సోషల్ నెట్ వర్క్ లు మరియు టెక్స్ట్ మెసేజ్ యొక్క వ్యసనం

బౌద్ధమతం ఎప్పుడూ రెండు విపరీతాలను నివారించడం గురించి మాట్లాడుతుంది, వాటికి బదులుగా, మనం మధ్య మార్గాన్ని అనుసరించడం చాలా మంచిది. "నాకు" జరిగే ప్రతిదాన్ని ప్రపంచం మొత్తానికి చెప్పాలనే భావనతో ఒక పెద్ద విషయం చేయడం, ఎందుకంటే ప్రతి ఒక్కరూ నిజంగా దీనికి శ్రద్ధ వహిస్తారు. నిజానికి, ఈ ఉదయం అల్పాహారం కోసం నేను ఏమి తిన్నానో లేదా నాకు అది నచ్చిందో లేదా నచ్చలేదో ఎవరూ పట్టించుకోరు. కానీ, ఏదో ఒక విధంగా, ఇది నిజంగా ముఖ్యమైనది అని మనం ఇప్పటికీ అనుకుంటున్నాము. ఆ తర్వాత వాళ్ళు మన పోస్టులను లైక్ చేస్తారు. కానీ ఈరోజు ఉదయం టిఫిన్ కోసం నేను తిన్న దాన్ని ఎంత మంది పట్టించుకుంటారు? ఇది దేన్ని రుజువు చేస్తుంది? ఇది ఆలోచించాల్సిన మంచి ఆసక్తికరమైన విషయం.

ప్రజలకు నిజ జీవిత సంభాషణలు తక్కువగా ఉండవచ్చు మరియు ఇతరులతో వాటిని పంచుకోవాలని కోరుకుంటారు. అవును, ఒంటరితనం యొక్క భావన ఉంటుందని నేను అనుకుంటున్నాను. కానీ ఒక విధంగా, ఇది మిమ్మల్ని ఇంకా వేరు చేస్తుంది ఎందుకంటే ఇతరులతో నిజమైన పరస్పర చర్యలను కలిగి ఉండటానికి బదులుగా, మీరు మీ కంప్యూటర్ లేదా సెల్‌ఫోన్లో ఎక్కువ రక్షిత వాతావరణం అని మీరు భావించే దానిలో చేస్తున్నారు.

నేను నిజంగా సూచించేది ఏమిటంటే, మనం ఎలా భావిస్తామో దాన్ని ఇతరులతో పంచుకోవాలని మనం ఎందుకు అనుకుంటాము. ఒకవైపు అందరూ పట్టించుకుంటారని, బ్రేక్ ఫాస్ట్ కోసం మనం ఏం తిన్నామో, మనకు అది నచ్చిందో లేదో ఇతరులకు తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఎంతైనా ఉందని భావిస్తుంటాం. ఇది ఒక వెర్రి విషయం, కానీ ఇప్పటికీ, దానికి కావలసిన మంది ఆ పోస్ట్ ను లైక్ చేయకపోతే, మనం నిరాశ చెందుతాము. మనం దానిని చాలా ముఖ్యమైనదిగా పరిగణిస్తాము - "నేను," నేను ఏమి చేస్తున్నాను, నేను ఏమి అనుభూతి చెందుతున్నాను - మరియు ముఖ్యంగా ఇతరులు దాని గురించి ఏమనుకుంటున్నారు అని. ఆత్మవిశ్వాసంతో ఉండి జీవితాన్ని కొనసాగించడానికి బదులుగా, మనం దాన్ని పూర్తి ప్రపంచానికి షేర్ చెయ్యాలనుకుంటున్నాము, మనం చాలా ముఖ్యం, వాళ్ళు మన మెసేజ్ ని చదవడానికి అన్నిటినీ వదులుకుంటారు అని అనుకుంటాం. ఇది మన ప్రాముఖ్యతను అతిశయోక్తి చేసినట్టా? దీనికి తోడు, మనకు అభద్రత ఉంటుంది, ఇది చాలా ప్రశాంతమైన మానసిక స్థితి కాదు. అప్పుడు మనం ఏదైనా కోల్పోకుండా ఉండటానికి ఇతరులను ఎప్పుడూ చెక్ చేస్తూ ఉంటాం.

ఏదేమైనా, మనం నివారించాల్సిన రెండు విపరీతాలు మనమే ఎప్పుడూ అత్యంత ముఖ్యమైన విషయం అని ఆలోచించడం లేదా ప్రాథమికంగా మనం ఏమీ కాదని అనుకోవడం. ప్రతి ఒక్కరూ మనకు ఏమి అనిపిస్తుందో తెలుసుకోవాలి, వారు పట్టించుకుంటారో లేదో, లేదా మన భావాలను పూర్తిగా విస్మరిస్తాము అని.

మనం ఎవరితోనైనా సంబంధంలో ఉన్నా, దానిలో నిజంగా అసంతృప్తిగా ఉన్నామో లేదో చెప్పడం చాలా ముఖ్యం. మనం ఎలా ఫీలవుతున్నామో తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం వచ్చినప్పుడు ఇతరులకు చెప్పడం మంచిది, లోపల దాచుకోవడం కన్నా: "మీరు చెప్పింది నన్ను నిజంగా బాధించింది" అని. కానీ అతిగా అతిశయోక్తి చెయ్యని సమతుల్య పద్ధతిలో మనం దీన్ని చేయగలం, కానీ మనం దాన్ని ఖండించలేము. నిజానికి, మనం ఒక సంబంధం గురించి మాట్లాడుతుంటే, ఇద్దరు వ్యక్తులు ఉన్నప్పుడు అవతలి వ్యక్తి ఏమి అనుభూతి చెందుతున్నాడో కూడా ముఖ్యమే.

యాటిట్యూడ్ ట్రైనింగ్ గురించి మాట్లాడేటప్పుడు, ఇది నా వైఖరి మాత్రమే కాదు, అక్కడ ఉన్న ప్రతి ఒక్కరి వైఖరి కూడా. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, నా అభిప్రాయం ఒక్కటే సరైనది కాదు, కదా? ఇది కుటుంబ చికిత్సలో ఉపయోగించే ప్రధాన సూత్రాలలో ఒకటి, ఇక్కడ ప్రతి సభ్యుడు ఇంట్లో తాను అనుభవిస్తున్నదాన్ని సంబంధం కలిగి ఉంటాడు. కాబట్టి, తల్లిదండ్రులు ఒకరితో ఒకరు పోరాడితే, అది పిల్లలను ఎలా ప్రభావితం చేస్తుందో వాళ్ళు నేర్చుకుంటారు. లేకపోతే, అది వారికి తెలియకపోవచ్చు. కుటుంబంలో ఈ ఆకృతిలో జరుగుతున్నవి వారి స్వంత అభిప్రాయాలు మాత్రమే కాదు.

కాబట్టి, సాంప్రదాయిక యాటిట్యూడ్ ట్రైనింగ్ లేదా మనస్సు శిక్షణలో, మనం సాధారణంగా "సొంత అభివృద్ధి" అని పిలువబడే ఈ స్వీయ-ఆందోళనను అధిగమించడం మరియు ఇతరుల గురించి ఆలోచించడానికి మనల్ని మనం ఓపెన్ అవ్వడంపై ప్రధాన దృష్టి ఉంటుంది. ఇది చెయ్యడానికి కొన్ని మార్గాలను మనం ముందు చూశాము, అంటే ఒక వైపు మనల్ని మరియు మరొక వైపు ఇతరులను ఊహించుకోవడం మరియు "ఎవరు ముఖ్యం? అని చూడడం. నేను ఒక వ్యక్తిగా లేదా అందరితో కలిసి ఉన్నానా?" అని. మనం ట్రాఫిక్ యొక్క ఉదాహరణను ఉపయోగించాము, "నేను వెళ్లాల్సిన చోటులో ట్రాఫిక్ లో చిక్కుకున్న అందరి కంటే నేను ముఖ్యమా మరియు నేను ఇతరులందరి గురించి పట్టించుకోను?" అని ఆలోచించాలి.

ఇక్కడ ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే, ట్రాఫిక్లో చిక్కుకున్న ప్రతి ఒక్కరి గురించి ఆలోచించడానికి మనం ఓపెన్ అయినప్పుడు, అది నిజానికి వాస్తవికతపై ఆధారపడి ఉంటుంది. అందరూ ట్రాఫిక్ లో ఇరుక్కుపోయారనేది నిజం. మనం మాత్రమే చిక్కుకోలేదు కదా? కాబట్టి, మన ఆలోచనను మెరుగుపరుచుకోవడం గురించి మాట్లాడేటప్పుడు, మనం దాన్ని రియాలిటీ ఆధారంగా చేస్తున్నాము; రియాలిటీ ఏమిటో మనం చూస్తాము మరియు మన వైఖరి దానికి అనుగుణంగా ఉండాలి. నా స్నేహితుడొకడు, ఒక బౌద్ధమత గురువు, మీరు బౌద్ధమత విధానాన్ని "రియాలిటీ" అనే ఒకే పదంతో సంక్షిప్తీకరించవచ్చని చెప్పారు.

బౌద్ధమతం కొన్నిసార్లు ప్రదర్శించబడే విధానం వల్ల, ప్రజలు తరచుగా బౌద్ధ డిస్నీల్యాండ్ లాగా అద్భుతమైన ఊహలు మరియు ఆచారాలు ఉంటాయని అనుకుంటారు. కానీ నిజానికి బౌద్ధమతం యొక్క ప్రధాన ఉద్దేశం అది కాదు. ఆ విషయాలు ఉంటాయి, వాటిని కాదనలేము, కానీ అవి రియాలిటీకి అనుగుణంగా ఉండటానికి ప్రయత్నించే ఒక పద్ధతి. మీరు ఈ పద్ధతులను ఉపయోగించినప్పుడు, మీరు రియాలిటీ మరియు కల్పన మధ్య తేడాను మరియు ఊహను అర్థం చేసుకుంటారు.

మనం మనుషులం, కాబట్టి జంతువుల నుంచి మనల్ని వేరు చేసేది ఏమిటి? మనం ఎత్తి చూపగలిగేది చాలా ఉంటుంది, కానీ ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటంటే, మనకు తెలివితేటలు మరియు ఊహా శక్తి ఉంటుంది. మనం ఈ రెండింటిని ఉపయోగించడం నేర్చుకోవచ్చు. మీకు ఒకరిపై లైంగిక కోరిక ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు ఇది చాలా ఇబ్బంది పెడుతుంది. కాబట్టి మన తెలివితేటలు, ఊహా శక్తి రెండింటిని ఉపయోగించి దీన్ని మార్చవచ్చు.

గొప్ప భారతీయ బౌద్ధ గురువు ఆర్యదేవుడు తన 400 శ్లోకాల గ్రంథంలో ఇలా వ్రాశాడు (శ్లోకం. కాటుహస్తక-శాస్త్ర-కరికా) (III.4):

ఎవరైనా ఇంకెవరైనా ఆకర్షణీయంగా కనిపించి, వారి పట్ల వ్యామోహం పెంచుకుని వారి అందానికి ముగ్దులైపోతారు. కానీ కుక్కలలో కూడా ఇది సర్వసాధారణం కాబట్టి, ఓ నీరసమైన చమత్కారం ఉన్న వ్యక్తి, నువ్వు ఎందుకు నీ జాతితో అంతగా అనుబంధాన్ని పెంచుకున్నావు?

మరో మాటలో చెప్పాలంటే, కుక్క లేదా పంది తన లైంగిక భాగస్వామిని అంత ఆకర్షణీయంగా కనిపెడితే, మనలో ప్రత్యేకత ఏముంది? లైంగిక ఆకర్షణ యొక్క లక్షణం పూర్తిగా మనస్సు నుంచి వస్తుంది; ఇది ఆకర్షణ వస్తువులో అంతర్లీనంగా ఉన్న విషయం కాదు. లేకపోతే, పంది తన భాగస్వామిని నిజంగా అందంగా మరియు ఆకర్షణీయంగా కనిపెట్టింది మరియు పంది యొక్క భాగస్వామిని మనం ఆకర్షణీయంగా చూడాలా. ఆలోచిస్తే, ఇది సరైన విషయమే. మన ఊహతో, మనం చెప్పిన పందులను ఊహిస్తాము, మరియు అది అర్ధవంతంగా ఉండటానికి సహాయపడుతుంది. కాబట్టి, మనకు ఆకర్షణీయంగా కనిపించే వ్యక్తి గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు. ఈ వ్యక్తి నాకు ఆకర్షణీయంగా కనిపిస్తాడు; ఈ వ్యక్తి ఆ వ్యక్తిని ఆకర్షణీయంగా చూస్తాడు. ఇది ఒక రెస్టారెంట్లో లాగా ఉంటుంది: ఒక వ్యక్తి దీనిని మెనూ నుంచి కోరుకుంటాడు, మరియు ఒక వ్యక్తి దాన్ని కోరుకుంటాడు. అయితే ఏమిటి? ఇందులో ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు.

మీరు ఈ రకమైన ఆలోచనను విస్తరించగలిగినప్పుడు, ఇది చాలా ఆసక్తికరంగా మారుతుంది. ప్రతి ఒక్కరూ నాలాగే పనులు చెయ్యడానికి ఎందుకు ఇష్టపడాలి? నిజమే, ఈ ఆలోచన వెనుక ఆత్మాభిమానం ఉంటుంది: "నేను చేసే విధానం సరైనది." అప్పుడు మరొకరు తమ డెస్క్ లేదా కంప్యూటర్ ఫోల్డర్లను వేరే విధంగా ఆర్గనైజ్ చేసినప్పుడు మనకు చిరాకు వస్తుంది: "అది చాలా తప్పు!" లైంగిక ఆకర్షణకు అనేక విభిన్న వస్తువులు ఉన్నట్లే, పనులు చెయ్యడానికి అనేక మార్గాలు ఉన్నాయని అంగీకరించడం మంచిది.

సొంత ప్రేమను ఆపడం మరియు ఇతరుల గురించి ఆలోచించడం ప్రారంభించడానికి ప్రధాన ప్రాధాన్యత ఇచ్చే ఈ ఆలోచన శిక్షణ గురించి మనం చదివినప్పుడు లేదా విన్నప్పుడు, విశ్వంలోని ప్రతి ప్రాణికి ప్రయోజనం అందించడానికి మనం పనిచేస్తున్నామని ఆలోచించే పూర్తి స్థాయికి తీసుకెళ్లాల్సిన అవసరం లేదు. మనం ఇంతకు ముందు చెప్పినట్లు, "ఈ భూమ్మీద ఉన్న 700 కోట్ల మంది మనుషుల్లో నేను ఒకడిని, లెక్కలేనన్ని జంతువులు, కీటకాలు ఉన్నాయి. ప్రతి ఒక్కరూ సంతోషంగా, విచారంగా లేదా తటస్థంగా ఫీలవుతున్నారు, కాబట్టి నా గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు. ప్రతి ఒక్కరి సందర్భంలో మనం ఏమి అనుభూతి చెందుతున్నామో దాని గురించి ఆలోచిస్తాము, మరియు మన మనస్సు సాధారణ "నేను, నేను, నేను" కంటే చాలా ఓపెన్ గా ఉంటుంది. ఇది గ్లోబల్ వార్మింగ్ లాంటిది. ఇది ప్రతి ఒక్కరినీ ఎలా ప్రభావితం చేస్తుందో మీరు తెలుసుకోవాలి ఎందుకంటే ఇది ఒక వ్యక్తికి సంబంధించినది కాదు.

అయినప్పటికీ, ఒక ప్రయోజనకరమైన మార్పును అమలు చెయ్యడానికి, సొంత ఆదరణ నుంచి ఇతరులను ఆదరించడం వరకు మనం అంత దూరం వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు. మన స్వంత తక్షణ పరిసరాలను చూస్తూ మనం దీన్ని చెయ్యవచ్చు - "ఈ సంబంధంలో నేను మాత్రమే ఉండను", లేదా "ఈ కుటుంబంలో నేను మాత్రమే ఉండను." ఈ విధంగా, మనం నెమ్మదిగా పెద్ద గ్రూప్ గురించి ఆందోళన చెందుతాము. విశ్వంలోని ప్రతి ఒక్కరినీ మనం ఇంకా చేర్చలేక పోవచ్చు, కానీ ఈ రకమైన స్థాయిలో మనం ప్రారంభించవచ్చు, ఫేస్ బుక్ లైక్ ల యొక్క ఉపరితల స్థాయిలో మాత్రమే కాదు, ఇతరులతో వాస్తవ వ్యక్తిగత పరిచయాలలో కూడా.

అవును, ఇది పరిమితమే, ఎందుకంటే మన జీవితంలో మనం చెయ్యగలిగిన దానికంటే ఎక్కువ మందిని సోషల్ నెట్‌వర్క్ లో చేరుకోగలము. కానీ వర్చువల్ సోషల్ నెట్‌వర్క్ నిజమైన పరస్పర సంబంధం మరియు మిగతా సంబంధాలను భర్తీ చేసినప్పుడు, అప్పుడే సమస్యలు ప్రారంభమవుతాయి. మీరు ఎవరితోనైనా ఉండవచ్చు, కానీ నిజంగా అక్కడ కాదు, ఎందుకంటే మీరు ఇతరులకు మెసేజ్ లను పంపుతున్నారు. ఇది ఇప్పుడు ఒక సాధారణ దృగ్విషయం, టీనేజర్లలో మాత్రమే కాదు, చాలా నిర్లక్ష్యానికి గురైనట్లు నివేదించే పిల్లలలో కూడా, ఎందుకంటే వారి తల్లిదండ్రులు ఎప్పుడూ మెసేజ్ లను పంపుతున్నారు మరియు వాటిని పట్టించుకోవడం లేదు.

మనస్సు శిక్షణను అభ్యసించడానికి అనేక స్థాయిలు ఉన్నాయి. ఇందులో ఏ విధమైన అన్య దేశ అభ్యాసం అవసరం లేదు; మనకు కావలసిందల్లా మనకు నిజంగా అనిపించే విషయాల పరంగా మన స్వంత తెలివితేటలను ఉపయోగించడం. వాస్తవికమైన విషయం ఏమిటంటే, విశ్వంలో మనం మాత్రమే మనుషులం కాదు, మరియు మనం విశ్వంలో అత్యంత ముఖ్యమైన వ్యక్తి కూడా కాదు. ఈ విశ్వంలోని అనేక జీవులలో మనం ఒక భాగం, మనం ఇందులో భాగమే. ఇతరుల పరిస్థితులు మరియు భావాలను మరియు వారు విషయాలను అనుభవించే విధానాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించడానికి సహానుభూతి పరంగా మన ఊహను ఉపయోగించవచ్చు.

మన తెలివితేటలు మరియు ఊహాశక్తి మనం ఉపయోగించగల రెండు గొప్ప సాధనాలు. మన తెలివితేటలకు లాజిక్ తో శిక్షణ ఇస్తాం, ఊహల లాంటి విషయాలతో మన ఊహకు శిక్షణ ఇస్తాం, మన తెలివితేటలతో కంప్యూటర్ లాగా మారడానికి లేదా అన్ని రకాల అద్భుతమైన వివరాలను విజువలైజ్ చెయ్యడంలో బంగారు పతకం గెలుచుకోవడానికి కాదు, మన స్వంత జీవితంలో ఇబ్బందులు మరియు సమస్యలను అధిగమించడానికి వాడాలి. విస్తృత పరిధిలో, ఇతరులకు కూడా అదే విధంగా సహాయపడటానికి మనం దీన్ని వాడాలి. ప్రతి ఒక్కరికి జరిగిన ప్రతి విషయాన్ని, వారికి ప్రస్తుతం ఏమి జరుగుతోందో, భవిష్యత్తులో వారికి ఏమి జరగవచ్చు అనే విషయాలను అర్థం చేసుకోవడానికి మరియు సహానుభూతి చెందడానికి ఈ విస్తృతమైన పరిధిని కలిగి ఉండటం మంచిది. అందులో గొప్ప తెలివితేటలు, ఊహాశక్తి రెండూ కలిసి ఉంటాయి!

దీనిని మనం మన జీవితంలోకి వివిధ రకాలుగా తీసుకురావచ్చు. "ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు" అనే భావనను కలిగి ఉండటం చాలా సరళమైన స్థాయి, ఇది మంచి లేదా చెడు లేదా తటస్థంగా ఏమి జరిగినా, అది ప్రత్యేకంగా ఏమీ లేదని ఒక అవగాహనకు వస్తుంది. చరిత్ర అంతటా, కనీసం పురాతన గ్రీకుల నుంచి ఇప్పటి వరకు, ప్రతి ఒక్కరూ ఇలా చెబుతున్నారు, "ఇది అత్యంత చెత్త కాలం: యువ తరం పూర్తిగా క్షీణించింది మరియు భయంకరమైనది మరియు అవినీతిమయమైనది." కాలక్రమేణా సాహిత్యాన్ని గమనిస్తే అందరూ ఇలానే చెబుతున్నారు కానీ ఇది నిజం కాదు. జరుగుతున్న దాని గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు, నా గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు మరియు నేను అనుభూతి చెందుతున్న దాని గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు. ఇది నిరంతరం మారుతూనే ఉంటుంది, లెక్కలేనన్ని కారణాలు మరియు పరిస్థితులు ఒక దానితో ఒకటి ఇంటరాక్ట్ అవుతాయి. మన తెలివితేటలు, ఊహాశక్తిని ఉపయోగించి, మనతోనూ, ఇతరులతోనూ సహానుభూతి చెందడానికి వీలైనంత ప్రయోజనకరమైన రీతిలో వ్యవహరించాలి.

ఈ భూమ్మీద ఉన్న ఏడు బిలియన్లకు పైగా మానవులలో మనలో ప్రతి ఒక్కరూ ఇతరుల కంటే భిన్నంగా లేరు. మన సొంత అభివృద్ధి ఆలోచనను అధిగమించడానికి ప్రయత్నించినప్పుడు, మనకు మనమే రియాలిటీలోకి మారుతాము: ప్రతి ఒక్కరూ మనకు వ్యతిరేకంగా ఉండటం కంటే, మనమందరం కలిసి ఎలా ఉన్నామో తెలుసుకుంటాము. మన గురించి ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు, ఇది మన భావోద్వేగ శ్రేయస్సు మరియు ఇతరులతో మంచిగా కలిసి ఉండటానికి బాగా సహాయపడుతుంది.