Co należy brać pod uwagę pamiętając o śmierci

Trudność uzyskania drogocennego ludzkiego odrodzenia i jak najlepiej je wykorzystać

Ważne jest, by na początku rozmyślać o trudności uzyskania drogocennego ludzkiego odrodzenia dającego różne rodzaje wytchnienia od sytuacji uniemożliwiających praktykę Dharmy i cechującym się wszystkimi wzbogaceniami sprzyjającymi okolicznościom umożliwiającymi jej praktykowanie. Wiele rzeczy należy przemyśleć, na przykład to, jak trudno uzyskać taką podstawę do pracy, co należy rozważyć za pomocą przykładów, z punktu widzenia jej natury i z punktu widzenia jej przyczyn.

Teraz rzeczywiście uzyskaliśmy tę tak trudną do uzyskania podstawę. Jak to się stało, że udało nam się osiągnąć takie ludzkie odrodzenie? To dlatego, że w poprzednich żywotach wykonaliśmy bardzo wiele duchowej pracy, co stało się przyczynami odrodzenia się w taki sposób, odrodzenia się tacy, jacy jesteśmy teraz. Przykładem dla zrozumienia tego może być praca, jaką trzeba wykonać, by wtoczyć do połowy drogi pod górę wielką metalową kulę. Innymi słowy, wykonaliśmy całą pracę, by uzyskać ludzkie życie, a teraz wypada nam iść dalej, dokonywać dalszych postępów. Gdy uda nam się już wtoczyć tę kulę w pół drogi pod górę, to jeśli nie będziemy postępować ostrożnie, istnieje niebezpieczeństwo, że wyślizgnie się nam ona i stoczy w dół, a wówczas bardzo trudno będzie ponownie wtoczyć ją pod górę.

Zatem to, co powinniśmy robić na podstawie tego drogocennego ludzkiego życia, które teraz mamy, to starać się rozwijać w sobie współczucie, miłość i oddane serce bodhićitty. W końcu najlepsze, co możemy zrobić, jest staranie się, by na tej podstawie osiągnąć oświecenie. Lecz jeśli nie wykorzystamy właściwie tego, co mamy teraz i będziemy jedynie odmawiać modlitwy, aby móc uzyskać takie drogocenne ludzkie odrodzenie w przyszłości, to będzie to podobne do posiadania dużego kosza pełnego ryżu, który odstawiamy na bok, nie korzystając z niego i modląc się o kolejny kosz ryżu!

Mamy teraz tę doskonałą podstawę do pracy, który możemy wykorzystać do praktyki Dharmy, i musimy podejmować wysiłki i modlić się, by wykorzystać ją w pełni. Powinniśmy być bardzo szczęśliwi, że ją mamy. Należy podejść do tego myśląc w następujący sposób: „Skoro uzyskałem coś tak drogocennego, jak tę podstawę do pracy, wykorzystam ją właściwie dzisiaj i będę modlił się, aby móc robić to jutro”. Rano, po przebudzeniu, ważne jest, by pomyśleć: „Jak cudownie się, że się obudziłem! Nie umarłem we śnie!” A potem ważne jest, aby zacząć dzień od mocnej intencji: „Dzisiaj zamierzam nadal właściwie wykorzystywać moje drogocenne ludzkie życie!”

Życie tego rodzaju, jakie teraz mamy, jest czymś ogromnie drogocennym; daje nam  osiem rodzajów wytchnienia czy też chwilowych wolności od ośmiu trudnych sytuacji, w których nie mielibyśmy szansy na duchowy postęp. Zalicza się do tego osiem sytuacji, w których nie jesteśmy ludźmi i osiem sytuacji w świecie ludzkim, w których nie mamy żadnej szansy na praktykę Dharmy. Kiedy więc budzimy się rano, musimy pomyśleć, jak wielkie szczęście mieliśmy, że nie umarliśmy w nocy. Gdybyśmy umarli i odrodzili się w którejkolwiek z tych ośmiu sytuacji, bez szansy na jakikolwiek postęp duchowy, takich jak odrodzenie się jako owad czołgający się po podłodze, nie mielibyśmy nawet okazji usłyszeć o środkach zapobiegawczych Dharmy. Dlatego ważne jest, aby czuć się bardzo szczęśliwym i wdzięcznym z powodu szczęścia, że obudziliśmy się rano i nadal mamy te możliwości, i wzbudzić w sobie silną intencję, aby jak najlepiej je wykorzystać. Jeśli pomyślimy w ten sposób również wieczorem i ustanowimy bardzo mocną intencję, by w pełni wykorzystać nasze możliwości, to nawet podczas snu będzie to bardzo konstruktywne.

Kiedy Tsongkhapa pisze tutaj: „Proszę o inspirację,  bym bez przeszkód rozwijał postawę wykorzystywania jej esencji na wszystkie sposoby, dniem i nocą.”, mówi on o rodzaju praktyki, którą możemy wykonywać zarówno rano, jak i wieczorem – mianowicie wykorzystywanie esencji naszego drogocennego ludzkiego życia.

Miejsce w tekście, w którym Tsongkhapa mówi na ten temat powinniśmy wypełnić wszystkimi przeróżnymi naukami i metodami dotyczącymi tego samego tematu, które znajdują się przede wszystkim w sutrach. Sutry to słowa samego Buddy. To samo dotyczy różnych śastr, czy też tekstów objaśniających, napisanych przez indyjskich mistrzów buddyjskich a także wszystkich tekstów napisanych przez tybetańskich  mistrzów wszystkich tradycji buddyzmu w Tybecie: kagju, ningma, sakja i gelug. Niezależnie od tego jakie konkretne metody byśmy znaleźli w którymkolwiek ze źródeł dotyczących tego tematu, powinniśmy je tutaj zastosować. Innymi słowy, w tym miejsce powinniśmy wstawić i zastosować wszelkie nauki dotyczące drogocennego ludzkiego odrodzenia dającego różne rodzaje wytchnienia i wzbogaceń, bez względu na to, z jakiego prawomocnego źródła buddyjskiego by nie pochodziły. To tak, jakbyśmy mieli, na przykład, cukiernicę do której zawsze wsypujemy cukier, niezależnie od tego, w którym sklepie go kupiliśmy.

Jeśli mamy tak drogocenną podstawę do pracy i nie wykorzystujemy jej w odpowiedni sposób, bardzo trudno będzie ponownie ją zdobyć. Gdyby było tak, że moglibyśmy stale, raz po raz, zdobywać takie drogocenne ludzkie życie, byłoby to co innego, ale w rzeczywistości tak nie jest. Dlatego jeśli teraz nie wykorzystamy jej w odpowiedni sposób, nie będziemy mieli szansy uzyskać jej ponownie. To tak, jakby położyć na ziemi kogoś bardzo silnego i odważnego, lecz nie mającego kończyn, bez względu na to jaki by nie był odważny i silny niewiele mógłby zrobić. Podobnie, kiedy utracimy nasze drogocenne ludzkie ciało, bardzo niewiele będziemy mogli zrobić.

Gdyby nasze ludzkie ciało było czymś niezwykle silnym i niezniszczalnym, to co innego, ale tak nie jest. Jest ono czymś, co nie ma bardzo dużej siły. Ponadto, kiedy już się odrodzimy, nie pozostaje nam już nic innego, jak umrzeć. Gdybyśmy usłyszeli o istnieniu jakiegoś miejsca, do którego można by się udać, miejsca, gdzie ludzie nie umierają, to byłoby wspaniale i moglibyśmy tam się udać. Ale w rzeczywistości nie ma takiego miejsca. Ponieważ nie mamy dokąd uciec przed śmiercią, ważne jest, by o niej pamiętać.

Top