آرام شدن

توضیح

مراقبه روشی است برای ایجاد عادت‌های مثبت از طریق تکرار، مانند ایجاد یک مسیر عصب جدید و ضعیف کردن مسیر قدیمی. برای این کار، آرام کردن ذهنِ در حال مسابقه‌مان ضروری است تا بتوانیم با ایجاد فضای خالی به درک و نگرشی تازه و مفید دست یابیم. توانایی آرام شدن به‌خودی خود عادتی مفید اما حالتی بی‌طرفانه است که می‌تواند زیربنای ایجاد نگرشی سازنده یا مخرب باشد. ما می‌خواهیم از این حالت آرام به عنوان فضایی خالی استفاده تا حالت سازنده ذهن را ایجاد کنیم، برای کسب این منظور این یک مرحله مقدماتی گریزناپذیر است.

آرام بودن به ما کمک می‌کند تا با مشکلات زندگی بهتر کنار بیاییم. اغلب، عدم شفافیت ذهنمان مانع از این می‌شود که با مشکلات به روشی درست مواجه شویم؛ آنها با سرگردانی‌های ذهنی ناشی از خستگی و استرس پر شده‌اند. مثلاً، ما سر کارمان روز طولانی و سختی داشته‌ایم؛ هنوز یک ساعت مانده تا کارمان تمام شود، اما کاری که باید انجام شود بیش از یک ساعت طول می‌کشد. تمرکز بر روی تنفس‌مان به ما کمک می‌کند تا آرام شویم و با حالت ذهنی شفاف با این شرایط چالش‌آمیز کنار بیاییم.

مراقبه

• صاف بنشینید، دست‌هایتان را روی زانویتان قرار دهید، چشمهایتان نیمه باز باشد، به سمت پایین به زمین نگاه کنید و دندانهایتان را به هم فشار ندهید. 
• استرس را در بدنتان آرام کنید، بخصوص در شانه‌ها، دهان و پیشانی‌تان. ما نمی‌توانیم ذهنمان را آرام کنیم مگر اینکه اضطراب موجود در بدنمان را آزاد کنیم. 
• به‌طور طبیعی از بینی‌تان نفس بکشید. 
• در ذهنتان تا ۱۱ بشمارید و نفس بکشید، بر احساس نفس کشیدن که از بینی‌تان بیرون می‌آید تمرکز کنید. 
• بر احساس نفس کشیدن و شمارش متمرکز باشید ( آنها را با چسب ذهنی به هم مرتبط کنید). 
• حالت هوشیاری را حفظ کنید تا اگر توجه‌تان در نتیجه تنبلی یا سرگردانی ذهنی منقطع شد آن را تشخیص دهید.  
• وقتیکه متوجه شدید که توجه‌تان را از دست داده‌اید، آن را بر تنفس و شمارش‌تان بازگردانید. 
• اگر سرگردانی ذهنی را تشخیص دادید، به آرامی آن اندیشه را آزاد کنید، تصور کنید که [افکار] همزمان با بازدم از ذهنتان بیرون می‌روند، توجه‌تان را به تنفس و شمارش برگردانید. 
• اگر شانه‌ها و صورتتان دوباره منقبض شدند، دوباره آنها را شل کنید.
• در پایان، به عنوان انتقال از مراقبه، با ذهنی ساکت آرام باشید.

 خلاصه

وقتیکه خسته‌ و مضطربیم به شفافیت ذهنی و تعادل عاطفی بیشتری نیاز داریم تا با شرایط توأم با چالش‌ مواجه شویم، ما نیاز داریم که آرام باشیم و خونسردی ذهنی و عاطفی‌مان را به‌دست آوریم. ما مثل یک کامپیوتر باید ذهنمان را بازسازی کنیم. برای انجام این کار لازم است که بدنمان را آرام کنیم و بر تنفس‌مان در حالیکه چرخه‌های تنفس را می‌شماریم متمرکز باشیم. با تمرین این روش مراقبه در خانه، مسیر عصبی و عادتی ایجاد می‌شود که هر وقت در زندگی روزانه به آن نیاز داشته باشیم آن را به‌خاطر می‌آوریم. با این روش به‌کار گرفتن آن آسانتر می‌شود و می‌توان آن را حفظ کرد.