద్ధుడు చెప్పాడు. వాటిని ఆపడానికి, వాటికి ఉండే నిజమైన అడ్డంకులను ఆపడానికి, ఒక నిజమైన మార్గాన్ని అనుసరించడం, అంటే నిజమైన మార్గ మనస్సులను అభివృద్ధి చెయ్యడం మరియు కారణాలను తొలగించే అవగాహన మార్గాలను అభివృద్ధి చెయ్యడం. ఒకసారి కారణాలను వదిలించుకుంటే ఆ సమస్య నుంచి మనం బయటపడతాం. 

జీవితంలో మనం ఎదుర్కునే నియంత్రణలో లేని రిపీట్ అయ్యే సమస్యలకు అసలు కారణం మనకు నిజం ఏమిటో తెలియకపోవడమే. అసలు మనమెవరో, అవతలి వాళ్లెవరో, ఈ జీవితానికి అర్థమేమిటో, ప్రపంచంలో అసలేం జరుగుతోందో మనకు తెలియకపోవడం. నేను "తెలియకపోవడం" కంటే "అజ్ఞానం" అనే పదాన్ని ఎక్కువగా ఉపయోగిస్తాను. "అజ్ఞానం" అంటే మీరు మూర్ఖులని, మీకు అర్థం కావడం లేదని ఎవరో చెబుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది. అలా కాకుండా, మనకు తెలియదు, మరియు మనకు తెలియకపోవడం వల్ల, మనం దీన్ని మానసిక స్థాయిలో అభద్రతగా అనుభవిస్తాము. ఈ అభద్రత కారణంగా, మనం ఒక రకమైన దృఢమైన గుర్తింపును, ఒక రకమైన "నేను" అనే దానికోసం గ్రహిస్తాము: "నేను ఎవరో లేదా నేను ఎలా ఉన్నానో నాకు తెలియదు, కాబట్టి నేను నా గురించి నిజం లేదా బహుశా ఒక కల్పనను పట్టుకొని ఇది నేను, ఇది నేను అని చెబుతాను."

ఉదాహరణకు, ఒక తండ్రిగా ఒక గుర్తింపును మనం పొందవచ్చు: "నేను ఎవరు, నేను తండ్రిని, నా కుటుంబంలో నన్ను గౌరవించాలి. నా పిల్లలకు నా పట్ల ఒక విధమైన గౌరవం, విధేయత ఉండాలి. జీవితంలో మన ఆలోచన అంతా దీని మీదే ఉంటే, ఇది మనల్ని కొన్ని కష్టాల్లోకి నెడుతుంది. ఎందుకంటే మన పిల్లలు మనల్ని గౌరవించకపోతే సమస్య వస్తుంది. మనం ఆఫీసులో ఉంటే, ప్రజలు మమ్మల్ని "తండ్రులు" లేదా అటువంటి గౌరవానికి అర్హమైన వ్యక్తిగా చూడరు. అది మళ్ళీ చాలా ఇబ్బంది పెడుతుంది. నేను నా కుటుంబంలో రూలర్ ని అయితే ఏమి జరుగుతుంది, నేను ఆఫీసుకి వెళ్ళినప్పుడు, అక్కడ ఇతర వ్యక్తులు నన్ను చిన్నచూపు చూస్తారు మరియు నన్ను తక్కువ వ్యక్తిగా చూస్తారు మరియు నేను వారిని గౌరవించాలి? ఒక తండ్రి అనే గుర్తింపుని మనం సరిగ్గా అర్థం చేసుకుంటే, ఇతరులు మనతో ఆ విధంగా వ్యవహరించనప్పుడు మనం ఆఫీసులో చాలా అసంతృప్తికి గురవుతాం.

విజయవంతమైన వ్యాపారవేత్త అనే గుర్తింపు మనకు ఉండవచ్చు: "నేను విజయవంతమైన వ్యాపారవేత్తను. నేనూ అలాగే ఉన్నాను. నేను ఇలానే ఉండాలి" అని. అయితే, మన వ్యాపారంలో ఫెయిల్ అయితే లేదా మన వ్యాపారం సరిగ్గా లేకపోతే, మనం పూర్తిగా ఇబ్బందులలో పడిపోతాం. కొంతమంది తమ వ్యాపారం విఫలమైతే ఆత్మహత్యలు కూడా చేసుకోవచ్చు లేదా అన్ని రకాల భయంకరమైన పనులు చేయవచ్చు, ఎందుకంటే వారు గ్రహించిన ఈ బలమైన గుర్తింపు లేకుండా జీవితం సాగడాన్ని వారు సరిగ్గా చూడలేరు.

లేదా మన గుర్తింపుని వీరత్వం మీద ఆధారం చేసుకోవచ్చు: "నేను ఎవరో; నేను చురుకైన, అందమైన, ఆకర్షణీయమైన వ్యక్తిని. కానీ నేను వృద్ధాప్యంలోకి వచ్చాక, నా వీరత్వాన్ని కోల్పోయాక, ఇది నన్ను వెర్రివాడిని చేస్తుంది. అది వారి సొంత గుర్తింపు అయితే కొంతమంది పూర్తిగా నలిగిపోతారు. జీవితంలో ప్రతిదీ మారుతుందని, ఈ గుర్తింపు శాశ్వతం కాదని చూడటానికి వారు ఇష్టపడరు.

మనం ఒక సంప్రదాయ వ్యక్తి అని కూడా మనం భావించవచ్చు, కాబట్టి ప్రతిదీ సాంప్రదాయ పద్ధతుల ప్రకారం జరగాలి. సమాజం మారినప్పుడు, యువత మన అస్తిత్వాన్ని ఆధారం చేసుకున్న సంప్రదాయాలను పాటించనప్పుడు, మనం చాలా కోపంగా, చాలా బాధ పడతాము. మన సాంప్రదాయ చైనీస్ ఆచారాలను, మనం పెరిగిన సంప్రదాయ పద్ధతిని పాటించని ప్రపంచంలో మనం ఎలా జీవించగలమో అసలు ఊహించలేము.

మరోవైపు, ఒక యువకుడిగా, ఒక ఆధునిక వ్యక్తిగా మన గుర్తింపును ఆధారం చేసుకోవచ్చు: "నేను ప్రపంచంలోని ఆధునిక వ్యక్తిని; ఈ సంప్రదాయ విలువలు నాకు అవసరం లేదు. ఈ విషయాన్ని మనం బాగా అర్థం చేసుకుని, మన తల్లిదండ్రులు సంప్రదాయ విలువలను పాటించాలని, వారిని సంప్రదాయ పద్ధతుల్లో చూడాలని చాలా పట్టుబట్టడం మొదలుపెడితే, ఆధునిక యువకుడిగా మనం చాలా శత్రుత్వాన్ని, చాలా కోపాన్ని అనుభవిస్తాం. మనం దాన్ని వ్యక్తీకరించకపోవచ్చు, కానీ ఒక ఆధునిక వ్యక్తిగా మనకు గుర్తింపు ఉన్నందుకు, చైనీస్ నూతన సంవత్సరం రోజున మన తల్లిదండ్రులను మనం కలిసే అవసరం లేదని మనలోపల అనుకుంటాము; మనం ఈ సాంప్రదాయ పనులు చేయాల్సిన అవసరం లేదు, మనకు చాలా సమస్యలు వస్తాయి.

మన వృత్తితో కూడా గుర్తింపు పొందవచ్చు. అప్పుడు మన వ్యాపారం విఫలమై, మనకున్న ఈ ఒక్క వృత్తి పరంగా మాత్రమే మన గురించి ఆలోచిస్తే, మనం ఫ్లెక్సిబుల్ గా ఉండలేము. ఇంతకు ముందు మనం చేసిన పనిని మనం చెయ్యలేనప్పుడు, ఇంక అంతా అయిపోయిందని అనుకుంటాము. వేరే వృత్తిలోకి వెళ్ళడం సాధ్యమేనని మనం భావించడం లేదు మరియు మనం ఎప్పుడూ ఒక రకమైన వృత్తిని మాత్రమే అభ్యసించాల్సిన అవసరం లేదు.

ఈ వివిధ రకాల గుర్తింపులను మనం సురక్షితంగా భావించే మార్గంగా గ్రహిస్తాము. మనమెవరో, ఎలాంటి నియమాలు పాటిస్తామో, జీవితంలో ఎలాంటి విషయాలు కావాలో కొన్ని ఆలోచనలు ఉంటాయి. ఇది శాశ్వతం, ఇదంతా కాంక్రీట్ అని, ఇది నిజంగా నేను అని మనం అనుకుంటూ ఉంటాం. ఏమి జరుగుతుందంటే, మన గురించిన ఈ భావన, ఈ స్వంత గుర్తింపు ఆధారంగా ఉండడానికి సహాయం చేసే మార్గాలుగా మనకు అన్ని రకాల ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు ఉన్నాయి. ఎందుకంటే ఆ గుర్తింపు గురించి మనం ఇప్పటికీ అభద్రతా భావానికి లోనవుతాం, కాబట్టి దాన్ని  నిరూపించాలని భావిస్తాం.

ఉదాహరణకు, "నేను ఈ కుటుంబంలో తండ్రిని" అని మనకు అనిపిస్తే, కుటుంబంలో మనం తండ్రి అని భావించినంత మాత్రాన సరిపోదు; మనం కూడా ఆ అధికారాన్ని నిలబెట్టుకోవాలి. కుటుంబంపై మన అధికారాన్ని మనం చాటుకోవాలి, ప్రతి ఒక్కరూ మనకు అండగా ఉండేలా చూసుకోవాలి, ఎందుకంటే మనం ఇప్పటికీ తండ్రినే అని అందరికీ నిరూపించుకోవాలి. అది తెలిస్తేనే సరిపోదు. ఈ అస్తిత్వానికి ముప్పు పొంచి ఉందని మనకు అనిపిస్తే, మనం చాలా రక్షణాత్మకంగా ఉండవచ్చు, లేదా ఏదైనా నిరూపించడానికి మనం చాలా దూకుడుగా మారవచ్చు. 'నేనెవరో నిరూపించుకోవాలి. నేను ఇంకా ఎక్కువ ఆకర్షణీయంగా ఉన్నానని నిరూపించుకోవాలి" కాబట్టి మనం బయటకు వెళ్లి మరో భార్యను పొందాలి, లేదా ఒక యువతితో ప్రేమ వ్యవహారం పెట్టుకోవాలి, ఇది మనం ఎవరు, మనం ఇలానే ఉన్నాము అని నిరూపించుకోవాలి అని అనిపిస్తుంది.

ఆకర్షణ మరియు తీరని కోరిక

ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు మరియు వైఖరులు మానసిక స్థితులు, వీటితో మనం ఒక బలమైన గుర్తింపును నిరూపించడానికి లేదా నిర్వహించడానికి ప్రయత్నిస్తాము. ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు అనేక రకాలు, ఉదాహరణకు, ఆకర్షణ మరియు తీరని కోరిక. ఆ గుర్తింపును భద్రంగా ఉంచుకోవడానికి మన చుట్టూ, పొందవలసి వచ్చినప్పుడు ఆ కోరిక ఉత్పన్నమవుతుంది. ఉదాహరణకు, నా గుర్తింపు నా కుటు౦బానికి త౦డ్రిగా ఉ౦టే, అప్పుడు నేను ఇలా అనుకోవచ్చు: "నాకు గౌరవ౦ లభి౦చాలి; న్యూ ఇయర్ కి పిల్లలు రావాలి, నేను చెప్పేవన్నీ పాటించాలి. ఏదో విధంగా, నాకు తగినంత గౌరవం లభించగలిగితే, ఇది నాకు చాలా సురక్షితమైన అనుభూతిని కలిగిస్తుందని నేను అనుకుంటున్నాను. నాకు ఆ గౌరవం లభించనప్పుడు, నేను బాధపడి చాలా కోపంగా ఉంటాను.

అలాగే, నా గుర్తింపు ఏమిటంటే, నేను ఒక అదృష్టవంతుడిని అని అనుకోగలను: "నాకు ఎప్పుడూ అదృష్టం ఉండాలి మరియు నేను ఎల్లప్పుడూ మహ్జోంగ్ లో గెలవాలి." ఇది నా గుర్తింపు అయితే, నేను ఎప్పుడూ మహ్జోంగ్ లో గెలిస్తే, వివిధ రకాల జూదంలో ఎప్పుడూ గెలుస్తానని నేను అనుకుంటాను, అది నాకు సురక్షితమైన అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. లేదా నేను ఎప్పుడూ జాతకాలు చెప్పేవాడి దగ్గరకు వెళ్ళవలసి ఉంటుంది లేదా సరైన సమాధానాలతో రావడానికి చైనీస్ బౌద్ధమత దేవాలయం దగ్గర అదృష్ట కర్రలను విసరవలసి ఉంటుంది, నేను విజయవంతమయ్యానని, నేను బాగానే ఉన్నానని నాకు అనిపించవచ్చు. నేను విజయాన్ని సాధించబోతున్నానని అనుకోవడానికి నా స్వంత వ్యాపార సామర్థ్యాలలో నేను చాలా అభద్రతాభావంతో ఉన్నాను. నాకు సురక్షితంగా అనిపించడానికి నేను ఎప్పుడూ దేవుళ్ల నుంచి ఎక్కువ సంకేతాలు లేదా నా మంచి కోరే అందరి నుంచి ఎక్కువ సంకేతాలను పొందాలి, కాబట్టి నేను ఎప్పుడూ దీన్ని తప్పనిసరిగా ప్రయత్నించాలి.

"నా వ్యాపారంలో నేను అధికారంలో ఉన్న వ్యక్తిని" అని కూడా నేను అనుకోవచ్చు. నేను అధికారం వైపు ఆకర్షితుడిని అయ్యాను, అధికారం నాకు సురక్షితమైన అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. ఆ ఆలోచన అనేక విభిన్న మానసిక ఫ్రేమ్ వర్క్ ల నుంచి రావొచ్చు. ఇది నేను శక్తివంతమైన వ్యక్తిని అనే భావనపై ఆధారపడి ఉండవచ్చు లేదా నేను నిజంగా శక్తివంతమైన వ్యక్తిని కాదని భావించడంపై ఆధారపడి ఉండవచ్చు, కానీ నాకు సహాయం చెయ్యడానికి నాకు ఆ శక్తి అవసరం. అప్పుడు మనం "నా కార్యాలయంలోని ప్రతి ఒక్కరినీ నేను పాటించేలా చెయ్యగలిగితే, నేను కోరుకున్న విధంగా పనులు చెయ్యగలిగితే, అది నన్ను సురక్షితంగా చేస్తుంది" అని అనుకుంటాము. లేదా, మనకు ఇంట్లో సేవకులు ఉంటే, నేను అధికార స్థానంలో ఉన్నానని నిరూపించడానికి, వాళ్ళు నాకు నచ్చిన విధంగా పనులు చెయ్యాలనే ఆలోచనకు నేను ఎప్పుడూ ఆకర్షితుడవుతాను, మరియు నియంత్రణలో ఉన్న వారిని నిరూపించడానికి అనవసరమైన పనులు చేయమని నేను వారిని ఆదేశించడం ప్రారంభిస్తాను.

శ్రద్ధతో కూడా వ్యామోహానికి లోనవుతారు. ఒక యువకుడిగా, "నా గుర్తింపు ఒక ఆధునిక, యువ ఫ్యాషనబుల్ డ్రెస్సర్, మరియు నేను ఎప్పుడూ కొత్త ఫ్యాషన్లు, తాజా వీడియోలు, తాజా సిడిలు, అన్ని ఫ్యాషన్ మ్యాగజైన్ లలో జరుగుతున్న తాజా విషయాలను కొనసాగించగలిగితే, అది నా గుర్తింపును సురక్షితం చేస్తుంది."

మన చుట్టూ ఉన్న వాటన్నిటినీ, తగినంత డబ్బు, తగినంత ఆస్తులు, తగినంత శక్తి, తగినంత శ్రద్ధ లేదా తగినంత ప్రేమను నేను నిర్మించుకోగలిగితే, అది నన్ను సురక్షితంగా ఉంచుతుందని మనం అనేక మార్గాలు, అనేక విషయాలపై దృష్టి పెట్టవచ్చు మరియు అనుభూతి చెందవచ్చు. నిజానికి, ఇది అలా పనిచెయ్యదు. నిజంగా ఇది ఎప్పుడైనా పనిచేస్తే, ఏదో ఒక సమయంలో మనకు అది సరిగ్గా ఉందని మరియు మనం పూర్తిగా సంతృప్తి చెందామని అనుకుంటాము. కానీ మనకు సరిగ్గా ఉందని మరియు మనం ఎప్పుడూ ఎక్కువ కోరుకుంటున్నామని అనుకోము, మరియు అది లభించనప్పుడు మనం కోపానికి గురవుతాము. కోపం చాలా రకాలుగా వస్తుంది.

విరక్తి మరియు శత్రుత్వం

దృఢమైన గుర్తింపును సురక్షితంగా ఉంచడానికి మనం ఉపయోగించే మరొక విధానం విరక్తి, శత్రుత్వం మరియు కోపం: "నాకు నచ్చని, నా గుర్తింపుకు ముప్పు తెప్పించే కొన్ని విషయాలను నేను నా నుంచి తప్పించుకోగలిగితే, అది నన్ను సురక్షితంగా ఉంచుతుంది." కాబట్టి, నేను నా రాజకీయ అభిప్రాయాలపై లేదా నా జాతి లేదా నా సంస్కృతిపై నా గుర్తింపును ఆధారం చేసుకుంటే: "నేను వేరే దృక్పథం, భిన్నమైన రంగు చర్మం, వేరే మతం ఉన్న ఎవరినైనా దూరంగా ఉంచితే, అది నన్ను సురక్షితంగా ఉంచుతుంది." లేదా నా సేవకులు నేను కోరుకున్న విధానానికి కొంచెం భిన్నంగా పనులు చేస్తుంటే, లేదా నా కార్యాలయంలో పనిచేసే వారు నేను కోరుకున్న విధానానికి వేరేగా చేస్తుంటే, "నేను వారిని సరిదిద్దగలిగి దాన్ని మార్చగలిగితే, అది నన్ను రక్షిస్తుంది" అని మనం అనుకుంటాము. డెస్క్ మీద అమర్చిన నా కాగితాలను నేను ఒక నిర్దిష్ట పద్ధతిలో ఇష్టపడతాను, కానీ నా కార్యాలయంలోని మరొక వ్యక్తి వాటిని వేరే విధంగా అమర్చుతున్నాడు. ఏదో విధంగా, ఇది మనల్ని బెదిరిస్తోందని మనం అనుకుంటాము: "నేను వారిని నా మార్గంలో చేయించగలిగితే, అది నాకు సురక్షితమైన అనుభూతిని కలిగిస్తుంది." దాని వల్ల వచ్చే తేడా ఏమిటి? ఈ విధంగా, మనల్ని బెదిరిస్తున్న ప్రతిదాన్ని మన నుంచి దూరం చేసే ప్రయత్నంలో మన శత్రుత్వాన్ని ఇతరుల పైకి మళ్లిస్తాము.

లేదా, ఎప్పుడూ సరైన వ్యక్తిగా మన గుర్తింపును ఆధారం చేసుకున్నప్పుడు, ఎవరైనా మనల్ని తిరస్కరించినప్పుడు లేదా విమర్శించినప్పుడు, మనం చాలా రక్షణాత్మకంగా, శత్రుత్వంగా మరియు కోపంగా ఉంటాము. మనల్ని మనం ఎదగడానికి మరియు మెరుగుపరచుకోవడానికి ఈ వ్యక్తి యొక్క విమర్శను కృతజ్ఞతతో స్వీకరించడానికి బదులుగా - లేదా వారి విమర్శ అన్యాయమైనప్పటికీ, మనల్ని మనం చెక్ చేసుకోవడానికి మరియు మనం అలసత్వం లేదా తప్పు చెయ్యలేదని నిర్ధారించుకునే అవకాశాన్ని ఉపయోగించుకుంటాము - మనం ఆ వ్యక్తిని కఠినమైన పదాలతో దూషిస్తాము, లేదా ఆ వ్యక్తిని విస్మరించడం మరియు వారితో మాట్లాడకుండా నిష్క్రియాత్మకంగా ప్రవర్తిస్తాము. అభద్రతా భావంతో, బెదిరింపులకు గురవుతాం కాబట్టే మనం ఇలా ప్రవర్తిస్తాం. ఎప్పుడూ సరైన "నన్ను" ని ఆ వ్యక్తి తిరస్కరిస్తున్నాడని మనం అనుకుంటున్నాము, కాబట్టి ఈ దృఢమైన "నన్ను" ని రక్షించడానికి మనం ఆ వ్యక్తిని తిరస్కరిస్తాము.

బయటకు వ్యక్తీకరించని అమాయకత్వం

మరొక విధానం బయటకు వ్యక్తీకరించని అమాయకత్వం, ఇది తప్పనిసరిగా మన చుట్టూ గోడలను నిర్మిస్తుంది: "ఏదైనా నన్ను బెదిరిస్తే, నా గుర్తింపుకు ముప్పు కలిగిస్తే, అది ఉనికిలో లేనట్టు నేను నటిస్తాను." మా కుటుంబంతో ఇబ్బందులు, పనిలో ఇబ్బందులు ఉన్నాయి, ఏమీ ఇబ్బంది పెట్టనట్లు రాతి ముఖం పెట్టుకుని మనం ఇంటికి వస్తున్నాం. మనం దాని గురించి చర్చించాలని అనుకోవడం లేదు; మనం టీవీని ఆన్ చేస్తాము మరియు ఏ సమస్య లేనట్లు నటిస్తాము. ఇది బయటకు వ్యక్తీకరించని విధానం. మన పిల్లలు తమకు ఉన్న సమస్యలను చర్చించాలని అనుకుంటారు మరియు మనం వారిని దూరంగా నెట్టి వేస్తాము. "మన కుటుంబానికి ఎలాంటి సమస్యలు లేవన్నది నా గుర్తింపు. మన కుటుంబం పరిపూర్ణమైనది; అన్ని సంప్రదాయ విలువలను అనుసరిస్తోంది. ఒక సమస్య ఉందని, అది సమతుల్యతను దెబ్బతీస్తుందని, సామరస్యాన్ని దెబ్బతీస్తుందని మీరు ఎలా సూచించగలరు?" సమస్యను ఎదుర్కోవడానికి ఉన్న ఏకైక మార్గం అది లేనట్లు నటించడం అని మనం అనుకుంటాము. ఈ రకమైన ఆలోచనను బయటకు వ్యక్తీకరించని  అమాయకత్వం అని అంటారు.

మనలో ఈ వివిధ రకాల ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు ఉన్నప్పుడు, తర్వాత జరిగేది ఏమిటంటే, ఆ వివిధ ప్రేరణలు మన మనస్సులోకి వస్తాయి. కర్మ అంటే ఇదే. "కర్మ" అంటే విధి కాదు. దురదృష్టవశాత్తు, చాలా మంది దీని అర్థం అదే అని అనుకుంటారు. ఎవరి వ్యాపారం ఫెయిల్ అయినా, ఎవరినైనా కారు ఢీకున్నా మనం "అయ్యో, వాళ్ల అదృష్టం బాలేదు, అది వారి కర్మ" అని అంటాము. ఇది దాదాపు "అది దేవుని చిత్తము" అని చెప్పడానికి సమానం.

కర్మ గురించి చర్చలో మనం ఇక్కడ దేవుని చిత్తం గురించి లేదా విధి గురించి మాట్లాడటం లేదు. మనం ప్రేరణల గురించి మాట్లాడుతున్నాము, మన మనస్సులోకి వచ్చే వివిధ ప్రేరణల గురించి మాట్లాడుతున్నాము, అవి పనులు చెయ్యడానికి దారితీస్తాయి. ఉదాహరణకు, మన వ్యాపారంలో ఒక నిర్దిష్ట నిర్ణయం తీసుకోవాలనే మన మనస్సులో వచ్చిన ప్రేరణ, చెడ్డ నిర్ణయంగా మారింది. లేదా నా పిల్లలపై డిమాండ్ చేయాలనే ప్రేరణ, వారు నాకు గౌరవం చూపించాలనే ప్రేరణ. లేదా నా ఆఫీసు వర్కర్లు తమదైన శైలిలో కాకుండా నా మార్గంలో పనులు చెయ్యాలని అరవాలనే ప్రేరణ. రాతి ముఖం చూపించాలని, టెలివిజన్ ఆన్ చెయ్యాలని, ఇంకెవరి మాటా వినకూడదని మరో ప్రేరణ నా మదిలో మెదులుతుంది. ఈ విధమైన ప్రేరణలు, కర్మలు మన మనస్సులోకి వస్తాయి, మరియు మనం వాటిని బలవంతంగా అమలు చేస్తాము, మరియు ఇది మన నియంత్రణలో లేని రిపీట్ అయ్యే సమస్యలను సృష్టిస్తుంది. అదీ మెకానిజం.

పనిలో మన స్థానం గురించి లేదా మన కుటుంబంలోని సమస్యల గురించి ఎప్పుడూ ఆందోళన చెందడం అనే సమస్య మనకు ఉండవచ్చు. "నేను విజయం సాధించాలి మరియు విజయం పొంది నా తల్లిదండ్రులను లేదా సమాజాన్ని సంతోషపెట్టాలి" అనే దృఢమైన గుర్తింపును గ్రహించడంతో, ఆందోళన సమస్య ఉందని నిరాకరించడం ద్వారా మనం ఆ గుర్తింపును రక్షించడానికి ప్రయత్నిస్తాము. మనం క్లోజ్డ్ మైండెడ్ గా, క్లోజ్డ్ హార్టెడ్ గా ఉంటాం. అప్పుడు, మన కుటుంబంలో లేదా పనిలో అన్ని రకాల ఇబ్బందులు ఉన్నప్పటికీ, ఇవి పైపైనే ఉంటాయి మరియు ప్రతి ఒక్కరూ పైకి నవ్వుతూ కనిపిస్తారు. అయితే, లోపల, ఈ ఆందోళనలు మరియు ఉద్రిక్తతలు అన్నీ ఉన్నాయి, అవి తరువాత హింసాత్మక సన్నివేశానికి దారితీసే ప్రేరణగా పేలవచ్చు, తరచుగా మన కుటుంబంలో లేదా పనిలో ఉన్న వ్యక్తిని ఈ సమస్యతో సంబంధం లేని వారిని లక్ష్యంగా చేసుకుంటాయి. ఇది అప్పుడు విపరీతమైన సమస్యలకు దారితీస్తుంది.

ఇవి మన నియంత్రణలో లేని రిపీట్ అయ్యే సమస్యలను ఉత్పత్తి చేసే వివిధ యంత్రాంగాలు. ఇది మన వివిధ భావోద్వేగాలతో వ్యవహరిస్తుందని మనం చూడవచ్చు మరియు నిజానికి, అన్ని భావోద్వేగాలు ఇబ్బంది కలిగిస్తాయా లేదా అనే ప్రశ్న వస్తుంది. అన్ని భావోద్వేగాలు మనకు సమస్యలను కలిగిస్తాయా? అని.

ప్రేమ, ఆప్యాయత, ప్రేమ, సహనం, ఓపిక మరియు దయ లాంటి చాలా పాజిటివ్ మరియు నిర్మాణాత్మకమైన కొన్ని భావోద్వేగాల మధ్య మరియు కోరిక, శత్రుత్వం, మూసిన మనస్సు, కోరిక, అహంకారం, గొప్పతనం, అసూయ లాంటి నెగెటివ్ లేదా విధ్వంసక భావోద్వేగాల మధ్య తేడాను మనం గుర్తించాలి. పాళీ, సంస్కృతం లేదా టిబెటన్ భాషలలో భావోద్వేగాలకు ఏ పదం లేదు. పాజిటివ్ లేదా నెగిటివ్ విషయాలా గురించి మనం మాట్లాడుకోవచ్చు, కానీ ఈ రెండింటిని కవర్ చేసే సాధారణ పదం ఆంగ్లంలో లేదు.

కొన్ని భావోద్వేగాలు లేదా ఆలోచనల గురించి మనం మాట్లాడినప్పుడు, అవి మనకు అసౌకర్యంగా అనిపించినప్పుడు, అవి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు అవుతాయి. ఉదాహరణకు, మనకు ఏదో ఒకదానిపై లేదా మరొకరిపై మోహం లేదా వ్యామోహం ఉండవచ్చు మరియు అది మనకు చాలా అసౌకర్యంగా అనిపిస్తుంది. గౌరవాన్ని పొందడానికి మనం చాలా ఆత్రుతగా ఉండవచ్చు, లేదా ఒకరి నుంచి ప్రేమ, శ్రద్ధ లేదా ఆమోదం కోసం మనం ఆశపడవచ్చు, ఎందుకంటే మనం ఈ వ్యక్తితో అనుబంధాన్ని కలిగి ఉంటాము మరియు అతని లేదా ఆమె ఆమోదానికి కట్టుబడి ఉంటాము మరియు మనల్ని అర్హులుగా మరియు సురక్షితంగా భావిస్తాము - ఇవన్నీ కోరిక యొక్క ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగ ఆలోచనల పరంగా వచ్చే ఇబ్బందులు. మన౦ శత్రుత్వ౦గా భావించినప్పుడల్లా, మన౦ చాలా అసౌకర్యానికి గురవుతా౦; లేదా మనం క్లోజ్ మైండెడ్ గా ఉంటే, అది కూడా ఒక ఇబ్బందికరమైన అనుభూతే. ఈ వైఖరులన్నీ ఇబ్బంది కలిగించేవే. అందువల్ల, మనం నెగెటివ్ భావోద్వేగాలను పాజిటివ్ భావోద్వేగాల నుంచి వేరు చెయ్యాలి, ఉదాహరణకు, ప్రేమ.

బౌద్ధమత సంప్రదాయంలో ప్రేమ అనేది ఇతరులు సుఖసంతోషాలతో ఉండాలని కోరుకునే ఒక పాజిటివ్ భావోద్వేగం మరియు ఇది సంతోషానికి కారణాలుగా నిర్వచించబడింది. మనమందరం సమానమేనని, అందరూ సమానంగా సంతోషంగా ఉండాలని కోరుకుంటారని, ఎవరికీ ఎలాంటి సమస్యలు ఉండకూడదనే లాజిక్ పై ఇది ఆధారపడి ఉంటుంది. సంతోషంగా ఉండటానికి అందరికీ సమాన హక్కు ఉంది. మనలాగే ఇతరులను కూడా జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం, ఆదరించడమే ప్రేమ. తాము చేసే పని మీద ఆధారపడకుండా ఇతరులు సంతోషంగా ఉండటం ఆందోళన కలిగిస్తుంది. బిడ్డ బట్టలు తడుపుకున్నా, వాంతులు చేసుకున్నా తన బిడ్డను ప్రేమించే తల్లి ప్రేమ లాంటిది. అది ఫరవాలేదు, బిడ్డ అనారోగ్యానికి గురై బట్టలు విసిరేసినంత మాత్రాన తల్లి బిడ్డను ప్రేమించడం మానుకోదు. ఆ తల్లికి ఇప్పటికీ అదే ఆందోళన, బిడ్డ సంతోషంగా ఉండాలనే కోరిక ఉంటుంది. అయితే మనం ఎప్పుడూ ప్రేమ అని పిలిచేది ఆధారపడటం లేదా అవసరం యొక్క వ్యక్తీకరణ. "ఐ లవ్ యూ" అంటే "నాకు నువ్వు కావాలి, నన్ను ఎప్పుడూ విడిచిపెట్టకు, నువ్వు లేకుండా నేను బతకలేను, నువ్వు ఇలా చెయ్యడం మంచిది, మంచి భార్యగా లేదా మంచి భర్తగా ఉండు, వాలంటైన్స్ డే రోజున నాకు పువ్వులు ఇవ్వు మరియు నాకు నచ్చినవి మాత్రమే చెయ్యి. నువ్వు అలా చెయ్యకపోతే, అప్పుడు నేను మిమ్మల్ని ద్వేషిస్తాను ఎందుకంటే నేను కోరుకున్నది నువ్వు చెయ్యలేదు కాబట్టి, మరియు నాకు అవసరమైనప్పుడు నువ్వు లేవు కాబట్టి."

అటువంటి వైఖరి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం మరియు ప్రేమ యొక్క బౌద్ధమత ఆలోచన కాదు. ప్రేమ అనేది ఎవరైనా మనకు పువ్వులు పంపినా, పంపకపోయినా, వారు మన మాట విన్నా వినకపోయినా, మన పట్ల దయగా, ఆహ్లాదంగా ఉన్నా, మన పట్ల క్రూరంగా ప్రవర్తిస్తున్నా, మనల్ని తిరస్కరిస్తున్నా అనే వాటికి సంబంధించిన విషయం. వాళ్ళు సంతోషంగా ఉండాలనేది ఒక ఆందోళన. ప్రేమ గురించి, ఇలాంటి భావోద్వేగాల గురించి మాట్లాడేటప్పుడు పాజిటివ్ తో పాటు ఇబ్బంది పెట్టే రకం కూడా ఉంటుందని మనం గ్రహించాలి.

ఇప్పుడు చివరకు కోపం గురించి మనం చర్చించబోతున్నాము. కోపంతో ఏం జరుగుతోంది? కోపం అనేది ఎప్పుడూ ఇబ్బంది పెట్టే విషయం. కోపం ఎవరినీ సంతోషపెట్టదు. కోపంగా ఉండటం మనకు మంచిగా అనిపించదు. ఇది మన ఆహారాన్ని రుచిగా చెయ్యదు. కోపంగా, బాధలో ఉన్నప్పుడు మనకు సుఖంగా అనిపించదు, నిద్రపట్టదు. గోల, అరుపులతో పెద్ద సీన్ చెయ్యనవసరం లేదు కానీ, ఆఫీసులోనో, మన కుటుంబంలోనో జరుగుతున్న దాని గురించి మనలో చాలా కోపం వస్తే, అది మనకు చెడు జీర్ణక్రియ లేదా అల్సర్ తేవడం ప్రారంభిస్తుంది, లేదా రాత్రిపూట మనం నిద్రపోలేము. కోపాన్ని నిలుపుకోవడం వల్ల మనకు అనేక ఇబ్బందులు ఎదురవుతాయి. ఆ కోపాన్ని మనం నిజంగా వ్యక్త పరిచి ఇతరులకు చాలా వ్యతిరేకమైన చూపులు, శత్రు ప్రకంపనలు ఇస్తే పిల్లులు, కుక్కలు కూడా మన చుట్టూ ఉండటానికి ఇష్టపడవు. మన ఉనికి వల్ల, మన కోపం వల్ల వారు అసౌకర్యానికి గురవుతారు కాబట్టి అవి నెమ్మదిగా వెళ్లిపోతాయి.

కోపం అనేది నిజమైన ప్రయోజనాలను కలిగి ఉండదు. మన కోపం ఎంత బలపడినా, విసుగు చెంది, దాన్ని ఎలాగోలా బయటపెట్టి, ఎవరి మీదనైనా శాపం విసిరినా, లేదా వారిపై ఏదైనా చెడు మంత్రాన్ని విసిరినా, ఇది నిజంగా మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుందా? వేరొకరు బాధ పడటం, కలత చెందడం చూడటం మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుందా? లేదంటే గోడకు గుద్దాలని అనిపించేంత కోపం వస్తుంది. గోడను గుద్దడం నిజంగా మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుందా? లేదు ఇది బాధ కలిగిస్తుంది. నిజానికి కోపం మనకు ఏ విధంగానూ సహాయపడదు. మనం ట్రాఫిక్ లో చిక్కుకుని, మన హారన్ కొడుతూ అందరినీ తిట్టడం వల్ల ఏం లాభం ఉంటుంది? అది మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుందా? దీంతో కార్లు వేగంగా వెళ్లగలవా? లేదు, "హారన్ కొడుతున్న ఈ మూర్ఖుడు ఎవరు?" అని అడుగుతారు కాబట్టే అందరి ముందు మన పరువు పోయేలా చేస్తుంది. ఇది ఆ పరిస్థితికి ఉపయోగపడదని స్పష్టమవుతోంది.

కోపం, వాటిపై ఆధారపడిన ఉద్వేగభరితమైన ప్రవర్తన, ఒకరిపై అరవడం, కేకలు వేయడం, ఒకరి నుంచి మనల్ని మనం దూరం చేసుకోవడం లేదా తిరస్కరించడం లాంటి భావోద్వేగాలు మన సమస్యలకు కారణమైతే, వాటితో మనకు ఎప్పుడూ ఇబ్బంది ఉంటుందా? ఇది మనం ఎప్పుడూ అనుభవించాల్సిన విషయమా? లేదు, అలా కాదు, ఎందుకంటే ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు మనస్సు యొక్క స్వభావంలో భాగం కాదు. అలాగైతే మన మనసులు ఎప్పుడూ ఇబ్బంది పడక తప్పదు. అత్యంత తీవ్రమైన కేసులతో కూడా, కోపంతో ఇబ్బంది పడని క్షణాలు ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు, మనం చివరికి నిద్రలోకి జారుకున్నప్పుడు, మనం కోపాన్ని అనుభవించడం లేదు.

అందువల్ల కోపం, శత్రుత్వం లాంటి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు లేని కొన్ని క్షణాలు ఉండవచ్చు. ఈ వినాశకరమైన భావోద్వేగాలు శాశ్వతం కాదని ఇది రుజువు చేస్తుంది; అవి మన మనస్సుల స్వభావంలో భాగం కావు మరియు అందువల్ల అవి వదిలించుకోదగిన విషయాలు. మన కోపానికి గల కారణాలను మనం ఆపివేస్తే - పైకి మాత్రమే కాదు, లోతైన స్థాయిలో కూడా - కోపాన్ని జయించడం మరియు మనశ్శాంతిని పొందడం ఖచ్చితంగా సాధ్యపడుతుంది.

దీని అర్థం మనం అన్ని భావోద్వేగాలను వదిలించుకోవాలని మరియు స్టార్ ట్రెక్ లో స్పోక్ లాగా మారాలని కాదు, అతను కేవలం రోబోట్ ఎటువంటి భావోద్వేగాలు లేని కంప్యూటర్ లాగా ఉంటాడు. దానికి బదులుగా, మనం కోరుకునేది ఏమిటంటే, మన ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు, గందరగోళంపై ఆధారపడిన మన ధోరణులు మరియు మనం ఎవరు అనే రియాలిటీ గురించి అవగాహన లేకపోవడం. బౌద్ధమత బోధనలలో దీనిని చేసే పద్ధతులు చాలా గొప్పవి.

మొదట, మన కోపాన్ని మరియు మన ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు మరియు వైఖరులను వదిలించుకోవడానికి మనపై పని చేయడానికి మనల్ని ప్రేరేపించే ఒక నిర్దిష్ట ప్రేరణ లేదా ఆధారం ఉండాలి. అలా చెయ్యడానికి ఏ కారణం లేనప్పుడు, మనం ఎందుకు అలా చెయ్యాలి? అందుకని ప్రేరణ కలిగి ఉండటం చాలా ముఖ్యం.

అలా౦టి ప్రేరణను మన౦ ఆలోచి౦చి పెంపొందించుకోవచ్చు: "నేను స౦తోష౦గా ఉ౦డాలని, ఎటువంటి సమస్యలు ఉండకూడదని అనుకుంటున్నాను. నేను నా జీవన నాణ్యతను మెరుగుపరచాలని అనుకుంటున్నాను. నా జీవితం చాలా ఆహ్లాదకరంగా ఉండదు ఎందుకంటే నేను ఎప్పుడూ నాలో కోపం మరియు శత్రుత్వాన్ని అనుభవిస్తాను. ఎప్పుడూ నాకు కోపం వస్తుంటుంది. బహుశా నేను దాన్ని వ్యక్తీకరించలేకపోవచ్చు, కానీ అది అక్కడ ఉంది మరియు ఇది నన్ను చాలా దయనీయంగా, బాగా ఇబ్బంది పడేలా చేస్తుంది మరియు ఇది మంచి జీవన లక్షణం కాదు. అంతే కాకుండా, ఇది నాకు చెడు జీర్ణక్రియను ఇస్తుంది మరియు ఇది నాకు అనారోగ్యాన్ని కలిగిస్తుంది. నాకు నచ్చిన ఆహారాన్ని కూడా నేను తినలేను.

అన్నింటికీ మించి, మన జీవిత నాణ్యత అనేది మన చేతుల్లోనే ఉంటుంది. బుద్ధుడు బోధించిన అతి పెద్ద సందేశం ఏమిటంటే, మన జీవన నాణ్యత గురించి మనం ఏదైనా చెయ్యవచ్చు. ఎల్లవేళలా దుఃఖంలో బతకాల్సి రావడాన్ని ఖండించడం లేదు. దాని గురించి మనం ఏదైనా చేయగలం.

అప్పుడు మనం ఇలా ఆలోచిస్తాం, "నేను ఇప్పుడు లేదా ఈ క్షణం నా జీవిత నాణ్యతను స్వల్పకాలిక ప్రాతిపదికన మాత్రమే కాకుండా, దీర్ఘకాలిక ప్రాతిపదికతో మెరుగుపరచాలని అనుకుంటున్నాను. పరిస్థితులు ఇంకా దిగజారిపోడానికి నేను ఇష్టపడను. ఉదాహరణకు, నేను ఇప్పుడు నా శత్రుత్వాన్ని మరియు ఆగ్రహాన్ని వదిలించుకోకపోతే నేను దాన్ని లోపలే ఉంచుకుంటే, అది ఇంకా పాడయ్యి నాకు అల్సర్ వచ్చేలా చేస్తుంది. నేను పేలిపోయి, ఎవరి మీదనైనా శాపం పెట్టడం లాంటి భయంకరమైన పనిని చేస్తాను మరియు నిజంగా వారిని నాశనం చెయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తాను. అది అవతలి వ్యక్తి నాపై, నా కుటుంబంపై శాపం పెట్టడం ద్వారా ప్రతీకారం తీర్చుకోవడానికి దారితీస్తుంది మరియు అకస్మాత్తుగా, కొత్త వీడియో లేదా సినిమాకు సరైన స్క్రిప్ట్ మన దగ్గర ఉంటుంది.

ఇది జరగకూడదని ముందుగానే ఆలోచిస్తే, దానిపై పనిచేసి, ఆ సమస్యలు పెరగకుండా మన కోపాన్ని వదిలించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాము. అ౦తేకాక, మన సమస్యలను తగ్గించుకోవడమే కాక, అన్ని సమస్యలను పూర్తిగా వదిలి౦చుకోవాలని మన౦ అనుకోవచ్చు, ఎ౦దుక౦టే చిన్నపాటి శత్రుత్వ౦, కోపాన్ని కూడా అనుభవి౦చడ౦ సరదా కాదు: "నేను అన్ని సమస్యల ను౦చి విముక్త౦ పొందాలనే బలమైన సంకల్పాన్ని పె౦పొ౦ది౦చుకోవాలి."

సాధారణంగా నేను "స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పం" అని పిలిచే దానిని "త్యాగం" అని అనువదిస్తారు, ఇది తప్పుదారి పట్టించే అనువాదం. ఇది అన్నీ వదిలేసి గుహలో బతకాలి అనే భావన కలిగిస్తుంది. ఇక్కడ కోరుకుంటున్నది ఇది కాదు. మన సమస్యలను నిజాయితీగా, ధైర్యంగా చూసి, వాటితో కలిసి జీవించడం ఎంత హాస్యాస్పదమో చూసుకుని, "నేను ఇలా ఉండాలను కోవడం లేదు. నాకు సరిపోయింది. వాటితో నాకు విసుగుగా కలిగింది. నేను బయటకు రావాలి."

ఇక్కడ అభివృద్ధి చెందవలసిన ఆలోచన స్వేచ్ఛగా ఉండాలనే సంకల్పం మరియు దానితో పాటు, మన పాత, ఇబ్బంది పెట్టే ఆలోచన, మాటలు మరియు ప్రవర్తన యొక్క నమూనాలను వదులుకోవడానికి చూపే సుముఖత. ఇది చాలా ముఖ్యమైనది. మన మనస్సును చాలా బలంగా మలుచుకుంటే తప్ప, మన శక్తినంతా దానిలో ఉంచలేము. మన శక్తినంతా అందులో పెట్టేంత వరకు, స్వేచ్ఛగా ఉండటానికి మనం చేసే ప్రయత్నం అర్ధ హృదయంతో మాత్రమే ఉంటుంది మరియు మనం ఎప్పటికీ ఎక్కడికీ వెళ్ళలేము. మనం ఆనందాన్ని పొందాలనుకుంటున్నాము, కానీ మన నెగెటివ్ అలవాట్లు మరియు భావోద్వేగాలు లాంటి వాటి వేటినీ వదులుకోము. అది ఎప్పటికీ కుదరదు. అందువల్ల, ఒక వ్యక్తి తన సమస్యలను ఆపాలని మరియు వాటిని మరియు వాటి కారణాలను వదులుకోవడానికి సిద్ధంగా ఉండాలని మనస్సును ఏర్పరచుకోవడానికి చాలా బలమైన సంకల్పం కలిగి ఉండటం చాలా ముఖ్యం.

తదుపరి ఉన్నత స్థాయిలో మనం ఇలా ఆలోచించాలి: "నా కోసం మాత్రమే కాకుండా, నా చుట్టూ ఉన్న ప్రతి ఒక్కరి కోసం కూడా నేను నా కోపాన్ని వదిలించుకోవాలి. నా కుటుంబం, స్నేహితులు, సహోద్యోగులు మరియు సమాజం కోసం, నేను నా కోపాన్ని వదిలించుకోవాలి. ఇతరుల కోసం నేను దీన్ని అధిగమించాలి. వారిని ఇబ్బంది పెట్టడం, అసంతృప్తికి గురిచేయడం నాకిష్టం లేదు. నేను నా కోపాన్ని వ్యక్తం చేస్తే అది నా పరువుని కోల్పోవడమే కాకుండా, నా పూర్తి కుటుంబానికి అవమానం కలిగిస్తుంది. ఇది నా సహచరులందరికీ అవమానం కలిగిస్తుంది మరియు మొదలైనవి. కాబట్టి, వారిపట్ల శ్రద్ధతో, నేను నా కోపాన్ని నియంత్రించడం మరియు వ్యవహరించడం నేర్చుకోవాలి మరియు దాన్ని వదిలించుకోవాలి."

ఆలోచి౦చడ౦ ద్వారా మరి౦త బలమైన ప్రేరణ ఉ౦టు౦ది: "నేను ఈ కోపాన్ని వదిలి౦చుకోవాలి, ఎ౦దుక౦టే అది ఇతరులకు సహాయ౦ చెయ్యడం ను౦చి నన్ను ఆపుతుంది. నా పిల్లలు లేదా పనిలో ఉన్న వ్యక్తులు లేదా నా తల్లిదండ్రుల లాంటి ఇతరులకు నా సహాయం అవసరమైతే, నేను కోపం లేదా శత్రుత్వంతో పూర్తిగా ఇబ్బంది పడితే నేను వారికి ఎలా సహాయపడగలను? అది ఒక ప్రధాన అడ్డంకి, కాబట్టి ఈ వివిధ స్థాయిల ప్రేరణను చిత్తశుద్ధితో అభివృద్ధి చెయ్యడానికి మనమే పని చేసుకోవడం చాలా ముఖ్యం.

కోపాన్ని ఎదుర్కోవటానికి ఈ పద్ధతి ఎంత అధునాతనమైనప్పటికీ, దాన్ని ఉపయోగించడానికి మనకు బలమైన ప్రేరణ లేకపోతే, మనం దాన్ని చేయలేము. మనం నేర్చుకున్న పద్ధతులను అన్వయించుకోకపోతే ప్రయోజనం ఏముంటుంది? అందువల్ల, ప్రేరణ పరంగా ఆలోచించడం మన మొదటి దశ.

కోపాన్ని జయించడానికి మనం ఉపయోగించగల నిజమైన పద్ధతులు ఏమిటి? కోపం అనేది ఒక చైతన్యవంతమైన లేదా నిర్జీవమైన దానికి వ్యతిరేకంగా హింసను సృష్టించాలనుకునే ఉద్వేగభరిత మానసిక స్థితిగా చెప్పబడుతుంది. మనం ఒక వ్యక్తి, ఒక జంతువు, ఒక పరిస్థితి లేదా ఏదైనా వస్తువుపై దృష్టి పెట్టి, అది నచ్చకపోతే, దాని పట్ల కొంత హింసను, ఆందోళనను వ్యక్తపరచాలనుకుంటే, దానిని హింసాత్మక మార్గంలో మార్చాలనుకుంటే, అదే కోపం. కాబట్టి, కోపం అనేది అసహన స్థితి మరియు సహనం లేకపోవడమే, మనం భరించలేని దాన్ని హాని చెయ్యాలనే కోరికతో కలిసి ఉంటుంది. దీనికి వ్యతిరేకం ఒక వైపు సహనానికి, అసహనానికి వ్యతిరేకం, మరోవైపు ప్రేమ. ఎందుకంటే ప్రేమ అనేది మరొకరు సంతోషంగా ఉండాలనే కోరిక. కాబట్టి ప్రేమ వారికి హాని చెయ్యాలని కోరుకోవడం కన్నా వ్యతిరేకమైనది.

మనకు ఇష్టం లేనిది ఏదైనా జరిగినప్పుడు ఎప్పుడూ మనకు కోపం వస్తుంది. ప్రజలు మనం కోరుకున్న విధంగా వ్యవహరించడం లేదు. ఉదాహరణకు, వారు మనకు గౌరవాన్ని చూపించడం లేదు, వారు పని దగ్గర మన ఆదేశాలను పాటించడం లేదు, లేదా వ్యాపారంలో మన కోసం ఏదైనా చేస్తామని వాగ్దానం చేస్తారు మరియు వారు దాన్ని చెయ్యరు. వారు మనం ఆశించిన విధంగా చెయ్యరు కాబట్టి, వారిపై మనకు చాలా కోపం వస్తుంది. ఇంకొక ఉదాహరణగా, ఎవరైనా మన బొటనవేలును తొక్కవచ్చు, మరియు అది మనకు ఇష్టం లేని విషయం కాబట్టి మనం అతనిపై కోపంగా ఉంటాము. కానీ ఇలాంటి పరిస్థితులను కోపగించుకోకుండా ఎదుర్కోవడానికి అనేక మార్గాలు ఉన్నాయి.

ఎనిమిదవ శతాబ్దానికి చెందిన గొప్ప భారతీయ బౌద్ధమత గురువు శాంతిదేవుడు సహాయం చెయ్యడానికి అనేక ఆలోచనలు ఇచ్చాడు. ఆయన రాసినదాన్ని నేను సంక్షిప్తీకరించగలిగితే, ఆయన ఇలా చెప్పాడు: "క్లిష్ట పరిస్థితిలో, దాన్ని మార్చడానికి మనం ఏదైనా చెయ్యగలము, అప్పుడు ఎందుకు ఆందోళన చెందాలి మరియు కోపగించుకోవాలి, దాన్ని అప్పుడే మార్చండి. మనం చేయగలిగిందేమీ లేనప్పుడు కంగారుపడి కోపమెందుకు తెచ్చుకోవడం? దాన్ని మార్చలేకపోతే కోపం దేనికీ పనికి రాదు.

ఉదాహరణకు, మనం ఇక్కడ నుంచి పెనాంగ్ లో సింగపూర్ కు ఫ్లైట్ తీసుకోవాలనుకుంటున్నాము, కాని మనం విమానాశ్రయానికి చేరుకున్నప్పుడు విమానం ఓవర్ బుక్ చేయబడి ఉంటుంది మరియు నిండిపోయి ఉంటుంది. అప్పుడు కోపగించుకోవడంలో ఏ అర్థం లేదు. కోపం మనకు విమానం ఎక్కడానికి సహాయపడదు. ఏదేమైనా, పరిస్థితిని మార్చడానికి మనం చెయ్యగలిగేది ఒకటి ఉంది - మనం తర్వాతి ఫ్లైట్ ను తీసుకోవచ్చు. కోపం తెచ్చుకోవడం ఎందుకు? తర్వాతి ఫ్లైట్ కోసం బుకింగ్‌ చేసుకోండి, సింగపూర్ లోని స్నేహితులకు ఫోన్ చేసి మేము తర్వాత వస్తున్నామని చెప్పండి. సమస్యను పరిష్కరించడానికి ఇదే మనం చెయ్యగలిగేది. మన టీవీ పని చెయ్యకపోతే, కోపం తెచ్చుకోవడం, తన్నడం, తిట్టడం ఎందుకు? దాన్ని బాగు చెయ్యాలి. ఇది చాలా స్పష్టమైన విషయం. మనం మార్చగలిగే పరిస్థితి ఏదైనా ఉంటే; అప్పుడు కోపగించుకోనవసరం ఏమీ లేదు, దాన్ని మార్చాల్సిందే.

ఈ పరిస్థితిని మార్చడానికి మనం ఏమీ చెయ్యలేకపోతే, ఉదాహరణకు, రద్దీగా ఉన్న ట్రాఫిక్ లో మనం చిక్కుకుంటే, మనం దాన్ని అంగీకరించాలి. ఏదో జపనీస్ కార్టూన్ లో లాగా మన ముందున్న అన్ని కార్లను తొక్కుకుంటూ వెళ్ళిపోయి లేదా ట్రాఫిక్ పై నుంచి ఎగరడానికి మన కారు ముందు భాగంలో లేజర్ బీమ్ గన్ ఏమీ లేదు. కాబట్టి, "సరే నేను ట్రాఫిక్ లో ఉన్నాను, నేను రేడియో పెడతాను, లేదా క్యాసెట్ రికార్డర్ లో కొన్ని బౌద్ధమత బోధనలు లేదా మంచి సంగీతాన్ని వింటాను" అని ఆలోచించి మనం దాన్ని అంగీకరించాలి. చాలా సార్లు, మనం రద్దీగా ఉన్న సమయంలో ట్రాఫిక్ లో ఎప్పుడు చిక్కుకుపోతామో మనకు తెలుసు, కాబట్టి, వినడానికి ఒక టేప్ ను తీసుకెళ్లడం ద్వారా మనల్ని మనం సిద్ధంగా ఉంచుకోవచ్చు. ఇలాంటి ట్రాఫిక్ లో డ్రైవింగ్ చెయ్యాలని తెలిస్తే ఆ సమయాన్ని మనం సరిగ్గా ఉపయోగించుకోవచ్చు. మన ఆఫీసులో కానీ, మన కుటుంబంతో కానీ ఏదైనా సమస్య గురించి ఆలోచించి వాటికి మంచి పరిష్కారాన్ని కనిపెట్టడానికి ప్రయత్నించవచ్చు.

ఒక కష్టమైన పరిస్థితిని మార్చడానికి మనం ఏమీ చెయ్యలేకపోతే, దాన్ని ఉపయోగించుకోవడానికి ప్రయత్నించండి. చీకట్లో కాలి బొటనవేలుకు గాయపడితే, పైకి కిందకు దూకి అరుస్తూ కేకలు వేస్తే ఏం బాగుంటుంది? అమెరికన్ యాసలో, మేము దాన్ని "హర్ట్ డాన్స్ చెయ్యడం" అని పిలుస్తాము. మీరు బాగా గాయపడి, మీరు పైకి మరియు క్రిందికి నృత్యం చేస్తారు, పైకి మరియు క్రిందికి దూకుతారు; కానీ అది మంచి అనుభూతిని కలిగించదు. దీని గురించి మనం చేయగలిగింది ఏమీ లేదు. మనం చేసేది ఒక్కటే మనం చేస్తున్న పనిని కొనసాగించడం. నొప్పి అనేది అశాశ్వతం. ఇది గడిచిపోయే విషయం. ఇది ఎప్పటికీ నిలవదు మరియు పైకి క్రిందికి దూకడం మరియు అరవడం మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగించదు. మనకేం కావాలి? అందరూ వచ్చి "అయ్యో పాపం, నీ బొటనవేలుకు గాయమైంది" అని అడగాలా? ఒక బిడ్డ లేదా పిల్లవాడు తనను తాను బాధ పెట్టుకుంటే, అప్పుడు అతని తల్లి వచ్చి అతన్ని ముద్దు పెట్టుకుంటుంది మరియు అతనికి మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. కాబట్టి, ప్రజలు మమ్మల్ని ఒక బిడ్డ లాగా అదే విధంగా చూస్తారని మేము అనుకుంటున్నామా?

క్యూలో లేదా బస్సు కోసం మన వంతు కోసం వేచి ఉన్నప్పుడు, మనం అశాశ్వతం గురించి ఆలోచిస్తే - నేను ఎప్పుడూ క్యూలో 32 లేదా నంబర్ 9 గా ఉండబోను, కానీ చివరికి నా వంతు వస్తుంది, ఇది పరిస్థితిని తట్టుకోగలగడానికి మనకు సహాయపడుతుంది మరియు ఆ సమయాన్ని వేరే మార్గంలో ఉపయోగించుకోవచ్చు. భారతదేశంలో ఒక సామెత ఉంది: "నిరీక్షణకు దాని స్వంత ఆనందం ఒకటి ఉంటుంది." ఇది నిజం ఎందుకంటే మనం క్యూలో లేదా బస్సు కోసం మన వంతు కోసం వేచి ఉండాల్సి వస్తే, ఆ సమయాన్ని క్యూలో లేదా బస్ స్టాప్ లో ఉన్న ఇతర వ్యక్తుల గురించి, కార్యాలయంలో జరుగుతున్న విషయాలు తెలుసుకోవడానికి ఉపయోగించవచ్చు. ఇతరుల పట్ల శ్రద్ధ మరియు కరుణను పెంపొందించడానికి ఇది మనకు సహాయపడుతుంది. మనం అక్కడ ఉంటే అరగంట తిట్టుకుంటూ గడిపే బదులు సమయాన్ని సరిగ్గా ఉపయోగించుకోవచ్చు.

శాంతిదేవుడు ఇచ్చిన మరో సలహా: "ఎవరైనా మనల్ని కర్రతో కొడితే, మనకు ఎవరి మీద కోపం వస్తుంది? ఆ వ్యక్తి మీద కోపం వస్తుందా లేక కర్ర మీద వస్తుందా? మనం దాని గురించి లాజికల్ గా ఆలోచిస్తే, మనకు కోపం తెప్పించేది కర్ర, ఎందుకంటే మనల్ని బాధ పెట్టేది కర్ర! కానీ అది సిల్లీగా ఉంటుంది. కర్ర మీద ఎవరికీ కోపం రాదు. ఆ వ్యక్తి మీదే వస్తుంది. ఆ వ్యక్తి మీద మనకెందుకు కోపం వస్తుంది? ఎందుకంటే కర్రను ఆ వ్యక్తి ఉపయోగించాడు కాబట్టి. అదే విధంగా, మనం ఇంకా బాగా ఆలోచిస్తే, ఆ వ్యక్తి అతని లేదా ఆమె ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలతో తీసుకొచ్చాడు. కాబట్టి, మనకు కోపం రావాలనుకుంటే, ఆ వ్యక్తి యొక్క ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలపై మనం కోపం తెచ్చుకోవాలి, అది అతన్ని లేదా ఆమె మనలను కర్రతో కొట్టేలా చేసింది.

అప్పుడు మనం ఇలా ఆలోచిస్తాము: "ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం ఎక్కడి నుంచి వచ్చింది? అది ఎక్కడి నుంచో రాలేదు. దాన్ని ప్రేరేపించడానికి నేను ఏదో ఒకటి చేసి ఉంటాను. అవతలి వ్యక్తికి నాపై కోపం వచ్చేలా, ఆ తర్వాత కర్రతో కొట్టేలా నేను ఏదో చేసి ఉంటాను. అలా, నేను ఎవరినైనా నాకు సహాయం చెయ్యమని అడుగవచ్చు మరియు అతను లేదా ఆమె నిరాకరించినప్పుడు, నాకు కోపం రావొచ్చు. దాని వల్ల నేను గాయపడ్డాను. సరే, నేను దాని గురించి ఆలోచిస్తే, అది నిజానికి నా తప్పే. నేను చాలా బద్దకంతో ఉన్నాను మరియు స్వయంగా నేను చెయ్యలేదు. నేను ఈ అవతలి వ్యక్తిని నాకు సహాయం చెయ్యమని అడిగాను మరియు అతను లేదా ఆమె నిరాకరించినప్పుడు నాకు కోపం వచ్చింది. నేను ఇంత బద్దకంతో ఉండకపోతే, నేను ఈ వ్యక్తిని ఇంకెప్పుడూ అడిగేవాడిని కాదు, మరియు ఈ పూర్తి సమస్య ఎప్పుడూ వచ్చేది కాదు. నాకు కోపం వస్తే, ఈ వ్యక్తిని నాకు సహాయం చెయ్యమని అడగడానికి ఇంత తెలివితక్కువ మరియు బద్దకంతో ఉన్నందుకు నాపై నేను కోపగించుకోవాలి."

ఇది పాక్షికంగా మన తప్పు కానప్పటికీ, అవతలి వ్యక్తిని మారుస్తున్న ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం నుంచి మనం విముక్తి పొందామా అని చూడాలి, ఉదాహరణకు, స్వార్థం: "అతను నాకు సహాయం చెయ్యడానికి నిరాకరించాడు. సరే, నేను ఎప్పుడూ ఇతరులకు సహాయం చేస్తానా? నేను ఎప్పుడూ ఇతరులకు సహాయం చెయ్యడానికి అంగీకరించే వ్యక్తినా, మరియు వెంటనే అలా చేస్తానా? నేను అలా చెయ్యకపోతే, ఇతరులు ఎప్పుడూ నా కోసం మారాలని నేను ఎందుకు ఆశించాలి?" కోపాన్ని ఎదుర్కోవటానికి ఇది మరొక మార్గం.

కోపం ఎప్పుడూ అరవడం, గోల చెయ్యడం లేదా మరొక వ్యక్తిని కొట్టడం ద్వారా వ్యక్తీకరించాల్సిన అవసరం లేదని నేను ముందే చెప్పాను. కోపం అనేది ఒక ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం, అది వచ్చినప్పుడు మనకు అసౌకర్యం కలుగుతుంది. కాబట్టి మనం దాన్ని లోపల ఉంచినా, వ్యక్తీకరించకపోయినా, కోపం మనలో చాలా విధ్వంసకరంగా పనిచేస్తుంది మరియు మనల్ని బాగా కలవరపెడుతుంది. ఆ తర్వాత చాలా విధ్వంసకర రీతిలో బయటకు రాబోతోంది. మనలో వ్యక్తీకరించని కోపాన్ని నిర్వహించడానికి నేను వివరించిన పద్ధతులను మనం అనుసరించాలి. మన వైఖరిని మార్చుకోవాలి. సహనాన్ని పెంపొందించుకోవాలి.

లక్ష్య రకమైన సహనం

సహనంలో అనేక రకాలు ఉన్నాయి. మొదటిది లక్ష్య రకమైన సహనం. లక్ష్యాన్ని సెట్ చేసుకోకపోతే ఎవరూ దాన్ని సాధించలేరు అనేది ఆలోచన. అమెరికాలో పిల్లలకు చిన్న ఆట ఉంటుంది. వారు తమ స్నేహితుడి ప్యాంటు సీటుపై ఒక కాగితం ముక్కను పిన్ లేదా అతికించారు. కాగితంపై వారు "నన్ను కిక్ చేయండి" అని రాస్తారు మరియు దీనిని "కిక్ మి" గుర్తు అంటారు. అప్పుడు ఈ చిన్న పిల్లాడిపై ఈ "నన్ను కిక్ చేయండి" అని ఎవరు చూసినా ఆ పిల్లాడిని తన్నుతారు. ఈ రకమైన సహనంతో, గతంలో మన స్వంత నెగెటివ్ మరియు విధ్వంసక పనుల ద్వారా ఇలాంటి "నన్ను కిక్ చేయండి" అనే గుర్తును మన వెనుకకు ఎలా ఉంచుకున్నామో అని ఆలోచిస్తాము, అదే ఇప్పుడు మనకు అన్ని రకాల సమస్యలను కలిగిస్తుంది.

ఉదాహరణకు, మనం వీధిలో కొట్టబడ్డామనుకోండి. "నేను గతంలో నెగెటివ్ గా మరియు విధ్వంసకరంగా వ్యవహరించి లక్ష్యాన్ని నిర్దేశించుకోకపోతే, ఆ సమయంలో నన్ను దోచుకోవడానికి మరియు కొట్టడానికి ఒక మగ్గర్ వేచి ఉన్న సమయంలో ఆ చీకటి వీధిలోకి వెళ్ళాలనే ప్రేరణ నా మనస్సులో ఉత్పన్నమయ్యేది కాదు. సాధారణంగా, నేను అక్కడికి వెళ్ళను, కానీ ఆ రాత్రి, నేను ఆ చీకటి వీధిలో వెళదామని అనుకున్నాను. సాధారణంగా, నేను ఇంటికి చాలా ముందుగానే వెళ్తాను, కానీ ఆ రాత్రి నా స్నేహితులతో కొంచెం ఎక్కువ సేపు ఉండాలనే ప్రేరణ నాకు వచ్చింది. అంతేకాకుండా, ఆ సమయంలో నేను కూడా ఆ వీధిలోకి వెళ్ళాను, అక్కడ ఎవరో వస్తారని ఒక దొంగ వేచి ఉన్నాడు. ఆ ప్రేరణ నా మదిలోకి ఎందుకు వచ్చింది? గతంలో నేను ఈ వ్యక్తిని బాధపెట్టే పని చేసి ఉండవచ్చు, అది ఇప్పుడు కారణం మరియు ప్రభావం పరంగా పరిపక్వం చెందుతోంది."

ప్రేరణలు కర్మ యొక్క వ్యక్తీకరణగా మన మనస్సులోకి వస్తాయి. కాబట్టి, మన౦ ఇలా ఆలోచి౦చవచ్చు: "నేను నా గత ప్రతికూల కర్మను తగ్గిస్తున్నాను. నేను చాలా తేలికగా దిగుతున్నందుకు నేను చాలా సంతోషంగా ఉండాలి ఎందుకంటే ఇది ఇంకా ఘోరంగా ఉండవచ్చు. ఈ వ్యక్తి నన్ను దోచుకున్నాడు, కానీ అతను నన్ను కూడా కాల్చి ఉండవచ్చు. అందువల్ల, ఇప్పుడు ఈ నెగెటివిటీ చాలా తేలికగా ఉందని మరియు నేను దానితో ముగించానని చాలా ఉపశమనం పొందాలి. ఇది అంత చెడ్డది కాదు మరియు దాన్ని వదిలించుకోవడం, నా వీపు నుంచి తొలగించడం మంచిది. ఇక నాకు ఈ కర్మ రుణం లేదు.

ఈ రకమైన ఆలోచన బాగా సహాయపడుతుంది. ఒకసారి నేను ఒక స్నేహితుడితో కలిసి బీచ్ కు వీకెండ్ హాలిడేకు వెళ్ళడం నాకు గుర్తుంది. మేము గంటల తరబడి డ్రైవింగ్ చేశాం. అది సిటీ నుంచి లాంగ్ డ్రైవ్. దాదాపు గంటన్నర పాటు డ్రైవ్ చేసిన తర్వాత కారు నుంచి శబ్దం వచ్చింది. రోడ్డు పక్కన ఉన్న స్టేషన్ లో మెకానిక్ దగ్గరకు వెళ్లాం. ఆ మెకానిక్ కారును పరిశీలించి యాక్సిల్ లో పగుళ్లు ఉన్నాయని, మేము ఇంక వెళ్లలేమని చెప్పాడు; మమ్మల్ని తిరిగి పెద్ద సిటీకి  తీసుకురావడానికి ఒక టోవ్ ట్రక్కు అవసరం వచ్చింది. వీకెండ్ విశ్రాంతి కోసం మేము ఈ అందమైన బీచ్ రిసార్ట్ కు వెళ్ళాలనుకున్నందున నేను మరియు నా స్నేహితుడు చాలా బాధ పడాల్సి వచ్చింది. కానీ వేరే ఆలోచనతో, మేము దాన్ని పూర్తిగా వేరుగా చూశాము: "వావ్, ఇది అద్భుతంగా ఉంది! ఇది ఎంత గొప్పది, ఎందుకంటే మేము అక్కడికి వెళ్లి ఉంటే, మేము డ్రైవింగ్ చేసేటప్పుడు యాక్సిల్ విరిగిపోయేది. ఘోర ప్రమాదం జరిగి ఇద్దరూ చనిపోయే వాళ్ళం. ఇలా ముందే తెలియడం ఎంత అదృష్టం. మేము చాలా సులభంగా బయలుదేరాము." కాబట్టి, మా మనస్సు తేలికగా ఉండటంతో, మేము టోవ్ ట్రక్కుతో తిరిగి నగరానికి తీసుకువెళ్ళాము, అక్కడ, మేము మరొక కారును అప్పుగా తీసుకుని ఆ తర్వాత వేరే ప్లాన్ లో వెళ్ళాము.

అలాంటి పరిస్థితిని మనం అనుభవించడానికి అనేక మార్గాలు ఉన్నాయని మీరు చూడవచ్చు. కోపగించుకోవడం, కలత చెందడం వల్ల ఏ మాత్రం ప్రయోజనం ఉండేది కాదు. దీన్ని మనం ఈ విధంగా చూడగలిగితే: "ఇది నా గత ప్రతికూల కర్మను క్షీణింపజేస్తోంది. ఈ కర్మ రుణం ఇప్పుడు వస్తుంది. అద్భుతం, ఇది అయిపోయింది. ఇది ఇంకా ఘోరంగా ఉండేది" ఇది చాలా మంచి పద్ధతి.

ప్రేమ మరియు కరుణ రకమైన సహనం

"ప్రేమ మరియు కరుణ రకమైన సహనం" అని పిలువబడే సహనం యొక్క రకం కూడా ఉంది. ఇక్కడ మన మీద కోపం వచ్చినా, వెర్రివాడిగా అరిచినా, మానసికంగా కుంగిపోయిన వ్యక్తిగా మనం భావిస్తాం. ఇతరుల ముందు మనల్ని ఇబ్బంది పెట్టే లేదా విమర్శించే వారికి కూడా ఈ రకమైన సహనాన్ని వర్తింపజేయవచ్చు, ఇది మన పరువుని కోల్పోయేలా చేస్తుంది మరియు వారిపై మనకు కోపం తెప్పిస్తుంది. ఉదాహరణకు, ఒక చిలుక ఇతరుల ముందు మనల్ని పేర్లతో పిలిస్తే; అది మన పరువుని కోల్పోయేలా చెయ్యదు కదా? పక్షి మీద కోపం రావడానికి కారణం లేకపోలేదు. అది తెలివితక్కువ రియాక్షన్ అవుతుంది. అదే విధంగా, ఒక పిచ్చి వ్యక్తి మనపై అరవడం ప్రారంభిస్తే, దాని వల్ల మనం మన పరువుని కోల్పోము. పిల్లలు అప్పుడప్పుడు కోపాన్ని ప్రదర్శిస్తారనే విషయం అందరికీ తెలిసిందే. అలాగే, సైకియాట్రిస్ట్ రోగి కోపంగా ఉన్నప్పుడు రోగిపై కోపం తెచ్చుకోడు, కానీ ఆ రోగి పట్ల జాలి చూపిస్తాడు.

అదే విధంగా, మనల్ని బాధపెట్టే, మనపై కోపం కలిగించే, లేదా మనల్ని ఇబ్బంది పెట్టే వారి పట్ల జాలి చూపడానికి మనం ప్రయత్నిస్తాము. నిజానికి వారే పరువుని కోల్పోతున్నారని మనం గ్రహించాలి కదా? అక్కడ పరువు కోల్పోతున్నది మనం కాదు. ఈ వ్యక్తి తనను తాను పూర్తిగా మూర్ఖుడిని చేస్తున్నాడని అందరూ చూస్తారు. అలాంటప్పుడు కోపానికి బదులు ఆ వ్యక్తి పట్ల మనం జాలి చూపించాలి.

దీని అర్థం ఎవరైనా మనల్ని కొట్టడానికి ప్రయత్నిస్తే, మనం అతన్ని ఆపడానికి ప్రయత్నించము అని కాదు. మన పిల్లవాడు అరుస్తుంటే, మనం అతన్ని శాంత పరచడానికి ప్రయత్నిస్తాము. అతను మనకు లేదా ఇతరులకు హాని కలిగించకుండా మరియు తనకు హాని చేసుకోకుండా ఉండాలని మనం కోరుకుంటాము. కోపంతో అలా చెయ్యకూడదు అనేది పాయింట్. మన పిల్లవాడు అల్లరిగా ప్రవర్తిస్తే, కోపంతో కాకుండా, పిల్లల కోసమే అతన్ని లేదా ఆమెను క్రమశిక్షణలో ఉంచుతాము. పిల్లలు పరువు కోల్పోకుండా సహాయం చెయ్యాలనుకుంటున్నాము మరియు ప్రజలు మన బాబు గురించి చెడుగా ఆలోచించాలని కోరుకోము. కోపంతో కాకుండా ఆందోళనతో పిల్లలను క్రమశిక్షణలో పెట్టాలనుకుంటున్నాం.

గురు-శిష్యుల రకమైన సహనం

ఇంకొకటి "గురు-శిష్యుల రకమైన సహనం" ఉంటుంది. గురువు లేకుండా శిష్యుడు నేర్చుకోలేడని, కాబట్టి మనల్ని ఎవరూ పరీక్షించకపోతే సహనం పెంపొందించుకోలేమని ఇది ఆధారం. పదవ శతాబ్దంలో, గొప్ప భారతీయ గురువు అతిషాను టికెట్‌కు ఆహ్వానించి అక్కడ బౌద్ధమతాన్ని పునరుద్ధరించారు. ఈ భారతీయ మాస్టారు తనతో పాటు ఒక భారతీయ వంటమనిషిని తీసుకువచ్చాడు. ఆ భారతీయ వంటవాడు ఏ పనీ సరిగ్గా లేదా గౌరవంగా ఎప్పుడూ చెయ్యలేదు; అతను పూర్తిగా అసహ్యకరమైనవాడు. టిబెటన్ ప్రజలు అతిషాను ఎంతగానో గౌరవించేవారు, అందువలన ఆయనను ఇలా అడిగారు: "గురువుగారూ, ఈ అసహ్యకరమైన వంట మనిషిని భారతదేశం నుంచి మీతో ఎందుకు తీసుకువచ్చారు? అతన్ని ఎందుకు వెనక్కి పంపరు? మేము మీ కోసం వంట చెయ్యగలము; మేము బాగా చేయగలము" అని. అతిషా వారికి ఇలా జవాబిచ్చాడు: "ఓహ్, అతను నా వంటవాడు మాత్రమే కాదు. అతను నా సహనానికి గురువు కాబట్టే నేను అతన్ని తీసుకొచ్చాను అని.

అదే విధంగా మన ఆఫీసులో ఎవరైనా అసహ్యంగా, ఎప్పుడూ మనకు చికాకు కలిగించే విషయాలు చెబుతుంటే, ఆ వ్యక్తిని మన సహన గురువుగా మనం చూడవచ్చు. కొంత  మందికి చాలా చికాకు కలిగించే అలవాట్లు ఉంటాయి, ఎప్పుడూ వారి అన్నిటిలోనూ వేలు పెడుతూ ఉంటారు. మనల్ని ఎవరూ పరీక్షించకపోతే, మనల్ని మనం ఎలా అభివృద్ధి చేసుకోగలం? ఎయిర్ పోర్ట్ లేదా బస్ స్టేషన్ లో చాలా ఆలస్యం లాంటి కష్ట పరిస్థితులను మనం ఎదుర్కుంటే, సహనం పాటించడానికి ఇది ఒక సువర్ణావకాశంగా ఉపయోగించుకోవచ్చు: "అయ్యో! ఇందుకోసం శిక్షణ తీసుకుంటున్నాను. నేను సహనాన్ని పెంపొందించడానికి శిక్షణ పొందుతున్నాను, ఇప్పుడు నేను నిజంగా చెయ్యగలనా అని తెలుసుకోవడానికి ఇక్కడ నాకు అవకాశం ఉంటుంది." లేదా ఒక కార్యాలయం నుంచి కొన్ని బ్యూరోక్రటిక్ ఫారాలను పొందడంలో ఇబ్బందులు ఎదురైతే, మనం దీన్ని మన సవాలుగా తీసుకుంటాము. "కొంతకాలంగా మార్షల్ ఆర్ట్స్ లో శిక్షణ తీసుకుంటున్నప్పుడు, చివరికి నా నైపుణ్యాలను ఉపయోగించుకునే అవకాశం వచ్చినప్పుడు ఇలా ఉంటుంది. నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది." అదే విధంగా, ఓపికగా మరియు సహనంతో ఉండటానికి మనల్ని మనం శిక్షణ పొందుతుంటే, ఇలాంటి అసహ్యకరమైన పరిస్థితిని ఎదుర్కున్నప్పుడు, మనం దానిని సరిగ్గా చూస్తాము: "ఇక్కడ ఒక ఛాలెంజ్ ఉంది. నేను దాన్ని హ్యాండిల్ చెయ్యగలనా, నా సహనాన్ని కోల్పోకుండా, కోపం తెచ్చుకోకుండా, లోపల చెడుగా ఫీల్ అవ్వకుండా ఉండగలనా అని తెలుసుకుందాం."

మార్షల్ ఆర్ట్స్ లో సహనం కోల్పోకపోవడం చాలా పెద్ద సవాలు. ఎందుకంటే ఈ సవాలును కేవలం మన శరీరంతో, శారీరక నియంత్రణతో కాకుండా మన మనస్సులతో, మన భావాలతో ఎదుర్కోవాలి. ఇతరులు మనల్ని విమర్శిస్తే, ఈ విమర్శను మన అభివృద్ధిలో మనం ఎక్కడ ఉన్నామో తెలుసుకోవడానికి ఒక అవకాశంగా చూడటానికి ప్రయత్నించాలి, దాని గురించి కోపం తెచ్చుకోకూడదు. “"నన్ను విమర్శించే వ్యక్తి నా గురించి కొన్ని విషయాలను ఎత్తి చూపిస్తూ ఉండవచ్చు, బహుశా నేను వాటి నుంచి ఏమైనా నేర్చుకోవచ్చు. ఈ కోణంలో, విమర్శలను సహించడానికి ప్రయత్నించాలి మరియు మన వైఖరిని మార్చుకోవడం ద్వారా వాటిని ఎలా ఎదుర్కోవాలో నేర్చుకోవాలి. మనం బాగా బాధ పడితే, ఏదో ఒక పిచ్చి వ్యక్తి మనల్ని విమర్శించడం మరియు తిట్టడం కంటే ఎక్కువ పరువుని కోల్పోయేలా చేస్తుంది.

విషయాల స్వభావంతో ఉండే సహనం

కోపాన్ని ఎదుర్కోవడానికి మరియు సహనాన్ని పెంపొందించడానికి ఇంకొక మార్గం "విషయాల స్వభావంతో ఉండే సహనం." చెడుగా, మొరటుగా ప్రవర్తించడం చిన్నపిల్లల నైజం. అగ్ని యొక్క స్వభావం వేడిగా ఉండటం, మరియు దేనినైనా కాల్చడం. ఆ మంటల్లో చెయ్యి పెట్టినప్పుడు అది కాలిపోతే మనం ఏం చేస్తాం? మంట వేడిగా ఉంటుంది; అందుకే మంటలు కాల్చుతాయి. మధ్యాహ్న భోజన సమయంలో మనం పట్టణం అంతటా డ్రైవ్ చేస్తే, మనం ఏమి ఆశిస్తాము? ఇది లంచ్ అవర్ మరియు భారీ ట్రాఫిక్ ఉంటుంది - ఇది వస్తువుల స్వభావం. ఒక ట్రే లేదా ఒక కప్పు వేడి టీని తీసుకెళ్లమని మనం ఒక చిన్న పిల్లవాడిని అడిగితే, అతను దాన్ని పడేస్తే, మనం ఏమి ఆశిస్తాము? అతను చిన్న పిల్లవాడు మరియు ఆ పిల్లవాడు ఏమీ పడెయ్యకుండా ఉండలేడని మనం ఆశించలేము. అదే విధంగా, మన౦ ఇతరులను మనకు సహాయ౦ చెయ్యమని లేదా మన వ్యాపార౦ కోస౦ ఏదైనా చెయ్యమని కోరితే, మన౦ ఒక ఒప్పంద౦ కుదుర్చుకు౦టా౦, ఆ తర్వాత వాళ్లు మనల్ని నిరాశ పరుస్తారు, సరే, మన౦ వాళ్ల నుంచి ఏమి ఆశి౦చా౦? ప్రజలు పిచ్చివాళ్లు; ఇతరులను మనం నమ్మలేం. గొప్ప భారతీయ గురువు శాంతిదేవుడు ఇలా చెప్పాడు: "మీరు ఏదైనా పాజిటివ్ గా మరియు నిర్మాణాత్మకంగా చెయ్యాలనుకుంటే, దాన్ని మీరే చేయండి. ఎవరి మీద ఆధారపడకండి. ఇలా ఎందుకంటే మీరు వేరొకరిపై ఆధారపడితే, అతను లేదా ఆమె మిమ్మల్ని నిరాశపరచరని ఖచ్చితంగా చెప్పలేము." అలా౦టి పరిస్థితులను మన౦ ఇలా చూడవచ్చు: "అవును, నేను ఏమి ఆశి౦చాను? ఇతరులను నిరాశపరచడం మనుషుల నైజం అయితే, నాకు కోపం రావడానికి కారణం ఏమీ లేదు.”

వాస్తవికత యొక్క సహనం

కోపానికి వ్యతిరేకంగా ఉపయోగించే చివరి పద్ధతిని "వాస్తవిక యొక్క సహనం" అని పిలుస్తారు, ఇది నిజానికి ఏమి జరుగుతుందో చూపిస్తుంది. మనల్ని, ఇతరులను, వస్తువులను ఏదో ఒక దృఢమైన గుర్తింపుతో ముద్ర వేస్తాం. ఇది మన ఊహలో మనలోని ఏదో ఒక అంశం చుట్టూ ఒక పెద్ద దృఢమైన రేఖను గీసి, అది మన దృఢమైన గుర్తింపు అని ఈ అంశానికి ప్రొజెక్ట్ చెయ్యడం లాంటిది: "నేను ఎవరు; నేనెప్పుడూ ఇలాగే ఉండాలి అని." ఉదాహరణకు, "నేను లోకానికి దేవుడు ఇచ్చిన బహుమతి", లేదా "నేను ఓడిపోయాను, ఒక విఫలమైన వాడిని." లేదా వేరొకరి చుట్టూ పెద్ద సాలిడ్ లైన్ గీసి ఇలా చెబుతాం: "అతను అసహ్యకరమైనవాడు. అతను మంచివాడు కాదు, సమస్యలను సృష్టిస్తాడు. ఏదేమైనా, ఈ వ్యక్తి యొక్క నిజమైన, దృఢమైన గుర్తింపు అదే అయితే, అతను ఎప్పుడూ ఈ విధంగానే ఉండాలి. చిన్న పిల్లవాడిగా కూడా ఇలానే ఉండాల్సి వచ్చేది. అతను ప్రతి ఒక్కరితో, అతని భార్య, అతని కుక్క, తన పిల్లి మరియు అతని తల్లిదండ్రుల పట్ల అసహ్యంగా ఉండాలి, ఎందుకంటే అతను నిజంగా ఒక అసహ్యకరమైన వ్యక్తి.

ప్రజలు తమ చుట్టూ ఒక పెద్ద దృఢమైన రేఖతో ఉనికిలో లేరని మనం చూడగలిగితే, అది వారి నిజమైన గుర్తింపు లేదా స్వభావాన్ని వివరిస్తుంది, అది మళ్ళీ మనకు ఉపశమనం కలిగించడానికి అనుమతిస్తుంది మరియు మనం వారిపై అంత కోపంగా ఉండము. ఈ వ్యక్తి యొక్క ప్రవర్తన కేవలం ఒక సంఘటన మాత్రమే అని మనం చూస్తాము - ఇది ఎప్పుడూ జరిగినప్పటికీ - అతను ఎప్పుడూ ఉండవలసిన విధంగా ఉండదు.

కష్ట పరిస్థితుల్లో, ఈ విషయాలన్నింటినీ ఉపయోగించడం అంత సులభం కాకపోవచ్చు. ఈ వివిధ లాజిక్ మార్గాలను "నివారణ చర్యలు" అంటారు. "ధర్మం" అనే పదాన్ని నేను ఈ విధంగా అనువదిస్తున్నాను. "ధర్మం" అనేది సమస్యలను నివారించడానికి మనం చేసే పని. ఈ వివిధ రకాల సహనాన్ని ప్రయోజనకరమైన అలవాట్లుగా పెంపొందించుకోవడానికి ప్రయత్నించడం ద్వారా కోపం రాకుండా కాపాడుకోవాలని అనుకుంటున్నాము. అదే "ధ్యానం" అంటే. ధ్యానానికి టిబెటన్ పదం "ఏదైనా అలవాటు చేసుకోవడం" అనే పదం నుంచి వచ్చింది, ప్రయోజనకరమైన దానికి అలవాటు పడటం.

ముందుగా, వివిధ రకాల సహనం గురించి ఈ వివిధ వివరణలను మనం వినాలి. అప్పుడు, మనం వాటి గురించి ఆలోచించి వాటిని అర్థం చేసుకోవాలి మరియు అవి అర్థవంతంగా ఉన్నాయో లేదో చూడాలి. అవి అర్థవంతంగా ఉంటే మరియు మనం వాటిని అర్థం చేసుకున్నట్లయితే, వాటిని వర్తింపజేయాలని కోరుకునే ప్రేరణ కూడా మనకు ఉంటే, వాటిని రిహార్సల్ చెయ్యడం మరియు సాధన చెయ్యడం ద్వారా వాటిని ప్రయోజనకరమైన అలవాటుగా నిర్మించడానికి మనం ప్రయత్నిస్తాము.

ముందు ఈ అంశాలను సమీక్షించడం ద్వారా ఇది జరుగుతుంది. ఈ అంశాలను సమీక్షించిన తర్వాత, ఆ విధంగా విషయాలను చూడటానికి మరియు అనుభూతి చెందడానికి మనం ప్రయత్నించాలి. మన ఊహా శక్తిని ఉపయోగించి మన మనస్సులోని పరిస్థితులను చిత్రించుకోవాలి. సాధారణంగా మనకు కోపం, ఇబ్బంది పెట్టే పరిస్థితిని మనం ఊహించవచ్చు. ఉదాహరణకు, మన ఆఫీసులో ఎవరైనా మనకు నచ్చని విధంగా పనులు చెయ్యవచ్చు. ముందు, ఈ వ్యక్తిని వాళ్ళు ఉన్నట్లే చూడటానికి ప్రయత్నించండి, వాళ్ళు సంతోషంగా ఉండాలని మరియు విచారంగా ఉండకూడదని కోరుకుంటారు. ఎంత ప్రయత్నించినా ఇంకా చిన్న పిల్లాడిలా ఉండి ఏం చేస్తున్నాడో తెలియడం లేదు. మనం అతని పట్ల ఈ విధంగా చూడటానికి మరియు అనుభూతి చెందడానికి ప్రయత్నిస్తే, ఇంట్లో నిశ్శబ్దంగా కూర్చొన్నప్పుడు మన మనస్సులో రిహార్సల్స్ చేస్తే, మనం ఎంత ఎక్కువ చేశామో, మనం ఆఫీసులో ఉన్నప్పుడు ఇంకా పాజిటివ్ గా ప్రతిస్పందిస్తాము మరియు అతను అసహ్యంగా ప్రవర్తించడం ప్రారంభిస్తాడు. అతనిపై కోపం తెచ్చుకోవాలనే ప్రేరణకు బదులుగా, మన మనస్సులో ఒక కొత్త ప్రేరణ వస్తుంది - మంచి సహనంతో ఉండటానికి, ఇంకా సహనంతో ఉండటానికి ప్రేరణ.

అతని అల్లరి ప్రవర్తనతో సహనాన్ని పెంపొందించుకోవడానికి అతన్ని చిన్న పిల్లాడిలా చూడటం ప్రాక్టీస్ చేసిన మనం మరో అడుగు ముందుకేయవచ్చు. అతను ఈ అసహ్యకరమైన రీతిలో ప్రవర్తిస్తే, అతను ముఖాన్ని కోల్పోతున్నాడని మనం చూడవచ్చు. అందువలన, మేము అతని పట్ల కరుణను పెంచుకుంటాము. ధ్యానం ద్వారా ఈ విధంగా చూడటం, అనుభూతి చెందడం అలవాటు చేసుకోవచ్చు. సహనంతో చూడటం మరియు అనుభూతి చెందడం ప్రయోజనకరమైన అలవాటుగా మారినప్పుడు, అది మనలో భాగం అవుతుంది. మనం ఎదుర్కునే కష్టమైన పరిస్థితులకు ప్రతిస్పందించడం మన సహజ మార్గం అవుతుంది. మన మనస్సులో కోపం రావడానికి ఒక ప్రేరణ వచ్చినప్పుడు, ఒక స్థలం ఉంటుంది. మనం వెంటనే దాన్ని అమలు చెయ్యము మరియు మరింత ప్రయోజనకరమైన రీతిలో పనిచెయ్యడానికి మరింత పాజిటివ్ ప్రేరణలు వస్తాయి.

బౌద్ధమతంపై ఉపన్యాసాలలో, మనం సాధారణంగా శ్వాస యొక్క అనుభూతిపై దృష్టి పెడతాము మరియు ప్రతి స్పీచ్ ప్రారంభంలో మన శ్వాసలను ఇరవై ఒకటి వరకు లెక్కిస్తాము. మనల్ని మనం మొదట కోపగించుకోవడం గమనించినప్పుడు కూడా ఈ అభ్యాసం చాలా సహాయపడుతుంది. ఉదాహరణకు, కఠినమైన దాన్ని చెప్పడానికి మనం వెంటనే నెగెటివ్ ప్రేరణను ప్రదర్శించని ఒక స్థలాన్ని ఇది సృష్టిస్తుంది, మరియు ఇది మనకు కోపం మరియు బాధ పడాలనుకుంటే మళ్ళీ ఆలోచించుకోవడానికి కొంత సమయాన్ని ఇస్తుంది. "నేను నిజంగా ఒక సీన్ చేయాలనుకుంటున్నానా లేదా ఈ పరిస్థితిని నిర్వహించడానికి మంచి మార్గం ఉందా?" అని మనం ఆలోచిస్తాము. ధ్యానం మరియు ఇంకా ప్రయోజనకరమైన అలవాట్లను పెంపొందించుకోవడం ఫలితంగా, మనం పూర్తి సహనంతో పరిస్థితులను చూస్తాము మరియు వాటి పట్ల ఎక్కువ సహనాన్ని అనుభవిస్తాము. మరిన్ని పాజిటివ్ ప్రత్యామ్నాయాలు మన మదిలోకి వస్తాయి మరియు మనం సంతోషంగా ఉండాలని అనుకుంటున్నాము కాబట్టి మనం సహజంగా వాటిని ఎంచుకుంటాము మరియు ఈ ప్రత్యామ్నాయ మార్గాలు మనకు ఆ ఫలితాన్ని ఇస్తాయని మనకు ముందే తెలుసు.

ఇలా చేయాలంటే ఏకాగ్రత అవసరం. అందుకే బౌద్ధమతంలో ఏకాగ్రతను పెంపొందించుకోవడానికి అనేక రకాల ధ్యాన పద్ధతులు ఉన్నాయి. ఈ పద్ధతులు కేవలం నైరూప్య వ్యాయామంగా మాత్రమే నేర్చుకోబడవు; వాటిని ఉపయోగించడానికి మరియు వర్తింపజేయడానికి చెయ్యబడతాయి. వాటిని ఎప్పుడు అప్లై చేయాలి? అసహ్యకరమైన వ్యక్తులతో లేదా అసహ్యకరమైన పరిస్థితులతో వ్యవహరించేటప్పుడు కష్టమైన పరిస్థితులలో మనం వాటిని ఉపయోగిస్తాము. మన మనస్సును ఓపికగా ఉంచడంపై దృష్టి పెట్టడానికి అవి సహాయపడతాయి.

స్వంత నియంత్రణ మరియు క్రమశిక్షణను ఉపయోగించడం ద్వారా నెగెటివ్, విధ్వంసక ప్రవర్తన నుంచి మనల్ని మనం నియంత్రించుకోలేము. కేవలం స్వంత నియంత్రణ, క్రమశిక్షణతో ఇలా చేస్తే మనలో కోపం ఉంటుంది. బయట చాలా దృఢమైన ముఖాన్ని ధరిస్తున్నాం, కానీ లోపల కోపం మండుతుంది మరియు ఇది మనకు అల్సర్ ని తేవడానికి కారణమవుతుంది. కానీ, అందుకు విరుద్ధంగా, ఈ పద్ధతులను సరిగ్గా ఉపయోగించినప్పుడు, కోపం కూడా మనకు రాదు. కోపాన్ని అదుపులో పెట్టుకోవడం, లోపలే ఉంచుకోవడం కాదు. ఇది మన తలకు వచ్చే ప్రేరణలను భర్తీ చేసే విషయం. ప్రతికూల ప్రేరణలు తలెత్తడం కంటే, వాటన్నిటినీ లోపల ఉంచడం ద్వారా మనం ఎదుర్కోవలసి ఉంటుంది, సానుకూల ప్రేరణలు వస్తాయి.

ఒకసారి ఇలా చెయ్యగలిగితే, మన ప్రేరణను బట్టి, మన సమస్యలను ఇప్పుడే వదిలించుకోవచ్చు మరియు భవిష్యత్తులో పరిస్థితులు ఇంకా దిగజారవు. లేదా, మనకు ఎటువంటి సమస్యలు ఉండవు. బలమైన మరియు అత్యంత అధునాతన ప్రేరణతో, మన కుటుంబానికి, మన స్నేహితులకు, మన చుట్టూ ఉన్న వ్యక్తులకు సమస్యలను తీసుకురాలేము మరియు ఇతరులకు పూర్తి స్థాయిలో సహాయ పడగలుగుతాము. మనల్ని ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు మరియు సమస్యలకు మనం పరిమితం కాలేము కాబట్టి మనం అలా చెయ్యగలుగుతాము. అలా మనం మన శక్తినంతా గ్రహించగలుగుతాం.