சாம்க்யா, நியாயா மற்றும் பௌத்தத்தில் ஆத்மா, சுயத்தின் பண்புகள்

அறிவாற்றல் பற்றிய சாம்க்யா வலியுறுத்தல்கள்

மேற்கத்திய விஞ்ஞானம் போன்றே இருப்பதால் சாம்க்யாவின் கூற்றுகள் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது – அதாவது ஒரு விஷயத்தைப் பற்றிய அறிவாற்றல் என்பது முற்றிலும் உடல் சார்ந்தது, அதாவது மூளை மற்றும் மூளை மண்டலங்களைத் தூண்டுவதைப் போன்றதாகும். மேற்குலகில் சொல்வதைப் போல மறுபிறப்பிலும் மொத்த உடலினுள் மூளை மற்றும் நரம்பு மண்டலத்தைச் செயல்படுத்தும் உணர்வின் ஒரு உடல் திறன் உள்ளது என்கிறது சாம்ப்யாவின் கூற்று. அறிவாற்றல் என்பது மூளை மற்றும் நரம்பு மண்டலத்தின் உடல் ரீதியிலான செயல்பாடு ஆகும், மேலும் அவை இப்போது இந்த நுட்பமான உடல் உணர்வின் மூலம் செயல்படுத்தப்படுவதால் விஷயங்களை அறிவதற்காக செயல்படுகின்றன. 

உடலில் இருக்கும், ஆத்மா இந்த உடல் உணர்வுடன் தொடர்பு கொள்கிறது. விழிப்புணர்வைக் கொண்டிருந்தாலும், ஆன்மாவால் சுயமாக எதையும் அறிய இயலாது, எனவே, அறியாமையால், அது இந்த உடல் உணர்வை அடையாளம் கண்டு, விஷயங்களை அறிவதற்குப் பயன்படுத்துகிறது. ஆனால் பொருள்களின் அறிவாற்றல் முற்றிலும் உடல் ரீதியிலான நிகழ்வே ஆகும்.

நான் பரிந்துரைத்தபடி, அறிவாற்றல் பற்றிய இந்த சாம்க்யா விளக்கம் முற்றிலும் உடல் ரீதியிலான நிகழ்வாகும் சொல்லப்போனால் அறிதல் பற்றிய மேற்கத்திய விஞ்ஞான விளக்கத்தைப் போன்றதாகும். மூளை அலைகள் அல்லது நரம்பியல் தூண்டுதல்கள் அல்லது எதுவாக இருந்தாலும், மூளையின் பல்வேறு பகுதிகளின் செயல்பாட்டை அறிவாற்றல் அறிவியல் குறைக்கிறது.

மனச் செயல்பாடு என்றால் என்ன என்பதற்கான இந்த விஞ்ஞான விளக்கத்துடன் நாம் எவ்வாறு தொடர்பு படுகிறோம்? அறிவாற்றல் என்பது இந்த வகையான மூளை அலையா அல்லது மூளையின் வெவ்வேறு பகுதிகளால் உற்பத்தி செய்யப்படும் மூளை அலையா, எல்லாமே இவ்வளவுதானா? அதற்கும் "எனக்கும்" என்ன சம்பந்தம்? அறிவே இதுதான் என்றால் நாம் யார்? இந்த மனச் செயல்பாடுகளுடன் நாம் ஒரே மாதிரியானவர்கள் என்று நினைக்கிறோமா? பொதுவாக நாம் அப்படி நினைத்தாலும் அது சரியல்ல என்று சாம்க்யாவும் கூறுகிறது. இந்தச் செயல்பாட்டைக் கட்டுப்படுத்துவது நாம்தானா, அதைச் செயல்படுத்துகிறோமா? அல்லது "நான்" என்பது மூளையின் இந்த உடல் செயல்பாடுகளின் செயலற்ற பார்வையாளரா? "எனக்கு" ஏதாவது தெரியுமா? அறிவாற்றலில் ஒரு அகநிலை கூறு உள்ளதா அல்லது கணினியின் செயல்பாட்டைப் போல அது இயந்திரமயமா?

சாம்க்யா நிலையை இந்த பூர்வ பக்ஷ சவாலுடன் இப்படித்தான் பகுப்பாய்வு செய்கிறோம். அது எழுப்பும் கேள்விகள் மிகவும் எளிதானவை அல்ல, அவை அவ்வாறு இல்லை என்பதை நாம் காணலாம். எவ்வாறாயினும், இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டில் வாழும் பௌத்த பயிற்சியாளர்களாகிய நாம் அறிவியலைக் கையாள வேண்டும். அறிவியலை நாம் மறுக்க முடியாது. புனிதர் தலாய் லாமா விஞ்ஞானிகளுடன் நடத்தும் அனைத்து சந்திப்புகளையும் பாருங்கள், “பௌத்தமும் அறிவியலும் ஒன்றாக பொருந்துகின்றன என்று அவர் கூறுகிறார். பூமி சதுரமானது தட்டையானது என்கிற அபிதர்மக் கூற்றைப் போல, பௌத்தத்தில் உள்ள ஒரு கூற்றை நிராகரிக்கும் விஞ்ஞானம் ஏதேனும் இருந்தால், அதை நாம் அகற்றுவோம், அதனை  பௌத்தத்தில் இருந்து கைவிடுவோம்.

எனவே, சாம்க்யத்தின்படி நாம் இப்படித்தான் விஷயங்களை அறிகிறோம். ஆத்மாக்களாகிய நம்மிடம் எதுவும் அறியாத செயலற்ற விழிப்புணர்வு உள்ளது. மூளை மற்றும் மூளை அலைகள் போன்ற ஒரு உடலில் வசிப்பதன் மூலமும், அதன் உடல் உணர்வுத் திறனுடன் தொடர்புகொள்வதன் மூலமும் மட்டுமே நாம் விஷயங்களை அறிகிறோம்.

அறிவாற்றல் பற்றிய நியாயா கூற்றுகள்

விழிப்புணர்வு இல்லாத மற்றும் எதையும் அறியாத ஆத்மா, விழிப்புணர்வின் நுட்பமான அம்சங்களுடன் தொடர்பு கொள்வதன் மூலம் விஷயங்களை அறிகிறது, ஆனால் அதன் இயல்பில், அதற்கு நினைவாற்றல் இல்லை என்று நியாயா கூறுகிறது. இங்கே அவை சிறிய நுட்பமான அம்சங்களைப் பற்றி பேசுகின்றன, அவை எதுவாக இருந்தாலும் சரி. "விழிப்புணர்வு" என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சிறிய நுட்பமான அம்சம் உள்ளது.

நியாயா மிகவும் சுவாரஸ்யமான தத்துவத்தைக் கொண்டுள்ளது. இது அனைத்தையும் அறியக்கூடிய உறுதியான நிறுவனங்களான - அடிப்படை நிகழ்வுகள், குணங்கள், செயல்பாடுகள் மற்றும் உறவுமுறைகளை உருவாக்குகிறது. நான் எப்போதும் அதன் அமைப்பை இரண்டு பந்துகள் மற்றும் அவற்றை இணைக்கும் ஒரு குச்சியின் அடிப்படையில் நினைக்கிறேன். "நமது உறவு" பற்றி பேசுவதற்கு நிச்சயமாக நாம் அப்படித்தான் இருக்கிறோம். நீங்கள் எப்போதாவது அதைப் புரிந்து கொண்டிருக்கிறீர்களா? "எங்களுடைய உறவில் உங்களுக்குத் தொடர்பில்லை." "எங்கள் உறவை எப்படி நீங்கள் உங்களுடன் தொடர்புபடுத்த முடியும்?" உறவு என்பது ஒரு உறுதியான விஷயம், உங்களையும் என்னையும் இணைக்கும் ஒரு உறுதியான விஷயம் என்றால், பின்னர் இதிலிருந்து தனித்த மற்றொரு "நான்" என்பது எப்படியேனும் உள்ளது, நம் உறவான அந்த விஷயத்துடன் அவர் எப்படியாவது தொடர்புபடுகிறார். நாம் இந்த விதத்தில் சிந்தித்துப் பார்த்தால் அது சற்றே விசித்திரமானது. இப்படிச் சொல்வது தான் நியாயா பள்ளி, அதுவே நியாயா நிலை.

"நான்" என்கிற ஒன்று இருந்தால் இந்த ஆத்மா, ஒன்றும் அறியாதது என்றும் சிறிதளவேனும் விழிப்புணர்வு இருந்தால், இந்த "நான்" ஒரு பார்வையற்றவரைப்  போன்றது என்றும் பௌத்தம் சொல்கிறது:பார்வையற்றவர் உலகில் இருக்கும் விஷயங்களை எப்படி ஒரு சிறிய பொருளைக் கொண்டு விழிப்புணர்வின் மூலம் தொடர்பு கொண்டு அறிகிறார்? கண் பார்வை இல்லாதவர் ஒரு குச்சியுடன் இருப்பதைப் போன்று உள்ளதா ? குச்சியின் மூலம் பார்வையற்றவருக்கு ஒரு படி இருக்கும் இடம் தெரியும். இப்படித்தான் சுயம் விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்கிறது - அது மனம் அல்லது மூளையுடன் ஒருவித தொடர்பை ஏற்படுத்துகிறது, மனதுக்கு கொஞ்சம் கடினமாக இருந்தால்? மிகவும் சுவாரஸ்யமாக,இருக்கும் இல்லையா? அப்படியானால், "நான்" என்பதற்கும் மூளைக்கும் என்ன தொடர்பு, அந்தத் தொடர்பு எப்படி உருவாக்கப்படுகிறது? அதைப் பற்றி நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா?

ஒரு பக்கம் பௌத்தத்தில் இருந்தும் மற்றொரு பக்கம் பூர்வ பக்ஷாவிலும் வரும் எதிர்ப்புகள் இவையே. பௌத்தத்தில் நாம் சுயத்தைப் பற்றி பேசுகிறோம், சில சாத்தியமற்ற சுயத்தை நாம் மறுக்கிறோம், பின்னர் இந்த சிறிய பூர்வ பக்ஷம் உள்ளே வருகிறது. இந்த மற்றொரு எதிரி, விவாதத்தில் ஒரு சாம்க்யா அல்லது நியாயா எதிர்ப்பாளர், நம்மிடம் இப்படி சவால் செய்கிறார்: "சரி, மூளை என்றால் என்ன? மூளை அலைகள் என்ன செய்கிறது?" மூளை மற்றும் மூளை அலைகளை "நான்?" என்ற அடிப்படையில் விளக்க வேண்டும். நமக்கு எப்படி எல்லாமும் தெரியும்? மூளைக்கு மட்டுமே விஷயங்கள் தெரியும் என்றால், மூளைக்கு எப்படி விஷயங்கள் தெரியும்? அதனை ஒரு பாட்டிலில் வைத்தால்; அதற்கு எதுவும் தெரியாது. இது எவ்வாறு செயல்படுத்தப்படுகிறது? மனதின் ஏதாவது ஒரு துகள் அதில் உள்ளதா? அல்லது நினைவாற்றல் கொண்ட ஒரு “என்னை” அதில் செலுத்தி, இப்போது மூளை செயல்படுகிறதா? அதில் நாம் நுழைக்கும் அந்த "நான்",  "நான்" என்பது ஒரு உணர்வுதானே? அல்லது அந்த "நான்" என்பது சுயநினைவு இல்லாத ஒன்றா, அதில் நாம் என்கிற ஒன்றை செலுத்தி, பின்னர் இந்த வாழ்வுடன் இணைக்கப்பட்டதன் மூலம் அது விஷயங்களைத் தெரிந்துகொள்கிறதா?

இந்த பூர்வ பக்ஷ கேள்விகள் சாம்க்யா மற்றும் நியாயா நிலைகளில் இருந்து எழுகின்றன. இந்தப் பிரச்சினைகள்தான் நம்மைச் சிந்திக்க வைக்கின்றன. நமக்கு எப்படி எதைப் பற்றியாவது தெரியும்?

அறிவாற்றல் பற்றிய பௌத்த கருத்துக்கள்

நான் முன்பு விளக்கியது போல், ஆத்மா என்பது மறுக்கப்படக்கூடாத சுயம், உணர்வுகளின் அடிப்படையில் விஷயங்களை அறிகிறது. இது அப்படித்தான் நடக்கிறது, மூளை மற்றும் மூளை அலைகள் மற்றும் அது போன்ற விஷயங்களை அறிவாற்றலின் இயற்பியல் சகாக்களாகக் கொண்டிருப்பதில் எந்த முரண்பாடும் இல்லை. பௌத்தம் மன செயல்பாடுகளின் நிகழ்வை - மன ஹாலோகிராம் மற்றும் அறிவாற்றல் ஈடுபாட்டின் ஒரு எழுச்சி மட்டுமே என்று பௌத்தம் விவரிக்கிறது. ஒரே நிகழ்வை விவரிக்கும் இரண்டு அகநிலை வழிகள் இவை. மூளை அலைகள் மற்றும் அவற்றுக்கான அடிப்படையானது: மூளை, ஒரு நரம்பு மண்டலம், பலவற்றில் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம் மற்றும் ஆற்றல் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அதே நிகழ்வை புறநிலையாக விவரிக்க முடியும். அதில் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. இது முழு படத்தின் மற்றொரு பகுதி, ஆனால் அறிவாற்றலின் முழு செயல்முறையையும் மூளைக்கு என்று மட்டும் நாம் மட்டுப்படுத்தவில்லை, அல்லது "நான்" என்பது இதைச் செய்வதாகக் குறைக்கவும் இல்லை.

அடுத்த விஷயம்: ஆத்மா அதன் உண்மையான இயல்பை அறியாத செல்வாக்கின் கீழ் மறுபிறப்புடன் தொடர்புடையது. சாம்க்யா, நியாயா மற்றும் பௌத்தம் என்று மூன்று அமைப்புகளும் இவற்றையே வலியுறுத்துகின்றன. நாம் அறியாமையால் மறுபிறப்புக்கு உள்ளாகிறோம்; நாம் எப்படி இருக்கிறோம் என்பது நமக்குத் தெரியாது, அல்லது அது தவறான வழியில் நமக்குத் தெரிகிறது.

ஆத்மா மட்டுமே மறுபிறப்பு எடுப்பதில்லை நுட்பமான உடலும் மறுபிறப்பு எடுக்கிறது என்று இந்து மதமும் சாம்க்யாவும் கூறுகிறது. உதாரணமாக பின்னர் வந்த அத்வைத்ய வேதாந்தமும் இதே போன்ற ஒன்றை வலியுறுத்துகிறது. சாம்க்யாவின் கூற்றுப்படி, நுட்பமான உடல் உணர்வுக்கான உடல் திறன், சுய விழிப்புணர்வுக்கான உடல் திறன், மனதிற்கு ஒரு உடல் திறன், புலனுணர்வுக்கான ஐந்து உடல் திறன்கள், செயல்களுக்கான ஐந்து உடல் திறன்கள் மற்றும் புலன் அறி தகவல்களுக்கான ஐந்து நுட்பமான கூறுகளால் ஆனது. எனவே, ஒரு வகையில், நுட்பமான உடல் நுட்பமான கூறுகள் மற்றும் பல்வேறு உடல் திறன்களால் ஆனது, அது மறுபிறப்பு எடுக்கும் போது உடலின் மொத்த உடல் கூறுகளை எப்படியாவது செயல்படுத்துகிறது. மரணத்தில், மறுபிறப்பின் மொத்த உடல் சிதைகிறது, ஆனால் அறிவாற்றல் மற்றும் நுட்பமான கூறுகளுக்கான இந்த உடல் திறன்கள் மறைந்து ஒரு புதிய மொத்த உடலில் நுழைகின்றன. ஆத்மா நிலையானது, அதனால் அது எதையும் செய்யாது. இது ஒவ்வொரு ஜென்மத்திலும் இந்த நுட்பமான உடலுடன் தொடர்பு கொள்கிறது,  மேலும் அறியாமையால், உணர்வுக்கான அதன் உடல் திறனை அடையாளம் காட்டுகிறது, ஆனால் அது நுட்பமான உடலின் தொகுப்பாகும்.

மறுபிறப்பு பற்றிய பௌத்த விளக்கம் தந்திரத்தின் மிக உயரிய நிலையில் உள்ளதைப் போல் தெரிகிறது, இல்லையா? பொது அனுத்தரயோக தந்திரத்தின் படி, ஜென்ம ஜென்மமாக நடப்பது தெளிவான ஒளி நுட்பமான மனம் மற்றும் உடல் சிகரத்தின் தொகுப்பு ஆகும். காலச்சக்கரம் நுட்பமான பேச்சு மற்றும் நுட்பமான ஆற்றல்-துளியை சேர்க்கிறது, இதில் நுட்பமான கூறுகளின் தடயங்கள் உள்ளன. மறுபிறப்பில், இந்த தொகுப்பு விந்து மற்றும் முட்டையின் மொத்த கூறுகளுடன் இணைகிறது, மறுபிறப்பு மனிதனாகவோ அல்லது விலங்காகவோ இருந்தால், இந்த மொத்த கூறுகள் மன செயல்பாடுகளுக்கு அடிப்படையாக செயல்படுகின்றன, அதற்கேற்ப மொத்த உருவமாகிறது.

சரி, இப்போது நாம் சாம்க்யாவின் உச்ச நிலைக்கு செல்லப் போகிறோம், அதாவது இந்த நுட்பமான தொகுப்பு என்பது நுட்பமான உடலுக்கு சமமானது என்று பௌத்தம் சொல்வதையே சாம்க்யா வலியுறுத்துகிறது, அதுவே ஜென்ம ஜென்மமாகச் செல்கிறது, மேலும் "நான்" என்பது ஒரு நிலையான விஷயம் அது எப்படியோ அதனுடன் தொடர்புபடுகிறது. இதனுடன்? இந்த நுட்பமான மனம் மற்றும் நுட்பமான ஆற்றல் ஆகியவை ஜென்ம ஜென்மங்களை கடந்து செல்லும் போது- குறிப்பாக பௌத்த-இயல்பின் அடிப்படையில் இந்த தொகுப்பைப் பற்றி நாம் நினைத்தால், மறுபிறப்பைப் பற்றி நாம் அப்படித்தான் நினைக்கிறோமா? ஒரு ஜென்மத்தில் இருந்து இன்னொரு ஜென்மம் வரை செல்லும் அந்த தொகுப்பு "நான்" என்று நாம் நினைக்கிறோமா? இல்லையென்றால், அதற்கெல்லாம் "நான்" என்பதுடன் என்ன தொடர்பு? இவையே அனுத்தரயோக தந்திர விளக்கத்தால் எழுப்பப்படும் பூர்வ பக்ஷ கேள்விகள் ஆகும்.

பௌத்த நிலைப்பாட்டிற்கும் பௌத்தர் அல்லாதவர்களுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் என்னவென்றால், மறுக்கப்படக்கூடாத ஆத்மாவானது, இந்த தொகுப்புடன் ஒத்ததாக இல்லை, அல்லது உணர்வுடன் ஒத்ததாக  இல்லாமல், தன்னை இணைத்துக் கொள்ளும் சில நிலையான நிகழ்வுகள் அல்ல. நினைவாற்றலுடனோ அல்லாமலோ இந்த தொகுப்புடன் தன்னை இணைத்துக் கொள்கிறது, ஆனால் அதிலிருந்து முற்றிலும் தனியான ஒரு நிறுவனம் ஆகும். மாறாக, சுயம், மறுக்கப்படக்கூடாத ஆத்மா, இந்த தொகுப்பின் அடிப்படையில் ஒரு நிகழ்வு ஆகும், பின்னர் ஒவ்வொரு மறுபிறப்பின் போதும், அந்த மறுபிறப்புடன் உருவாகும் கூட்டுத்தொகைகளின் அடிப்படையில் ஒரு குற்றவியல் நிகழ்வு. விடுவிக்கப்பட்டாலும் அல்லது அறிவொளி பெற்றாலும் கூட, இந்த தொகுப்பின் அடிப்படையில் இது ஒரு நிகழ்வாகவே உள்ளது.

ஒரு சாத்தியமற்ற ஆத்மா, ஒரு சாத்தியமற்ற சுயம் அல்லது ஆன்மாவைக் கோட்பாட்டு அடிப்படையில் புரிந்துகொள்வதன் பின்னணியில் மறுக்கப்படும் ஆத்மாவின் மூன்று வரையறுக்கும் பண்புகள் பற்றி என்ன சொல்வது - அவை நிலையானவை, பகுதியற்றவை, மற்றும் விடுவிக்கப்படும்போது ஒரு உடல் மற்றும் மனதைச் சார்ந்து சுயாதீனமாக உள்ளன. சாம்க்யா மற்றும் நியாயா மற்றும் பௌத்தத்தில் அவற்றிற்கான மறுப்பு நிலைகள் என்ன?

சாம்க்யா நிலை

ஆத்மா நிலையானது என்று சாம்க்யா வலியுறுத்துகிறது: எதனாலும் அவை பாதிக்கப்படாது; அவை முற்றிலும் செயலற்றது. நிலையாகவும் செயலற்றதாகவும் இருப்பதனால், அதனால் எதையும் செய்ய முடியாது, எதையும் அறிய முயைது, எதையாவது செய்வது அல்லது எதையாவது அறிவது நிலையில்லாமல் இருப்பவராகவும் ஒவ்வொரு கணத்தையும் மாற்றுபவராகவும் இருக்கத் தூண்டுகிறது. ஆத்மா என்பது இந்த நிலைத்தன்மை, செயலற்றவராக இருப்பதன் விழிப்புணர்விற்கு எந்தப் பொருளும் இல்லை. எதைப் பற்றியும் அதற்குத் தெரியாது. இருந்தாலும்கூட, இந்த உடல் உணர்வுத் திறனுடன் கொண்டுள்ள தொடர்பு காரணமாகவும், அந்த இயற்பியல் திறன் மூளையின் மொத்த கூறுகளை செயல்படுத்துவதால், கர்ம ஆற்றல்களின் விளைவாக எழும் மகிழ்ச்சி மற்றும் மகிழ்ச்சியற்ற மூளை அலைகளை உருவாக்குகிறது, ஆத்மா, சுயத்தின் கர்ம பலன்களை ஆத்மா அனுபவிக்கிறது என்று வலியுறுத்துகிறது சாம்க்யா. ஆத்மா, சுயம், நிலையானது மற்றும் கர்மாவின் பலன்களை அனுபவிப்பது ஆகியவற்றுக்கு இடையே உள்ள வெளிப்படையான முரண்பாட்டை இந்த மகிழ்ச்சி மற்றும் மகிழ்ச்சியின்மை அனுபவம் கர்மாவின் பலன் என்று விளக்குவது ஒரு மாயையே என்று தெளிவுபடுத்துகவதன் மூலம் சாம்க்யா தீர்க்கிறது.

பகுதியற்று இருப்பது என்றால் என்ன? "பிரகிருதி" என்ற முதன்மைப் பொருளை சாம்க்யா வலியுறுத்துகிறது, 24 வெவ்வேறு வகைகளாக வகைப்படுத்தும் அனைத்து இயற்பியல் பொருட்களும் "குழப்பங்கள்" - அதுவே முதன்மைப் பொருளின் தொழில்நுட்பச் சொல் - என்று கூறுகிறது. முதன்மைப் பொருள் என்பது சத்வம், ரஜஸ் மற்றும் தமஸ் ஆகிய மூன்று கூறுகளால் ஆனது - "திரிகுணா" என்று அழைக்கப்படுபவை, மூன்று குணங்கள், இவை கயிற்றின் இழைகளைப் போல பின்னிப்பிணைந்துள்ளன. மேற்சொன்ன மூன்றும் ஆயுர்வேத மருத்துவத்திலும் காணப்படுகின்றன. மூன்றையும் வரையறுக்க பல வழிகள் உள்ளன. ஏதாவது ஒரு விதத்தில், மூன்றும் குழப்பமடைந்து சமநிலையை இழக்கிறது; அந்த இடையூறுகளே "குழப்பங்கள்" என்று அழைக்கப்படுகின்றன, மேலும் அவற்றில் உள்ள 24 வகைகள் பிரபஞ்சத்தை உருவாக்குகின்றன. அதாவது அனைத்து உடல் நிகழ்வுகளுக்கும் பாகங்கள் உள்ளன. மாறாக, ஆத்மா அதாவது சாம்க்யாவால் "புருஷா" என்று அழைக்கப்படுவது,இந்த மூன்று கூறுகளால் ஆனது அல்ல. இது பகுதியற்றது.

அதன் பின்னர்,  "சரி, மேற்கத்திய சிந்தனையில், அறிவியலில் அப்படி ஏதாவது இருக்கிறதா?" என்று நாம் சிந்திப்போம், அங்கு அப்படியானவை உள்ளன. அணு மற்றும் துணை அணுத் துகள்களின் அடிப்படையில் நாம் சிந்தித்தால், நேர்மறை மின்னூட்டம், எதிர்மறை மின்னூட்டம் மற்றும் நடுநிலை என்று உள்ளன. இவை எலக்ட்ரான்கள், புரோட்டான்கள் மற்றும் நியூட்ரான்கள் மற்றும் துணை அணுத் துகள்களுடன் செயலாற்றுகின்றன. அனைத்துப் பொருட்களும் நேர்மறை, எதிர்மறை அல்லது நடுநிலைத் துகள்கள் மற்றும் துணை அணுத் துகள்களால் ஆனவை மற்றும் அவற்றின் வெவ்வேறு சேர்க்கைகள் இருப்பதால் அவை சமநிலையில் இல்லை. மூன்றின் சார்ஜ்கள் எப்போதும் மாறுவதில்லை; ஆனால் அவை மாறுபட்ட சேர்க்கைகளுடன் உள்ளன. அந்த ஒப்புமையை நாம் நினைக்கும் போது, முதன்மைப் பொருள் பற்றிய சாம்க்யா வலியுறுத்தல் நமது மேற்கத்திய சிந்தனை முறைக்கு மிகவும் அந்நியமானது அல்லவா? நீங்கள் மூன்றையும் "ரஜஸ், சத்வம் மற்றும் தமஸ்" என்று அழைக்க விரும்பினால், நல்லது. அவை வெறும் பெயர்கள், ஆனால் மேற்கத்திய அறிவியலில் உள்ளதைப் போன்ற ஒன்று உள்ளது. இது மிகவும் விசித்திரமானது அல்ல.

சுயம் அப்படி இல்லை. சுயமானது நேர்மறை, எதிர்மறை மற்றும் நடுநிலை சார்ஜ் செய்யப்பட்ட துகள்களால் ஆனது அல்ல, நாம் அதை மேற்கத்திய சிந்தனைக்கு மொழிபெயர்க்க விரும்பினால். உண்மையில், "நான்?" என்ற அடிப்படையில் நாம் நினைப்பது அதுதானா? மூளை அலைகள் உள்ளதா? சரி, நிச்சயமாக. குவாண்டம் இயக்கவியல் ஏதோ ஒரு அலை மற்றும் துகள் இரண்டும் இருக்கலாம் என்று கூறுகிறது, எனவே மூளை அலைகள் கூட நேர்மறை, எதிர்மறை மற்றும் நடுநிலை பகுதிகளாக கருதப்படலாம். ஆனால் சுயத்தில் இந்த வகையான பாகங்கள் இல்லை - அதற்கு மின்சார சார்ஜ் இல்லை. நாம் அவற்றைப் போன்று இல்லை.

ஆத்மா, சுயம், நிலையான செயலற்ற விழிப்புணர்வு, எதனாலும் பாதிக்கப்படாதது மற்றும் ரஜஸ், சத்வ மற்றும் தமஸ் பகுதிகளால் ஆனதல்ல,விடுவிக்கப்படும்போது, அது முற்றிலும் சுதந்திரமாகவும், முதன்மைப் பொருளிலிருந்தும் தனித்தனியாகவும் தொடர்ந்து உள்ளது என்றும் சாம்க்யா வலியுறுத்துகிறது. மூளை அலைகள் மற்றும் பொருள் நிகழ்வுகள் உட்பட அதன் அனைத்து குழப்பங்களும், இந்த மூன்று குணங்களும். விடுவிக்கப்படும் போது, அது முற்றிலும் தனித்தனியாக உள்ளது.

அதுதான் ஆத்மா, இந்த மூன்று குணங்களைக் கொண்ட சுயம் சாம்க்யத்தால் வலியுறுத்தப்பட்டு பௌத்தத்தால் மறுக்கப்பட்டது. நிலையான சுயமானது எப்போதும் மாறாமல் நிலைத்திருக்கும், இது எல்லாப் பொருளையும் உருவாக்கும் இந்த மூன்று கூறுகளால் ஆனது அல்ல, மேலும் அது பொருளிலிருந்து முற்றிலும் தனித்தனியாக இருக்கலாம். இது அறியாமையால் தான், அது நுட்பமான உடலின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் உணர்வின் இயற்பியல் திறனுடன் அடையாளப்படுத்துகிறது, ஆனால் அது அப்படியல்ல. இந்த நுட்பமான இயற்பியல் ஆசிரியத்துடன் இது ஒருபோதும் ஒத்ததாக இல்லை; அது ஒரு மாயை.

சரி, அப்படித்தான் நாம் நினைக்கிறோமா? நமது குழப்பம், அறியாமையால் இந்த உடலோடும், இந்த குழப்பமான உணர்ச்சிகளோடும் நாம் அடையாளம் காண்கிறோம், ஆனால் அது ஒரு மாயை, அதிலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்ட ஒரு "நான்" இருக்கிறது, அது வெறும் விழிப்புணர்வு மட்டும்தானா? இது சிந்திக்க வேண்டிய ஒன்று.

நியாயா நிலை

சுயம் என்பது நிலையானது. எதனாலும் அது பாதிக்கப்படாது எந்த விழிப்புணர்வையும் அது இழக்காது என்று நியாயாவும் வலியுறுத்துகிறது. ஒரு தற்செயலான உறவுமுறையின் மூலம் மட்டுமே அறிந்து விஷயங்களைச் செய்கிறது. “தற்செயல்” என்பதன் பொருள் தற்காலிகம். மொத்தமாக இருப்பவை மற்றும் அதன் பாகங்கள் என்பதைப் போன்ற உறவுமுறையல்ல. "தற்செயல்" என்பது இந்த உறவுமுறை அறியாமை சார்ந்து நிகழ்கிறது. அறியாமையின் தாக்கத்தால், இந்த சுயம், எதையும் அறியாத, எதையும் செய்யாத நிலையாக இருக்கும் இந்த ஆத்மா, திறனறி விழிப்புணர்வு, மகிழ்ச்சி, மகிழ்ச்சியின்மை, ஏதோ ஒன்றின் மீது ஆசை, எதையாவது வெறுப்பது, முயற்சி, பழக்கவழக்கங்கள், மகிழ்ச்சிக்கான தார்மீக உந்துதல் மற்றும் மகிழ்ச்சியின்மைக்கான ஒழுக்கக்கேடான உந்துதல் என்ற ஒன்பது பண்புகளால் குச்சிகளைப் போல இணைக்கப்பட்டுள்ளது. 

சுயமும், ஆத்மாவும் பகுதியற்றது, அதாவது முழு மற்றும் பாகங்களின் உள்ளார்ந்த குணம் அதற்கு இல்லை. இது பாகங்களைக் கொண்ட ஒரு பொருளைப் போன்றது அல்ல. இது ஐந்து வகையான உள்ளார்ந்த, மாறாத உறவுகளைக் குறிக்கிறது, அவற்றில் ஒன்று முழு மற்றும் அதன் பகுதிகளுக்கு இடையிலான உறவு. இந்த உறவுகள் இரண்டு பந்துகளை இணைக்கும் குச்சிகள் போன்றது, எனவே சுயமானது இந்த ஒன்பது தற்செயல் பண்புகளுடன் அத்தகைய குச்சியுடன் இணைக்கப்படவில்லை.

மேலும், விடுதலை பெறும்போது, இந்த ஒன்பது பண்புகளில் இருந்து முற்றிலும் சுதந்திரமாக சுயம் உள்ளது. நியாயாவின் கூற்றுப்படி, அதற்கு இந்தப் பண்புகள் இருக்க வேண்டியதில்லை. அது அவற்றிலிருந்து சுயாதீனமாகவும், மனத் துகள் அல்லது உடலின் பொருள் துகள்களுடனான எந்தவொரு தொடர்பிலும் சுயாதீனமாக இருக்க முடியும். இந்த பண்புகள் மற்றும் துகள்களுடன் தொடர்புகொள்வதை நாம் நிறுத்த வேண்டும். நாம் இந்த இணைப்பை உருவாக்க வேண்டியதில்லை என்பதை உணர்ந்து நிறுத்துகிறோம், பின்னர் நாம் சுதந்திரமாக இருக்கிறோம், நாம் விடுபடுகிறோம்.

அப்படித்தானே நாம் நினைக்கிறோம்? "எனக்கு எப்படி விடுதலை கிடைக்கும்? சரி, இனி உடலுடனும் குழப்பமான மனதுடனும் தொடர்பு கொள்ள வேண்டாம், என்னால் அவற்றை சாராமல் இருக்க முடியும். எப்படியும் நான் அவற்றுடன் உண்மையில் தொடர்பு கொள்ளவில்லை; அது உண்மையில் ‘நான்’ அல்ல.” என்று நாம் நினைக்கலாம். அதை நாம் சரியாகப் புரிந்து கொண்டால், நாம் விடுதலை பெறுவோம் என்று நினைக்கலாம்.

இதைத்தான் பௌத்தம் மறுக்கிறது. நியாயா புரிதலுடன், நாம் இன்னும் விடுதலை பெறவில்லை. நாம் விடுவிக்கப்பட்டதாக நினைக்கிறோம், ஆனால் நாம் விடுபடவில்லை. நாம் இன்னும் பேராசையுடன் இருக்கிறோம், இன்னும் கோபப்படுகிறோம். "ஆனால், நான் அதையெல்லாம் மீறிவிட்டேன்." உண்மையில்? அதுதானே நம் சிந்தனை முறை?

பௌத்த நிலை

பௌத்தம் என்ன சொல்கிறது? சுயம் நிலையானது அல்ல என்கிறது பௌத்தம். இது நிலையற்றது. அது எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது. அது எப்பொழுதும் காரியங்களைச் செய்துகொண்டே இருக்கிறது, நாம் விடுதலையடைந்து அர்ஹத் ஆகும்போது, நாம் அறிவொளி பெற்று புத்தராக இருக்கும்போது உட்பட எப்பொழுதும் மற்ற விஷயங்களைப் பாதிக்கிறது.

அர்ஹதர்கள் என்ன செய்கின்றனர்? உதாரணமாக, அவர்கள் தியானிக்கிறார்கள். அவர்கள் சும்மா எதுவும் செய்வதில்லை. அவை ஏதோ ஒருவித மூடுபனியில் மட்டும் இருப்பதில்லை. இரண்டு வகையான அர்ஹதர்கள் உள்ளனர். புத்தர்-நிலைகளில் இருக்கும் அர்ஹதர்கள் அடிப்படையில் தியானம் செய்கின்றனர்; அதைத்தான் அவர்கள் செய்கிறார்கள். சில நேரங்களில் அவர்கள் ஒரு வகையான பேரின்பத்தை அனுபவிக்கிறார்கள். அவர்கள் ஒரு மிக ஆழமான தியான நிலையில் இருக்கும் போது மகிழ்ச்சியாக இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், சில சமயங்களில் அவர்கள் ஒருவிதமான நடுநிலை உணர்வை அனுபவிக்கிறார்கள், அவர்களுக்கு வெளிப்படையாக எந்த துன்பமும் இல்லை, ஆனால் அவர்கள் ஏதோ செய்கிறார்கள்; அவர்கள் எதையாவது அனுபவிக்கிறார்கள், எதையாவது தெரிந்துகொள்கிறார்கள். மற்ற வகை அர்ஹதர் போதிசிட்டாவை வளர்த்து, நமது பகுதிகளுக்குத் திரும்பி, ஞானம் பெற செயலாற்றுகிறது.

புத்தர்களும், நிச்சயமாக சில காரியங்களைச் செய்கிறார்கள். அவர்கள் மற்றவர்களுக்கு உதவுகிறார்கள். அவர்கள் எல்லாம் அறிந்தவர்கள், அதனால் அவர்களுக்கு எல்லாம் தெரியும். அவர்கள் நமது கர்மாவை அறிந்திருக்கிறார்கள், மேலும் அறிவொளியை அடைய நமக்கு எப்படி உதவுவது என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும், அதனால் அவர்கள் விஷயங்களை அறிவார்கள்.

சுயத்திற்கு பாகங்கள் உண்டு என்று பௌத்தம் கூறுகிறது. அதற்கு ஏன் பாகங்கள் உள்ளன? ஏனெனில் இது ஒரு தனிப்பட்ட தொடர்ச்சியின் அடிப்படையில் ஐந்து கூட்டுத்தொகைகளின் அடிப்படையில் உடல், மனம், மகிழ்ச்சியாக உணர்கிறேன், மகிழ்ச்சியற்றதாக உணர்கிறேன், என எல்லா நேரத்திலும் மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது. எனவே, தற்காலிகப் பகுதிகள் உள்ளன, ஏனெனில், ஒவ்வொரு கணத்திலும், ஐந்து மொத்த கூறுகளின் வெவ்வேறு நெட்வொர்க்கின் அடிப்படையில் இது ஒரு நிகழ்வு ஆகும். ஒரு குடும்ப வாழ்க்கை, வணிக வாழ்க்கை, விளையாட்டு வாழ்க்கை மற்றும் பலவற்றின் சூழலில் சுயத்தைப் போலவே - இந்த மொத்த நெட்வொர்க்குகள் ஒவ்வொன்றின் பின்னணியிலும் சுயமானது வெவ்வேறு அம்சங்களையும், வெவ்வேறு பகுதிகளையும் கொண்டுள்ளது.

மேலும், ஐந்து மொத்த கூறுகள், விடுதலையானாலும், புத்தராக இருந்தாலும் கூட சுயமாக ஒருபோதும் இருக்க முடியாது அல்லது அதன் அடிப்படையிலிருந்து தனித்தனியாகவும் சுயாதீனமாகவும் அறியப்பட முடியாது. பல்வேறு வகையான கூட்டுத்தொகைகள் உள்ளன. கர்ம ஆற்றல் மற்றும் பலவற்றிலிருந்து பெறப்பட்ட குழப்பத்தால் கறைபட்ட ஐந்து திரட்டுகளுக்குப் பதிலாக, புத்தர்களுக்கு தூய்மையான, கறைபடாத திரட்டுகள் உள்ளன. அவற்றிற்கு உடல்கள் உள்ளன. உடல் வடிவங்கள், நிர்மானகாயா மற்றும் சம்போககாயா எப்படி உள்ளது? அவை மிகவும் நுட்பமான ஒளியால் செய்யப்பட்ட உடல்களைக் கொண்டுள்ளன, அவற்றிற்கு நினைவாற்றல் உள்ளது; அவை விஷயங்களை அறிகின்றன. அது வெறுமனே தூய- விழிப்புணர்வு மட்டத்தில், ரிக்பா மட்டத்தில் அல்லது தெளிவான ஒளி மட்டத்தில், எனினும் அவை நினைவாற்றலைக் கொண்டுள்ளன. 

அவர்கள் எப்பொழுதும் கலங்கமில்லாத பேரின்பத்துடன் இருப்பார்கள், எனவே அவர்கள் ஒரு தூய வகை உணர்வைக் கொண்டுள்ளனர். அவர்கள் ஐந்து வகையான ஆழமான விழிப்புணர்வைக் கொண்டுள்ளனர்: அவர்கள் விஷயங்களின் தனித்துவத்தை அறிந்திருக்கிறார்கள், மேலும் அவர்களுக்கு எப்படி உதவுவது என்பது அவர்களுக்குத் தெரியும். அவை தூய மொத்தங்களின் பகுதிகள். ஐந்து தியானி புத்தர்களால் குறிப்பிடப்படும் அவற்றைப் பற்றி நாம் பேசினாலும், அல்லது புத்த ஞானங்கள் என்று அழைக்கப்படும் ஐந்து வகைகளைப் பற்றி பேசினாலும், ஐந்து வகையான ஆழமான விழிப்புணர்வு - அவர்களிடம் உள்ளது. ஒரு புத்தரின் சுயம் இல்லை, போன்றவற்றின் அடிப்படையில் தனித்தனியாக அறிய முடியும்.

இதைத் தான் பௌத்தம் சொல்கிறது. சுயம் என்பது நிலையற்றது, கணத்திற்குக் கணம் மாறுவது மற்றும் விஷயங்களைத் தெரிந்துகொள்வது. இது பாகங்களைக் கொண்டுள்ளது, ஏனெனில் இது ஒரு அடிப்படையில் ஒரு குற்றஞ்சாட்டுதல் நிகழ்வாகும், அதில் பாகங்கள், மொத்தங்கள் - உடல், மனம், முதலியன உள்ளன. இது ஒருபோதும் தவறுக்கு அடிப்படையான, உடல் மற்றும் மனம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் இருக்க முடியாது. இது ஒரு தூய்மையற்ற அடிப்படையில் சுயாதீனமாக இருக்க முடியும். இருப்பினும், அது ஒரு தூய்மையற்ற அடிப்படையில் சுயாதீனமாக இருக்க முடியும் என்பதால், தூய ஒன்றைப் போல அது எந்த அடிப்படையிலிருந்தும் சுயாதீனமாக இருக்க முடியும் என்று அர்த்தமல்ல.

பௌத்தத்தை அணுகும் போது இங்கு தான் ஆபத்து வருகிறது. நோய்வாய்ப்பட்டு, வயதாகி, குழந்தைப் பருவத்தை மீண்டும் கடந்து செல்ல வேண்டிய உடலுடன் சுயத்தை இணைக்க விரும்பவில்லை என்பது உண்மைதான், அப்போது நாம், “சரி, உடல் என்று எதுவும் இல்லாதது நல்லது” என்று நினைக்கலாம் . நம் கண்களுக்கு முன்னால் இருப்பதைப் பார்ப்பதற்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட மற்றும் அனைத்தையும் அறிய முடியாத ஒரு மனதை நாம் விரும்பவில்லை. ஆக நாம் என்ன நினைக்கிறோம்? நாம் அதில் இருந்து விடுபடலாம் அதற்குப் பின்னர் என்ன? அது தான் விஷயம், அதன் பின்னர் என்ன?  "அப்புறம் என்ன" என்பது ஒரு பெரிய விஷயம் அல்ல, சாம்க்யா மற்றும் நியாயா சொல்வது போல் விடுதலை அடையும் போது சுயத்திற்கு நடக்கும். ஆனால், நாம் ஒரு அர்ஹத் அல்லது புத்தராக ஞானம் பெற்றவுடன் அது ஒன்றும் பெரிய விஷயம் இல்லை என்று நாம் நினைக்கலாம் - நாம் ஏதோவொரு நிர்வாண ஆழ்நிலையில் இருக்கிறோம். ஆனால் அது அப்படி இல்லை, எனவே சாத்தியமான பூர்வ பக்ஷ வீழ்ச்சியை நாம் கவனிக்க வேண்டும்.

சாம்க்யா, நியாயா இரண்டிற்கும் சமமாக பௌத்தம், சம்சாரியத்தின் துன்பத்திலிருந்து விடுதலை, கட்டுப்பாடற்ற மறுபிறப்பு, சுயம், ஆத்மா, பொய்யான, சாத்தியமற்ற சுயமாக இருப்பதை மறுப்பதன் மூலம் அடையப்படுகிறது. அவை இரண்டும் மறுக்கப்பட வேண்டிய சாத்தியமற்ற சுயத்தைப் பற்றி பேசுகின்றன. அவை அந்த வெளிப்பாடு இல்லாமல் இருக்கலாம், ஆனால் அவை அனைத்திற்கும் அந்த அம்சம் உள்ளது.

சாம்க்கியத்தைப் பொறுத்தவரை, விடுதலையை அடைய, ஆத்மாவுக்கு செயலற்ற விழிப்புணர்வின் குணம் இருந்தாலும், அது பொருள்களை அறிய அனுமதிக்கும், நுட்பமான உடலின் ஒரு பகுதி போல ஒரு ஜென்மத்தில் இருந்து மற்றொரு ஜென்மம் வரை முழுவதும் கடந்து செல்லும் உணர்வின் பௌதீகத் திறனைப் போன்றது அல்ல என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஆனால், அறியாமையால் - இது தவறானது என்று தெரியாமல் - ஆத்மா, சுயம், இந்த ஆசிரியத்துடன் அடையாளப்படுத்துகிறது. அது தான் “நான்” என்று நாம் நினைக்கலாம். அது தவறானது என்பதை நாம் உணர வேண்டும், பின்னர், விடுவிக்கப்பட்டால், பொருட்களை அறியும் உடலோ மனமோ இல்லாமல் நாம் தொடர்ந்து இருப்போம்.

எனவே, நாம் தான் நமது மனம் என்று நினைத்தால், ஏனெனில் சில பௌத்த கோட்பாடுகள் சுயத்தின் வரையறுக்கும் பண்பு அதன் அடிப்படையில் குற்றஞ்சாட்டுவது, மன நினைவாற்றல் ஆகியவற்றில் காணப்படுவதாகக் கூறுவதால், நாம் அந்த சாம்க்யா நிலையில்  விழுந்துவிடாமல் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சுயத்தின் வரையறுக்கும் பண்பு மன நினைவாற்றலில் இல்லை என்பதை நாம் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தால், அந்த ஆபத்தை நாம் இயக்கலாம் தொடர்ந்து நாம் சுயத்துடன் இருக்கலாம் அது உடல் அல்லது மனதைச் சாராமல் சுதந்திரமாக இருக்கிறது, ஆனால் அது எந்தப் பொருளும் இல்லாமல் செயலற்ற விழிப்புணர்வின் வரையறுக்கும் பண்பை வைத்திருக்கிறது.

நியாயாவைப் பொறுத்தவரை, ஆத்மா, சுயம், உணர்வு, மகிழ்ச்சி, துன்பம் மற்றும் பலவற்றின் பண்புகளுடன் உள்ளார்ந்த முறையில் இணைக்கப்படவில்லை, அல்லது அது உடல் அடிப்படையுடன் உள்ளார்ந்த முறையில் இணைக்கப்படவில்லை என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்த பண்புகள் மற்றும் பொருளுடன் நம்மை இணைக்கும் உறவுகள் மரத் தொகுதிகளை இணைக்கும் குச்சிகளைப் போன்றது. அவை தற்செயலானவை, தற்காலிகமானவை, அவசியமற்றவை. இந்தப் பண்புகளுடனும், பௌதீகப் பொருட்களுடனும் நம்மை இணைக்கும் அந்த உறவுகள் இயற்கையாகவே நம்மிடம் இல்லை என்பதை உணரும்போது நாம் விடுதலை பெறுகிறோம். பிறகு அவற்றிடமிருந்து பிரிந்து விடுகிறோம்.

ஆனால் அது தப்பித்தல் இல்லையா? அதைத் தான் துறவு என்று நாம் நினைக்கிறோமா? “சம்சாரியத்தில் நடக்கும் இந்தச் சிக்கல்களோடு நான் தொடர்பு கொள்ள விரும்பவில்லை. நான் வெளியேற வேண்டும். நான் என்னைத் விடுவித்துக் கொள்ளப் போகிறேன். நம்மை நாமே துண்டித்துக் கொண்டால் போதுமா? எப்படி நம்மை நாமே துண்டித்துக் கொள்வது? "நான் விடுபட்டுவிட்டேன்?" என்று பேச்சிற்கு சொல்கிறோம். அதுதான் பொய்மை. "நான் விடுபட்டுவிட்டேன்" என்று சொன்னால், நாம் இன்னமும் கோபப்படலாம்.

பௌத்தத்தில், நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டியது என்னவென்றால், ஆத்மா என்பது சாத்தியமற்ற சுயத்தைப் போன்றது அல்ல. இது ஒரு கணக்கீட்டு நிகழ்வாக இருக்கும் கூட்டுத்தொகைகளுடன் ஒத்ததாகவோ அல்லது முற்றிலும் தனித்தனியாகவோ இல்லை. சுயமும் மொத்தமும் "ஒன்றோ அல்லது பலவையோ அல்ல." நீங்கள் இதைப் படித்திருக்கிறீர்கள், மத்யமகாவதாரம், மத்தியில் ஈடுபடுதலை நீங்கள் படித்திருப்பதன் மூலம் நான் உறுதியாக நம்புகிறேன், சுயம் என்பது உடல் மற்றும் மனம், ஐந்து மொத்தங்களின் அடிப்படையில் ஒரு குற்றச்சாட்டு நிகழ்வு ஆகும். அது இருக்கவோ அல்லது அதன் அடிப்படையிலிருந்து சுயாதீனமாக அறியப்படவோ முடியாது, எனவே அது அதன் அடிப்படையுடன் ஒத்ததாகவோ அல்லது முற்றிலும் வேறுபட்ட மற்றும் அதன் அடிப்படையுடன் தொடர்பில்லாத ஒன்றோகவோ இருப்பதில்லை.

விடுவிக்கப்பட்ட ஆத்மா, மறுக்கப்படக்கூடாத சுயம் என்பதைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்? விடுதலை பெற்ற ஆத்மா என்றென்றும் இருந்துகொண்டே இருக்கிறது. எல்லோரும் அதைச் சொல்கிறார்கள், ஆனால் அது எப்படி தொடர்ந்து இருக்கிறது?

சுயம், ஆத்மா, எந்த பொருளும் இல்லாமல் வெறும் செயலற்ற உணர்வாக தொடர்கிறது என்று சாம்க்யா கூறுகிறது. இது பிரபஞ்சம் முழுவதும் பரவியுள்ளது. இது மகிழ்ச்சியையோ மகிழ்ச்சியின்மையையோ அனுபவிப்பதில்லை. இது எதையும் செய்யவில்லை, மேலும் இது அனைத்து பொருள் நிகழ்வுகளிலிருந்தும் முற்றிலும் வேறுபட்டது.

எனவே, சாம்க்யாவின் கூற்றுப்படி, முழுப் பிரபஞ்சத்திலும் வியாபித்திருக்கும் முதன்மையான பொருள் மற்றும் பொருள் நிகழ்வுகள் உள்ளன, அவை நித்தியமானவை. துகள்கள், ஆற்றல், கதிர்வீச்சு அல்லது எதைப் பற்றி பேசினாலும், மேற்கத்திய விஞ்ஞானம் அப்படித்தான் சொல்கிறது. ஆனால், பிரபஞ்சத்தில் எப்போதும் வியாபித்திருக்கும் பொருளற்ற விடுதலை பெற்ற ஆத்மாக்களும் உள்ளன என்று சாம்க்யா கூறுகிறது. எல்லோரும் ஒன்றாக மாறுகிறார்கள் என்று சொல்லவில்லை. அது சாம்க்யா தத்துவம் அல்ல. அந்த வலியுறுத்தல்கள் சில பிற்கால இந்து தத்துவங்களில் வருகிறது, ஆனால் அதற்கு முந்தைய சாம்க்யாவில் இல்லை. இந்த விடுவிக்கப்பட்ட ஆத்மாக்கள் தனிப்பட்டவையே தவிர அனைத்தும் ஒன்றல்ல. எனவே, பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாபித்திருக்கும் பொருள் நிகழ்வுகள் மற்றும் தனிப்பட்ட அசாத்திய ஆத்மாக்கள் இரண்டும் உள்ளன. ஆத்மாக்கள் எந்த பொருளும் இல்லாமல் வெறும் செயலற்ற விழிப்புணர்வை மட்டுமே கொண்டுள்ளன, அதே சமயம் பொருள் நிகழ்வுகளுக்கு தனக்கென எந்த செயல் விழிப்புணர்வும் கொண்டிருக்கவில்லை.

உண்மையில், நாம் அதைப் பற்றி சிந்தித்தால் இது மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. பிரபஞ்சம் முழுவதும் பரவியிருக்கும் ஆனால் எதையும் அறியாத செயலற்ற விழிப்புணர்வாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் விரும்புகிறோமா? சிலருக்கு, ஒருவேளை அது கவர்ச்சிகரமானதாக இருக்கலாம், ஆனால் சாம்க்யாவின் கூற்றுப்படி, விடுதலையின் நிலை இதுதான். நாம் மகிழ்ச்சியையும் துன்பத்தையும் அனுபவிப்பதில்லை. நாம் எதையும் உணரவில்லை, எதையும் செய்யவில்லை அல்லது எதையும் அறிவதில்லை, ஆனால் நமக்கு இன்னும் விழிப்புணர்வு இருக்கிறது. கேட்பதற்கு மயக்க கொஞ்சம் போதையில் இருப்பது போல் தெரிகிறது.

விடுதலை பெற்ற சுயத்திற்கு பண்புகள் இல்லை, உணர்வு இல்லை, எதுவும் இல்லை என்று நியாயா கூறுகிறது. அது மகிழ்ச்சியையோ மகிழ்ச்சியின்மையையோ அனுபவிப்பதில்லை. அது எதையும் செய்யாது. இங்குதான் நியாயா மற்றும் வைஷேஷிகா இடையே வேறுபாடு உள்ளது:

• சுயம் என்பது பாகங்கள் இல்லாத ஒரு சிறிய துகளின் அளவு, ஒருவிதத்தில் வாழ்க்கையின் தீப்பொறி போன்றது என்று நியாயா கூறுகிறது.
• சாம்க்யாவைப் போலவே, அது முழு பிரபஞ்சத்திலும் வியாபித்துள்ளது, ஆனால் அனைத்து பொருள் நிகழ்வுகளுடனும் தொடர்பில்லாதது என்று வைஷேஷிகா சொல்கிறது.

அடிப்படையில், சாம்க்யா, நியாயா மற்றும் வைஷேஷிகா இடையே உள்ள வேறுபாடுகள், விடுதலை பெற்ற சுயம் முழு பிரபஞ்சத்திலும் வியாபித்திருக்கிறதா அல்லது ஒரு சிறிய துகள்தானா என்பதைப் பற்றியது. அது ஒரு சிறிய துகள் என்றால், அதற்கு விழிப்புணர்வு இல்லை, ஆனால் அது முழு பிரபஞ்சத்தையும் வியாபித்தால், அதற்கு உணர்வு இருக்கிறதா இல்லையா.

பௌத்தம் என்ன சொல்கிறது? விடுதலை பெற்ற சுயம் இன்னும் விஷயங்களை அறிவதாக பௌத்தம் கூறுகிறது. சரியா? அர்ஹதர்கள் இன்னும் காரியங்களைச் செய்கிறார்கள் - அவர்கள் ஒரு புத்தர் நிலையில் இருந்தாலும் அவர்கள் இன்னும் தியானம் செய்கிறார்கள் - அவர்கள் இன்னும் விஷயங்களைத் தெரிந்துகொள்கிறார்கள். 

நான் முன்பு குறிப்பிட்டது போல், இரண்டு வகையான அர்ஹதங்கள் உள்ளன. தியானம் செய்வதைத் தவிர வேறு எதையும் செய்யாமல் புத்தர் நிலைகளில் சும்மா இருப்பவர்களும் உண்டு. பின்னர், போதிசிட்டாவை வளர்த்து, நமது சாம்ராஜ்யத்திற்குத் திரும்பி, போதிசத்வா பாதையில் தொடர்பவை உள்ளன. அவர்கள் அதை செய்ய முடியும்.

“ஹீனாயனா” பாதை என்று அழைக்கப்படுவதைப் பற்றி நோம் பேசினால், விடுதலையை நோக்கமாகக் கொண்டிருக்கும் ஷர்வகா பாதையில்அர்ஹதராக சுயநல நோக்கத்துடன் இருக்கிறார், ஹீனாயனா பயிற்சியாளர்கள் பின்பற்றும் தியானப் பாதையைப் பற்றி பேசவில்லை என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். பாதை சுயநலமானது அல்ல. உதாரணமாக, தேரவாதிகள், மெட்டா தியானத்தை மிகப்பெரிய அளவில் செய்கிறார்கள் - "மெட்டா" என்பது காதலுக்கான பாலி வார்த்தை. அவர்கள் நான்கு அளவிட முடியாத மனோபாவங்களான அன்பு, இரக்கம், சமநிலை மற்றும் மகிழ்ச்சி குறித்து தியானிக்கிறார்கள் -. அவர்கள் அவற்றையெல்லாம் செய்கிறார்கள்.

அன்பும் இரக்கமும் இல்லாத ஹீனாயனா பாதையகளின் தியானம் அல்ல; அது அவர்களின் முடிவுடன் அதிகம் தொடர்புடையது. அவர்கள் நோக்கமாக இருப்பது அர்ஹதம், இது அமைதியானது மற்றும் பிறருக்கு உதவும் இரக்கச் செயல்களில் தீவிரமாக ஈடுபடவில்லை. இந்த இலக்கு சுயசார்புடையது, பாதை அல்ல. அந்த விஷயத்தைப் பற்றி நிறைய குழப்பங்கள் உள்ளன, ஏனெனில் இது பல விளக்கங்களில், பண்டைய மகாயன நூல்களில் கூட தெளிவாக இல்லை. அந்த வேறுபாட்டைச் செய்வது அவசியம் என்று நான் நினைக்கிறேன்; இல்லையெனில், தேரவாதம் போன்ற ஹீனாயனா மரபுகளுக்கு நாம் அநீதி இழைக்கிறோம். அவர்கள் அன்பு மற்றும் கருணை தியானம் செய்வதில்லை என்று நாம் சொல்வது தேரவாதத்தைப் பற்றிய நமது அறியாமையைத்தான் காட்டுகிறது. எனவே அவர்களும் செய்கிறார்கள் என்று நாம் தெளிவு கொள்வோம்.

நான் சொன்னது போல், ஒரு வகை அர்ஹதம் புத்தர்- நிலையிலேயே தங்கிவிடுகிறார். அவர்கள் கருணையுடன் மற்றவர்களுக்கு உதவுவதில் ஈடுபடவில்லை, ஆனால் அவர்கள் போதிசிட்டாவை வளர்க்கும் திறன் கொண்டவர்கள், மேலும் அவர்கள் நமது சாம்ராஜ்யத்திற்குத் திரும்பலாம், அதனால் அவர்கள் தியானம் தவிர மற்ற விஷயங்களைச் செய்யலாம், அவர்கள் இன்னும் உணர்வுகளை அனுபவிக்கிறார்கள். அந்த உணர்வுகள் கறைபடிந்ததா அல்லது கறைபடாததா - சரி, இந்த விதிமுறைகளுக்கு பல்வேறு வரையறைகள் உள்ளன, எனவே அந்த மாறுபாடுகளுக்குள் செல்ல வேண்டாம். எப்படி இருந்தாலும், அவர்கள் எந்த தியானத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்து, அர்ஹதர்கள் மகிழ்ச்சி அல்லது மகிழ்ச்சியற்ற நடுநிலை உணர்வை அனுபவிக்கிறார்கள். அதிக தியான உள்வாங்கல்கள் மகிழ்ச்சியையோ அல்லது மகிழ்ச்சியையோ ஏற்படுத்தாது; அவை இரண்டிற்கும் அப்பாற்பட்ட ஒரு நடுநிலை உணர்வை ஏற்படுத்துகின்றன. தியானாவின் கீழ் நிலைகள் இன்னும் மகிழ்ச்சியைக் கொண்டுள்ளன. அர்ஹதர்கள் இந்த இரண்டு உணர்வுகளில் ஒன்று அல்லது மற்றொன்றை அனுபவிக்கிறார்கள்.

அர்ஹதர்கள் உடலுடன் இன்னும் தொடர்பில் இருக்கிறார்கள். உடலை விட்டு உயிர் பிரிந்த பிறகு விடுதலை அடைய உதவிய இந்த மொத்த உடல், அவர்கள் ஒரு புத்தர்-நிலைக்குச் செல்ல விரும்பினால், நுட்பமான துகள்களால் ஆன உடலைப் பெறுகிறார்கள். இது புத்தரின் உடலைப் போல நுட்பமானது அல்ல. இது சில நேரங்களில் "மனநிலைக்கேற்ற உடல்" என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஆனால் உண்மையில், அவர்கள் சொல்வது என்னவென்றால், இது நுட்பமான துகள்களால் ஆன உடலைப் போன்றது, நுட்பமானது அல்ல, ஆனால் கனவு உடலைப் போன்றது. புத்தர்-நிலையில் அவர்கள் கொண்டிருக்கும் அந்த வகையான உடல் இது.

இப்போது, இது மிக மிக சுவாரஸ்யமானது. அவர்கள் ஞானம் பெறும் போது, ஒரு புத்தரின் ஆத்மா, புத்தரின் சுயம், அதன் தனித்துவத்தை இன்னும் தக்க வைத்துக் கொள்கிறது. ஷக்யமுனி புத்தர் மைத்ரேய புத்தர் அல்ல, மைத்ரேய புத்தர் ஷக்யமுனி புத்தர் அல்ல. அவர்கள் தனிநபர்கள். மேலும், அவர்களின் மனம் ¬- மனச் செயல்பாடு - ஒவ்வொன்றும் முழு பிரபஞ்சத்தையும் வியாபித்துள்ளது, ஏனெனில் ஒரு புத்தர் எல்லாம் அறிந்தவர். புத்தரின் மனச் செயல்பாடு முழுப் பிரபஞ்சத்திலும் வியாபித்திருப்பதாலும், அந்த மனச் செயல்பாட்டிற்கு அடிப்படையான நுட்பமான ஆற்றல்-காற்றை அதிலிருந்து பிரிக்க முடியாததாலும், புத்தரின் உடலும் நுட்பமான ஆற்றல்-காற்றால் ஆனது. பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாபித்துள்ளது. இதன் காரணமாக, ஒரு புத்தர் ஒரே நேரத்தில் எல்லா இடங்களிலும் கோடி வடிவங்களில் வெளிப்பட முடியும்.

 “அட, அது என்ன? பிரபஞ்சம் முழுவதும் வியாபித்திருக்கும் ஒரு விடுதலை ஆன்மாவின் சாம்க்யா அல்லது வைஷேஷிகாவின் கூற்றுகள் ஒன்றல்லவா?" இல்லை, இது அந்த வலியுறுத்தல்களைப் போன்றது அல்ல. சாம்கியா மற்றும் வைஷேஷிகாவின் படி, விடுதலை பெற்ற சுயங்கள், முழு பிரபஞ்சத்தையும் வியாபித்திருக்கலாம், இருப்பினும் அவை பிரபஞ்சத்திலிருந்து பிரிந்துவிட்டன. அவர்கள் பிரபஞ்சத்தில் உள்ள எதையும் அறியாதவர்கள் மற்றும் எதையும் செய்ய மாட்டார்கள் அல்லது பிரபஞ்சத்தில் உள்ள எதையும் அல்லது யாருடனும் தொடர்பு கொள்ள மாட்டார்கள். மறுபுறம், ஒரு புத்தரின் எல்லாவற்றையும் அறியும் மனம், பிரபஞ்சத்தில் உள்ள அனைத்தையும் மற்றும் அனைவரையும் ஒரே நேரத்தில் அறிந்திருக்கிறது, மேலும் புத்தரின் உடல்கள் அனைத்து உயிரினங்களுடனும் தொடர்புகொண்டு, அவர்களுக்கு ஞானத்திற்கான பாதையைக் காட்டுகிறது. எனவே, ஒரு பெரிய வித்தியாசம் உள்ளது.

பௌத்தம் மற்றும் இந்திய பௌத்தம் அல்லாத அமைப்புகளுக்கு இடையே பொதுவான சில அடிப்படை சிக்கல்கள் உள்ளன, ஆனால் வெவ்வேறு விளக்கங்களுடன், இந்த அனைத்து அமைப்புகளிலும் விவாதிக்கப்பட்ட இந்த ஒரு தலைப்பு என்று ஆராயும்போது, அது சுயம், ஆத்மா என்ற தலைப்பு ஆகும். அவர்கள் அனைவரும் விவாதிக்கும் மற்ற தலைப்புகள் உள்ளன, அதாவது கர்மா மற்றும் காரண காரியம். படைத்தவன் என்று ஒருவர் இருக்கிறாரா இல்லையா? இந்த தலைப்புகள் அனைத்தும் பௌத்த நூல்களில் பூர்வ பக்ஷ முறையைப் பயன்படுத்தி விவாதிக்கப்படுகின்றன, எதிர்ப்புகள் மறுபுறத்தில் இருந்து வருகின்றன.

ஆட்சேபனைகளில் குரல் கொடுக்கும் நிலைப்பாடுகளை தீவிரமாக எடுத்துக்கொள்வது மிகவும் முக்கியமானது என்பதை நாம் காணலாம், மேலும் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு சில மக்கள் அறியாமையால் நம்பியவற்றை, அவர்கள் முட்டாள்கள் என்று அளவில் நாம் நிராகரிக்க முடியாது. ஒரு நல்ல விவாதம் செய்பவருக்கு - திபெத்திய மடாலயங்களில் அவர்களைப் பற்றிய பல பிரபலமான கதைகள் உள்ளன - இந்த இந்திய பௌத்தம் அல்லாத பள்ளிகளில் ஒன்றின் நிலையை எடுக்க முடியும், மற்ற பௌத்த மாணவர்களோ அல்லது கெஷ்களோ அல்லது கென்போக்களோ அவர்களை தோற்கடிக்க முடியாது. அவர்கள் மற்றவர்களின் நிலைப்பாட்டை வாதிடுவதில் மிகவும் திறமையானவர்கள், எனவே இந்த நிலைப்பாடுகள் முட்டாள்தனமானவை அல்ல. என்னுடைய ஆசிரியரான செர்காங் ரின்போச், “அவர்கள் முட்டாள்கள் என்று நினைப்பது உன்னுடைய திமிர்தான்” என்று என்னைத் திட்டுவார். அவர்கள் முட்டாள் இல்லை. அவர்களின் பார்வை மிகவும் புத்திசாலித்தனமானவை, மிகவும் சீரானவை.

அவர்கள் அனைவரும் ஒரே பிரச்சினைகளைக் கையாளுகிறார்கள். பௌத்தம் உட்பட இந்தியத் தத்துவத்தில் உள்ள ஒரே பிரச்சினைகளுடன் அனைவரும் போராடுகிறார்கள், ஒவ்வொரு பள்ளியும் தாங்கள் தீர்வைக் கண்டுபிடித்ததாக நினைக்கின்றன. எனவே, பௌத்தத்தை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வதற்கு, மற்ற அனைத்து இந்திய சிந்தனை முறைகள் மற்றும் அவற்றுக்கிடையேயான பூர்வ பக்ஷ விவாதங்களின் பின்னணியில் நாம் அதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

"உங்கள் நிலைப்பாடுகள் இன்னும் உங்களுக்கு கோபத்தையும் பேராசையையும் விட்டுச்செல்கின்றன, எங்கள் நிலைப்பாடு அப்படி இல்லை" என்று கூறும்போது பௌத்தர்கள் திமிர்பிடித்தவர்கள் என்று நாம் கூறலாம். ஆனால், அப்படியானால், நாம் செய்யக்கூடியது ஒவ்வொரு முறையின் போதனைகள் மற்றும் முறைகளைப் பின்பற்றுவதன் முடிவைப் பார்ப்பதுதான்.

இந்த பூர்வ பக்ஷ நிலைகளைப் பற்றி நாம் தீவிரமாக சிந்திக்கத் தொடங்க வேண்டும். விவாதங்கள் தர்க்கத்தில் யார் வெற்றி பெறுகிறார்கள் என்பது பற்றியது மட்டுமல்ல. அது முக்கியம் அல்ல. முக்கியமான விஷயம் என்ன? துன்பத்தை நீக்குதல். இந்த விவாதங்கள் அனைத்தும் துன்பத்தை நீக்குவதில் ஈடுபட்டுள்ளன. எல்லோரும் அதில் அக்கறை கொண்டுள்ளனர், இந்த இந்திய பௌத்தம் அல்லாத பள்ளிகளும்; அது அவர்களின் பிரச்சினை. அந்த இலக்கை எவ்வாறு அடைவது என்பதை நாம் பகுப்பாய்வு செய்ய வேண்டும். எல்லாவற்றிலிருந்தும் நம்மை விலக்கி, ஒரு குகையில் வாழ வேண்டும் என்று நாம் நினைக்கலாம், மேலும் ஒருநிலைப்படுத்துதலின் உயர்ந்த நிலைகளில் நம்மை உள்வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்று நினைக்கலாம், "நான் இந்த ஆசைகளுடனும் குழப்பமான எண்ணங்களுடனும் இணைந்திருக்க வேண்டியதில்லை. நான் எனது தியானத்தில் ஏதோ ஒரு உன்னதமான பகுதிக்குச் செல்ல வேண்டும்." ஆனால்,அது என்ன? அது தியானத்தில் வடிவம் அல்லது உருவமற்ற பகுதிகளுக்குள் செல்கிறது. "அத்தகைய நிலையில் இருப்பது நீண்ட காலம் நீடிக்கலாம், ஆனால் நீங்கள் இறுதியில் அதிலிருந்து வீழ்வீர்கள்" என்று நூல்கள் மிகத் தெளிவாகக் கூறுகின்றன. எனவே, ஆழ்ந்த டிரான்ஸ் போன்ற தியான நிலைக்குச் செல்வதன் மூலம் நாம் உண்மையில் ஒரு தீர்வைக் கண்டுபிடிக்கவில்லை; இது தற்காலிகமாக தப்பிப்பதற்கான ஒரு வழி மட்டுமே.

"இந்தக் கண்ணோட்டங்களில் ஏதேனும் ஒன்றை நம்புவது துன்பத்திலிருந்து மட்டுமல்ல, துன்பத்தின் காரணங்களிலிருந்தும் என்னை விடுவிக்குமா?" என்பதை நாம் ஆராய வேண்டும். அவை பற்றிய புரிதல்கள் அறியாமையை நீக்குகிறது என்று சொல்ல முடியாது, ஏனென்றால் நமக்குத் தெரியாததை ஒவ்வொருவரும் வித்தியாசமாக வரையறுக்கிறார்கள், எனவே நாம் அதைச் சொல்ல முடியாது. கோபம், பேராசை, பற்றுதல், பொறாமை போன்ற இந்த வகையான விஷயங்களை தொந்தரவு செய்யும் உணர்ச்சிகளை நாம் அதிகம் பார்க்க வேண்டும். அவை பற்றிய புரிதல்கள் என்னை அவற்றிடமிருந்து விடுவிக்கிறதா? கர்மாவின் நிர்ப்பந்தத்திலிருந்து அது என்னை விடுவிக்கிறதா?

நாம் கர்மாவைப் பற்றி பேசும்போது, அது "செயல்கள்" என்று மொழிபெயர்க்கப்படும்போது மிகவும் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. இது செயல்களைக் குறிக்காது. எந்த அமைப்பிலும் செயல்கள் என்று அர்த்தம் இல்லை. பிரச்சனை என்னவென்றால், கர்மா என்பதற்கான திபெத்திய சொல் வழக்கானது செயல் என்பதாகும். எனவே, திபெத்தியர்கள் அதை ஆங்கிலத்தில் "செயல்கள்" என்று மொழிபெயர்த்தனர், ஏனெனில் இது பேச்சுவழக்கு வார்த்தை, ஆனால் அது அர்த்தமல்ல. ஏன் அப்படி அர்த்தம் இல்லை? தர்க்கரீதியாக சிந்தியுங்கள். செயல்களே நம் துன்பத்திற்குக் காரணம் என்றால், நாம் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் தியானம், உணவு, சுவாசித்தல் போன்ற எல்லாவற்றையும் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு விடுதலை பெறுவோம். இது நிச்சயமாக அபத்தமானது, எனவே நாம் நிறுத்த வேண்டியது செயல்களாக மட்டும் இருக்க முடியாது.

கர்மா எதைப் பற்றி பேசுகிறது - கர்மாவைப் பற்றிய ஒரு பெரிய விரிவுரைக்கு நான் செல்ல விரும்பவில்லை – அது நமது நடத்தையின் வலுக்கட்டாயமான செயல். வற்புறுத்தல் தான் பழக்கமான வகையான நடத்தையை மீண்டும் செய்ய, அந்த முறைகளை மீண்டும் செய்ய நம்மைத் தூண்டுகிறது. அந்த நிர்ப்பந்தத்தில் இருந்து நாம் விடுபட வேண்டும், ஒன்று அழிவுகரமான வழியில் செயல்பட வேண்டிய கட்டாயம் அல்லது நேர்மறையான வழியில் செயல்பட வேண்டிய கட்டாயம். "நான் நன்றாக இருக்க வேண்டும்." ஒரு பரிபூரணவாதியாக இருக்க வேண்டிய இந்த முழு நிர்பந்தமும் நரம்பியலோடு மிகவும் தொடர்புடையது. இதில் எவ்வளவு துன்பம் இருக்கிறது? எல்லாவற்றையும் நம் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறோம். உதாரணமாக, நாம் வலுக்கட்டாயமாக சுத்தம் செய்தாலும், நம் உடலையோ அல்லது நம் வீட்டையோ போதுமான அளவு சுத்தம் செய்ய முடியாது. ஒரு அற்புதமான திபெத்திய பழமொழி உள்ளது: "நீங்கள் அசிங்கத்தை எவ்வளவு துவைத்தாலும், அதை சுத்தம் செய்யப் போவதில்லை." இது ஒரு அற்புதமான கூற்று. விடுபட வேண்டும் என்கிற நம்முடைய கட்டாயமும் அது போலத்தான். 

 “நான் எல்லாவற்றிலிருந்தும் தனித்து இருக்கிறேன் என்று நான் நினைத்தால், எல்லாவற்றையும் பற்றி நான் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை, ஏனென்றால் நான் எல்லாவற்றையும் விட அதிகமாக இருக்கிறேன், என்று நினைத்தால் அது என் கட்டாய நடத்தையிலிருந்து என்னை விடுவிக்கப் போகிறதா? அது என்னை சுயநலம், விஷயங்களில் கோபப்படுதல் மற்றும் பலவற்றிலிருந்து விடுவிக்குமா? நம் நடைமுறையில், முடிவுகள் என்ன என்பதைப் பார்ப்பது அங்குதான் வருகிறது என்பதை நாம் சிந்திக்க வேண்டும். வெளிப்படையாக, நமது நடைமுறை சரியாக இருக்க வேண்டும், ஒரு மோசமான நடைமுறை மட்டுமல்ல. ஒரு மெத்தனமான பயிற்சி மோசமான முடிவுகளைத் தருகிறது. முறையான பயிற்சி சரியான முடிவுகளைத் தருகிறது. அதுவே நிதர்சனம், இல்லையா?

மற்றுமொரு விஷயம், இந்த இந்திய பௌத்தம் அல்லாத முறைகள் மற்றும் அவற்றின் நடைமுறைகளைப் பின்பற்றுவதால், அவை எந்தப் பயனும் இல்லை என்றும், குறைந்த பட்சம் துன்பங்களிலிருந்து நம்மை விடுவிப்பதற்கு அவை உதவாது என்றும் நாம் நினைக்கக்கூடாது. உண்மையில் கேள்வி என்னவென்றால், அவற்றால் எவ்வளவு தூரம் நமக்கு உதவ முடியும்?

நாம் நிறைய விஷயங்களை உள்ளடக்கியுள்ளோம், என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் இது நான் தயாரித்தவற்றின் குறுகிய பதிப்பாகும், அதில் உள்ளவற்றின் சாராம்சத்தை கொஞ்சமாவது பெற முயற்சிக்கிறேன். சாம்க்யா மற்றும் நியாயா அமைப்புகளின் அனைத்து விவரங்களையும் நீங்கள் அறிய விரும்பினால், அவற்றைப் பற்றி எனது இணையதளத்தில் படிக்கலாம். பல தலைப்புகளில் பட்டியல்கள் உள்ளன. உண்மையில் நியாயா அனைத்து வெவ்வேறு குணங்கள், வெவ்வேறு பண்புகள்,வெவ்வெறு வகையான நிறுவனங்கள் மற்றும் பல விஷயங்கள் பட்டியலில் உள்ளன.

சாம்க்யா என்பது காலசக்கரம் தன்னைத்தானே கட்டமைக்கும் நம்பிக்கையின் முக்கிய அமைப்பாகும், ஏனெனில் அது அந்த நேரத்தில் மிகவும் பிரபலமான பௌத்தமல்லாத சிந்தனை முறையாக இருந்தது. அந்த அமைப்பின் மீதுள்ள பற்றுதலைக் கடக்க மக்களுக்கு உதவுவதற்காக இது இவ்வாறு கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. காலச்சக்ராவின் 24 கரங்கள் 24 வகையான பொருள் நிகழ்வுகளின் சுத்திகரிக்கப்பட்ட வடிவங்கள் மற்றும் பல. ஜோதிடத்தின் காலச்சக்ரா அமைப்பில் சத்வம், ரஜஸ் மற்றும் தமஸ் பற்றிய விவாதம் கூட உள்ளது. சாம்க்யாவைப் பின்பற்றுபவர்கள் சிறிது வசதியாக உணரும் வகையில் காலசக்கரம் தன்னைக் கட்டமைக்கிறது, ஆனால் "அதை மாற்றுவதற்கு ஒரு வழி இருக்கிறது" என்றும் கூறுகிறது.

பௌத்தம் மற்றும் இந்த அமைப்புகளுக்கு இடையே பல நிலை உரையாடல்கள் மற்றும் தொடர்புகள் உள்ளன. அவற்றின் பூர்வ பக்ஷ நிலைகளில் கவனம் செலுத்துவது, அதே பிரச்சினைகளைப் பற்றிய பௌத்த வாதங்களைப் பற்றிய எனது துல்லியத்தையும் உறுதியையும் பெற நமக்கு உதவும்.