ఎనిమిది ప్రాపంచిక ఆందోళనలు
మన మనస్సులోని అనుభవాలు, అనుభూతులతో పాటు, మన జీవితంలోని కంటెంట్ కూడా ఉంటుంది. ఇక్కడ కూడా అంతే. వీటన్నిటి గురించి పెద్ద సీన్ చెయ్యకుండా ఉండటానికి మనం ప్రయత్నించాలి. బౌద్ధమత బోధనలు జీవితంలోని ఎనిమిది తాత్కాలిక విషయాల లిస్ట్ ను చెబుతాయి - వాటిని "ఎనిమిది ప్రాపంచిక ఆందోళనలు" లేదా "ఎనిమిది ప్రాపంచిక ధర్మాలు" అని పిలుస్తారు - ప్రతిదీ ఎప్పుడూ కదలికలో ఉంటుంది, మరియు ఎప్పుడూ మారుతుందనే ఒకే ఒక సూత్రాన్ని అనుసరిస్తుంది.
లాభాలు మరియు నష్టాలు
కొన్నిసార్లు మనకు లాభాలు, కొన్నిసార్లు మనకు నష్టాలు ఉంటాయి. ఆర్థికంగా, కొన్నిసార్లు మనం డబ్బు సంపాదిస్తాము మరియు కొన్నిసార్లు డబ్బును పోగొట్టుకుంటాము. కొన్నిసార్లు మనం ఏదైనా కొంటాం మరియు అది చాలా మంచిది (ఇది లాభం), కానీ కొన్నిసార్లు అది త్వరగా పాడయిపోతుంది (ఇది నష్టం). ఇక ఇందులో ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాల్సింది ఏమీ లేదు. ఇది పేకాట లేదా పిల్లలు ఆట లాంటిది; కొన్నిసార్లు మనం గెలుస్తాం, కొన్నిసార్లు ఓడిపోతాం. అయితే ఏమైంది? దీనిలో ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు.
నిజానికి ఓడిపోయాక "నేను గెలవాలనుకుంటున్నా" అని అరుస్తూ ఏడ్చే ఆ చిన్న పిల్లాడిలా ఉండకూడదని మనల్ని మనం గుర్తు చేసుకోవాలి. మీరు ఎప్పుడూ ఎందుకు గెలవాలి? ఎందుకంటే ఇది అందరూ నన్ను ఇష్టపడతారనే ఆశ లాంటిది. బౌద్ధమతంలో ఒక ఉపయోగకరమైన సామెత ఉంది, "ప్రతి ఒక్కరూ బుద్ధుడిని ఇష్టపడరు, కాబట్టి మన కోసం మనం ఏమి ఆశిస్తాము - ప్రతి ఒక్కరూ మనల్ని ఇష్టపడతారు అనా?" స్పష్టంగా అది అయితే కాదు. మన ఫేస్ బుక్ పేజీలో లైక్ బటన్ ను అందరూ ప్రెస్ చెయ్యరు. కొందరికి మనం అంటే ఇష్టం ఉండదు. అప్పుడు ఏమీ చెయ్యాలి? ఇది పూర్తిగా మామూలేనా?
ఇవన్నీ లాభనష్టాలే. మనం ఎవరితోనైనా రిలేషన్ షిప్ లోకి వెళ్లినప్పుడు, చివరికి అది ముగుస్తుంది. మనం ఇంతకు ముందు మన కిటికీ దగ్గర ఉండే అడవి పక్షి యొక్క ఉదాహరణను ఉపయోగించాము, అక్కడ అది కొద్ది సేపు ఉండటానికి వస్తుంది, కానీ అది ఫ్రీ కాబట్టి అక్కడి నుంచి ఎగిరిపోతుంది. రిలేషన్ షిప్ లోనూ అంతే. "నన్ను ఎప్పటికీ విడిచిపెట్టకు, నువ్వు లేకుండా నేను బతకలేను" అని మీరు చెప్పినా, మీరు జీవితాంతం వాళ్లతో కలిసి ఉన్నప్పటికీ, మీలో ఒకరు నిస్సందేహంగా వేరొకరి కంటే ముందే మరణిస్తారు. మనం ఒక స్నేహితుడిని పొందుతాము, ఒక స్నేహితుడిని కోల్పోతాము, దానిలో ప్రత్యేకత ఏమీ లేదు. జీవితం అలానే ఉంటుంది. ఆ స్నేహితుడు ఉన్నప్పుడు మనం సంతోషంగా ఉండలేమని మరియు వారిని కోల్పోయినప్పుడు విచారంగా ఉంటామని దీని అర్థం కాదు - ఏదీ "ఏమైనా" అనే వైఖరి లేదని భావించడం మరియు అక్కడ "ప్రత్యేకంగా ఏమీ లేదు" అని అనుకోవడం కాదు - కానీ మనం విపరీతాలకు వెళ్ళము మరియు దాని నుంచి పెద్ద సీన్ చేసుకోము.\
లాభనష్టాలకు మనల్ని మనం ఎలా స్పందిస్తాం అనేది ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది. నేను ఎప్పుడూ నన్ను ఒక ఉదాహరణగా చూస్తాను ఎందుకంటే నేను నా వెబ్సైట్ అంటే నాకు చాలా ఇష్టం; రోజంతా నేను దాని పని మీదే ఉంటాను. నిజానికి, మనకు ఒక స్టాటిస్టిక్ ప్రోగ్రామ్ ఉంది కాబట్టి ప్రతిరోజూ ఎంత మంది చదువుతున్నారో నాకు తెలుసు. ఒక రోజులో పెరుగుదల ఉంటే, అది నిజంగా చాలా మంచి విషయం, కానీ అది ఒక నిర్దిష్ట సంఖ్యకు చేరుకోకపోతే లేదా నేను అనుకున్నది జరగకపోతే, అది అంత మంచిది కాదు. కాబట్టి అది ఒక రకంగా లాభం, మరియు నష్టం.
ఒక రకంగా చెప్పాలంటే నాకు చాలా తక్కువ స్థాయిలో ఆనందం కలుగుతుంది. ఇది డ్రామా కాదు. కొన్ని వారాల క్రితం, మనం ఒకే రోజులో 6,000 విసిట్స్ కు చేరుకున్నాము, అది నిజంగా, "వావ్, 6,000, అది చాలా ఎక్కువే!" కానీ దాని నుంచి వచ్చే ఆనందం చాలా చిన్నది. ఇది పెద్ద విషయం కాదు ఎందుకంటే దాని వల్ల నిజంగా ఏమీ జరగలేదు. ఆ ఫీలింగ్, "బాగుంది. ఇప్పుడు ఏమిటి? కొత్తగా ఇంకేముంది?" ఆ తర్వాత రోజు అది 4,500 విసిట్స్ కి పడిపోయింది, "అయ్యో, ఈ రోజు ఎక్కువ మంది చూడలేదు" అని నేను కొంచెం నిరాశ చెందాను. కానీ అన్నివేళలా గణాంకాలను చూడాలనే సొంత-నిశ్చితాభిప్రాయం బాగా ముఖ్యమైనదిగా కనిపిస్తుంది. "నా" గురించి ఆలోచించడం చాలా సహజమైనది కాబట్టి ఇతర విషయాలలో నిమగ్నం కంటే ఆత్మ గురించి ఈ చింతన చాలా బలంగా ఉందని బౌద్ధమతం చెబుతుంది. తనను తాను చాలా అద్భుతంగానో, గొప్పవాడిగానో, మనల్ని ఎవరూ ప్రేమించడంగానో భావించాల్సిన అవసరం కూడా లేదు, కానీ ఈ అంతర్లీన ఆలోచన ఎప్పుడూ ఉంటుంది.
మీరందరూ మీ స్వంత ఉదాహరణల గురించి ఆలోచించవచ్చు, బహుశా ఫేస్ బుక్ లేదా టెక్స్ట్ మెసేజ్ లతో సంబంధాన్ని కలిగి ఉండవచ్చు. ఈ రోజు నాకు ఎన్ని మెసేజ్ లు వచ్చాయి? ఈ రోజు నా పోస్టులను ఎవరు లైక్ చేశారు? మనం ఫేస్ బుక్ ను ఎంత తరచుగా చెక్ చేస్తాము లేదా ఏదైనా వచ్చిందా అని మన జేబుల నుంచి ఫోన్లు తీస్తాము? ఇంతకుముందు, ఈ ఇంటర్నెట్ విషయాలు ఏవీ ఉండేవి కావు, కానీ ప్రజలు పోస్ట్ మ్యాన్ తో అలాంటి పనే చేశారు. "ఈ రోజు నాకోసం ఏమైనా ఉత్తరాలున్నాయా?" "అయ్యో, నన్ను ఎవరూ ఇష్టపడరు" అని ఉత్తరాలు రాలేదు అని అనుకుంటారు. లేదా కేవలం ప్రకటనలు మాత్రమే ఉండేవి, అవి మనకు నచ్చేవి కాదు. "ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు" అనే ఈ ఆలోచన భావోద్వేగ హెచ్చుతగ్గులను చాలా తక్కువ తీవ్రతరం చెయ్యడానికి సహాయపడుతుంది, ఎందుకంటే ఏమి జరుగుతుందో దాని గురించి మనకు ఎక్కువ భావోద్వేగ సమతుల్యత మరియు సమతూకం ఉంటుంది. ఇంకా కష్టమైన విషయం ఏమిటంటే, ఏమి వచ్చిందో అని ఎప్పుడూ చెక్ చేసి చూడాలనుకునే నిమగ్నతతో వ్యవహరించడం.
మన ఆలోచనలను మార్చుకోవడం ఒక నెమ్మది మరియు సుదీర్ఘమైన ప్రక్రియ. పరిస్థితులు త్వరగానే కాదు, క్రమంగా మారిపోతాయి. మిమ్మల్ని మీరు మరింత రియలిస్టిక్ గా చూడటం ప్రారంభించినప్పుడు చాలా ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది, అక్కడ మీరు, "నేను కంప్యూటర్ మరియు నా సెల్ ఫోన్ కు బానిసగా మారాను ఎందుకంటే నేను ఎప్పుడూ వాటిని చూడవలసి ఉంటుంది. నాకు ఎంత మంది స్పందిస్తున్నారో నేను ఎప్పుడూ చెక్ చేయాలి. నేనెందుకు బానిసను అయ్యాను?" అని అనుకుంటారు. సబ్ వేలో ఉన్న ప్రజలందరినీ చూడండి మరియు ఎంత మంది చేతిలో సెల్ఫోన్లు ఉంటాయి. ఎందుకని? "నేను దేనినీ మిస్ అవ్వడానికి ఇష్టపడను" అనే మనస్తత్వంతో సొంత-ప్రేమ మరియు అభద్రత ఉంటుంది. ఎందుకు? అసలు అంత ముఖ్యమైనది ఏముంది? కొన్ని విషయాలు ముఖ్యమైనవి కావచ్చు, ఏదీ ముఖ్యం కాదని మనం చెప్పడం లేదు, కానీ నిరంతరం టచ్లో ఉండటం, నిరంతరం ఆన్లైన్లో ఉండటం యొక్క ప్రాముఖ్యతను మనం అతిశయోక్తి చేస్తాము. దీన్ని మన భావోద్వేగాల సమతుల్యత పరంగా విశ్లేషించడం మంచిది.
కాబట్టి, కొన్నిసార్లు మనం గెలుస్తాము, కొన్నిసార్లు ఓడిపోతాము. ఇది ఒక సెట్.
విషయాలు బాగా జరుగుతున్నాయి మరియు విషయాలు సరిగ్గా జరగడం లేదు
రెండవ సెట్ ఏమిటంటే, కొన్నిసార్లు విషయాలు బాగా జరుగుతాయి, కొన్నిసార్లు అవి సరిగ్గా జరగవు. దీన్ని మనం అనేక స్థాయిలలో అర్థం చేసుకోవచ్చు, కానీ మళ్ళీ, ప్రతిస్పందన "ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు" అని ఉంటుంది. ఒక రోజు చాలా బాగా జరుగుతుంది, మరుసటి రోజు అడ్డంకులతో నిండి ఉంటుంది, ప్రజలు మనకు కష్ట సమయాన్ని ఇస్తారు అప్పుడు ప్రతిదీ తప్పుగా అనిపిస్తుంది. ఇది మామూలే. ఉదయం మన శక్తి ఎక్కువగా ఉంటుంది, మధ్యాహ్నం చాలా తక్కువగా ఉంటుంది. కొన్నిసార్లు మనం ఆరోగ్యంగా ఉంటాం, కొన్నిసార్లు మనకు జలుబు వస్తుంది. ఇందులో ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు.
ప్రశంసలు, విమర్శలు
తదుపరి సెట్ ప్రశంసలు మరియు విమర్శలకు సంబంధించినది. కొందరు మనల్ని ప్రశంసిస్తారు, మరికొందరు విమర్శిస్తారు. దీన్ని ఎలా ఎదుర్కోవాలి? అందరూ బుద్ధుడిని పూజించరు. కొంతమంది, ముఖ్యంగా అతని బంధువులు, చాలా విమర్శనాత్మకంగా ఉన్నారు. కాబట్టి అందరూ మనల్ని ప్రశంసిస్తారని మనం ఎందుకు ఆశించాలి?
నేను మళ్ళీ నా స్వంత ఉదాహరణను ఉపయోగిస్తాను. నా వెబ్ సైట్ గురించి నాకు చాలా ఇమెయిల్స్ వస్తాయి, మరియు చాలా మంది వెబ్ సైట్ తమకు ఎంత ఉపయోగకరంగా ఉందో చెప్పినప్పటికీ, అప్పుడప్పుడు విమర్శలు కూడా వస్తాయి. నిజానికి, ప్రశంసలతో వ్యవహరించడం సులభం; విమర్శలు మన మనస్సులను బాగా ఇబ్బంది పెట్టేస్తాయి.
పొగడ్తలతో, మనం చాలా గొప్పవాళ్లమో, దానికి వ్యతిరేకమో అనుకునే స్థాయికి వెళ్లకూడదు, "నేను దానికి అర్హుడిని కాదు. వాళ్లకు నిజంగా నేను తెలిస్తే వాళ్లు నన్ను ఇష్టపడరు. కానీ పొగడ్తలను చూడటం చాలా సులభం. విమర్శలు ఎందుకు అంత కష్టంగా ఉంటాయి? ఎందుకంటే మనల్ని మనం ప్రేమిస్తాం. యాటిట్యూడ్ ట్రైనింగ్ తో, మనం వారిని చూస్తాము, కాబట్టి మనం ఏమి చేశామో ఆలోచిస్తాము, అది వారి విమర్శలను మనకు పంపడానికి కారణమవుతుంది. మనం ఏదైనా సహాయం చెయ్యగలిగితే, అది కేవలం క్షమాపణ అయినప్పటికీ, "ఇది మీకు కష్టమైన సమయాన్ని ఇచ్చిందని నేను అంగీకరిస్తున్నాను. నన్ను క్షమించండి, అది నా ఉద్దేశం కాదు" అని నెమ్మదిగా మన దృష్టిని ఇతరులను ఆదరించడం వైపు మళ్లించవచ్చు.
ఇతరులతో మన సాధారణ, రోజువారీ పరస్పర పనులలో మనం దీన్ని చేయవచ్చు. కొన్నిసార్లు వాళ్ళు మనతో సంతోషంగా ఉంటారు మరియు కొన్నిసార్లు అలా ఉండరు. ప్రజలు మనతో సంతోషంగా ఉంటే, అది సులభమే. మన జీవితంలో కొంతమంది వ్యక్తులు ఉంటారు, వాళ్ళను ఎదుర్కోవడం కష్టం మరియు వాళ్ళు ఎప్పుడూ మనల్ని విమర్శిస్తారు లేదా మన పట్ల నెగెటివ్ గా ఉంటారు. వారి పట్ల మన వైఖరి ఏమిటి? మనం వారిని చాలా కష్టమైన, అసహ్యకరమైన వ్యక్తిగా గుర్తిస్తామా? లేక వారు చాలా అసంతృప్తిగా ఉన్నారని మనం గుర్తిస్తామా? మీ అందరి జీవితాల్లో ఇలాంటి వ్యక్తులు ఉన్నారని నేను ఖచ్చితంగా అనుకుంటున్నాను. వాళ్ళు మీకు కాల్ చేస్తారు లేదా కలుసుకుని భోజనం చెయ్యాలనుకుంటున్నారు మరియు ఇది 100% తమ గురించి మాట్లాడటం మరియు కంప్లయింట్ చెయ్యడం కోసమే అని మీకు తెలుసు. "అయ్యో, ఈ వ్యక్తి మళ్ళీ వచ్చాడా" అని మీరు అనుకోవచ్చు. కానీ మీరు ఎప్పుడూ బిజీగా ఉన్నారని అతనికి చెప్పలేరు!
వారితో ఉండటం మరియు వారి కంప్లైంట్ వినడం నాకు ఎంత చెడుగా అనిపించిందో ఆలోచించడం మన ప్రతిస్పందన అయితే, అప్పుడు మనం మన అభిప్రాయాన్ని మార్చవచ్చు: ఈ వ్యక్తి ఎప్పుడూ కంప్లైంట్ చేస్తున్నాడు ఎందుకంటే అతను చాలా దుఃఖంలో మరియు ఒంటరిగా కూడా ఉన్నాడు అని. సాధారణంగా కంప్లైంట్ చేసే వ్యక్తులతో ఉండటానికి ఎవరూ ఇష్టపడరు. కాబట్టి మనం వారితో కొంత సమయం గడపాల్సి వస్తే, మనం ఎక్కువ సానుభూతిని పెంపొందించుకోవచ్చు, మరియు ఇది అంత భయంకరమైన అనుభవం కాదు, ఎందుకంటే మనం వారి గురించే ఆలోచిస్తాము, "నా" గురించి కాకుండా.
మంచి వార్తలు మరియు చెడు వార్తలు వినడం
నాలుగో సెట్ లో మంచి, మరియు చెడు వార్తలు వింటున్నారు. ఇది మునుపటిలా ఉంటుంది: ప్రతిదీ ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటుంది. నిజానికి, నాలుగు సెట్లు ఒకదానికొకటి అతివ్యాప్తి చెందుతాయి మరియు "ప్రత్యేకమైనది ఏమీ లేదు" అనే సూత్రం ఈ ఎనిమిదింటికి వర్తిస్తుంది. మంచి లేదా చెడు వార్తలు వినడంలో ప్రత్యేకత ఏమీ లేదు, ఇది ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో జరుగుతుంది.
ఇప్పుడు, కొంతమంది ఈ రకమైన శిక్షణను వ్యతిరేకిస్తారు, వారు భావోద్వేగ రోలర్కోస్టర్లో ఉండటానికి ఇష్టపడతారు, ఎందుకంటే ఒడిదుడుకులు లేకపోతే, వాళ్ళు నిజంగా సజీవంగా ఉండలేరు. కానీ ఇది సహాయక ఆలోచన అవునా కాదా అని మనం పరిశీలించాలి.
ముందుగా, మనం భావోద్వేగ రోలర్కోస్టర్లో ఉన్నా లేకపోయినా, మనం ఇంకా బతికే ఉన్నాము. అది కాస్త వెర్రి అభ్యంతరమే. కాబట్టి, మనం భావోద్వేగ రోలర్కోస్టర్లో ఉన్నప్పుడు ఏమి జరుగుతుంది? సరే, మనం నిజంగా హేతుబద్ధంగా ఆలోచించడం లేదు, ఎందుకంటే మనం భావోద్వేగాలతో మునిగిపోతాము. మనం ప్రశాంతంగా ఉంటే, మన జీవితం అంత నాటకీయంగా ఉండదు మరియు పరిస్థితులను బాగా మెరుగైన మార్గంలో ఎదుర్కోగలుగుతాము. మీరు స్పష్టంగా ఆలోచించకపోతే మరియు కోపంగా ఉంటే, మీరు తర్వాత పశ్చాత్తాపం పడే విషయాలను చెబుతారు. మన భావోద్వేగాల పరంగా సమదృష్టితో ఉండటం అంటే మనం ఇలాంటి పనులు ఇక చెయ్యం అని అర్థం. ప్రతి ఒక్కరూ ఆనందాన్ని కోరుకునే విషయంలో, ఈ రకమైన ప్రశాంతమైన, ఆనందం నాటకీయమైన "ఓహ్ హూపీ!" రకం ఆనందం కంటే చాలా స్థిరంగా ఉంటుంది.