คำอธิบาย
พวกเราหลายคนรู้สึกว่าชีวิตของเราไม่ไปไหนเลย เราอาจพบว่างานของเราไม่มีความหมาย หรือเราอาจตกงานและไม่เห็นโอกาสเพื่อการปรับปรุง เราอาจยังอยู่ในโรงเรียนและตั้งคำถามถึงคุณค่าและความหมายของการศึกษาของเรา เรากลัวว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายลงและมีอันตรายจากการตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าหดหู่ เมื่อร่วมกันกับสิ่งนี้เราจึงอยากจะทำบางสิ่งที่มีความหมายและที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเชิงบวกในโลกนี้ขึ้น และเราอยากจะแบ่งปันสิ่งนั้นกับคนอื่น ๆ พวกเราหลายคนถึงกับตระหนักว่าการหาเงินได้เป็นจำนวนมากและการมีสิ่งต่าง ๆ มากมายไม่ได้ตอบสนองความต้องการเพื่อการมีความหมายของเรา
พระพุทธศาสนากล่าวถึงประเด็นนี้ด้วยหัวข้อเรื่องทิศทางที่ปลอดภัย ซึ่งมักได้รับการแปลว่า ที่พึ่ง เมื่อเราตระหนักว่าชีวิตมนุษย์อันมีค่าที่เรามีจะต้องจบลงด้วยความตายอย่างแน่นอน และการเกิดใหม่ที่แย่กว่านั้นสามารถรอเราอยู่ข้างหน้าได้หากเราไม่ทำสิ่งที่เป็นบวกกับชีวิตเราในตอนนี้ เราจึงมองดูว่าเราสามารถที่จะป้องกันสิ่งนั้นได้อย่างไร ในทำนองเดียวกัน แม้ว่าเราจะไม่ยอมรับการเกิดใหม่แต่เราก็สามารถซาบซึ้งกับชีวิตอันมีค่าของเราที่เรามีในตอนนี้ได้ รู้ว่ามันจะแย่แค่ไหนถ้าจะต้องตายไปกับความเสียใจว่าชีวิตของเรามันช่างไม่มีความหมาย เรากลัวว่าสิ่งต่าง ๆ จะยิ่งเลวร้ายลงในช่วงชีวิตนี้
ทิศทางที่ปลอดภัยที่พระพุทธศาสนาเสนอนั้นถูกแสดงด้วยแก้วอันประเสริฐสามประการ ประการหลักคือ พระธรรม หมายถึงการหยุดที่แท้จริงและจิตใจตามวิถีทางที่แท้จริง ดังนั้น มันจึงเป็นการดำเนินการกับตัวเองเพื่อเอาชนะข้อบกพร่องของเราและบรรลุถึงศักยภาพทั้งหมดของเราโดยการพัฒนาคุณสมบัติที่ดีทั้งหมด ข้อบกพร่องต่าง ๆ ได้แก่ อารมณ์ที่รบกวนจิตใจ การขาดสมาธิ การยึดมั่นถือมั่นในตนเอง ความยากลำบากในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ ฯลฯ คุณสมบัติที่ดีได้แก่ คุณค่าพื้นฐานของมนุษย์ในเรื่องความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ ความอดทน ความเข้าใจ การให้อภัย ความซื่อสัตย์ ฯลฯ ตลอดจนความสำนึกในจริยธรรม การมีสมาธิ และความรู้แจ้ง การดำเนินการเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งเหล่านี้ตามที่พระพุทธเจ้าได้ทำอย่างเต็มรูปแบบและปรมาจารย์ที่มีความเข้าใจในระดับสูงได้ทำไปบางส่วนก็น่าจะทำให้ชีวิตของเรามีความหมายอย่างแน่นอน
แม้ว่าเราอาจอยากจะแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ กับผู้อื่นแต่ก็ไม่ได้หมายความเพียงแค่โพสต์ความสำเร็จของเราลงในโซเชียลมีเดีย แต่ด้วยความมั่นใจในตัวเองที่เพิ่มขึ้นเราจึงแบ่งปันการพัฒนาของเรากับผู้อื่นด้วยการช่วยเหลือพวกเขา ไม่ว่าจะในทางเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือยิ่งใหญ่มากก็ตาม ดังนั้น การกำหนดทิศทางที่ปลอดภัยในชีวิตของเราจึงตั้งอยู่บนพื้นฐานของความกลัวว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายลง มั่นใจในความจริงที่ว่าการดำเนินการกับตัวเองเป็นทิศทางที่ปลอดภัยเพื่อป้องกันไม่ให้ชีวิตของเราแย่ลง และเป็นความห่วงใยและความเห็นอกเห็นใจสำหรับผู้อื่นที่เราอยากจะช่วยเหลือด้วยการแบ่งปันความสำเร็จของเรา
การทำสมาธิ
- ทำใจให้สงบโดยมุ่งเน้นความใส่ใจไปที่ลมหายใจ
- นึกถึงชีวิตของคุณและประเมินว่าคุณเห็นว่ามันมีความหมายหรือไม่
- คิดว่าคุณอยากจะแบ่งปันสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับชีวิตของคุณกับคนอื่นอย่างไร
- คิดว่าการดำเนินการเพื่อเอาชนะข้อบกพร่องของคุณและการบรรลุถึงศักยภาพของคุณจะทำให้ชีวิตของคุณมีความหมายและช่วยให้คุณสามารถแบ่งปันสิ่งที่มีความหมายกับคนอื่น ๆ ได้ ไม่ใช่แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น และคิดว่ามันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนหากสิ่งที่คุณแบ่งปันมันไม่ใช่แค่ทางออนไลน์เท่านั้น แต่เป็นการมีปฏิสัมพันธ์ส่วนตัวที่ได้ช่วยพวกเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
- จินตนาการว่ากำลังตกจากหน้าผาลงสู่ภาวะซึมเศร้าหดหู่ใจมากเพราะชีวิตของคุณปราศจากทิศทางที่มีความหมาย
- คิดว่าการดำเนินการกับตัวเองจะช่วยให้คุณรอดพ้นจากภาวะซึมเศร้าหดหู่ใจนี้ได้อย่างไรและจะเป็นของขวัญที่ยอดเยี่ยมที่คุณสามารถแบ่งปันกับผู้อื่นได้อย่างไร
- ตกลงใจที่จะวางทิศทางนั้นไว้ในชีวิตของคุณ
- ให้จินตนาการเหมือนเดิม แต่ตอนนี้คุณแค่เกือบจะตกจากหน้าผานั้น
- ให้จินตนาการเหมือนเดิม แต่คุณอยู่ห่างจากหน้าผา แต่เริ่มเข้าใกล้หน้าผานั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ
สรุป
เมื่อเราเห็นว่าชีวิตของเรามันจำเจ น่าเบื่อ และดูเหมือนไม่มีความหมาย เราจำเป็นต้องใช้แนวทางเชิงรุก เราจำเป็นต้องวางทิศทางเชิงบวกในชีวิตของเรา ซึ่งเป็นทิศทางที่มีความหมาย ไม่ใช่แค่ต่อตัวเราเองเท่านั้นแต่ยังรวมถึงผู้อื่นด้วย ทิศทางนี้คือการดำเนินการกับตัวเองเพื่อเอาชนะข้อบกพร่องของเราและบรรลุถึงศักยภาพในเชิงบวกของเรา ไม่ว่าเป้าหมายสูงสุดของเราคือการทำสิ่งนี้ให้ครบถ้วนหรือไม่ ตามที่พระพุทธเจ้าได้ทำและสิ่งมีชีวิตที่ได้บรรลุพระธรรมในระดับสูงได้ประสบความสำเร็จในบางส่วน กระนั้นแล้วก็ตาม การเดินไปตามเส้นทางนี้จะช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเราได้อย่างมากทีเดียว