நாம் வசிப்பது பெருநகரங்களோ, சிறிய நகரமோ அல்லது நாட்டுப்புறமோ, நம்முடைய நவீன உலகில் நாம் அனைவரும் பிரச்னைகளைச் சந்திக்கிறோம். பெரும்பாலானவர்கள் அதனை “அழுத்தம்” என்ற வார்த்தைக்குள் ஒன்று சேர்த்துவிடுகின்றனர். நாம் அதிகமாக விரும்புகிறோம், அந்த அதிகமானது உடனடியாகக் கிடைக்கக் கூடியதாக மாறினால் – தகவல், படங்கள், தொலைக்காட்சி நிலையங்கள், இசை, சமூக ஊடகங்கள், உடனடி தகவல்கள், ஆன்லைன் பொருட்கள், உள்ளிட்ட மேலும் பல. மேல்பரப்பில் பார்த்தால் அவை நம்முடைய வாழ்வை மேம்படுத்துவதாகத் தோன்றலாம், ஆனால் அவை நம்மை மேலும் கடினமானதாகவும் அழுத்தத்திற்கும் ஆளாக்குகின்றன, குறிப்பாக அதிகமான வாய்ப்புகள் இருக்கும் போது. செய்திகள், மின்னஞ்சல் அல்லது உடனடி தகவல் போன்ற எதையும் நாம் விட்டுவிட விரும்பவில்லை. எதையாவது விட்டுவிடுவோமோ என்று நாம் அஞ்சுகிறோம். தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி எதையாவது தேர்வு செய்து பார்த்தாலும் கூட, நாம் பார்க்காமல் விட்ட வேறு எதாவது சிறந்த நிகழ்ச்சி இருக்கிறதா என்று நிரம்பிய சந்தேகத்துடனேயே இருக்கிறோம்.
நாம் சமூகத்திற்கு, நண்பர்கள் குழுவிற்குச் சொந்தமாக இருக்க விரும்புகிறோம்; சமூக ஊடகங்களில் நாம் எதை பதிவிடுகிறோமோ அதற்கு "லைக்ஸ்" வேண்டும், அதனால் நாம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாக உணர்கிறோம். நாம் அமைதியாக இருப்பதில்லை, எத்தனை “லைக்குகள்” பெற்றோம் அல்லது இணையத்தில் எவ்வளவு தகவலைப் படித்தோம் என்பதில் நாம் எப்போதும் திருப்தியடைவதில்லை. நமக்கு மெசேஜ் வந்ததாக ஃபோன் குறிப்பிடும் போதோ, அல்லது அதிக லைக்குகளைப் பெற்றிருக்கிறதா என்று நாம் ஃபேஸ்புக் பக்கத்தைப் பார்க்கும்போதோ, அல்லது செய்திகளை விரும்புபவரா, புதிதாக ஏதாவது நடந்திருக்கிறதா என்று மீண்டும் ஒருமுறை செய்தியைப் பார்க்கும்போதும் நாம் உற்சாகமாக இருக்கிறோம். நாங்கள் எதையும் இழக்க விரும்பவில்லை, ஆனால் அது ஒருபோதும் திருப்தியடையாது, இன்னும் அதிகமாக வேண்டும் என்று விரும்புகிறோம்.
மறுபுறம், நம்மைச் சுற்றி இருக்கும் சூழ்நிலையால் நாம் அதிகம் உணர்கிறோம், சுரங்கப்பாதையில் பயணிக்கும் போது நம்முடைய செல்போனைப் பார்ப்பது, இசையை கேட்பது என்று கடக்கிறோம். நம்மைச் சுற்றி இருக்கும் யதார்த்தத்தை தவிர்க்க முயற்சித்து நம்முடைய தனிப்பட்ட மெய்நிகர் உலகிற்கு தாவுகிறோம். இது மாதிரியான தருணாங்களில் வலுக்கட்டாயமான பொழுது போக்கப்பட வேண்டும் என்றும் நாம் உணர்கிறோம். ஒருபுறம், நாம் அமைதி மற்றும் நிம்மதிக்காக ஏங்குகிறோம், மற்றொரு புறம் தகவல், இசை உள்ளிட்டவை இல்லாத வெற்றிடத்தை கண்டு நாம் பயப்படுகிறோம். வெளி உலக அழுத்தத்திலிருந்து விடுபட நாம் உறுதியாக இருக்கிறோம், எனவே அதைக் கைவிட்டு இணையத்தின் மெய்நிகர் உலகில் மூழ்கிப்போகிறோம். ஆனால் அங்கும் கூட, சமூக ஊடகங்களில் "நண்பர்கள்" என்று அழைக்கப்படுபவர்களின் ஒத்துழைப்பையும் ஒப்புதலையும் நாம் நாடுகிறோம், நாம் ஒருபோதும் பாதுகாப்பாக உணரவில்லை. ஆனால், அதற்காக மொபைல் சாதனங்களில் மூழ்கிப்போவது தீர்வாகுமா?
நாம் இந்த பழக்கத்தை வழக்கப்படுத்துவதிலும் அதன் ஆதாரங்களை அடையாளம் காண்பதிலும் சிக்கிக்கொண்டால் நாம் அனுபவிக்கும் மகிழ்ச்சியின்மையை நாம் அங்கீகரிக்க வேண்டும். இந்த துரதிர்ஷ்டத்திலிருந்து விடுபடுவதற்கான உறுதியை நாம் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும், அதன் மூலங்களிலிருந்து நம்மை விடுவிப்பதற்கான வழிமுறைகளை அறிந்து, அவை செயல்படும் என்பதில் நம்பிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும். ஆனால் நாம் இல்லாத ஒன்றை அதாவது பேய் போன்றவற்றை உணர நாம் விரும்பவில்லை; நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க விரும்புகிறோம். மகிழ்ச்சி என்பது மகிழ்ச்சியின்மை இல்லாதது மட்டுமல்ல; இது மகிழ்ச்சியின்மையிலிருந்து விடுபடும் நடுநிலை, உணர்ச்சியற்ற நிலைக்கு கூடுதலான ஒன்று.
நமது சொந்த மனமே மகிழ்ச்சியின்மையின் ஆதாரம்
நாம் அனுபவிக்கும் மகிழ்ச்சியின்மை, துன்பம் மற்றும் அழுத்தத்திற்கு வெளிப்புற பொருட்களும் சூழ்நிலைகளும் ஆதாரமல்ல; இல்லாவிட்டால் அதனை எதிர்கொள்ளும் ஒவ்வொருவரும் அவற்றை அதே விதத்தில் தான் அனுபவிப்பார்கள்.
நம்முடைய மகிழ்ச்சியின்மைக்கான மூல ஆதாரமானது நம்முடைய சொந்த மனம், அதன் மனப்பான்மைகள் மற்றும் உணர்ச்சிகளுடன் நவீன வாழ்வில் யதார்த்தங்களை குழப்பமான விதத்தில் நாம் கையாள்வதுமே ஆகும்.
பாதுகாப்பின்மை, பற்றுதல், வெறுப்பு, பயம் இது போன்ற இடையூறு விளைவிக்கும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் மனப்பான்மைகளால் உருவாக்கப்பட்ட சுய-அழிவு நடத்தைக்கான வலுவான பழக்கங்களை நாம் கொண்டிருக்கிறோம். அதிக மன அழுத்தம் மற்றும் பிரச்சனைகளை கொண்டு வரும் விதத்தில் செயல்படுவதற்கு அவை நம்மை வழிநடத்துகின்றன, இது ஒரு பின்னூட்ட வளையத்தைப் போல, நமது குழப்பமான உணர்ச்சிகளையும் அணுகுமுறைகளையும் மேலும் பலப்படுத்துகிறது.
குழப்பமான உணர்ச்சிகள் மற்றும் அணுகுமுறைகள் அறியாமை அடிப்படையிலானவை. ஒன்று நம் நடத்தையின் தாக்கம் நமக்குத் தெரியாது மற்றும் நாம் இருக்கும் சூழ்நிலைகளைப் பற்றி யதார்த்தமாக இல்லை, அல்லது அவற்றைப் பற்றிய தவறான புரிதலைக் கொண்டிருக்கிறோம். உதாரணமாக, அதிகமான “லைக்குகளை” பெறுவது நம்மை மேலும் பாதுகாப்பான உணர வைக்காது என்பது நமக்குத் தெரிவதில்லை; அதற்கு சற்றே நேர் எதிராக இருக்கும் என்று நாம் நினைக்கிறோம். இதுவே அதிக “லைக்குகள்” பெற வேண்டும் என்ற ஆசைக்கு ஏங்க வைக்கிறது, நாம் எவ்வளவு வைத்திருக்கிறோம் என்பதை தொடர்ந்து சரிபார்க்கும் பாதுகாப்பின்மை, மற்றும் ஒருபோதும் திருப்தியடையாத மற்றும் மன அமைதி கொண்டிருக்காத துன்பம். அல்லது மெய்நிகர் உலகின் கணினி விளையாட்டில் நம்மை மூழ்கடித்துக் கொள்வதால் வாழ்வில் எந்த பிரச்னைகள் வந்தாலும் அதனை எதிர்கொள்ள வேண்டியதில்லை அவை தள்ளிப்போய்விடும் என்று நாம் அப்பாவிதனமாக சிந்திக்கிறோம். இந்த அறியாமை மற்றும் அப்பாவித்தனம், மற்றும் அவர்கள் கொண்டு வரும் குழப்பமான உணர்ச்சிகள், இணைப்பு போன்ற, சுய அழிவு நடத்தை மற்றும் மனதை குழப்பும் நிலைகள் போன்ற எதிர்மறையான பழக்கங்களை வலுப்படுத்துகிறது.
இந்தக் குறைபாடுகளுடன் கையாள்வதற்கு, நாம் இருக்கும் சூழ்நிலைகளை பாகுபடுத்தும் விழிப்புணர்வு நமக்குத் தேவை. சூழ்நிலையை நாம் எதிர்கொள்ள வேண்டும், அதுவே யதார்த்தம்; நம்மால் மட்டுமே நம்மால் முடிந்த சிறந்தவற்றை செய்ய முடியும். நம்முடைய சூழலின் யதார்த்தம் மற்றும் நம்முடைய வரையரைகளின் யதார்த்தத்தை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும், அந்தச் சூழல் ஏதோ பயங்கரமான பேய் போன்றதாக முன்நிறுத்துவதை நிறுத்திக்கொண்டு நாம் சிறந்தவராக இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறோம் ஆனால் நாம் அவ்வாறு இல்லை என்று சிந்திக்கிறோம். யதார்த்தத்தை நாம் கையாள நினைவாற்றல் முழுவதையும் ஒருநிலைபடுத்தி இருக்க வேண்டும், அதனை குறைத்தோ அல்லது அதிகமாக மதிப்பிடாமல், நிஜத்தின் மீதான நம்முடைய கவனம் சிதறும் போது கண்டறிந்து எச்சரிக்க வேண்டும். இதனுடன் சுய- அழிவு பழக்கத்துடன் செயல்படுவதில் இருந்து வில நமக்கு சுய-ஒழுக்கம் தேவை.
சுய- ஒழுக்கத்தில் இருந்து நாம் தொடங்கினோம், சின்ன விஷயங்களுடன் தொடங்கியது. நாம் அழுத்தமாக உணர்ந்தாலோ, நம்முடைய கார்டிசால் அளவு (அழுத்த ஹார்மோன்) அதிகரித்தாலோ, நாம் சில சில நிம்மதியைத் தேடலாம், உதாரணமாக சிகரெட் அல்லது சமூக ஊடகத்தை சரிபார்த்தல் அல்லது இணையத்தில் சுவாரஷ்யமான ஏதோ ஒன்றைத் தேடுவது. இது நம்மை நன்றாக உணர வைக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்பின் உற்சாகத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் உணர்கிறோம், எனவே நமது டோபமைன் அளவு (வெகுமதியை எதிர்பார்க்கும் ஹார்மோன்) அதிகரிக்கிறது. ஆனால் சிகரெட் அல்லது இணையத்தை சரிபார்த்த பிறகும், அது திருப்தி அடையாது, அதனால் நாம் மீண்டும் மன அழுத்தத்திற்கு திரும்புகிறோம்.
சிகரெட் சிக்கலைத் தீர்க்கும், அல்லது "லைக்குகள்" சிக்கலைத் தீர்க்கும், அல்லது சமீபத்திய செய்திகளைப் படிப்பது சிக்கலைத் தீர்க்கும் என்ற நமது தவறான எண்ணத்தை நம்புவதன் தீமைகளை நாம் பாகுபடுத்த வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும் என்ற உறுதியை வளர்த்துக் கொள்ள முடியும். எனவே நாம் சிகரெட் பழக்கத்தை கைவிடுகிறோம், அல்லது நமது மின்னஞ்சல் மற்றும் செய்திகளைச் சரிபார்க்கும்போது அல்லது செய்திகள் அல்லது சமூக ஊடகங்களை எவ்வளவு அடிக்கடி சரிபார்க்கிறோம் என்பதைக் கட்டுப்படுத்துகிறோம். சிகரெட் வேண்டும் அல்லது இணையத்திற்குச் செல்ல வேண்டும் என்ற கட்டாயத் தூண்டுதல் எழும்போது நாம் செயல்பட மாட்டோம்; நாம் தவிர்க்கிறோம்.
உடல் பருமனைப் போக்க உணவு கட்டுப்பாட்டுப் பழக்க வழக்கங்களைப் பின்பற்றுவது போல், மனப் பருமனைப் போக்க தகவல் டயட்டைப் பின்பற்ற வேண்டும்.
நாம் உணவை உட்கொள்வதைக் கட்டுப்படுத்துவது போல, தகவல், செய்திகள், இசை மற்றும் பலவற்றை உட்கொள்வதைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
பழைய சுய-அழிவு பழக்கங்களைத் தவிர்ப்பது முதலில் கார்டிசல் அளவை நம்முடைய உடலில் அதிகரித்து அழுத்தத்துடனே இருக்கச் செய்யும், ஏனெனில் பழைய தீய பழக்கங்கள் மிக உறுதியானவை. அதாவது சிகரெட் அல்லது இணையதளம் அல்லது மொபைல் அல்லது இசைப் பழக்கங்களில் இருந்து விடுபடுவதைப் போன்றதாகும். ஆனால் திரும்பப் பெறுவதால் ஏற்படும் மன அழுத்தம் இறுதியில் மறைந்து, நிம்மதியான மன அமைதியை அனுபவிப்போம். எதிர்மறையான பழக்கங்களை நேர்மறையாக மாற்றினால் - நாம் அனைத்து மனிதகுலத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறோம், நாம் அனைவரும் ஒருவரை ஒருவர் சார்ந்து இருக்கிறோம், அதனால் நமது நலன் மற்ற அனைவரையும் சார்ந்துள்ளது - இது மற்றவர்களுடன் இணைந்த மற்றும் பிணைக்கப்பட்ட உணர்வின் தேவையை பூர்த்தி செய்யும். இணைய சமூக வலைதளம் உண்மையில் இவற்றை செய்யாது. எனவே நமது ஆக்ஸிடாஸின் அளவு (பிணைப்பு ஹார்மோன்) அதிகரிக்கிறது மற்றும் நாம் அதிக மகிழ்ச்சியையும் பாதுகாப்பான உணர்வையும் அனுபவிப்போம்.
சுய-அழிவு பழக்கங்களில் இருந்து நம்மை நாமே விடுவித்துக் கொள்ளுதல்
சுருக்கமாகச் சொன்னால், நாம் சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும் என்ற உறுதியை வளர்த்துக் கொண்டவுடன், பழைய எதிர்மறை பழக்கங்களிலிருந்து விடுபட, "மூன்று பயிற்சிகள்" என்று அழைக்கப்படும் சுய- ஒழுக்கம் மற்றும் பாரபட்சமான விழிப்புணர்வு ஆகியவற்றில் நம்மைப் பயிற்றுவிக்க வேண்டும். இந்த மூன்றும் ஒன்றாக வேலை செய்ய வேண்டும், ஆனால் அவற்றை சரியாக வளர்க்க, அவற்றைத் தடுக்கும் காரணிகளை நாம் அகற்ற வேண்டும்:
- வருத்தம் நமது சுய ஒழுக்கத்தைத் தடுக்கிறது. உதாரணமாக, இணையத்தை சரிபார்க்கவில்லையென்றாலோ அல்லது குறுந்தகவல்கள் அல்லது மின்னஞ்சலுக்கு உடனடியாக பதிலளிக்காவிட்டால் நாம் வருத்தப்படுகிறோம். நமது கணினி அல்லது மொபைலில் அறிவிப்பு அலாரம் அல்லது எச்சரிப்பானை அணைத்து வைத்துவிட்டு, குறிப்பிட்ட காலங்களில் மட்டும் சரிபார்த்து, அவற்றைப் படித்தவுடன் முக்கியமானவற்றுக்கு மட்டும் பதில் அளிப்பது பயனுள்ள உத்தி. நாம் ஓய்வாக இருக்கும்போதோ அல்லது செய்திகளுக்குப் பதிலளிப்பதற்காக நாளின் ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தை தவறாமல் ஒதுக்கி வைக்கும்போதோ மற்றவர்களை தொந்தவரவு செய்யாமல் இருக்கும் சுய ஒழுக்கம் நமக்குத் தேவை.
- தூக்கம், மனச் சோர்வு மற்றும் கற்பனையில் மிதத்தல் நம்து மன ஒருநிலைப்பாட்டை சீர்குலைக்கிறது. இவற்றில் ஏதேனும் இருந்தால், நாம் செய்திகளை தொடர்ந்து சரிபார்ப்பதைத் தவிர்ப்பது வாழ்க்கையை சிக்கலாக்குவதை குறைக்கும் என்ற உண்மையைப் பற்றிய நினைவாற்றலை இழக்கிறோம்.
- தீர்மானமற்ற அலைச்சல் நமது பாகுபடுத்தும் விழிப்புணர்வைத் தடுக்கிறது. குறிப்பிட்ட நேரத்தில் மட்டும் நமது செய்திகளைச் சரிபார்ப்பது சரியான முடிவாகது என்பதைப் பற்றி நம்முடைய மனம் முன்னும் பின்னுமாக அலைகிறது. சோதனை செய்வதைத் தவிர்ப்பது கடினமாகவும் மன அழுத்தமாகவும் இருப்பதால் இதுபோன்ற சந்தேகங்கள் எழுகின்றன. இந்த சந்தேகங்களை சமாளிக்க, நம் பழக்கங்களை மாற்றுவதன் நன்மைகளை நாம் நினைவுபடுத்த வேண்டும்.
நம் வாழ்க்கையை மகிழ்ச்சியாக மாற்றுவதற்கு நாம் பின்பற்றக்கூடிய பிற உத்திகளும் கூட இருக்கின்றன. உதாரணமாக, நாம் நெரிசலான சுரங்கப்பாதையில் இருக்கும்போது, எவ்வளவு அதிக கவனம் செலுத்தி நம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ள விரும்புகிறோமோ, அவ்வளவு அதிகமாக நம் மொபைல் ஃபோனுக்குள் மூழ்கி தப்பிக்க விரும்புகிறோம். இதனால் நமது ஆற்றல் பிழியப்பட்டு மேலும் பதட்டமாக உணர்கிறோம். நாம் நிம்மதியாக இல்லை, ஏனென்றால் நாம் ஆபத்தால் அச்சுறுத்தப்படுகிறோம். நாம் மொபைலில் விளையாடும் கேம் அல்லது ஐபாடில் கேட்கும் சத்தமான இசையில் நாம் மிகவும் மூழ்கிவிட்டாலும், நம்மைச் சுற்றி சுவர்களை அமைத்துக் கொண்டு, மற்றவர்கள் நம்மை தொந்தரவு செய்வதை விரும்பவில்லை, எனவே நாம் தற்காப்புடன் இருக்கிறோம். மறுபுறம், சுரங்கப்பாதையில் உள்ள மொத்த மக்கள் கூட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக நம்மைப் பார்த்து, அதே சூழ்நிலையில் இருக்கும் அனைவரிடமும் அக்கறையையும் இரக்கத்தையும் வளர்த்துக் கொண்டால், நம் இதயங்களும் மனங்களும் வெளிப்படையாக இருக்கும். நாம் ஆபத்தில் எச்சரிக்கையாக இருக்க முடியும், ஆனால் நம் மீது மட்டும் கவனம் செலுத்தும் சித்தப்பிரமை இல்லாமல் - அனைவரும் பாதுகாப்பாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் விரும்புகிறோம். இசை அல்லது விளையாட்டின் மூலம் அனைவரையும் மூழ்கடித்து, மற்றவர்களிடமிருந்து நம்மைத் தனிமைப்படுத்த முயற்சிக்க மாட்டோம். இத்தகைய தந்திரங்கள் நமது தனிமையைத்தான் அதிகரிக்கின்றன. நம்மைச் சுற்றியுள்ள அனைவரின் ஒரு பெரிய குழுவில் நாம் ஒரு பகுதியாக உணர்ந்தால், மந்தையிலுள்ள ஒரு மிருகத்தைப் போல நாம் மிகவும் பாதுகாப்பாக உணர்கிறோம். இருப்பினும், இந்த உத்தியை திறம்பட பயன்படுத்த, சுய ஒழுக்கம், ஒருநிலைப்படுத்துதல் மற்றும் பாகுபடுத்தும் விழிப்புணர்வு போன்ற இந்த மூன்று பயிற்சிகள் தேவை.
நாம் கடைப்பிடிக்கக்கூடிய மற்றொரு உத்தி என்னவென்றால், பணியில் இருந்து ஓய்வு தேவைப்படும்போது, அலைபேசி அல்லது மொபைலைப் பார்ப்பதற்குப் பதிலாக, முடிந்தால் எழுந்து நின்று அறையைச் சுற்றி நடக்கலாம். இன்டர்நெட் அல்லது ஃபோனை தவித்துவிட்டு, நடைக்கு கொஞ்சம் முக்கியத்துவம் கொடுக்கலாம்.
சுருக்கம்
சுதந்திரமாக இருக்க வேண்டும் என்ற உறுதியின் மூலம், தன்னைத்தானே அழித்துக்கொள்ளும் பழக்கவழக்கங்களில் இருந்து நமக்கு ஏற்படும் மன அழுத்தத்தைக் குறைக்க இந்த மூன்று பயிற்சிகளின் முறைகளைப் பயன்படுத்தினால், பணி, குடும்பம், பொருளாதாரச் சூழ்நிலை போன்ற அழுத்தங்களைச் சமாளிக்க அமைதியான மனநிலையில் இருப்போம். தகவலுக்கு அடிமையாதல் மற்றும் இணையம், சமூக ஊடகங்கள், இசை மற்றும் பலவற்றில் இருந்து தப்பிக்கும் நவீன வாழ்க்கையின் சிக்கல்களைக் கையாள்வதில் இது மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். அதற்காக நாம் இணையத்தை பார்ப்பதையே விட்டுவிட வேண்டும் அல்லது மொபைலை தூக்கி எறிய வேண்டும் என்று அர்த்தமல்ல; மாறாக, அவற்றை எவ்வாறு பயனுள்ள மற்றும் ஆரோக்கியமான முறையில் பயன்படுத்துவது என்ற சிறந்த பழக்கங்களை நாம் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.