Tak wielu ludzi i zwierząt cierpi każdego dnia. Jest wiele sposobów pomagania im, lecz zależy to od rozpoznania ich położenia i znajomości najlepszego sposobu pomocy. Bycie współczującym i wprawnym nie wystarcza – musimy również umieć hojnie obdarzać swoim czasem i posiadać dyscyplinę, cierpliwość, wytrwałość, koncentrację i mądrość. Oto jedenaście sposobów pomagania innym. One nie tylko przynoszą korzyść tym, którzy są w potrzebie, lecz również pomagają nam wyłamać się z naszej skorupy samotności i uczynić nasze życie znaczącym:
1. Dbajmy o tych, którzy cierpią
Musimy troszczyć się o tych, którzy są chorzy, upośledzeni lub w bólu. Jeśli widzimy kogoś zmagającego się z ciężkim ładunkiem lub trudnym zadaniem, wkraczamy i bierzemy na siebie część tego brzemienia.
2. Prowadźmy tych, którzy nie wiedzą, jak sobie pomóc
Tym, którzy mają wewnętrzny zamęt na temat tego, co robić w trudnych sytuacjach, oferujemy radę, jeśli o nią proszą, lub co najmniej wysłuchujemy ich. Jeśli w pokoju ugrzązł pies lub kot, otwieramy drzwi, żeby go wypuścić. Stosujemy tę wskazówkę nawet jeśli o szybę w pokoju tłucze się mucha. Mucha nie chce być w naszym pokoju; chce wylecieć na zewnątrz, tak więc otwieramy okno, by dać jej uciec.
3. Odpłacajmy za dobroć tym, którzy nam pomogli.
Jest ważne, byśmy doceniali całą tę pracę, jaką wykonują inni, by świat działał, i starali się pomagać tym – tak jak swoim rodzicom – którzy bardzo dużo dla nas uczynili. Winno się to robić ze szczerej wdzięczności, a nie tylko z poczucia winy czy obowiązku.
4. Pocieszajmy i chrońmy tych, którzy są pełni lęku
Powinniśmy starać się pocieszać ludzi i zwierzęta doznających lęku. Jeśli ktoś musi udać się w jakieś niebezpieczne miejsce, gdzie mogłaby spotkać go jakaś krzywda, ofiarujemy mu towarzystwo i ochronę. Uchodźcom, którzy uciekli z okoliczności pełnych przemocy, oferujemy bezpieczeństwo i pomagamy się osiedlić. Tym, którzy doznali urazów wojennych lub jakiejś formy wykorzystania, specjalnie potrzeba naszego zrozumienia i pomocy w zagojeniu emocjonalnych ran.
5. Dajmy ukojenie przytłoczonym zgryzotą
Kiedy ludzie rozpaczają z powodu rozwodu lub śmierci ukochanej osoby, staramy się ukoić ich w sposób pełen współczucia. Nigdy nie powinniśmy traktować ich z politowaniem, myśląc: „Och, ty biedaczku”, lecz powinniśmy stawiać się w ich położeniu i dzielić ich ból.
6. Dawać materialną pomoc biednym
Dobrze jest dawać datki organizacjom charytatywnym, lecz równie ważne dawać je żebrakom, jakich widzimy na ulicach. Musimy przezwyciężyć wszelką powściągliwość, jaką możemy odczuwać, szczególnie gdy bezdomni żebracy wydają się brudni i odrażający i nie chcemy nawet na nich popatrzeć, a cóż dopiero uśmiechnąć się i potraktować z szacunkiem. Wyobraźmy sobie, że ta osoba żyjąca na ulicy to była nasza matka lub nasz syn: jakże moglibyśmy z nieczułym sercem minąć ich, jakby byli kawałkiem cuchnącego śmiecia?
7. Przedstawiajmy Dharmę tym, którzy są do nas przywiązani
Musimy również starać się pomóc tym, którzy lubią przebywać wokół nas przez cały czas. Nie chcemy uzależniać ich od siebie, lecz jeśli mają z nami bardzo silny związek, możemy pomóc im, poprzez nauczenie ich podstawowych metod buddyjskich osiągania szczęśliwości i pomagania innym, lecz jedynie wtedy, kiedy wykazują zainteresowanie. Tu nie chodzi o nawracanie ludzi na jakąś religię, lecz dostarczanie ogólnej pomocy i porady. W ten sposób możemy uczynić nasz związek z nimi pełnym znaczenia.
8. Pomagajmy innym zgodnie z ich życzeniem
Powinniśmy starać się pomagać innym w sposób im odpowiadający. Jeśli ktoś prosi, żeby nauczyć go czegoś, to nawet jeśli to nie jest nasze ulubione zajęcie, jeśli jest to coś odpowiedniego dla tej osoby i możemy to zrobić, powinniśmy postarać się jak najlepiej. To tak jak kiedy wychodzimy do restauracji z przyjaciółmi i jest nieuprzejme i egoistyczne zawsze upierać się, żeby iść gdzieś i zamawiać takie jedzenie, jakie właśnie nam pasuje. Czasem możemy również przystać na cudze gusty. Jak w związku, potrzebujemy kompromisu pomiędzy naszymi pragnieniami a pragnieniami drugiej osoby. Nie musi zawsze być tak, jak my chcemy i to, czego my chcemy.
9. Dodawajmy otuchy wiodącym prawe życie
Możemy pomóc wychwalając tych, którzy wiodą prawe życie – ludzi postępujących pozytywną ścieżką i wykonujących dobrą pracę – uważając przy tym, żeby nie wpędzać ich w arogancję. Jest to szczególnie istotne, kiedy mamy do czynienia z osobami o niskiej samoocenie. W przypadku osób, które mają dobre cechy, ale są już zarozumiałe, możemy chwalić je przed innymi, lecz nie w ich obecności. Nadal zachęcamy te osoby do wykorzystywania swoich możliwości z pożytkiem dla innych, lecz również pomagamy im zmniejszyć swoją dumę, poprzez wytykanie im pomyłek, jakie popełniają.
10. Nauczajmy konstruktywnego postępowania tych, którzy prowadzą destrukcyjne życie
Jeśli napotykamy ludzi prowadzących bardzo destrukcyjne, negatywne życie, nie powinniśmy nigdy tylko ich odpychać, odrzucać czy potępiać. Zamiast osądzać ludzi, powinniśmy spróbować pokazać sposoby na przezwyciężenie negatywnego postępowania, jeśli są otwarci na zmianę.
11. Użyjmy dowolnych nadzwyczajnych zdolności, kiedy wszystko inne zawodzi
Niektórzy z nas mają zdolności wykraczające poza normalne. Możemy być biegli w sztukach walki, lecz nie popisywać się przed innymi. Nie mniej jednak, jeśli widzimy, że kogoś zaatakowano, powinniśmy użyć swoich zdolności dla obezwładnienia napastnika, jeśli nie ma innego sposobu na powstrzymanie go.
Aby włączyć napisy, proszę kliknąć na ikonę „Napisy” w prawym dolnym rogu ekranu. Aby zmienić język napisów, proszę kliknąć na ikonę „Ustawienia”, następnie kliknąć „Napisy” i wybrać preferowany przez siebie język.
Jest tak wiele sposobów pomagania innym. Umiejętność polega na tym, by nie tylko wiedzieć, jak pomóc i komu pomóc w dany sposób, lecz również kiedy ofiarować taką pomoc, a kiedy stać z boku, by inni mogli nauczyć się pomagać sobie sami. Ci, którzy wyraźnie cierpią, czy to fizycznie, czy psychicznie, potrzebują naszej natychmiastowej troski. Pomoc jednak wymaga właściwej miary – nie może jej być za wiele ani nie za mało. Musimy pomóc nieszczęśliwej osobie stanąć z powrotem na nogi, lecz chyba najlepszą długofalową pomocą jest zapewnienie innym warunków i narzędzi, by mogli iść dalej i zadbać o siebie sami.