Od kilkudziesięciu lat mistrzowie wszystkich czterech linii buddyzmu tybetańskiego, udzielają inicjacji Kalaczakry w Indiach, Mongolii, północno-wschodniej Azji i na Zachodzie. Tysiące ludzi, pochodzących zarówno z krajów tradycyjnie buddyjskich, jak i z innych kultur, otrzymało inicjacje jako czynni uczestnicy albo uczestniczyło w nich jako zainteresowani obserwatorzy. Ilość próśb z całego świata o udzielenie inicjacji stale wzrasta. Zainteresowanie jest ogromne.
Tylko garstka ludzi z Zachodu uczestniczyła w pierwszej inicjacji Kalaczakry, jakiej udzielał Jego Świątobliwość Dalajlama poza granicami Tybetu. Miałem szczęście być jednym z nich. Odbyła się ona w Dharamsali w Indiach w marcu 1970 roku. Przewidując, że w przyszłych inicjacjach będzie uczestniczyć dużo więcej ludzi z Zachodu, Jego Świątobliwość postanowił udostępnić temu nowemu audytorium pewne wskazówki i podstawowe informacje dotyczące Kalaczakry. W związku z tym, kilka miesięcy przed udzieleniem następnej inicjacji w Bodh Gaja w Indiach w grudniu 1974, Jego Świątobliwość polecił Szarpie Rinpoczemu i mnie przetłumaczyć serię artykułów o Kalaczakrze napisanych przez Gesze Ngawanga Dhargjeja i Gardżanga Kamtrula Rinpoczego. Biblioteka Tybetańskich Dzieł i Archiwów (The Library of Tibetan Works & Archives) opublikowała je w Dharamsali, a Wydawnictwo Deer Park przedrukowało artykuł Gesze Dhargjeja jako część podręcznika przygotowanego na pierwszą inicjację udzielaną przez Jego Świątobliwość na Zachodzie. Ceremonia ta odbyła się w Madison, w stanie Wisconsin, w lipcu 1981 roku. Organizatorzy późniejszych inicjacji Kalaczakry często wznawiali ten podręcznik, zarówno po angielsku jak i kilku innych językach europejskich. Jego Świątobliwość zlecił również profesorowi Jeffreyowi Hopkinsowi przetłumaczenie i publikację tekstu rytuału inicjacji, tak aby uczestnicy mogli łatwiej za nim podążać.
Głównym nauczycielem, który wprowadzał Jego Świątobliwość w arkana Kalaczakry był Tsenshap Serkong Rinpocze, jego nieżyjący już mistrz, partner w debatach i wychowawca. Serkong Rinpocze był synem i duchowym spadkobiercą Serkonga Dordżeczanga, wybitnego mistrza Kalaczakry i członka jej linii przekazu. Serkong Rinpocze to również mój rdzenny guru, któremu przez wiele służyłem jako tłumacz. Dostrzegając coraz bardziej wzrastające zainteresowanie Kalaczakrą na Zachodzie, dogłębnie nauczał mnie tego zagadnienia. Nauczanie to obejmowało nie tylko formalne nauki na temat wielu komentarzy, ale także prywatne wyjaśnienia dotyczące związków Kalaczakry prawie ze wszystkim co dla niego tłumaczyłem. Temat ten nigdy go nie nużył i omawiał go w domu, w drodze, a nawet przy obiedzie, zarówno w Indiach, jak wszędzie na Zachodzie, gdzie podróżowaliśmy z jego wykładami. Szczególnie cieszyło go opisywanie szczegółów trójwymiarowego pałacu mandali Kalaczakry i często wykonywał modele jego architektonicznych elementów przy użyciu surowego ciasta. W końcu podzieliłem się tymi naukami z Martinem Brauenem w Szwajcarii, gdzie stały się podstawą jego książki na ten temat i zaowocowały konstrukcją trójwymiarowego pałacu mandali w Vokerkunde Musem w Zurychu, kiedy Jego Świątobliwość udzielał inicjacji w Rikon w lipcu 1985 roku.
Pragnąc abym nawiązał bliższy związek z linią przekazu, Serkong Rinpocze, łaskawie zorganizował dla mnie prywatne spotkania z Jongdzinem Lingiem Rinpoczem, podczas których otrzymałem nauki na temat Kalaczakry. Nieżyjący już Rinpocze był głównym wychowawcą Jego Świątobliwości i członkiem linii przekazu Kalaczakry, od którego sam Jego Świątobliwość otrzymał tę inicjację. Gdy Jego Świątobliwość udzielał inicjacji Kalaczakry w Spiti w Indiach w lipcu 1983 roku, byłem już wystarczająco przygotowany, aby służyć mu jako tłumacz podczas tej ceremonii. Czułem się wtedy jakbym był darem Serkonga Rinpoczego dla Jego Świątobliwości i wypełniało mnie przytłaczające poczucie odpowiedzialności, zachwyt, szacunek, wdzięczność i inspiracja.
Moja ostatnia rozmowa z Serkongiem Rinpoczem, która odbyła się krótko po tej ceremonii, dotyczyła pewnych trudnych punktów związanych z inicjacją Kalaczakry. Rinpocze nie cytował wtedy żadnych komentarzy, tylko odpowiadał na moje pytania opierając się jedynie na logice. Odpowiedzi te stały się dla mnie cennym przewodnikiem w moich późniejszych próbach nauczania.
W 1983 roku, po śmierci Rinpoczów Serkonga i Linga, Jego Świątobliwość wspaniałomyślnie zdecydował się poprowadzić moje studia i praktykę Kalaczakry. Kontynuowałem rozpoczęty pod przewodnictwem Serkonga Rinpoczego program czytania głównych komentarzy mistrzów czterech tybetańskich linii przekazu, a Jego Świątobliwość spotykał się ze mną prywatnie, aby odpowiadać na moje pytania po zakończeniu lektury każdego tekstu. Krotko przed swoim odejściem, Serkong Rinpocze doradził mi zapoznanie się z astronomią i astrologią Kalaczakry u Gena Lodro Gjatso, nieżyjącego już nauczyciela astrologii w Instytucie Medycyny i Astrologii Tybetańskiej (Tibetan Medical and Astrological Institute), oraz rytuałem Kalaczakry u Lobpona Thubtena Czepela, mistrza Kalaczakry z Namgjal – klasztoru Jego Świątobliwości. Po śmierci Serkonga Rinpoczego, zgodnie z jego radą poszerzałem swoją wiedzę w tym zakresie.
W 1985 roku, kilka ośrodków buddyjskich w Europie poprosiło mnie o wykłady wprowadzające do Kalaczakry, aby pomóc ludziom przygotować się do inicjacji, której Jego Świątobliwość miał udzielać w lipcu tego roku w Rikon w Szwajcarii. Po udzieleniu mi upoważnienia, Jego Świątobliwość wyjaśniał mi obszernie, jak odpowiadać na najczęściej zadawane pytania. Podczas tej inicjacji wygłosiłem trzy wykłady, aby pomoc uczestnikom i obserwatorom przejść przez poszczególne jej etapy. Fundacja Meridian Trust przygotowała i rozprowadziła kasety video z tych wykładów, później zaś Dharma Friendship Foundation wydała w formie książki ich zapis, poddany niewielkim poprawkom redakcyjnym. Po tej inicjacji wiele buddyjskich ośrodków w Europie i Północnej Ameryce zaczęło zapraszać mnie do wyjaśniania podstawowych nauk Kalaczakry i praktyki medytacji. Raz jeszcze Jego Świątobliwość był wyjątkowo szczodry jeżeli chodzi o swój czas i udzielił mi wskazówek czego i jak mam nauczać. Niektóre z niemieckich, francuskich i holenderskich wykładów opublikowano w tych językach przez Aryatara Institut w Monachium, w Niemczech, Vajrajogini Institut w Lavaur we Francji i Maitreya Instituut w Ernst, w Holandii. Główna część niniejszej książki stanowi rozwinięcie wykładów, jakie wygłosiłem podczas tych wizyt oraz tych jakie dałem w Rikon.
W ciągu kilku następnych lat miałem przywilej jeszcze kilkakrotnie występować w roli tłumacza podczas inicjacji Kalaczakry oraz wykładowcy objaśniającego przebieg ceremonii. Podczas kilku wizyt w Mongolii i w krajach byłego Związku Radzieckim, rozmawiałem z mnichami i świeckimi uczonymi na temat historii Kalaczakry w ich krajach i odkryłem w ich bibliotekach wiele rzadkich tekstów Kalaczakry. W efekcie tych wizyt, tłumacze inicjacji Kalaczakry udzielanej przez Jego Świątobliwość w Ułan Bator w Mongolii w lipcu 1995 roku, poprosili mnie o opracowanie planu całego rytuału, aby pomóc im lepiej się przygotować. Poprawiona wersja tego planu stanowi ostatni rozdział niniejszej książki.
W 1996 roku Sidney Piburn z wydawnictwa Snow Lion zwrócił się do mnie z propozycją, abym poszerzył moją poprzednią publikację o Kalaczakrze i napisał bardziej przystępną książkę na ten temat. Chciał, aby doświadczenia tych, którzy zamierzali uczestniczyć w przyszłych inicjacjach, jak również, tych którzy ją już otrzymali, stały się dla nich bardziej zrozumiałe. Niniejsza książka jest rezultatem tej prośby i długiej historii ją poprzedzającej. Pragnę podziękować Kapor Family Foundation za fundusze na jej przygotowania i Nama Rupa Foundation za administrowanie tymi funduszami. Moje wyrazy wdzięczności niech przyjmą również redaktorzy z wydawnictwa Snow Lion, oraz Rajinder Kumar Dogra i Aledmar Haegewald, którym dziękuję za ich pomocne sugestie. Oby ta książka w jakiejś mierze stanowiła zapłatę za dobroć moich nauczycieli i sprawiła, aby świat Kalaczakry stał się bardziej dostępny dla pożytku wszystkich.
Alexander Berzin
Dharmasala, Indie
22 lutego 1997 r.