عشق جهانشمول ـ آرزوی شادی برای همه و برخورداری از علل شادی ـ ناشی از آن است که بدانیم چگونه زندگی ما به دیگران وابسته است [مراجعه کنید به: عشق چیست؟] هر یک از ما جزئی از بشریت هستیم و رفاه ما به جامعه جهانی وابسته است ـ هیچ یک از ما نمیتواند از ضعف اقتصادی یا تغییر شرایط آب و هوایی بگریزد. چون از درون با کل بشریت پیوستهایم، پس عشق ورزیدن به همه افراد کاملاً مناسب است.
اگر عشق به دیگران را در نهادمان بکاریم، این بهطور خودکار به ذهن آرامش میدهد. این منشاء نهایی موفقیت در زندگی است ـ چهاردهمین دالایی لاما
برای پرورش عشق باید قدردان وابستگی درونیمان باشیم. هر چه میخوریم، استفاده میکنیم یا اگر از چیزی لذت میبریم آن حاصل سختکوشی دیگران است. فقط به افرادی فکر کنید که در سراسر دنیا برای تهیه این وسیله الکتریکی که شما این مطلب را روی آن میخوانید در حال کار هستند. اندیشیدن به این مطلب موجب میشود که ما دریابیم که به دیگران وابستهایم در نتیجه نسبت به آنها قدردان خواهیم بود. این، احساس شادی عمیقی در ما ایجاد میکند. ما بهطور طبیعی به شاد بودن دیگران نیز اهمیت خواهیم داد؛ این احساسات مقدمهای برای عشق جهانشمول هستند.
مراقبهای کوتاه مدت برای افزایش محبّت توأم با عشق
ابتدا باید نسبت به خودمان محبّتی توأم با عشق داشته باشیم. اگر برای خودمان آرزوی شادی نداشته باشیم، چرا باید خواهان شادی برای دیگران باشیم؟
مراقبه را با این احساس عمیق شروع میکنیم:
- چه عالی بود اگر من شاد بودم و علل شادی را در اختیار داشتم.
- ایکاش من شاد بودم.
- امید است که بتوانم شادی را برای خود به ارمغان بیاورم.
وقتیکه از ته دل آرزوی شادی برای خودمان داشته باشیم، آنگاه میتوانیم وسعت آن را افزایش دهیم و به وسعت دایره آن افکار بیافزاییم:
۱. ابتدا عشقمان را به افرادی که دوستشان داریم و دوستانمان معطوف میکنیم.
۲. سپس آن را به افرادی که فقط آنها را میبینیم اما نسبت به آنها بیتفاوت هستیم معطوف میکنیم.
۳. بعد به افرادی که دوستشان نداریم عشق میورزیم.
۴. سرانجام، عشقمان را به همه جهان و همه موجوداتی که در آن زندگی میکنند معطوف میکنیم.
با این روش عشقمان را هم به خود وهم به افردی که در اطرافمان هستند و سپس همه موجودات میدهیم.
اگر میتوانیم کاری کنیم که موجب خوشحالی دیگران شویم، باید آن کار را انجام دهیم. اگر نمیتوانیم در کوتاه مدت برایشان کاری انجام دهیم، باید سعی کنیم که حداقل در دراز مدت به شادی آنها کمک کنیم. این به تهیه غذا و مکان برای افراد فقیر محدود نیست، بسیاری از افراد ثروتمند هم هستند که در شرایط مصیبتباری زندگی میکنند، باید آنها را به لیستمان بیافزاییم. به تدریج، بهطور ذاتی عشق نسبت به خانواده، دوستان و هر موجودی که با آن مواجه میشویم در وجود ما پدید میآید، این عشق برای ما و دیگران شادی به همراه میآورد.