అనుబంధం: ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలతో వ్యవహరించడం

ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలకు సంబంధించి రెండు సత్యాలను చూద్దాం; అప్పుడు అది కొంచెం స్పష్టంగా ఉంటుంది. అనుబంధం లేదా కోరిక అంటే ఏమిటి? ఏదో ఒక విషయం యొక్క పాజిటివ్ లక్షణాలను ఎక్కువగా చేసి చూపించి, రెండు ప్రధాన రకాలుగా వ్యక్తమయ్యే ఇబ్బంది పెట్టే మానసిక స్థితి ఇది. కోరిక అనేది మనకు లేని దాన్ని లక్ష్యంగా చేసుకుంటుంది మరియు భావోద్వేగం ఏమిటంటే "నేను దాన్ని పొందాలి; నాకు అది కావాలి!" అని. అనుబంధం అనేది మనకు ఇప్పటికే ఉన్న దాన్ని లక్ష్యంగా చేసుకుంటుంది మరియు "నేను విడిచిపెట్టాలనుకోవడం లేదు!" అని ఈ రెండూ ఏదో ఒక వస్తువు యొక్క పాజిటివ్ లక్షణాల అతిశయోక్తిపై ఆధారపడి ఉంటాయి. మూడవ రకం అత్యాశ, ఇది కూడా మనకు ఉన్న దాన్ని లక్ష్యంగా చేసుకుంటుంది మరియు ఎప్పుడూ తృప్తి చెందకుండా, ఎక్కువ కావాలని కోరుకుంటుంది.

ఇన్ని వేరియంట్లతో మనకు అసలు రియాలిటీ ఏమిటో తెలియదు, దేని గురించో అసలు నిజం తెలియదు. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, మనం దేనిలోనైనా పాజిటివ్ లక్షణాలను లేదా మంచి పాయింట్లను చూడటమే కాదు, వాటిని అతిశయోక్తి చేస్తాము లేదా అక్కడ లేని మంచి లక్షణాలను జోడిస్తాము. సాధారణంగా దీనితో కలిసిపోయేది ఏమిటంటే, మనం లోపాలను లేదా నెగెటివ్ అంశాలను తక్కువ చేసి చూపిస్తాము లేదా పూర్తిగా మర్చిపోతాము. కాబట్టి, అసలు మంచి పాయింట్లు ఏమిటో మరియు నిజంగా దేని యొక్క నిజమైన బలహీనమైన పాయింట్లు ఏమిటో మనకు తెలియదు. ఆ "ఏదైనా" ఉదాహరణకు, మనకు తెలిసిన మరియు అద్భుతంగా కనిపించే వ్యక్తి కావచ్చు లేదా అది ఐస్ క్రీం లాంటి వస్తువు కావచ్చు.

మనకంటూ ఒక కోరిక, అనుబంధం ఉన్న వ్యక్తి విషయాన్ని పరిశీలి౦చ౦డి. ఉదాహరణకు వాళ్ళు ఎంత అందంగా ఉన్నారో, ఏ క్వాలిటీ ఉన్నా మనకు అంత ఆకర్షణీయంగా కనిపిస్తాయో అతిశయోక్తిగా చూపిస్తాం. మనం కలిసిన వారిలో అత్యంత అందమైన వ్యక్తి అని అతిశయోక్తిగా చెప్పుకుంటాం. మనం నిజంగా ఆ వ్యక్తి యొక్క లోపాలను మర్చిపోతాము; మనం నిజంగా వారి గురించి ఎక్కువగా ఆలోచించాలని అనుకోవడం లేదు, ఉదాహరణకు, వాళ్ళు చిరాకు పడవచ్చు లేదా వాళ్ళు తమాషాగా తినవచ్చు లేదా గురక పెట్టవచ్చు. ఇప్పుడు, వారు సాపేక్షంగా అందంగా ఉండవచ్చు కానీ వారు నిజంగా చాలా అందంగా కనిపిస్తారు. మనం దాన్ని ఖండించడం లేదు, కానీ ఆ లక్షణాన్ని అతిశయోక్తి చేయడం కోరిక మరియు అనుబంధానికి కారణమవుతుంది మరియు ఆ వ్యక్తి యొక్క లోపాలను పట్టించుకోకపోవడం లేదా తక్కువ చెయ్యడం జరుగుతుంది. అటువంటి మానసిక స్థితి చివరికి ఇబ్బందులకు దారితీస్తుంది. ఎందుకంటే, చివరికి, ఆ మోహం తగ్గిపోతుంది. అప్పుడు మన ప్రేమ మరియు మన అనుబంధం వారి లోపాలు బయటపడటం ప్రారంభించినప్పుడు వ్యక్తిపై నిజంగా చిరాకు మరియు కోపంగా సులభంగా మారవచ్చు.

కోపం లేదా చిరాకు దానికి విరుద్ధం. మనం నెగెటివ్ లక్షణాలను, ఒకరి లోపాలను లేదా దేనినైనా అతిశయోక్తి చేస్తాము మరియు మంచి విషయాలను మర్చిపోతాము. ఉదాహరణకు, వారు తమ గదిని శుభ్రంగా ఉంచుకోకపోవడం, వారు అలసటగా ఉండటం లేదా వారు వంటకాలకు లేదా ఏదైనా సరే తగినంతగా సహాయం చెయ్యకపోవడం వల్ల మనం పెద్ద విషయంగా చూస్తాము. దాని నుండి మనం ఒక పెద్ద విషయం చేస్తాము; మనం దాన్ని పూర్తిగా నిష్పత్తికి విరుద్ధంగా అతిశయోక్తి చేస్తాము మరియు కోపం తెచ్చుకుని బాధ పడతాము. అదే సమయంలో, ఆ వ్యక్తి యొక్క మంచి విషయాలను మనం మర్చిపోతాము, వారు చాలా దయగలవారు, చాలా బాధ్యతాయుతమైన వారు, చాలా స్థిరంగా ఉంటారు. "వారు తమ మురికి సాక్స్ లను నేలపై వదిలివేయడాన్ని నేను భరించలేను" అని మాత్రమే ప్రత్యేకంగా నిలుస్తుంది. దాంతో మనకు కోపం వస్తుంది.

ఈ ఉదాహరణల లాగా, ఒకరి గురించి సాపేక్ష, ఉపరితల సత్యం గురించి మనకు తెలియకపోవడం - వారి పాజిటివ్ మరియు నెగెటివ్, లేదా బలమైన మరియు బలహీనమైన అంశాలు ఏమిటి - మన అనుబంధం మరియు మన కోపం వెనుక ఉంటుంది. అవి మనకు తెలియవు లేదా మనం వాటిని పట్టించుకొము లేదా వాటిని అతిశయోక్తి చేస్తాము లేదా వాటిని తప్పుగా అర్థం చేసుకుంటాము. కానీ మన అనుబంధం, కోపం కూడా లోతైన స్థాయిలో, వాటి గురించి లోతైన సత్యం గురించి, అవి ఎలా ఉన్నాయో మనకు తెలియకపోవడమే.

మనం దీన్ని చాలా సంక్లిష్టమైన, సూక్ష్మమైన స్థాయిలో చర్చించగలిగినప్పటికీ, ఈ సాయంత్రం మన ప్రయోజనం కోసం దీన్ని సులభమైన స్థాయిలో చర్చిద్దాం. ఈ వ్యక్తి చుట్టూ ఒక దృఢమైన, పెద్ద రేఖతో ఒక రకమైన అస్తిత్వంగా ఉన్నట్లు మనకు అనిపిస్తుంది. అవి ప్లాస్టిక్ లోనో, మరేదైనా రంగులోనో కప్పబడినట్టుగా, అవి మన ముందు స్టిల్ ఫోటోలో ఉన్నట్లుగా స్తంభించిపోయాయి. ఆ అపోహ ఆధారంగానే మనం వాటిని ఏదో ఒక నిర్దిష్టమైన అస్తిత్వంగా భావిస్తాం, అవి కారణాలు, పరిస్థితులు, ప్రభావాలు మొదలైన వాటితో సంబంధం లేకుండా, ఎప్పటికీ మారవు, అవి శాశ్వతమైనవి. ఇది చాలా గందరగోళంగా ఉంటుంది; ఇది తప్పు, ఎందుకంటే, నిజానికి, వారి మానసిక స్థితి ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటుంది; వారి శరీరం ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటుంది; వారి భావోద్వేగ స్థితి ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటుంది. శాశ్వతంగా ప్లాస్టిక్ లో ముంచినట్టుగా అక్కడ ఏదీ ఉండదు.

"మీరు" అనేది ఒక నిర్దిష్టమైన, శాశ్వత అస్తిత్వం అని తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం ఆధారంగా, ఉదాహరణకు, "మీరు ఎప్పుడూ ఇలాగే ఉంటారు; నువ్వెప్పుడూ నీ సాక్స్ ని నేలమీదే వదిలేస్తావు!" అనే ఈ అపోహ మరియు అది నిజానికి సరిపోదు అనే మన అజ్ఞానం మంచం యొక్క అవతలి వైపు ఉన్న ఈ "వస్తువు" యొక్క నెగెటివ్ లక్షణాలను అతిశయోక్తి చెయ్యడానికి ఆధారం, ఇది మనకు చికాకు కలిగిస్తుంది. వారు ఎలా ఉన్నారో మనకు తెలియకపోవడం కూడా ఈ వ్యక్తి యొక్క మంచి లక్షణాలను ఒక దృఢమైన అద్భుతమైన "వస్తువుగా” అతిశయోక్తి చెయ్యడానికి కారణమవుతుంది. అప్పుడు మన గందరగోళం ఆ వ్యక్తిని బలవంతంగా తాకేలా చేస్తుంది. మన చేతులను దూరంగా ఉంచలేము, ఎందుకంటే అవి చాలా ఆకర్షణీయంగా ఉంటాయి. మనం చాలా అనుబంధాన్ని పెంచుకుంటాము, మనం ఆ వ్యక్తిని విడిచిపెట్టడానికి మరియు నిద్రపోడానికి ఇష్టపడము.

కాబట్టి, ఎవరైనా దృఢంగా, శాశ్వతంగా ఉంటారని మనం భావించే ఈ రెండు అంశాలను వదిలించుకోగలిగితే, ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు రావు. ఆ వ్యక్తి నిరంతరం మారుతున్నాడని, మార్పుకు సిద్ధంగా ఉంటాడని, ప్లాస్టిక్ లో కప్పబడిన ఒక రకమైన కాంక్రీట్ వస్తువు కాదని మనం గ్రహిస్తాము. మనం దాన్ని అర్థం చేసుకున్నప్పుడు, అక్కడ ప్లాస్టిక్ లో ఉన్న ఈ వస్తువుకు ఈ శాశ్వత మంచి లక్షణాలు ఉన్నాయని మనం అనుకోము, వాటిని మనం అతిశయోక్తి చేయవచ్చు లేదా సృష్టించవచ్చు. మనం వారి నిజమైన మంచి మరియు చెడు లక్షణాలను చూడటానికి సిద్ధంగా ఉంటాము మరియు ప్రతి ఒక్కరికి పాజిటివ్ పాయింట్లు మరియు నెగెటివ్ పాయింట్లు ఉన్నాయని మనం అర్థం చేసుకుంటాము. మనం వాటిని అతిశయోక్తి చెయ్యము లేదా ఖండించము. దాని ఆధారంగా, సహనం, ఓపిక, అవగాహన మొదలైన వాటితో పరిణతి చెందిన, దయగల మరియు ప్రేమపూర్వకమైన రీతిలో మనం సంబంధం కలిగి ఉండవచ్చు. మనం అంటుకుపోము లేదా చిరాకు పడము.

టేప్ రికార్డర్ విషయంలోనూ అంతే, సరిగ్గా ఇదే విషయం. దానికి అతుక్కుపోవడం లేదా కోపం తెచ్చుకోవడం వెనుక ఉన్న ఆంతర్యం ఏమిటి? మొట్టమొదట, "నేను దాని కోసం చాలా డబ్బు ఖర్చు చేశాను" అని అనుకుంటూ, దాని నుంచి ఒక పెద్ద ఘనమైన వస్తువును తయారు చేస్తాము, అక్కడ ఈ విషయం ఉంటుంది, దాని చుట్టూ పెద్ద, దృఢమైన కారణం ఉంటుంది. అప్పుడు మన౦ దాని మంచి లక్షణాలను అతిశయోక్తి చేయవచ్చు, "బోధనలను రికార్డ్ చెయ్యడానికి ఇది పూర్తిగా నమ్మదగినది", కాబట్టి మనం దానిపై ఆధార పడతాము. మనం నిజంగా ఉపన్యాసంపై దృష్టి పెట్టము లేదా నోట్స్ తీసుకోము, ఎందుకంటే రికార్డర్ తప్పు చేయదు మరియు శాశ్వతమైనది అని మనం అనుకుంటాము ఇంకా అది ఎప్పుడూ పనిచేస్తుంది అని అనుకుంటాము. అది పని చేయకపోతే, దాని గురించి మనకు చాలా కోపం వస్తుంది.

కానీ, అది ఒక యంత్రం మాత్రమే. ఇది భాగాలతో తయారు చేయబడింది మరియు ఆ భాగాలు అరిగిపోతాయి; ఏదీ శాశ్వతం కాదు. నిజమే, ఇది చక్కగా రికార్డ్ చేయవచ్చు, కానీ కొన్నిసార్లు అది పాడవుతుంది. ఇది ఒక యంత్రం మాత్రమే - దానిలో బ్యాటరీలు అయిపోవచ్చు అలా ఇంకేదో జరగొచ్చు. అలా జరిగి బ్యాటరీలు అయిపోతే అది పెద్ద కష్టమేమీ కాదు. మేము దానిని ఉపయోగించే ముందు బాధ్యతాయుతంగా వ్యవహరిస్తాము మరియు యంత్రం సరిగ్గా పనిచేస్తుందో లేదో, బ్యాటరీలు ఛార్జ్ చేయబడ్డాయో లేదో చెక్ చేస్తాము. కానీ ఏదో ఒక విధంగా అది పని చెయ్యకపోతే, మనం బాధ పడము. మనం నోట్స్ తీసుకుంటాము: అలా మనం ఈ రికార్డింగ్ పరికరంపై పూర్తిగా ఆధారపడము.

ఈ టేప్ రికార్డర్ లాంటి యంత్రాలపై, ముఖ్యంగా మన ప్రస్తుత యుగంలో కంప్యూటర్లపై ఇలాంటి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలు ఎలా కలుగుతాయో చాలా ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది. మనం అనుకున్నది చేయనప్పుడు మనకు చాలా కోపం వస్తుంది. "దానికంటూ ఒక మనస్సు ఉంటుంది" అనుకుంటూ ఉంటాం. రండి, ఇది చాలా హాస్యాస్పదం. "అది ఉంది మరియు అది పనిచేయాలి" అని మనం అనుకుంటాము, అన్నింటికీ మించి, ఇది పరిపూర్ణంగా ఉండాలి. కానీ ఇది ఒక యంత్రం మాత్రమే మరియు ఇది భాగాలతో తయారయ్యింది, మరియు ఇది తప్పులు చేసే మరియు పనులను సరిగ్గా ఎలా చేయాలో తెలియని వ్యక్తులచే తయారు చేయబడుతుంది. అయితే, దీని అర్థం మనం కంప్యూటర్ లేదా టేప్ రికార్డర్ ఉపయోగించడం లేదని కాదు. మనం దాన్ని ఉపయోగిస్తాము, ఎందుకంటే ఇది చాలా సహాయకారిగా ఉంటుంది, కానీ అది సరిగ్గా పనిచేస్తుంటే దానికి అతుక్కుపోము; మరియు అది మనం కోరుకున్నది చేయనప్పుడు మనకు కోపం రాదు. ఈ విధంగా, మనం దాని పట్ల సమతుల్యమైన, ఆరోగ్యకరమైన ఆలోచనను కలిగి ఉన్నాము. అది సులభం కాదు, ప్రత్యేకించి యంత్రం ఖరీదైనది అయితే.

మన భావోద్వేగాలను ఎదుర్కోవటానికి బౌద్ధమతంలో రెండు స్థాయిల పద్ధతులను ఉపయోగిస్తారు. ఒకటి తాత్కాలిక పద్ధతులు, ఇవి ప్రాథమికంగా వస్తువుల గురించి సాపేక్ష సత్యాన్ని సరిగ్గా చూడటానికి సహాయపడతాయి, మరియు రెండవది అంతిమ లేదా లోతైన పద్ధతులు, ఇవి ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగం ఏ వస్తువు వైపు మళ్ళించబడతాయో దాని గురించి లోతైన సత్యాన్ని అర్థం చేసుకోవడం. లోతైన పద్ధతులకు చాలా అధ్యయనం మరియు ఆలోచన అవసరం, కానీ తాత్కాలిక పద్ధతులను అర్థం చేసుకోవడం మరియు ఉపయోగించడం సులభం కాబట్టి, మనం ముందుగా శిక్షణను ఇస్తాము మరియు ఉపయోగిస్తాము. ఈ తాత్కాలిక పద్ధతులకు కొన్ని ఉదాహరణలు చూద్దాం.

శరీరం లోపల ఏమి ఉంటుందో అని ఆలోచించడం

మనకు ఒకరిపై మమకారం లేదా కోరిక ఉంటే, ప్రత్యేకించి మనం చాలా మోహం కలిగి ఉంటే మరియు ఆ వ్యక్తి యొక్క శరీర సౌందర్యం యొక్క లక్షణాలను అతిశయోక్తిగా కలిగి ఉంటే, లేదా మన స్వంత శరీరంతో ముడిపడి ఉంటే, మనం ధ్యానం చేసే దాన్ని తరచుగా "శరీరం యొక్క వికృతత" అని పిలుస్తాము. అవును, "వికృతత" అనే పదాన్ని ఉపయోగించడం ఇప్పటికే మనల్ని కొంచెం దూరంగా ఉంచుతుంది. ఇది సౌకర్యవంతమైన పదం కాదు. కాబట్టి, ఇక్కడ "వికృతత" అనే పదం లేకుండా, కొన్నిసార్లు ఉపయోగించే "మురికి" అనే పదం లేకుండా కూడా మనం చెప్పవచ్చని నేను అనుకుంటున్నాను. ఆత్మగౌరవం అంతగా ప్రబలంగా ఉన్న నేటి సమాజంలో ఈ రెండింటికి అనారోగ్యకరమైన అర్థం చాలా ఎక్కువ. దానికి బదులుగా, మానవ శరీరాన్ని, వేరొకరి శరీరాన్ని లేదా మన స్వంత దాన్ని, మనం చర్చించుకుంటున్న దాని ఆలోచన నుంచి, ఏది ఏమిటో ఈ సాపేక్ష సత్యం నుంచి చూద్దాం.

ఇక్కడ మనం ఒక ప్యాకేజీ యొక్క పోలికను ఉపయోగించవచ్చు. ఒక ప్యాకేజిలో చుట్టబడి ఉంటుంది, బయట గిఫ్ట్-ర్యాపింగ్ ఉన్న బహుమతి అనుకుందాం. ఆపై అందులో వస్తువులు ఉంటాయి. అదే విధంగా, మన శరీరం, లేదా వేరొకరి శరీరం, బయట చర్మంతో చుట్టబడి ఉంటుంది, ఇది సాధారణంగా మనం చూస్తాము. అప్పుడు చర్మం చాలా అందంగా ఉంటుంది. గిఫ్ట్ ప్యాకేజిని ఫ్యాన్సీ, ఖరీదైన పేపర్, రిబ్బన్లతో చుట్టినట్లే శరీరాన్ని మరింత ఆకర్షణీయంగా కనిపించేలా అందమైన, ఖరీదైన దుస్తులతో చుట్టాలి. కానీ బట్టలు కూడా ప్యాకేజింగ్ మాత్రమే. దుకాణంలో ఒక ఉత్పత్తిపై ఎక్కువ దృష్టిని ఆకర్షించడానికి, తయారీదారులు అది వచ్చే ప్యాకేజిని రూపొందించడంలో చాలా కష్టపడతారు మరియు ఆ దృష్టిని ఆకర్షించే ప్రకటనలను జోడిస్తారు. అదే విధంగా, చాలా మంది తమ చర్మం యొక్క ప్యాకేజిని మేకప్, ఫ్యాన్సీ హెయిర్ స్టైల్స్ మరియు పెర్ఫ్యూమ్ తో బాగా ఆకర్షణీయంగా చూపించడానికి ప్రయత్నిస్తారు లేదా విస్తృతమైన పచ్చబొట్లు, శరీర కుట్లు మొదలైన వాటితో ఎక్కువ దృష్టిని ఆకర్షించడానికి ప్రయత్నిస్తారు.

అయితే ప్యాకేజీ అనేది కేవలం ఒక ర్యాపర్ మాత్రమే కాదు. ఇందులో అనేక విషయాలు కూడా ఉన్నాయి. శరీరం యొక్క ప్యాకేజీ లోపల అస్థిపంజరం, కండరాలు, అవయవాలు మొదలైనవి ఉంటాయి. కడుపులోని పదార్థాలు బయటకు వస్తే వాంతులు అవుతాయి. పేగుల లోపల మలం మరియు మూత్రాశయం లోపల మూత్రం ఉంటాయి మరియు ధమనులు మరియు సిరల అంతటా రక్తం ఉంటుంది. అది వాస్తవం; ఈ స్కిన్ ప్యాకేజ్ లో ఏముందనేది నిజం. దాన్ని మనం కాదనలేం. కడుపు నుంచి వచ్చే వాంతులు, నోటి నుంచి వచ్చే ఉమ్మి, ముక్కు నుంచి వచ్చే శ్లేష్మం, పేగుల్లోని మలమూత్రాలు, మూత్రాశయం నుంచి వచ్చే మూత్రం, సిరలు, ధమనుల నుంచి వచ్చే రక్తమంతా బయటకు తీసి చర్మం తనంతట తానుగా బయటకు తీస్తే, అది మనకు నచ్చదు. కదా? ప్రియమైన వ్యక్తి యొక్క నిజం ఏమిటంటే, అతను లేదా ఆమె అనేది మొత్తం ప్యాకేజీ. మన ప్రియమైన వ్యక్తి చర్మాన్ని కాటన్ తో నింపడం లేదా సహజ చరిత్ర మ్యూజియం లాంటి వాటిని మనం కోరుకోవడం లేదు. ఆ వ్యక్తి సజీవంగా ఉండాలని మనం  కోరుకుంటున్నాము, కాబట్టి ఆ ప్యాకేజీ లోపల ఏమి ఉంటుంది, మనకు నచ్చినా నచ్చకపోయినా ఇదే నిజం.

దీంతో ఇప్పుడు ఆసక్తికరంగా మారింది. మనకు ఏది అందంగా కనిపిస్తుంది మరియు ఏది అసహ్యంగా కనిపిస్తుంది? మనకు ఏది శుభ్రంగా కనిపిస్తుంది మరియు ఏది మురికిగా ఉంటుంది? కొంత మందికి చర్మం చాలా అందంగా మరియు అస్థిపంజరం వికృతంగా అనిపించవచ్చు, కానీ అస్థిపంజరం గురించి అసహ్యం ఏముంది? ఇది కేవలం అస్థిపంజరం మాత్రమే. హాస్పిటల్ లో ఆపరేషన్ చేసి, శరీరంలోని ప్రతి వస్తువును చూస్తే, అందులో అసహ్యం ఏముంటుంది? ఇది మన వైఖరి, కదా? ఖచ్చితంగా, శస్త్రచికిత్స చేసే వైద్యులకు ఇది వికృతంగా మరియు అసహ్యంగా అనిపించదు. ఇది శరీరం లోపల ఉన్నది మాత్రమే.

అందం లాంటి మంచి లక్షణాలను అతిశయోక్తిగా చెప్పకుండా ఉండడం

మంచి లక్షణాలను అతిశయోక్తిగా చెప్పకూడదు, మరియు మంచి లక్షణాలు రిలేటివ్ గా మరియు ఆత్మీయంగా ఉంటాయి. ఉదాహరణకు, నేను చాలా అందంగా కనిపించే వ్యక్తి, మీరు అస్సలు అందంగా కనిపించకపోవచ్చు. లేదా నాకు అసహ్యంగా అనిపించే వ్యక్తి; మీరు చాలా అందంగా చూడవచ్చు. ఇది పూర్తిగా ఆత్మాశ్రయమైనది. కాబట్టి, ఆ వ్యక్తి చర్మం, శరీర ఆకృతి ఆకర్షణీయంగా కనిపిస్తే, సరే, అది మనకు అందంగా ఉంటుంది, అందులో తప్పు ఏమీ లేదు. దాన్ని అతిశయోక్తిగా చెప్పనక్కర్లేదు. ఆ వ్యక్తిని చూడటం మనకు ఆనందాన్ని ఇస్తుందనడంలో తప్పులేదు. అవి ఎలా ఉంటాయో మనకు అలా నచ్చుతాయి. వాటిని చూసి మనం సంతోషిస్తాం. మనం దాన్ని అతిశయోక్తి చేసినప్పుడు, అప్పుడు మనం ఇలా భావిస్తాము, "నేను వారి శరీరాన్ని ఎప్పుడూ తాకుతూ ఉండాలి; అది చూసిన ప్రతిసారీ కౌగిలించుకోవాల్సి వస్తుంది. అది ఎప్పుడూ నా పక్కనే ఉండాలి" అని అనిపిస్తుంది. అదే సమస్య. ఇంకెవరైనా ఈ వ్యక్తిని కోరికతో చూస్తే, "ఈ వ్యక్తి మరియు వారి శరీరం నాది" అని మనం బాగా బాధ పడతాము. వీధిలో మనం చాలా అందమైన వాళ్ళను చూస్తుంటాం. "నేను ఈ వ్యక్తిని తాకాలని అనుకుంటున్నాను, లేదా ఈ వ్యక్తితో ఇలా లేదా అలా చెయ్యాలని నేను కోరుకుంటున్నాను" అని మనం బలవంతంగా ఆలోచించినప్పుడు మాత్రమే ఇది ఇబ్బంది పెడుతుంది. ఇది మనల్ని మానసికంగా చాలా ఇబ్బంది పెడుతుంది.

మనం ప్యాకేజింగ్ ను నిజంగా అతిశయోక్తి చెయ్యడం ప్రారంభిస్తే - ఆ వ్యక్తి ఎలా ఉంటాడో - ఎక్స్-రే దృష్టి లాంటి దాన్ని అభివృద్ధి చెయ్యడానికి మరియు ఆ వ్యక్తి యొక్క అస్థిపంజరాన్ని ఊహించడానికి ఇది చాలా సహాయపడుతుంది. ఇది చెయ్యడం అంత కష్టం కాదు, ప్రత్యేకించి అస్థిపంజరం ఎలా ఉంటుందో మనకు తెలిస్తే. ఇది అనాటమీ పాఠం కాదు; పర్ ఫెక్ట్ గా ఉండాల్సిన అవసరం ఏమీ లేదు. కానీ ముఖం మరియు తల యొక్క చర్మం క్రింద ఉన్న పుర్రెను మనం ఊహించవచ్చు. అది మనల్ని ప్రశాంతంగా ఉంచడానికి సహాయపడుతుంది. లేదా మనం ఎవరి పొత్తికడుపునైనా తడుముకుంటూ, "ఇది చాలా అద్భుతంగా ఉంది" అని అనుకుంటే, చర్మం క్రింద మూడు లేదా నాలుగు సెంటీమీటర్లు వెళితే మనం ఏమి తడుముతున్నామో కొంచెం గుర్తుంచుకోవడానికి ప్రయత్నించండి. అలాగని మనం తిరస్కరిస్తున్నామని కాదు. దీని అర్థం ఏమిటంటే, ఒకరి శరీరాన్ని తాకడం ద్వారా మనం పొందే ఆనందం నుంచి మనం పెద్ద మొత్తాన్ని పొందలేము. ఈ పద్ధతులను ఉపయోగించడం వల్ల మనకు ఇంకా భావోద్వేగ సమతుల్యత లభిస్తుంది.

ఈ మునుపటి పద్ధతులు తాత్కాలికమైనవి మాత్రమే; అవి మనపై కోరిక లేదా మమకారాన్ని వదిలించుకోవు. కానీ తాత్కాలికంగా, అవి కొన్ని సందర్భాల్లో వచ్చినప్పుడు ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలను తగ్గించుకుంటారు. నిజానికి వాటిని వదిలించుకోవడానికి, ఒక వ్యక్తి నిజంగా ఎలా ఉన్నాడో మనం నిజంగా అర్థం చేసుకోవాలి మరియు ఆ వ్యక్తి నుండి ఒక "వస్తువుని" తయారు చెయ్యకూడదు. కానీ ఇది చాలా కష్టం మరియు అధునాతనమైనది. అందువల్ల, ముందు, మనం ఈ తాత్కాలిక పద్ధతులను ఉపయోగిస్తాము. అలా చెయ్యాలంటే వినడం, ఆలోచించడం, ధ్యానం చెయ్యడం అనే మూడు దశల ప్రక్రియ అవసరం.

ముందుగా ఆ పద్ధతి ఎలా ఉంటుందో వినాలి. మనం ఎవరితోనైనా వారి శరీరం మరియు వారు ఎలా ఉంటారు కాబట్టి, ఆ పద్ధతి అస్థిపంజరం వంటి చర్మం క్రింద ఏమి ఉందో మరియు కడుపు లోపల ఏమి ఉంటుందో కూడా తెలుసుకోవాలి. ఈ పద్ధతి గురించి విన్న తరువాత, దాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి మనం దాని గురించి ఆలోచించాలి మరియు ప్యాకేజింగ్ మాత్రమే కాదు, ప్యాకేజింగ్ లోపల ఏమి ఉంటుందో తెలుసుకోగలిగితే, కోరిక మరియు ఈ వ్యక్తికి అతుక్కుపోవడం వల్ల మనం అంతగా ఇబ్బంది పడము. ఈ వ్యక్తితో మనకు తక్కువ సమస్యలు ఉంటాయి.

మనం విన్న ఈ అంశాల గురించి ఆలోచించడానికి, వాటిని "నాలుగు సూత్రాలు" అని పిలువబడే ఆలోచనా విధానం నుండి పరిశీలించాలి. ఏదో ఒక దాన్ని నమ్మడానికి ఈ నాలుగు మార్గాలు ఉన్నాయి.

రీజనింగ్ ద్వారా స్థాపన సూత్రం

ఈ మొదటి సూత్రంతో, బోధనలు సహేతుకమైనవి మరియు లాజికల్ వా అని చూడటానికి మనం పరిశీలిస్తాము. ఈ సందర్భంలో, ప్రజలు వారి చర్మం మాత్రమే కాదని చాలా స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. దాన్ని మనం నిరూపించాల్సిన అవసరం లేదు. కానీ, ఈ విషయాన్ని లాజికల్ గా పరిశీలించాలనుకుంటే, ఒక ఖాళీ చర్మం సంచిలో అస్థిపంజరం లేకపోతే నిలబడదు. మనం తింటే మన కడుపులో, పేగుల్లో ఏదో ఒకటి ఉంటుంది. కాబట్టి, ఒక వ్యక్తి శరీరం వారి చర్మం మాత్రమే కాదు, ఎందుకంటే చర్మం లోపల ఏదో ఒకటి ఉండాలి.

కార్యాచరణ యొక్క సూత్రం

తర్వాత, ఒక నిర్దిష్ట బోధ దాని ఉద్దేశిత ఫలితాన్ని ఉత్పత్తి చెయ్యడానికి ఎలా పనిచేస్తుందో పరిశీలిస్తాము. ఉదాహరణకు, ఈ వ్యక్తి శరీరం బయట మరియు లోపల ఉన్న రెండింటి గురించి మనకు తెలిస్తే, ఆ అవగాహన ఒకరిని గొప్పగా చేయకుండా మరియు మరొకరిని పట్టించుకోకుండా చేస్తుంది.

ఎవరైనా అంత అందంగా, ఆకర్షణీయంగా ఉంటే, వారి చర్మం మాత్రమే ఎందుకు అంత అందంగా కనిపిస్తుందని కూడా మనం విశ్లేషించవచ్చు. వారి కడుపులోని వాంతులు కూడా అందంగా ఎందుకు కనిపించకూడదు? కదా, మనం అలా పరీక్షించము. కాబట్టి వారి శరీరంలోని రెండు కోణాల గురించి తెలుసుకోవడం, బయట మరియు లోపల, బయటి అందంగా కనిపించకుండా నిరోధించడానికి లేదా వారి అందాన్ని ఆస్వాదించడాన్ని నాశనం చెయ్యడానికి పని చెయ్యనవసరం లేదు. ఇది మన ఆనందాన్ని దృష్టిలో ఉంచుకుంటుంది. సరే, ఈ వ్యక్తి శరీరం బయట అందంగా కనిపించవచ్చు, కానీ లోపల వేరేలా ఉంటుంది మరియు ప్రతి ఒక్కరూ ఇలాగే ఉంటారు.

మనం ఈ పాయింట్లతో పనిచేసేటప్పుడు, వాటి గురించి ఆలోచించినప్పుడు మరియు ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించినప్పుడు ఇది చాలా ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది, ఎందుకంటే చాలా తరచుగా ఏమి జరుగుతుందో మనం నిజంగా వాటిని నమ్మడానికి ఇష్టపడము. ఈ వ్యక్తి యొక్క కడుపు మరియు ప్రేగుల లోపల ఏమి ఉంటుందో ఆలోచించడానికి భావోద్వేగ ప్రతిఘటన ఉంటుంది. ఇది చూడటానికి చాలా ఆసక్తికరంగా ఉంటుంది. అయితే, ఇక్కడ విషయం ఏమిటంటే, ఇదే రియాలిటీ; ఇదీ నిజం.. టిబెటన్లు చాలా గ్రాఫిక్, మట్టి చిత్రాలను ఇష్టపడతారు. ఒక పెద్ద చెత్త కుప్పను ఉంచి, దాని నుంచి నగ్న శరీరం యొక్క అద్భుతమైన విగ్రహాన్ని చెక్కి, దాని చర్మం రంగును పెయింట్ చేస్తే, అది ఎంత అందంగా ఉన్నప్పటికీ, అది ఇప్పటికీ చెత్త ముక్క అని వారు చెబుతారు!

ఈ అవగాహన యొక్క కార్యాచరణ ఏమిటంటే, ఒకరి శరీరం యొక్క బయటి మరియు లోపలి రెండింటి గురించి నాకు తెలిస్తే, ఆ శరీరంపై కోరిక మరియు అనుబంధం లేకుండా ఉండటానికి ఇది పనిచేస్తుంది. ఎందుకంటే నేను ఒక దాన్ని కాదని ఇంకొక దాన్ని అతిశయోక్తి చెయ్యడం లేదు. కాబట్టి, ఈ అవగాహన మోహానికి సరిపోలదు. ఒక వ్యక్తి పట్ల స్థిరమైన, దీర్ఘకాలిక నిబద్ధతను కలిగి ఉండటం, వయస్సు పెరిగే కొద్దీ ఏ శరీరానికి ఏమి జరుగుతుందనే దానిపై చిత్తశుద్ధితో కూడిన ప్రేమ మరియు సహనం యొక్క ఆలోచనను కలిగి ఉండటం అవగాహనకు అనుకూలంగా ఉంటుంది. వారి ప్రస్తుత అందాన్ని అతిశయోక్తిగా చూపిస్తే, వాళ్ళు పెద్దయ్యాక లేదా అనారోగ్యానికి గురైనప్పుడు మరియు ఆ అందాన్ని కోల్పోయినప్పుడు, మనకు ఇంకా ఆకర్షణీయంగా కనిపించే మరొకరి కోసం మనం వెతకొచ్చు. కానీ బయట, లోపల రెండూ సమానంగా మారబోతున్నాయనే నిజాన్ని మనం అర్థం చేసుకుని అంగీకరిస్తే, ఆ అంతర్దృష్టి వ్యక్తితో స్థిరమైన, ప్రేమపూర్వక సంబంధాన్ని కలిగి ఉండటానికి అనుకూలంగా ఉంటుంది.

వస్తువుల స్వభావం యొక్క సూత్రం

కొంతమంది బయట అందంగా ఉన్నా లోపల అస్థిపంజరాలు, మలమూత్రాలు, వాంతులు ఎందుకు ఉంటాయి? సరే, ఇది వస్తువుల స్వభావం మాత్రమే; మనం జీవులం మరియు అదే శరీరాన్ని ఏర్పరుస్తుంది. అది నిజమని అంగీకరించడం తప్ప మనకు వేరే మార్గం లేదు. శరీరం అలానే పనిచేస్తుంది.

డిపెండెన్సీ యొక్క సూత్రం

చివరిగా, ఈ మానసిక స్థితిని, ఈ అవగాహనను పెంపొందించుకోవడం అనేది మనం దాన్ని కలిగి ఉండటానికి దేనిపై ఆధారపడి ఉంటుందో పరిశీలిస్తాము. మరీ ముఖ్యంగా, మనకు కొంత సొంత నియంత్రణ అవసరం. ఆ వ్యక్తిని చూసినప్పుడు, వారి శరీరమంతా మన చేతులను కలిగి ఉండాలనే బలవంతపు కోరికను మనం నియంత్రించాలి. ఒక్క క్షణం వెనక్కి తగ్గి విశ్లేషణ, ఆత్మపరిశీలన చేసుకోవాలంటే సొంత నియంత్రణ అవసరం. ఈ సొంత నియంత్రణ మనకు బాగా స్పష్టంగా మరియు లోతుగా చూడటానికి అనుమతిస్తుంది.

అ౦తేకాక, అలా చెయ్యడానికి మన౦ సుముఖత, నిర్మొహమాట౦ ఉ౦డాలి, మన౦ వారితో వ్యవహరి౦చలేని వ్యక్తి వల్ల మన౦ చాలా అసహ్యి౦చుకోబడతా౦ అని భయపడకూడదు. ఆ పద్ధతిని సరిగ్గా ఉపయోగించడం ఈ కారకాలన్నింటిపై ఆధారపడి ఉంటుంది. దీన్ని ముందుగానే అర్థం చేసుకుంటే మనకు ఏం సిద్ధం చేసుకోవాలో తెలుస్తుంది.

ఒకసారి మనం ఈ ఆలోచనా ప్రక్రియ ద్వారా వెళ్తే, అంటే బోధనను అర్థం చేసుకుని, అది అభివృద్ధి చెందడానికి సహాయపడుతుందని మరియు అది మనం అభివృద్ధి చెందాలనుకుంటున్నది అని నమ్మిన తర్వాత, మేము దానిపై "ధ్యానం" అని పిలువబడేదాన్ని చేస్తాము. ధ్యానం అనేది మనం అర్థం చేసుకున్న మరియు నమ్మిన బోధనను మన జీవితాలలో విలీనం చెయ్యడానికి ఉపయోగించే ఒక పద్ధతి. పదే పదే ఆలోచించడం ద్వారా అది మనకు సూచించిన దానికి అనుగుణంగా వ్యవహరించడం ద్వారా దాన్ని ఒక ప్రయోజనకరమైన అలవాటుగా నిర్మించడం ద్వారా మనం దాన్ని ఏకీకృతం చేస్తాము.

ఇది రెండు వైపులా ప్రక్రియ. మొదట, మనం విచక్షణాత్మక ధ్యానం చేస్తాము, దీన్ని కొన్నిసార్లు "విశ్లేషణాత్మక ధ్యానం" అని పిలుస్తారు. నియంత్రిత పరిస్థితిలో, మరో మాటలో చెప్పాలంటే, మన ఎదురుగా ఉన్న వ్యక్తితో కాకుండా, మనమే ఒంటరిగా కూర్చొని, మనకు అనుబంధం ఉన్న వ్యక్తితో పనిచేస్తాము, ఉదాహరణకు వారు ఎలా కనిపిస్తారో అనే కోరికతో. మనం ఆ వ్యక్తి యొక్క చిత్రంతో పనిచేస్తాము లేదా ఆ వ్యక్తి గురించి ఆలోచిస్తాము, ఆపై పరిశోధిస్తాము, "అవును, వారికి అస్థిపంజరం ఉంది. అవును, వారి కడుపులో ఏదో ఉంది." వారి శరీరాలు పారదర్శకంగా ఉన్నాయని మనం ఊహించుకుంటాము మరియు వారి అస్థిపంజరాన్ని, వారి కడుపులో ఉండే వాటిని మరియు మిగతా వాటిని వారి చర్మం లోపల ఉన్నట్టు ఊహించుకోవడం ద్వారా, మనం వారి శరీరాలను కలిగి ఉన్నట్లు గుర్తించడానికి ప్రయత్నిస్తాము. ఈ విధంగా, ఈ ఊహ నిజమని మనల్ని మనం ప్రభావితం చేసుకుంటాము. ఇది ఎక్స్-రే దృష్టిని కలిగి ఉండటం లాంటిది, కానీ ఆ వ్యక్తి యొక్క బయటి రూపాన్ని కోల్పోకుండా, ఇది నిజానికి అందంగా కనిపించవచ్చు. వారి శరీర లోపలి భాగాలను చూడటం వల్ల బయట వారి అందం చెడిపోదు.

విచక్షణతో కూడిన ధ్యానం చేసిన కొంతసేపటి తర్వాత, మన మానసిక శక్తి ఒక విధంగా, మన దృష్టి యొక్క వస్తువు, వ్యక్తి శరీరం వైపు వెళ్తున్నప్పుడు, మనం స్థిరమైన ధ్యానానికి మారుతాము. ఈ రెండవ దశలో, మన మానసిక శక్తి పూర్తిగా అంతర్గతంగా మళ్లించబడుతుంది, ఎందుకంటే మనం చురుకుగా గ్రహించిన వాటిలో లీనమవ్వడానికి మనం ప్రయత్నిస్తాము. మనం నిజంగా ఇలా అనుభూతి చెందడానికి ప్రయత్నిస్తాము, "అవును, ఇదే రియాలిటీ; ఈ వ్యక్తి శరీరం బయటి నుంచి లోపలి వరకు ఎలా ఉంటుందనే సత్యం. అవును, ఇది నిజం." ఒక వ్యక్తిని వారి శరీరంతో ప్రత్యేకంగా గుర్తిస్తున్నామంటే, ఆ వ్యక్తికి మనస్సు, భావోద్వేగాలు మొదలైనవి కూడా ఉన్నాయని మనకు మనం గుర్తు చేసుకుంటాము. కానీ అది ధ్యానానికి మరో అంశం.

కోరిక మరియు అనుబంధంతో వ్యవహరించే ఈ విధానంతో మనం కొంత పరిచయాన్ని పెంచుకున్న తర్వాత, ఇది ఒక అలవాటుగా మారడం ప్రారంభించి మనం ఈ పద్ధతులను వాస్తవ, నిజ జీవిత పరిస్థితులలో అప్లై చెయ్యడం ప్రారంభిస్తాము. మనకు అవసరమైనప్పుడు వాటిని ఉపయోగిస్తాము, అప్పుడే మనకు ఈ బలమైన అనుబంధం, వాటిని ప్రేమించాలనే కోరిక యొక్క బలమైన భావన వస్తుంది. ఉదాహరణకు, మన ఉద్దేశాలను పరిశీలిస్తే, ఆ వ్యక్తికి కొంత సౌకర్యం లేదా మసాజ్ లేదా అలాంటిది అవసరం కాబట్టి మన చేతులను ఉంచాలని మనం అనుకోము, కానీ మనం చాలా అతుక్కుపోయినందున వారిని తాకాలని భావిస్తున్నామని మనం గుర్తిస్తాము. ఆ సమయంలో, మనం ధ్యానంలో అభ్యసించినట్లే వారి శరీరాన్ని గుర్తించే విధానాన్ని కూడా అప్లై చేస్తాం. అస్థిపంజరం ఉండటం మరియు వారి కడుపులో వాంతులు కలిగి ఉండటం వారు నిజంగా ఉన్నట్లే అని మనం గ్రహిస్తాము మరియు ఇది వాస్తవం అని భావించడానికి మనం ప్రయత్నిస్తాము.

దాని ఫలితంగా, ఈ పరిస్థితిలో ఏది సముచితం మరియు అనుచితమో చూడగలిగే మనస్సు యొక్క ఎక్కువ స్పష్టత మనకు ఉందని మనం అనుభవిస్తాము. ఏదేమైనా, మనం ఇప్పటికీ ఇక్కడ తాత్కాలిక పద్ధతితో పనిచేస్తున్నాము. కాబట్టి మనం ఇప్పటికీ ఆ వ్యక్తిని తాకాలని, అతని చేతిని పట్టుకోవాలని లేదా ఏదైనా చేయాలనుకుంటున్నామని అనిపించినప్పటికీ, మనం నిజంగా అలా చేస్తున్నామని గ్రహిస్తాము ఎందుకంటే ఇది మనకు మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుంది. ఆ వ్యక్తికి వారి నుంచి ఇది నిజంగా కావాలని కాదు. కానీ, ఆ సమయంలో ఈ ధ్యానాన్ని అప్,వై చెయ్యడం ద్వారా, మనం ఏమి చేస్తున్నామో అది ఎక్కువగా చూపించదు. ఇది మనల్ని చెక్ చేసుకోవడానికి అనుమతిస్తుంది, ఇది అవతలి వ్యక్తికి సౌకర్యంగా అయ్యేలా చేస్తుంది, మనం ఇలా చెయ్యడం వారికి సరైనా? ఒకవేళ అది ఓకే కాకపోతే వాటిని ముట్టుకోకుండా సొంత నియంత్రణ పాటిస్తే మంచిది.

చివరికి, మనం ఈ సమతుల్యమైన, పరిగణనాత్మక మార్గంలో వ్యవహరించడం సహజంగా మరియు ఆకస్మికంగా మారుతుంది: మనం ఎక్కువ చేసి చూపించము, అంటిపెట్టుకోము. దానికి పర్యవసానంగా, అవతలి వ్యక్తికి మన పట్ల ఏదైనా సున్నితత్వంగా ఉంటే ఇది అనుభూతి చెందుతుంది. ఎందుకంటే మనం ఎప్పుడూ వారి చేతిని పట్టుకుంటుంటే, మనమే అభద్రతా భావంతో, ఒంటరిగా ఉంటాం, వారి చేతిని పట్టుకోవడం వల్ల ఏదో ఒక విధంగా మనకు మంచి అనుభూతి కలుగుతుందని, అది మన సమస్యలను పరిష్కరిస్తుందని మనం అనుకుంటే, మన చుట్టూ ఈ ఇబ్బంది పెట్టే విషయాలు ఉంటాయి. అవతలి వ్యక్తికి ఇది సౌకర్యంగా అనిపించదు. వ్యక్తికి ఏదైనా స్థాయి రకపు సున్నితత్వం ఉంటే, అతను దాన్ని గ్రహించగలడు. కానీ శారీరక సంపర్కం యొక్క ఆనందాన్ని అతిశయోక్తి చెయ్యకపోతే, "సరే, ఇది ఒకరి చేతిని పట్టుకోవడం; ఇది మంచి అనుభూతి పరిచయం; వాళ్ళ చేతి లోపల ఏముందో, ఎముకలు వగైరా నాకు తెలుసు" కాబట్టి "అయ్యో! ఇది చాలా అద్భుతం!" బదులుగా, "ఇది బాగుంది మరియు ఇది నాకు కొంచెం మంచి అనుభూతిని కలిగిస్తుంది, కానీ ఇది ప్రపంచంలోని నా అన్ని సమస్యలను పరిష్కరించదు" అని మనం గ్రహించినట్లయితే, మనం దాని గురించి రిలాక్స్ అవుతాము. ఇది ఆకస్మికమైనది, ఇది సహజమైనది మరియు అవతలి వ్యక్తికి ఇది కృత్రిమంగా అనిపించదు; వారు దానితో ఇంకా తేలికగా ఉన్నట్టు కూడా అనుభూతి చెందుతారు. అదే మన లక్ష్యం. "ఎవరినీ ముట్టుకోవద్దు, అందరూ కేవలం మలమూత్రాల సంచి మాత్రమే" అని మనం లక్ష్యంగా పెట్టుకోలేదు, అది మనం లక్ష్యంగా పెట్టుకున్నది కాదు. మనం ఇక్కడ సమతుల్యతను లక్ష్యంగా పెట్టుకున్నాము, అలా మనం నిజంగా ఇతరులకు ప్రయోజనం అందించడానికి పని చెయ్యగలము.

శాంతిదేవుని భోధిసత్వ ప్రవర్తన లాంటి కొన్ని గొప్ప బౌద్ధమత గ్రంథాలలో ఇలాంటి పద్ధతుల గురించి చదివినప్పుడు, శాంతిదేవుడు ఈ అంశాన్ని చర్చిస్తున్న సందర్భాన్ని మనం అర్థం చేసుకోవాలి. ఇది మానసిక స్థిరత్వం మరియు ఏకాగ్రతను పొందే సందర్భంలో ఉంటుంది. ధ్యానంలో అతి పెద్ద పరధ్యానం ఏమిటంటే, మనకు కోరిక మరియు అనుబంధం ఉన్న వ్యక్తి గురించి ఎప్పుడూ ఆలోచించడం. ఇది చాలా పెద్ద పరధ్యానం. కాబట్టి, మనస్సు యొక్క స్థిరత్వాన్ని మరియు ఏకాగ్రతను పొందడానికి, ముఖ్యంగా ఏదైనా ధ్యాన అభ్యాసంలో, మనం అటువంటి ఆకర్షణను అనుభవించే వ్యక్తితో లేనప్పుడు కూడా ఈ పద్ధతిని ఉపయోగించాలి. ఆ సందర్భంలోనే ఈ పద్ధతులను పాఠ్యాంశంలో వివరించారు.

కానీ ఈ పద్ధతులు మనం ధ్యానం చెయ్యడానికి మరియు ఏకాగ్రతను పొందడానికి ప్రయత్నిస్తున్న పరిస్థితులకు బయట పెద్ద ఉపయోగాన్ని కలిగి ఉంటాయి. ఇతరులతో మన సాధారణ సంబంధాలలో అవి పెద్ద ఉపయోగాన్ని కలిగి ఉంటాయి. కాబట్టి, గ్రంధాలలో కోరికను, అనుబంధాన్ని ఎదుర్కోవటానికి ఈ పద్ధతుల గురించి చదివినప్పుడు, ఏకాగ్రత ధ్యానాలలో పరధ్యానానికి వాటిని ప్రతి శక్తులుగా వర్తింపజేయడం కంటే వాటిని ఉపయోగించడానికి సరైన సందర్భం గురించి మనం ఆలోచించాలి.

కోపం, అసూయ మొదలైన ఇతర ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలను ఎదుర్కోవటానికి వివిధ పద్ధతుల యొక్క వివరణాత్మక విశ్లేషణలు మరియు సమర్పణలు కూడా ఈ గ్రంథాలలో ఉన్నాయి, కాని వాటిని ఇక్కడ చదవటానికి మనకు సమయం లేదు. కానీ, ఒకరి పట్ల మమకారం, కోరికను ఎలా ఎదుర్కోవాలో చెప్పడానికి ఈ ఉదాహరణ మనకు మెథడాలజీ గురించి మంచి అవగాహన ఇస్తుందని నేను అనుకుంటున్నాను.

లోతుగా పరిశీలిస్తే, మన మమకారం, ఒకరి పట్ల కోరిక వెనుక మన అభద్రత భావం దాగి ఉందని తెలుస్తుంది. భద్రత కోసం పరితపించే మనం, ఈ వ్యక్తితో సంబంధంలో దాన్ని కనిపెట్టాలని ఆశిస్తున్నాము. అభద్రత, లోతైన ఆందోళన కలిగించే భావోద్వేగాలలో ఒకటిగా, భయం, ఒంటరితనం మొదలైన వాటితో అది నిండి ఉంటుంది. దాన్ని ఎలా వదిలించుకోవాలి?

దీని కోసం మనం నిజంగా "నేను" అనే దాని గురించి గురించి లోతైన సత్యాన్ని, లోతైన వాస్తవాన్ని అర్థం చేసుకోవాలి - అంటే, ప్లాస్టిక్ లో చుట్టబడి, ప్రతి దానికీ మరియు ప్రతి ఒక్కరికి దూరంగా, సురక్షితంగా చేయగలిగే ఘనమైన "నేను" ఉండదు. అలాంటిదేమీ సురక్షితంగా ఉంచలేము. మనం నిజంగా ఎలా ఉన్నాం అనే దానికి అతిశయోక్తి అయిన ఏదైనా సురక్షితంగా ఉంచడానికి మనం ప్రయత్నిస్తున్నాము. రియాలిటీ ఏమిటంటే, మనం ఎప్పుడూ మారుతూ ఉన్నాము: మన మానసిక స్థితి ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటుంది, మన శరీరం ఎప్పుడూ మారుతుంది మరియు మన భావోద్వేగాలు ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటాయి. సాంప్రదాయికంగా, అవన్నీ "నేను" అని లేబుల్ చెయ్యబడతాయి, కానీ అక్కడ ఉన్న బలమైన "నేను" ఉండదు, వాటన్నిటికీ భిన్నంగా ఉంటుంది మరియు దానిని సురక్షితంగా ఉంచాలి. అది అంతా ఎప్పటికప్పుడు మారుతూనే ఉంటుంది.

సాంప్రదాయకంగా "నేను" అని లేబుల్ చెయ్యబడిన ప్రతిదీ ఎప్పుడూ మారుతూ ఉంటే, అప్పుడు మనం చేయగలిగేది స్పష్టమైన దిశ, సురక్షితమైన దిశను కలిగి ఉండటం - అదే ఆశ్రయం అంటే – దానిలోనే మనం వెళుతున్నాము. మరింత సానుకూల ఆలోచనలను పెంపొందించుకోవడం, మనల్ని మనం మెరుగుపరుచుకోవడం మొదలైన వాటిపై పనిచేయడానికి ఆ సురక్షిత దిశ వాస్తవికంగా పనిచేస్తుంది. కానీ భద్రంగా ఉండటానికి ఇంకేమీ ఉండదు; సమర్థించుకోడానికి ఏమీ ఉండదు. అన్నింటికీ ప్రభావితమవకుండా వేరు చేయబడకుండా ఏదీ ఉండదు. ఆ విషయాన్ని మనం లోతుగా అర్థం చేసుకుని, నమ్మితే అభద్రతాభావం, ఒంటరితనం లాంటి సమస్యలు క్రమేపీ మాయమై కనుమరుగవుతాయి. ఒక రకంగా చెప్పాలంటే దేనికీ మనం భయపడాల్సిన పనిలేదు. కానీ దృఢమైన, శాశ్వతమైన "నేను" అనే భావనను పునర్నిర్మించడంలో మనం అస్సలు ఉనికిలో లేము, కాబట్టి మన పనులకు మనం బాధ్యత వహించము అనే నిహిలిస్ట్ విపరీత స్థాయికి పడిపోకుండా ఉండటం చాలా ముఖ్యం. మన పనుల ఫలితాల గురించి మనకు ఖచ్చితంగా తెలియకపోవచ్చు, కానీ మనం ఇప్పటికీ పనిచేస్తాము మరియు మన వంతు ప్రయత్నం చేస్తాము.

ఇప్పుడు, ఇది ప్రధానంగా భావోద్వేగ అభద్రతతో వ్యవహరిస్తుంది, మరియు అభద్రత యొక్క ఇతర అంశాలు ఉన్నాయి - ఆర్థిక అభద్రత మరియు మొదలైనవి. ఈ విషయాలలో, "నేను" మరియు నా బాధ్యతల గురించి సాపేక్ష సత్యాన్ని కూడా మనం గుర్తించాలి. మనం ఖచ్చితంగా ఆర్థిక వైపు లేదా మనకు ఒక నిర్దిష్ట సాంప్రదాయిక భద్రతా భావాన్ని ఇచ్చే ఇతర అంశాలను చూసుకోవడానికి ప్రయత్నించాలి. కానీ అలా చెయ్యడంలో, భావోద్వేగ రంగంలో లాగా, మనం కూడా పరిస్థితి యొక్క రియాలిటీను అతిశయోక్తి చేయకూడదు. మన ఆర్థిక పరిస్థితి పూర్తిగా మన నియంత్రణలో లేదనేది నిజం. యావత్ ప్రపంచం యొక్క ఆర్థిక పరిస్థితి మన స్వంత ఆర్థిక భద్రత, సామాజిక వ్యవస్థ మొదలైన వాటిని ప్రభావితం చేయబోతోంది. ఉదాహరణకు కమ్యూనిజం పతనమై, కొత్త తరహా ప్రభుత్వం, సామాజిక వ్యవస్థ ఏర్పడితే పరిస్థితులు మారిపోతాయి. కాబట్టి, మనకు స్థిరత్వం మరియు భద్రతను ఇచ్చే ఏకైక విషయం ఏమిటంటే, మనం  వెళ్ళే సురక్షితమైన దిశను కలిగి ఉండటం మరియు ఏమి జరిగినా ఎదుర్కోగల సాధనాలను సరిగ్గా ఎంచుకోవడం. జీవితం పూర్తిగా స్థిరంగా ఉండి, ఎప్పటికీ మారకపోతేనే మనం సురక్షితంగా ఉండగలం, ఎందుకంటే ఏమి జరుగుతుందో మనకు తెలుస్తుంది. కానీ అది అసాధ్యం.

అలాగే, ఎప్పుడు సరిపోతుందో తెలుసుకోవడానికి మనకు తృప్తి అనేది తెలియాలి. ఒక మిలియన్ డాలర్లు ఉన్నప్పటికీ అభద్రతా భావానికి లోనయ్యే వ్యక్తులు నాకు తెలుసు, ఎందుకంటే వాళ్ళు ఇలా చెబుతారు, "నా వద్ద పది మిలియన్ డాలర్లు లేవు. నా దగ్గర పది మిలియన్ డాలర్లు ఉంటే నేను సురక్షితంగా ఉన్నట్టు ఫీలవుతాను. అలా కాకుండా ఉండటానికి ప్రయత్నించండి. ఇది చాలా బాధాకరమైన మానసిక స్థితి.

మీరు అభ్యంతరం వ్యక్తం చేసి, "మనం పరిమితంగా ఉన్నాము; మనం బుద్ధులం కాదు, కాబట్టి మన పనుల యొక్క అన్ని పర్యవసానాలను మనం చూడలేము లేదా తెలుసుకోలేము మరియు మన లేదా ఇతరుల వాస్తవికతను చూడలేము. కాబట్టి, మన౦ బాధ పడతామా, దుఃఖి౦చాల్సి వస్తుందా? మన అజ్ఞానాన్ని, అయోమయాన్ని వదిలించుకోగలమా?”

లేదు, మనం ఖచ్చితంగా నాశనమైపోము, ఎందుకంటే ఆ అజ్ఞానాన్ని వదిలించుకోవడం నిజంగా సాధ్యమే. ఇది సులభం కాదు మరియు ఇది సుదీర్ఘ ప్రక్రియ, కానీ మనస్సు విషయాలను అర్థం చేసుకునే సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉంటుంది మరియు ప్రతిదాన్ని కలిపి ఉంచగలిగే అవకాశం ఉంటుంది. కాబట్టి, మనం చేసేది మన అవగాహనను పెంచుకోవడానికి ప్రయత్నించడం. మనం ఇంకా ఎక్కువ అంతర్దృష్టిని పొందడానికి మరియు మరిన్ని విషయాలను అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాము, అలా  మన ప్రవర్తన యొక్క ప్రభావం ఏమిటో మనకు ఖచ్చితంగా తెలియదు, ఎందుకంటే ఇందులో ఉన్న అన్ని వేరియబుల్స్ మనకు తెలియదు, మనకు ఇంకా ఎక్కువ తెలుసు. దాని ఆధారంగా, సంభావ్యత మరియు అనుభవం ఆధారంగా ఏ పరిస్థితినైనా ఎలా ఉత్తమంగా ఎదుర్కోవాలో మనం విద్యావంతులైన అంచనా వేయవచ్చు మరియు తర్వాత మనల్ని మనం మెరుగుపరచుకోవడానికి కష్టాన్ని కొనసాగించవచ్చు.

ఇతరులతో వ్యవహరించడంలో మన సామర్థ్యాలను మెరుగుపరచుకోవడానికి, అవతలి వ్యక్తి గురించి, పరిస్థితుల గురించి మరియు మొదలైన వాటి గురించి మనకు వీలైనంత ఎక్కువ సమాచారాన్ని తీసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తాము. మనం సాధారణంగా ఏమి జరుగుతుందో నమూనాలను చూడటానికి ప్రయత్నిస్తాము: ఈ వ్యక్తి ఎలా స్పందిస్తాడు మరియు ఆ పరిస్థితి యొక్క వ్యక్తిత్వం మరియు వ్యక్తి యొక్క వ్యక్తిత్వాన్ని కూడా పరిగణనలోకి తీసుకుంటాము. దీని ఆధారంగా, ఈ వ్యక్తితో ఎలా సంబంధం కలిగి ఉండాలి మరియు ఏమి చేయాలనే విషయంలో కనీసం ఏమి ప్రయత్నించాలో మనకు కొంత ఆలోచన ఉంటుంది.

మనందరికీ ఈ సామర్థ్యాలన్నీ ఉన్నాయి ఎందుకంటే మనస్సు అలానే పనిచేస్తుంది. సహజంగానే మన చుట్టూ ఉన్న పూర్తి అర్థవంతమైన సమాచారాన్ని తీసుకుంటాం. వీటన్నింటిపై మనం దృష్టి పెట్టకపోవచ్చు, మనకు ఆసక్తి ఉండకపోవచ్చు, కానీ ఆ ఇంద్రియ సమాచారం అంతా ఉంటుంది; అది వస్తోంది. మరియు ఆ నమూనాలను చూడటానికి మనం పూర్తిగా సామర్థ్యాన్ని కలిగి ఉన్నాము. ఉదాహరణకు, ఈ ముగ్గురు వ్యక్తులు ఏమిటో మనం చూడవచ్చు, వాళ్ళంతా మహిళలే, కాబట్టి విషయాలు ఎలా సరిపోతాయో మనం చూడవచ్చు. సమాచారాన్ని నమూనాలుగా విభజించి అర్థం చేసుకోవచ్చు. నా కుడి చేయి నా ఎడమ చేయి కాదని మనం గుర్తించగలము, కాబట్టి విషయాల యొక్క వ్యక్తిత్వం గురించి మనకు తెలుసు. వివిధ విషయాలతో భిన్నంగా సంబంధం కలిగి ఉండే సామర్థ్యం కూడా మనకు ఉంటుంది. పిల్లలతో ఎలా మాట్లాడాలో మరియు పెద్దవారితో ఎలా మాట్లాడాలో మనకు తెలుసు, మరియు మనం ఆ ఇద్దరితో ఒకే విధంగా మాట్లాడము. మనం నిజంగా సున్నితంగా లేకపోతే, మనకు ఆ సౌలభ్యం ఉంటుంది. కాబట్టి, అన్ని ప్రాథమిక విషయాలు ఉంటాయి.

మన మనస్సులు పనిచేసే ఈ విభిన్న మార్గాలు "బుద్ధ-ప్రకృతి" అని పిలువబడే కొన్ని లక్షణాలు. మనందరికీ ఈ బుద్ధ-స్వభావ లక్షణాలు ఉన్నాయి, ఇవి మనకు జ్ఞానోదయ బుద్ధులుగా మారడానికి సహాయపడతాయి. ఇది వారిని గుర్తించి శిక్షణ ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది.

క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే, ఆందోళన కలిగించే భావోద్వేగాలతో, నైపుణ్యమైన పద్ధతులను వర్తింపజేయడానికి శిక్షణ ఇవ్వడం ద్వారా మనం ఈ విధంగా వ్యవహరిస్తాము. ప్రతి రకమైన ఇబ్బందికరమైన భావోద్వేగాలతో వ్యవహరించడానికి అనేక పద్ధతులు ఉన్నాయి మరియు వాటిలో అనేక రకాల వాటిని నేర్చుకోవడం, సాధన చెయ్యడం మరియు అప్లై చెయ్యడం మనకు చాలా సహాయపడుతుంది. ఎందుకంటే కొన్ని సందర్భాల్లో ఒక పద్ధతి అంత ప్రభావవంతంగా ఉండకపోవచ్చు లేదా దాన్ని మనం నిజంగా సరిగ్గా ఉపయోగించలేక పోవచ్చు. కానీ, మనకు కొన్ని ఇతర ప్రత్యామ్నాయ పద్ధతులు ఉంటే, అవి ఆ నిర్దిష్ట పరిస్థితిలో బాగా ప్రభావవంతంగా ఉండవచ్చు. లేదా కొన్నిసార్లు అనారోగ్యం మాదిరిగా, మనం మందులను ఉపయోగించవలసి ఉంటుంది, అదే విధంగా, ముఖ్యంగా బలమైన ఆందోళన కలిగించే భావోద్వేగాన్ని ఎదుర్కోవటానికి మనం పద్ధతుల కలయికను ఉపయోగించవలసి ఉంటుంది. కాబట్టి, మనం ఎంత ఎక్కువ విషయాలను నేర్చుకుంటామో మరియు మనల్ని మనం ఎంత శిక్షణ పొందుతామో, అంత కష్టమైన, సమస్యాత్మక పరిస్థితులను ఎదుర్కోవటానికి మరియు నివారించడానికి మనం అంత ఎక్కువ సామర్ధ్యం కలిగి ఉంటాము.

అందుకోసం శాంతిదేవుని గ్రంథమైన భోధిసత్వ ప్రవర్తనలో నిమగ్నమవడం నిజంగా మనకు ఎంతగానో ఉపయోగపడుతుంది, ఎందుకంటే అతని ప్రెజెంటేషన్ మొత్తం పరిశీలించే దిశగా ఉంటుంది, "ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాలను నేను ఎందుకు శాసిస్తున్నాను? నా మనసులో వాళ్లకు ఎందుకంత విశ్రాంతిగా ఉంటాను? ఇది నిజమైన శత్రువు మరియు వారికి నిజంగా బలం లేదు. నేను వాటిని వదిలించుకున్నాక, వాటిని నా మనస్సు నుంచి తొలగించండి, వారు ఎక్కడికి వెళతారు? ఎక్కడో నిలబడి ఒక సాధారణ శత్రువులా నాపై దాడి చేయలేరు. వారి గురించి దృఢంగా ఏమీ లేదు." ఇలా ఆలోచించి, అది నిజమేనని నమ్మడం చాలా సహాయపడుతుంది. ఈ ఇబ్బంది పెట్టే భావోద్వేగాల నుంచి మనల్ని మనం వదిలించుకోవడానికి పనిచెయ్యడం మనకు దృఢమైన పునాదిని ఇస్తుంది. వాటి నియంత్రణలోకి రాకపోవడం వల్ల మన జీవన నాణ్యతకు మంచి బాధ్యతను తీసుకోగలుగుతాం.