معنی دادن به زندگی

توضیح 

بسیاری از ما احساس می‌کنیم که زندگی‌مان به جایی نمی‌رسد. شاید احساس کنیم که شغل‌مان بی‌معنی است، یا شاید کارمان را از دست بدهیم، هیچ منظری برای پیشرفت نمی‌بینیم. شاید هنوز در مدرسه هستیم و ارزش و معنی تحصیل‌مان را مورد سؤال قرار می‌دهیم. می‌ترسیم از اینکه همه چیز بدتر شود و اینکه خطر افسردگی وجود دارد. ما با این روش [و با همراهی] یکدیگر، دوست داریم کاری با معنی انجام دهیم و تغییرات مثبتی در دنیا ایجاد کنیم ، دوست داریم آن را با دیگران به اشتراک بگذاریم. بسیاری از ما این را تشخیص داده‌ایم که کسب پول زیاد و چیزهای بسیار نیاز ما را برای معنی‌ دادن به زندگی رفع نمی‌کند.

بودیسم به این مورد به موضوع مسیر امن می‌پردازد، که اغلب به عنوان پناه ترجمه شده است. وقتیکه این را تشخیص دهیم که مرگ پایان زندگی ارزشمند انسانی است و اگر امروز کار مثبتی با زندگی‌مان انجام ندهیم، پس از مرگ تولدهای بدتر در انتظارمان خواهد بود [بنابراین] حداقل به این می‌پردازیم که چگونه مانع از این اتفاق شویم. همچنین، اگر تولد دوباره را بپذیریم، می‌توانیم از زندگی‌های ارزشمندی که داریم قدردانی کنیم و بدانیم که در پشیمانی از یک زندگی بی معنی مردن و ترس از اینکه همه چیز در زندگی‌مان بدتر شود بسیار وحشتناک است. 

مسیر امنی که بودیسم پیشنهاد می‌دهد با سه گوهر ارزشمند نشان داده شده‌اند. اولین آنها دارماست ـ توقف واقعی و مسیر واقعی ذهن ـ یعنی کار کردن بر روی خودمان تا بر محدودیت‌هایمان غلبه کنیم و با ایجاد کیفیت‌های خوب پتانسیل‌های موجودمان را بشناسیم. کمبودها عبارتند از مواردی مانند احساسات آزاردهنده، کمبود تمرکز، عزت نفس، مشکل در ایجاد ارتباط مؤثر و غیره. کیفیت‌های خوب شامل ارزش‌های انسانی، مهربانی، شفقت، صبر، درک، بخشش، صداقت و غیره است. همچنین درک اخلاقیات، تمرکز و بصیرت. تلاش برای کسب آنچه ذکر شد، چنانکه بودا این کار را به‌طور کامل انجام داده و استادان شناخته شده به بخشی از آن دست یافته‌اند، به وضوع به زندگی معنی می‌بخشد.

اگرچه شاید دوست داشته باشیم آنچه داریم را با دیگران به اشتراک بگذاریم، اما این به آن معنی نیست که موفقیت‌هایمان را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کنیم، اما با افزایش اعتماد به نفس، پیشرفت‌هایمان را با دیگران سهیم می‌شویم تا به هر شکل ممکن، چه کم یا زیاد به آنها کمک کنیم. اما به ایجاد یک مسیر امن در زندگیی که اساس آن ترس از بدتر شدن چیزهاست، اعتماد داشته باشیم، اینکه کار کردن روی خودمان مسیری امن است که زندگی ما را حفظ می‌کند تا بدتر نشود و نسبت به کسانی که دوستشان داریم توجه و شفقت داشته باشیم و موفقیت‌هایمان را با آنها به اشتراک بگذاریم.

مراقبه 

• با تمرکز بر تنفس‌تان آرامش پیدا کنید.
• به زندگی‌تان فکر کنید و اینکه آیا برایتان با معنی است یا نه.
• فکر کنید که تا چه اندازه دوست دارید چیزها را با دیگران به اشتراک بگذارید
• فکر کنید چگونه غلبه کردن بر کمبودهایتان و تشخیص پتانسیل‌هایتان می‌تواند به زندگی شما معنی بخشد و به شما این توانایی را بدهد که چیزی با معنی را با دیگران به اشتراک بگذارید، نه فقط چیزهای بی‌اهمیت را، و چقدر عالی خواهد بود اگر چیزی را با دیگران به اشتراک بگذارید ـ نه تنها آن لاین بلکه به طور شخصی ـ که به نوعی به آنها کمک کند. 
• تصور کنید که از بالای یک صخره به افسردگی عمیقی سقوط کرده‌اید و مسیری بامعنی در زندگی‌تان وجود ندارد.
• فکر  کنید که چگونه کار کردن بر روی خودتان شما را از این افسردگی نجات می‌دهد و این هدیه‌ای ارزشمند است که می‌توانید با دیگران تقسیم کنید.
• تصمیم بگیرید که آن مسیر را در زندگی‌تان قرار دهید.
• همان را تصور کنید، اما این‌بار از لبه صخره پرت می‌شوید.
• همان را تصور کنید، اما شما تا اندازه‌ای از صخره دور هستید اما به‌طور مداوم به آن نزدیکتر می‌شوید. 

خلاصه

وقتیکه زندگی‌مان را تکراری، خسته‌کننده و به‌ظاهر بی‌معنی می‌بینیم، لازم است که رویکردی فعالانه در پیش بگیریم. لازم است که مسیر مثبتی در زندگی‌مان قرار دهیم، مسیری که نه تنها برای خودمان بلکه برای دیگران نیز با معنی است. این مسیر برای آن است که بر روی خودمان کار کنیم تا بر کمبودهایمان غلبه نماییم و پتانسیل‌های مثبت را تشخیص دهیم. حتی اگر هدف ما این نباشد که این کار را به‌طورکامل انجام دهیم، چنانکه بوداها انجام داده‌اند و موجودات شناخته شده به بخشی از مسیر دست یافته‌اند ـ همچنان، قدم نهادن در این سیر و سلوک شدیداً کیفیت زندگی‌مان را بهبود می‌بخشد.