Siedmiopunktowe ćwiczenie umysłu

Wpierw ćwicz się w zagadnieniach wstępnych [drogocenne ludzkie odrodzenie, śmierć i nietrwałość, przyczyna i skutek zachowań, wady samsary].

Ćwiczenie się w najgłębszej bodhiczitcie

Rozważ, że zjawiska są jak sen. Dostrzeż podstawową naturę świadomości, która nie powstaje (nie jest zrodzona). Środek zaradczy sam siebie wyzwala we własnym miejscu. Zasadniczą naturą ścieżki jest spoczywanie w stanie wszechogarniającej podstawy. Pomiędzy sesjami działaj jak osoba będąca złudzeniem.

Ćwiczenie się w konwencjonalnej bodhiczitcie

Ćwicz się na zmianę, zarówno w dawaniu, jak i braniu, zawieszając oba na oddechu. 

(W odniesieniu do) trzech przedmiotów [istot, które uznaję za pociągające, za odpychające, lub za obojętne], (bierz) trzy trujące postawy [tęskne pożądanie, odrazę, lub naiwność] a (dawaj) trzy korzenie tego, co konstruktywne [nieprzywiązywanie się, niewzruszoność, lub brak naiwności], (podczas) ćwiczenia się w słowach we wszystkich ścieżkach postępowania. 

Zaś co do kolejności, zacznij od siebie.

Przemiana przy pomocy myśli dotyczących własnego zachowania

Kiedy otoczenie i w nim przebywający są pełne negatywnych sił, przemieniaj przeciwne okoliczności w ścieżkę ku oświeceniu, wypędzając jedną rzecz [postawę miłości własnej] jako (ponoszącą) całą winę i zwracając się w medytacji z wielką dobrocią do każdego.

Przemiana przy pomocy myśli dotyczących własnego poglądu

Pustka – doświadczana, dzięki medytacji nad złudnymi pozorami jako czterema ciałami Buddy – jest niezrównanym obrońcą.

Przemiana przy pomocy własnych czynów

Najwyższa metoda wiąże się z używaniem czterech działań, [(1) budowanie pozytywnej siły, (2) oczyszczanie siebie z siły negatywnej, (3) składanie ofiar szkodliwym duchom oraz (4) prośby o oświecający wpływ obrońców Dharmy]. (Zatem) natychmiast używaj do medytacji wszystkiego co mógłbyś napotkać.

Za życia

Pokrótce, esencja kwintesencji nauk To stosowanie pięciu sił [(1) intencja, (2) białe nasienie, (3) nawykanie, (4) usuwanie wszystkiego od razu oraz (5) modlitwa.]

W czasie umierania

Kwintesencją nauk dla mahajanistycznego przeniesienia umysłu Jest samych tych pięć sił w sobie kiedy nadaję wagę swojej ścieżce postępowania.

Jeśli cała moja praktyka Dharmy gromadzi się w jednej intencji, [aby usunąć miłość własną];

Jeśli spośród dwóch świadków [innych i siebie], wybieram [siebie jako] głównego [by sprawdzać, czy się stałem (1) istotą o wielkim sercu, myślącą przede wszystkim o innych; (2) wielką istotą, wyćwiczoną w konstruktywnym postępowaniu; (3) wielką istotą zdolną do znoszenia trudności przezwyciężania swoich negatywności; (4) posiadaczem wielkiej dyscypliny dotrzymywania swoich ślubów; (5) wspaniałym joginem zaprzęgniętym do celu bodhiczitty]. 

Jeśli stale mogę polegać na swoim umyśle będąc wyłącznie szczęśliwym; 

I jeśli nawet w rozproszeniu nadal potrafię, [nie żywić miłości własnej]; to się już wyćwiczyłem.

(1-3) Ćwicz się zawsze w trzech punktach ogólnych: [Nie zaprzeczaj czemuś, co przyrzekłeś. Nie wdawaj się w oburzające zachowania. Nie popadaj w stronniczość.

(4) Przekształcaj swoje intencje, lecz pozostawaj normalny.

(5) Nie mów o (cudzych) ułomnych lub zepsutych stronach. 

(6) Nie myśl w ogóle o (błędach) innych. 

(7) Najpierw oczyść siebie z dowolnej, największej przeszkadzającej emocji. 

(8) Wyzbądźsię nadziei na owoce. 

(9) Porzuć zatruty pokarm. 

(10) Nie polegaj (na własnych przeszkadzających myślach) jako znakomitej podporze. 

(11) Nie odlatuj w niedobrą grę. 

(12) Nie przyczajaj się w zasadce. 

(13) Nie upokarzaj (kogoś) w odniesieniu do jakiegoś czułego punktu. 

(14) Nie przekładaj ciężaru z dzo na wołu. 

(15) Nie urządzaj wyścigu. 

(16) Nie odwracaj amuletu. 

(17) Nie powoduj upadku dobrego międzydemony. 

(18) Nie uzależniaj (własnej) szczęśliwości od cierpienia (innych).

(1) Wszystkie jogi wykonuj z jedną [intencją – żeby lepiej móc pomagać innym].

(2) Kładź kres wszystkiemu co wypaczone - jedną [praktyką – dawaniem i braniem]. 

(3) Na początek i na koniec podejmuj dwa działania [intencję bycia zdolnym do lepszego pomagania innym oraz dedykowanie pozytywnej siły]. 

(4) Którekolwiek z dwóch się wydarza [wszystko idzie pomyślnie lub wszystko idzie źle], działaj cierpliwie. 

(5) Strzeż tych dwu za cenę własnego życia [ogólnie, swoje duchowe zobowiązania i, szczególnie, niniejsze praktyki oraz punkty do ćwiczenia się]. 

(6) Ćwicz się w trzech trudnych rzeczach [zważanie na środki przeciwstawne, zważanie na posługiwanie się nimi, zważanie na utrzymywanie ich]. 

(7) Twórz trzy główne przyczyny [zdolności do praktykowania tych punktów – spotykanie duchowych nauczycieli tych punktów, stosowanie ich nauk, uzyskiwanie korzystnych okoliczności]. 

(8) Medytuj nad trzema nieupadającymi rzeczami [ufność i wdzięczność wobec swoich nauczycieli duchowych, chęć praktykowania ich nauk, stabilność w utrzymywaniu tych praktyk i ćwiczeń]. 

(9) Nie oddzielaj trzech [ciało, mowa i umysł nieoddzielone od pomagania innym]. 

(10) Działaj czysto, bez stronniczości wobec przedmiotów. 

(11) Miłuj (stosowanie) rozległych i głębokich ćwiczeń wobec wszystkiego. 

(12) Zawsze medytuj kierując się ku tym zlekceważonym (jako bliskim). 

(13) Nie uzależniaj się od innych warunków. 

(14) Praktykuj zasadniczo teraz. 

(15) Nie pojmuj opacznie. 

(16) Nie działaj sporadycznie. 

(17) Ćwicz się zdecydowanie. 

(18) Uwalniaj siebie, zarówno przez badanie, jak i obserwowanie. 

(19) Nie medytuj z poczuciem straty. 

(20) Nie ograniczaj siebie hiperwrażliwością. 

(21) Nie działaj zaledwie na krótką metę. 

(22) Nie pragnij (żadnych) podziękowań.

(W taki sposób) przekształcaj w ścieżkę ku oświeceniu ten (czas, kiedy) szerzy się pięć upadków [długości życia, przeszkadzających emocji, wyglądu, istot i czasów].

Ta esencja nektaru kwintesencji nauk to linia przekazu od Serlingpy.

Z obudzenia karmicznych pozostałości z uprzedniego ćwiczenia się, rozkwitło moje uwielbienie (dla tej praktyki). I z tej przyczyny, nie zważając na cierpienia i zniewagi, poprosiłem o wskazówki przewodnie aby okiełznać swoje czepianie się jaźni. Teraz, choćbym miał umrzeć, nie będę odczuwać żalu.