కర్మ పరిచయం

మనం కర్మ గురించి మాట్లాడేటప్పుడు, కర్మ అనేది మన ఆనందం మరియు దుఃఖం యొక్క అనుభవాలు ఎలా మరియు ఎందుకు మారుతూ ఉంటాయో అని వివరించే ప్రాథమిక వివరణ - కర్మ అంటే అదే. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, మన గందరగోళం సంతోషం మరియు దుఃఖం, ఆహ్లాదకరమైన మరియు అసహ్యకరమైన అనుభవాలను ఎలా ఉత్పత్తి చేస్తుంది? మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఇది కారణం మరియు ప్రభావంతో వ్యవహరిస్తుంది మరియు ఇక్కడ కారణం మరియు ప్రభావం చాలా కష్టమైన అంశం. బుద్ధుడు చెప్పినట్లుగా, ఒక బకెట్ నీళ్లు ముందు చుక్కతో లేదంటే ఆఖరి చుక్కతో నింపబడదు; ఇది మొత్తం అన్ని చుక్కల సేకరణతో నింపబడుతుంది. అదే విధంగా, జీవితంలో మనం అనుభవించేది కేవలం ఒక కారణం యొక్క ఫలితం కాదు - కారణం మనం ఇంతకు ముందు చేసిన లేదా కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం చేసిన ఒక విషయం కాదు. ఇది అపారమైన కారణ ప్రభావాల మరియు పరిస్థితుల ఫలితం.

ఇది నిజానికి శాస్త్రీయ ఆలోచనకు చాలా అనుగుణంగా ఉంటుంది, ఎందుకంటే ఇది చెప్పేది ఏమిటంటే సంఘటనలు వాటికవే జరగవు, ప్రతిదీ ఒక దానితో ఒకటి సంబంధాన్ని కలిగి ఉంటాయి. చాలా సులభమైన ఉదాహరణలో చెప్పడానికి, స్పానిష్ వారు అమెరికాకు రాకపోతే మనమందరం ఈ ఉపన్యాసం వింటూ ఈ గదిలో ఉండేవాళ్లం కాదు కదా? మనం ఇక్కడ ఉండటానికి అది ఒక కారణం. అలా, ప్రత్యక్షంగా మరియు పరోక్షంగా అనేక వేరే వేరే కారణాలు ఉన్నాయి, అవి ప్రస్తుతం లేదా ఏ క్షణంలోనైనా మనం అనుభవిస్తున్నదానికి సహాయం చేస్తాయి.

అయితే కర్మ అనేది మన మనస్సులతో ప్రత్యేకంగా ముడిపడి ఉన్న కారణాలను వివరిస్తుంది. కానీ మనం అనుభవించే వాటికి సహాయం చేసే అనేక ఇతర కారణాలు ఉన్నాయి - శారీరక కారణాలు, ఉదాహరణకు, వాతావరణం మరియు వేరేవి ఇంకెన్నో. మనల్ని ప్రభావితం చేసే అనేక విషయాలు మన మనస్సుల నుంచే కాకుండా ఇతరుల మనస్సుల నుంచి వస్తున్నాయి. మనల్ని ప్రభావితం చేసే వివిధ విధానాలను రాజకీయ నాయకులు నిర్ణయిస్తారనుకుందాం, అది కూడా కొంత గందరగోళంతో కలిసిపోయి ఉంటుంది కదా?

కర్మ అంటే విశ్వాసం గురించి మాట్లాడటం అని కాదు, ఇది విధి మరియు ముందస్తు అంచనా లాంటి విషయాల గురించి మాట్లాడటం కాదు, ఇది మనం విషయాలను ఎలా అనుభవిస్తాము మరియు మన పద్ధతులు జీవితంలో మనం అనుభవించే వాటిని ఎలా ప్రభావితం చేస్తాయనే దాని గురించి మాట్లాడుతుంది. కర్మ అనే పదాన్ని ప్రవర్తనా కారణం మరియు ప్రభావం పరంగా ఇక్కడ ఇమిడి ఉన్న ప్రతి దాన్ని సూచించడానికి చాలా సాధారణ అర్థంలో ఉపయోగిస్తారు; మరో మాటలో చెప్పాలంటే, మన ప్రవర్తన మరియు వైఖరుల నుంచి వచ్చే కారణం మరియు ప్రభావ సంబంధం. "కర్మ" అనేది సాధారణంగా ప్రవర్తనా కారణం మరియు ప్రభావం యొక్క పూర్తి అంశాన్ని సూచిస్తుంది, లేదా ఇది ఆ పూర్తి ప్రక్రియ యొక్క ఒక అంశాన్ని ప్రత్యేకంగా సూచిస్తుంది. కాబట్టి కర్మ యొక్క పనితీరును అర్థం చేసుకోవాలంటే, మనం దాన్ని కొంచెం ఖచ్చితత్వంతో, కొంత వివరంతో చూడాలి.

బౌద్ధమతంలో ఇంకా ఖచ్చితమైన వివరణలను మనం చూడటం ప్రారంభించినప్పుడు, ఒకే వివరణ ఉంటుందని మనకు త్వరగా తెలిసిపోదు. కొంతమంది పాశ్చాత్యులకు ఇది కొంచెం అసౌకర్యంగా అనిపిస్తుంది. కానీ మనకు ఏదైనా సమస్య లేదా పరిస్థితి ఉంటే, దానిని మన ఆలోచనను బట్టి అనేక విధాలుగా వివరించవచ్చు. పాశ్చాత్య దేశాల్లో సామాజిక ఆలోచనతో, మానసిక ఆలోచనతో, ఆర్థిక శాస్త్ర ఆలోచనతో విషయాలను మనం వివరించగలం – ఇందులో ఆశ్చర్యమేమీ లేదు. ఈ వివిధ వివరణలు నిజంగా ఏమి జరుగుతుందో అని పూర్తి స్థాయిలో అర్థం చేసుకోవడానికి మనకు సహాయపడతాయి. ఏమి జరుగుతుందో వివరించే ప్రతి మార్గం ఒక నిర్దిష్ట ఆలోచనా విధానంపై ఆధారపడి ఉంటుంది - మనస్తత్వ వ్యవస్థ, రాజకీయ వ్యవస్థ, ఆర్థిక శాస్త్రం మొదలైనవి. బౌద్ధమతంలో మనకు ఇలాంటిదే ఉంది, అందువల్ల కర్మ ఎలా పనిచేస్తుందో వివిధ తాత్విక సిద్ధాంత వ్యవస్థల నుంచి అనేక వివరణలు ఉన్నాయని మనం కనిపెట్టాము. పాశ్చాత్య దేశాలలో కూడా మనస్తత్వ శాస్త్రం లాంటి ఒక విభాగంలో - ఫ్రాయిడియన్ మనస్తత్వ శాస్త్రం ఆలోచన నుంచి వివరణ, జుంగియన్ మనస్తత్వశాస్త్రం ఆలోచన నుంచి వివరణ ఉండవచ్చు; సామ్యవాద పద్ధతిలో లేదా పెట్టుబడిదారీ పద్ధతిలో ఈ విషయాలను మనం వివరించవచ్చు. బౌద్ధమతంలో, మరియు నిజానికి, ఈ వ్యవస్థలలో అనేకమైన వాటిని చూడటానికి ఇది సహాయపడుతుంది, ఎందుకంటే అవి కర్మ ఎలా పనిచేస్తుందనే దానిపై మనకు భిన్నమైన అంతర్దృష్టులను ఇస్తాయి. మన ప్రయోజనాల కోసం వ్యవస్థల తేడాల గురించి వివరంగా తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు, కానీ అనేక వ్యవస్థలు ఉన్నాయని తెలుసుకోవడానికి ఇది మనకు సహాయపడుతుంది.

అంటే, మనం అనుభవించే వాటితో ఏమి జరుగుతుందో వివరించే పాశ్చాత్య వ్యవస్థలు కూడా మనకు ఉండవచ్చు. కర్మ గురించి మనం చెప్పేదానికి ఇది విరుద్ధం కాదు.

కర్మ అనేది ఒక నిర్దిష్ట వస్తువుగా, ఒక నిర్దిష్ట విషయంగా మాట్లాడేటప్పుడు - మనం ఒక వివరణా పద్ధతిని అనుసరిస్తే - ఇది ఒక మానసిక విషయాన్ని సూచిస్తుంది. "మానసిక విషయం" అంటే ఏమిటి? మానసిక విషయం అనేది ఒక విషయం గురించి తెలుసుకోవడానికి ఉండే మార్గం. ఒక ఉదాహరణను తీసుకుందాం: మనం ఒకరిని చూస్తాము మరియు మనం వారి వైపు నడుస్తాము. ఆ అనుభవంలో అనేక మానసిక అంశాలు ఇమిడి ఉన్నాయి. ఈ వ్యక్తి గురించి మనకు ఎలా తెలుసు అనే విభిన్న అంశాలు ఇవి. ఈ వ్యక్తిని మరొకరి నుంచి లేదా గోడ నుంచి వేరు చెయ్యడం లాంటి కొన్ని చాలా ప్రాథమికమైన విషయాలు ఉన్నాయి. ఆసక్తి - అది వారిని చూడటానికి తోడుగా వచ్చే వ్యక్తి గురించి తెలుసుకోవడానికి ఒక మార్గం. అక్కడ ఏకాగ్రత అనేది ఉండవచ్చు; రకరకాల భావోద్వేగాలు ఉండవచ్చు. ఇవన్నీ మానసిక విషయాలు, మరియు వ్యక్తిని చూడటం మరియు వారి వద్దకు నడిచే క్షణంలో అవి కలిసి పనిచేస్తాయి.

కర్మ అంటే ఏ మానసిక విషయం? కర్మ అనేది మనల్ని ఆ వ్యక్తి వైపు ఆకర్షించే మానసిక విషయం; ఇది వ్యక్తిని చూడటం మరియు తర్వాత వారి వైపు వెళ్ళడంతో పాటు వచ్చే కోరిక. అందుకే, కొన్ని సిద్ధాంతాలలో కర్మను దాదాపు భౌతిక శక్తి లాగా వివరిస్తారు. నిజానికి, ఉద్దేశ్యం లాంటి ఇతర మానసిక విషయాలు కూడా ఉండవచ్చు. ఈ వ్యక్తితో మనం ఏమి చేయాలనుకుంటున్నాము? మనం వారిని కౌగిలించుకోవాలని అనుకోవచ్చు లేదా వారి ముఖంపై కొట్టాలని అనుకోవచ్చు. ఇంకా అనేక అంశాలు ఇందులో ఇమిడి ఉన్నాయి, కానీ కర్మ అనేది కేవలం మానసిక ప్రేరణ, ఇది మనం వారిని చూసినప్పుడు మరియు వారి వైపు వెళ్ళేటప్పుడు కౌగిలించుకోవడం లేదా కొట్టడం లాంటి పనులలోకి మనల్ని ఆకర్షిస్తుంది. అలాగే, మానసిక కోరికలు కౌగిలించుకోవడం లేదా కొట్టడం లాంటి శారీరక పనులకు మాత్రమే వర్తించదని గుర్తుంచుకోండి. మనం దేని గురించైనా ఆలోచించే మానసిక కోరిక కూడా ఉండవచ్చు; ఏదో ఒకటి చెప్పడం లేదా శారీరకంగా ఏదైనా చెయ్యడం మాత్రమే కాకుండా. మనం ఏదైనా ఆలోచిస్తున్నామా, ఏదైనా చెబుతున్నామా, శారీరకంగా ఏదైనా చేస్తున్నామా అని ఇవన్నీ ఒక రకమైన మానసిక ప్రేరణను కలిగి ఉంటాయి.

బౌద్ధమతం, సైన్స్ లాగా, కారణం మరియు ప్రభావం పరంగా చాలా బోధిస్తుంది. కాబట్టి, కర్మ - ఈ కోరిక - మనం పనులు చేస్తే, విషయాలు చెబితే, విషయాలు ఆలోచిస్తే, ఫలితం ఉంటుంది. కర్మ అనేది ఇతరులపై మన ప్రవర్తన యొక్క ప్రభావం గురించి ఎక్కువగా చర్చించదు - అయినప్పటికీ, ఇది ఇతరులపై ప్రభావం చూపుతుంది. ఎందుకంటే, నిజానికి, మనం ఇతరులకు చేసే పనుల ప్రభావం చాలా వరకు అవతలి వ్యక్తిపై ఉంటుంది. మనం చేసే పనుల వల్ల అవతలి వ్యక్తిపై కొన్ని ప్రభావాలు కేవలం శారీరక కారణాల వల్ల కలుగుతాయి: మీరు ఒకరిని కొట్టడం మరియు గాయపడటం. అది కేవలం శారీరక కారణం మరియు ప్రభావమే; మనం కర్మతో దాని గురించి మాట్లాడటం లేదు. కానీ అవతలి వ్యక్తిపై మనం చెప్పే, చేసే విషయాలను వారు ఎలా అనుభవిస్తారనే విషయంలో అది చూపే ప్రభావం వారిపైనే ఉంటుంది కదా? ఉదాహరణకు, మనం ఎవరితోనైనా చాలా క్రూరంగా మాట్లాడవచ్చు మరియు వారి మనోభావాలు చాలా బాధించవచ్చు; దానికి వారు చాలా బాధ పడవచ్చు. కానీ మనం పూర్తిగా తెలివితక్కువ మూర్ఖులమని కూడా వాళ్ళు అనుకోవచ్చు, కాబట్టి వాళ్ళు మనల్ని నమ్మరు మరియు మనల్ని సీరియస్ గా తీసుకోరు. లేదా వాళ్ళు మన మాట వినకపోవచ్చు లేదా తప్పుగా వినవచ్చు. ఉదాహరణకు, వారి మనస్సు వేరే దేనితోనైనా నిమగ్నమై ఉండవచ్చు. కాబట్టి, ఈ వ్యక్తి యొక్క మనోభావాలను నిజంగా దెబ్బతీసే భయంకరమైన ఉద్దేశాలు మనకు ఉన్నప్పటికీ, అది నిజంగా జరుగుతుందనే గ్యారంటీ లేదు - అయినప్పటికీ మనం ఎవరినీ నొప్పించకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నిస్తామని స్పష్టంగా బౌద్ధమతం బోధిస్తుంది. కానీ ఇక్కడ కర్మతో సంబంధం లేదు.

మనం ఏదైనా కర్మ ఫలితాల గురించి మాట్లాడేటప్పుడు, ఈ కర్మ ప్రేరణలతో హఠాత్తుగా, బలవంతపు రీతిలో వ్యవహరించడం వల్ల మనమే అనుభవించే కర్మ ఫలితాలే.

దాని ప్రభావం మనపై ఎలా ఉంటుంది? ప్రభావాలలో ఒకటి - ఇది పాశ్చాత్య శాస్త్రం చెప్పిన దానితో చాలా పోలికను కలిగి ఉంటుంది - ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో ఆలోచించడానికి, ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో మాట్లాడటానికి మరియు ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో పనిచెయ్యడానికి మనల్ని మనం కండిషన్ చేసుకుంటాము, కాబట్టి ఇది ఆ విధమైన ప్రవర్తనను రిపీట్ చేసే ధోరణిని పెంచుతుంది. మరియు ఆ పనిని రిపీట్ చేసే ధోరణి ఫలితంగా సామర్థ్యం కూడా ఉంటుంది - మనం సంభావ్యతలు మరియు ధోరణుల మధ్య కొంత తేడాని కలిగి ఉంటాము, అయినప్పటికీ దాని గురించి వివరంగా తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు - దాని ఫలితంగా, మనం ఆ పనిని రిపీట్ చెయ్యాలని అనుకుంటాము.

ఇది నిజానికి వేటిని ఉత్పత్తి చేస్తుంది, ఈ ధోరణి లేదా సంభావ్యత? ఈ ధోరణి ఒక అనుభూతిని కలిగిస్తుంది - ఉదాహరణకు, మీ దగ్గరకు వెళ్లి మిమ్మల్ని కౌగిలించుకోవడం లేదా మీ దగ్గరకు వెళ్లి అసహ్యకరమైనది ఏదొకటి తిట్టాలని అనిపించడం. ఆ తర్వాత, మనకు ఆ పని చెయ్యాలని అనిపించినప్పుడు, చెయ్యాలా వద్దా అనే అవకాశం మనకు ఉంటుంది. మనం ఏమి చేయాలనుకుంటున్నారో లేదా చేయకూడదో నిర్ణయించుకునే అవకాశం మనకు ఉందని గ్రహించడం చాలా ముఖ్యమైన విషయం. కానీ మనం చెయ్యబోతున్నాం అని నిర్ణయించుకుంటే, లేదా మనం చెయ్యబోతున్నామా లేదా అని కూడా ఆలోచించకపోతే, మనం దాన్ని అమలు చేస్తాము, అప్పుడు కర్మ అనేది వస్తుంది. కర్మ అనేది మనం వాస్తవంగా చేసే తపన, ప్రేరణ, బలవంతపు భావన.

అప్పుడు, ఈ ఆలోచనల నుంచి పక్వానికి వచ్చే అనేక ఇతర విషయాలు కూడా ఉన్నాయి. ప్రాథమికంగా ఒక విషయం, మనం అనుభవించే కంటెంట్. "కంటెంట్" అనేది ఒక పెద్ద పదం; ఇక్కడ మనం కొంచెం నిర్దిష్టంగా ఉండాలని అనుకుంటున్నాను. ఉదాహరణకు, ఈ వ్యక్తిని కలవడం మరియు ఆ వ్యక్తిని కలవకపోవడం అని కాదు. ప్రజలు మన పట్ల వ్యవహరించే తీరు కూడా ఇందులో ఇమిడి ఉంటుంది. ఇంకా ఖచ్చితంగా చెప్పాలంటే మనం ఆ మాటను ఎలా చెబుతున్నామో అనే దాని గురించి చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి. మన కర్మ అవతలి వ్యక్తి మనపై అరవడానికి కారణం కాదు - వాళ్ళు ఇతరులపై అరవాల్సిన పనుల ఫలితంగా వాళ్ళు మనపై అరుస్తారు. కానీ ఎదుటి వాళ్ళు మనపై అరవడానికి మన కర్మే కారణం.

ఇది అర్థం చేసుకోవడం అంత సులభమైన విషయం కాదు, కానీ దాని గురించి అర్థం చేసుకోవడానికి ఒక మార్గం యొక్క ఒక ఉదాహరణ నేను అనుకుంటున్నాను. ఒక బిడ్డ డైపర్లు వేసుకుని అవి మురికిగా మారితే, ఆ బిడ్డ దానితోనే ఉండాలి; అది ఇచ్చే ఇబ్బంది లోనే ఉండాలి. ఆ బిడ్డ యొక్క డైపర్ ను ఎవరైనా మారుస్తారా లేదా అనే సమస్యను పక్కన పెడదాం, కానీ ఇక్కడ విషయం ఏమిటంటే, మీరు ఇబ్బందిని సృష్టిస్తారు మరియు దాన్ని అనుభవించాల్సి ఉంటుంది. మనం జీవితంలో ఇబ్బందులను సృష్టిస్తాము, మరియు జీవితం గడిచే కొద్దీ, మనం ఇంకా ఇబ్బందులలోకి వెళ్తాము; ప్రాథమికంగా, ఇది అలాగే పనిచేస్తుంది. ఇంకా నిర్దిష్ట౦గా, మన౦ ఇతరుల పట్ల ఒక నిర్దిష్టమైన విధానంలో ప్రవర్తిస్తా౦, ఇతరులు కూడా మన పట్ల అదే విధ౦గా ప్రవర్తి౦చడాన్ని మన౦ చూస్తా౦. కానీ కర్మతో ఇక్కడ వేరొక ముఖ్యమైన సూత్రం ఏమిటంటే ఇది అప్పటికప్పుడే పని చెయ్యదు. మనం ఒకరి పట్ల చాలా దయగా మరియు సున్నితంగా మాట్లాడగలము, వాళ్ళు ఏమో ఎప్పుడూ పిచ్చిగా ఉంటారు, కోపంతో అరుస్తారు.

అందుకే కర్మను నిజంగా అర్థం చేసుకోవడానికి, పునర్జన్మ గురించి పూర్తి చర్చను తీసుకురావాలి, ఆ విషయాలు ఒక ప్రభావాన్ని కలిగించడానికి చాలా సమయం పడుతుంది మరియు అవి ఈ జన్మలో ప్రభావాన్ని కలిగించకపోవచ్చు. నిజానికి, చాలా సార్లు వాళ్ళు అలా చెయ్యరు. పాశ్చాత్యులుగా మనం అంగీకరించడం అంత సులభం కాదు. కొంత మందికి బౌద్ధమతం చెబుతున్నట్లుగా అనిపిస్తుంది, "ఈ జన్మలో మంచిగా ఉంటే మరణానంతర జీవితంలో, మీరు స్వర్గంలో ఫలితాలను అనుభవిస్తారు; చెడుగా ఉంటే మరణానంతర జీవితంలో, మీరు నరకంలో కష్టాలను అనుభవిస్తారు" అని.

దీన్ని మనం చాలా దగ్గర నుంచి పరిశీలించాలి: బౌద్ధమతం ఒకటే చెబుతోందా, లేక ఇది వేరేలా ఉందా? అని. ఇది చాలా సులభమైన విషయం కాదు, ఇది చాలా కష్టమైన విషయం, ఎందుకంటే కర్మ కారణం మరియు ప్రభావాన్ని నిజంగా అర్థం చేసుకోవడానికి, మనం పునర్జన్మను అర్థం చేసుకోవాలి - పునర్జన్మ యొక్క బౌద్ధమత భావన, అంతేకానీ పునర్జన్మ యొక్క బౌద్ధేతర భావనను కాదు. కర్మ పనులను చేసేది ఎవరు, దాని ఫలితాన్ని అనుభవించేది ఎవరు? ప్రతిఫలం పొందగల లేదా శిక్షించబడే "నేను" అనే వాడు ఉన్నాడా?

కానీ, పునర్జన్మ సమస్యను పక్కన పెడితే, నేను మొదట్లో చెప్పినట్లు, బౌద్ధమతం చట్టాల విధేయతపై ఆధారపడిన ప్రతిఫలం మరియు శిక్షల వ్యవస్థ గురించి మాట్లాడటం లేదు. బౌద్ధమతం ఈ జీవితం ఒక విధమైన పరీక్ష అని, మన తదుపరి జన్మలో పరీక్ష ఫలితాలను పొందుతామని చెప్పడం లేదు. విషయాలు వాటి ప్రభావాన్ని ఉత్పత్తి చెయ్యడానికి చాలా సమయం పడుతుందని మాత్రమే చెబుతున్నారు. పర్యావరణం పరంగా మనం దీన్ని చూడవచ్చు. మనం ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో వ్యవహరిస్తాము మరియు ఇది మన జీవితంలో కొంత ప్రభావాన్ని కలిగిస్తుంది, కానీ ఇది భవిష్యత్ తరాల జీవితంలో చాలా ఎక్కువ ప్రభావాన్ని కలిగిస్తుంది. ఇది కూడా అలాంటిదే.

కర్మ పరిపక్వం చెందే పూర్తి భిన్నమైన కోణం - మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఈ కర్మ పనుల నుంచి ఫలితాలు వచ్చే మరొక కోణం - ఈ ఉపన్యాసం ప్రారంభంలో మనం మాట్లాడుతున్న దానితో సంబంధాన్ని కలిగి ఉంటుంది, ఇది సంతోషం మరియు విచారం యొక్క కోణం. కొన్ని పనులను రిపీట్ చేస్తూ, మనకు కొన్ని విషయాలు జరుగుతాయని మనం అనుభవిస్తాము - వ్యక్తులు కొన్ని రకాలుగా మన పట్ల ఒక లాగా ప్రవర్తిస్తారు, లేదా అది ఒక కొండపై నుంచి మన తలపై పడే ఒక రాయి కావచ్చు. ఈ విషయాలను మనం సంతోషం లేదా దుఃఖంతో అనుభవిస్తాము. దాని గురించి ఆలోచించండి. కొంతమంది బొద్దింకను తొక్కినప్పుడు చాలా సంతోషంగా ఫీలవుతారు - నాకు ఈ భయంకరమైన విషయం తెలిసింది! మరికొందరు ఆ బొద్దింకపై అడుగు పెట్టినప్పుడు తమని తాము అసహ్యించుకుని, చాలా అసంతృప్తికి లోనవుతారు. కొంత మంది, ఎవరైనా వారిని కొట్టినప్పుడు, లేదా వారిపై అరుస్తున్నప్పుడు, చాలా విచారంగా మరియు చాలా బాధగా భావిస్తారు, మరికొందరు సంతోషంగా భావిస్తారు, "అవును, నేను ఒక పాపిని; నేను మంచివాడిని కాదు; నేను చెడ్డవాడిని; నన్ను తిట్టడానికి, కొట్టడానికి నేను అర్హుడిని అని.

ఈ సామెత మీకు తెలుసు, ఇది మెక్సికో నుంచి వచ్చిందని నేను అనుకుంటున్నాను, లేదా ఎవరైనా దీనిని ఒక కథగా చెప్తే నేను దాన్ని నమ్మి ఉండొచ్చు, అది: "నా భర్త నన్ను కొడితే అతను నన్ను నిజంగా ప్రేమిస్తున్నాడని అర్థం; అతను నన్ను కొట్టకపోతే అతను నన్ను అసలు పట్టించుకోవడం లేదని అర్థం."

ఈ సంతోషం లేదా దుఃఖం దాదాపు వేరే కోణం లాగా అనిపిస్తుంది, కదా? ఒక కోణం నుంచి చూస్తే మనకు ఏమి జరుగుతుంది అంటే, రిపీట్ గా మనం బలవంతంగా ఏమి చేస్తాము, మరియు మనం అనుభవించేవి, మనకు జరిగే విషయాలు - అది ఒక కోణం; మరియు వేరొక కోణం ఏమిటంటే, సంతోషం లేదా దుఃఖంతో మనం దాన్ని వాస్తవంగా ఎలా అనుభవిస్తాము అనేది. మనం అనుభవించే ఈ రెండు కోణాలు రెండూ గతంలో కర్మ నుంచి వస్తున్నాయి, కానీ వేర్వేరు వాటి నుంచి వస్తున్నాయి. సుఖదుఃఖాల కోణాలను పరిశీలిస్తే, ఇది చాలా సాధారణ కోణం. అది మనం వినాశకరమైన రీతిలో లేదా నిర్మాణాత్మకంగా ప్రవర్తిస్తున్నామా లేదా అనే దాని నుంచి వస్తుంది. మనం వినాశకరంగా ప్రవర్తిస్తే, దాని ఫలితం అసంతృప్తిని ఇస్తుంది; మనం నిర్మాణాత్మకంగా వ్యవహరిస్తే, దాని ఫలితం ఆనందాన్ని ఇస్తుంది.

ఇప్పుడు బౌద్ధమతం అంటే నిర్మాణాత్మకం, వినాశకరమైనది అని పరిశోధించినప్పుడు చాలా ఆసక్తికరంగా మారుతుంది. సహజంగానే దీనికి అనేక వివరణలు ఉన్నాయి. కానీ మనం చూసినట్లుగా, ఒక పని యొక్క స్వభావాన్ని అది మరొకరిపై చూపే ప్రభావం లాగా మనం నిజంగా చెప్పలేము, ఎందుకంటే దాని ప్రభావం ఏమిటో ఎవరికి తెలుసు: అనేక ఇతర అంశాలు ఇందులో ఉంటాయి. కాబట్టి నిర్మాణాత్మకమైనవి మరియు వినాశకరమైనవి మనం పనిచేసే మానసిక స్థితితో సంబంధాన్ని కలిగి ఉంటాయి. మన పని దురాశ, మమకారం, కోపం లేదా పూర్తి అమాయకత్వంపై ఆధారపడి ఉంటే, అది వినాశకరమైనది. మరోవైపు, మన పనిలో కోపం, దురాశ, అనుబంధం, అమాయకత్వం లేకపోవడంపై ఆధారపడి ఉంటే, అది నిర్మాణాత్మకం. అంతకంటే ఎక్కువ ప్రేమ, కరుణ, ఔదార్యం మొదలైనవాటిపై ఆధారపడి ఉంటే అది నిర్మాణాత్మకంగా కూడా ఉంటుంది.

ఇక్కడ ఇతర అంశాలు కూడా ఉన్నాయి. ఒక పనిని నిర్మాణాత్మకంగా లేదా విధ్వంసకరంగా చేసే ఈ ఇతర విషయాలను పరిశీలించడం చాలా ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది. ఒక అంశం నైతిక సొంత-గౌరవం. అది మన ఆత్మ గుర్తింపుకి, ఆత్మ గౌరవానికి సంబంధించినది. మనపై మనకు గౌరవం లేకపోతే, మన ప్రవర్తన మనపై చూపే ప్రభావం గురించి మనం పట్టించుకోము. ఇది "ఏదొకటిలే" అనే ఆలోచనా విధానం. ఆ రకమైన తక్కువ ఆత్మగౌరవంతో, మనం విధ్వంసకరంగా ప్రవర్తిస్తాము. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, నేను నా గురించి పాజిటివ్ గా ఆలోచిస్తే, ఒక వ్యక్తిగా నాపై నాకు గౌరవం ఉంటే, నేను మూర్ఖుడిలా వ్యవహరించను. నేను తెలివితక్కువ, క్రూరమైన రీతిలో వ్యవహరించాలని అనుకోవడం లేదు, ఎందుకంటే ఆ విధంగా వ్యవహరించడానికి నన్ను నేను తక్కువ చేసుకోవాలని అనుకోవడం లేదు - నా గురించి, నేను ఏమి చేయగలను అనే దాని గురించి నాకు చాలా ఎక్కువ అభిప్రాయం ఉంది. ఇక్కడ మనం మాట్లాడుతున్న విషయం ఇదే: నైతిక ఆత్మ గౌరవం యొక్క భావాన్ని కలిగి ఉండటం. మనం నిర్మాణాత్మక మార్గంలో ప్రవర్తిస్తున్నామా లేదా వినాశకరమైన రీతిలో ప్రవర్తిస్తున్నామా అని నిర్ణయించడంలో ఇది చాలా కీలకమైన విషయం.

మన ప్రవర్తన ఇతరులపై ఎలా ప్రతిబింబిస్తుందనే దాని గురించి శ్రద్ధ వహించడం ఇంకొక విషయం. మనం దేని గురించి మాట్లాడుతున్నాం? నేను భయంకరమైన రీతిలో ప్రవర్తిస్తే, అది నా కుటుంబంపై ఎలా ప్రతిబింబిస్తుంది? ఇది నా దేశంపై ఎలా ప్రతిబింబిస్తుంది? నేను భయంకరమైన రీతిలో ప్రవర్తిస్తే, మెక్సికన్ల గురించి ప్రజలు ఏమనుకుంటారు? మనం బౌద్ధులమైతే, నేను బయటకు వెళ్లి మద్యం సేవించి గొడవకు దిగితే, అది బౌద్ధమతాన్ని, బౌద్ధులను ఎలా ప్రతిబింబిస్తుంది? ఎందుకంటే మన కుటుంబం పట్ల, మన గ్రూప్ పట్ల, మతం, దేశం, నగరం ఏదైనా - మన ప్రవర్తన యొక్క ప్రభావం గురించి ఆందోళనతో, మన ప్రవర్తన ఇతరులపై ఎలా ప్రతిబింబిస్తుందనే ఆందోళనతో, మనకు అది ఉంటే, అప్పుడు మనం వినాశకరమైన పనులకు దూరంగా ఉంటాము; అలా లేకపోతే మనం విధ్వంసకరంగా ప్రవర్తిస్తాం. ఇది బౌద్ధమతం గురించి అసాధారణమైన లోతైన అంతర్దృష్టి. ఇక్కడ కీలకమైన విషయం ఏమిటి? మన సమాజంలో ఆత్మగౌరవం, గౌరవభావం.

ఉగ్రవాదాన్ని ఎదుర్కోవడానికి పరిగణలోకి తీసుకోవాల్సిన కొన్ని విషయాలపై ఇది మనకు పెద్ద అంతర్దృష్టిని ఇస్తుంది. మీరు ఒక వ్యక్తిని మరియు వారి సమాజంలో ఆత్మగౌరవాన్ని కోల్పోతే, వారి జీవితాలను నిజంగా భయానకంగా మార్చుకుంటే మరియు వారి గురించి భయంకరమైన విషయాలు ఆలోచిస్తే, వారు ఏమి చేయడానికి ప్రయత్నించినా పర్వాలేదని వారు భావిస్తారు. వారికి తమ సమాజం పట్ల ఆత్మగౌరవం, విలువ తెలియనప్పుడు బయటకు వెళ్లి విధ్వంసానికి ఎందుకు పాల్పడకూడదు? తాము కోల్పోవడానికి ఏమీ లేదని వారు భావిస్తున్నారు. ఇతరులతో, ముఖ్యంగా ప్రపంచంలోని సమస్యాత్మక పరిస్థితులలో మనం ఎలా వ్యవహరిస్తామో గుర్తుంచుకోవడానికి ఇది ఒక ఉపయోగకరమైన విషయం అని నేను అనుకుంటున్నాను. ఎవరికైనా వారి సంఘంలో ఆత్మగౌరవాన్ని లేదా విలువైన భావనను ఎప్పుడూ కోల్పోకుండా ఉండటం చాలా ముఖ్యం.

ఒక పనిని ఏది వినాశకరమైనదిగా చేస్తుంది లేదా నిర్మాణాత్మకంగా చేస్తుంది అనే దానితో ఇక్కడ ఇమిడి ఉన్న కొన్ని మానసిక విషయాలు ఇవి. ఇతరుల పట్ల మనం ప్రవర్తించే తీరు వారిని ప్రభావితం చేస్తుందనే నిజాన్ని సీరియస్ గా తీసుకోవడం లాంటి విషయాలు కూడా ఉన్నాయి. ఇది పరిగణన లేదా సంరక్షణ భావనను కలిగి ఉండటాన్ని సూచిస్తుంది - నేను దీన్ని "కేరింగ్ యాటిట్యూడ్" అని పిలుస్తాను. కానీ కొన్నిసార్లు మనం చాలా అమాయకంగా ఉంటాము, నేను మీకు ఏదైనా చెప్పగలను అని మనం అనుకుంటాము మరియు అది ముఖ్యం కాదు. మీ ఫీలింగ్స్ ని నేను సీరియస్ గా తీసుకోను. అప్పుడు మనకు శ్రద్ధా ఆలోచనా విధానం లోపిస్తుంది.

దురాశ, కోపం, ఆత్మగౌరవ భావన లేకపోవడం, మనం చేసే పని ఇతరులపై ఎలా ప్రతిబింబిస్తుందో ఆలోచించకపోవడం, పట్టించుకోకపోవడం, మనం చేసే పని ఇతరులపై ప్రభావం చూపుతుందని సీరియస్ గా తీసుకోకపోవడం లాంటి వాటి పర్యవసానం ఏమిటి? దుఃఖం. అయితే ఈ దుఃఖం అనేది శిక్ష కాదు.

దీని గురించి మనం చాలా లోతుగా ఆలోచించాలి. ఇన్ని ప్రతికూల విషయాలతో కూడిన ఆ మానసిక స్థితి నిజంగా సంతోషకరమైన మానసిక స్థితి కాగలదా, మరియు ఇది నిజంగా మనలో ఆనందానుభూతిని కలిగించగలదా? లేక కేవలం అసంతృప్తిని మాత్రమే సృష్టించగలదా? మనం దాని గురించి ఇంకా ఆలోచిస్తే, ఆ మానసిక స్థితి, ఆ నెగెటివ్ మానసిక స్థితి, దుఃఖాన్ని అనుభవించడానికి దారితీస్తుందని, దురాశ మరియు కోపం మరియు ఇతర విషయాలన్నీ లేకుండా, మనకు విరుద్ధమైన మానసిక స్థితి ఉంటే, అది ఆనందాన్ని ఇస్తుందని అర్థం. అందువల్ల, మనకు ప్రవర్తన యొక్క ఈ సాధారణ వర్గాలు ఉన్నాయి - నిర్మాణాత్మక మరియు వినాశకరమైనవి - మరియు అవి మనకు ఆనందం మరియు అసంతృప్తిని అనుభవించడానికి దారితీస్తాయి.

అప్పుడు, దానికి తోడుగా, మనం చేసే కొన్ని నిర్దిష్ట పనులు ఉన్నాయి: ఒకరిని తిట్టడం, లేదా ఒకరి పట్ల దయ చూపడం మొదలైనవి. ఇతరులు మన పట్ల అలా ప్రవర్తించే పరిస్థితులలోకి ప్రవేశించే మరియు ఆ ప్రవర్తనను రిపీట్ చేసే అలవాట్ల పరంగా కూడా ఇవి వాటి ప్రభావాలను కలిగి ఉంటాయి.

మన కర్మ ప్రవర్తన యొక్క ఇంకొక ఫలితం - ఇక్కడ దీని గురించి వివరంగా తీసుకోవాల్సిన అవసరం లేదు - మనకు ఏ రకమైన పునర్జన్మ ఉంది: కుక్క, బొద్దింక, మానవుడి ప్రాథమిక శరీరం మరియు మనస్సుతో మనం పునర్జన్మ పొందబోతున్నామా. మనకు జరిగే కొన్ని విషయాలను అనుభవించడానికి, ఒక నిర్దిష్ట పద్ధతిలో మన నటనకు ఎలాంటి శరీరం, మనస్సు ఉంటుంది. ఇక్కడ ఇంకా చాలా వివరాలు ఉన్నాయి, కానీ ఈ పరిచయ ఉపన్యాసంలో, అత్యంత సాధారణ సూత్రాలను కవర్ చేయాలనుకుంటున్నాను.

కాబట్టి, ఒక వైపు, మనం కొన్ని రకాల ప్రవర్తనలను రిపీట్ చెయ్యడం మరియు మనకు జరిగే విషయాలను అనుభవిస్తాము; మరొక వైపు, సంతోషం మరియు దుఃఖం యొక్క ఒడిదుడుకులతో మనం వీటన్నిటినీ అనుభవిస్తాము, ఇది కొన్నిసార్లు మన ప్రవర్తనకు సరిపోతుంది మరియు కొన్నిసార్లు దానితో సరిపోదు. ఇవన్నీ ఎప్పటికప్పుడు మారుతూ ఉంటాయి, ఆ తర్వాత ఏమి జరుగుతుందో మనకు తెలియదు. నిజానికి, మనకు జరిగేది కేవలం నేను మరియు నా కర్మ వల్ల మాత్రమే కాదు. విశ్వంలోని ప్రతి ఒక్కరితో ఏమి జరుగుతుందో మరియు వారి కర్మ, మరియు వారు ఏమి చేస్తున్నారో, అలాగే భౌతిక విశ్వంతో ఏమి జరుగుతుందో కూడా ఇది ప్రభావితం చేస్తుంది - విశ్వం యొక్క అంశాలు: వాతావరణం, భూకంపాలు, ఆ రకమైన విషయాలు. ఆ కారణంగా, మనం తర్వాత ఏమి అనుభవించబోతున్నామో అని అంచనా వెయ్యడం చాలా కష్టం - వాటిని ప్రభావితం చేసే అంశాలు కూడా చాలా సంక్లిష్టమైనవి, నిజానికి, బుద్ధుడు అర్థం చేసుకోవడానికి అన్నింటికంటే అత్యంత సంక్లిష్టమైన విషయం అని చెప్పాడు.

ఇక్కడ మనం చాలా స్పష్టంగా ఉండాలి ఎందుకంటే చాలా మంది దీనిని కర్మ గురించి అడుగుతారు - ఇది నిర్ణయవాదమా లేదా మనకు స్వేచ్ఛా సంకల్పం ఉందా? అని. ఈ రెండూ సరైనవి కావు, రెండూ విపరీతమైనవే. నిర్ణయవాదం అంటే మనం ఏమి చేయబోతున్నామో లేదా ఏమి అనుభవించబోతున్నామో అని వేరొకరు మన కోసం నిర్ణయించారని సూచిస్తుంది - ఏదో ఒక బయటి జీవి, ఉన్నత జీవి లేదా ఇంకేదైనా. అలా కాదని బౌద్ధమతం చెబుతోంది. మనం ఏమి చెయ్యాలో వేరొకరు డిసైడ్ చేశారని కాదు, మనం కేవలం కీలు బొమ్మలం, ఎవరో మన కోసం రాసిన ఏదో నాటకంలో నటిస్తున్నాం.

మరోవైపు, ఫ్రీ విల్ అనేది రెస్టారెంట్లో కూర్చొని, వారి ముందు మెనూను పట్టుకుని ఏమి ఆర్డర్ చేయాలో నిర్ణయించడం లాంటిది. జీవితం అలా కాదు. జీవితం అలా ఉందని ఊహించుకోవడం సరికాదని, అయోమయంగా ఉందని బౌద్ధమతం చెబుతోంది. జీవితం నుంచి వేరు, అనుభవం నుంచి వేరు, మరియు ప్రస్తుతం జరుగుతున్న ప్రతి దానికి బయటి జీవితాన్ని ఒక మెనూ లాగా చూడగల మరియు దానిపై అంశాలను ఎంచుకునే ఒక ప్రత్యేకమైన "నేను" ఉన్నట్లు అనిపించవచ్చు. జీవితం నుంచి వేరుగా లేదా అనుభవం నుంచి వేరుగా ఉండే "నేను" అనేది లేదు, మనకు జరగబోయేది మనం ఎంచుకోగల మెనూలో చిన్న చిన్న ఐటెమ్స్ లాగా ఉండవు, వాళ్ళు అప్పటికే అక్కడ కూర్చున్నట్లుగా, ఆ తర్వాత మనం బటన్ నొక్కినప్పుడు అది వెండింగ్ మెషిన్ నుంచి బయటకు వస్తుంది. ఇది ఎంత సిల్లీగా ఉందో చూడటానికి ఇది ఉపయోగకరమైన చిత్రం అని నేను అనుకుంటున్నాను. వెండింగ్ మెషిన్ లోపల మిఠాయి బార్ల లాగా అనుభవాలు ఉన్నాయని కాదు, మీకు ఏది కావాలో దాన్ని ఎంచుకోండి; ఆ బటన్ నొక్కి, డబ్బును లోపల పెడితే అది మీకు వస్తుంది. జీవితం అలా ఉండదు కదా? "ఈ రోజు, నేను సంతోషాన్ని అనుభవిస్తాను మరియు ప్రతి ఒక్కరూ నాతో మంచిగా ఉంటారు" అని మనం ముందే నిర్ణయించుకోవడం కాదు. అప్పుడు మన డబ్బును జీవిత యంత్రంలో వేస్తాము మరియు మనం ఎంచుకున్న దాన్ని బయటకు తీస్తాము. అది స్వేచ్ఛ, కదా? మనకేం జరగబోతోందో, ఏం చేయాలో నిర్ణయించుకునే స్వేచ్ఛ ఉంది. కానీ మనకు జరిగేది నిర్ణయవాదం లేదా సంపూర్ణ స్వేచ్ఛా సంకల్పం యొక్క ఈ రెండు తీవ్రతల కంటే చాలా సూక్ష్మమైనది మరియు అధునాతనమైనది.

బౌద్ధమతంలో నిజంగా చాలా ప్రత్యేకమైన విషయం ఏమిటంటే, బుద్ధుడు మన సుఖదుఃఖాలను నిరంతరం అనుభవించడానికి మరియు మనకు జరిగే అన్ని రకాల విషయాలకు కారణం, మనం నిజంగా జరగకూడదని మరియు దానిపై మనకు ఎటువంటి నియంత్రణ లేదని బోధించాడు. కారణం మన అనుభవం యొక్క ప్రతి క్షణంలో భాగం మరియు ఈ పూర్తి సిండ్రోమ్ ను శాశ్వతం చేస్తుంది - మరియు ఆ కారణమే గందరగోళం. అంతే కాదు, మనం గందరగోళంతో వ్యవహరించినప్పుడు - విధ్వంసకరంగా లేదా నిర్మాణాత్మకంగా - ఇది "స్థిరమైన అలవాటు" అని పిలువబడే దాన్ని బలపరుస్తుంది - ఎప్పుడూ గందరగోళంతో వ్యవహరించే అలవాటు - కాబట్టి మనం ప్రతి క్షణం గందరగోళంలో ఉంటాము.

ఇంతకీ ఈ గందరగోళం ఏమిటి? ఇది బౌద్ధమతంలో చాలా లోతైన అంశం; కానీ దాన్ని చాలా సులభంగా చెప్పాలంటే, మనం మాట్లాడుతున్నది నేను ఎలా ఉన్నాను, మీరు ఎలా ఉన్నారు మరియు ప్రతి ఒక్కరూ ఎలా ఉన్నారు అనే గందరగోళం గురించి. ఉదాహరణకు, నేను విశ్వానికి కేంద్రం అని మనం అనుకుంటాము; నేను చాలా ముఖ్యమైన వాడిని; నాకు ఎప్పుడూ నా దారి అనేది ఉండాలి; నేనెప్పుడూ కరెక్టే. మరియు ప్రజలకు ఎప్పుడూ నా కోసం సమయం ఉండాలి. మన సెల్ ఫోన్ల పరంగా ఈ ఆలోచనను మనం గుర్తించవచ్చు: మనం ఎవరినైనా ఏ సమయంలోనైనా కాల్ చేసి వాళ్ళు ఏమి చేస్తున్నారో దానితో సంబంధం లేకుండా వారిని ఇబ్బంది పెట్టగలగాలి మరియు వాళ్ళు మనకు అందుబాటులో ఉండాలి, ఎందుకంటే వాళ్ళు చేసే పని కంటే నేను చెప్పేది చాలా ముఖ్యమైనది. ఈ గందరగోళం ఆధారంగా, మనం ఎవరి పట్లనైనా వినాశకరమైన విధంగా వ్యవహరించవచ్చు - వారిపై అరవవచ్చు, వారితో చెడుగా ఉండవచ్చు - మరియు వారు మనం కోరుకున్నది చెయ్యరు లేదా వారు మనకు నచ్చని పనిని చేస్తారు. వాళ్ళు మనకు నచ్చినది చెయ్యాలి ఎందుకంటే వాళ్ళు ఏమి కోరుకుంటున్నారనే దాని కంటే నేను ఏమి కోరుకుంటున్నాను అనేది చాలా ముఖ్యం. లేదంటే, అదే గందరగోళంతో, మనం ఎవరితో అయినా మంచిగా ఉండవచ్చు, వారి పట్ల దయగా ఉండవచ్చు, ఎందుకంటే వారు మనల్ని ఇష్టపడాలని కోరుకుంటాం; వాళ్ళు మనతో సంతోషంగా ఉండాలని మనం కోరుకుంటాం. మనం వేరొకరి కోసం ఏదైనా చేయాలనుకుంటాము, వాళ్లకు అది అవసరమని మనం అనుకుంటాము, కాబట్టి నా కూతురు తన పిల్లలను ఎలా పెంచాలో మరియు తన ఇంటిని ఎలా నడపాలో అని నేను చెబుతాను. అది ఉపయోగకరమైనదా కాదా? నా కూతురుకు ఈ సలహాలు అవసరమా లేదా అన్నది ఇక్కడి విషయం కాదు, కానీ నేను చాలా ముఖ్యమైన వాడిని అని అనుకుంటాము, మరియు నేను అవసరం పడాలని, మరియు స్పష్టంగా తన పిల్లలను ఎలా పెంచాలో నా కూతురు కంటే నాకు బాగా తెలుసు మరియు ఆమె స్పష్టంగా నా మాట వినాలని అనుకుంటాము.

కాబట్టి, ఇలాంటి గందరగోళం ఉంటుంది, మరియు ఇది విధ్వంసకరమైన మరియు నిర్మాణాత్మక ప్రవర్తన రెండింటి వెనుక ఉంటుంది. ఈ గందరగోళం కారణంగానే మనం ఈ ఒడిదుడుకుల చక్రాన్ని కొనసాగిస్తున్నాం. కాబట్టి, దాన్ని ఎలా వదిలించుకోవాలో పరిశీలించాలి.

ఈ కర్మ ధోరణులు, అలవాట్లు, ముఖ్యంగా ఇవి ఎలా పరిపక్వం చెందుతాయో పరిశీలిస్తే, అది మనం అనుభవించే ఈ హెచ్చుతగ్గుల సంతోషం మరియు దుఃఖం పట్ల మన ఆలోచనతో ముడిపడి ఉంటుంది. మనం అనుభవించే ఆనందం మరియు దుఃఖంతో పాటు మనకు రెండు మానసిక కారణాలు ఉన్నాయి, ఇవి ఇక్కడ ముఖ్యమైనవి. మొదటి దాన్ని "కోరిక" అంటారు. మనం ఆనందాన్ని అనుభవించినప్పుడు, మనం దాన్ని కోరుకుంటాము - అంటే మనకు చాలా బలమైన కోరిక ఉంటుంది - దాని నుంచి వేరు కాకూడదు అని. "ఇక్కడి నుంచి వెళ్ళకు, ఎప్పుడూ నాతోనే ఉండు! నువ్వు ఎక్కువసేపు నాతో ఉండగలవా?" - మనం ఎవరితోనైనా ఆనందాన్ని పొందేటప్పుడు ఈ రకంగా ఉంటుంది. లేదా చాక్లెట్ కేక్ తింటూ ఆనందాన్ని అనుభవిస్తున్నాం కాబట్టి ఆ ఆనందం నుంచి విడిపోవడానికి ఇష్టపడం. ఆ కారణంగా, మనం ఇంకా ఎక్కువగా తింటూనే ఉన్నాము, కదా? అదే కోరిక. అప్పుడు, మన౦ ఆ దుఃఖాన్ని అనుభవిస్తున్నప్పుడు, దాని ను౦చి వీలైనంత త్వరగా మనం విడిపోవాలని ఆరాటపడతా౦. ఈ రెండింటి వెనుక రెండవ మానసిక కారణం ఉంది - "నేను", మనం అనుభవిస్తున్న దానితో బలమైన "నేను” ను గుర్తించే బలమైన ఆలోచన. నాకు ఈ ఆనందం ఉండాలి, అది నాకు ఇంకా ఆనందాన్ని ఇస్తుంది, దాని నుంచి విడిపోకూడదు. నాకు నచ్చని వాటి నుంచి విడిపోవాలి. మీరు చెప్పేది నాకు నచ్చదు, కాబట్టి మీరు నోరు మూసుకోవడం మంచిది లేదా నేను మిమ్మల్ని అరుస్తాను.

ఈ కోరికతో మన జీవితాల్లో సంతోషం, దుఃఖాన్ని అనుభవించినప్పుడు, జరుగుతున్న దానితో ఒక దృఢమైన "నేను" అనే బలమైన గుర్తింపును అనుభవించినప్పుడు - ఇది గందరగోళంపై ఆధారపడి ఉంటుంది - ఇది ఈ కర్మ ధోరణులన్నీ పక్వానికి దారితీస్తుంది. ఆ విధంగా, మన సంతోషం మరియు దుఃఖం యొక్క ఒడిదుడుకులు స్థిరంగా ఉంటాయి మరియు మన మునుపటి ప్రవర్తనలన్నింటినీ రిపీట్ చేస్తున్నాము, ఎందుకంటే ఆ ధోరణుల నుంచి ఇది పెరుగుతూ ఉంటుంది. నిజంగా భయంకరమైన విషయం ఏమిటంటే, సంతోషం మరియు దుఃఖం యొక్క ప్రతి క్షణంలో ఈ గందరగోళం ఉంది. మరియు ఇది సంతోషం మరియు దుఃఖం యొక్క మిగతా క్షణాలను శాశ్వతంగా ఉంచుతుంది, అవి కూడా గందరగోళంగా ఉంటాయి. ఇప్పుడు మనం అనుభవిస్తున్న ఈ గందరగోళం ఇంతకు ముందు మనం సుఖదుఃఖాలను అనుభవించినప్పుడు ఏర్పడిన గందరగోళం యొక్క ఫలితమే.

ఈ నియంత్రణలో లేని రిపీట్ అయ్యే సైకిల్, ఈ సొంత-శాశ్వత సైకిల్ - దీన్ని బౌద్ధమతంలో "సంసారం" అని పిలుస్తారు. ఈ అయోమయాన్ని వదిలించుకోగలిగితే కర్మ వ్యవస్థ మొత్తం విచ్ఛిన్నమై సంసారం నుంచి విముక్తి పొందుతాం. మనం గందరగోళాన్ని సరైన అవగాహనతో నింపితే - దాని అర్థం ఏమిటో అని నేను అన్ని వివరాలలోకి వెళ్ళను, ఒక సాధారణ ఆలోచనను పొంది - మనం గందరగోళాన్ని సరైన అవగాహనతో నింపితే, ఈ దృఢమైన "నేను" కు ఎటువంటి ఆధారం ఉండదు - "నాకు ఇది ఉండాలి మరియు అది లేదు" అనే ఆధారం ఏదీ ఉండదు. ఎటువంటి కోరిక ఉండదు, కాబట్టి ఈ ధోరణులు మరియు అలవాట్లను యాక్టివేట్ చెయ్యడానికి ఏమీ ఉండదు. ఈ ధోరణులు మరియు అలవాట్లను యాక్టివేట్ చెయ్యడానికి ఏమీ లేకపోతే, మీకు ఇంకా ధోరణులు మరియు అలవాట్లు ఉన్నాయని మీరు చెప్పలేరు.

ఒక ఉదాహరణ చెప్పడానికి నేను ప్రయత్నిస్తాను. డైనోసార్లను చూసే ధోరణి ఉంటే, డైనోసార్లు అంతరించిపోయాక, అడవిలో మీరు వెళ్తున్నపుడు మీరు డైనోసార్లను చూసే అవకాశం ఉండదు కదా? ఇటువంటి ధోరణి ఉండేది: నేను అడవి గుండా వెళ్తున్నప్పుడు, నేను ఎప్పుడూ డైనోసార్లను చూస్తాను. ఇప్పుడు డైనోసార్లు లేవు కాబట్టి వాటిని చూసే అవకాశం లేదు. ఆ ఉదాహరణను ఉపయోగించి, పెరిగే ధోరణికి కారణం ఏమీ లేనప్పుడు - ఒక డైనోసార్ మీ ముందు నడుస్తూ, ఆ డైనోసార్ పక్వానికి రావడాన్ని చూసే ధోరణిని కలిగిస్తుంది - ఈ ధోరణిని యాక్టివేట్ చెయ్యడానికి ఏమీ లేకపోతే, మీకు ఇకపై ఎలాంటి ధోరణి ఉండదు. ఇకపై ధోరణులు లేనందుకు కర్మ ధోరణులు పెరగకపోతే, మనం ఇకపై సుఖదుఃఖాలను అనుభవించము, దానితో మనం ఖచ్చితంగా ఎటువంటి గందరగోళాన్ని అనుభవించము; అది కూడా పోతుంది.

ఈ పూర్తి సంక్లిష్ట పరిస్థితి నుంచి మనం విముక్తి పొందే మార్గం ఇదే. మనం ఇకపై ఈ అసంతృప్తికరమైన, అభద్రతా భావంతో కూడిన ఆనందం మరియు దుఃఖాన్ని అనుభవించము, దీనికి బదులుగా మనకు చాలా వేరైన ఆనందం, చాలా వేరైన లక్షణం ఉంటుంది - గందరగోళంతో మిళితమైన ఒక రకమైన ఆనందం ఉండదు, "నేను ఆటను గెలిచాను, కాబట్టి ఇక్కడ నా రివార్డ్ ఉంది" అనే ఆనందం కాదు. కష్టమైనా పరిస్థితి నుంచి విముక్తి పొందడం ద్వారా అనుభవించే ఒక రకమైన ఆనందం ఇది. ఒక ఖచ్చితమైన ఉదాహరణ కానప్పటికీ, ఇది దేని గురించి మాట్లాడుతున్నామో తెలుసుకోవడానికి ఒక సాధారణ ఉదాహరణ రోజు ఆఖరిలో మన టైట్  బూట్లు విప్పినప్పుడు కలిగే ఆనందం అని నేను చెబుతున్నాను - ఈ నొప్పి నుంచి మనం విముక్తి పొందడం ఒక ఆనందకరమైన ఉపశమనం.

అలాగే, ముక్తితో మనం అనుభవించేది ఏమిటంటే, మనం ఒక నిర్దిష్ట మార్గంలో వ్యవహరించి, కొన్ని విషయాలను అనుభవించే ఈ బలవంతపు కర్మ ప్రేరేపణల ద్వారా మన పనులు జరగవు. దీనికి బదులుగా, మనం ముక్తికి అతీతంగా, బుద్ధుడిగా మారడానికి కష్ట పడుతుంటే, మనం చేసే పనులను నడిపించేది కరుణ - ఇతరులు వారి బాధల నుంచి మరియు ఆ బాధ యొక్క కారణాల నుంచి విముక్తి పొందాలనే కోరిక.

కర్మకు సంబంధించిన కొన్ని సూత్రాలకు ఇది ప్రాథమిక పరిచయం. చెప్పడానికి, వివరించడానికి ఇంకా చాలా ఉన్నాయి. ఇందులో కొన్ని సాధారణ సూత్రాలతో వివరించబడ్డాయి, ఈ రకమైన చర్య ఈ రకమైన ప్రభావానికి దారితీస్తుంది, మరియు ఈ కారణం ఉంటే, దాని ఫలితం బలంగా ఉంటుంది, అది లేకపోతే - మీరు ఉద్దేశపూర్వకంగా ఏదైనా చేయకుండా ప్రమాదవశాత్తు ఏదైనా చేస్తే - దాని ఫలితం వేరుగా ఉంటుంది. అందులో చాలా వివరాలు ఉన్నాయి.

అలాగే, నిజానికి ఇప్పుడు ఏమి పండబోతోంది అనే దాన్ని చూస్తే, దానిని సూత్రాలతో చెప్పడం చాలా కష్టం, ఎందుకంటే ఇది మన చుట్టూ జరుగుతున్న ప్రతి విషయంతో ప్రభావితమవుతుంది. ఇప్పుడు మనకు ఏమి జరుగుతుందో, మనం దాన్ని సాధారణ సూత్రాల నుంచి చెప్పలేము, ఎందుకంటే ఇప్పుడు ఏమి జరుగుతుందో దాన్ని ప్రతిదీ ప్రభావితం చేస్తుంది. రోడ్డుపై యాక్సిడెంట్ జరిగితే దానికి కారణమేమిటో ఒక్కసారి ఆలోచించండి. ప్రతి ఒక్కరినీ వారి వారి వైపుల నుంచి ఆ రోడ్డు పైకి తీసుకువచ్చిన కర్మ, ట్రాఫిక్ పరిస్థితులు, వాతావరణం మరియు ఆ రహదారి పరిస్థితి. ఈ జరిగిన యాక్సిడెంట్ ను చాలా విషయాలు కలిసి జరిగేలా చేశాయి.

ఈ విషయంపై మనకు ఆసక్తి ఉంటే, దానిలోని అనేక విభిన్న కోణాలను అన్వేషించడానికి చాలా అవకాశం ఉంటుంది. కర్మ గురించి మనం ఎంత ఎక్కువగా నేర్చుకుంటే, కర్మ నియంత్రణలో ఉండటాన్ని అధిగమించడం మరింత సహాయకారిగా ఉంటుందని నేను అనుకుంటున్నాను, అలా సంసార బాధల నుంచి విముక్తి పొందడమే కాకుండా, ఇతరులకు కూడా సహాయం చెయ్యగల మంచి స్థితిలో మనం ఉంటాము.

మీకు ఇంకా ఎలాంటి ప్రశ్నలు ఉన్నాయి?

ఈ విషయంలో అపరాధ భావం తొలగిపోయిందా? ఇక్కడ అపరాధంతో ఎలాంటి సంబంధం లేదు, కదా?

అవును. కర్మ యొక్క బౌద్ధమత వివరణకు అపరాధంతో సంబంధం లేదు. అపరాధ భావన అనేది ఒక ప్రత్యేకమైన అస్తిత్వంగా చాలా బలమైన దృఢమైన "నేను" మరియు రెండు పింగ్-పాంగ్ బంతులు లేదా అలాంటిది మరొక ప్రత్యేక అస్తిత్వంగా 'నేను ఏమి చేశాను' అనే కోణంలో ఆలోచించడంపై ఆధారపడి ఉంటుంది. అప్పుడు "నేను" చాలా చెడ్డదని మరియు ఆ అస్తిత్వం "నేను చేసింది" చాలా చెడ్డదని మనం నమ్ముతాము. కాబట్టి, దృఢంగా కనిపించే ఈ రెండు అస్తిత్వాల తీర్పు కూడా ఉంటుంది మరియు అది పోదు - అదే అపరాధం. ఇది మీ ఇంటి నుంచి చెత్తను అసలు ఎప్పుడూ పారెయ్యకుండా దాన్ని లోపలే ఉంచి అది ఎంత భయంకరమైనది, ఎంత దుర్వాసన కొడుతోంది, ఎంత మురికిగా ఉంది అని మరియు ఎక్కడికి పోదు అని అనడం.

ఇది చాలా స్పష్టంగా మరియు చాలా లాజికల్ గా అనిపిస్తుంది, మరియు నేను ఈ పూర్తి వ్యవస్థను అర్థం చేసుకోగలను మరియు గందరగోళాన్ని మరియు కోరిక, ధోరణులు మరియు ప్రతి దాన్ని ఎలా వదిలించుకోవాలో తెలుసుకోగలను. కానీ ఈ అనుభవం నుంచి, బలవంతంగా వ్యవహరించాలనే ప్రేరణ నుంచి ఇప్పుడే బయటపడటానికి అర్థం చేసుకుంటే సరిపోదని నా అభిప్రాయం.

అవును. అందుకే ముందుగా మనం నైతిక సొంత నియంత్రణను పాటించాలి. గుర్తుంచుకోండి, "ఈ రోజు మీరు ఎంత అసహ్యకరమైన దుస్తులు ధరిస్తున్నారు" అని నేను చెప్పాలని అనిపించినప్పుడు మరియు నేను నిజంగా చెప్పినప్పుడు మధ్య కొంత గ్యాప్ ఉందని మనం చెప్తాము. మనం ఆ స్థలాన్ని పట్టుకోగలిగితే, ఆమె వికృతమైన దుస్తులు ధరించిందని నేను ఈ వ్యక్తికి చెబితే దాని ప్రభావం ఎలా ఉంటుందో నిర్ణయించే సామర్థ్యం మనకు ఉంటుంది. అది చెప్పడానికి సరైన విషయం కాదని మనం భావిస్తే, మనం దాన్ని చెప్పము. నైతిక క్రమశిక్షణ మరియు సొంత నియంత్రణతో మనం ఇక్కడే ప్రారంభిస్తాము.

అలాగే, నేను ఏదైనా చేయాలనుకున్నప్పుడు నేను ఏ భావోద్వేగానికి గురవుతున్నానో అని మనం పరిశీలించవచ్చు? దురాశ లాంటి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం ఆధారంగా ఏదైనా చెయ్యాలనే నా కోరిక? ఇది కోపం మీద ఆధారపడి ఉంటుందా; ఇది అమాయకత్వంపై ఆధారపడి ఉంటుందా? నీ దుస్తులు అసహ్యంగా ఉన్నాయని చెప్పడం వల్ల మీపై ఎలాంటి ప్రభావం ఉండదని నేను అనుకుంటున్నానా? లేక దయ, ఇంకా మిగతా పాజిటివ్ విషయాల ఆధారంగా ఏదైనా చేయాలనేది నా కోరిక? అందుకే ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం లేదా వైఖరి యొక్క నిర్వచనం చాలా సహాయకారిగా ఉంటుంది: ఇది మానసిక స్థితి, ఇది వచ్చినప్పుడు, మనశ్శాంతిని కోల్పోతాము మరియు మన సొంత నియంత్రణను కోల్పోతాము.

మీరు మీ మనశ్శాంతిని ఎప్పుడు కోల్పోయారో చెప్పగలరు: మన గుండె కొంచెం వేగంగా కొట్టుకుంటుంది; మనకు కొంచెం అసౌకర్యంగా అనిపిస్తుంది. ఉదాహరణకు, నేను గర్వంతో ఏదో చెబుతున్నానా అనే లాంటి చిన్న చిన్న విషయాలను గమనించడానికి ప్రయత్నిస్తాము. ఉదాహరణకు, "అది నాకు అర్థం కాలేదు" అని ఎవరైనా అంటే మీరు, "ఓహ్, కానీ నాకు అర్ధం అయ్యింది!" అని చెబుతారు. మీరు ఇక్కడ కొంచెం అసౌకర్యాన్ని గమనించవచ్చు, దీని వెనుక కొంచెం అహంకారం ఉంది, కాబట్టి మీరు ఇదే చూస్తారు.

కానీ రియాలిటీను అర్థం చేసుకోవడం, అంటే శూన్యత మొదలైన వాటి గురించి అవగాహన పొందడం చాలా కష్టం, మరియు దానిని పొందినప్పుడు కూడా, మనం దానికి అలవాటు పడాలి, అలా మనం దాన్ని ఎప్పుడూ కలిగి ఉంటాము. అందుకే మనల్ని మనం వినాశకరంగా ప్రవర్తించకుండా నిరోధించడానికి నైతిక సొంత క్రమశిక్షణతో ప్రారంభిస్తాం.

నేను కొంచెం నష్టపోయాను. ఈ సంతోషాన్ని, దుఃఖాన్ని, ఈ ఒడిదుడుకులను శాశ్వతం చేసే రెండు భావోద్వేగాలు ఉన్నాయని మీరు చెప్పారని నేను అనుకుంటున్నాను. వీటిలో ఒకటి కోరిక, ఇంకొకటి ఏమిటని మీరు చెప్పారు?

కర్మ ధోరణులను ఉత్తేజ పరిచే రెండు అంశాలను నేను వివరిస్తున్నాను - ఇది ఆధారపడిన పన్నెండు లింకులపై బోధనల నుంచి వచ్చింది. ఒకటి కోరిక, మరొకటి - నేను సరళీకరించాను - మరొకటి నిజానికి "పొందిన వైఖరి లేదా భావోద్వేగం" అని పిలుస్తారు మరియు ఇది సుమారు ఐదు విభిన్న అవకాశాల లిస్ట్. ఇది ఫలితాన్ని పొందుతుంది, కాబట్టి అత్యంత ముఖ్యమైనది మనం అనుభవిస్తున్న దానితో, ఏమి జరుగుతుందో బలమైన "నన్ను" ను గుర్తించడం.

దీనితో సంబంధంలో దృఢమైన "నన్ను" ను గుర్తించడం దేనికైనా కారణమా? ఇక్కడ గందరగోళం ఉందని, ఆ విషయంలో జాగ్రత్తలు తీసుకుని గందరగోళాన్ని వదిలించుకోవాలని స్పష్టం చేశారు. కానీ మనం దేని వల్ల గందరగోళంగా ఉన్నాం మరియు దేనితో గందరగోళానికి గురవుతున్నాము?

ఈ ప్రశ్నకు సింపుల్ గా సమాధానం చెప్పడం అంత సులువు కాదు. ఉనికిలో ఉన్న "నేను" ను, ఉనికిలో లేని తప్పుడు "నేను" తో సాంప్రదాయిక "నేను" ను గందరగోళ పరుస్తున్నాము. ఉనికిలో ఉన్న నిజమైన "నేను" ఏదో అసాధ్యమైన మార్గంలో ఉనికిలో ఉందని ఊహించుకోవడం మనం చేస్తున్న అతిశయోక్తి. అక్కడ లేని దాన్ని జోడిస్తోంది. ఉదాహరణకు: నేను సంతోషంగా ఉన్నాను లేదా నేను అసంతృప్తిగా ఉన్నాను. మీరు అసంతృప్తిగా ఉన్నారని కాదు; నేను అసంతృప్తిగా ఉన్నాను. సంతోషం లేదా దుఃఖం యొక్క అనుభవం ఉన్నప్పుడు, నేను సంతోషంగా ఉన్నాను అనే కోణంలో మనం దాన్ని సూచిస్తాము. మీరు సంతోషంగా ఉన్నారని లేదా వేరొకరు సంతోషంగా ఉన్నారని కాదు - నేను సంతోషంగా ఉన్నాను అని. ఆ "నేను" అనేది ఉనికిలో ఉన్న సాంప్రదాయిక "నేను".

ఈ సాంప్రదాయిక "నేను" కు ఒక ఉదాహరణను ఉపయోగిస్తాను. మనం ఒక సినిమా చూసి ఆ సినిమా " గాన్ విత్ ది విండ్" అని అనుకుందాం. అందులో ఓ హ్యాపీ సీన్, ఆ తర్వాత హ్యాపీ సీన్, ఆ తర్వాత మరో హ్యాపీ సీన్ ఉంటుంది. సరే, ఇక్కడ ఏమి జరుగుతోంది? ఈ సంతోషకరమైన సన్నివేశం "గాన్ విత్ ది విండ్" లోని ఒక సన్నివేశం మరియు ఆ అసంతృప్తి "గాన్ విత్ ది విండ్" లోని మరొక సన్నివేశం. "గాన్ విత్ ది విండ్" అనేది పూర్తి విషయాన్ని, అన్ని దృశ్యాలను, సంతోషకరమైన మరియు విచారకరమైన దృశ్యాలను ఎలా లేబుల్ చేస్తాము. “"గాన్ విత్ ది విండ్" అనేది కేవలం ఒక టైటిల్ మాత్రమే, కేవలం ఒక పేరు మాత్రమే. కానీ "గాన్ విత్ ది విండ్" గురించి మాట్లాడేటప్పుడు మనం ఆ టైటిల్ గురించి మాత్రమే మాట్లాడటం లేదు. అసలైన సినిమా గురించి మాట్లాడుతున్నాం – టైటిల్ దేన్నీ సూచిస్తుంది. సంప్రదాయబద్ధంగా ఉనికిలో ఉన్న సినిమా అది: అది ఉంటుంది. ఆ ప్రతి సన్నివేశం నుంచి ఈ సినిమా వేరు కాదు - ఆ సన్నివేశాల నుంచి వేరుగా మరియు స్వతంత్రంగా ఉన్న సినిమా తప్పు సినిమా  అవుతుంది. అది ఉనికిలో ఉండదు. సంప్రదాయబద్ధంగా ఉనికిలో ఉన్న సినిమా అంటే కేవలం సన్నివేశాలను బట్టి లేబుల్ లేదా ఇంప్రెషన్ చేయవచ్చని చెబుతుంటాం.

అదే విధంగా, మన జీవితంలో సంతోషకరమైన క్షణాలు ఉన్నాయి, జీవితంలో దుఃఖమైన క్షణాలు కూడా ఉన్నాయి, మరియు వాటన్నిటినీ మనం ఎలా సూచిస్తాము? మనం దాన్ని "నేను" అని పిలుస్తాము - ఇది ఉనికిలో ఉన్న సాంప్రదాయిక "నేను": ఇది మీరు కాదు, ఇది "నేను". అలాగే ఆ సినిమా "గాన్ విత్ ది విండ్", "స్టార్ వార్స్" కాదు. కానీ సుఖదుఃఖాలు అనుభవించే క్షణాలకు, ఆ క్షణాలను అనుభవించే క్షణాలకు భిన్నమైన "నేను" లాగా ఉండదు. అది ఉనికిలో లేని తప్పుడు "నేను", "నేను". "నేను" అనేది ఒక పదం మాత్రమే; కాబట్టి "నేను" అనేది జీవితంలోని అన్ని అనుభవ క్షణాల ఆధారంగా ఆ పదం సూచించేది మాత్రమే.

అప్పుడు అయోమయం ఏమిటంటే, ఈ శరీరం లోపల ఏదో ప్రత్యేకమైన "నేను" ఉందని, దానిలో నివసిస్తూ, దానితో ఎలాగో కనెక్ట్ అయి, బటన్లను నొక్కుతూ, ఇప్పుడు "నేను" నా పాదంలో నొప్పిని అనుభవిస్తున్నానని, నేను చాలా సంతోషంగా ఉన్నాను మరియు అది నాకు ఇష్టం లేదు. శరీరం అని పిలువబడే ఆ గ్రహాంతర వస్తువు లోపల ఆ మొత్తం అనుభవం నుంచి ఒక ప్రత్యేకమైన "నేను" ఉన్నట్లు అనిపిస్తుంది. అప్పుడు, ఈ ప్రత్యేకమైన "నేను" - ఈ తప్పుడు "నేను" - సాంప్రదాయిక "నేను" తో గందరగోళం చేయడం మరియు ఆ తప్పుడు "నేను" తో గుర్తించడం ఆధారంగా, "ఈ అసంతృప్తి నుంచి, ఈ బాధ నుంచి, శారీరక నొప్పితో నేను అనుభవించే అసంతృప్తి నుంచి నేను విడిపోవాలి" అని మనకు కోరిక ఉంటుంది. నిజానికి, మనకు దృఢమైన "నేను" అనే అపోహ లేనప్పుడు, మనం అక్కడే కూర్చొని నొప్పిని పొందుతున్నామని అర్థం కాదు. మన పాదానికి మంటలు అంటుకుంటే, మనం మన పాదాన్ని అగ్ని నుంచి బయటకు తీస్తాము, కానీ దాని వెనుక ఉన్న "నేను" అనే భావన చాలా వేరుగా ఉంటుంది. ఎలాంటి భయాందోళనలు ఉండవు.

కానీ సంప్రదాయ "నేను" కు వ్యతిరేకంగా తప్పుడు "నేను" అనే భావన చాలా సంక్లిష్టమైనది మరియు అభివృద్ధి చెందింది. కాబట్టి, ప్రస్తుతానికి దాన్ని వదిలేద్దాం. దానికి బదులుగా, ఈ సాయంత్రం అంకితభావంతో ఇక్కడితో ముగిద్దాం. మనం ఆలోచిస్తాం: మనకు ఏది అర్ధం అయ్యినా, దాని నుంచి ఏ పాజిటివ్ శక్తి వచ్చినా, అది ఇంకా లోతుగా వెళ్లి, బాగా బలపడి, అందరికీ మేలు చేసే జ్ఞానోదయాన్ని చేరుకోవడానికి ఒక కారణంలా పని చెయ్యాలి అని.