ការអនុវត្តសីលធម៌ និងគុណតម្លៃក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ត្រូវបានគេហៅថា "ក្រមសីលធម៌អនុវត្ត" ។ ពាក្យទំនើបសម្រាប់ចំនុចនេះអាចជា "ការអប់រំជីវិត" ដែលផ្តល់នូវដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាប្រឈមទ្វេរនៃទាំងការមិនសប្បាយចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន និងភាពចលាចលក្នុងសង្គម។ នៅកម្រិតបុគ្គល វាជួយមនុស្សម្នាក់ឱ្យយល់អំពីជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ ខណៈដែលនៅកម្រិតសង្គម វាជួយឱ្យមនុស្សម្នាក់រៀនពីរបៀបបង្កើតទំនាក់ទំនងវិជ្ជមានជាមួយអ្នកដទៃដែលចាំបាច់សម្រាប់វឌ្ឍនភាព និងការអភិវឌ្ឍន៍។ សីលធម៌សកលមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់។
តើយើងទទួលបានក្រមសីលធម៌បែបនេះពីណា? យើងអាចយកវាមកពីប្រភពខាងលោកិយ ដូចជា អារីស្តូត ឬអ្នកដឹកនាំដូចជា John F. Kennedy ដែលបាននិយាយថា “កុំសួរថាប្រទេសរបស់អ្នកអាចធ្វើអ្វីបានសម្រាប់អ្នក ប៉ុន្តែអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានសម្រាប់ប្រទេសរបស់អ្នក”។ យើងក៏អាចទទួលយកពីសាសនាបានដែរ។ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះអាចប្រកែកថាសាសនាគ្រាន់តែបែងចែកមនុស្ស យើងគួរកត់សំគាល់ថាសាសនាមានទិដ្ឋភាពពីរគឺ៖ ទ្រឹស្ដីដែលខុសពីសាសនាមួយទៅសាសនាមួយ និងប្រព័ន្ធសីលធម៌ដែលជារឿងធម្មតាសម្រាប់សាសនាទាំងអស់។ ដោយសារយើងទទួលបានគោលការណ៍នៃជីវិតរបស់យើងពីពួកគេទាំងអស់នោះ ខ្ញុំចង់បន្ថែមថា សាសនាក៏ដើរតួនាទីក្នុងការបង្កើតក្រមសីលធម៌អនុវត្តជាសកលផងដែរ។
នៅមជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីសន្តិភាព និងខាងវិញ្ញាណ ដែលបង្កើតឡើងដោយ Maulana Wahiduddin Khan យើងបានបង្កើតគំរូជាក់ស្តែងសម្រាប់ក្រមសីលធម៌អនុវត្តដែល Maulana បានដំណើរការថ្នាក់រៀនអស់រយៈពេលដប់ប្រាំពីរឆ្នាំចុងក្រោយនៅចុងសប្តាហ៍។ យើងបានរៀបចំអ្នកអប់រំជីវិតរាប់ពាន់នាក់ ដែលដំបូងគេអនុវត្តគោលការណ៍ចំពោះខ្លួនគេ ហើយបន្ទាប់មកបានចេញទៅប្រាប់អ្នកដទៃអំពីពួកគេ នោះជាអ្វីដែលគ្រូត្រូវធ្វើ។ ពួកគេត្រូវអនុវត្តគោលការណ៍ចំពោះខ្លួនគេជាមុនសិន ហើយបន្តធ្វើទៀតដែលជាដំណើរការពេញមួយជីវិត។ យើងចាប់ផ្ដើម ហើយបន្ទាប់មកនៅពេលដែលយើងធ្វើតាម យើងក៏ជួយសិស្សឲ្យអនុវត្តគោលការណ៍ដូចគ្នាដែរ។
អ្វីដែលយើងបង្កើតគឺជាដំណោះស្រាយ។ ខ្ញុំបានធ្វើការស្រាវជ្រាវអំពីរបៀបបង្កើតសន្តិភាពក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន ហើយខ្ញុំបានដឹងថាបុគ្គលត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរទៅរកវប្បធម៌សន្តិភាព។ ពេលមានរឿងនេះកើតឡើង ពួកគេក្លាយទៅជាមានការអភិវឌ្ឍបញ្ញា សន្តិភាពខ្លួនឯង និងជាអ្នកចូលរួមចំណែកដល់សន្តិភាព វឌ្ឍនភាព និងការអភិវឌ្ឍក្នុងសង្គម។ វានឹងអភិវឌ្ឍប្រទេសនៅទូទាំងអន្តរជាតិ។
មកទល់ពេលនេះ យើងបានបង្កើតកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍បុគ្គលិកលក្ខណៈ ដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែកគោលការណ៍សំខាន់ៗចំនួនបី។ គោលការណ៍ទាំងនេះត្រូវបានទាញចេញពីទាំងសីលធម៌ខាងលោកិយ និងសាសនា៖
១. អាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន
ទីមួយគឺអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន ឬផ្នត់គំនិតវិជ្ជមាន។ មានរឿងមួយដែលបុរសពីរនាក់នៅក្នុងគុកសម្លឹងមើលពីបង្អួចរបស់ពួកគេពីក្រោយបារ។ ម្នាក់ឃើញតែភក់ ចំណែកម្នាក់ទៀតឃើញផ្កាយ។ នេះមានន័យថា ខណៈពេលដែលមនុស្សផ្សេងគ្នាអាចស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចគ្នា យើងខ្លួនឯងអាចជ្រើសរើសអវិជ្ជមាន និងមើលឃើញតែភក់ ឬយើងអាចជ្រើសរើសមើលឃើញឱកាសដែលស្ថានភាពនោះបង្ហាញ។ ទស្សនៈកាន់តែច្រើនដែលយើងអភិវឌ្ឍជួយយើងឱ្យមើលឃើញឱកាស។
២. អាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន
ទីពីរគឺអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន។ នៅក្នុងសាសនាទាំងអស់មានច្បាប់មាសនៃក្រមសីលធម៌។ នៅក្នុងសាសនាគ្រឹស្ត មានពាក្យថា "ធ្វើចំពោះអ្នកដ៏ទៃ ដូចអ្នកចង់ឱ្យគេធ្វើចំពោះអ្នក"។ មានន័យថាយើងដឹងច្បាស់ពីអាកប្បកិរិយាបែបណាដែលយើងរំពឹងពីអ្នកដទៃ។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវបានគេបង្រៀនពីច្បាប់សីលធម៌ច្រើនពេកទេ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែឲ្យប្រព្រឹត្តដូចយើងចង់ឲ្យអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តចំពោះយើង។ យើងចាប់ផ្ដើមឲ្យអ្នកដទៃ ហើយយើងដឹងថាក្នុងការឲ្យយើងក៏ទទួលដែរ។ យើងទទួលបានសិទ្ធិរបស់យើង មនុស្សធម៌របស់យើង - អ្វីគ្រប់យ៉ាង។
៣.សន្តិភាព និងអហិង្សា
ខ្លឹមសារនៃសីលធម៍ទាំងអស់ តាមការស្រាវជ្រាវរបស់ខ្ញុំ អាចត្រូវបានរុំព័ទ្ធដោយសន្តិភាព។ នេះគឺជាឆ័ត្រនៃគោលការណ៍ជីវិតវិជ្ជមានទាំងអស់ ដូចជាការជូនពរ ការគោរព ការអភ័យទោស។ ធ្វើបែបនេះ អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចមកក្រោមឆ័ត្រសន្តិភាព និងអហិង្សា។ នៅពេលដែលយើងប្រើគោលការណ៍ទាំងនេះ ហើយអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង យើងមិនត្រឹមតែរីកចម្រើន និងអភិវឌ្ឍខ្លួនយើងប៉ុណ្ណោះទេ យើងក៏ជួយឱ្យក្លាយជាអ្នករួមចំណែកនៃវឌ្ឍនភាពក្នុងសង្គមផងដែរ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាមានប្រយោជន៍ ប្រសិនបើគ្រូបង្រៀន រួមជាមួយនឹងសិស្ស អនុវត្តន៍តាមកម្មវិធីបែបនេះ។ មហាវិទ្យាល័យ Ramanujan បានផ្តល់ឱ្យយើងនូវឱកាសមួយរួចហើយដើម្បីយកម៉ូឌុលទាំងនេះទៅអោយគ្រូបង្រៀន និងសិស្សរបស់ពួកគេ ដែលទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំង។ ដើម្បីទទួលយកវាបន្ថែមទៀត មជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីសន្តិភាព និងខាងវិញ្ញាណបានបង្កើតវគ្គសិក្សាសម្រាប់សាលារៀន ដូចជាវគ្គសិក្សា "យើង ការរស់នៅ" របស់យើង ដែលមានសៀវភៅវគ្គសិក្សា សម្ភារៈស្រាវជ្រាវ និងសម្ភារៈគ្រូបង្រៀនសម្រាប់ថ្នាក់ទី 1-12 ។ សម្រាប់មហាវិទ្យាល័យ និងបរិវេណសាលា យើងបានបង្កើតវគ្គសិក្សា "វប្បធម៌សន្តិភាព" ដែលយើងសង្ឃឹមថានឹងណែនាំដល់មហាវិទ្យាល័យ Ramanujan ។ សម្រាប់បុគ្គល និងសាជីវកម្មក្រៅសាកលវិទ្យាល័យ យើងកំពុងបង្កើត "កម្មវិធីជីវិតល្អ"។ តាមរយៈកម្មវិធីទាំងនេះ យើងចង់នាំវាទៅកាន់ពិភពលោក។ យើងបានបង្កើតមជ្ឈមណ្ឌលទូទាំងប្រទេសឥណ្ឌា។ ជាអន្តរជាតិ យើងបានចាត់ចែងតាមអ៊ីនធឺណិត ដូច្នេះមជ្ឈមណ្ឌលរបស់យើង និងអ្នកអប់រំជីវិតនៅទីនោះអាចទទួលយកវាបន្ថែមទៀត។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាវាជាជំហានតូចមួយឆ្ពោះទៅរកការអភិវឌ្ឍន៍អ្នកអប់រំជីវិត ឬអ្នកសីលធម៌។ តាមរបៀបនេះ យើងអាចក្លាយជាអ្នកអភិវឌ្ឍបញ្ញាដោយខ្លួនឯង ហើយក្លាយជាអ្នករួមចំណែកនៃវឌ្ឍនភាព និងការអភិវឌ្ឍន៍។